Gisteren liep ik in mijn uppie een warm en zwaar rondje. Vandaag ga ik weer met woefje op stap. Ik twijfel tussen een stukje van het coastal path dat ik maar in stukjes ga opbreken of een stukje van de John Muir link die iets dichterbij start en het eerste deel verbindt met het coastal path. Op die manier loop ik de hele kust langs.

Ik besluit voor het laatste ook omdat er best veel wind staat. Niet op onbekend terrein over kliffen gaan dwalen vandaag dan maar. Vorig jaar liep ik eenmaal dit stukje en toen moest ik enorm zoeken. Dit jaar zal ik de weg weten en dat scheelt dus tijd. Ik haal eerst even met woefje een zak voer in het dorp en daarna gaan we richting het power station. Vorig jaar startte ik op een andere plek en was het rondje 20 km. Ik wil nu iets korter lopen en start dus waar ik de vorige keer ben gebleven. Net na het power station. Dat zal dan een 12 km rondje zijn.

Het is vreemd weer en stralende zon wisselt af met wolken en een spatje regen. Als we starten trekken net de wolken weer weg. Ik hoop dat het niet te warm is voor woefje.

klik voor groot

Het eerste stukje gaat over het strand en daarna lopen we op een smal en schuin stukje gras richting het eerste hekje en daarna gaan we even klimmen. Ik herken alles gelukkig dus dat is makkelijk.

klik voor groot

Het uitzicht van bovenaf over de kliffen en de zee is prachtig natuurlijk. Alleen het pad is vreselijk dit jaar. Het gras is heel hoog en tussen het gras zitten distels en brandnetels. Ik heb al meteen jeuk op mijn benen maar ik doe maar net alsof ik niets voel. Doorlopen en niet zeuren of omkeren. Ik kies voor het eerste en vol goede moed lopen waf en ik door de rommel. Ik moet goed opletten dat ik niet val want ik zie de grond niet door die stomme hoge halmen dus dat is opletten geblazen omdat het pad zo smal is.

klik voor groot

Na een paar kilometer zijn we al in het bos met schaduw en water. Dat herinner ik me nog van de vorige keer. Het was toen een hele warme dag en woef had het water toen echt nodig om af te koelen. Daarom is het fijn om de route een beetje te kennen! Ik weet ook dat we straks over een ander strandje gaan zodat ze weer kan dobberen en dat we aan het einde bij ons doel – Cove harbour – ook weer water hebben voor een badder partij. Prima route voor een warme dag dus.

In het bos lijn ik woefje even aan bij het water omdat ze anders misschien achteruit lopend zo de waterval af klettert. Ik zit ongemakkelijk op de rand en hou haar bij me. Ze kijkt blij en vindt alles leuk.

klik voor groot

Na een paar minuten gaan we weer op pad. Nu richting het strandje. Vorig jaar keek ik daar nog vertwijfeld om me heen waar het pad nou was, maar dit jaar weet ik dat we even moeten klunen over de stenen.

klik voor groot

Ik maak natuurlijk veel te veel foto’s maar ik vind het zo leuk als wafje het leuk vindt. Na het badderen en foto’s maken gaan we maar weer eens verder. Even omhoog en weer een stukje bos door en daarna weer richting Cove harbour.

klik voor groot

Ik ga door de tunnel waar eigenlijk geen honden mogen komen en daarna zijn we weer op het geheime plekje. Zo voelt het tenminste en gelukkig is het heel rustig. Ook schijnt de zon net als we hier zijn en dat is leuk.

klik voor groot

Natuurlijk weer feest voor woef en ja…. veel te veel foto’s maar daar word ik nou eenmaal blij van. Op de laatste foto is de tunnel te zien waardoor je het strandje kunt bereiken.

klik voor groot

Uiteindelijk moeten we toch maar weer eens verder en we gaan nog even naar de andere kant om daar nog even te kijken. Het weer gaat ook betrekken jammer genoeg en we moeten nog terug. De temperatuur is nog steeds prima.

