Dag 1 staat hier

Gisteren hebben we heerlijk gefietst en vannacht sliepen we op Drummhor campsite. Vannacht was ik om 2 uur even wakker. Wafje lag toen nog heerlijk te slapen.

klik voor groot

Om klokslag 6 uur geef ik haar te eten en dat gaat er in als koek natuurlijk. Daarna gaan we nog heel eventjes dommelen.

klik voor groot

Maar niet veel later besluit ik toch maar vast de eerste dingetjes te gaan opruimen in de tent en ik laat mijn matrasje vast leeglopen. Het is droog maar een volgende keer zou het toch handiger zijn om de grote achter tassen ook vast in de tent te hebben zodat alles meteen ingepakt kan worden. Nu blijf je eigenlijk alles een beetje heen en weer schuiven en moet het er straks weer uit om in de tas gedaan te worden.

Om 7 uur staan we al buiten en zijn de tassen al deels ingepakt. Terwijl S. even met woefje gaat lopen, ruim ik vast de Telemark op en ga water koken voor een ontbijtje en om de thermosfles te vullen. Als waf terugkomt, gaat ze maar vast lekker in de doggyride liggen en dat is eigenlijk wel een goed idee omdat ze dan niet op het vochtige gras ligt.

kik voor groot

We eten samen uit een big pack omelet dat overigens niet eens helemaal opgaat, S scheert zich nog even en daarna hangen we alle tassen weer aan de fietsen. Alles is opgeladen en we kunnen er weer even tegen. Ik ben benieuwd hoe de Teasi zich nu houdt onderweg maar dat gaan we allemaal ontdekken. Gelukkig hebben we er inmiddels twee. We maken nog even een foto van ons samen voor vertrek en daarna ga ik vast op weg naar de receptie om te vragen of ze de lenzen die vandaag dan eindelijk zullen aankomen even willen bewaren voor me.

klik voor groot

We rijden weg bij de campsite en laten woefje eerst nog even uit in het stukje bos bij het museum. Later zullen we zien dat het eerste stuk prima was geweest om haar even mee te laten lopen maar dat weten we dan nog niet. In ieder geval nu vast even een korte wandeling met een plasje. Inmiddels is het toch 8.30 geworden maar zo vroeg waren we nog niet eerder op pad en zeker niet opgeruimd en wel vanaf de tenten. Niet slecht dus!

klik voor groot

Gelukkig blijkt dat de route niet langs de drukke kustweg voert maar langs de zee gaat over een apart fietspad. Het is hier heel mooi en het is een verrassende route want we wisten niet dat dit pad hier liep. Ik begrijp dan toch niet waarom de marathon hier niet overheen loopt eerlijk gezegd want dit is veel mooier.

klik voor groot

Al snel rijden we Musselburgh in. Dit herkennen we ook nog van de marathon van vorige week. Grappig om hier nu te fietsen! We steken een bruggetje over en de John Muir Way slaat vanaf hier rechtsaf maar wij gaan linksaf omdat we nu een andere weg weer terug naar het Oosten gaan rijden.

klik voor groot

Daarna fietsen we door een heel verrassend stuk. Mooie groen en langs het water (River Esk). Hoewel ik zelf de route gemaakt heb, is het wel een verrassing dat het hier zo mooi is eigenlijk. We rijden nu om Musselburgh heen richting Inveresk door Haugh Park en Shire Wood.

klik voor groot

We genieten van de route en van het weer. Het is nog steeds droog terwijl er regen voor de ochtend voorspeld was. Maar daar merken we gelukkig nu nog niets van. Op de fiets is het ook niet erg, als de spullen maar droog in de tassen zitten is het verder prima om te rijden. De temperatuur is goed en er staat ook niet veel wind. Tot nu toe is de route een succes ook al zijn we nog niet lang op weg. We weten wel dat we over niet al te lange tijd ergens een enorme heuvel gaan krijgen want dat hebben we al gezien op de route toen die klaar was. Maar nu hebben we nog geen idee wat de dag ons allemaal nog gaat brengen aan klimmetjes. Maar ik kan vast verklappen dat dat niet kinderachtig was en dat onze armen en schouders aardig hebben moeten werken tijdens het duwen van de fietsen en de doggyride. Ik weet ook niet hoe vaak ik voor de grap heb gezegd ‘had ik nou die Rohloff maar’. Maar daarover later meer. Voorlopig fietsen we nog lekker door mooie natuur!

