Vandaag de tweede dag van mijn camprun. Het was best koud vannacht en ik had het erg warm in mijn slaapzak maar mijn gezicht was koud en daar word je dan wakker van. Ik moet dus nog eens bedenken wat ik aan moet trekken in de slaapzak met dit soort weer, want dit was niet echt prettig als de stoom zowat uit je oren komt. Rond 3 uur ben ik er zelfs even uit geweest om te plassen. Ik wilde wel eens zien of ik nou in de nieuwe tent makkelijk mijn kleren aan zou kunnen schieten en er makkelijk in en uit zou komen terwijl woef in de tent blijft. In de kleinere Nordisk kan ik er niet uit zonder haar weg te moeten duwen of naar buiten te laten gaan, maar in deze tent is volop ruimte natuurlijk. Aankleden ging heel makkelijk en snel en uit de tent gaan ook maar woef dacht er anders over en toen ik mijn schoenen aantrok stond ze ineens naast me. Dan zij ook maar even plassen wel zo makkelijk. Daarna moest ze dus gauw weer terug in de tent natuurlijk en ging ik even naar het warme toilet gebouw. Iemand zei nog dat hij wel even snel op het gras was gaan plassen als er toch niemand was, maar ik wist dat het gebouw heerlijk warm zou zijn en even de benen strekken is altijd lekker. Dit is de eerste keer dat ik er ‘s nachts uit ben gegaan dus weer een goede oefening. De slaapzak was namelijk nog heerlijk warm toen ik terug kwam, dus dat weet ik nu ook. Daarna weer lekker verder geslapen en gelukkig maakte woef me ook deze keer niet wakker omdat ze trek had. Ze lag nog zo lief te slapen!

klik voor groot

Daarna eerst maar even een lekkere ochtend wandeling met woef gemaakt. Ze was nog steeds vrolijk en blij en leek nergens last van te hebben. ik ook niet overigens. Je zou toch denken dat ik vaag nog wel ergens zou moeten voelen dat ik 29 km gelopen heb gisteren maar dat is dus niet zo. Gelukkig maar.

Daarna ga ik nog even wat eten en drinken bij de tent en besluit ik toch maar te gaan inpakken omdat ik wil lopen en daarna het matrasje moet terugbrengen en even naar die rugzak wil kijken. Op zich niet fijn want zo zit er toch weer een stok achter de deur om op te schieten. Maar het is niet echt warm weer, dus zo is het ook prima.

klik voor groot

Ik maak ook nog even een selfie van mezelf zittend voor de tent.

klik voor groot

Maar kijk eens wat een verschil tussen de tenten qua zit hoogte en afmetingen! Als waf en ik ervoor zitten, kan je het helemaal goed zien

klik voor groot

Het matrasje dat ik mocht lenen van Eureka lag heerlijk. Maar wat een verschil in formaat met mijn eigen lichtgewicht dingetje!!

klik voor groot

Echt niet normaal maar zo met de auto is het wel te doen want je pakt het heel makkelijk op zo in de hoes. Tijdens trainingen lekker slapen is natuurlijk ook wel wat waard, hoewel mijn Thermarest Neoair ook erg lekker ligt (maar wat kleiner en smaller is).

Ik ga de tent opruimen en ben benieuwd naar de condens. Deze keer was de tent aan de binnenkant lekker droog in tegenstelling tot vorige week met de Nordisk toen alles zeiknat was van binnen. Ik zie wel condens op de binnentent liggen maar dat zijn druppels en verder niks.

klik voor groot

Als alles is opgeruimd gaan we op weg voor de run. Ik ben erg benieuwd hoe het zal gaan en hoe alles voelt na gisteren. Ik neem dezelfde route maar kennelijk zie je elke keer weer wat anders, want deze keer zag ik toch een van de houtsnijwerken op de bomen!

klik voor groot

Altijd weer leuk. Daarna weer langs het bos en via het gehuchtje in het bos weer richting de heide. Ik maak snel een kiekje van dat gehuchtje want het ziet er heel pittoresk uit!

klik voor groot

Ik besluit weer even woef te laten drinken en eten te geven bij de schaapskooi. Tot mijn verrassing kom ik blijkbaar net op het moment dat ze naar buiten zullen gaan met de herder! Alle schapen en lammeren staan klaar voor vertrek!

klik voor groot

Ik wacht toch maar even want ik hoor al geblaf in de verte en de eerste Border Collie komt al aan, dus ik vermoed dat de herder ook onderweg is en straks op weg zal gaan met de kudde. Altijd leuk om te zien! En dat blijkt te kloppen want even later begint het schouwspel. Als er een schaap over de dam is…

klik voor groot

Ik maakte een filmpje (eerst drie foto’s)

Het blijft een mooi gezicht en ik zie later dat ze op de heide enorme stofwolken veroorzaken zo met z’n allen. Ik ga naar binnen om woef te voeren en zelf wat te drinken en een lekker plakje cake te snoepen.