klik voor groot

We gaan maar weer terug en lopen weer het heuveltje op naar Cove zelf en daarna even langs de weg om weer op het wandelpad richting het strandje te komen. Dat is inmiddels gesneden koek en het loopt heerlijk even omlaag. Vorig jaar schoot ik ook lekker op op de terugweg. Al snel lopen we weer het strand op zonder normale route.De lucht is inmiddels heel dreigend maar het buitje dat we net hadden vanaf Cove is alweer gestopt. Op het strand liggen grote keien. Hoe ze daar nou een pad overeen kunnen laten lopen is mij een raadsel. Het levert wel mooie plaatjes op.

klik voor groot

Na het strandje weer door het bos met de waterval en over het vervelende pad met alle grassen. Omdat het nat is, jeukt het zo mogelijk nog meer maar…. niet zeiken maar doorlopen en dat doen we. Het gaat heel vlug nu en waf loopt op een gegeven moment voor me uit. Dat is leuk om te zien en ze heeft er aardig de pas in moet ik zeggen. Dat doet me goed. Blije woef.

Eerder dan ik denk steken we het bruggetje alweer over op weg naar het laatste stukje langs het strand over het schuine pad en over het strand langs de campsite. Schuine stukje schreef ik he….. Net op het moment dat ik mezelf vraag waarom ik hier niet even wandel in plaats van te joggen over een schuin en glad stuk op deze schoenen lig ik al op mijn bek in het gras. Zo stom en je schaaft meteen van alles doordat je zo weinig kleding aan hebt. Ik stop, haal mijn ehbo setje uit de tas en maak alles even schoon en plak een pleister op mijn arm. Sukkel. Wafje zit zoet te wachten.

klik voor groot

Even verderop is het pad weer normaal en lopen we weer lekker verder en daarna lopen we het laatste stukje over het strand naar de auto. Deze trip vergat ik mijn horloge dus ik heb het kaartje van de telefoon afgehaald die onderweg ook de route opnam. Gelukkig werkt dat ook.

Na zo’n 12 km staan we weer bij de auto. Dat was een leuke run. Op naar de volgende. Als we naar huis rijden klettert de regen tegen het raam. Zou dat nou zo plaatselijk zijn geweest? Die wolken waren goed te zien toen ik nog op het strandje stond maar wij hadden niets!

Ben benieuwd waar we nog allemaal gaan komen de komende week.

gegevens:

* 12 km
* 18 graden

juni 90 km – 2017 totaal 1.498 km

tracer – 143 km
hoka clayton – 97 km
hoka clifton 3 – 542 km
hoka bondi 4 – 479 km
hoka stinson lite – 296 km
hoka mafate speed – 717 km

Gisteren heb ik een fijn rondje met woefje gelopen. Dat ging lekker en het was mooi en ook wel ‘gezellig’ met een blije woef. Vandaag heeft ze een rustdagje maar ik wil wel lopen dus kleed ik me om in de badkamer. Ik hoor al gesnuif achter de deur als ik mijn kleding aan doe. Dat ruikt ze blijkbaar en ze denkt dat ze wel mee kan. Als ik de gang op stap, zit ze voor de deur. Maar ze heeft toch weinig aanmoediging nodig om weer lekker te gaan slapen. Ze gaat echt niet mee, want ze heeft net ook al gegeten en we wandelden al een tweede keer dus ‘nee’. Nu even niet. Misschien later op de dag een ukkerondje maar niet over de weg waar ze geen bal aan vindt. Liever morgen weer een leuke langere ronde samen!

Ik vertrek dus en zodra ik 500 mtr op pad ben, smelt ik al van de warmte. Mijn shirtje zit omgekeerd zodat mijn hals heel hoog zit en het is gewoon veel te warm. Had ik nou maar een topje aangedaan. Ik weet toch dat ik het snel warm heb…. Zucht. Het lopen gaat op zich prima. Ik kijk tevreden naar een ree in het veld in zo’n geul waar de boeren doorheen rijden. Als ik een stukje verder ben, zie ik alleen twee oren boven het groen uitsteken maar ik weet dat hij er staat. Altijd weer leuk.

klik voor groot

Maar het is ongelooflijk dat ik blijkbaar NET ga lopen dat de lucht opklaart en de zon ook nog eens volop gaat schijnen. Echt heet ineens en zeker met dat klimmen erbij valt het niet mee. Ik heb spijt dat ik niet lekker bij de Ford rechtsaf sloeg want dat rondje is maar iets korter en loopt veel gemakkelijker dan dit rondje met 185 hoogtemeters op een ukkestukje.

