Gisteren liep ik een mooie route vanaf St Abbs Head richting Dowlaw. Helaas was het te warm en keerde ik bij een stroompje ergens halverwege om. Het traject was nogal zwaar om te lopen en ik zag me niet meer die laatste 7 km (heen en terug) met wafje daar lopen. Ook bleek ik mijn geheugenkaartje in de laptop gelaten te hebben en dus had ik geen enkele foto. Niet echt een succesvolle trip hoewel het erg mooi was. Maar de route is dus nog steeds niet klaar want lag er eerst nog een stukje vanaf Old Cambus naar Dowlaw voor mij zonder woef, nu lag er dus nog een stukje Dowlaw naar St Abbs head. Wat dat nu toch is met dat punt daar op de kaart….
Omdat woef na gisteren totaal niet moe leek, koos ik vandaag voor het stukje met woef vanaf Dowlaw dus naar het keerpunt van gisteren. Het weer is prima vanmorgen, bewolkt en een goede temperatuur. Voor vanmiddag wordt weer warmer weer voorspeld dus we gaan gewoon meteen na de ochtend plas op pad. Ik moet wel even zoeken op de kaart waar nu de parkeerplaats is. Zodra ik van de weg afsla richting Dowlaw, rijd ik een soort niemandsland in. Links schapen en heuvels en rechts een windmolenpark en nog meer rimboe. Ik rij eerst langs een quarry maar ik zie op de kaart dat ik nog veel verder moet. Ik zie ook dat ik over deze weg ga teruglopen als ik mijn eigen stukje doe vanaf Old Cambus. Gelukkig loopt de weg dan omlaag, want we blijven nu maar stijgen!
Uiteindelijk kom ik na twee wildroosters inderdaad bij een parkeerplaatsje vlak voor de boerderij die het einde vormt van dit weggetje. We beginnen vol goede zin aan de ronde. Het is meteen al mooi met fraaie uitzichten richting Dunbar. Ik zie zelfs de vuurtoren en die vreselijke cement fabriek en het power station. Daar zijn we deze hele kustweg begonnen! Wat is dat ver weg zo. Overal lopen schapen met hun lammetjes.
klik voor groot
Ik maak de fout om eerst naar de ruine van Fast Castle te gaan. Ik weet al dat dit helemaal in de diepte boven de zee ligt en als ik het een beetje in beeld heb na 750 meter vind ik het wel genoeg omdat we de hele route nog moeten. Doe je dit aan het einde, dan ga je sneller gewoon helemaal naar beneden omdat je dan alle tijd hebt. Niet handig dus.
klik voor groot
We klauteren weer naar boven en beginnen aan de echte route naar ons keerpunt van gisteren. Dat is maar een kleine 4 kilometer dus dat is maar een klein stukje. Eest lopen we achter een uur langs waar het onkruid toren hoog staat. Die farm krijgt vast geld voor het onderhoud over hun terrein maar ze doen niets. Ik loop deze keer met stokken en ik hou maar een beetje alles bij mijn blote benen vandaan.
Daarna lopen we al snel over een heel breed weiland waar een soort pad te zien is. Overal lopen schapen en lammetjes en het uitzicht is prachtig. Ik ben blij met dit weer (zeker voor woef) maar voor de fotos zijn die blauwe luchten natuurlijk eigenlijk beter. Maar mooi is het!
klik voor groot
Een stukje verder steken we Dowlaw Burn over en daar kan wafje even badderen en drinken. Dat is mooi want straks bij het keerpunt kan dat natuurlijk weer.
klik voor groot
Na het watertje lopen we verder en het is eigenlijk prima begaanbaar. Ik kan zelfs hier joggen en dat doe ik dan ook zodat we een beetje opschieten. Dat is anders dan gisteren dus en veel makkelijker. Het loopt wel wat op en neer maar niks schokkends en prima te doen allemaal. Het uitzicht over Rough Heugh is prachtig. Jammer genoeg staat de zon in mijn gezicht dus de uitzichten voor me (richting St Abbs Head) laten zich door het licht niet vangen. Het is wel erg mooi en gelukkig deze keer niet eng omdat er langs de klif een hek staat zodat woefje nergens iets engs kan doen. Gek genoeg zijn hier geen of weinig konijnen. Dit loopt dus een stuk rustiger dan gisteren!
