Vandaag alleen even een kort rondje en aangezien ik het elk jaar doe, maak ik er een temporondje van om te kijken of ik er nog iets van terecht breng. Ik zie voor de winter rondes tijden van 6.03 en 6.14 en idioot genoeg van zomer 2013 veel snellere tijden van 5.45 min/km. Geen idee waar dat aan ligt eigenlijk maar voor nu zou ik tevreden zijn met een rondje rond de 6 min/km. Ik trok voor de verandering maar eens mijn MT10 aan die ik ook had meegenomen. Lichte niksies die heerlijk lopen en bovendien ook nog eens een goede grip hebben. Prima afwisseling met de Hoka schoendozen die ik normaal draag.

klik voor groot

Ik maak dus alleen een kiekje bij de start. Het is al laat en ik zal nog mijn best moeten doen om voordat het donker wordt, weer het bos uit te zijn. Na een korte warming up van 400 mtr ga ik dus van start. Ik start veel te snel. Het loopt zo lekker dat ik mezelf bijna voorbij loop maar ik trek toch maar gewoon door. Op deze manier haal ik de top niet denk ik, maar ik ga wel kijken waar het schip strandt deze keer. De klim op de eerste helft is niet mis en het is weer een uitdaging om dat helemaal te halen zeker op een temporun! Zulke runs zijn echt iets anders dan een run met dezelfde hoogtemeters die opgebouwd worden met steeds kleine klimmetjes zoals vorige week.

Ik loop en loop. Wafje moet soms zelfs even hollen als ze even bleef snuffelen. Maar ze doet dapper mee. Ik hijg en maak geluid inmiddels bij het ademen. Niemand die het hoort dus vooruit maar. Mijn hartslag schuift netjes over de zone die zo lang een probleem is geweest. Zou het trainen op MAF dan inderdaad resultaat opleveren? Grappig genoeg ren ik me rot terwijl ik al maanden geen enkel tempowerk heb gedaan. De Bruggenloop ging ook prima ondanks die gekke trainingen die ik doe.

Al mijmerend kom ik steeds verder op die verrekte klim. De allerlaatste paar meter moet ik toch even een wandelpasje zetten maar ik ga direct door. Eerst even lekker naar beneden en ik merk wel dat ik het begin stuk te snel heb gedaan. Dat zal me opbreken bij heuvelafwaarts maar ik dender door.

Grappig genoeg merk je op het stuk naar beneden ook die hele korte stukjes die weer een beetje omhoog gaan, hoewel de grafiek natuurlijk gewoon helemaal eruit ziet als een daling. Maar ik kom al aardig in de buurt van de auto weer. Het laatste stukje, ik ren en ren en… klok af op 5.56 min/km. Niet ontevreden maar niet helemaal tevreden hoewel het toch redelijk OK is, zeker gezien de kilometers van de afgelopen week. Ik wandel nog even uit en ga weer naar huis. Langzaam wordt het donker. Ik sluit het jaar af met 3.060 kilometers. Toch nog de 3.000 k gehaald ondanks het geringe aantal kilometers in november en december door waf en het huis. Op naar 2015 en alle mooie plannen.

gegevens:

* 6 km
* 10 graden
* 5 km lap 5.56 min/km

dec 241 km – 2014 totaal 3.060 km

rapa nui – 186 km
hoka bondi b – 490 km
hoka bondi b (nieuw) – 314 km
hoka stinson tarmac – 566 km
hoka stinson tarmac (nieuw) – 491 km
hoka stinson trail – 1.075 km
minimus MT – 303 km
minimus MT – 6 km
pure flow – 331 km
pure grit – 20 km

Gisteren wilden we op pad door Glen Lonan. We hadden daarvoor een fiets gehuurd die we zouden gaan ophalen. Maar helaas bleek de fiets niet klaar te zijn en viel ons plannetje een beetje in duigen. We hebben wel stapvoets door de Glen gereden en genoten van de dikke rijp die het landschap een hele mooie aanblik gaf. Uiteindelijk zijn we maar gaan wandelen in het bos met waf.

Maar vandaag zouden we ons andere plannetje doorzetten. We wilden namelijk eerst herten kijken in Glen Etive, en daarna doorrijden tot het einde van de Glen en een stuk gaan lopen om zo te eindigen bij Dail Pier waar ik geeindigd was vanaf Bonawe Quarry. Dat leek me nou echt gaaf en met ruim 21 km een prima stukje en goed te doen. De eerste 5 km zou door ruw en lastig terrein gaan, maar daarna zou het prima zijn.

Zo gezegd zo gedaan en om 9 uur pikten we de fiets alsnog op en reden door naar Glencoe en door naar de Glen. Helaas was het ontzttend mistig en regende het ook nog. Niet getreurd, we smelten niet van een beetje regen dus vooruit maar. Je zag werkelijk niets onderweg. Geen mooie vergezichten bij Rannoch Moor, geen uitzicht op de bergen. Toen we linksaf sloegen de Glen in, leek het toch wel iets lichter te worden en we hoopten er maar het beste van.