Ik probeer een selfie te maken van waf en mij maar dat ziet er dus niet uit.

klik voor groot

Daarna gaan we weer op pad voor het laatste stukje. Het lopen gaat prima, ik heb echt nergens last van en het voelt allemaal heel makkelijk. Mijn hartslag komt ondanks de onverharde stukken niet boven de 136 uit en ik loop mooi vlak. Tevreden dus en wat is het toch bijzonder dat ik dit zo kan doen. Met een blije en fitte hond is het natuurlijk al helemaal top!

Ik maak nog een klein lusje als ik weer in Garderen kom. Ik twijfel over de afstand die ik nog wil doen en wil ook nog de tijd hebben om nog even wat te eten na de run en me om te kleden voordat ik weer naar Utrecht rij. Op zich wel jammer maar ik denk dat ik na Schotland nog weer makkelijker langer onderweg kan blijven. Ik ga er dus maar even van uit dat er nog kansen genoeg komen om langer op pad te zijn op deze manier. Maat houden is en blijft lastig.

In het laatste stukje bos zie ik nog een prachtig contrast tussen het jonge groen en het bruin en daarvan maak ik nog snel een kiekje. Ook verderop een kiekje van woef naast de paarse bloemetjes. Het was zo’n lief plaatje.

klik voor groot

Tot slot alleen nog even een selfie van mij en woef

klik voor groot

Op 23 km klok ik af. Het waren weer twee heerlijke dagen met lekkere loopjes die heel makkelijk gingen. Ik ga me omkleden en op pad naar Utrecht. Daar pas ik een rugzak die weliswaar groter is maar voor mij geen oplossing blijkt met de pacemaker leads die in de weg zitten bij de schouderbanden. Ik ben weer extra tevreden over mijn huidige rugzak die comfortabel zit en geen problemen geeft.

Het matrasje geef ik ook weer netjes terug nadat ik eerst alle grasjes eraf heb gepeuterd. Daar ga ik nog eens over nadenken maar dan moet ik eerst nog een keer in de nieuwe tent op mijn eigen matrasje geslapen hebben om te kunnen voelen wat het verschil is. Dat had ik natuurlijk vannacht ook kunnen doen, maar daar heb ik niet aan gedacht. Volgende keer en ik hoop dat die snel na Schotland weer komt! In Nederland valt ook nog genoeg te lopen en te ontdekken. Alleen even het hoog seizoen overslaan denk ik want met herrie en rumoer om je heen lijkt het me niks.

Op naar de volgende runs!

gegevens:

* 23 km
* 10 graden – zonnig
* RWR 2.30/30 – HF max 135

april 321 km – 2015 totaal 1.377 km

rapa nui – 198 km
hoka bondi b – 60 km
hoka stinson lite – 502 km
hoka stinson trail – 167+ km
minimus MT – 26 km
pure flow – 344 km
pure grit – 20 km

Vandaag de eerste dag van de camprun in Garderen. Vorige week was ik hier ook en dat is toen prima bevallen. Deze keer was het minder mooi weer en ik was erg benieuwd of ik regen zou hebben, want dat zou dan een goede oefening zijn en meteen een mogelijkheid om te bekijken of de tent waterdicht is. Ik schreef al dat we drie dagen lang camp spulletjes hebben bekeken en veel hebben gelezen en hebben nagedacht. En of dat succesvol was, zou deze trip moeten blijken. Ik vertrek dus vol goede moed en veel zin met een andere tent die we gisteren nog even binnen hebben opgezet om te kijken hoe het nou echt werkt. Ook een beetje lullig om ergens te staan en nog te moeten uitvinden hoe je de tent op moet zetten. Maar het leek allemaal makkelijk te gaan dus vooruit maar!

Met Eureka Europe had ik afgesproken dat ik een matrasje mocht lenen voor een nacht om uit te proberen. Dat ben ik dus eerst even gaan ophalen in Utrecht. Als ik morgen weer terug rijd, ga ik ook op mijn gemakje even kijken of de grotere rugzak die ik afgelopen weekend al zag hangen iets voor mij is. Ik heb nu toch alles bij me, dus ik kan mooi kijken of het erin past. Zo gezegd zo gedaan en met het enorme matras in de auto rij ik naar Garderen. Volgens mij rij ik net voor de regen uit, dus ik hoop dat ik nog net kan opzetten voordat de bui losbarst.

