Het staat er echt, een rondje van minder dan 10 km! Vandaag zal de ochtend nog droog zijn, maar morgen wordt het redelijk weer en willen we voor een lang stuk naar Glen Etive rijden. Daar willen we door de Glen fietsen en lopen. Hoewel ik aanvankelijk het plan had om rond het meer bij Creran te lopen, kies ik voor een kort tempo rondje door de Sandpit. Dat doe ik ieder jaar minimaal 1 keer dus vooruit maar. Vorig jaar deed ik dat ook op 31 december zie ik. S. gaat deze keer mee op de fiets en let op woeffie, ik ga gewoon proberen een beetje fatsoenlijke tijd te lopen op dit lekkere klim en daal stukje. Het geheim zit vooral hier in het doseren: niet te snel het begin lopen waar de weg naar beneden loopt, omdat je daarna een klim krijgt en eindigt met een stuk dalen met drie felle maar korte klimmetjes waar je dan ook nog wat energie voor moet overhouden.

Het is drie graden als we starten en het is dus even de vraag wat ik aan zal trekken. Gaat het regenen of niet? Voor een tempo run is een jackje niet handig, dus het wordt de aeroloft of de nieuwe OMM. De ene van primaloft, de andere van dons. Het dons jackje ventileert prima maar als het gaat regenen niet zo handig. Ik kies dus voor de nieuwe OMM die helaas de kleur heeft van een vuilniszak (en ook een beetje zo zit overigens). Het is een heel licht dingetje van 125 gram en zit lekker. Bij de korte warming up heb ik nog even mijn handschoenen aan en hoofdband op. Voor woef was de keuze makkelijk: de cloudchaser. Prima ding, echt een aanwinst.

klik voor groot

Ik ben benieuwd of ik er nog iets van kan, zeker na alle heerlijke warme choco met slagroom (en marshmallows) van de afgelopen dagen. Ik zal de komende tijd er toch iets aan moeten doen denk ik…. Maar goed, eerst maar eens kijken waar het schip strandt vandaag. Ik heb de stinson aan en niet mijn lichte MT10 schoenen maar ik weet al dat er op enkele plekken nieuwe stenen zijn neergegooid die enorm rollen dus vooruit maar….

Al snel ben ik dan op weg. Even dalen, niet meteen mezelf voorbij lopen. De lucht is koud om in te ademen, dat merk ik goed. Ik hoest zelfs enkele keren onderweg maar het is wel lekker. Ik trek mijn mouwen op en de OMM is best warm, maar voelt prima en is lekker licht. Ik loop en loop maar voor mijn gevoel gaat het helemaal niet hard. Dan komt de klim. Dat gaat op zich goed, ik gebruik 2/2 ademhaling en krijg er zelfs nog een lachje vanaf als ik een wandelaar tegemoet kom. Ik kom zowaar boven en kan dan even lekker weer afdalen. Hoppekee lopen…..

De felle korte klimmetjes vallen me niet mee op het dalende stuk maar ik doe mijn best en roep tweemaal ‘kom op nou’ tegen mezelf. Ik probeer een klein beetje uit te rekenen waar ik zit qua tempo maar ik heb per ongeluk de hele afstand in beeld met de warming up dus dat maakt het lastig. Pffff is dit leuk? Nou ja, ik ga het natuurlijk gewoon afmaken hoewel ik op enkele punten onderweg denk dat ik de handdoek in de ring ga gooien. Ik heb het warm en het is vermoeiend. Niks MAF vandaag maar echte inspanning….Gelukkig hoeft het hierna dan eventjes niet meer.

Ik heb geen idee of S. nog achter me is maar ik zie woef uiteindelijk naast me en ook S. zie en hoor ik dan weer. Gelukkig, hij is er ook nog.

Omdat ik net iets te lang de warming up heb gedaan moet ik helaas langs het hek en een stukje over de weg om de 5 km lap vol te maken. De autolap klinkt en ik zie op mijn horloge toch een fraaie tijd en 30 seconden sneller dan op 31 december 2014. Niet slecht en ik ben niet helemaal ontevreden.

klik voor groot

We starten de cool down en twijfelen of we nog op pad gaan voor een rondje. Ik vind het goed zo en een mooie afsluiting van loopjaar 2015 met ruim 4.000 km op de teller en veel mooie avonturen.