Veel tijd voor herten foto’s hadden we niet, wilden we voldoende tijd hebben voor de tocht, dus we maakten snel wat plaatjes bij de eerste twee groepen herten die al uit de bergen tevoorschijn waren gekomen. Grappig genoeg was er een mannetje die wel interesse had in onze auto en totaal niet bang was. Dat leverde een leuk plaatje op en een aaitje voor het hert.

klik voor groot

Daarna gauw door naar het einde van de Glen om te parkeren. Fiets uit de auto, omkleden en klaarmaken. Er was ook een ander stel dat ging wandelen en zich aan het klaar maken was.

Toen we klaar waren, gingen we op weg. Eerst even de fiets testen!

klik voor groot

Nadat we langs het piertje waren gelopen, bleek er meteen eigenlijk geen normaal pad meer te zijn. Natte rommel zonder pad en het andere stel gaf het – ondanks de uitrusting – meteen op en ging kijken of er hoger ergens een droger pad te vinden was. Wij lieten ons echter nog niet wegjagen en vervolgden moedig onze weg. We wisten al dat het begin bijna niet te doen zou zijn! Het was overigens droog geworden en het werd steeds lichter en zonder zuchtje wind was het heel aangenaam. Het uitzicht over Loch Etive was geweldig.

klik voor groot

Ik maakte dankbaar gebruik van de poles en hoopte maar dat ik straks weer warme voeten zou krijgen want ik was natuurlijk doornat geworden door al het water. Achter me ploeterde S. moedig voort met zijn fietsje. Elke keer als ik omkeek was hij de fiets aan het duwen of aan het optillen om erdoorheen te komen. Ik was gelukkig ver genoeg om geen gescheld aan te hoeven horen.

klik voor groot

Toen we ergens even een klein klimmetje op moesten, wees ik op het uitzicht achter ons. Op mijn ‘mooi he?’ kreeg ik als antwoord dat het weliswaar mooi was, maar dat S niet zeker wist of het alle moeite wel waard was. S. was duidelijk al erg moe van dit geklooi aan het begin en kijkend op mijn horloge, twijfelde ik ook of we uberhaupt met dit tempo het einddoel wel zouden gaan halen.

Na het klimmetje kwamen we op een redelijk pad waar wel overheen te lopen was. Eindelijk dan! Het liep alleen erg op en neer en liep voortdurend door stroompjes die van de berg afkwamen en waar allerlei grote stenen in lagen. Zonder MTB ervaring niet iets waar je zo even doorheen dendert op de fiets en al snel bleek dus dat dit echt geen pad zou zijn voor S. op zijn fietsje ook al werd het pad beter en beter en rende het heerlijk. IK voelde me vrij en lekker zo op dit pad met al dat moois om me heen. Maar voor S. was het al snel over en uit.

klik voor groot

Toen ik na weer gewacht te hebben op mijn horloge keek, besefte ik dat dit niks zou worden en dat we beter terug konden gaan en nog een stukje lekker zouden kunnen lopen door de Glen over de weg. Dat zou leuker zijn dan dit ploeteren. S. keerde vast terug met de fiets en ik rende nog een stukje door over het pad. Het was prachtig mooi en dit pad liep helemaal prima. Ik besloot dat ik het nog een keer zou proberen vanaf de Bonawe kant. Ik zal en moet deze keer het hele traject afgelegd hebben want het lijkt me prachtig mooi.

klik voor groot

Ik keer uiteindelijk ook weer om en ontmoet S. weer bij het hek waar het pad afgelopen zou zijn. Vanaf daar weer samen verder ploeteren richting de parkeerplaats.

klik voor groot

Inmiddels was het mooi weer geworden. Ik geniet en zie ineens laag bij het water een stukje strand met wat grote keien. Dat lijkt me een mooi plekje om even te kijken en even een boterhammetje te eten (nou ja, ik niet hoor). S. zegt dat hij we even boven blijft staan terwijl ik ga kijken. Dat was nou net niet de bedoeling en na even aandringen komt hij toch ook naar beneden. Hij was moe, wilde eigenlijk gewoon terug naar de auto en heeft helemaal geen oog meer voor de mooie omgeving. Maar hij geniet toch van het geweldige stukje naar bij het water. Waf gaat even baden en neemt een slokje, S. eet een boterham en ik maak wat foto’s. Geweldig! De zon schijnt en we zitten zo samen ineens aan het water van Loch Etive. Daar loop ik voor, daar geniet ik van. Gelukkig S ook nu hij beneden zit!

klik voor groot

Na de korte pauze gaan we weer op pad. Door het licht is het uitzicht mooier dan op de heenweg en ik heb er nu nog meer oog voor, want ik weet dat het maar een klein stukje is zo over die stenen door het water. In onderstaand filmpje heb ik ook een deel van deze route gefilmd en hoor je me door het water stampen (rond 3’25″).

klik voor groot

Als we weer bij de parkeerplaats zijn, doet S. zijn helm af en gaan we verder over de weg. Dat loopt op zich ook wel OK en op deze manier kunnen we nog even een stukje van de Glen verkennen op een manier die we normaal met de auto niet doen.

klik voor groot

We maken een klein lusje richting een watertje maar merken al snel dat alles daar al in de schaduw ligt. Dan is het ook verder wel klaar en besluiten we terug te gaan naar de auto. Nog wat kiekjes en een foto van het laatste avondlicht.

klik voor groot

Op naar ons volgende avontuur.

