Vandaag ga ik verder op de route van gisteren. Ik start dus nu bij het Power Station en ga vanaf daar richting Cockburnspath. Ik weet niet zeker tot hoe ver ik zal komen, want ik heb geen zin om de A1 over te steken en daarna weer terug te moeten. Of ik in plaats daarvan bij Cove Harbour uit kan komen, weet ik nog niet. Maar het maakt niet uit. Ik kan net zo ver gaan als ik zelf wil. Volgens mij is het tot de afslag 8 km als ik me niet vergis dus een retourtje maakt een 16 km rondje. Dat lijkt me een mooie afstand na gisteren en de andere dagen. Ik ben iets later op pad dan gepland maar uiteindelijk zijn we klaar voor vertrek en al snel daarna parkeer ik op de parkeerplaats bij het Power Station en de inham van de zee waar woef gisteren zo heerlijk heeft gebadderd voordat we weer terug gingen op ons rondje. Daar knapte ze toen helemaal van op! Deze keer zie ik de Lime Kiln beter dan gisteren maar de zon schijnt natuurlijk weer in mijn gezicht (net zoals gisteren op de heenweg naar het Lighthouse).

klik voor groot

Ik kan nu geen fatsoenlijke foto maken, dus op de terugweg dan maar. Als ik verder loop over het pad richting het Power station, zie ik de lime kiln in de verte als ik omkijk. Leuk! Voor me ligt dat vreselijke gebouw. Idioot gewoon dat ik daar dus nu eerst heen ga lopen maar ik ben ook wel benieuwd eigenlijk.

klik voor groot

Ik weet al dat er straks een pad is tussen de zee en het power house. Een raar pad dat deels overdekt is als het ware. Ik kan bovenlangs lopen en onderlangs en dat doe ik allebei. Bovenlangs is het snoeiwarm omdat ik met woef in de volle zon loop en onderlangs is het kil.

klik voor groot

Het is wel heel apart. Overal staan bordjes over de natuur rond het power station. Zo zouden er otters in het haventje voor het power station zijn, hetgeen een teken is hoe schoon het water daar is. Ook veel informatie over vogels en flora op de upper walkway. Raar genoeg heb ik daar dus geen enkele foto gemaakt blijkbaar. Wel van de imposante lower walkway en de enorme water uitstroom van de kerncentrale. Wat een kabaal!

klik voor groot

Als ik voorbij de centrale ben, loop ik alweer richting een caravanpark aan de zee. Dat ligt dus vlakbij de centrale maar het is wel een mooie plek zo dicht bij de zee. Ik moet aanvankelijk even zoeken naar het juiste pad maar blijkbaar is het de bedoeling dat ik over het park loop. Ik geef woef even wat water en loer om me heen naar alle caravans die er staan. Het is prachtig weer dus veel mensen zitten buiten.

klik voor groot

Als ik het park weer verlaat, zit er op het hek een bordje dat john muir walkers alleen over het park mogen als het strand is afgesloten vanwege het getijde. Nou boeien, dat staat dus nergens aan de andere kant. Maar op de terugweg ga ik misschien wel over het strand omdat het leuker is voor woef. Ze wil dan vast wel even badderen hier.

We gaan gauw verder over een heel smal paadje langs het strand. Mooi is het wel maar ook erg warm. Dan te bedenken dat er vandaag een maandhoeveelheid regen in Nederland valt op dit moment!

klik voor groot

Na het pad langs het water, loopt de weg een stukje landinwaarts, klimt even en loopt vervolgens hoog boven zee weer over de klif. Prachtig maar erg warm en ik vind de weg die redelijk dichtbij de route te horen is ook hinderlijk. Ik weet niet precies wat ik van deze route vind eigenlijk. Gisteren was alles prachtig en afwisselend. De vogels onderweg maken het wel leuk. Ik zie veel bergeenden vliegen en probeer er een kiekje van te maken. Ik zie ook dat woef het erg warm heeft.

klik voor groot

Tot mijn schrik hobbelt woef ineens op 3 poten. Ik stop en kijk naar dat pootje maar kan niks ontdekken. Zooltje OK dus weer even kijken hoe het gaat maar ze blijft als een aangeschoten hertje op 3 pootjes hinken. Wat is dat nou? Hoe krijg ik nou straks die hond hier weg? Ik kijk nog eens, onderzoek alles zoals de pees en patella maar ik kan niks geks ontdekken. Snel masseer ik alles en daarna besluit ik het even aan te kijken en net te doen alsof ik niets zie. Aandacht is vaak ook niet goed. Na 3 passen is het weer weg en verder zie ik niks maar ik blijf natuurlijk toch de hele heenweg naar dat pootje kijken. Toch ergens op getrapt denk ik. Pfeew. Opluchting dus.