Op een gegeven moment moeten we linksaf slaan vanaf het mooie pad. Aanvankelijk denken we dat er helemaal geen pad is en dat ik iets verkeerd getekend heb, maar even later loopt een pad inderdaad met een steile hoek naar links, terug naar beneden. Daar slaan we af om vervolgens onderaan weer tot stilstand te komen omdat er een hekje staat waar we met geen mogelijkheid overheen of omheen kunnen met onze beladen fietsen. Mijn fiets zonder de kar lukt nog wel, de kar los lukt ook nog wel maar de fiets van S. is te zwaar beladen en moet dus worden afgeladen. Ondertussen geef ik woefje wat water.

klik voor groot

Als we weer kunnen fietsen, rijden we over het hobbelpad door het weiland en slaan rechtsaf richting Carberry. Ik weet niet helemaal zeker of de route die ik getekend heb ook daadwerkelijk klopt, want Carberry is een estate met een bos eromheen. Ik wilde daar aanvankelijk wild kamperen maar het was onduidelijk of je daar nou vrije toegang hebt of niet. Er is ook een echt estate met restaurant in het gebied en die gaven ons geen toestemming om te kamperen. Ik heb dus geen idee. Wel weten we dat die verrekte heuvel hier waarschijnlijk ergens moet liggen. En het begint meteen al goed want de weg naar het estate is steil en te steil om te fietsen. Ik duw de kar naar boven met woef erin omdat het langs een drukke weg loopt. Dat valt nog niet mee en we doen het steeds in stukjes. Ik heb nog steeds geen idee of je nu beter kunt duwen met gebogen of met gestrekte armen eigenlijk. Zwaar is en blijft het in ieder geval wel. Madam zit prinsheerlijk om zich heen te kijken in de kar overigens en is zich van geen kwaad bewust dat ik zo moet duwen. Het is inmiddels overigens klokslag 10 uur. We nemen meteen bij het eerste hek dat open staan de afslag het estate op. Dat ziet er goed uit en waf kan daar straks ook lekker uit de kar! Gelukkig dus wel openbaar terrein.

klik voor groot

Het bos is prachtig maar totaal ongeschikt om te fietsen. Dat is helemaal geen probleem overigens want we kunnen redelijk goed de fietsen en de kar vooruit duwen. Het loopt nog steeds vrolijk omhoog trouwens en ik ben benieuwd waar we nou uitkomen straks.

klik voor groot

Ineens komen we op een prachtige open plek met uitzicht en een bankje. Dat lijkt nou een mooi moment om even uit te rusten van deze klim en duwpartij. Wafje is overigens helemaal blij want zij loopt alweer even lekker voor ons uit de dartelen. En wij maar opletten of er ergens een mannetje opduikt….. Ze is natuurlijk inmiddels hoogloops dus echt handig is het allemaal niet op deze manier. Maar tot nu toe gaat het goed. We zetten de fietsen even neer en genieten van het uitzicht en eten meteen ook wat. Het is inmiddels al 10.45 uur.

klik voor groot

Net als we rustig zitten te genieten, komt er ineens iemand met honden aan. Een Labrador rent naar woefje toe en S. grijpt haar bij haar tuigje. De vrouw van de honden komt ook aanrennen en probeert een van de honden te pakken. Die andere zou wel volgen dacht ze. Maar die Labrador die wel zou volgen heeft hele andere ideeen. Die heeft het brood gevonden dat S. in de haast op het bankje had neergelegd. Met een grote schrok is alles weg. Ondertussen is het een wirwar van honden, hondenriemen en mensen die trachten alles bij elkaar vandaan te houden. Maar die ene schrokop laat zich dus niet van voedsel afhouden en likt lekker zijn bekkie af. Dat was nog eens een onverwachte lekkernij! Inmiddels lukt het de vrouw om de Golden mee te sleuren aan de riem. De dikke Labrador volgt inderdaad gedwee. Totaal geen oog voor ons lekkere dametje, alleen voor eten. na enkele minuten is alles weer rustig en zijn de honden weg. We kijken elkaar aan en moeten lachen. Lekker boterhammetje he? We besluiten ook maar weer verder te gaan. We moeten nog een stukje klimmen en kunnen daarna hopelijk weer verder fietsen over de weg. Wafje mag uit de kar blijven en we hopen maar dat we verder niemand meer tegenkomen. Als we bij de top van de heuvel zijn (Carberyy Hill weten we nu op 165 meter) maakt S. nog een foto van het monument voor Queen Mary (Queen Mary’s Mount). Inmiddels is het 11.30 uur.

klik voor groot

Aan het einde van het bos slaan we linksaf en moeten nog een klein stukje wandelen voordat we weer op kunnen stappen. We rijden nu naar Elphinstone waar we een tower gaan zien. Nou die zien we dus niet en als we het uitzoeken, blijkt dat ding ergens op prive terrein te staan waar je niet bij kunt. Ook best en we slaan een mooi pad op waar we goed kunnen fietsen. Tot nu toe is de route erg geslaagd ook al is het niet echt makkelijk overal. Inmiddels fietsen we over de Pencaitland Railway en dat fietst natuurlijk prima. Mooi pad, mooie natuur en redelijk vlak. Alleen zijn de hekken onderweg soms wat vervelend omdat ik moet afstappen maar verder is het erg mooi.