Gegevens:

* 13 km
* temp 6

Video van de run met foto’s en filmpjes:

dec 235 km – 2014 totaal 3.054 km

rapa nui – 186 km
hoka bondi b – 490 km
hoka bondi b (nieuw) – 314 km
hoka stinson tarmac – 566 km
hoka stinson tarmac (nieuw) – 491 km
hoka stinson trail – 1.075 km
minimus MT – 303 km
pure flow – 331 km
pure grit – 20 km

Vandaag was het wederom geweldig mooi weer. S. opperde dat ik maar naar Kerrera moest gaan maar ik vond het niks om hem weer alleen te laten en zelf lekker op pad te gaan. Ik stelde voor dat hij ook met me mee zou gaan om naar Gylen Castle te wandelen vanaf de pont terwijl ik het rondje rond het eiland zou rennen. Zo gezegd zo gedaan en al snel waren we gepakt en gezakt en reden we richting het pontje. Wat was het mooi weer! Sneeuw op de bergtoppen, prima temperatuur en een heldere lucht. Onderweg vreesde ik nog even dat ik te koud gekleed zou zijn toen ik zag dat het onder het vriespunt was, maar omdat er geen wind stond, moest het wel OK zijn qua kleding en kon ik altijd eventueel mijn Montane jasje aantrekken onderweg.

klik voor groot

Deze keer gingen er 11 mensen mee met het pontje, op 3 januari 2013 was ik ongeveer de enige samen met wat boodschappen. Maar toen was het bewolkt en grijs en had ik totaal geen uitzicht. Dat zou deze keer wel anders zijn en bovendien had ik nu anderhalf uur langer de tijd op het eiland.

klik voor groot

Als we over zijn gevaren, trek ik mijn overkleding uit en doe ik mijn Arc’teryx jackje ook in mijn rugzak voor het geval ik veel eerder terug ben bij de ferry en niet meer op pad kan in de tussentijd. Dat zal overigens helemaal niet gaan gebeuren, want met mijn stukje off track en het bekijken van het castle dat ik in 2013 niet meer kon doen, zou ik al mijn tijd weer dik nodig hebben.

Ik wuif S. gedag en woef en ik gaan op pad. Ik heb woef netjes aan de riem in de hoop dat ik weer iemand tegen zal komen die ik toestemming kan vragen om haar los te laten lopen. Grappig genoeg schreef ik vorige keer dat ik gelukkig een vrouw tegenkwam die toestemming gaf, en schrijf ik ook over boeren die op honden mogen schieten die zich tussen de schapen begeven.

Nou…. dat klopt. Als ik een norse man op een quad tegenkom en vraag of ik woef los mag laten lopen, zegt hij ‘if you want her to get shot’ en rijdt weer door. Achterlijk antwoord, want dat mag uberhaupt alleen als schapen in gevaar zijn en de hond zich tussen de schapen bevindt. Niet als de hond gewoon naast aan de knie loopt. Maar ik ben voorbereid, en laat haar gewon aan de riem zitten die om mijn middel zit. Ik heb er geen last van en we vervolgen onze weg. Wat is het mooi! Ondanks die eikel geniet ik met volle teugen van het landschap. Ik zit wel aan de ‘koude’ kant met veel schaduw want de heuvels zijn toch flink. Ik moet een hoogteverschil van ruim 100 meter in het eerste korte stukje overbruggen en dat is best even doorbijten.

klik voor groot

Ik kom al snel bij een hek de vrouw tegen die ik in 2013 ook tegen kwam. Ze stopt en we kletsen wat over de hond, haar nieuwe hondje en de lammetjes van afgelopen jaar. Ze herkende ons meteen en dat was leuk. Ze zei ook meteen dat de hond op haar terrein gewoon los mocht lopen. Dat was dus het hee linker stuk van het eiland! Woeffie vond het heerlijk natuurlijk en nadat ik afscheid had genomen van de vrouw, vervolgen we onze weg en woeffie geniet nog meer.

klik voor groot

Het eiland is een stuk begaanbaarder dan vorige keer, want waar het toen een en al modder was, is de grond nu een stuk steviger door het koude weer. Dat loopt eigenlijk wel lekker en ik kan nu ook lekker om me heen kijken. Af en toe kraakt er wat als woef door een plasje loopt waar een dun laagje ijs op ligt. Maar alles is prima te lopen. De schapen en de koeien zijn mooi en doen niets.

klik voor groot

Deze keer heb ik prima navigatie bij me, dus besluit ik een stukje off road te gaan om te kijken of ik meer aan de rand van het eiland kan lopen. Vorige keer raakte ik nog de weg kwijt op het stukje open grasland maar dat herken ik deze keer gewoon en ik weet nu beter waar ik ben. In 2013 had ik alleen nog de Garmin met een route erop en verder niets. Nu heb ik een OS 1:25.000 kaart en dat scheelt een stuk.