klik voor groot
Na een paar kilometer zie ik al heel in de verte het punt waar mijn auto gisteren stond. Wat een mooi uitzicht over St Abbs! Ik zie de zee met zijn mooie kleuren en de rotsen met de vogels.
klik voor groot
Op een gegeven moment denk ik dat we al dichtbij het keerpunt gekomen zijn. Ik zie een paal met wegwijzer die naar links wijst en ik kijk de diepte in. O ja. Ahum daar stonden we gisteren dus. Toen keek ik omhoog en zag ik boven op de heuvels ook verdwaald paaltjes staan. Dat leek allemaal erg ver weg en moeilijk gisteren. Ga ik naar beneden? Tuurlijk doen we dat. Ik heb stokken bij me en straks naar boven is een stuk makkelijker.
klik voor groot
Ik kijk ook met verbazing naar het veld tegen over me. Daar ben ik dus gisteren eerst naar beneden gegaan en daarna weer omhoog. Dat kan ik me dus nauwelijks voorstellen als ik zo kijk. Dat ziet er toch niet begaanbaar uit zou je zeggen maar blijkbaar wel en nog makkelijk ook. Geen handen en voeten werk ofzo maar gewoon een kwestie van ene voet voor (of naast) de andere zetten. Ik vind dat nog steeds bijzonder. Ook nu weer. Ik ga gewoon langzaam naar beneden. Hier is natuurlijk geen sprake van joggen ofzoiets. Mijn tempo ligt soms rond de 22 min/km en dat is dus nog geen 3 km/uur.
Maar gaandeweg komen we natuurlijk gewoon beneden. Het scheelt wel dat ik weet waar ik heen moet en dat ik het bruggetje over de waterval bij Westerside Dean al zie liggen.
klik voor groot
Wafje gaat natuurlijk weer even badderen maar niet zo lang als gisteren. Dat is dus blijkbaar niet nodig gelukkig. We gaan weer terug over het bruggetje en vangen nu aan met de klim weer naar boven. Gisteren was ik natuurlijk totaal onzeker over de rest van het pad en was het bloedheet. Ik probeerde toen een klein stukje en besloot toen terug te keren. Prima beslissing en nu staan we hier alsnog.
klik voor groot
De klim is zo gedaan natuurlijk. Ik vind het pad wel lastiger te vinden nu de andere kant op. De route loopt officieel ook zoals ik de heenweg liep en geen hond heeft de route eens de andere kant op gelopen om te kijken of de paaltjes dan ook goed staan. Nu begrijp ik waarom het gisteren ook zo moeizaam ging.
Als ik weer lekker over het brede veld aan het joggen ben, kom ik een boer tegen op zijn quad. We raken aan de praat en ik sta zeker een kwartier te kletsen over de honden en de schapen. De man controleert tweemaal per dag alle schapen en lammetjes. Daarvoor scheurt hij rond in de rimboe op zijn quad met twee honden. Een van de honden is een jong reutje. Een enorme softie maar hij kan er wel al wat van en let goed op de oudere reu die ook mee rent. Hij werkt de honden totdat ze aangeven niet meer te kunnen, meestal rond 11 jaar. Thuis zit er nog eentje van 13 die nu met pensioen is. Het lijkt me een aardige boer met hart voor zijn dieren. Ik vertel over het lammetje van gisteren dat aan de verkeerde kant van het hek stond. Jammer genoeg maak ik geen foto. Ik moet dat volgende keer toch gewoon vragen. Het is zo leuk, een wat oudere boer met zijn honden op de quad. Ik vind mensen hier overigens erg aardig. En ik voel me ook bevoorrecht dat ik zomaar over het land mag struinen. Overigens heeft deze boer vooral last van dassen en vossen en minder van honden die de lammetjes aanvallen. Mijn woefje zit heel braaf rond te kijken naar alle witte wolbalen die om haar heen lopen. Zij wil liever een konijn.
