Category Archives: schotland

09.06.2018 – spott – 6,5 km

Vandaag het allerlaatste rondje hier in Spott. Vanmiddag rijden we weer richting de boot maar we hebben alles al opgeruimd en ik kan dus nog wel even op pad met woefje. Ik wil graag dat zij nog even lekker uit geweest is omdat ze lang in de auto moet zitten en ook op de boot natuurlijk moet slapen in de auto. Hoewel niet ideaal, kies ik toch voor het rondje rond het huisje. Ik liep dat niet eerder deze keer met haar maar volgens mij moet het wel gaan. Er zijn wel eens momenten dat ze tijdens het wandelen al helemaal niet mee wil hier en daar snappen we niks van. Er is dan niks aan de hand met haar maar het lijkt wel alsof ze het niet leuk vindt of dat er iets anders is. Geen idee. Maar ze zal het er nu even mee moeten doen omdat het anders veel te veel tijd kost. S. kan de auto vast inladen ondertussen dus vooruit met de geit. Het wordt gewoon een kort en goed rondje.

We vertrekken om 7.30 dus dat is een prima tijd. Ik neem de korte route dus eerst even langs de witches stone.

klik voor groot


Daarna rechtsaf naar het Ford en daarna omhoog. Omdat de run vooral voor woefje bedoeld is, loop ik door het bos daar verder omhoog. Dan kan zij even snuffelen en het loopt fijner voor haar dan over de weg. Bovenaan het pad sla ik dan rechtsaf en loop over de weg naar Little Spott. Samen hollen we naar beneden en slaan weer rechtsaf. Inmiddels loopt ze lekker mee maar het hoeft niet zo snel voor haar, dat merk ik wel.

klik voor groot



Ik neem het offroad stukje naar de boerderijen ook weer voor woefje dat vindt ze wel weer leuk. Rustig hobbelen we voort en na 6,5 km staan we weer voor de deur. Nu de laatste dingen inpakken en op weg. We gaan straks nog wandelen in Bamburgh zodat ze daar ook weer uitkan. Madam komt niks te kort deze keer!

klik voor groot


gegevens:

* 6,5 km
* 12 graden

juni 61 km – 2018 totaal 1.048 km

hoka tracer – 143 km
hoka clayton – 229 km
hoka clifton 3 – 667 km
hoka bondi 4 – 692 km
hoka infinite – 344 km
hoka mafate speed – 516 km
hoka vanquish – 65 km (?)

08.06.2018 – gullane – 12 km

Gisteren heb ik niet gelopen maar gerust na de fietstocht van 5 en 6 juni. Dat was erg leuk maar ook best vermoeiend. Omdat de trip er nu ineens bijna op zit, besluiten we toch alsnog ergens een stukje te gaan lopen waar we nog niet geweest zijn deze keer. Omdat het prachtig weer is, besluiten we naar Gullane te gaan omdat daar ook een mooi strand is voor woefje zodat ze lekker wat kan badderen. Zo gezegd zo gedaan en we rijden met de auto en de fiets naar Gullane. Omdat het pad ook geschikt moet zijn voor de fiets, zal het nog even zoeken worden naar het beste pad maar we gaan voor een mooie route langs het water en een rondje naar Saltoun Castle waar we al eerder waren ook tijdens een fietstocht vorig jaar. Ik liep al eerder in Gullane en ontdekte daar allerlei paden of juist ontbrekende paden. Ik herinner me nog een strandtocht waar ik met moeite op handen en voeten ergens naar boven klauterde, of juist de andere kant op waar het strand toch ineens ophield. Maar mooi was het en daarom hadden we hoge verwachtingen van de run. Laat ik vast verklappen dat dit vooral met de benenwagen moet en niet met de fiets omdat het dan veel te saai is.

We starten vanaf de parking bij het strand. Woefje moet nog even wachten met badderen omdat ze anders meteen nat is en misschien stijf wordt. Eerst door de duinen dus en daar gaat het al snel mis. S. moet nog even iets uit de auto halen (zakdoekjes geloof ik) en daar verliezen we meteen al tijd. Daarna gaan we op pad en zoeken een geschikte route voor de fiets. Prachtig is het wel zo boven de zee!

klik voor groot



Jammer genoeg kunnen we met de fiets nergens komen en lopen we al snel weg bij de zee en richting de golfcourse. Dat was nou net niet de bedoeling. Geen mooie vergezichten meer en ook geen fijn pad voor woefje. Kunnen we nou wel over die verrekte golfcourse met de fiets of is dat helemaal niet de bedoeling? We zoeken meer dan we lopen en het is eigenlijk gewoon irritant. Woef vindt er ook niks aan en het is nog warm ook.

klik voor groot


We kijken op de kaart en dwalen over de golfcourse. Waar is nou het pad dan? Uiteindelijk vragen we maar iets aan golfers die ons vriendelijk te woord staan en ons niet wegsturen of onhebbelijk doen. Je mag over de golfcourse maar ze weten niet zeker of honden bij de volgende golfcourse ook zijn toegestaan. We kijken op de kaart en we besluiten maar iets anders te gaan lopen dan. Terug naar Gullane dan maar, daarna naar Saltoun castle en dan lekker naar de zee voor woefje. Dit wordt niks geloof ik. We lopen dus maar verder en geven woefje ergens in de schaduw wat te drinken. Dit was niet de bedoeling want voor haar is er geen bal aan op deze manier.

klik voor groot



Al snel hobbelen we naar beneden over de verharde (!) weg terug naar het centrum van het dorpje. Daar kijken we dan maar even bij de ruine van het castle.

klik voor groot

Daarna rijdt S. even door naar het restaurant waar we deze trip al enkele keren hebben gegeten.

klik voor groot

We moeten even zoeken naar het pad richting Saltoun maar uiteindelijk zitten we goed. Het is hartstikke warm en het is geen leuke run op deze manier. Maar het castle is wel leuk en daar lopen we dan maar even heen nu. Kan wafje ook weer even uitpuffen in de schaduw daar.

klik voor groot


Nadat we foto’s gemaakt hebben, kiezen we weer een verkeerd pad. Het begin is prima te doen richting de bosrand maar daarna is het even klunen om weer op het juiste pad te komen. Wat deed ik daar nou fout? Op de kaart staat echt een normaal pad aangegeven en met de fiets is dit niet handig. Ik merk dit soort dingen natuurlijk ook niet tijdens lopen omdat ik dan overal gewoon kan komen.

klik voor groot


Als we weer op het goed pad zitten, hobbelen we weer terug naar het centrum van Gullane en lopen weer langs het castle. Het blijft mooi maar wel open en warm. Ik heb er wel genoeg van eigenlijk want dit wordt toch niks meer qua run.

klik voor groot

In Gullane lopen we langs het kerkje en daarna gaan we riching het water en de duinen. Zullen we kijken of we ergens door de duinen nog een stukje kunnen lopen dan? Over het strand gaat niet met de fiets maar misschien zijn de duinen wat. S. gaat vast vooruit om uit de auto balletjes en werpstok te halen. Ik neem het grote pad richting het strand alvast met woefje. Als ik niet snap waar hij blijft, loop ik terug en zie hem ergens door het duinzand ploeteren met de fiets. Wat doet hij daar nou? Blijkbaar het pad gemist en ik dacht echt dat hij wel gezien had dat het normale pad naar het strand even verderop lag. Niet dus. Hij baalt.