Helaas blijkt dat ik niet helemaal kan lopen waar ik heen wilde, en kom ik dus weer terug op het pad uiteindelijk. Het was wel mooi en heeft ook erg veel tijd gekost. Maar al snel herken ik ook weer het pad met het stroompje eroverheen. Je loopt daar over keitjes waar water overheen stroomt. Lang niet zoveel als vorige keer en het loopt allemaal prima en is ook niet glad.

klik voor groot

Dan loop ik alweer langs de driehoekige steen en weet ik dat ik straks het kasteel zal zien liggen waar ik vorige keer niet meer heen kon. Ik ontmoet ook de eerste mensen die de overtocht ook maakten. Zij liepen blijkbaar eerst naar het kasteel en lopen daarna een stuk verder of misschien de hele route nog. Ze zijn dik ingepakt met enorme rugzakken, poles en gaiters. Ik had gedacht dat ze zouden gaan klimmen of off road zouden lopen maar ze lopen gewoon over het pad waar ik lekker overheen dender op mijn trail schoenen.

Dan zie ik het kasteel al liggen en ga ik erheen. Ik ben erg benieuwd en ik hoop ook dat S het leuk heeft gehad bij zijn tocht. We hebben geen verbinding en konden dus niet sms-en.

klik voor groot

Het is echt prachtig met een strandje en veel land eromheen met hoogteverschillen. Ik probeer van alle kanten het kasteeltje te bekijken. In de video die hieronder staat, is ook een kort filmpje opgenomen.

klik voor groot

klik voor groot

Terwijl ik geniet en rondkijk, let ik ook op de tijd. Ik moet geloof ik 3 kilometer naar het pontje, maar ik wilde een andere route nemen en heb dus geen idee hoe lang ik daarover ga doen. Uiteindelijk besluit ik dus maar terug te keren en met de kaart in mijn hand het pad te zoeken trug naar het pontje.

Dat blijkt een schot in de roos want hoewel het alternatieve pad enorm klimt, levert dat geweldige uitzichten op over het kasteeltje en het water.

klik voor groot

Steeds kleiner wordt het kasteeltje achter me, maar wat een landschap ook!

klik voor groot

Ik zie op de kaart dat ik de goede richting op ga voor het pad terug naar de ferry en inmiddels heb ik ook verbinding en kan ik sms-en waar ik uithang S. is al bij de pont geweest en wandelt een stukje terug om me te ontmoeten maar ik vrees al dat ik maar net op tijd bij de pont zal zijn….. Ik loop dus even door maar het is niet dat haast werk van de vorige keer waar ik echt tegen de klok moest lopen om op tijd te zijn. Bovendien is het nu zulk lekker weer dat ook de volgende pont geen straf zou zijn. Vorige keer was dat andere koek.

Ik zie in de verte Oban al liggen en als ik verder loop, zie ik Oban naast me liggen aan de andere kant van het water.

klik voor groot

Uiteindelijk kom ik S. tegen als ik vlakbij de pont al ben. Hij maakt een kiekje van me. Woef is weer aan de riem, want het terrein van de aardig dame ben ik alweer af en ik heb geen zin in gezeur.

Als we bij de pont zijn, trek ik mijn warme broek weer aan en het lekkere jasje uit mijn rugzak. Heerlijk! Op deze manier koel ik ook niet af op de ferry.

S. heeft het ook leuk gehad en vond het wel een belevenis. Met dit weer en met zo’n mooi doel is het ook prima te doen op deze manier.

klik voor groot

En waf? Die is moe en tevreden volgens mij. Een beetje vies maar dat mag de pret niet drukken. In de auto maak ik haar weer lekker schoon en droog en krijgt ze haar equafleece aan. Gelukkig is ze nog geen enkele keer stijf geworden met alle goede zorgen en warmte na een run!

klik voor groot

Op naar ons volgende avontuur.

Gegevens:

* 13,5 km
* temp -1

Video van de run met foto’s en filmpjes:

dec 222 km – 2014 totaal 3.041 km

rapa nui – 186 km
hoka bondi b – 490 km
hoka bondi b (nieuw) – 314 km
hoka stinson tarmac – 566 km
hoka stinson tarmac (nieuw) – 491 km
hoka stinson trail – 1.062 km
minimus MT – 303 km
pure flow – 331 km
pure grit – 20 km

Wederom een geweldig mooie dag. Gisteren was het grijs en nat, maar vandaag scheen de zon en waren de bergtoppen bedekt met een laagje sneeuw. Dat moest wel mooie plaatjes opleveren. Ik dacht meteen aan Kerrera omdat ik daar vorige keer met somber weer was geweest. Maar helaas gaat het pontje om 10.30 en dat zou ik dus nooit kunnen halen. Dan maar iets anders waar ik een mooi uitzicht zou hebben! Ik koos dus weer voor Bonawe omdat het me erg gaaf leek om weer bij het strandje uit te komen nu er sneeuw op de bergen lag. In de bossen was niet zo zinvol omdat je dan geen uitzicht hebt. Lekker naar het Loch dus weer! Zo jammer dat we de fiets nog niet hebben, want dit was een geweldige dag geweest om samen met S. een tocht te maken. Maar die krijgen we maandag dus nu hopen op nog een paar mooie dagen!

