Vandaag is het prachtig weer en ondanks het feit dat we gepland hebben om morgen te starten met onze lange fietstocht met overnachting, gaan we op pad voor een lekkere ronde. Ik heb eens goed op de kaart gekeken en koos voor een rondje deels over de john muir way dat S nog niet gezien had. Ik heb de hele etappe gedaan in 2014 en deed een stukje al deze keer. Maar al kijkend, zag ik dat we door East Linton zouden komen. De overbuurvrouw hier op het hofje had verteld dat er zo’n leuke tearoom te vinden was waar je met mooi weer buiten zou kunnen zitten. Dat zou dus misschien een mooi loopdoel zijn! Halverwege de route zodat wij wat zouden kunnen drinken en woef wat zou kunnen eten. De afstand rond de 20 km leek ook OK dus dat zouden we gaan doen. We parkeren deze keer niet in Dunbar maar iets verder bij het country park en vanaf daar vertrekken we. Dat scheelt een stukje dat ook minder mooi is.

klik voor groot

Omdat het mooi weer is, is het ook best warm. Wafje wil deze keer meteen wel even badderen bij de inham van de Tyne en dat mag natuurlijk. Het water staat vrij hoog dus dat is makkelijk. Ik krijg haar zelfs zo ver dat ze gaat zwemmen om een takje te halen.

klik voor groot

Na het bad feestje gaan we weer verder. Deze keer gaan we langs het water, verder de route op. Zaterdag stopten we bij de inham en gingen we terug via het bos. Maar volgens mij is het pad met de fiets wel te doen en dat klopt. Het is erg mooi en vredig.

klik voor groot

Als we bij het einde van het water zijn, gaan we woef nog even laten badderen omdat het warm is. Helaas zakt S. ergens in de diepe modder. Baal!

klik voor groot

Na het water lopen we door over de route. Allemaal nog prima te doen op de fiets en verrassend mooi. S. is heel verrast om dit deel te zien op deze manier, want hij is er nog nooit geweest.

klik voor groot

Het hele stuk is onverhard en mooi. Zeker met dit fraaie weer is het echt een feestje om hier te lopen en zo samen bezig te zijn. Woef heeft het ook helemaal leuk en dartelt door het veld. Al snel komen we bij de brug en lopen we verder langs het water. Dat is helemaal lieflijk natuurlijk!

klik voor groot

Dan naderen we het Ford. Ik kwam hier ook vorige week met de fiets. Sterker nog, daar kletterde de fiets om en viel de navigatie op de puntige stenen…..Nu laten we woef weer even lekker badderen en genieten wij van het uitzicht en het geluid van het stromende water.

klik voor groot

Als we het Ford zijn overgestoken, slaan we rechtsaf en nemen we het fietspad dat ik zelf gefietst heb vorige week. Op de terugweg zullen we over de wandelroute vanaf de andere kant komen. Maar eerst nu richting East Linton. Het lopen gaat heel makkelijk en ik merk nerens iets van. Is het pas eergisteren dat ik de HM liep in Edinburgh?

klik voor groot

Deze keer hebben het nieuwe Roswheel tasje op het frame om te proberen. Daar komt de oplader in voor de navigatie en bovenop de telefoon

klik voor groot

Al snel lopen we op de weg waar ik zoveel moeite had om de doggyride de heuvel op te krijgen. Gelukkig stijgt het begin niets en kunnen we gewoon rustig doorhobbelen richting de tea room. We nemen blijkbaar de achter ingang voor goederen maar komen uiteindelijk ook bij de kwekerij uit met de tea room. Het is hartstikke warm dus we kunnen lekker buiten zitten. Wat een mooie plantjes overal bij de kwekerij!

klik voor groot

Dit is toch helemaal leuk zoiets? Mooi weer en dan heerlijk halverwege een runnetje ergens lekker zitten en wat luieren. Een tevreden woef ronkend naast ons en alles vredig. Ik vind dat echt bijzonder om te doen. Dat je zo onderweg bent en buiten aan het genieten bent. Woef heeft inmiddels lekker gegeten en gedronken en nu moeten we dus minimaal een uur luieren. Wat vervelend zeg. Hahaha niet dus.