Maar even later zijn we dan toch op het strand. Lekker even voor woefje dan maar spelen met een balletje en lekker badderen.

klik voor groot


Als woefje uitgespeeld is, lopen we terug naar de auto. Ik duw de fiets dan maar even over het zand. Als we boven komen, blijkt er een ijscowagen te staan met softijs. We nemen een peperduur ijsje maar het is wel lekker.

klik voor groot

Als we ons ijsje op hebben, besluiten we de fiets op de auto te zetten. Door de duinen wordt toch niks meer en inmiddels heb ik ook geen zin meer om te lopen eigenlijk. Ik trek mijn jasje aan om niet teveel af te koelen, zetten de fiets op de auto en gaan weer terug naar de duinen. Leuk voor woefje!

klik voor groot

Nadat we wat gespeeld hebben, kruipen we een duinpan op om uit de wind een beetje in de zon te gaan luieren. Wafje vindt dat allemaal prima natuurlijk en als we uitgeluierd zijn gaan we nog een keer naar de zee.

klik voor groot



Als we terug lopen, stelt S. voor om nog een ijsje te nemen. Nog zo/n duur ijsje? We doen het en al snel smikkelen we van ons softijsje. Goeie business daar dat is duidelijk. De run was geen succes maar het was wel mooi aan het begin en ook gezellig en woefje vond de zee helemaal leuk. Deze trip zijn we niet succesvol geweest met meefietsen dat is wel duidelijk. Vorige keer met de kar op de heuvels en nu weer bij het strand. Morgen de laatste korte run voordat we vertrekken. Gewoon makkelijk rond het huisje dan maar!

klik voor groot

gegevens:

* 12 km
* 14 graden

juni 55 km – 2018 totaal 1.042 km

hoka tracer – 143 km
hoka clayton – 229 km
hoka clifton 3 – 667 km
hoka bondi 4 – 692 km
hoka infinite – 338 km
hoka mafate speed – 516 km
hoka vanquish – 65 km (?)

04.06.2018 – abbey st bathans – 19 km

Vandaag gaat S. mee met de fiets voor een rondje met woefje. We besluiten weer eens een stuk te gaan rijden en niet alleen maar in de buurt te blijven. Het weer is redelijk goed en we besluiten om nar Abbey St Bathans te gaan. Dat deden we 3 jaar geleden ook en dat was toen zeer geslaagd. Eigenlijk was dat een van de eerste keren dat S. met de fiets mee ging en wel op de geleende fiets van de zoon van Douglas. In die tijd namen we nog geen eigen fiets(en) mee. Wat is er veel veranderd sinds die tijd! Wat hetzelfde is gebleven is het lopen en woefje. Ongelooflijk dat zij nog steeds zo heerlijk mee kan gaan en er ook plezier in lijkt te hebben. Toch wordt ze ouder natuurlijk en daarom stelt S. voor om (heel lief) de doggyride mee te nemen voor de zekerheid omdat het toch best een afstand is die we willen gaan lopen. Achteraf zal blijken dat dat helemaal niet zo handig was allemaal maar dat weten we gelukkig nog niet wanneer we vertrekken.

Als we naar de startplaats rijden, zijn we verrast door het weer. Was het bij ons stralend weer, nu rijden we ineens in een dichte mist en wordt het nog steeds kouder ook! Ik hoop maar dat ik de juiste kleding aan heb want dit hadden we niet helemaal bedacht. Eigenlijk zien we helemaal niets meer als we eindelijk echt de klim gaan maken naar het dorpje. Ik rijd bijna stapvoets en dat is maar goed ook want onderweg komen we nog twee lammetjes tegen op de weg waarvan we er eentje nog het weiland weer in helpen. de tweede springt ineens voor de auto als we verder rijden maar die komt zelf weer het weiland in. Oppassen dus maar! Het gaat tot overmaat van ramp nog spetteren ook maar we doen maar net alsof we dat allemaal niet zien en rijden dapper door naar de start.

De parkeerplaats in het piepkleine gehuchtje is snel gevonden. S. herinnert zich er weinig van maar ik weet gelukkig nog waar het ongeveer is en al snel parkeren we de auto en maken de fiets en de doggyride klaar. Brrrr koud is het hier zeg! Gauw op pad dan maar en al snel lopen we over de weg even terug naar het kerkje en de afslag de heuvels in. Woefje gaat even in de doggyride voor het stukje over de weg en dat zal meteen de laatste keer zijn dat ze in de kar zit.

klik voor groot


Als we het pad in zijn gelopen, gaat woefje weer uit de kar en hobbelen we verder. Ik heb notabene nog mijn jackje aan want het is best fris. Ik zou dat snel uittrekken trouwens maar in het begin is het altijd even fris en als je dan iets in een tasje mee kunt nemen, dan trek je dat dus aan. Was ik alleen geweest, dan was ik gewoon meteen in mijn shirtje gaan lopen natuurlijk. Misschien wel beter ook ik weet het eigenlijk niet.

Het is nog steeds heel erg mistig. We zien eigenlijk geen bal. Rechts van ons staan schapen en lammetjes in de mist tegen de heuvel aan. Waar we precies zijn zien we ook niet vanwege de mist. S. fietst moedig tegen de heuvel op met de rottige stenen en moppert op de kar. Gelukkig had hij het zelf voogesteld (uit liefde voor ons ouder wordende wafje).

klik voor groot


Verderop verandert het pad ineens in een modderige bende. Vreemd want het is kurkdroog geweest dus dit was niet zo verwacht eigenlijk. Er staat water en er ligt modder. Niet prettig om doorheen te lopen en al helemaal niet om doorheen te fietsen en dan nog met de doggyride ook. Maar we doen maar net alsof het heel leuk is en gaan ervan uit dat het straks allemaal beter wordt. Als ik opbiecht dat we dit stukje straks weer terug moeten ook, betrekt het gezicht van S.

klik voor groot


Na een paar kilometer zijn we het modderige pad over en lopen we een stukje over de weg. Eigenlijk hadden we bedacht dat we ergens linksaf zouden gaan zodat we het stuk over de weg konden overslaan. Maar toen we bij die afslag stonden, bleek dat een pad steil omhoog te zijn langs een heuveltje. Ik herinnerde me ineens weer dat ik hier eerder had gestaan en het toen ook niet genomen heb. Jammer maar helaas en we moeten dus even over de weg jakkeren. Na 1.500 meter slaan we rechtsaf en moeten weer een stukje klimmen. Ik hoop dat het pad vanaf nu wat beter wordt en als het weer nou ook nog wat opknapt, zou helemaal leuk zijn. Ik loop inmiddels gewoon in mijn shirtje want koud is het niet meer.

klik voor groot

Maar al gauw begint de ellende. Het pad is weliswaar niet meer modderig maar ehm.. steil. Met lekkere stenen en dan een beetje klimmen. Zelfs woef moet ervan hijgen. Het is maar goed dat ze gewoon zelf kan lopen. Leuk idee om de kar mee te nemen maar het zou niet eens mogelijk zijn denk ik om woefje in de kar te vervoeren over dit terrein. S. baalt als een stekker en is meer aan het ploeteren dan aan het fietsen. Langzaam komen de herinneringen aan het pad weer terug. Even klimmen, dan nog een beetje meer klimmen totdat we uiteindelijk op een open vlakte uitkomen met koeien (waren dat nou enge koeien?) en daar genieten van een heel mooi uitzicht en weer naar beneden. Nou vooruit dan maar….. Eerst dus even klimmen.

klik voor groot

Het pad gaat al snel over in een weiland. Met schapen… nou ja, ergens staan schapen want we horen gemekker maar we zien geen biet door de mist. Ik lig in een deuk want hoewel ik rustig voort kan hobbelen over het pad, komt S. blijkbaar niet vooruit en duwt scheldend de fiets vooruit. Kijk! Schaapjes! probeer ik nog maar S. heeft er geen oog voor.

klik voor groot

Op het hoogste punt is natuurlijk geen bal te zien. Absoluut de slechtste dag om deze loop te doen want de vergezichten zijn hier prachtig en we zien nu niets en ploeteren alleen maar. We gaan door. Even over een pad en daarna een breed pad weer naar beneden als we het ons goed herinneren. Daar hebben we toen ook heerlijk in de zon geluierd langs het pad. Nu doemt een modderige bende op met een nauwelijks te herkennen pad. Ik kan hier zelfs bijna niet vooruit komen door de zuigende modder en de diepe groeven van wagens die hier iets gedaan hebben. Maar uiteindelijk komen we ook daar weer overheen natuurlijk hoewel het allemaal niet zo meevalt en het pad waar we toen zo gezellig hebben gezeten is ook nergens te bekennen. Er kan blijkbaar een hoop gebeuren in 3 jaar.