klik voor groot

We slaan de afslag naar Ormiston over en rijden door. Verderop het pad komen we langs Pencaitland met een grote distillery maar ook die slaan we over. Het pad loopt heel ver door en pas bij East Saltoun gaan we van het railway pad af en rijden we door het dorpje.

klik voor groot

We gaan nu op weg naar Haddington, de volgende grote plaats waar we nog wat dingen kunnen bezichtigen. Daar rijden we rond 13.30 binnen en zullen we ook een hapje gaan eten.

klik voor groot

Het restaurant dat ik had uitgekozen ligt aan onze route (Poldrate 10) en als het goed is, mag wafje daar zelfs mee naar binnen. Dat blijkt gelukkig te kloppen en we zetten de fietsen vast en gaan naar binnen. Hoewel het nog steeds droog is en prima weer, is binnen zitten ook wel even prettig. We zijn de enige in het bar gedeelte en dat is heerlijk rustig. Wafje ligt op haar bedje te doezelen en wij nemen het ervan met lekkere dingen die prima smaken. Ik kies voor een stuk kip en S. kiest voor steak & ale pie met chips. Dat smaakt allemaal prima en is lekker warm. De toetjes zijn niet echt geslaagd maar we hebben lekker gegeten en het was gezellig.

klik voor groot

Na de lunch gaan we weer op pad. De eerste stop is nu St Mary’s church. S. gaat als eerste even binnen kijken terwijl ik met woefje buiten blijf en bij de fietsen blijf.

klik voor groot

Daarna ga ik naar binnen. De kerk dateert uit 1139 maar werd verwoest in 1548-1549 bij de Siege of Haddington. De tower en het koor bleven staan zonder dak en werden pas veel later gerestaureerd. Over de jaren heen werden steeds delen van de kerk gerestaureerd. Het laatste deel kon alleen me fibreglass worden gerestaureerd omdat dit het minste weegt op de beschadigde zuilen. Heel apart en je ziet er niets van als je in de kerk staat. Dit alles werd me enthousiast verteld door de gids in de kerk die van geen ophouden wist. ‘Het hondje mocht natuurlijk ook de kerk in’. Dat hebben we maar niet gedaan want anders zouden we daar vast nog gestaan hebben! Op het moment dat wij in de kerk waren, was een orkestje aan het oefenen voor een bijzonder concert later die avond.

klik voor groot

Uiteindelijk rijden we weer weg bij de kerk en gaan op weg naar het volgende dat we hier kunnen bekijken. We steken de River Tyne over en gaan weer op pad.

klik voor groot

Niet veel later rijden we langs St Martins Kirk. We stoppen daar niet en gaan niet verder kijken. Vreemd genoeg staat er geen enkel bord bij! St Martin’s Kirk zijn de overblijfselen van een oude kerk uit 1100. Mooi ding zal het geweest zijn maar er is niet veel van over en het staat op een vreemde plek. Inmiddels is het alweer 15.30 maar we schieten lekker op qua route.

klik voor groot

Inmiddels hebben we van Teasi geruild. De Teasi van S. laat zich prima opladen op de powerbank die op mijn stuur zit. Met de powerbank is dus niets mis, dus misschien is mijn Teasi nu toch niet meer goed. Vervelend en het is te hopen dat de Aldi bij ons thuis nog zo’n ding heeft. Vreemd genoeg konden we er nog eentje krijgen voor S. in de aanbieding en vertelden ze dat ze er nog meer hadden. Voorlopig hebben we in ieder geval een werkende Teasi met de route.

Vanaf Haddington rijden we nu naar Hailes Castle. Dat hebben we vorig jaar voor het eerst gezien tijdens een korte run. Ook al hebben we het al gezien, we gaan er natuurlijk wel even heen! Inmiddels miezert het licht maar tijdens het fietsen heb je daar eigenlijk geen last van. Het is prachtig onderweg ook al valt het niet overal mee qua hellingen. ik ben toch zo blij dat tijdens de fietsreparatie cursus ook anderen de Rohloff zien als een soort automaat versus de derailleur die dan als schakelbak gezien wordt. Ik zal wel achterlijk zijn, maar het vooruit denken op welk blad je nu een heuvel moet gaan opfietsen is niet aan mij besteed. Ik wil gewoon fietsen en niet moeten nadenken. Soms rijd ik op het middenblad voor en schakel dan achter helemaal terug als ik moet klimmen. Red ik het laatste stukje niet, dan kan ik nergens meer heen. Schakel ik namelijk dan ineens terug naar het kleine blad voor, dan moeten mijn benen ineens ZO snel ronddraaien dat ik niet meer vooruit kom en bijna omval. Eerder naar het kleine blad voor werkt soms wel maar meestal niet. Dan maar liever zwaar klauteren tot zover dat lukt. Met een Rohloff kan je dus gewoon heel dom terug blijven schakelen en hoef je nergens aan te denken. Dat lijkt me dus na deze trip nog fijner dan ik voor de trip al dacht…..