Ik mis dit jaar echt de gele koolzaad velden. Normaal is het hier prachtig met al die gele vlakken maar nu is alles groen. En groen dat is het op meerdere plekken wel. Ik was te laat voor de wilde knoflook die zo lekker ruikt en ik was te laat voor de heerlijke gaspeldoorn. Echt zonde en het maakt alle foto’s ook erg saai en vlak.

Maar we komen er wel en het stukje met bomen komt net op tijd voor wat schaduw. Heerlijk zo! Ik besluit aan het einde vlak voor de laatste klim mijn lapje af te klokken en even een stukje te wandelen. Sterker nog: ik ga lekker het hele stuk tot de boerderij wandelen met die laatste stomme helling.

Tot nu toe heb ik alles continu op MAF gelopen en dat vind ik wonderlijk eerlijk gezegd. Dat ik dat kan met die hellingen hier is bijzonder. En niet eens op een heel raar tempo.

klik voor groot

Als ik bovenaan bij de boerderij sta, start ik weer een lapje en loop ik nog enkele kilometers heel rustig verder en maak zelfs een extra lusje. Ook klim ik de canongate gewoon rustig naar boven zonder te stoppen en na ruim 12 kilometer sta ik weer voor de deur.

Inmiddels is het weer bewolkt. Had ik me net verheugd op lekker buiten zitten… krijgen we dit weer.
Op naar de volgende ronde dan maar. Voor mij mag dat weer zonder zon erbij!

gegevens:

* 12 km
* 18 graden
* lap: 7 km continu – 7.14 min/km – HS 125 (139)

juni 78 km – 2017 totaal 1.486 km

tracer – 143 km
hoka clayton – 97 km
hoka clifton 3 – 530 km
hoka bondi 4 – 479 km
hoka stinson lite – 296 km
hoka mafate speed – 717 km

Inmiddels ben ik weer alleen en gisteren heb ik niet meer gelopen. Ik heb echt geen idee waarom niet want ik had de hele tijd zin om een stukje rond het huisje te gaan lopen. Maar ik deed niks. Beetje luieren in de tuin, badderen, wandelen met wafje en verder niks. Vanmorgen ga ik eerst met wafje wandelen en een uurtje later wil ik voor mijn rondje op pad gaan. Zonder wafje want ze was niet vooruit te branden op de wandeling Echt vreselijk en ik twijfel dan enorm of er iets aan de hand is met haar. Dus eerst maar eens alleen een stuk rennen dan heb ik dat gedaan!

Maar daarbij rekende ik buiten woefje want zodra ze zag dat ik was omgekleed, ging ze rekken en strekken en was duidelijk klaar om mee te gaan. Ze zat voor de deur te wachten en zo gingen we dan toch maar samen met de auto naar het light house. We liepen hier eergisteren ook maar dit is dichtbij, overzichtelijk en lekker vlak. Ik zou daar immers ook gewoon een stukje kunnen wandelen of terug kunnen keren als ze toch niet mee zou willen of kunnen lopen. Het was voor mij weer even wennen met de rugzak maar omdat zij mee ging, had ik natuurlijk water bij me en haar bakje, een riempje etc. Waarom ik nou niet de nieuwe rugzak meenam en ik dus nu stond te klungelen met een rits die niet open wilde voor de sleutel, weet ik echt niet. Soort misplaatste zuinigheid denk ik. Weg met dat gescheurde ding waarvan de ritsen niet open gaan. Die nieuwe ligt notabene nu thuis op de bank!!! Lekker handig. Maar wafje heeft geen interesse in mijn gehannes en is al een stukje verder. Dat ziet er goed uit. Eerst nu naar het light house en dan maar eens zien hoe het allemaal loopt. Ik vind elke afstand goed.

klik voor groot

Na het light house loop ik verder. Misschien komen we tot het hekje bij het einde van het pad en kunnen we daar omkeren? Maar waf loopt verder en verder en ziet er happy en blij uit. Het weer is ook goed. Lekkere temperatuur en geen volle zon zodat ze niet te warm wordt. Niet leuk voor de foto’s maar wel fijn om in te lopen.