klik voor groot


Als we alle modder en slechte paden gehad hebben. gaan we weer een stukje klimmen. Er lijkt geen einde aan te komen….. Woefje stapt moedig doort, S. duwt moedig door en ik hobbel blij voort. Met de benenwagen kom je eigenlijk overal wel maar die fiets en de kar….. Jammer genoeg is de fiets inmiddels ook smerig en morgen willen we op pad met de fietsen en de doggyride. Niet de beste planning geloof ik…..

klik voor groot



Uiteindelijk gaat het allemaal weer een beetje beter als we naar beneden kunnen hobbelen. Nu nog een goed berijdbaar pad, straks een stukje weg en dan weer het stuk terug door de modder. Maar voor nu kunnen we weer even wat meer opschieten gelukkig en inmiddels is het weer ook wat opgeknapt.

klik voor groot

Als we op de weg lopen, rennen we een steile afdaling af. Dit hebben we dus allemaal geklommen door de heuvels over het offroad stuk verderop.

klik voor groot

Aan het einde van de weg komen we uit bij het bruggetje en daar gaan we nog even kijken. Het blijft een hele mooie plek daar. S. rijdt even verder met de fiets om wat foto’s van het riviertje te maken en als ik vind dat hij lang wegblijft en ook die kant op ga lopen, komt hij net over het bruggetje aanfietsen.

klik voor groot


Als we weer bij de ingang zijn van het modderige pad waar we zijn gestart, besluiten we even iets te eten achter het hekje. Woefje krijgt lekker te drinken en wij eten een boterhammetje. Van lekker langs het pad zitten en wat eten is niks gekomen met de mist en de modder overal. Jammer maar helaas en een boterham gaat er inmiddels toch wel in. Na de korte pauze gaan we weer verder. We weten nu wat ons te wachten staat dus gaan we er maar het beste van maken met de modder. Ik hoop dat het iets sneller gaat dan de heenweg!

En dat blijkt zo te zijn. We snappen eigenlijk helemaal niet wat nou het probleem was op de heenweg want we zijn er in no time doorheen en lopen daarna al snel weer langs de rivier.

klik voor groot



Raar hoe zoiets dan gaat eigenlijk. Maakten wij nou een probleem op de heenweg? Loopt het nu wat meer af zodat het minder zwaar is? Maar de modder was er nog wel gewoon en ook dat leek makkelijker te doen deze keer. Ik snap het niet maar het is wel prettig want nu lopen we al snel weer richting het gehuchtje waar de auto staat. We besluiten dat S. rechtsaf gaat bij de kerk en naar de rivier gaat bij de auto om de fiets wat schoner te maken en dat ik over het bruggetje ga met woefje en langs het riviertje het laatste stukje ga lopen in plaats van over de weg. Dat loopt beter dan gedacht en is minder modderig ook en al snel ben ik daarna ook bij de rivier waar S. al bezig is met de fiets en de doggyride.

klik voor groot


Nog even wafje laten drinken en pootjes schoonmaken dan maar

klik voor groot

Na 19 km staan we weer bij de auto. Beetje rare run die natuurlijk heel lang duurde vanwege het lastige terrein. Gelukkig had woefje er geen enkele moeite mee want liep ze aanvankelijk een beetje achter ons aan te sukkelen, het tweede deel liep ze gewoon voor ons uit en was ze helemaal vrolijk en blij. Die hoeft de kar nog niet mee hoor! Morgen mag ze wel lekker in de kar als we gaan fietsen.

klik voor groot

gegevens:

* 19 km
* 12 graden

juni 43 km – 2018 totaal 1.030 km

hoka tracer – 143 km
hoka clayton – 229 km
hoka clifton 3 – 667 km
hoka bondi 4 – 692 km
hoka infinite – 338 km
hoka mafate speed – 504 km
hoka vanquish – 65 km (?)

02.06.2018 – dunbar – 11 km

Vandaag zie ik al vanuit mijn bed dat het heel zonnig is. Ik spring er dus uit en om 7.15 zit ik al met wafje in de auto voor een run. Te warm is echt niks voor haar dus gauw op pad en zien waar we kunnen komen samen. Ik kies voor vandaag weer voor het east link family park maar dan wel bij de parkeerplaats van het park zodat ik niet eerst de 1.500 mtr erheen hoef te hobbelen door de duinen. Ik wil vandaag namelijk eigenlijk naar het ford richting east linton lopen waar ze kan badderen en waar we weer via een andere lus terug kunnen keren. Ik zocht dat gisteren even op en dat lijkt een prima rondje. Ik wachtte nog even af of S. al wakker is en misschien mee wil maar uiteindelijk ga ik dus toch alleen. Eigenlijk is dit ‘ons’ rondje. Hij fietste altijd mee op dit rondje maar vandaag dus even met wafje op stap. Het is inderdaad warm. Ik heb mijn korte rokje weer aan omdat mijn benen nu wel weer goed voelen en de lange tight ook veel te warm is. Ik ben benieuwd of het pad langs het water nu ook weer gewoon beloopbaar is voor me. Net zoals het pad bij de vuurtoren gisteren ook weer prima te doen was. We hobbelen eerst door het bos en daarna langs het water. Dat gaat nu allemaal prima en we schieten ook goed op. Aan het einde van het pad slaan we dus nu niet linksaf maar rechtsaf en lopen over een breed pad weer verder. Het is echt zonnig inmiddels maar woefje doet het goed. Water wilde ze trouwens niet.

klik voor groot

Ik vind het wel weer leuk om hier te lopen en de kilometers gaan ook snel. We hobbelen over het pad en slaan rechtsaf langs een weiland parallel aan de weg. Daarna onder een bruggetje door langs het water. Dit is altijd een heel mooi pad met mooie bloemen links en rechts. We hebben hier wel eens een dipper gezien maar het is nu stil. Heerlijk lopen!

klik voor groot

Verderop kom ik iemand tegen met 3 honden die volop aan het telefoneren is en geen aandacht heeft voor de honden. Ze zijn lastig voor woefje maar gelukkig zijn we sneller dan de dikkerds en hebben we er geen last meer van. Op naar het water nu zodat ze lekker even kan afkoelen. Omdat ik niet weet hoe sterk de stroming is, doe ik haar eerst even aan de riem. Ze loopt meteen het water in! Ik maak haar daarna los en dan gaat ze op haar gemakje even voor zeehond spelen. Ik kijk rustig om me heen en geniet van het plekje. Er is gelukkig niemand.

klik voor groot

Als ze klaar is, gaan we weer terug met een lusje. Even een verhard stukje en daarna weer over het brede pad richting het family park. Het gaat allemaal heel voorspoedig vandaag. Een stuk beter dan een paar dagen geleden. Ik kom nog een mevrouw tegen die per ongeluk langs allerlei struiken heeft gelopen en nu onder de uitslag zit. Ik herken dat wel. We praten eventjes en daarna hobbelen we weer verder. Zij is echt heel traag en komt nauwelijks vooruit. Ik hoop maar dat ze verder wel de weg weet.

Waf en ik hobbelen weer langs het water en lopen langs de akker terug naar het bos. Ik neem nu een andere route zodat ik niet meer over het zandpad hoef en kom via het bospad pas helemaal aan het einde bij de brug van het family park er weer uit. Ik ben nu vlakbij de auto. Na 11 km klok ik af. Prima rondje deze keer en woefje is ook happy. Vanmiddag een stukje fietsen. Dan kom ik ook weer bij het Ford!

klik voor groot

gegevens:

* 11 km
* 17 graden

juni 24 km – 2018 totaal 1.012 km

hoka tracer – 143 km
hoka clayton – 229 km
hoka clifton 3 – 667 km
hoka bondi 4 – 692 km
hoka infinite – 338 km
hoka mafate speed – 486 km
hoka vanquish – 65 km (?)