Na een uurtje gaan we weer op pad. Eerst door de kwekerij waar we woef onder de sproeiers door laten lopen. Dat vindt ze wel lekker duidelijk. Daarna lopen we het terrein af via de officiele toegangsweg. We lopen een kilometer over een estate met hindernissen voor paarden (cross country) en schapen. Mooi is het er zeker!

klik voor groot

Als we het terrein aflopen, zien we een bordje naar een meertje. Op de kaart zien we een klein watertje waar je omheen kunt lopen. Dat gaan we dan maar proberen en we tillen de fiets over het hek en lopen het rondje. Mooie struiken in bloei en ganzen op het water. Daarna komen we weer op de toegangsweg uit en lopen terug naar de weg waar we de john muir route weer op zullen pikken.

klik voor groot

Aan het einde van de toegangsweg naar de teamroom en kwekerij komen we in het dorp. Rechts een mooie kerk. Wij steken de weg over en pikken de route weer op. Dit herinner ik me nog van vorig jaar ook.

klik voor groot

Langs preston mill en verder over de overharde route. Het is echt prachtig en we genieten er allebei van. Met de fiets is het ook goed te doen. Grappig dat ik deze route met woef helemaal gelopen heb van Dunbar naar North Berwick in 2014.

klik voor groot

We gaan weer over een bruggetje en lopen weer richting de Ford

klik voor groot

Daarna gaat het alweer snel helaas. We lopen weer richting het water en zullen straks langs de akker terug lopen en niet langs het water zoals op de heenweg.

klik voor groot

Als we weer terug zijn bij de inham van de Tyne valt er voor woef niets te badderen omdat het water inmiddels weer weg getrokken is. We zijn er toch bijna dus het is niet erg. We lopen terug via het bos en dat is heerlijk koel en afwisselend. Nog nooit geweest hier, want normaal loop ik erlangs.

klik voor groot

Ook met de fiets is dit weer prima te doen dus deze route was echt een succes. Mooi weer, mooie route en allemaal goed te doen.

klik voor groot

Als we thuis komen, gaan we voorbereiden voor ons avontuur op de fiets. Ik ben benieuwd!

gegevens:

* 19 km
* 20 graden – zonnig

mei 393 km – 2016 totaal 1.898 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka clifton 2 – 58 km
hoka bondi 4 – 248 km
hoka stinson lite 2 – 277 km
hoka stinson trail – 577 km
minimus MT – 51 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 25 km

Omdat morgen de HM in Edinburgh is, gaan we vandaag alleen even een stukje loslopen met woefje. Lekker zware schoenen aan en mijn rugzak mee. Dat zal zondag dan een stuk vrijer en lichter voelen met lichte schoenen en zonder rugzak! Het is mooi weer geworden en we besluiten een stukje van de John Muir route te doen vanaf Dunbar. Eerst even de fiets klaarmaken. Woef is er al klaar voor! Zelfs in Dunbar wordt de fiets weer bekeken…..

klik voor groot

We starten vanaf de parkeerplaats in Dunbar en lopen tot het water en gaan dan door het bos weer terug. Een mini rondje van 6,5 waar we uitgebreid de tijd voor nemen. Het is de eerste keer voor S. dat hij hier is en door het mooie weer en het lage water is er van alles te zien. We lopen eerst even naar het bruggetje dat nu ook vrij ligt en toegankelijk is en we zien Bass Rock in de verte liggen. Het blijft prachtig!

klik voor groot

We gaan eerst over de normale weg en als het water nog zo laag staat op de terugweg, nemen we de salt marshes terug.

klik voor groot

Al snel hobbelen we langs het parkje met de dieren. Er staat nu een baby ezeltje maar te ver voor een leuke foto. Daarna gaan we door het bos richting de Tyne inham. Het water staat heel erg laag, er is eigenlijk niets te zien. Een grote open vlakte. Vorige week toen ik hier liep, stond het water nog tot het pad! Woef amuseert zich kostelijk in het water en heeft het naar haar zin.

klik voor groot

Als we even gekeken hebben bij het water gaan we weer verder en nemen we het pad door het bos terug naar de parkeerplaats.

klik voor groot

We besluiten te proberen over de salt marshes te lopen en te fietsen en straks de brug te nemen naar de auto. Dat valt vast niet mee met de fiets maar het gaat goed!

klik voor groot

Aan het einde bij de brug besluit ik woef door het water te sturen zodat ze niet over die enge brug hoeft. Het is niet alleen tweemaal een trap die ze op en af moet, maar ook een open loopvlak met open zijkanten waar ze doorheen kan kletteren. Door het water lijkt me een veel beter idee. S. tilt intussen de fiets over de trap omhoog en naar beneden en daarna loop ik naar de brug en steek het water over.

klik voor groot

Zo komt er een einde aan een heel kort maar mooi rondje. Gewoon lekker loslopen en ondertussen alles bekijken wat er te zien is. Veel leuker dan de run van morgen maar vooruit maar. Eerst maar eens kijken hoe dat loopt.