Snel dus alles ingepakt en naar de start bij de quarry. Ik nam deze keer ook de poles mee. Niet zozeer om te gebruiken maar om bij me te hebben en vast te wennen aan gewicht en van die hobbelende dingen. Dat beviel prima en ik zou ze uiteindelijk nog gebruiken ook maar daarover later meer. Eerst maar eens op pad door de quarry. Het was echt schitterend weer. Wafje moest nog even per se eng doen op een smal stukje waar achter het water van Loch Etive in de diepte lonkte. Raar beest.

klik voor groot

Na de quarry wordt het al snel mooi en het was echt genieten met dit heerlijke weer. In Nederland ligt sneeuw en ijs en is het vervelend weer. Hier dus niet.

klik voor groot

Al snel zijn we bij het prachtige uitzichtspunt. Ik weet dat ik hier een paar dagen geleden ook was, maar zo met die sneeuw op de toppen en het mooie licht, kan ik er geen genoeg van krijgen.

klik voor groot

Maar we lopen weer door richting de open vlakte waar het ook prachtig zal zijn met de besneeuwde bergtoppen.

klik voor groot

Vanaf daar weer verder richting het bos.

klik voor groot

Ik wilde eerst richting het path to glen etive lopen, maar aangezien het mooi weer is, besluit ik toch richting de pier te lopen, omdat het zulk mooi weer is. Richting het pad loop je door het bos en in de schaduw en dat is dus minder prettig op zo’n mooie dag als vandaag.

Maar dan gebeurt het. De swing bridge is een ijsbaan. Waf is glibberend ineens aan de overkant en daar sta ik dan. Hier ga ik echt niet overheen. Omdat er aan beide zijden van de brug hekwerk is waardoor waf niet in het kolkende water kan tuimelen, roep ik haar terug.

klik voor groot

Omdat het water onder de brug rustiger lijkt dan een paar dagen geleden, besluit ik het pad te nemen richting de stream crossing. Daar stond ik een paar dagen geleden immers aan de andere kant van het water te turen en besloot ik niet over te steken zonder poles (en zonder noodzaak want ik kon vrij makkelijk terug naar de swing bridge toen). Eens kijken of het vandaag te doen is om door het water te waden naar de overkant!

De blik vanaf deze kant van het water is al prachtig!

klik voor groot

Als ik voor het water sta, is het heel rustig, en spiegelglad. Ik zie wel dat er onder het water een stroming staat, maar dit moet te doen zijn. Hoe diep het precies is, laat zich alleen slecht inschatten want het is echt een behoorlijk stuk dat je moet oversteken hier Niet drie passen ofzo.

klik voor groot

Waf moet wachten, omdat ik eerst moet voelen hoe sterk de stroming is, en of ze dan aan de riem moet zodat ze niet ineens wegdrijft. Ik pak de poles uit mijn rugzak. Dat gaat makkelijk want ik hoef de zak niet eens af te doen. Ik stap het ijskoude water in en prik wat met mijn poles. Het begin is ondiep maar ik zie dat ik al snel tot ruim boven de knie zal uitkomen en nog wel verder ook. Het water is ijskoud maar kristalhelder. Nu ik er al in sta kan ik net zo goed doorlopen. Ik moet mijn poles wel gebruiken vanwege de onderstroom maar ik denk dat het niet te krachtig is voor woef. Maar hier heb ik een leermoment, want pas nu weet ik hoe diep water kan zijn voor haar om doorheen te waden. Al snel komt ze me voorbij zwemmen, terwijl het water bij mij tot halverwege mijn dijbenen reikt. Dat is dus een totaal nieuwe ervaring. Op de heenweg even geen tijd en moed om een foto te maken. Ik concentreer me op een veilige crossing en dat gaat prima.

klik voor groot

Wat een avontuur! Dan te bedenken dat ik me vorig jaar nog liet tegenhouden door een stroompje dat zeker niet boven de knie uit zou komen en maar een paar passen was! Waf is nat en koud, rent keihard in het rond en schudt zich uit. Maar is wel blij en vrolijk. Straks moeten we weer terug en daarna zal ik haar een beetje droogmaken.

Wat is het prachtig mooi. Mijn voeten zijn aanvankelijk koud maar zijn eigenlijk direct weer warm in mijn lekkere kousen en tot mijn verrassing is mijn wintertight niet doornat. Ik loop er ook graag mee in de regen. Kleding is dus alles, dat is wel weer duidelijk.

Ik geniet van het strandje. Ik maak een foto van de pier en weer een foto van mij en wafje. Deze keer weer met een zonnetje maar met veel meer sneeuw op de bergen achter ons!

klik voor groot

Daarna wordt het weer tijd om terug te keren. Ik kies voor het pad langs de lege cottage en gebruik daar de poles ook bij. Makkelijk!