Als ik het terrein oprijd komt een man me begroeten en vraagt of ik nog een nachtje kom testen. Het blijkt de eigenaar te zijn die dus van zijn vrouw had gehoord dat ik naar Schotland ga. Hij vertelde ook dat het vannacht had gevroren en dat het misschien wel weer een koude nacht zou worden. Gelukkig heb ik een hele warme slaapzak dus voor koude ben ik niet bang. Met dat dikke matras kan ik het al helemaal niet meer koud hebben want die heeft een R waarde van 9! Zijn vrouw komt er ook bij staan en vertelt dat ze vorige week nog even was langs gefietst in de avond en zich had afgevraagd of je in de tent die ik bij me had wel kon liggen. Nou ziet die Nordisk er ook heel klein uit, maar er zit veel meer ruimte in dan je denkt! En dat voor 950 gram is echt bijzonder. Maar toegegeven: het is klein en vooral met droog en lekker weer allemaal prima. Maar met regen of slecht weer als je bent aangewezen op een tent toch wel erg klein. Vandaar dus…

klik voor groot

Met de tent aan de rechterkant was ik dus deze keer op stap en die is dus veel groter. Het mooie is dat het eventueel ook nog net in de rugzak zou kunnen. Deze tent weegt ‘maar’ 2 kilo en is qua pack size ook nog prima onderaan de rugzak te hangen. Dat hebben we uitgebreid geprobeerd afgelopen dagen. Voor auto trips is dit natuurlijk ideaal. Maar nu eerst nog even opzetten!

Het ziet er dreigend uit maar ik besluit toch te beginnen met het opbouwen en op te schieten. Gauw de footprint uitrollen en even goed kijken waar ik de deuren wil hebben qua zon en uitzicht. Met de wind kan ik geen rekening houden want er is (gek genoeg) weinig wind. Snel de binnentent uitleggen en de stokken eroverheen. Waf ligt er geduldig bij. Even denk ik dat ik de stok verkeerd heb gedaan en dat kost een minuutje maar in no time staat de binnentent en net als ik de buitentent over de binnentent wil gooien gaat het regenen. Nu dus even opschieten! Inmiddels regent het echt maar de tent staat in no time. Woef is ineens verdwenen en blijkt in de auto te zijn gaan liggen. Verstandig. All in all kostte het me 15 minuten en dat kan dus veel sneller de volgende keer. Voor de eerste keer niet ontevreden en alles staat keurig strak.

klik voor groot

Ik wacht samen met woef even af of het droog wordt (wel volgens de voorspelling) en madam ligt meteen prinsheerlijk te slapen in haar nieuwe paleis.

klik voor groot

De ruimte is enorm maar het is ook op een of andere manier wel ongezellig. In de Nordisk is het natuurlijk veel kleiner, maar rechtop zitten gaat maar net aan en omkleden ofzoiets is er al helemaal niet echt bij in de tent met de hond ernaast. Dit is wel bijzonder zo en ik moet lachen. Het enorme matras zit heerlijk overigens.

klik voor groot

Het is al heel snel droog en het zonnetje begint ook alweer te schijnen. Ik ben hier vooral om te lopen dus woef en ik gaan op pad. Ik wil eigenlijk in ieder geval tweemaal weer ruim 20 km lopen en aangezien de route de vorige keer makkelijk te vinden was en lekker liep, besluit ik om gewoon hetzelfde rondje te lopen zodat ik niet op de kaart hoef te kijken. Op die manier kan ik gewoon goed lopen en oefenen met de wisselende ondergrond. Woef heeft er duidelijk zin in en danst voor me uit. Ze is hartstikke fit maar nog steeds schijnzwanger.

Ik maak weinig foto’s onderweg want het is gewoon een mooi bos en vorige keer maakte ik ook al wat foto’s. Het gaat allemaal heel voorspoedig. De route is heel makkelijk te vinden en eigenlijk steeds rechtdoor. Na 13 km ben ik weer bij de schaapskooi en ga ik even wat drinken en woef water geven. Die lust vast wel een slokje. Als ik naar de schaapskooi loop om even te kijken blijken de schapen allemaal binnen te staan. Er staan twee mensen te kijken en we raken aan de praat over de lammetjes die al zo groot zijn. Ik zeg dat ze nu wel snel verkocht zullen worden voor de slacht en een van de dames kijkt beteuterd. Weg mooie droom! Na de korte pauze gaan we weer snel verder. Even een stukje langs de heide en dan weer het bos in.

klik voor groot

Veel te snel zijn we alweer terug in het centrum en op 20 km besluit ik dan toch maar weer even door te lopen naar de ijssalon voor een klein ijsje en een kopje thee. Omdat het niet echt warm is en ik geen kou wil vatten, ga ik binnen zitten waar meteen het zweet over mijn gezicht gutst. Goede oefening zo even binnen pauzeren, dat is duidelijk. Waf krijgt weer wat water en ligt geduldig te wachten.