Inmiddels is het heel mooi weer geworden. Natuurlijk wordt het dus morgen ook warmer weer dan gepland en voorspeld. Zal je altijd zien.

klik voor groot

gegevens:

* 6,5 km
* 14 graden – zonnig, droog geen wind

mei 335 km – 2016 totaal 1.840 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka clifton 2 – 50 km
hoka bondi 4 – 248 km
hoka stinson lite 2 – 277 km
hoka stinson trail – 548 km
minimus MT – 51 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 25 km

Vanmorgen hebben we al een serieus rondje getraind voor zondag en vanmiddag gaan we met en voor woefje op pad. Iets onverhards, gewoon rustig lopen en lekker kijken. Het weer is goed opgeknapt sinds vanmorgen en het is droog. Wel somber maar verder prima loopweer. We kiezen voor de John Muir Link naar het lighthouse waar ik met zoveel plezier vorige week heb gelopen met het mooie weer. S. kan het wel met de fiets proberen denken we.

klik voor groot

Al snel hobbel ik over het pad waar ik al eerder liep en waar we van de week woef hebben uitgelaten. Het gaat redelijk goed met de fiets al zijn er stukken die minder makkelijk te doen zijn met de fiets.

klik voor groot

Het gaat eigenlijk heel snel en het loopt ook lekker allemaal. Het weer is eigenlijk prima en woef heeft het reuze naar haar zin. Niet te warm en overal lekkere luchtjes.

Veel te snel naar mijn zin lopen we het laatste stukje al op richting het lelijke Power Station. Even over het gras stukje en daarna over het bruggetje dat woef nu zonder problemen oversteekt.

klik voor groot

Hoewel het baaitje bij het Power Station eigenlijk ons einddoel was, besluiten we nog een stukje door te lopen naar het Power Station zelf zodat S. dat ook heeft gezien. We lopen langs de Lime Kiln en beklimmen het heuveltje.

klik voor groot

Als we de trap over het gras hebben genomen, komen we bij de walkways langs het Power Station uit. We besluiten even tot het haventje daar te lopen en vanaf daar weer terug te keren.
Het blijft bizar dat je zo dichtbij kunt komen eigenlijk en het is bijzonder (en lelijk).

klik voor groot

Daarna keren we weer terug over de walkway en lopen richting de trap in het gras. Dat is even lastig met de fiets maar S. duwt de fiets omhoog. Daarna weer over het gras strookje terug naar het baaitje en de lime kiln.

klik voor groot

Daarna nemen we niet de route langs de zee maar kiezen het pad over het grasland waar soms de schapen staan. Deze keer staat er gelukkig niets dus kunnen we gewoon met woef los lopen. Het blijft prachtig met de gaspeldoorn en het uitzicht op het light house. Jammer dat het deze keer niet dat geweldige weer is zoals de vorige keer!

klik voor groot

Vanaf het lighthouse gaat het snel en na 11,5 km staan we weer bij de auto. Een leuk rondje en heerlijk gelopen. Dat woef het allemaal heerlijk vond, maakt het extra leuk natuurlijk. Toch weer 19 km gelopen vandaag!

klik voor groot

gegevens:

* 11,5 km
* 12 graden – droog geen wind

mei 329 km – 2016 totaal 1.834 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka clifton 2 – 50 km
hoka bondi 4 – 248 km
hoka stinson lite 2 – 277 km
hoka stinson trail – 542 km
minimus MT – 51 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 25 km

Gisteren heb ik een rustdag gehad. Voor het eerst regende het de hele dag dus dat was een mooie gelegenheid om een beetje bij te slapen en te luieren. Vanmorgen miezert het heel licht en is het mistig maar we lekker qua temperatuur. Omdat ik even op de Pure Flow wil lopen om te kijken of ik die schoenen ga dragen aanstaande zondag tijdens de HM, gaan we op pad voor een kort wegrondje zonder woef. Vanmiddag gaan we dan wel weer een leukere run doen met haar (en voor haar). Zo over de weg is er toch niets aan voor haar. Zo gezegd zo gedaan en al vroeg zijn we op pad voor onze run. S. gaat mee gehuld in regenkleding. Ik trek al snel extra dingen zoals sleeves en petje uit want dat is veel te warm. Het loopt eigenlijk heerlijk zo met die zachte miezer. Net alsof je door zo’n nevel sproeier loopt. Ik doe een korte warming up en begin dan met de run. Ik wil even de 4000 mtr lap continu lopen en voelen of er verschil is qua schoenen. Dat is er zeker en ook zo zonder rugzak loopt het weer heerlijk. Ik heb bewust eergisteren met volle rugzak gelopen binnen MAF zodat het zondag heel licht en vrij zal voelen. Ik verlies weer even tijd om langs de Ford te komen en klauter de helling daarna op. Dat gaat redelijk goed maar ik vlieg natuurlijk ruim buiten MAF. Daarna hobbel ik verder richting Little Spott en loop de licht golvende weg verder. Jammer genoeg ligt er en enorme plas op de weg waardoor ik ook weer tijd verlies omdat ik over het gras erlangs ga. Maar verder en verder gaat het en na ruim 4000 mtr klok ik af zoals ik ook de eerdere rondjes hier heb gedaan. Dat ziet er niet slecht uit en zeker niet als je de grote plas nog meeneemt. Ik ben tevreden. De schoenen lopen prettig maar ik moet wel opletten dat ik niet te snel ga ik het begin. Dat gaat nu eenmaal makkelijker op lichter schoenen!