Na zeker een kwartier gaan we maar eens verder. Ik jog weer heerlijk over het veld. Wat een verrassing dat het pad vandaag zo makkelijk gaat. Ik raak wel een paar keer de weg kwijt ook al liep ik hier net dus ook de andere kant op. Ik zie die stomme paaltjes echt niet of gewoon te laat weet ik veel.
klik voor groot
Ik presteer het zelfs om ergens een hekje door te gaan en me af te vragen of ik daar nou echt doorheen kwam vanmorgen. Neem dus want zodra ik bij een hek met koeien erachter aan kom weet ik al dat ik fout zit. Er stond hier echt een pijltje maar ik interpreteerde dat dus verkeerd. Het is maar een klein stukje terug en al snel zitten we weer op de route en komen we weer bij Dowlaw burn uit. Wafje gaat weer even badderen en is daarna helemaal weer happy. Even verderop zie ik een ree hoog boven het veld uitspringen. Wat een mooi gezicht!
klik voor groot
Het laatste stukje gaat omhoog en daar wandel ik maar even. Ik kijk met plezier naar het uitzicht en de dieren om me heen. Ik probeer ook een selfie te maken van wafje en mij maar de foto’s die leuk zijn, zijn allemaal onscherp doordat de camera instelde op de grasjes en niet op ons.
klik voor groot
Daarna zijn we alweer bij de auto. De lammetjes lopen er nog steeds omheen. Omdat ik op de kaart heb gezien dat ik nog een stukje over de weg kan doorlopen, doen we dat. Ik loop totdat de route hier op deze weg uit komt vanaf de kliffen zodat mijn eigen rondje morgen net iets korter zal zijn. Ik hoef dan morgen niet weer eerst naar de parkeerplaats te lopen, maar kan meteen als ik op de weg uit kom rechtsaf slaan voor de terugweg.
klik voor groot
Op het keerpunt maak ik een kiekje van het uitzicht maar het is net even donker door wolken. Wat bof ik met het weer voor woefje nu! Ik zie toch heel ver en ik ben benieuwd naar de route morgen.
klik voor groot
Als ik weer bij de auto ben, zitten er 14 kilometer op de teller. Dat was redelijk makkelijk en leuk om te doen zo samen met wafje. Er staat een busje met een ouder echtpaar en we raken aan de praat. Ze nodigen me uit om alles van binnen te bekijken. Twee bedden die overdag bank zijn, een keukenblokje en kastruimte. Ze zijn vaak op pad en ook gewoon op het vasteland. Eigenlijk kunnen ze overal wel wild campen met deze Mercedes bus die ze zelf hebben ingericht. Thuis hebben ze nog een kleine auto voor in de stad rond het huis want dan is de bus natuurlijk niet handig. Ze zijn nu drie dagen onderweg en sliepen bij de quarry waar ik langs reed op weg hier naartoe. Dat herinner ik me ook ineens want ik heb daar nog op de kaart gekeken of dat de parkeerplaats was die bedoeld werd in de beschrijving van de coastal route. Leuk om te doen dit soort dingen en heel makkelijk ook.
Ik sta best lang te kletsen maar uiteindelijk nemen we afscheid en ik rijd ook naar huis. Inmiddels schijnt de zon volop. De hele middag zitten waf en ik lekker in de tuin in het zonnetje. Precies goed zo. Minder leuk voor de foto’s maar zo konden we tenminste heel makkelijk dit rondje doen.
klik voor groot
Morgen doe ik even het stukje Old Cambus naar het keerpunt van vandaag. Dan is de hele route tot aan Eyemouth gelopen. Eigenlijk ook samen met de John Muir link dus vanaf de light house helemaal naar Eyemouth. Wat nog rest is de etappe Eyemouth naar Berwick en daar puzzel ik nog even op. Ik hoop dat het haalbaar is om die donderdag te doen met wafje. Alleen de heenweg en terug met de bus. Dat lijkt me veiliger dan met de bus naar Eyemouth en per se terug moeten lopen omdat de auto daar nu eenmaal staat. Lukt het niet vanwege het weer, dan kunnen we altijd bij Burnmouth omkeren. Alleen moeten we wel vroeg starten want de bus rijdt goed tot 14.30 en daarna maar eenmaal per uur. Afwachten maar, eerst mijn rondje morgen en dan wordt regen en onweer voorspeld na deze warme periode.
gegevens:
* 14 km
* 18 graden
juni 144 km – 2017 totaal 1.552 km
tracer – 143 km
hoka clayton – 97 km
hoka clifton 3 – 542 km
hoka bondi 4 – 479 km
hoka stinson lite – 296 km
hoka mafate speed – 772 km