Gelukkig zie ik in de verte eindelijk bomen en dat betekent dus dat woef (en ik) eindelijk schaduw krijgen. Dat komt goed uit en ik ben daar echt blij mee.

klik voor groot

Verderop hoor ik ineens water kletteren. Woef heeft het ook gehoord en gaat sneller lopen. Dat geluid is voor haar een teken dat ze kan afkoelen en kan drinken. Maar ineens zie ik dat het om een hele enge diepe waterval gaat. Neeeee… daar mag ze dus niet in. Ik lijn haar snel aan en ga rustig kijken waar een plekje is waar ze wel even het water in kan. Ik hou haar aan de riem zodat ze niet ineens weggesleurd kan worden en stap zelf ook het water in. Hier kan ze er straks ook weer uit en madam gaat dankbaar het water in. Eindelijk even zooltjes afkoelen en buikie nat maken. Je ziet dat ze ervan opknapt en ik neem even de tijd zodat ze weer ‘op adem’ kan komen.

klik voor groot

Na het badfeestje gaan we weer verder. Nog een stukje bos en dan komen we weer op een stuk strand terecht. Ik kijk op de kaart want waar moet ik nou heen? Dit is een heel slecht begaanbaar strand met rare grote stenen. Gelukkig zijn de stenen wel mooi gerond en niet puntig zodat woef er met wat moeite wel overheen kan. Mooi is het wel maar ik twijfel enorm. Hoe ver is dit stukje nou en waar moet ik er weer af dan?

klik voor groot

Ik ga steeds meer twijfelen of dit wel OK is voor woef want we moeten ook weer over dezelfde weg terug. En waar ga ik straks dan heen? Loopt het pad wellicht toch bovenlangs dan? Ik klauter naar boven, denk dat woef wacht om vervolgens te zien dat zij boven al in het gras ligt te wachten. Geen pad dus. We dalen dus weer af naar het strand. Woef in enkele passen, ik op mijn kont.

klik voor groot

Waf gaat nog even uitgebreid badderen en dan zie ik iemand anders aankomen met twee hondjes. Ondertussen zie ik ook een grote groep wandelaars uit de bossages komen, niet te ver van de plek waar ik sta. Aha! Daar moet ik dus het strand weer af en verder op mijn route. Dat valt mee en dat ga ik dus doen. Ik raak aan de praat met de vrouw die haar hondjes aan het uitlaten is en we kletsen wat over de honden, over Schotland en over de route. Ze bevestigt dat ik vanaf daar niet naar Cove Harbour kan komen. Maar dat ik wel straks een pad kan nemen en daarna over de weg er kan komen. Samen wandelen we een stukje het bosje in en ik neem weer afscheid van de vrouw als we bij de splitsing komen. Ik sla linksaf richting Cove en zij gaat rechtdoor. Ik zie dat het naar Cove een halve mijl is. Dat is 800 mtr. Tel daarbij het stuk over de weg op en ik kom heen en weer zeker aan 3 km extra. Ga ik dat doen met woef in de warmte? Maar eigenlijk moet ze ook eten. Ik twijfel en loop een stukje de route op. Even kijken hoe het eruit ziet. Al snel zie ik het grote bord op de snelweg boven de bomen uit met de rotonde richting Cove Harbour erop aangegeven. Dan weet ik dus wel waar ik ben. Ik kom straks bij de rotonde uit en moet dan een stukje over de weg naar Cove Harbour. Daar is het wel erg mooi en rustig en dat zou wel eens een mooi punt kunnen zijn voor woef om te badderen en te eten voordat we weer terugkeren. Ik besluit door te lopen en al snel lopen we Cove in. Ik geef woef te eten en te drinken bij het beeldje ter nagedachtenis aan de vissers die gestorven zijn op zee. Maar liefs 11 van de 22 vissers uit Cove stierven en het beeld geeft de vrouwen en kinderen weer die uitkijken op zee naar de terugkeer van hun man. Hierna lopen we naar beneden om te rusten bij het echte haventje. Ik hoef niet te rusten maar woef kan nu eenmaal niet met volle maag verder lopen. Met dit mooie weer helemaal geen straf voor me dus geen probleem.

klik voor groot

Al snel lopen we door het tunneltje dat toegang geeft tot de geweldig serene plek bij het water. Maar wat staat het water laag! Dat heb ik nog nooit eerder zo gezien hier. Wel opvallend. Ik ga gauw woef lekker laten badderen en daar heeft ze wel zin in!

klik voor groot

Ik zit ondertussen lekker op een rots in het zonnetje en kijk op de klok hoe lang ik nog moet wachten op woef voordat we verder kunnen. Ondertussen komt er iemand aan met een Bordeaux Dog en al snel rommelen beide honden in het water.