De rest van de run lopen we rustig binnen MAF op RWR terug en dat loopt prima. Vanmiddag een lekker rondje voor en met wafje!

gegevens:

* 7,3 km
* 10 graden – deels spray regen, geen wind
* lap 4320 mtr – 5.49 min/km – HS 142 (154) – cadans 170 (176) – staplengte 1.01

mei 317 km – 2016 totaal 1.822 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka clifton 2 – 50 km
hoka bondi 4 – 248 km
hoka stinson lite 2 – 277 km
hoka stinson trail – 530 km
minimus MT – 51 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 25 km
(pure flow wedstrijd – 20 km)

Vandaag ga ik verder op de route van gisteren. Ik start dus nu bij het Power Station en ga vanaf daar richting Cockburnspath. Ik weet niet zeker tot hoe ver ik zal komen, want ik heb geen zin om de A1 over te steken en daarna weer terug te moeten. Of ik in plaats daarvan bij Cove Harbour uit kan komen, weet ik nog niet. Maar het maakt niet uit. Ik kan net zo ver gaan als ik zelf wil. Volgens mij is het tot de afslag 8 km als ik me niet vergis dus een retourtje maakt een 16 km rondje. Dat lijkt me een mooie afstand na gisteren en de andere dagen. Ik ben iets later op pad dan gepland maar uiteindelijk zijn we klaar voor vertrek en al snel daarna parkeer ik op de parkeerplaats bij het Power Station en de inham van de zee waar woef gisteren zo heerlijk heeft gebadderd voordat we weer terug gingen op ons rondje. Daar knapte ze toen helemaal van op! Deze keer zie ik de Lime Kiln beter dan gisteren maar de zon schijnt natuurlijk weer in mijn gezicht (net zoals gisteren op de heenweg naar het Lighthouse).

klik voor groot

Ik kan nu geen fatsoenlijke foto maken, dus op de terugweg dan maar. Als ik verder loop over het pad richting het Power station, zie ik de lime kiln in de verte als ik omkijk. Leuk! Voor me ligt dat vreselijke gebouw. Idioot gewoon dat ik daar dus nu eerst heen ga lopen maar ik ben ook wel benieuwd eigenlijk.

klik voor groot

Ik weet al dat er straks een pad is tussen de zee en het power house. Een raar pad dat deels overdekt is als het ware. Ik kan bovenlangs lopen en onderlangs en dat doe ik allebei. Bovenlangs is het snoeiwarm omdat ik met woef in de volle zon loop en onderlangs is het kil.

klik voor groot

Het is wel heel apart. Overal staan bordjes over de natuur rond het power station. Zo zouden er otters in het haventje voor het power station zijn, hetgeen een teken is hoe schoon het water daar is. Ook veel informatie over vogels en flora op de upper walkway. Raar genoeg heb ik daar dus geen enkele foto gemaakt blijkbaar. Wel van de imposante lower walkway en de enorme water uitstroom van de kerncentrale. Wat een kabaal!

klik voor groot

Als ik voorbij de centrale ben, loop ik alweer richting een caravanpark aan de zee. Dat ligt dus vlakbij de centrale maar het is wel een mooie plek zo dicht bij de zee. Ik moet aanvankelijk even zoeken naar het juiste pad maar blijkbaar is het de bedoeling dat ik over het park loop. Ik geef woef even wat water en loer om me heen naar alle caravans die er staan. Het is prachtig weer dus veel mensen zitten buiten.

klik voor groot

Als ik het park weer verlaat, zit er op het hek een bordje dat john muir walkers alleen over het park mogen als het strand is afgesloten vanwege het getijde. Nou boeien, dat staat dus nergens aan de andere kant. Maar op de terugweg ga ik misschien wel over het strand omdat het leuker is voor woef. Ze wil dan vast wel even badderen hier.