01.06.2018 – john muir link – 13 km

Gisteren heb ik niet gelopen. Een rustdagje voor woef kan geen kwaad en ook voor mij is het wel goed. Inmiddels smeer ik met Voltaren op mijn benen en dat lijkt wel wat te doen. Het is toch te gek dat ik 5 dagen last heb van die run. Maar gelukkig voelt het nu echt beter en kan ik ook weer de trap af en in de auto stappen en dat soort normale dingen. Omdat ik niet weer 13.5 km wil lopen, parkeer ik de auto vandaag een halte verder op het echte parkeerterrein bij het lighthouse. Dat moet zeker een kilometer schelen en 12 km lijkt me ook voldoende voor woefje. Het is best warm vandaag en heel ander weer dan de afgelopen dagen want het is niet meer zo mistig en al vrij helder. Onderstaand de vuurtoren. Een heel verschil met de vorige keer.

klik voor groot

We hobbelen rustig langs de vuurtoren en langs het water. Deze keer heb ik totaal geen last van de stenen op het pad. Vreemd is dat eigenlijk dat het nu helemaal niet vervelend voelt allemaal en prima beloopbaar is terwijl het pad natuurlijk hetzelfde is als de vorige keer. Maar het is blijkbaar zo dat wanneer dingen pijn doen en de keten verbroken is van het normale gangwerk, dit soort dingen dus niet prettig meer zijn omdat er niets opgevangen of gecompenseerd kan worden. Heel snel zijn we dus deze keer weer bij het weiland richting het powerstation en over de weg erlangs. Alles gaat prima. Wafje kreeg op 4 km al water en ik vulde de softflask zelfs al bij op de toiletten bij de lime kilns. Het is ook zoveel warmer dan voorgaande dagen dat ik het we begrijp. Op het pad langs het powerstation twijfel ik even of het niet te ver wordt voor woefje maar ik kan nu beter doorlopen zodat ze straks lekker het water in kan in de zee verderop.

Zo gezegd zo gedaan en deze keer lopen we dus zonder problemen het stuk van de vuurtoren naar het strand aan de andere kant van het powerstation. Het water is erg ver weg dus we moeten wel even over het strand naar het water hobbelen maar dat vindt madam geen probleem en ik ook niet trouwens. Even lekker badderen en rommelen in het water!

klik voor groot

Als ze klaar is met badderen gaan we weer terug. Over het strand, door de duinen en weer langs het powerstation. Ik kom nog iemand tegen met twee hondjes en moet woefje even aanlijnen omdat de hondjes bang zijn. Ook prima en al snel zijn we weer op pad. Ik maak nog een kiekje op het pad naar de lime kilns die in de verte al te zien zijn. Als je heel goed kijkt is het lighthouse ook te zien en…. die vreselijke cementfabriek die vandaag weer een witte rookpluim uitstoot.

klik voor groot

Gelukkig kan ik vandaag wel het stukje naar beneden lekker doorhobbelen. De vorige keer wandelde ik hier als een oud vrouwtje met stijve benen naar beneden vanwege de spierpijn. Gelukkig zit er vooruitgang in. Al snel zijn we beneden en gaan we even kijken bij de lime kilns.

klik voor groot

We hobbelen verder en gaan weer via het grasland met de heerlijk ruikende gaspeldoorn verder terug richting de auto. Ik vind het geel prachtig en de geuren zijn heerlijk. Jammer dat je dat niet vast kunt leggen. Vandaag heb ik gelukkig wel uitzicht op de vuurtoren dus weet ik waar ik ongeveer ben. Vorige keer zag ik niets door de laaghangende mist.

klik voor groot

Na 13 km staan we weer bij de auto. Toch langer dan gedacht maar misschien was het stukje over het strand om naar het water te komen ook langer. Wafje deed het prima maar laat zich wel in de auto tillen. Ze wil niet springen en dat hoeft ook niet. Op naar huis. Vanmiddag fietsen we nog even naar het garden centre voor een lunch en een beeld voor de tuin.

klik voor groot

gegevens:

* 13 km
* 15 graden

juni 13 km – 2018 totaal 1.001 km

hoka tracer – 143 km
hoka clayton – 229 km
hoka clifton 3 – 667 km
hoka bondi 4 – 692 km
hoka infinite – 338 km
hoka mafate speed – 475 km
hoka vanquish – 65 km (?)

30.05.2018 – dunbar – 11 km

Vandaag vertrekken we voor een rondje naar het East Links family park. Dat wil zeggen naar de parkeerplaats nog in Dunbar zelf en dan lopen we het eerste stukje naar het parkje. Het zit weer potdicht en je ziet eigenlijk niets. Niet het water bij de parkeerplaats en niet het water langs het pad. Normaal is dat wel mooi om te zien maar de wereld is nu maar klein. Vogels hoor ik wel. Die zijn waarschijnlijk aan het fourageren oip het lage water want het water is ook nog eens ver weg. Opvallend dat het zo ver weg is, want inmiddels weten we dat volgende week het water laag staat bij Holy Island als we willen gaan fietsen. Voor nu niet eens handig omdat wafje verderop misschien wil badderen of wil drinken. We hobbelen langs het water en even verderop steken we het rode ijzeren bruggetje over. Wafje vindt het maar een raar ding.

klik voor groot

Ik heb nog steeds spierpijn van zondag en begrijp daar helemaal niets van eigenlijk. Het trappetje af gaat dus voor geen meter en ook het hobbelige pad door de duinen langs het water gaat maar matig. Raar is dat toch. We hebben wel al boodschappen gedaan met de fiets en dat gaat een stuk beter dan lopen. Ik hoop wel dat het nu snel verdwijnt eigenlijk.

Het pad langs het water dat normaal zo mooi is, loopt voor heen meter en ik zie ook nog eens niks door de mist. Wafje vindt het maar zo zo geloof ik maar loopt lief met me mee. Aan het einde van het pad krijgt ze wat water en dat wil ze wel.

klik voor groot

Ik sla linksaf en zie dat het pad langs de akker dat ik terug wil nemen best begroeid is. Dat zal ook niet zo lekker lopen denk ik. Ik probeer dus maar eens een ander pad en loop rechtdoor. Helaas kom ik bij huizen uit en maak een rondje rond een huis om weer op hetzelfde pad uit te komen. Ik kan hier blijkbaar niet weg komen en moet dus weer terug. Dan maar het begroeide pad langs de akker. Dat valt heel erg mee en al snel lopen we weer door het bos. Ik zie een grijze eekhoorn. Geef mij die rode maar. Hoe zou het met ze gaan en komen ze straks wel weer eten als we thuis zijn? Inmiddels zijn alle voederaars leeg natuurlijk. Ik hoop wel dat ze gauw weer terug komen als we thuis zijn.

In het bos wordt wafje wakker en nu loopt ze vrolijk voor me uit en is er niets meer aan de hand. Dit vindt ze blijkbaar leuker, of ik ben blij dat ik er alweer bijna ben en geef een andere stemming door. Geen idee. Maar ze is weer helemaal blij gelukkig.

klik voor groot

De terugweg over het zachte zand valt echt niet mee en ik ben blij als we het laatste stukje naar de parkeerplaats op kunnen. Ook daar neem ik een nieuw pad. Ik ga niet door de duinen maar loop rechtdoor. Ik vergeet daarbij even dat er natuurlijk niet nog een tweede bruggetje ligt maar gelukkig kan ik aan het einde linksaf slaan en via een prima beloopbaar pad naar de brug lopen. Zo moeten we de volgende keer dus ook lopen want dat is een stuk beter dan door de duinen.