Op naar 2016 met nog meer avonturen.

klik voor groot

gegevens:

* 7 km
* 3 graden

december 335 km – 2015 totaal 4.023 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 323 km
hoka stinson lite – 517 km
hoka stinson trail – 98 km
hoka clifton 2 – 100 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11 km

Vandaag is het nog een mooie dag terwijl voor morgen storm Frank voorspeld wordt met zware regen en harde wind. Dus trek ik er nog maar even op uit voor een runnetje. Maar ik heb geen zin om enorm te klimmen, en woef en S. blijven allebei thuis. Waar zal ik dus eens gaan lopen dan? Ik heb ook geen zin in het rondje over de weg omdat ik daar ga racen…. Ik ga dus voor de computer zitten, roep de kaart op en tuur eens naar de omgeving. Loch Creran stond al op ons lijstje. Ziet er goed uit maar ik kijk nog wat verder en zie Appin. Dat ziet er ook goed uit misschien voor een rondje zonder wafje. Ik ken het gebied vanuit de auto maar liep er nog nooit. Het is hier ongeveer 13 mile vandaan dus niet al te ver. Ik teken een route uit die wat lijkt, haal er nog een lusje uit omdat ik niet te lang weg wil zijn en zet alles in de navigatie. Daarna ben ik snel klaar om te vertrekken. Ik ben erg benieuwd want het is allemaal nieuw en als het goed is, heb ik ook nog uitzicht op Castle Stalker aan het einde van de route.

As ik wegrijd, lijkt het te miezeren of misschien te gaan regenen. Is dat zo? Misschien dan de route omkeren zodat ik nog droog weer heb als ik Castle Stalker in beeld heb? Ik besluit dat niet te doen en gewoon de route te lopen zoals ik getekend heb. Regen of zon, gewoon lekker lopen en rond kijken. Ik scheur bijna de kerk in Appin voorbij en rij even achteruit om de parkeerplaats rechts op te kunnen rijden. Die heb ik maar vast gevonden. Ik zie al meteen dat ik geen enkele dekking heb met de telefoon dus ik zet ook de satelliet ontvanger aan in de hoop dat S. thuis een beetje mee kan kijken waar ik ongeveer ben.

Snel een kiekje van het kerkje en dan even een heel klein stukje over de weg voordat ik rechtsaf zal slaan over een single track road. Dat is inderdaad maar een heel klein stukje over de weg en al snel loop ik op de smalle rustige weg. Mooi! Geen auto’s en af en toe een uitzicht over de bergen in de verte.

klik voor groot

De weg is heel rustig en het loopt prima ook al gaat het een beetje op en neer. Ik weet dat ik richting het water loop, dus ik zal uiteindelijk wel weer lekker kunnen dalen straks. Ik geniet met volle teugen en loop op mooi lage hartslag. Heerlijk zo!

Na een poosje kom ik inderdaad bij de bocht van de weg waar het water te zien is. Er liggen enkele fantastisch mooie huizen. Ik wist wel dat het mooi was hier, maar dit slaat alles wat hier gebouwd is.

Ik maak een kiekje van het watertje.

klik voor groot

Ergens kan ik even via een hek wat dichterbij de waterrand komen. Drassig maar goed te doen. Mooie plek zeg en ik mijmer even over kamperen hier en met de kano onderweg zijn….

klik voor groot

Ik loop rustig verder en de weg stijgt een beetje. Als ik de bocht weer omsla, zie ik een bordje dat de garden geopend is.. het ziet er daar mooi uit en ik kijk even naar de kaart of ik daarheen ga lopen voor een extra lusje. Het doorkijkje naar het water is erg mooi daar maar ik besluit door te lopen.

klik voor groot

Ik loop verder en weet dat ik straks rechts moet aanhouden om een pad op te lopen. Maar als ik in de bocht aankom, zie ik dat het pad ineens onder de weg doorloopt. Prima pad maar hoe kom ik daar nu? Ik kijk nog eens op de kaart en zie dat ik via de gardens er eventueel wel kan komen. Ik ga dus terug en moet even klimmen. Ik passeer daarbij twee wandelaars die met veel moeite de weg omhoog strompelen. Ze zijn wat verrast dat ik ben omgekeerd maar ik leg uit dat ik een verkeerde route heb gekozen. Ik sla dus af richting de gardens maar kan het pad niet vinden wat ik moet hebben (of beter gezegd: het pad dat ik denk te willen hebben). Ik zie uiteindelijk een dame bij haar auto en vraag of ik hier mag lopen en of ik de goede richting op ga voor het pad (terwijl ik op de kaart wijs). Ze begint een heel verhaal en zegt uiteindelijk dat ik even terug moet lopen over de weg en het hekje met private door moet gaan en vanaf daar verder kan gaan. Ik geloof er niks van want dat hekje had ik al bekeken en daar achter is alleen maar overwoekerd terrein maar goed, ik ga dus weer terug naar de weg terwijl de klok doortikt. Gatsie ik was net zo vredig en rustig aan het lopen en nu dit weer….. Ik klim over het hek en kom met veel moeite op een pad waarbij ik onder een boom door moet kruipen en bijna met mijn rugzak blijf haken.