Bij het power station gaat alles nog steeds goed. Ik besluit tot het strandje te lopen, haar daar even te laten badderen en dan toch maar terug te gaan. Dat heen en weertje zou dan 13 km zijn en dat lijkt me al een beste afstand. Zo gezegd zo gedaan en wafje speelt voor otter en voor zeehond en amuseert zich kostelijk.

klik voor groot

Na het badderfeest keren we weer om en lopen bovenlangs weer terug naar het power station, naar de limekilns en terug naar het light house. Na ruim 13 km staan we weer voor de auto. Wafje heeft op het laatste stukje nog gerend met een klein hondje. Van moeheid, stijfheid of ander ongemak geen spoor. Op naar de volgende run dan maar weer.

klik voor groot

gegevens:

* 13 km
* 17 graden

juni 66 km – 2017 totaal 1.474 km

tracer – 143 km
hoka clayton – 85 km
hoka clifton 3 – 530 km
hoka bondi 4 – 479 km
hoka stinson lite – 296 km
hoka mafate speed – 717 km

Het is alweer een paar dagen geleden dat ik heb gelopen. Op 7 en 8 juni hebben we gefietst en de dag daarna leek het me wel handig om het lijf even rust te geven van alle inspanningen op de heuvels hier. Ik heb eigenlijk geen idee waarom ik dan de 10e ook niet heb gelopen maar vandaag gaan we dan toch echt op pad voor een rondje. Woefje gaat mee en S. ook op zijn fietsje. We kiezen voor de John Muir link naar het power station. Dat is redelijk vlak en lijkt goed vanwege de niet werkende voor rem van S. De afstand kunnen we een beetje varieren.

We vertrekken vanaf de parkeerplaats bij het light house en vanaf daar gaan we richting het power station. We hebben hier heel wat keren gewandeld met woefje de laatste weken maar nu is ze niet meer loops en hoeven we dus niet meer op te letten gelukkig.

klik voor groot

Na het light house lopen we door. Over het graspad naar de limekilns even verderop en daarna over een stukje weiland naar het power station. Daar kunnen we over een verhard pad langs het water lopen. Aan het einde keren we weer om. Ik liep al eens verder maar dat doen we vandaag niet. S. vertrekt vandaag weer naar Nederland en we willen nog wat doen en ook nog wat eten.

klik voor groot

De terugweg is iets korter omdat we net een ander lusje lopen. Het gaat eigenlijk heel snel op deze route omdat je steeds naar een ander punt lijkt te lopen. Het light house, het strandje, de limekilns, het power station, het pad en dan weer terug. Na ruim 13 km staan we weer bij de auto en alles liep gemakkelijk en woefje vond het deze keer ook echt allemaal leuk en liep lekker mee. Wat dat dan is op een run waar ze niet mee wil, weet ik nog steeds niet. Heeft ze dan pijn? Is ze niet lekker? Zoals vandaag is alles duidelijk weer helemaal in orde gelukkig. Afwachten maar hoe mijn oude besje het doet. Eerst een rustdagje voor haar en overmorgen maar weer eens kijken.

klik voor groot

gegevens:

* 13 km
* 17 graden

juni 53 km – 2017 totaal 1.461 km

tracer – 143 km
hoka clayton – 85 km
hoka clifton 3 – 517 km
hoka bondi 4 – 479 km
hoka stinson lite – 296 km
hoka mafate speed – 717 km

Vandaag regent het de hele dag al keihard. Je ziet op straat het water in stroompjes langs de weg de heuvel aflopen. Toch besluit ik om 20 uur alsnog een stukje te gaan lopen. Het is immers maar water. Inmiddels zijn de tassen voor de fietstocht alweer gepakt en kunnen we morgen vertrekken. Het zou droog worden dus wie weet…

Ik ga dus nu voor een kort en snel rondje en ik ben meteen in een oogwenk doorweekt als ik buiten kom. Mijn warming up is dus ook maar 150 meter en dan begin ik al met lopen anders is het veel te nat. Ben je eenmaal aan het lopen dan is het verder ook eigenlijk prima.