Ik besluit nog een rondje te doen en nadat ik op de kaart heb gekeken hoe ik zal gaan lopen, gaan we van start. Waf is door het dolle heen en doet gek om me heen. Ze is duidelijk nog niet moe!

klik voor groot

Uiteindelijk maak ik er nog een 9 km lusje aan vast en de teller staat dus op 29 km als we weer terug komen bij de tent. Het hadden er voor mij ook wel 40 kunnen worden maar woef moet inmiddels ook eens eten. Dat is het nadeel van midden op de dag vertrekken. Bovendien is de route vandaag wat langer dan de vorige b2b run dus eerst maar eens kijken hoe dit morgen voelt. Ik vind het toch best een afstand hoewel ik totaal niet het idee heb dat ik gelopen heb.

Als we bij de tent komen, kleed ik me eerst even snel om zodat ik lekker warm blijf. Dan besluit ik een lekkere tosti te gaan eten in het dorp. Eigenlijk heb ik zin in asperges maar als ik bij het restaurantje aankom, blijkt dat de hond (terecht overigens) niet mee naar binnen mag. Dan maar die tosti. Het is rustig binnen en woef ligt op haar gemakje midden in de zaak te slapen terwijl ik geniet van de thee en de warme tosti. Als we weer bij de tent terugkomen, maak ik snel even een thermosfles met heet water zodat woef ook lekker haar warme avond hap kan krijgen. Ik vind die Esbit dingen nog steeds erg makkelijk voor 1 nacht onderweg. Inmiddels heb ik van iemand een Optimus Crux gas brander overgenomen maar voor 1 nacht is dit veel makkelijker en lichter.

klik voor groot

Na deze lange actieve dag is het tijd om eens het nieuwe matras te gaan proberen. Ik ga waf eerst nog even uitlaten en tot mijn verrassing rent ze als een idioot rondjes. Blijkbaar niet moe! Na de avond ronde gaan we naar de tent om te aan slapen. Omdat ik nu toch met de auto was en er ruimte genoeg is, nam ik zelfs mijn kleine echte kussen mee. Laat Klaas Vaak nu maar komen en op naar dag 2 van de camp trip! Het was een mooie dag met droog en fijn loop weer. Ik was dus echt een bofkont!

klik voor groot

gegevens:

* 29 km
* 14 graden – zonnig
* RWR 2.30/30 – HF max 142

april 298 km – 2015 totaal 1.349 km

rapa nui – 198 km
hoka bondi b – 60 km
hoka stinson lite – 502 km
hoka stinson trail – 144+ km
minimus MT – 26 km
pure flow – 344 km
pure grit – 20 km

Vanmorgen word ik wakker van een vogeltje dat op de tent zit te rommelen. Geen idee wat hij daar aan het doen is, maar ik ben wakker. Ik kijk hoe laat het is en besluit nog lekker even verder te dommelen, want Woef is nog in diepe slaap en het is pas even na 5 uur in de ochtend. Het was een rare nacht, waarbij ik het deels koud en deels warm heb gehad. Ik moet nog eens nadenken wat het beste is om te dragen in de tent, want het Paramo truitje is in ieder geval niks om in te slapen. Maar het hoesje over het matrasje was voor deze prinses op de erwt in ieder geval wel heel fijn! Ik moet trouwens lachen want als ik terug zoek in mijn weblog zie ik dat ik vaak niet sliep in het hotel in Garderen. Te veel herrie, te warm of… een bed met een kuil!
Ik dommel nog een beetje door en denk na over gisteren en bedenk wat ik vandaag zal gaan doen. Hoe ver? Waarheen? Maar voordat ik iets kan beslissen slaap ik alweer. Als ik later weer wakker word, moet ik lachen om woef die ook als een prinses ligt. Achterpootje ergens omhoog gestoken en in diepe rust. Ik geloof niet dat zij het vervelend vindt op deze manier. Mag ook wel op haar heerlijke Ruffwear bedje.

klik voor groot

Tot mijn verassing heeft ze me niet wakker gemaakt voor haar eten maar als ik ritsel met het zakje is ze ineens wakker en schrokt ze snel haar eten weg. Daarna wurm ik me in mijn broek en ontdek hoe nat de tent is. Dat komt vast door het verschil in temperatuur tussen de dag en de nacht deze keer. Vorige week in Limburg was alles kurkdroog, mede doordat er een windje stond denk ik. Dit is niet fijn maar het hoort er een beetje bij.

Ik open de buitentent en woef springt er meteen uit en gaat met haar tak rommelen. Zij wil wel weer wat actie, dat is duidelijk!

klik voor groot

Ik kruip ook uit de tent en ben verrast door de condens. Zou dat door mijn hotdog komen? Ik heb echt geen idee maar zo heb ik het nog nooit meegemaakt.