We gaan gauw verder over een heel smal paadje langs het strand. Mooi is het wel maar ook erg warm. Dan te bedenken dat er vandaag een maandhoeveelheid regen in Nederland valt op dit moment!

klik voor groot

Na het pad langs het water, loopt de weg een stukje landinwaarts, klimt even en loopt vervolgens hoog boven zee weer over de klif. Prachtig maar erg warm en ik vind de weg die redelijk dichtbij de route te horen is ook hinderlijk. Ik weet niet precies wat ik van deze route vind eigenlijk. Gisteren was alles prachtig en afwisselend. De vogels onderweg maken het wel leuk. Ik zie veel bergeenden vliegen en probeer er een kiekje van te maken. Ik zie ook dat woef het erg warm heeft.

klik voor groot

Tot mijn schrik hobbelt woef ineens op 3 poten. Ik stop en kijk naar dat pootje maar kan niks ontdekken. Zooltje OK dus weer even kijken hoe het gaat maar ze blijft als een aangeschoten hertje op 3 pootjes hinken. Wat is dat nou? Hoe krijg ik nou straks die hond hier weg? Ik kijk nog eens, onderzoek alles zoals de pees en patella maar ik kan niks geks ontdekken. Snel masseer ik alles en daarna besluit ik het even aan te kijken en net te doen alsof ik niets zie. Aandacht is vaak ook niet goed. Na 3 passen is het weer weg en verder zie ik niks maar ik blijf natuurlijk toch de hele heenweg naar dat pootje kijken. Toch ergens op getrapt denk ik. Pfeew. Opluchting dus.

Gelukkig zie ik in de verte eindelijk bomen en dat betekent dus dat woef (en ik) eindelijk schaduw krijgen. Dat komt goed uit en ik ben daar echt blij mee.

klik voor groot

Verderop hoor ik ineens water kletteren. Woef heeft het ook gehoord en gaat sneller lopen. Dat geluid is voor haar een teken dat ze kan afkoelen en kan drinken. Maar ineens zie ik dat het om een hele enge diepe waterval gaat. Neeeee… daar mag ze dus niet in. Ik lijn haar snel aan en ga rustig kijken waar een plekje is waar ze wel even het water in kan. Ik hou haar aan de riem zodat ze niet ineens weggesleurd kan worden en stap zelf ook het water in. Hier kan ze er straks ook weer uit en madam gaat dankbaar het water in. Eindelijk even zooltjes afkoelen en buikie nat maken. Je ziet dat ze ervan opknapt en ik neem even de tijd zodat ze weer ‘op adem’ kan komen.

klik voor groot

Na het badfeestje gaan we weer verder. Nog een stukje bos en dan komen we weer op een stuk strand terecht. Ik kijk op de kaart want waar moet ik nou heen? Dit is een heel slecht begaanbaar strand met rare grote stenen. Gelukkig zijn de stenen wel mooi gerond en niet puntig zodat woef er met wat moeite wel overheen kan. Mooi is het wel maar ik twijfel enorm. Hoe ver is dit stukje nou en waar moet ik er weer af dan?

klik voor groot

Ik ga steeds meer twijfelen of dit wel OK is voor woef want we moeten ook weer over dezelfde weg terug. En waar ga ik straks dan heen? Loopt het pad wellicht toch bovenlangs dan? Ik klauter naar boven, denk dat woef wacht om vervolgens te zien dat zij boven al in het gras ligt te wachten. Geen pad dus. We dalen dus weer af naar het strand. Woef in enkele passen, ik op mijn kont.

klik voor groot

Waf gaat nog even uitgebreid badderen en dan zie ik iemand anders aankomen met twee hondjes. Ondertussen zie ik ook een grote groep wandelaars uit de bossages komen, niet te ver van de plek waar ik sta. Aha! Daar moet ik dus het strand weer af en verder op mijn route. Dat valt mee en dat ga ik dus doen. Ik raak aan de praat met de vrouw die haar hondjes aan het uitlaten is en we kletsen wat over de honden, over Schotland en over de route. Ze bevestigt dat ik vanaf daar niet naar Cove Harbour kan komen. Maar dat ik wel straks een pad kan nemen en daarna over de weg er kan komen. Samen wandelen we een stukje het bosje in en ik neem weer afscheid van de vrouw als we bij de splitsing komen. Ik sla linksaf richting Cove en zij gaat rechtdoor. Ik zie dat het naar Cove een halve mijl is. Dat is 800 mtr. Tel daarbij het stuk over de weg op en ik kom heen en weer zeker aan 3 km extra. Ga ik dat doen met woef in de warmte? Maar eigenlijk moet ze ook eten. Ik twijfel en loop een stukje de route op. Even kijken hoe het eruit ziet. Al snel zie ik het grote bord op de snelweg boven de bomen uit met de rotonde richting Cove Harbour erop aangegeven. Dan weet ik dus wel waar ik ben. Ik kom straks bij de rotonde uit en moet dan een stukje over de weg naar Cove Harbour. Daar is het wel erg mooi en rustig en dat zou wel eens een mooi punt kunnen zijn voor woef om te badderen en te eten voordat we weer terugkeren. Ik besluit door te lopen en al snel lopen we Cove in. Ik geef woef te eten en te drinken bij het beeldje ter nagedachtenis aan de vissers die gestorven zijn op zee. Maar liefs 11 van de 22 vissers uit Cove stierven en het beeld geeft de vrouwen en kinderen weer die uitkijken op zee naar de terugkeer van hun man. Hierna lopen we naar beneden om te rusten bij het echte haventje. Ik hoef niet te rusten maar woef kan nu eenmaal niet met volle maag verder lopen. Met dit mooie weer helemaal geen straf voor me dus geen probleem.