Daarna gaan we weer de stream over. Deze keer mag wafje vooruit en maak ik snel een foto terwijl ze als een otter naar de overkant zwemt. Het valt me op dat ze vrij hoog in het water ligt, rug boven water en staart als een roer achter haar aan.

klik voor groot

In het midden is ergens een hoger stukje waar ik prima kan staan (het water komt daar tot onder de knie zonder al teveel stroming) en ik maak een foto vanuit het midden van de stream. Genieten!

klik voor groot

Aan de overkant maak ik waf droog. Helaas kan ik nergens mijn kleine microvezel doekje vinden, dus gebruik ik maar mijn arm sleeves om waf droog te wrijven. Straks even goed zoeken waar dat dng gebleven is want ik heb niet voor niets al die camping spullen! Ik berg de poles op en besluit door te lopen zodat we niet afkoelen. Mijn voeten voelen nu wel koud na het stilstaan in het midden van het water. Zal wel een idioot gezicht zijn geweest, een loper in deze kleding die midden in het water staat voor een foto. Maar al snel zijn mijn voeten weer heerlijk droog en warm en hobbelen we weer lekker op weg naar de auto. Dat is een kilometer of 8,5 dus dat is een klein stukje. Eerst door het bos

klik voor groot

Natuurlijk kan ik het niet laten om bij het fraaie uitzichtspunt over het meer nog een kiekje te maken.

klik voor groot

Daarna gauw verder richting de quarry. Het licht is nog steeds mooi.

klik voor groot

Al snel zijn we alweer bij de auto. Ik kijk nog een keer achterom naar de twee grote stenen die het pad aangeven dat je moet nemen.

Ik maak waf droog en warm en trek haar de equafleece aan en geef haar wat te eten. Lekker naar huis na dit mooie avontuur.

De terugweg duurt wat langer omdat ik achter een groep van 200 schapen kom die naar een andere weide gebracht worden. Mooi gezicht!

Maar uiteindelijk komen we weer veilig thuis. Mijn hoofd vol van nieuwe dingen. Op naar de volgende run!

Gegevens:

* 19,5 km
* temp 1

Video van de run met foto’s en filmpjes:

dec 209 km – 2014 totaal 3.028 km

rapa nui – 186 km
hoka bondi b – 490 km
hoka bondi b (nieuw) – 314 km
hoka stinson tarmac – 566 km
hoka stinson tarmac (nieuw) – 491 km
hoka stinson trail – 1.049 km
minimus MT – 303 km
pure flow – 331 km
pure grit – 20 km

Vandaag was het eigenlijk heel mooi weer. Windstil, zonnig en met mooie mistflarden rond de bergtoppen. Ook lag er voor het eerst sneeuw op de toppen en dat maakte het helemaal mooi. Reden genoeg dus om weer op avontuur te gaan deze eerste kerstdag! Omdat het windstil was, besloot ik om naar Inverawe Forest te rijden en daar langs Loch Etive te lopen. Dat deed ik vorig jaar voor het eerst en dat was geweldig mooi. Eergisteren liep ik aan de andere kant van het meer vanaf Bonawe Quarry. Ik wist al dat het heel erg op en neer zou lopen, dus ik zou rustig aan doen om niet mijn knie teveel te belasten. Vorig jaar had ik na afloop wel gemerkt dat dit niet een route was die gemakkelijk liep! Vol goede zin dus naar de start! Daar aangekomen zag het er al veelbelovend uit maar ik merkte al snel dat de camera ontzettend veel moeite had om een foto te maken van het landschap met het felle zonlicht en de schaduwen.

klik voor groot

Alles is eigenlijk mooi en achter elke bocht is weer een ander vergezicht om te bewonderen. Ik zag al snel de quarry aan de overkant van het water liggen.

klik voor groot

Rustig hobbelen woeffie en ik verder en genieten volop van al het moois onderweg. De met sneeuw bedekte toppen, de lekkere geur van de bomen en de heerlijke frisse lucht. Het is een fijne temperatuur. Niet te koud en qua kleding koos ik ook precies goed. Mijn rugzak zit vrij vol met spulletjes om te wennen aan extra gewicht.

Bij het uitzichtspunt met een bootje stop ik weer even om foto’s te maken. Ik weet nu al dat ik met veel te veel foto’s thuis zal komen, ook al omdat ik met verschillende standen probeer een fatsoenlijke foto te schieten. Ik wil zo graag een herinnering aan deze mooie tocht.

klik voor groot

Na het uitzichtspunt aan het water gaan we weer verder. Paar klimmetjes en wat schapen ontwijken. Maar die uitzichten! Geweldig.

klik voor groot

klik voor groot

klik voor groot

Over woef hoef ik me op zich geen zorgen te maken. Zij dendert rustig door, waadt door het water, rent op en neer en pakt af en toe een takje om mee te sjouwen. Allen die zwelling is niet fijn. Hoewel het huidje nog steeds wel dicht is, is het nog steeds niet helemaal rustig en neemt de zwelling totaal niet af. Echt vervelend. Het is een week geleden dat ze de nieuwe antibiotica kreeg.