Na een kleine 11 km staan we weer bij de auto. Voor nu ook echt even genoeg eigenlijk.

gegevens:

* 11 km
* 11 graden

mei 199 km – 2018 totaal 988 km

hoka tracer – 143 km
hoka clayton – 229 km
hoka clifton 3 – 667 km
hoka bondi 4 – 692 km
hoka infinite – 338 km
hoka mafate speed – 462 km
hoka vanquish – 65 km (?)

29.05.2018 – john muir link – 13,5 km

Eergisteren liep ik de HM in Edinburgh. Dat ging op zich redelijk maar ik heb enorme spierpijn in mijn bovenbenen. Nooit gehad volgens mij en al helemaal niet zo erg als nu. Ik kan de trap niet eens normaal af. Irritant. Gisteren was het prachtig weer en wilden we een stukje gaan fietsen maar toen we ontdekten dat er een onderdeeltje ontbrak aan de doggyride, hebben we dat dus niet gedaan. Jammer maar helaas. Vandaag is het enorm mistig als ik de gordijnen opentrek. Prima loopweer en niet te warm voor woefje. We gaan dus gauw op pad. Ik kies voor het pad naar het lighthouse omdat dat lekker loopt (normaal) en omdat ik daar kan bekijken hoe het gaat en hoe ver we komen. Misschien wel gewoon tot het powerstation!

Het gaat meteen al slecht. Mijn bovenbenen doen pijn en ik loop vreemd. Maar ik zet door. In principe mag en kan je gewoon met spierpijn lopen en is het ook helemaal niet slecht. Woefje heeft nergens last van en hobbelt lekker voor me uit door de geurende Gaspeldoorn die ik ook zo graag in de tuin wil hebben. Het is vrolijk en het ruikt heerlijk. Verderop bij de vuurtoren zie ik echt weinig. De wereld is vandaag een beetje klein.

Klik voor groot


Woef en ik hobbelen rustig voort. Ik heb geen haast en het gaat niet zo makkelijk allemaal. Ik hoef geen foto’s te maken want er is toch niets te zien met die mist. Alles is vochtig maar het loopt op zich niet verkeerd. Ik trok wel mijn lange tight aan maar dat was ook vanwege mijn pijnlijke benen eigenlijk wel lekkerder. Het lopen over de stenen op het pad gaat moeizaam. Was dit altijd al zo’n rottig pad?

Ik hobbel langs de zee en ga door het hekje richting het powerstation. Ik zie niks van het powerstation maar ik weer dat verderop het gigantische bouwwerk staat. Op het gras zie ik wel 4 dode vogels liggen. Hoe kan dat nou? Gauw verder dan maar.

Klik voor groot

Na het weiland loop ik weer langs de zee waar ik niks van zie en langs de lime kilns. Ik besluit wafje water te geven op 5 km. Daarvoor nam ik voor het eerst in mijn Salomon Agile 500 het nieuwe Ruffwear bakje mee. Piepklein en licht maar als bak een prima formaat. Ik ben benieuwd….. Woefje kijkt geinteresseerd wat ik daar eigenlijk heb….. van klein pakje wordt het… een heus drinkbakje en ze drinkt gulzig haar water op. Dat lijkt dus een prima koop. Hadden ze wel wat eerder mogen ontwerpen want de andere opvouwbare bak die ik heb is een beetje groot in mijn belt tijdens het lopen.

Klik voor groot


Na het drink intermezzo gaan we weer verder. We lopen langs het powerstation langs het uitstromende water en de rare blokken. Het ziet er met dit weer allemaal grauw en ellendig uit maar het loopt prima.

klik voor groot


Ik ben blij dat wafje niet meer loops is want dat was best lastig geweest hier. Vorig jaar moesten we ook erg opletten. Maar nu gaat alles goed. Er is overigens niemand hier dus dat is lekker rustig. Aan het einde van het pad loop ik door de duinen naar het strand. Wafje wil altijd even badderen en ook vandaag maakt ze geen uitzondering. Jammer genoeg is het eb en moeten we een heel stuk over het strand banjeren voor een beetje water. Maar als we er eindelijk zijn, vindt ze het meteen heerlijk.

klik voor groot

Na het badderen keren we weer om. Deze keer loop ik boven langs bij het powerstation maar ook daar is niks te zien. Ik denk trouwens wel dat er nog een pad over het gras loopt. Misschien volgende keer eens proberen maar ik snap niet hoe je daar komt eigenlijk. We hobbelen weer naar het einde van het pad en ik loop de trappen weer op. Trap op gaat een stuk beter dan trap af op de heenweg.

Bij de Lime Kilns wandel ik langzaam naar beneden. Naar beneden joggen gaat echt niet met die gekke benen. Jammer maar helaas want het gaat wel erg langzaam allemaal. Ik ga via het gras waar soms schapen grazen weer terug en loop niet meer langs de zee. De vuurtoren is niet te zien. Gek dat je dan niet kunt inschatten hoe ver alles eigenlijk is.

Na 13,5 km staan we weer bij de auto. Ver genoeg voor vandaag!

gegevens:

* 13,5 km
* 11 graden

mei 187 km – 2018 totaal 977 km

hoka tracer – 143 km
hoka clayton – 229 km
hoka clifton 3 – 667 km
hoka bondi 4 – 692 km
hoka infinite – 338 km
hoka mafate speed – 451 km
hoka vanquish – 65 km (?)

27.05.2018 – edinburgh HM – 21 km

Gisteren zijn we aangekomen in Schotland. Op de weg hiernaartoe hebben we een gezellige lunch gehad met A. en daarna zijn we naar de cottage gereden. We waren uiteindelijk nog best laat hier en bijna direct stond Douglas voor de deur om te vragen over vandaag, de dag van de run. Ik zei hem meteen dat ik niet ging lopen omdat ik dat ook echt niet van plan was. Ik was moe, en bovendien heb ik totaal niets getraind voor deze run. De laatste maanden liep ik vooral off road met woefje en door haar ziek zijn waren de kilometers ook al drastisch gezakt. Zou ik uberhaupt nog wel zo´n stuk kunnen lopen? Hoe zou ik dat dan aan moeten pakken? Continu? RWR? Maar omdat hij was aandrong en geen problemen zag ik het vervoer stemde ik uiteindelijk toe. We zouden om 6.15 vertrekken. Snel reden we nog even naar de winkel voor een spons en wat ouderwetse dextro tabletjes. Ik had toevallig wel weg schoenen meegenomen en eigenlijk alleen maar omdat ik het rondje rond de cottage nog een keer wilde lopen over de weg. Een HM op zware trailschoenen was natuurlijk geen optie geweest.

Deze keer dus geen lange voorbereiding qua kleding uitzoeken want ik had ook bijna niets bij me. Gewoon kort rokje en het dunste shirt. Gelukkig had ik wel een dun shirtje meegenomen dus dat was alweer iets. Meteen maar naar bed gegaan en dus vroeg op.

Vanmorgen stond Douglas ruim op tijd voor de deur en zette de fiets in de taxi. Net als voorgaande jaren zou S. bij hem in de taxi meegaan en zouden we eerst naar Musselburgh rijden en proberen te parkeren bij de sportschool. De finish van de run is namelijk in Musselburgh en de start is in Edinburgh. Allemaal heel handig dus. Het is hartstikke mistig als we vertrekken en er is nog geen zon te zien gelukkig. Laat die zon maar even wegblijven want vorig jaar werd het al in de startvakken ineens zonnig en veel te warm.

klik voor groot

Ik rijd achter Douglas aan en al snel zitten we op de snelweg. Op een enorm bord staat een waarschuwing met ‘high risk for deer on road’. De weg is nog helemaal stil en leeg. Het is natuurlijk ook nog vroeg. We rijden langs de afslag Gullane. Daar gaan we vanmiddag lunchen bij La Potienere. Daar boekten we een tafel toen ik al zeker wist dat ik niet ging lopen. Qua tijd moet het allemaal wel passen om daar op tijd te zijn aangezien de run om 8 uur al start. Lekker vroeg dus.