klik voor groot

Ik wandel met woef naar de auto en daar moet ze even wachten als ik me ga opfrissen. Als je ergens wild staat, dan moet je dat natuurlijk in en rond de tent doen en ik bedenk hoe ik dat deze keer had moeten oplossen met die natte (binnen)tent. Niet voor nu, ik heb het nu makkelijk en al snel ben ik weer toonbaar en ga ik wandelen met woef in het bos. Je loopt zo vanaf de tent het bos in en dat is wel erg prettig natuurlijk. Meteen slaan de twijfels weer toe: had ik nou meteen moeten gaan lopen al? Of toch eerst gewoon een stukje wandelen? Ik besluit even een oefening in het ‘hier en nu te doen’. Ik wandel nu. Dat ga ik dus doen. Geen telefoon, geen andere afleiding. Gewoon een stukje wandelen. Ik wil altijd alles tegelijk en ben als de dood dat ik iets ‘mis’. Of een verkeerde keuze maak en daarna zeg ‘had ik maar’. Zo’n trip is dus ook heel goed om dit af te leren. Althans, te proberen. Ik wandel dus. Ik kijk om me heen, geniet van de grote zwammen op de bomen en van woef die met haar enorme stronk sjouwt. Het kan haar helemaal niets schelen wat we doen. Lekker samen, lekker in het moment zijn. Ik kan nog een heleboel van haar leren geloof ik.

Ik maak het wandelrondje af en ga terug naar de tent. Daar ga ik lekker buiten op mijn matje zitten en maak warme thee en eet een broodje uit mijn bak. Dat is echt nog steeds handiger dan een zak met spullen merk ik.

klik voor groot

Het water kookt al snel en vredig drink ik mijn kopjes thee. Ik moet wel drinken dus in ieder geval moet de thermosfles leeg en dan nog wat extra’s.

Ik zit rustig een beetje te zitten. Doe niks, maar ik zit wel te twitteren en eigenlijk is dat ook stom. Nog steeds dus niet in het moment. Maar tussendoor wel. Ik kijk om me heen en luister naar de vogels. Verder is er totaal nog geen leven om me heen terwijl het al tegen 9 uur loopt. Ik ben dus ook heel sloom eigenlijk.

Ik kijk nog eens naar de tent en probeer wat het effect is als ik het afdroog van binnen.

klik voor groot

Mmmm dat zou eventueel kunnen, op die manier kan je je tenminste wel aankleden in de tent. Ik heb tenslotte altijd een microvezel doekje bij me. Maar dat is dan wel zeiknat meteen. Ik weet de oplossing niet maar ik moet het gewoon ontdekken en kijken wat de volgende keer gebeurt. Wel iets om te onthouden.

Ik lees nog wat op mijn e-reader, drink nog wat en bekijk de kaart voor de route voor vandaag. Hoe ver zal ik gaan lopen? Ik heb eigenlijk geen flauw idee. Gisteren 26 km, vandaag 20? Ik moet het rustig opbouwen, en hoewel ik vast meer aan kan (en woef ook) lijkt het beter om het voor vandaag rond de 20 te houden. Afgelopen weekend 18 en 22, gisteren 26 en dan vandaag iets van 20. Komende week wil ik 6 dagen koppelen met een kortere afstand dus zo wisselt het qua belasting en herstel mooi af. Ik bestudeer het bos en heb wel een beetje een idee hoe ik een rondje kan lopen. De afstand schat ik een beetje in.

Ik ruim de tent op en dat gaat heel snel inmiddels. Omdat ik maar 1 nacht sta, prop ik de tent in zijn geheel en kleddernat zo in de zak. Dat droogt thuis wel weer. In no time zit alles weer in de auto en gaan we op pad voor ons hardloop rondje. Het is eigenlijk koud en ik ben blij dat ik mijn sleeves nog meegenomen heb. Die trek ik aan en zal ik pas laat uitdoen!

klik voor groot

Ik neem een pad en besluit dat pad gewoon helemaal rechtdoor te lopen. Ik ben hier nog niet eerder geweest dus dat is op zich ook leuk. Ik maak bijna geen foto’s want bos is op zich ook maar bos. Heerlijk om doorheen te lopen maar op de foto een beetje veel van hetzelfde. Ik mijmer wat tijdens het lopen. Denk na over de tent, over het lopen, over de plannen voor Schotland die nu wel ineens heel dichtbij komen en over onenigheid. Ik kan slecht tegen disbalans en disharmonie om me heen en ik wil graag de lieve vrede bewaren. Maar ik ben daardoor ook kwetsbaar en een makkelijk doelwit. Ik trek het me immers aan. Lastig. De deur (letterlijk) dichttrekken en er niet meer aan denken is vaak veel makkelijker maar ik kan dat echt niet. Waarom kan ik nou niet delen hoe leuk dit is? Waarom nou alleen maar weerstand en negativiteit? Bezorgdheid snap ik en waardeer ik ook, maar dit slaat wel erg door. Het lukt me aanvankelijk niet erg om mijn hoofd leeg te krijgen, juist omdat ik probeer te genieten en dit ook had willen delen. Maar uiteindelijk winnen de bomen het toch van de spoken en gaat het lopen ook meteen makkelijker. Woef denkt nergens over na en danst voor me uit. Snuffelt wat en plast wat. Ze is schijndrachtig en heeft uiertjes. Ik hoop dat het weer netjes wegtrekt maar al deze afleiding is ook wel goed voor haar. Ze is duidelijk hartstikke fit en zo zonder bandage om haar poot is ze prachtig ondanks haar blonde/grijze koppie. Ineens zeggen mensen dat ze ‘wat ouder moet zijn’. Komt vast doordat ze nog blonder is geworden en haar lijfje erg donker is na de trimbeurt. Soit. Voorlopig loopt ze waarschijnlijk meer dan de gemiddelde hond.