klik voor groot

Al snel lopen we door het tunneltje dat toegang geeft tot de geweldig serene plek bij het water. Maar wat staat het water laag! Dat heb ik nog nooit eerder zo gezien hier. Wel opvallend. Ik ga gauw woef lekker laten badderen en daar heeft ze wel zin in!

klik voor groot

Ik zit ondertussen lekker op een rots in het zonnetje en kijk op de klok hoe lang ik nog moet wachten op woef voordat we verder kunnen. Ondertussen komt er iemand aan met een Bordeaux Dog en al snel rommelen beide honden in het water.

klik voor groot

Na een poosje vind ik dat we lang genoeg gewacht hebben en ga ik nog even aan de andere kant van de rots kijken naar het haventje van bovenaf. Daarna loop ik weer terug naar Cove zelf waar ik weer de laatste huizen op de route zal tegenkomen. Daar vul ik mijn waterzak helemaal bij zodat ik woef kan koelen onderweg en water kan geven. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat we de hele weg nog terug moeten maar misschien valt het mee. Vol goede moed gaan we weer op pad. Ik weet in ieder geval wat ons te wachten staat nu.

klik voor groot

Het lopen gaat verrassend goed en heel snel zijn we al over het verharde stuk en lopen we het bos alweer in.

klik voor groot

Daarna lopen we in no time alweer over het rare stukje strand waar woef nog even gaat badderen. Ik ben er nu in een oogwenk overheen omdat ik weet waar ik heen moet. Grappig dat dat toch zoveel uitmaakt! Hoezo mentaal?

klik voor groot

Na het strandje even door het bos met de mooie waterval. Het licht is weer anders natuurlijk nu op de terugweg maar mooi blijft het! Daarna weer over de klif met uitzicht over de zee en de strandjes. Het gaat hartstikke snel en het valt me alleszins mee. Woef heeft ook nergens last van. Blijkbaar heeft al het badderen haar goed gedaan.

klik voor groot

De route over de klif gaat ook prima maar nu merk ik pas dat de weg blijkbaar iets naar beneden loopt nu. Blijkbaar liep de heenweg een beetje naar boven! Ik geef waf nog een keer water en dat wil ze wel.

klik voor groot

Voordat ik er erg in heb, zijn we alweer bij de inham op het strand bij het caravanpark. De terugweg is ongelooflijk snel gegaan. Gek is dat toch. Ik keek er echt wel even tegenop die 10 km terug maar het is in no time gedaan. Waf baddert weer even in het water en ik neem de route over het strand in plaats van over het caravan park. Leuker voor woef ook.

klik voor groot

Daarna komen we alweer bij het Power Station. Omdat het nog steeds warm is, neem ik de lower walkway en maak dankbaar gebruik van de schaduw daar. Ideaal en we schieten lekker op.

klik voor groot

Na de verharde weg lopen we weer weg van het Power station. Ik kijk nog eens om. Het blijft een raar bouwsel daar en wat bijzonder dat je daar zo dichtbij mag en kunt komen eigenlijk.

klik voor groot

Het laatste stukje over het graspad terug naar de parkeerplaats gaat ook vlug. Ik denk dat we op 20 km uit zullen komen voor deze route. Niet slecht en onverwacht ook. Ik loop nog even door naar de Lime Kiln die ik nu door de andere stand van de zon beter kan zien.

klik voor groot

Ik geef waf nog even de tijd om lekker in het water te spelen en dat doet ze graag. Geduldig wacht ze elke keer tot ik haar zeewier weer het water in slinger en haalt het weer op.

klik voor groot

Als er twee vissersbootjes aankomen, ga ik kijken wat de mannen gevangen hebben. We raken aan de praat en ondertussen snijden ze de koppen van de vissen. Elke keer als ze de koppen weer in zee gooien, wil woef dat wel gaan ophalen. Dat mag dus niet want een vissenkop lijkt me niks. Helaas krijgt ze niets van de mannen ook al heeft een van hen alleen maar oog voor haar. Hij jaagt zelf en heeft een duitse staander. Hij weet dus ook meteen dat het een wirehaired vizsla is!

klik voor groot

Zo komt er langzaam een einde aan een mooie run. De run duurde ontzettend lang door de trage heenweg en het wachten bij cove harbour. Maar dat was het allemaal waard. Bovendien zijn dit prima trainingen in het omgaan met het onverwachte!