klik voor groot

Tegen 16 uur komen we bij Hailes Castle aan. Inmiddels regent het maar we rennen toch naar het castle om te kijken en een kiekje te maken. Op mijn fiets zit een zadeldekje en verder komt het wel goed. Toch vinden we het niet prettig dat alles zo op de fietsen zit omdat er ook andere mensen naar het castle gaan kijken en al snel loopt S. weer terug naar onze fietsen.

Hailes Castle ligt erg mooi in de vallei van de River Tyne. Het is een van de oudste castles van Schotland en dateert van 1200 met uitbreidingen in 1300 en 1400. Vooral de ligging is prachtig en het is bijzonder dat er nog zoveel overeind staat.
klik voor groot

Als we alles gezien hebben, fietsen we weer verder. Als we omkijken, hebben we nog een mooi uitzicht over het castle. Dat hebben we zo niet gezien de vorige keer!

klik voor groot

Als we rechtsaf slaan naar Kippielaw cottages zien we ineens een fijne heuvel opdoemen. Zucht…. we hebben het dus nog niet gehad qua klimmen, dat is duidelijk. Woef mag weer uit de kar en het duwen begint weer want hier kan zelfs geen Rohloff tegenop.

klik voor groot

Bij de cottages kunnen we gelukkig weer opstappen en een stukje verder fietsen. We hebben vanaf het pad een mooi uitzicht over de A1 in de verte

kik voor groot

We zijn er nu echt bijna! De laatste wegen kennen we van eerdere runs. Eest richting Stenton nu. Maar de weg vanaf Luggate naar de afslag richting Stenton is een gigantisch klim. Ik fiets en fiets…… het zal me toch zeker lukken? Ik hijg en hijg. Ik heb geen idee of S. ook achter me fietst want met een verkeerde hoek zie ik hem niet meer in mijn spiegeltje. Ik wil ook niet meer duwen dus ik trap en trap. Ik ben er bijna….. nog 200 meter…. nog 150 meter…..nog 40 meter en dan… moet ik toch echt afstappen. Wat onwijs balen dat ik die stomme 40 meter nou niet meer haal. Ik hijg nog wat na en S. zegt dat hij blij is dat we even stoppen. Had ik nou maar….. Nee grapje. In ieder geval haalden we het bijna zullen we maar zeggen.

We slaan linksaf en rijden Stenton alweer binnen. Omdat het regent, maakt S. geen foto meer van de kerk daar. Nu is het verder gesneden koek. Even Stenton doorrijden en bij Little Spott rechtsaf en… weer omhoog. Dat stukje kennen we goed en ik ben benieuwd of die klim wel gaat lukken. Gelukkig blijkt dat zo te zijn en 20 minuten later rijden we Spott binnen. Het regent inmiddels best aardig door dus we maken even voort om alles weer binnen te krijgen.

klik voor groot

Het voelt een beetje gek om zo terug te zijn bij het huisje. De andere routes zijn we met de auto gestart en dat is toch anders. Nu rijden we naar de voordeur en zetten gauw de tassen binnen. Terwijl S. de rest van de fietsen haalt, begin ik vast met opruimen. Tot onze schrik blijkt de moer van de schroef af te zijn van de doggyride. Kennelijk hebben we een geluksengeltje want de kar is gewoon op de fiets blijven zitten ! Morgen een andere halen in de stad en een volgende keer vaker de kar controleren. Blijkbaar niet goed vastgezet !

Zo komt er een einde aan twee mooie fietsdagen. Totaal reden we 110 kilometer dus dat is helemaal niet veel. Maar op deze manier reizend en met deze hoogteverschillen hier is het ook echt genoeg. Het is natuurlijk niet te vergelijken met onze 50 km rondjes die we in de krimpenerwaard even op een namiddag rijden.

Als het goed is, vertrekken we volgende week voor een tweede route. En dan moeten we maar eens gaan uitkijken naar een langere route met mee overnachtingen maar dan natuurlijk niet als we al een fijne cottage gehuurd hebben. Dat is ook nu de reden waarom we maar 1 nacht weg zijn. Op naar de volgende!

Dag 1 staat hier

Gegevens:

* afstand: 53 km
* hoogtemeters 491 meter
* rij tijd 3 uur 45 minuten
* verstreken tijd 9 uur 05 minuten
* snelheid 14,1 km/uur (max 39 km/uur)
* HS 102 gemiddeld (max 151)
* temperatuur 17 graden oplopend naar 20 graden
* wind 18 km/uur ZW