Ik liep uiteindelijk eerst een snelle 5 km ronde. Tot mijn verrassing haal ik een mooie 6.02 min/km ondanks het Ford en vooral ondanks het feit dat de weg na Little Spott onder water stond en ik door het gras moest ploeteren. Daar ben ik dus wel tevreden over.

Daarna liep ik heel rustig maar wel continu verder, de heuvel op langs de boerderij en weer via het pad waar ik gisteren een aanvaring had met een hondje terug naar het huisje. Ik kon alles uitwringen toen ik thuis was, maar dit is heerlijk om in te lopen. Prima temperatuur, geen wind alleen een beetje nat.

Na 8 kilometer stond ik weer voor de deur.

gegevens:

* 8 km
* 12 graden
* lap: 5.000 – pace 6.02 min/km – HS 139 (157)

juni 40 km – 2017 totaal 1.448 km

tracer – 143 km
hoka clayton – 85 km
hoka clifton 3 – 504 km
hoka bondi 4 – 479 km
hoka stinson lite – 296 km
hoka mafate speed – 717 km

Gisteren hebben we een rondje met woefje gelopen en vandaag ben ik weer aartslui. Maar tegen het begin van de avond besluit ik ineens alsnog even voor een kort rondje op pad te gaan. Anders baal ik toch weer van mezelf dus huppekee gaan met die banaan. Geen idee wat voor weer het onderweg zal zijn. Het is droog maar winderig dus ik kies voor een lange mouwen shirtje maar wel met mijn rokje. Hoewel ik er niet uitzie met het rokje en de flipbelt doe ik toch de belt om met mijn telefoon. Ik zwaai S uit en ga van start.

klik voor groot

Na 500 meter begin ik al met mijn rondje. Ik loop tenslotte maar een kort rondje. Ik verlies tijd op het Ford en moet daarna naar boven klimmen. Dat gaat niet snel maar ik kom er wel hardlopend. Nou ja, joggend dan.

Daarna probeer ik langzamerhand een beetje snelheid te maken. Dat valt nog niet mee. Ik voel me loom en zwaar. Maar gaandeweg gaat het toch steeds iets beter. Ik besluit dan maar zo’n 4.000 mtr rondje te doen zoals ik eerder hier wel eens doe op dit traject en te kijken welke snelheid ik er nog uit kan persen. Maar dat zal niet veel soeps worden met het begin want ik was niet zo snel op de heuvel en daarna. Maar ik loop en loop en klok af met een niet heel trage 6 min/km. Het tweede deel liep ik dus toch aardig door gelukkig en dat is niet slecht.

Het volgende deel van de run doe ik heerlijk rustig run walk run. Helaas wordt ik (letterlijk) besprongen door twee honden op het pad terug naar het huisje. Mijn bovenbeen is aan de achterkant geschaafd en blauw en ik heb meteen jeuk aan mijn pols waar de hond me ook aanraakte. Eentje waar ik dus echt niet tegen kan dat is duidelijk. Ik baal als een gek en hoewel de man netjes vraagt of ik ‘OK ben’ vind ik het niet leuk.

Ik besluit aan het einde van het pad nog een extra lusje linksom te maken om een beetje meer afstand te maken. Het gaat eigenlijk wel fijn nu en het is heerlijk om buiten te zijn. Na ruim 9 km sta ik weer bij het huisje maar ik ben maar kort weg geweest. Als je nagaat hoe lang we gisteren over die 12 km gedaan hebben met wafje!