Een stuk verder gaat het mis. Ik zie vanaf de rechterkant een hert aan komen rennen over de snelweg heen. Hij springt over de midden vangrail en ik roep keihard ‘No no no’. Het volgende moment zie ik dat hij keihard geraakt wordt door de taxi van Douglas en door de lucht vliegt en met een enorme klap op de weg terecht komt. Ik weet zeker dat hij op slag dood is (gelukkig). Ik huil. De taxi voor me gaat naar de afslag en stopt. Niet voor het arme dier maar voor de schade aan de wagen. Ik stap verwilderd en geschokt uit. Hoe kan hij nou dat dier niet gezien hebben? Lette hij nou niet op? Ik ben boos en verdrietig. Ik kijk naar de voorkant van de wagen. Veel schade. Ik vind het op zich wel vervelend omdat hij voor ons aan het rijden is maar HIJ rijdt. HIJ moet opletten. Hij rukt wat losse onderdelen van de wagen terwijl ik keihard sta te janken in de armen van S. Dit beeld van het rondvliegende hert zal ik niet zo snel vergeten. Zo onnodig ook in dit geval. Ja ik ben inderdaad een ‘upset lady’. Op de vraag of ik wel door wil gaan antwoord ik bevestigend. Anders is alles voor niks. Zin heb ik niet meer terwijl ik vanmorgen het eigenlijk stiekem nog best leuk vond dat we alsnog gingen. We rijden verder. Ik ben stil. De muziek staat uit en ik kan het beeld van het hertje niet goed van me afschudden merk ik. Al snel zijn we dan toch in Musselburgh aangekomen. We kunnen tot mijn verrassing gewoon weer bij de sportschool parkeren ondanks alle waarschuwingen dat er nergens in Musselburgh geparkeerd kan en mag worden. Op de parkeerplaats moet Douglas de taxi nog met touwtjes aan elkaar binden aan de voorkant omdat er iets los hangt en tegen de wielen schuurt. Daarna vertrekken we en hoor ik van S. dat Douglas net geemotioneerd aan het vertellen was over Oudjaarsavond toen zijn zoon in het stadje dichtbij in elkaar geslagen was en al enkele malen geopereerd is nadien. Hij had dus inderdaad totaal niet opgelet. S. had alleen een flits van het dier gezien en had geroepen dat hij moest remmen. Toen was het dus al te laat maar beiden hebben dus niet gezien wat ik zag. Toch vind ik het stom. Je moet gewoon opletten als je rijdt. In dit geval was er zoveel ruimte rechts en rond de auto en was er relatief zoveel tijd om het dier op te merken omdat het van rechts aan kwam rennen. Zucht. Ik neem me voor om nu eindelijk eens wat te gaan afzien op die stomme run. Hert dood, ik wat lijden. Raar misschien maar zo voelt het wel. Ik ben nu vastbesloten om aan een stuk te gaan rennen tot de finish.

klik voor groot

We worden vlakbij de nieuwe start afgezet. De route is vernieuwd en ook de start is ergens anders. Ik had Douglas een plaatje gestuurd gisteren van de start en hij weet natuurlijk als geen ander waar dat is en hoe je daar moet komen en met de taxi rijd je gewoon overal heen zonder gedoe.
We stappen uit en nemen nog eens de schade aan de auto op. Dat is toch echt behoorlijk. Ook een van de sensoren is weg uit de voorzijde en tijdens het rijden piepte er dus iets voortdurend. Hij is dus even de wagen kwijt voor reparatie komende week en ik ben benieuwd wat dat gaat kosten want verzekering is te duur vertelt hij.

We lopen meteen langs toiletten die enorm druk zijn. De klokt tikt vrolijk door en pas om 7.50 kom ik er weer uit en trek ik gauw mijn broek uit, doe mijn schoenen normaal aan en doe mijn jasje uit. S. heeft een tasje op de fiets met kleding voor na de run en een softflaskje en de spons. Ik ben blij dat ik gisterenavond dan verder alles al gedaan had. Dextro in mijn rokje, zakdoekje in mijn shirtje en de spons al netjes met wat water in een afgesloten zakje. We hoeven nu gelukkig niks meer te doen want er is ook helemaal geen tijd meer voor. Snel spelden we het startnummer op en dat is het dan. Gauw naar de startvakken. Gelukkig zijn we echt vlakbij afgezet en ik duik het blauwe vak in waar ik ben ingedeeld. Vlak daarna begint het lange lint zich al in beweging te zetten richting de start. Ondertussen zet ik mijn horloge eens aan. Ik loop met de 610 omdat mijn 910 kapot is helaas en de tweedehands 910 die ik overnam niet goed blijkt te werken. Op hoop van zegen maar, ik heb er al een rondje mee gelopen en ik zet nog snel even de autolap op 5 km en de RWR alert op ‘uit’.

klik voor groot


Na een poosje loop ik dan eindelijk ook echt over de startlijn en ik druk op start. Gaan met die banaan maar niet te snel. Vrij snel na de start piept mijn horloge. Wat is dat nou? Heart rate too high. Oh shit nog een hele oude alert die aan staat. Waarschijnlijk op MAF dus ergens op maximaal 138 of zoiets. Dat zal ik dus de rest van de run horen en in beeld hebben ben ik bang. Niks aan te doen ik ga er niet aan rommelen.

Klik voor groot



De route is nieuw maar ik zie er geen zak van. Ik probeer te lopen en ergens aan te haken. Grappig dat er zoveel gedachtes door je hoofd gaan tijdens het lopen. Let op de houding, handen en vingers normaal. Ademhaling, cadans en tempo. Niet te snel want ik wil per se continu proberen. Rustig aan en ook niet vallen in de drukte.

Ik zie S. al ergens onderweg. Lief van hem. Nee ik heb nog niks nodig. De route gaan nu via een andere weg naar Holyrood park. Daar zie ik S weer een keer staan. Lopen gaat nog goed. Vorig jaar had ik meteen al zware poten nu voel ik nog niks eigenlijk. De route gaat langer door het park en het keerpunt ligt dus verder. We draaien weer om. Wind tegen! Dat betekent de rest van de route dus windje tegen maar er staat niet veel. Ik probeer weer achter iemand te gaan hangen. Waarom loopt er nou niemand ongeveer mijn tempo? Dat kan toch helemaal niet? S. fietst mee door het park. Geen idee of dat mag maar hij fietst op het fietspad. Ik zal wel niet achter hem mogen gaan lopen. Dat zou nog eens makkelijk zijn. Maar ik loop rustig door. Ik hoorde van S. dat de brug bij de Shell richting de zee er ook niet meer in zat. Ik ben benieuwd hoe de route nu verder loopt. Ik loop in ieder geval gewoon door.

Klik voor groot



Langs de zee liggen de 10 km matten. Ik loop nog steeds! Ik ben niet eens ontevreden over de tijd. Ik reken wat en reken nog eens. Rond 2.15 zou ik moeten kunnen redden denk ik. Dat is een stuk beter dan vorig jaar maar nog steeds langzaam natuurlijk. Maar vorig jaar was het na de 10 km matten over (door de warmte denk ik). Ik ben toen gaan wandelen en deed 8 minuten over de 11e kilometer. Nu hobbel ik rustig door. Verder langs de zee waar een frisse zijwind staat. De zon laat zich nog steeds niet zien. Gelukkig maar want dat kan ik er niet bij hebben nu. Ik moet doorlopen.

Na de zeeweg lopen we weer omhoog en lopen langs de weg. Ik vind deze run dus echt niet vlak. Zal vast aan mij liggen. Als we langs de weg lopen, fietst S weer een stukje mee. Ik heb nog niets nodig. Het gaat helemaal niet zo slecht. Ik kan nog steeds niet aanhaken hoewel ik het wel probeer. Nul ervaring mee natuurlijk dus ik ploeter maar wat door in mijn eentje zo.