klik voor groot

Dan hoor ik een hond blaffen en iemand roepen ‘can I help you’. Nou dat weer….. Als ik eindelijk op het pad sta komt er een dame op me afgelopen. Nee nee ik mag daar helemaal niet zijn en er volgt een hele discussie over right of access, 12 acres private road en afgesloten paden. Het pad waar ik heen wil zou afgesloten zijn met electric gates en nergens naar leiden. Maar belangrijker: ik zou trespassen en ze zouden de politie mogen bellen om me te laten arresteren. Nou nog mooier zeg. Hoezo right of way? Hoe het ook zij, ze wijst me uiteindelijk de kortste weg naar de gewone weg waar ik uiteindelijk ook eerder al liep (was het een half uur geleden of langer….). Wat een gezeik maar ik ben er even klaar mee en vertrek gauw maar niet nadat ik gehoord heb dat de dame in kwestie de huishoudster is. Aha, nu begrijp ik er meer van. Dit gezanik heb ik ook eens op de golfbaan bij Gullane gehad. Ook iemand die ineens baasje mocht spelen en eens lekker iemand kon vertellen dat er iets niet mocht.

Anyway, het is goed zo, ik ga door en kom een stukje verder op de weg uit dan ik gedacht had. Ook prima hoor. Maar het is toch vreemd, want hoe zou ik dat moeten weten van te voren als ik een route maak? Nu maakt het niet uit en kan ik zonder grote omweg gewoon mijn route vervolgen. Maar hoe doe je dat op een hele lange route waar je dan ineens misschien wel kilometers om moet lopen? Geen idee. Voor nu niet belangrijk. Ik zie nog een mooi lusje voor een andere route die naar het water loopt en loop verder. Ik zal nu in Port Appin uitkomen en dat is vast ook erg mooi. De weg is gelukkig heel rustig dus het maakt niks uit.

En jawel: het uitzicht is prachtig daar en ik maak twee foto’s. Lismore is ook zichtbaar met het haventje.

klik voor groot

Ik hobbel rustig verder en geniet weer van de route. Ondanks het gezeik en de verloren tijd ben ik weer lekker in mijn moment tijdens de run.

Bij de volgende bocht is er weer een mooi uitzicht!

klik voor groot

Ik ben benieuwd of ik straks nu inderdaad een pad ga vinden over het water weer terug richting Appin. Maar ik weet ook dat ik eventueel over de weg kan lopen.

klik voor groot

En dan zie ik ineens inderdaad links van me Castle Stalker op het eilandje liggen. Er is nog net een beetje licht. Wat een mooi plaatje. Grappig dat ik nooit geweten heb dat je dat vanaf deze kant ook kunt zien.

klik voor groot

Even verderop is inderdaad een pad over het water. Meer dan een pad, het is een gloednieuw pad met een heuse Jubilee Bridge (2014). Geweldig punt hier en ik ben helemaal blij dat ik deze nieuw route zo heb gekozen.

klik voor groot

Het is jammer dat nu net het laatste zonnetje verdwijnt maar ik maak nog gauw een foto van het water met het eilandje met Castle Stalker en de bergen op de achtergrond.

klik voor groot

Als ik aan het einde van de brug en het pad ben, kan ik eventueel even naar links afslaan om dichterbij Castle Stalker te komen. Maar er is geen echt mooi licht meer en als ik het niet doe, blijft er nog iets nieuws over voor een volgende route hier. Ik sla dus – zoals gepland – naar rechts en loop het laatste stuk naar de auto terug over een mooi nieuw fietspad. Ik heb al gezien dat het laatste jaar kilometers nieuwe fietsroute zijn aangesloten op reeds bestaande routes. Dat riekt dus naar meer en een lange route is nu makkelijker te lopen hier. Ik kies voor het fietspad aan de andere kant van de weg in de hoop dat er een paadje is naar de parkeerplaats en dat blijkt zo te zijn. Prima en na 13 km sta ik weer bij de auto na een prachtige nieuwe route met mooi weer. Op naar de volgende dan maar.