Geen spijt van mijn keuze gehad om deze nieuwe route in twee delen te lopen. Het zou gaaf zijn als ik nu het vervolg nog af kan maken (de Berwickshire Coastal Route). Ik heb me van de week een beetje voor de gek laten houden door waf die over de weg eigenlijk niet zoveel zin had om mee te lopen waardoor ik dacht dat er iets aan de hand was en ze het dus niet zou kunnen. Na vandaag weet ik dus weer zeker dat er echt niets aan de hand is met mijn woefje (gelukkig). Deel 1 van de route staat hier.

Wie weet wat we nog allemaal gaan doen de komende tijd!

gegevens:

* 20 km
* 21 graden – zonnig en warm

mei 291 km – 2016 totaal 1.796 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka clifton 2 – 42 km
hoka bondi 4 – 248 km
hoka stinson lite 2 – 266 km
hoka stinson trail – 530 km
minimus MT – 51 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 25

Vandaag is het weer stralend weer als ik beneden kom. Dat is leuk voor een rondje! Ik had al even op de kaart gekeken en ik ga een stukje van de John Muir link doen vandaag. Het lijkt vooral offroad te zijn en dus geschikt voor woef en er is als loopdoel nog een mooie vuurtoren te zien. De John Muir Link is een soort extra route die de John Muir Way (dunbar) verbindt met de Berwickshire Coastal Route die ik zo graag gedaan had met woef. Het lijkt me een vlak stuk dus niets houdt ons tegen om daar te gaan kijken. Is het niks? Dan gaan we gewoon weer terug en de route kan net zo kort of lang worden als ik wil. Vol goede moed gaan we dus op pad. Ik parkeer de auto net na de camping ergens bij een watertje. Geen idee of ik nu dichtbij de route zit maar dat zie ik dan zo wel.

In Nederland is het snertweer dus ik stuur eerst eens wat mooie zonnige plaatjes over de lijn….

klik voor groot

Ik had beter iets verder kunnen parkeren want we lopen eerst 600 mtr over de weg. Maar de geurende gaspeldoorn is zo heerlijk. Daarna slaan we linksaf en lopen richting de zee. Verhip hier is ook een strandje.

klik voor groot

Ik geniet nu al. Woef ook en dat doet me goed. Zo lang ze maar niet saai over een weg hoeft te hobbelen is het blijkbaar leuk. Ik raak even aan de praat met een vrouw in een busje. Ze heeft daar geslapen vannacht samen met haar 90 jarige vriendin. Die zie ik in de verte aankomen wandelen. Wow wat een vrouw! Ik maak een grapje en zeg dat ik heb gehoord dat ze net 70 is geworden. Ze lacht en ondertussen pluk ik een eng beest uit haar haar. Ik voel dat het stevig in de lak zit Waar je al niet mee bezig bent als je aan het kamperen bent. Ik vind het wel een grap. Ik zie er niet zo uit als ik uit mijn tentje kruip maar deze twee dames hebben het goed bekeken want ze staan redelijk dichtbij openbare toiletten die er heel erg netjes uitzien. Ik neem afscheid en loop verder. Altijd leuk deze praatjes onderweg. Even later kom ik weer in gesprek met een koppel dat ontbijt aan het maken is. Ook wild campen dus. Lijkt me ook een geweldige plek zo aan de zee.

Ik loop door en neem een offroad stukje dat anders loopt dan het officiele pad. Maar dit is leuker voor woef en in de verte is de vuurtoren al te zien. Mooi ding! Alleen staat de zon verkeerd want die schijnt in mijn gezicht. Niet handig met fotograferen maar vooruit maar. Ik heb Catcraig dus gemist blijkbaar want ik heb geen borden gezien over de negen verschillende soorten limestone die bij laag water gezien kunnen worden. Raar is dat. De geological route eindigt bij Barns Ness lighthouse, uit 1901 en gebouwd door D A Stevenson.

klik voor groot

Ik loop verder en geniet met volle teugen. Het is wel ontzettend warm en ik ben veel te warm gekleed. Niks aan te doen, als woefje maar OK is. Ik heb volop water bij me in ieder geval maar het is bijna weer voor haar cool jacket vandaag.