klik voor groot

We hobbelen verder en ik neem even de tijd voor wat kiekjes van waf en mij.

klik voor groot

Als ik aan het einde van het rechte pad kom, kan ik rechtsaf zoals ik vorig jaar deed, of rechtdoor richting een pier en het pad naar Glen Etive. Ik weet al dat dat voor vandaag te ver is, want het is 7 mile naar Glen Etive waar we met de auto wel eens staan nadat we herten gezocht hebben daar in de Glen. Aan de andere kant van het water zou het maar 4 mile zijn en dat wil ik graag nog doen dit jaar. Het lijkt me geweldig om daar ineens te komen. Het hele rondje zou in theorie moeten kunnen van Inverawe naar Bonawe, dat zou 28 mile zijn maar dan moet ik wel zeker weten dat de paden goed bereikbaar zijn!

Voor nu loop ik dus even door om te kijken en iets nieuws te gaan ontdekken.

klik voor groot

Tot mijn verrassing kom ik weer op een prachtig plekje. Een piertje en een soort strandje. Weer een hidden gem zoals aan het andere kant vanaf Bonawe dat ik eergisteren ontdekte.

klik voor groot

Ik kijk even rond en waf gaat uitgebreid baden in het ijskoude water. Brrrrrr koud!

klik voor groot

Ik loop nog een heel klein stukje door om te kijken hoe het pad eruit ziet maar het is erg nat en drassig. Geen probleem als je een doel hebt maar ik wilde alleen even kijken en besluit dus om te keren. Het is al laat genoeg door mijn gerommel met de foto’s. De terugweg zal een stuk sneller gaan omdat ik geen foto’s meer hoef te maken en dus lekker door zal kunnen lopen.

We gaan dus op weg en ik geniet van alle mooie vergezichten. Ik maak nog wel even een kiekje van een hertje en van het laatste vergezichtje vlak bij de start.

klik voor groot

Ik heb nog veel meer routes die ik hier wil lopen. Op naar de volgende run!

In ieder geval ben ik wel over de 3.000 km voor dit jaar ondanks het geringe aantal kilometers in november en december door de operatie en het gedoe rond het huis en woeffie.

Gegevens:

* 23 km
* temp 4

Video van de run met foto’s en filmpjes:

dec 190 km – 2014 totaal 3.009 km

rapa nui – 186 km
hoka bondi b – 490 km
hoka bondi b (nieuw) – 314 km
hoka stinson tarmac – 566 km
hoka stinson tarmac (nieuw) – 491 km
hoka stinson trail – 1.029 km
minimus MT – 303 km
pure flow – 331 km
pure grit – 20 km

Vandaag was het droog en mild weer, dus besloot ik om nog een rondje te lopen. Eerst kreeg waf een uurtje haar kompresje. Na het kompres was de zwelling weer zachter en kleiner. Daarna dus gauw op weg, met een bloot pootje dus niet ingepakt. De wond op de bal is zo goed als dicht, dus dan is open en bloot misschien wel beter. Vreemd genoeg wordt de zwelling nog steeds groter zonder bandage dus het blijft echt een zorg. Maar het ziet er rustig uit en ze heeft er totaal geen last van, dus genieten we maar lekker van het buiten zijn en het lopen!

Ik wilde eerst op Bonawe gaan lopen maar vanwege de wind besloot ik tot een rondje door de Sandpit met een lusje eraan vast en eventueel nog een lusje voor wat meer kilometers. Op deze manier kan ik ook kijken hoe waf het doet en eventueel eerder stoppen.

We gingen dus vol goede zin op pad! Waf had haar gele jasje aan omdat ik dacht dat het zou gaan regenen. Dat zou ik echter al snel uitdoen!

Bij de start was veel gekapt en zag alles er anders uit.

klik voor groot

Het eerste lusje is maar een kleine 5 km en normaal loop ik dat als een soort tempo rondje ondanks de klimmetjes. Nu zou ik dat niet doen want ik had aardig wat bepakking mee (als training) en wilde toch een ander rondje lopen deze keer. Die korte temporonde komt wel weer.

Toen ik de eerste klim achter de rug had, trok ik snel het jasje van woef uit want volgens mij was dat veel te warm voor vandaag. Toen ik het jasje in mijn rugzak wilde doen, kletterde alles eruit omdat de rits zo onhandig zit. De rits sluit naar boven, dus valt de hele inhoud eruit. Het is en blijft een heerlijke rugzak maar voor een dagtocht straks, is het gewoon wat te klein zeker met extra kleding en spullen voor waf.

Daarna lekker verder zonder jasje! De afslag voor de lus was snel gevonden en dat was weer lekker even verder klimmen. Ik merk wel dat ik nog steeds moe ben maar het ging redelijk.

klik voor groot

Ik zag ergens halverwege de eerste lus dat er een nieuw pad gemaakt lijkt te worden, want er was veel gekapt en er was alvast een soort pad glad gemaakt. Ik ben benieuwd of daar volgend jaar dus een nieuwe route te lopen valt! Ik ben even het pad opgelopen om te kijken maar het is nu natuurlijk een hele kale vlakte.