Ik loop en loop en ben verrast dat het zo ver is. Ik had bedacht dat de schaapskooi wel weer een mooi rustpunt zou kunnen zijn om woef eten en drinken te geven en ik had gedacht dat het rond de 10 km zou zijn. Mis, en met 13 km staan we eindelijk bij de schaapskooi. Ik geef haar buiten wat te eten en ga naar binnen om zelf wat te drinken en om woef drinken te geven. Omdat ik pas laat op weg was, moet ze toch iets eten en dat betekent dus dat ik gedwongen even moet pauzeren omdat ze niet meteen na het eten weer kan rennen.

klik voor groot

Het geeft niet, want in Schotland zal ik op de lange run ook pauzeren. Dit is dus een goede oefening want je moet vaak echt weer even op gang komen als je gezeten hebt. Ik klets wat met de vrijwilligers van de schaapskooi. Er is verder niemand maar het is ook helemaal niet zulk lekker weer. Het zonnetje duikelt soms even tevoorschijn maar er staat een fris windje. Ik drink mijn thee en smikkel van een plakje cake. Meer durf ik niet te nemen, want eten en lopen gaat niet zo goed samen. Bovendien eet ik normaal niks tijdens een langere loop dus dit is eigenlijk al heel verkeerd (maar wel lekker). Vet en suiker, dus niet eens zo verkeerd.

Ik neem na een tijdje afscheid en ga weer op pad voor de laatste ruk. Ik weet nu ongeveer hoe ver het is want ik neem dezelfde weg terug als gisteren. Ik loop lekker door en alles voelt prima gelukkig. Ik neem een stukje van het kronkelende fietspad en hou even in als ik twee fietsers op leeftijd aan zie komen. Het ene moment zie ik twee fietsers en als ik op kijk, zie ik de vrouw staan wachten en zie ik haar man op de grond naast de fiets een stukje verder terug. Is hij nou gevallen? Ik loop langs de vrouw en vraag of haar man gevallen is. Ze wuift achteloos met haar hand en bevestigt dit. Ik loop door en kom bij de man die inderdaad gevallen is. Ik help hem overeind en vraag of hij iets mankeert of dat er iets kapot is. ‘Oh nee, ik zag het houtsnijwerkje in de boom, wilde een foto maken en reed zo pardoes de kuil in’, vertelt hij lachend. Er was niks kapot en de man grabbelt al naar zijn camera voor die bewuste foto. Geen problemen, hij liet zich altijd heel makkelijk vallen. Met een ‘bedankt voor de zorg’ vervolg ik weer opgelucht mijn weg. Ik moet lachen en denk terug aan de valpartij van S. in Schotland. Ik kwam toen wel ‘to the rescue’, maar deze vrouw bleef achteloos staan wachten alsof het allemaal er niet toe doet dat haar man valt! Ik loop verder en verder gebeurt er gelukkig niks meer op mijn pad.

Deze keer geen omweg naar de ijsboer zoals gisteren. Het is te koud en ik heb geen behoefte aan een ijsje of tosti. Ik loop dus lekker terug en sta met 21 km weer voor de ingang bij de auto. Wat zal ik doen? Ik ben totaal niet moe, het weer is opgeknapt en ik heb wel zin in een langer rondje eigenlijk. Ik twijfel en besluit het niet te doen maar terug te gaan naar de auto. Het is genoeg, liever zo en vlot herstel dan toch net te ver doorduwen. Ik heb nog tijd, en zo kan woef ook mooier opbouwen denk ik. Toch voelt het gek en (te) kort op deze manier.

Ik loop naar de auto en inmiddels schijnt het zonnetje. Ik probeer een gekke foto te maken van woef en mij in de achterbak.

klik voor groot

Ik ga me even snel omkleden in de doucheruimte van de camping en ben meteen weer lekker fris en warm. Zittend in de achterbak drink ik wat en eet twee bolletjes. Wat een heerlijke twee dagen. 26 km en 21 km gelopen zonder problemen en veel gezien. Veel indrukken die weer in mijn geheugen gegrift staan. Vreemd dat zo’n mini avontuur zo intensief is eigenlijk. Net alsof je een hele week bent weggeweest. En woef? Die vond het allemaal weer leuk volgens mij. Ze slaapt heerlijk in het zonnetje in de achterbak. Dromend van ons volgende avontuur.