Dan ineens ben ik bij de vuurtoren. Leuk!

klik voor groot

We lopen weer verder en het is echt niet te harden van de warmte. Woef hijgt en hijgt nog meer maar ze is vrolijk en blij. Ik zie nergens aan dat ze het moeilijk heeft maar ik besluit haar wat water te geven en even de kans te geven wat af te koelen.

klik voor groot

Dan te bedenken dat het in Nederland regent en grijs is, vind ik wel grappig. In Schotland regent het toch altijd? Er zijn genoeg mensen die dat denken. Terwijl ik loop, is S. al uren in touw als vrijwilliger voor een een of andere goede doelen loop. Hij kan vast na 36 uur niets meer over lopen horen.

klik voor groot

We steken een bruggetje over dat weer heeeeel eng is natuurlijk en ik besluit nog een klein stukje door te lopen tot het power station. Misschien kan ik daar de volgende keer starten en het laatste stukje van de Link lopen. Dat lijkt een goed idee. Ik kan wel verder lopen maar ik ga liever terug en loop dan eventueel de andere kant nog een stukje op. Ik zie in de verte al dat lelijke power station liggen.

klik voor groot

Ik besluit even naar het strandje te lopen zodat woef even wat kan afkoelen. Dat laat ze zich geen tweemaal zeggen en ze rent naar het water en speelt voor zeehond.

klik voor groot

Als ze weer helemaal happy is, komt ze uit het water en zegt dat er weer klaar voor is. We gaan dus maar weer op de terugweg en gaan weer over dat enge bruggetje dat nu niet meer zo eng is. Daarna ga ik toch een kijkje nemen bij een hekje waar ik volgens mij een ander pad kan nemen voor de terugweg. Dat blijkt zo te zijn en op ludieke wijze wordt aangegeven dat honden aan de riem moeten vanwege de schapen. Nu heb ik gelukkig al gezien dat de schapen in het andere veld staan en dat er op het hele stuk niets staat en woef dus los kan blijven lopen.

klik voor groot

Het is een prachtig pad dat ook nog eens heel makkelijk loopt. Lekker vlak en breed en overal weer die geurende struiken. Vanuit de verte en nu met de zon in de rug heb ik weer zicht op de vuurtoren in de verte. Wat ontzettend gaaf.

klik voor groot

We lopen rustig verder en zijn al snel weer bij de vuurtoren. Even een selfie maken dan maar want ik heb nu wel erg weinig foto’s van woef en mij onderweg de laatste tijd. Ik vergeet het eigenlijk altijd maar achteraf is het toch altijd wel leuk.

klik voor groot

Daarna gaat het snel. Ik loop nu weer richting de parkeerplaats waar ik vanmorgen met de campers sprak en daar ga ik eens bekijken welke route ik ga nemen. Ik zie nog een stonechat en daar kan ik een wazig kiekje van maken.

klik voor groot

Als ik weer bij de start van de route ben gekomen, besluit ik de route door te lopen en niet over de weg terug te gaan naar de auto. Volgens mij loop ik dan eerst langs de golfbaan en dan moet ik maar even kijken hoe ik daar weer weg kom. Zo gezegd zo gedaan en al snel hobbelen woef en ik langs de baan. Redelijk pad en woef is netjes aan de riem die in mijn broekband zit. Er is niet veel te zien en ik vind het maar niks met die stomme balletjes. Ik zie nog een kapotte zee egel en verderop een mooi watertje. Ook zie ik Dunbar vanuit de verte en Bass Rock. Dat is dan wel weer leuk. Maar de weg is eindeloos. Hoe kom ik hier nu weer weg? Links van me zie ik een muur die ik ook al zag toen ik over de weg liep vanaf de auto. Eigenlijk wil ik daarheen….. Uiteindelijk stoor ik vier mannen en vraag hoe ik weer weg kom daar. Ze leggen het me uit en na nog een paar keer vragen, kom ik uiteindelijk op het pad richting Deer Park en vanaf daar naar de oude A1.

klik voor groot

Gelukkig zie ik nu op de kaart waar ik ben en waar ik heen moet. De laatste vrouw aan wie ik de weg vroeg, heeft het ook goed uitgelegd. Het is weer hartstikke warm en ik geef woef in de schaduw wat water en maak haar lijfje nat. Dat vindt ze wel lekker. Lopen we alsnog over warm asfalt het laatste stukje terug!

Maar gelukkig is daarna al snel de afslag naar links en zie ik in de verte de auto al in de zon schitteren. Ik moedig woef aan en zeg dat we er over een kilometer zijn. Ze gelooft het wel en hobbelt vrolijk door. Het laatste stukje en daarna weer lekker water en een hapje.

klik voor groot

Jammer van het laatste stukje ook al kon ze daar lekker los en deels over het gras. Ik had niet die weg over de golfbaan moeten nemen. Maar dat wist ik ook niet van te voren. Erg mooie route met een mooie vuurtoren. Volgende run het laatste stukje proberen. Misschien is dat ook weer zo mooi. In ieder geval heel verrassend en volop mogelijkheden ook om lekker te wandelen dus. Deel 2 staat hier.

gegevens:

* 16 km
* 21 graden – zonnig en warm

mei 271 km – 2016 totaal 1.777 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka clifton 2 – 42 km
hoka bondi 4 – 248 km
hoka stinson lite 2 – 266 km
hoka stinson trail – 510 km
minimus MT – 51 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 25