klik voor groot

Na een poosje vind ik dat we lang genoeg gewacht hebben en ga ik nog even aan de andere kant van de rots kijken naar het haventje van bovenaf. Daarna loop ik weer terug naar Cove zelf waar ik weer de laatste huizen op de route zal tegenkomen. Daar vul ik mijn waterzak helemaal bij zodat ik woef kan koelen onderweg en water kan geven. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat we de hele weg nog terug moeten maar misschien valt het mee. Vol goede moed gaan we weer op pad. Ik weet in ieder geval wat ons te wachten staat nu.

klik voor groot

Het lopen gaat verrassend goed en heel snel zijn we al over het verharde stuk en lopen we het bos alweer in.

klik voor groot

Daarna lopen we in no time alweer over het rare stukje strand waar woef nog even gaat badderen. Ik ben er nu in een oogwenk overheen omdat ik weet waar ik heen moet. Grappig dat dat toch zoveel uitmaakt! Hoezo mentaal?

klik voor groot

Na het strandje even door het bos met de mooie waterval. Het licht is weer anders natuurlijk nu op de terugweg maar mooi blijft het! Daarna weer over de klif met uitzicht over de zee en de strandjes. Het gaat hartstikke snel en het valt me alleszins mee. Woef heeft ook nergens last van. Blijkbaar heeft al het badderen haar goed gedaan.

klik voor groot

De route over de klif gaat ook prima maar nu merk ik pas dat de weg blijkbaar iets naar beneden loopt nu. Blijkbaar liep de heenweg een beetje naar boven! Ik geef waf nog een keer water en dat wil ze wel.

klik voor groot

Voordat ik er erg in heb, zijn we alweer bij de inham op het strand bij het caravanpark. De terugweg is ongelooflijk snel gegaan. Gek is dat toch. Ik keek er echt wel even tegenop die 10 km terug maar het is in no time gedaan. Waf baddert weer even in het water en ik neem de route over het strand in plaats van over het caravan park. Leuker voor woef ook.

klik voor groot

Daarna komen we alweer bij het Power Station. Omdat het nog steeds warm is, neem ik de lower walkway en maak dankbaar gebruik van de schaduw daar. Ideaal en we schieten lekker op.

klik voor groot

Na de verharde weg lopen we weer weg van het Power station. Ik kijk nog eens om. Het blijft een raar bouwsel daar en wat bijzonder dat je daar zo dichtbij mag en kunt komen eigenlijk.

klik voor groot

Het laatste stukje over het graspad terug naar de parkeerplaats gaat ook vlug. Ik denk dat we op 20 km uit zullen komen voor deze route. Niet slecht en onverwacht ook. Ik loop nog even door naar de Lime Kiln die ik nu door de andere stand van de zon beter kan zien.

klik voor groot

Ik geef waf nog even de tijd om lekker in het water te spelen en dat doet ze graag. Geduldig wacht ze elke keer tot ik haar zeewier weer het water in slinger en haalt het weer op.

klik voor groot

Als er twee vissersbootjes aankomen, ga ik kijken wat de mannen gevangen hebben. We raken aan de praat en ondertussen snijden ze de koppen van de vissen. Elke keer als ze de koppen weer in zee gooien, wil woef dat wel gaan ophalen. Dat mag dus niet want een vissenkop lijkt me niks. Helaas krijgt ze niets van de mannen ook al heeft een van hen alleen maar oog voor haar. Hij jaagt zelf en heeft een duitse staander. Hij weet dus ook meteen dat het een wirehaired vizsla is!

klik voor groot

Zo komt er langzaam een einde aan een mooie run. De run duurde ontzettend lang door de trage heenweg en het wachten bij cove harbour. Maar dat was het allemaal waard. Bovendien zijn dit prima trainingen in het omgaan met het onverwachte!

Geen spijt van mijn keuze gehad om deze nieuwe route in twee delen te lopen. Het zou gaaf zijn als ik nu het vervolg nog af kan maken (de Berwickshire Coastal Route). Ik heb me van de week een beetje voor de gek laten houden door waf die over de weg eigenlijk niet zoveel zin had om mee te lopen waardoor ik dacht dat er iets aan de hand was en ze het dus niet zou kunnen. Na vandaag weet ik dus weer zeker dat er echt niets aan de hand is met mijn woefje (gelukkig). Deel 1 van de route staat hier.

Wie weet wat we nog allemaal gaan doen de komende tijd!

gegevens:

* 20 km
* 21 graden – zonnig en warm

mei 291 km – 2016 totaal 1.796 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka clifton 2 – 42 km
hoka bondi 4 – 248 km
hoka stinson lite 2 – 266 km
hoka stinson trail – 530 km
minimus MT – 51 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 25