Verder en verder gaat het. Ik raak S. weer even kwijt als we binnendoor moeten lopen. Met 15 km zal ik langs de racecourse gaan en vanaf daar is het nog een stukje saai heen en weer lopen. Vlak voor de racecourse zie ik hem staan en ik gebaar dat ik graag de spons zou willen hebben. Hij springt op zijn fietsje om een stukje verder uit te komen zodat hij tijd heeft om alles te pakken. Ik ben blij met de spons en geef meteen mijn bril ook aan hem. Die heb ik toch niet op en als er niks op mijn hoofd zit, is dat ook lekkerder. Ik loop nog steeds. Het wordt wel al afzien en dat komt natuurlijk gewoon door het simpele feit dat ik al een jaar niet meer deze afstand loop en al helemaal niet over de weg of aan een stuk. Toevallig dat ik dit jaar nog een keer 10 km continu liep als MAF test (langzaam dus) en een keer een 8 km stuk. En dat is het. Nu loop ik al 15 km achter elkaar te hobbelen op een tempo dat veel hoger ligt natuurlijk dan mijn heerlijke getrut op de offroad stukken met woefje. Maar ik hou vol. Ik denk nog steeds aan het hert.

Hartslag gaat volgens mij ook wel goed al ben ik even gaan vertragen vlak voor Musselburgh toen ik me afvroeg of het wel goed ging. Ik voelde toen was maar dat was ook zo voorbij. Vervelend dat ik er altijd op moet letten maar zo be it.

Klik voor groot


Nu gaat het toch wel opschieten. Inmiddels staan er ook wat mensen langs het parcours. Dat interesseert mij dus niets moet ik bekennen maar de rest van de route is wel erg stil. De route gaan langs de racecourse en daarna richting de rotonde en verder oostwaarts. Voor me loopt ineens een jongeman die dit allemaal erg makkelijk doet en iemand aan het hazen is. Hij roept naar iedereen, maakt high fives en stelt zich vreselijk aan. Eigenlijk is het wel grappig. Als je dit zo makkelijk kunt, snap ik het misschien ook wel. Voorheen zou ik me ergeren aan de man. Nu zie ik het als mogelijkheid om even aan te haken. Ik volg de dame en haar haas een stuk maar tot mijn ergernis moet ik ze na een kilometer toch laten gaan. Ik doe echt enorm mijn best maar het gaat niet zo makkelijk en niet zo snel. Het stuk hier loopt een beetje op en neer. Het stelt weinig voor maar het is geen biljartlaken. De stukjes die naar beneden gaan voegen geen snelheid toe maar de stukjes omhoog halen wel het tempo eruit. Denk aan je houding, denk aan de cadans. Mijn cadans meter zit op mijn schoenen thuis dus ik heb geen idee wat ik heb gedaan. Maar ik probeer er op te letten omdat het echt uitmaakt. Ik voel me een bonkende kamerolifant. Ik reken en reken nog verder. 2.15 moet toch lukken of niet? Waar is het keerpunt nou eigenlijk? Dat is hier toch ergens? Een stuk verderop is dan inderdaad eindelijk het keerpunt.

Nog 3 kilometer. Best ver eigenlijk. Hup lopen. Niet stoppen, niet wandelen. Ik loop. Ik loop. Ik gebruik de spons nog een keer. Dat is best lekker zo. Gelukkig is het niet warm geworden en de zon laat zich ook niet zien. De wind is nu in de rug maar hier merk je er niets van. Heb ik dus ook niets aan. Waar is de rotonde nou? Eigenlijk wil ik wel een stukje wandelen. Nee dus. Doorlopen. RWR had gekund maar dan vanaf het begin. Niet meer wandelen als zwaktebod. Lopen. Daar is de rotonde. Veel mensen daar. Ik loop. Rechts de racecourse. Ben ik er al? Waar is de afslag naar de finish nou? Nog een stukje. Reken reken. Ik zie dat ik het niet meer ga halen maar ik wil dan wel binnen die minuut blijven. Maar ik moet nog een kilometer bijna! Hoe kan dat nou? Doorlopen. Hup niet zeuren ook niet vertragen omdat het toch langer duurt. Doorlopen nu. Daar is ergens de afslag en de finish boog is zelfs te zien.

Klik voor groot

Overal staan camera mannen die foto’s maken. Maar ik wil toch proberen nog een beetje tijd neer te zetten ook al haalde ik de 2.15 niet. Ik zal er dus niet opstaan want van enige loopstijl is geen sprake mee. Ik vermoed dat ik naar voren leun, naar de grond kijk en mijn voeten laag optil. Gisteren zag ik een foto die S. onderweg maakte toen ik er nog goed op stond. Dit zal vreselijk zijn. Maar daar is de finish. Ik loop eroverheen en klok af.

Klik voor groot

Ik ben verrast dan het toch nog 2.16 is geworden. Jammer maar niets aan te doen en wederom maakte ik de fout om met 21 km te rekenen in plaats van dat extra stukje. Sukkel. Maar ik heb deze keer wel echt mijn best gedaan en heb het echt geprobeerd. Toch ben ik niet ontevreden dat ik als oude sukkel zonder training nu 21 km continu kon lopen op dit tempo. Dat had ik niet gedacht. Later zal ik zien dat mijn horloge 21.3 kilometer aangeeft. Dan is het dus niet zo gek dat ik alsnog over de 2.15 ben gegaan want ik rekende met 21 km en die 300 mtr extra (in dit geval dus 200 mtr te lang) is gewoon extra tijd. Toch op zich dus goed gerekend. Ik zie S. gelukkig al snel staan en loop naar hem toe. Iemand maakt nog een foto van ons samen.

Klik voor groot

Hoewel dit waarschijnlijk de laatste keer zal zijn dat ik hier liep, is het helemaal geen gek idee om toch in ieder geval 1 keer per jaar voor iets te trainen. En als ik zonder woefje loop, moet ik gewoon weer eens verhard lopen en dan weer op MAF trainen. Anders gaat alles natuurlijk toch achteruit omdat ik nu eenmaal ouder word.

Op naar de volgende dus maar. Nu gauw naar huis. Deze keer trek ik gewoon mijn broek aan over mijn rokje en doe mijn shirt uit en trek over mijn ondershirt een lekker dik vest aan. Het omkleden hier moet in hele hete ruimtes en dat is ook geen feest. Zo gaat het ook en daarna wandelen we naar de auto. Fiets op het dak en naar huis.

Klik voor groot

Vanmiddag lekker lunchen! Thuis is er nog tijd voor een kort bad en daarna gaan we weer op pad. Woef was al op pad met de eigenaar van het huisje en wij laten haar ook nog even uit. Vanmiddag wandelen bij de vuurtoren.

Klik voor groot

gegevens:

* 21,3 km
* 12 graden
* finishtijd 2.16.31 (6.25 min/km)
* HR 152 (166)

mei 174 km – 2018 totaal 964 km

hoka tracer – 143 km
hoka clayton – 228 km
hoka clifton 3 – 667 km
hoka bondi 4 – 692 km
hoka infinite – 338 km
hoka mafate speed – 438 km
hoka vanquish – 65 km (?)

02.01.2018 – kilchrenan – 10 km

Gisteren heb ik niet gelopen. Ik was het wel van plan maar we waren uitgenodigd voor een Loch Dip bij de buren vanwege Nieuwjaarsdag en daarna was het eigenlijk te laat. Ik was van plan een wegrondje te doen maar we zagen een strooiwagen en dan kan ik niet over de weg met woef. Jammer maar helaas.