gegevens:

* 13 km
* 12 graden

december 328 km – 2015 totaal 4.015 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 323 km
hoka stinson lite – 517 km
hoka stinson trail – 90 km
hoka clifton 2 – 100 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11 km

Vandaag gaan we op pad voor een rondje door het bos. Het is droog maar winderig en we verwachten wel dat het gaat waaien. Geen weer voor de Glen of voor een andere open route. Op ons lijstje staat eigenlijk nog Glen Etive waar we een mooie dag voor nodig hebben en Glen Orchy waar het niet veel uitmaakt omdat het toch door de bomen is zonder uitzichten. Maar voor vandaag dus een kort maar vrij zwaar rondje door de Sandpit met twee lusjes. Normaal gebruik ik het rondje zonder de lusjes als temporondje en dat wil ik dit jaar ook nog doen. Maar dan niet met rugzak en al helemaal niet met veel te warme kleding zoals vandaag…..Ik had even niet gezien dat het 13 graden was en aangezien het gisteren 3 graden was, had ik dat ook niet zo verwacht eigenlijk. Maar goed… vol goede zin gingen we dus vandaag op pad voor ons rondje. Wafje kreeg per ongeluk dus ook haar cloudchaser aan wat te warm was maar we hebben dat allemaal onderweg uitgetrokken en ook ik deed halverwege iets anders aan nadat ik het eerste stuk als stoomkip had gelopen in mijn stoomzak…..

klik voor groot

Het begin loopt even op en neer en ik was benieuwd hoe dat zou gaan met mijn te warme kleding en de zware rugzak. Maar tot mijn verrassing was ik vrij snel boven en nog zonder problemen ook. Het stelt allemaal niet zoveel voor want het is geen enorme klim maar het is voor ons laaglanders toch net even iets anders dan een biljartlaken en na de hoogtemeters van gisteren voel je dat toch wel (had ik gedacht). Maar blijkbaar niet, of hebben de 4.000 loopkilometers van dit jaar me een stuk sterker gemaakt want ik kon zo doorlopen. Ook S kwam prima boven op zijn fietsje!

klik voor groot

Na ruim 4 kilometer sloegen we rechtsaf voor het eerste extra lusje. Aanvankelijk lopen we per ongeluk verkeerd maar al snel zitten we weer op de juiste route. Jammer, want het was wel een aardig pad eigenlijk.

klik voor groot

Het lusje is een beetje veel stijgen en ik had er al snel genoeg van eerlijk gezegd. Beetje lopen, beetje lopen en nog een beetje lopen maar uitzicht ho maar….. Je wordt dus niet eens beloond met een mooi uitzicht hier. Grrrrr.

Uiteindelijk zit het lusje er weer op en kunnen we lekker naar beneden denderen richting de parkeerplaats en de auto. Gauw mijn jasje wisselen voor de aeroloft en hopen dat mijn natte armen niet voor problemen zorgen onderweg nu. Er staat best wat wind hoewel je daar niet veel last van hebt tussen de bomen.

We lopen over de weg terug en slaan linksaf richting de kennels. Ik weet nog wel hoe verrast ik vorig jaar was dat de kennels zo ontzettend ver van de weg af liggen. Het gebied waar we nu doorheen lopen is heel anders dan je zou verwachten. We zien voor het eerst de achterkant van een mooi huis dat vorig jaar te koop stond en waar we wel hebberig van werden. Mooie plek! Daarna gaan we door een gebied dat lijkt op de Glen hier. Beetje open en uiteindelijk uitzicht op het meer. Erg mooi maar helaas is het weer niet fraai want het is niet helder (maar nog wel droog).

klik voor groot

Hoewel deze tweede lus in mijn herinnering vlak was, was dat natuurlijk niet zo maar doordat het toen nieuw was, is het me niet zo opgevallen eigenlijk. Nu viel het ook allemaal mee maar aan het einde, op weg naar de auto had ik er langzamerhand wel een beetje genoeg van. Rollende stenen….hellingen….Kom maar op met die parkeerplaats nu. Na 15 km klokken we af.

Dit rondje bracht het jaartotaal over de 4.000 kilometers. Geen doel maar toch wel een heel eind! Kom maar op met de volgende kilometers dan.