Zo jammer ook van het grijze weer met de bewolking want er ligt sneeuw op de bergtoppen in de verte en dat is natuurlijk heel erg mooi met helder weer.

Toen ik weer bij de start kwam, besloot ik nog even door te lopen. Ik had op de kaart gezien dat er een pad liep dat weer uit zou komen in het bos. Dat zou nieuw voor me zijn en weer eens wat anders dan het lusje naar Barcaldine Forest via de enge camping. Dat komt later wel weer een keer.

klik voor groot

Dat nieuwe deel was heel anders dan ik verwachtte. Heel open en met mooie vergezichten naar het meer. Met helder weer is dat vast prachtig!

Tot mijn verrassing kwam ik halverwege nog een hondenkennel tegen. Hun bord hangt bij de weg en ik heb me nooit gerealiseerd dat de kennels zo ver het bos in lagen. Je moet door twee hekken (open en sluiten vanwege het vee) en over een karrenpad. Handig.

klik voor groot

Bij een doorkijkje nog even een foto van woef:

klik voor groot

Na de lus kwamen we weer in het bos en liep ik dus nog een keer het stukje van de start. Ik was op zich blij dat we bijna bij de auto waren want ik moet echt even wennen aan het klimmen en dalen en de rollende puntige stenen die ook voor waf niet zo lekker lopen af en toe.

Tijdens de cool down kreeg ik waf eindelijk zo ver dat ze eens wat dronk want thuis drinkt ze erg weinig.

klik voor groot

Op naar de volgende run!

Gegevens:

* 15 km
* temp 8
* hoogtemeters 380

dec 150 km – 2014 totaal 2.968 km

rapa nui – 186 km
hoka bondi b – 490 km
hoka bondi b (nieuw) – 314 km
hoka stinson tarmac – 566 km
hoka stinson tarmac (nieuw) – 491 km
hoka stinson trail – 888 km
minimus MT – 303 km
pure flow – 331 km
pure grit – 20 km

Vandaag het eerste rondje hier in Schotland. Het is heel slecht weer, hoewel het gisteren onderweg fraai helder en droog weer was. Niks aan te doen en aangezien ik er heel graag even uit wil, vertrekken we vol goede moed naar Fearnoch Forest. Vorig jaar was dat nog lastig vanwege allerlei omgevallen bomen die de weg versperden. Het duurde even voordat de navigatie het deed en de route stond ook niet meer in de Garmin, maar gelukkig wist ik de weg nog redelijk goed en kon ik gewoon de weg volgen die ik wilde doen. Ik dacht alleen dat het iets langer was. Volgende keer dus maar weer het lusje via de Glen erbij zoals ik dat vorig jaar heb uitgevogeld. Maar voor het eerste rondje weer prima. Moest ook even wennen aan de klimmetjes, want dat hebben we in Nederland niet zo erg. Het valt hier nog heel erg mee.

Woef was ook mee. Deze keer zonder bandage, om te kijken hoe dat gaat. Ze krijgt nieuwe antibiotica sinds donderdagavond en vrijdag kregen we te horen dat de bal op de poot definitief geen tumor is, maar wel degelijk nog steeds (zoals gedacht) een fikse ontsteking met pus en rommel. Ze krijgt al 3 weken antibiotica dus er zou nu toch eens iets moeten gebeuren zou je hopen! Toen vrijdag bleek dat ze niet ziek was geworden van de punctie en de zwelling toch niet erger was geworden (terwijl dat eerst wel zo leek), zijn we dus toch maar volgens planning vertrokken en nu dus hier in Schotland. Beetje moe omdat alles uiteindelijk nog zo snel geregeld moest worden. Maar dat wordt vast ook beter.

Het regende keihard en ik had me dus toch maar ingepakt met mijn dunne Montane regenkleding. Voor de rit in de auto had ik mijn Arc’teryx jasje mee en dat beviel weer uitermate goed. Maar de temperatuur is hoog, en met 10 graden gewoon veel te mild.

Waf had haar regenjasje ook aan en zo gingen we lekker van start!

klik voor groot

Ik was al snel bij het uitzichtspunt maar daar bleek mijn camera totaal beslagen te zijn… Vandaar die idiote foto alsof het mistig was.

Daarna even klimmen, doorlopen en daarna het lusje richting Fearnoch. Daar stond het allemaal onder water dus werden mijn sokken en schoenen alsnog zeiknat.

klik voor groot

Maar het was weer lekker en na 9 km waren we weer bij de auto. Op naar de volgende run.

klik voor groot

Gegevens:

* 9 km
* temp 10, harde regen en wind
* HF max 152 (average 138)
* lap 7 km: 7.13 min/km – HF 138 (152) – RWR 2/30
* hoogtemeters 185

dec 135 km – 2014 totaal 2.953 km

rapa nui – 186 km
hoka bondi b – 490 km
hoka bondi b (nieuw) – 314 km
hoka stinson tarmac – 566 km
hoka stinson tarmac (nieuw) – 491 km
hoka stinson trail – 873 km
minimus MT – 303 km
pure flow – 331 km
pure grit – 20 km