Vandaag doen we eerst een spelletje maar tegen 14.30 besluit ik toch snel op pad te gaan voor een snel rondje. Ik kleed me meteen om en omdat het regende, doe ik woef haar Hurtta regenjasje aan. Het stinkt als een gek maar vooruit maar. Straks even wassen maar.

Ik rij snel naar de quarry en parkeer de auto. Dit rondje zou ik wel redelijk op tempo moeten kunnen doen ondanks de stijgingen. Het laatste stuk is een heel eind dalend dus dan kan wel voordat het donker wordt. Overigens heb ik voor de zekerheid wel een lichtje bij me.

We gaan gauw op pad en al snel ben ik bij het hekje waar ik woef overheen til.

Klik voor groot

Ik hobbel snel langs het meertje en blijf maar omhoog lopen. Het gaat prima maar ik merk wel dat we teveel binnen zijn geweest. Ik merk dat mijn longen wat protesteren. Ik weet al dat het straks beter zal worden maar het is vervelend. Dit had ik ook in Nederland en het was de bedoeling dat dit beter zou zijn geworden hier. Maar daarvoor moet ik toch echt meer buiten zijn helaas.

klik voor groot


Ik hobbel langs de inlaat en ga verder naar het meertje. Alle sneeuw van een paar dagen geleden is al lang verdwenen. Inmiddels is het inderdaad gaan regenen maar als je al aan het lopen bent, maakt het helemaal niets uit. Dit is het eerste rondje met regen hier!

Ik probeer echt door te lopen en het gaat redelijk goed. Grappig genoeg blijk ik ruim 16 minuten sneller te zijn dan de keer met sneeuw. Dat snap ik ook wel. Helaas laat de route zich niet van het horloge halen en moet ik het doen met de gegevens van de telefoon die ik gelukkig ook aan had staan. Ik hoop dat ik morgen hier mijn laatste rondje kan doen. Ik heb hier veel te weinig gelopen. Jammer maar helaas. Volgende keer beter.

gegevens:

* 10 km
* 5 graden

januari 10 km – 2018 totaal 10 km

tracer – 143 km
hoka clayton – 173 km
hoka clifton 3 – 600 km
hoka bondi 4 – 479 km
hoka nieuw – 93 km
hoka mafate speed – 122 km

31.12.2017 – kilchrenan – 10 km

Gisteren heb ik nier gelopen en ik weet eigenlijk niet waarom niet. We zijn naar Oban geweest en dat duurde veel langer dan gepland. Waardeloos want we vonden niets van de spullen die we eigenlijk wilden hebben.

Maar vandaag ga ik dan op pad voor mijn rondje. Het is grijs geweest in de ochtend maar in de middag is het gewoon droog en kan ik weg. Ik kies voor een rondje over het estate hier in de buurt. Als het goed is, moet ik door het estate kunnen lopen en dan ofwel terug over de weg ofwel gewoon terug via dezelfde weg.

Al gauw parkeer ik dus de auto bij de quarry en loop over de weg naar de ingang van het estate. Dat is eigenlijk verder weg dan ik denk en ik voer woefje braaf mee aan het riempje.

Klik voor groot

Als we het estate oplopen, doe ik woef weer lekker los. Het is eigenlijk best helder weer en ook mooier dan vorig jaar toen we dit ontdekten. Ik loop eerst langs het kleine meertje met het ver;aten kasteel. Nou ja, de muur die ervan over is dan. Daarna hobbel ik verder en dat loopt een beetje op en neer.
Even verderop schapen op het pad die maar voor me uit blijven sukkelen en niet het weiland op gaan. Ik doe woef dus maar weer even aan de riem en loop verder. Het lopen gaat verder goed en ik ben benieuwd wat we allemaal gaan tegenkomen onderweg.

Klik voor groot

De eerste hobbel moet ik al snel nemen want verderop staan Hooglanders op een kruising op het pad. Niet op het pad maar ergens bij een voeder geval. Ze kijken naar ons en zijn duidelijk nieuwsgierig. Ze komen met en vaartje allemaal op ons af. Daar ben ik niet zo weg van want ik word hier zo ingesloten als ik niet oplet. Zijn ze nieuwsgierig of eng? Ik doe woef van de riem zodat zij eventueel ze kan afleiden. Ze rent sneller dan ik tenslotte. Ik wacht wat de koeien gaan doen en ruk ondertussen wild mijn poles van mijn rugzak. Die heb ik immers bij me vandaag vanwege de verwachte fords verderop de route. Wat nu? Ze komen dichter en dichterbij. Ik vind dit eigenlijk steeds minder leuk worden en ik besluit toch maar terug te gaan als ze wel erg dichtbij komen en ook hun koppie zo lekker van onderen naar boven bewegen ook in de richting van woef. Hier durf ik toch niet voorbij eerlijk gezegd en ik hobbel redelijk vlot weer terug. De koeien vinden dat een leuk spelletje en komen achter ons aan. Wat is dit nou weer. Gelukkig is verderop het wildrooster en daar ben ik ze weer kwijt.

Klik voor groot

Ik loop dan maar even rechtsaf langs hert watertje maar daar stuit ik op een hek met daarachter stieren. Ook maar niet dus.

Klik voor groot

Ik loop weer terug en heb al helemaal vrede met mijn ultra korte rondje van 5 km voor vandaag. Dan maar niet. Lekker naar huis en lekker binnen rommelen.

Klik voor groot

Maar als ik bij de weg woef aan de riem wil doen, zit er geen riem meer in de rugzak. Hoe kan dat nou? Ik ben nog nooit iets kwijtgeraakt onderweg en de riem al helemaal niet.
Ik baal als een gek maar ga natuurlijk gewoon even terug naar die enge koeien want daar zal het wel gebeurd zijn neem ik aan. Ik baal er echt van want ik was gewoon al klaar mentaal met het loopje en ik heb helemaal geen zin om terug te gaan. Maar goed, die riem ligt daar nu eenmaal dus ik ga terug. Scheldend en tierend op sommige stukjes. Woefje snapt er niks van maar hoort me gelukkig niet. Maar ze voelt wel aan dat er iets niet in de haak is.
De koeien staan nog steeds vlak achter het wildrooster tot waar ze me gevolgd waren. Omdat ik zo loop te schelden schrikt er eentje zich rot en rent weg. De anderen kan ik gewoon passeren gelukkig. Ondertussen zoek ik de riem. Ik loop helemaal tot het punt waar ik heb staan rommelen met mijn poles. Maar geen riem. Hoe ik ook zoek, er ligt geen riem! Hoe kan dat nou? Ik keer weer om en ga dus weer terug. Die stomme koeien zijn me weer gevolgd en komen nu ineens weer over het pad naar me toe vanaf de andere kant. Ik roep wat naar ze en stuur wafje aan de ene kant er langs en loop er zelf aan de andere kant langs. Ik vind het niks maar ik ben zo pissig over alles dat ik het gewoon doe. Uiteindelijk lopen we weer heelhuids het wildrooster over en ik loop ook nog even het pad naar de andere koeien achter het hek. Nergens een riem te bekennen. Volgens mij kan dat dus niet.

Ik breng woefje weer naar huis, zoek mijn hele rugzak door en ga terug met S. Ik parkeer de auto nu dichterbij de koeien en samen wandelen we weer het hele stuk heen en weer. Nergens een riem. Die ligt er dus echt niet.

Ik stuur een berichtje naar de eigenaar van het estate maar ook zij hebben geen riem gevonden. Balen want dit was mijn geliefde riem.

Op naar de volgende run maar weer. Zonder riem dus! Helaas maar 2.734 km gelopen dit jaar. Dat is andere koek dan de ruim 4.000 van 2016. But my time will come!

gegevens:

* 10 km
* 0 graden

december 172 km – 2017 totaal 2.734 km

tracer – 143 km
hoka clayton – 173 km
hoka clifton 3 – 600 km
hoka bondi 4 – 479 km
hoka nieuw – 93 km
hoka mafate speed – 112 km