klik voor groot

Dag 1 staat hier

gegevens:

* 21 km
* 14 graden – bewolkt

april 231 km – 2015 totaal 1.287 km

rapa nui – 198 km
hoka bondi b – 60 km
hoka stinson lite – 476 km
hoka stinson trail – 115+ km
minimus MT – 26 km
pure flow – 331 km
pure grit – 20 km

Omdat de voorspelling voor deze week goed was, besloot ik vorige week dat ik nu weer twee dagen achter elkaar zou gaan lopen op onverhard terrein en met een beetje afstand. Omdat ik Garderen redelijk ken en daar fijn kan lopen, was de beslissing gauw gemaakt: ik zou naar garderen gaan. Het was even puzzelen om ergens een plekje te vinden waar ik me redelijk thuis zou kunnen voelen en ik koos uiteindelijk voor de Wijde Blik. De site is vreselijk. Niks op te zien, maar kijkend op google earth, dacht ik dat het wel iets zou kunnen zijn, zeker omdat het aan dezelfde weg ligt als het Speulderbos van Bilderberg waar ik al enkele keren was. Voor de laatste keer alweer in juli 2014! Een gok dus die goed uitpakte gelukkig.

Mijn spullen waren snel gepakt. Makkelijk, want de tas met camp spullen staat gewoon klaar en de pouches met enerzijds verzorging anderzijds voeding voor mij en woef en het kookstelletje is ook al klaar. Ik maakte een stomme fout overigens daarmee maar daarover later meer. Ik hoefde dus alleen mijn renkleding mee te nemen en de slaapzak in te pakken die natuurlijk los ligt vanwege het dons. Deze keer nam ik een afsluitbare doos mee waar drinken en eten in zat, samen met een koelelementje. Als ik dan toch nog vals speel met de auto in de buurt, dan kan ik dat maar beter zo oplossen. Dat bleek overigens een succes dat ding en een stuk beter dan de koeltas die ik de vorige keer bij me had.

klik voor groot

Om 11.30 reed ik het parkeerterrein op waar ik hartelijk werd ontvangen, uitleg kreeg en betaalde. Voor 11 euro was ik deze keer klaar voor woef en mij. De eigenaresse zou me voorrijden op de fiets naar wat plekken waar ik de tent kon opzetten en ik kon volgen met de auto die later wel weer weg moest. Ik kon kiezen uit 2 mooie veldjes tussen de bomen. Heel groen en rustig en ik koos voor het veldje aan de rechterkant waar maar 1 caravan stond die ik niet zou zien vanaf de tent en waar verder niemand was. De rest was helemaal leeg en ik kon overal waar ik wilde de tent opzetten. De zon zou tot laat in de avond daar zijn (wat ook klopte), er was water en zelfs een overdekte wasbak met zeep etc voor de afwas en voor water. Ideaal. De review van de campsite volgt overigens nog.

klik voor groot

Ik zette snel de tent op en kleedde me om in mijn renbroek. Al snel waren we op weg voor onze run. Woef had er zin in ondanks het warme weer. De route die ik had uitgezet bleek niet helemaal te kloppen omdat ik per ongeluk een fietspad naast de autoweg had uitgekozen in plaats van het bos, maar met de kaart in de hand kwam ik er toch redelijk uit.

klik voor groot

Na 10 km besloot ik dat woef echt even wat moest drinken en toen ik een grote boomstronk zag, was dat mijn plekje voor de stop. Daar kon ik wel even zitten, en zelf ook wat drinken. Snel klokte woef de 200cc naar binnen. Op! Natuurlijk had ik een volle waterzak bij me, maar ik besloot toch voor de zekerheid even aan te bellen bij het laatste huis aan de bosrand waar ik voor zat op de boomstronk, omdat dat het laatste huis zou zijn en ik net iemand daar had zien zitten. Het water uit de zak kon ik dan bewaren voor later. De bewoonster kwam naar buiten en bood mij meteen koffie of thee aan. Gezellig in de zon hebben we een half uur gekletst over haar man, haar hond en het huis. Het was een beetje triest want het huis stond te koop, haar man was 7 jaar geleden overleden net toen de tekeningen van het huis klaar waren en de hond was vorig jaar overleden. Zo zie je maar. Ieder huisje heeft zijn kruisje. Volgens mij vond ze deze onverwachte ontmoeting wel leuk. Ik ook overigens.

klik voor groot

Na een poosje gingen we dus weer op pad voor de rest van de run. Ik besloot naar de Ermelose heide te lopen en vanaf daar even naar de schaapskooi te gaan om lammetjes te bekijken.