Op naar de volgende run maar weer.

gegevens:

* 9 km
* 12 graden
* lap: 4.200 – pace 6 min/km – HS 140 (158)

juni 32 km – 2017 totaal 1.440 km

tracer – 143 km
hoka clayton – 85 km
hoka clifton 3 – 496 km
hoka bondi 4 – 479 km
hoka stinson lite – 296 km
hoka mafate speed – 717 km

Gisteren heb ik niet meer gelopen. We zijn naar Isle of May geweest en waren veel later terug dan gepland. Toen we eindelijk om 8 uur thuis waren, hadden we trek en daarna zijn we lui geweest. Maar vandaag gaan we meteen in de ochtend op pad voor een rondje met woefje. We nemen aan dat ze wel weer zin heeft ook al is ze hartstikke moe van de fiets tocht. Ze slaapt natuurlijk niets gedurende twee dagen en loopt relatief ook vaak stukken mee. Maar we gokken dat ze wel lekker mee wil.

We besluiten te starten bij de parkeerplaats van het country park en vertrekken vanaf daar voor de run. Dat scheelt net het lusje vanaf Dunbar waar we wellicht weer veel honden tegen zullen komen en geen ander pad kunnen kiezen. Het is vreemd weer. Eigenlijk best fris bij de start maar ook wel aangenaam. Ik ga snel nog even naar het toilet voor vertrek en dan kunnen we.

klik voor groot

Eest even de warming up en ik houd mijn jackje maar even aan. We lopen via het dierenparkje naar het water. Inmiddels gaat het zonnetje ook alweer schijnen en ik trek gauw mijn jackje weer uit. Wafje heeft niet veel zin en blijft steeds achter. Is ze te moe? Voelt ze zich niet goed? Terwijl ik langs het water loop, bedenk ik dat we beter terug kunnen keren aan het einde van het water. We lopen hier vooral voor haar dus als ze zich niet goed voelt, is het natuurlijk niks zo.

klik voor groot

Tegen het einde lijkt ze echter weer wat vrolijker en we geven eerst wat water en besluiten nog een stukje verder te lopen met haar. Een stukje verder besluiten we haar een paar brokjes te geven. Misschien heeft ze een lege maag ofzoiets en hoewel honden niet met een volle maag mogen lopen, lijken een paar brokjes wel OK te zijn. Ze is daarna ook meteen weer vrolijker. We besluiten heel rustig door te sukkelen en bij de Ford dan even te rusten op het bankje. Dan kan ze even uitbuiken en daarna kunnen we weer verder.

klik voor groot

Zo gezegd zo gedaan en bij het bankje gaan we even lekker van de zon genieten en gaat waf een beetje rusten.

klik voor groot

Na een poosje gaan we weer op pad. We praten een beetje over woefje. Ze wordt duidelijk ouder en heeft blijkbaar meer tijd nodig voor herstel van activiteiten. We denken niet dat ze ergens pijn heeft of ongelukkig is. Inmiddels loopt ze ook weer vrolijk me en soms ook voor ons uit. Lastig in te schatten allemaal wat er nou is en of er wat is.

klik voor groot

Bij het watertje doe ik haar tuigje even af en kan ze nog even lekker poedelen in het water en dat wil ze wel. Ze lijkt nu echt weer helemaal happy en dat maakt het dus zo lastig om te bepalen of ze OK is. Toch die lege maag? We twijfelen ook nog steeds aan het voer hier en daarom namen we ook deze keer weer eigen voer mee. Maar in de ochtend krijgt ze wel de frozen nuggets en misschien is dat toch echt niks. Afwachten maar hoe het verder gaat.

klik voor groot

Na 12 kilometer staan we weer bij de auto. We hebben er erg lang over gedaan maar het was wel leuk om even zo buiten te zijn. Op naar de volgende run maar weer.

gegevens:

* 12 km
* 15 graden

juni 23 km – 2017 totaal 1.431 km

tracer – 143 km
hoka clayton – 85 km
hoka clifton 3 – 487 km
hoka bondi 4 – 479 km
hoka stinson lite – 296 km
hoka mafate speed – 717 km