klik voor groot

Ik was daar al eens geweest en het was een mooie plek met een prima rechte weg terug naar Garderen die ik kende van de vorige keer. Op 16 km was ik bij de schaapskooi waar ik vanwege het warme weer weer water gaf aan waf en zelf dan maar een kopje thee nam. Merkwaardig eigenlijk dat je toch zo makkelijk wat kilometers wegloopt. Ik loop bijna nooit met dit soort pauzes maar moet het proberen omdat je op een 30 of 40 km route met bezienswaardigheden onderweg nu ook eenmaal pauzeert en lang onderweg bent. Deze run is ook niet te vergelijken met de runs van afgelopen weekend waar ik ‘serieuzer’ een 18 en 22 km ronde liep. Die gingen natuurlijk een stuk sneller. Maar vandaag is niet alleen afstand een issue maar ook ‘time on foot’ en ‘time on paw’!

klik voor groot

Overigens was de heide nog best vermoeiend lopen want het zand is daar heel mul omdat het ook een oefen terrein is voor de militairen. Wel een goede oefening maar mijn schoenen zagen er niet uit!

Na deze tweede stop gingen we op pad voor het laatste stukje terug naar Garderen met als doel de ijssalon voor een tosti en een ijsje. Op 23 km kwamen we daar aan en daar bestelde ik mijn ijsje en de tosti. Heerlijk maar het ijs was veel te koud voor mijn warme lichaam. Eerst dus de tosti en de thee en het ijs even laten smelten. Daarna lekker opgepeuzeld.

klik voor groot

Ik was benieuwd of ik weer op gang zou komen voor het korte stukje terug naar de tent. Dat lukte prima qua ‘benen’ maar mijn buik vond het niet leuk en ik was dus ook blij dat ik met 26 km weer terug was bij de tent. Garderen was trouwens al versierd voor Koningsdag!

klik voor groot

Het was nog steeds heerlijk weer en ik ging lekker in het zonnetje zitten met woef en even wat lezen (dacht ik).

klik voor groot

Om 18.40 bedenk ik ineens dat er iets ‘mist’ in mijn pouch. Vreemd dat je ineens zo’n gevoel kunt hebben en ik zoek naar mijn medicatie. Verdikke. Niets! Ik heb alles erin gedaan behalve het enige belangrijke dat ik echt niet kan overslaan. Ik zoek meteen op internet naar een apotheek en kom uit op een apotheek houdende huisarts die op dinsdag van 17 tot 19 uur spreekuur zou houden. Dat komt mooi uit dus ik pak alles snel in, ren naar de auto met de hond, prop de hond in de auto en ga razendsnel op weg naar de praktijk. Die was wel open maar er was niemand, alleen wat mensen die zaten te wachten op de fysio fitness. Ik sprak met de therapeute maar die kon het huisnummer van de huisarts niet vinden. Zucht… zou ik naar Harderwijk moeten? Ik kreeg uiteindelijk het nummer van ene Simon en tijdens het telefoontje met hem kreeg ik het mobiele nummer van de huisarts. Die was even aan het eten maar zou met 10 minuten bij de praktijk zijn. Dat was dus geweldig goed nieuws. Ik zat lekker in het zonnetje op hem te wachten maar al snel kwam de huisarts met zijn Audi aan scheuren. Hij bleek een korthaar Vizsla te hebben en na even over de hond gesproken te hebben, gingen we snel naar binnen richting apotheek voor mijn pillies. Dat was snel geregeld en nu heb ik een strip waarvan de helft in de auto blijft, en de andere helft in de pouch zit. Op deze manier kan ik nooit meer ergens zijn zonder die dingen. Het is me echt nog nooit overkomen en ik vind het ook zo achterlijk! Maar het is dus opgelost en dit gebeurt me niet meer.

klik voor groot

Na een intermezzo van een half uur was ik weer terug bij de tent. Het zonnetje was inmiddels weg, dus heb ik voor de tent nog wat gelezen en wat warme chocolademelk gemaakt met mijn kookstelletje. Toen woef zich ging oprollen, heb ik haar lekker toegedekt en dat vond ze wel lekker geloof ik.

klik voor groot

Rond 20.30 zijn we een stukje gaan wandelen en daarna ben ik gaan douchen en ben ik me gaan klaarmaken voor de nacht. Om 21.30 lag ik lekker in de tent en probeerde ik te slapen.

klik voor groot

Dat lukte aanvankelijk niet best maar uiteindelijk ben ik toch in slaap gevallen. Dromend over de afgelopen dag en de run. Het is lastig om in te schatten hoeveel kilometer ik nu makkelijk aankan en woef ook. We werken toe naar 4×30 km en deze 26 km was geen enkel probleem. Morgen maar weer een stukje lopen en zien hoe het allemaal voelt.

Op naar morgen!

gegevens:

* 26 km
* 18 graden – zonnig

april 210 km – 2015 totaal 1.266 km

rapa nui – 198 km
hoka bondi b – 60 km
hoka stinson lite – 476 km
hoka stinson trail – 94+ km
minimus MT – 26 km
pure flow – 331 km
pure grit – 20 km