We maken wafje schoon en rijden naar huis. Op dat moment begint het keihard te regenen dus we zijn net op tijd!

klik voor groot

gegevens:

* 15 km
* 13 graden

december 315 km – 2015 totaal 4.002 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 323 km
hoka stinson lite – 517 km
hoka stinson trail – 77 km
hoka clifton 2 – 100 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11 km

Vorig jaar liep ik deze route op eerste kerstdag. Dat verraste me, want blijkbaar heb ik S. toen in het huisje achtergelaten. Niet leuk maar dat had vast te maken met het weer. Toen had ik mooi weer met fraaie mistflarden rond de bergen en je hebt voor deze route ook wel een beetje helder weer nodig en als het even kan ook zonder wind. Ik liep eens deze route (deels) met een harde wind en dat is geen feest want je hebt alle energie al nodig voor de route zelf zonder ook nog eens van je sokken geblazen te worden.

Maar we hadden dit jaar gezien dat het vandaag mooi weer zou worden dus hadden we al besloten dat we vandaag deze route samen zouden doen. Ik wilde het mooie piertje zo graag aan S. laten zien! We twijfelden alleen een beetje aan de fiets want eergisteren had de fiets nog een lekke band en de route vandaag zou nou niet echt over gebaande paden gaan…. We hadden dus een soort strijdplan gemaakt wat we zouden doen als de band weer lek zou rijden….. Maar we gingen dus vol goede moed op pad en parkeerden de auto op de parkeerplaats en maakten ons klaar voor vertrek. Het was inderdaad een mooie dag maar met 3 graden best frisjes zo tijdens de warming up. Ik had dus lekker mijn aeroloft jackje weer aan onder mijn jack en zelfs een beanie op mijn hoofd. Voor woef hadden we de cloudchaser. Daar heeft ze totaal geen last van en het houdt haar net wat warmer zodat ze niet stijf wordt na afloop.

klik voor groot

Het begin is niet alleen erg steil maar heeft ook nogal scherpe en lastige stenen. Aangezien we niet meteen in de eerste kilometer lek willen rijden, neemt S. de fiets eerst maar mee aan de hand. Uiteindelijk start ik alvast want de fiets is toch sneller dan ik natuurlijk.

Het begin is overigens al meteen prachtig. Je ziet vanaf hier de quarry aan de overkant van het water waar we een paar dagen geleden nog hebben gelopen. Altijd leuk en met dit mooie heldere weer ook erg mooi zichtbaar.

Na een kleine drie kilometer komen we bij het bootje aan waar ik vorig jaar ook even wat foto’s maakte. Dat is een heel mooi punt en ook nu moesten we daar weer even kijken natuurlijk. Ik wist al dat het begin langzaam zou gaan omdat het allemaal zo mooi is. Eigenlijk is er na elke bocht wel wat moois te zien.

klik voor groot

Even verderop is het ook weer prachtig. Je kunt zo ver en weids kijken omdat de weg aardig stijgt op sommige punten. Dat is erg mooi en al helemaal met de besneeuwde bergtoppen en het zonnetje. Het lopen gaat verder prima maar het valt niet zo mee op het fietsje. Maar S. slaat zich er dapper doorheen en geniet wel van de omgeving. We hebben hier ooit een stukje gewandeld maar toen kwamen we niet zo ver!

klik voor groot

We hobbelen rustig door en komen op een gegeven moment bij een huisje in de rimboe uit. OP de terugweg zullen we toevallig spreken met de eigenaresse maar nu is het stil en verlaten op een loslopend paard na dat eens komt kijken of we iets lekkers bij ons hebben.

klik voor groot

Daarna gaan we een stukje over een open vlakte waar we weer even moeten klimmen….

klik voor groot

Ik maak stomme grapjes over een klimmetje van de zoveelste categorie en doe alsof we de tour de france rijden… Maar wafje blijft af en toe voor de fiets staan dus S. is even niet zo in voor grapjes……

Maar waar je kunt klimmen, kan je ook weer naar beneden en bovendien leveren de klimmetjes prachtige vergezichten op.

klik voor groot

Het valt allemaal best mee en de kilometers vliegen eigenlijk voorbij met al dat moois onderweg. Voordat we moe zijn, maken we al een lusje rond een huisje en slaan linksaf richting de pier in plaats van rechtsaf zoals ik in 2013 deed. De pier is ons doel voor vandaag! Ik hoop echt dat we mooi licht hebben en dat het mooi is. Vorig jaar viel het licht uiteindelijk net een beetje tegen toen ik er aankwam dus ik heb goede hoop dat het dit jaar mooi is. De zon schijnt namelijk uitbundig en alles is mooi goudgeel verlicht.

klik voor groot

Het pad naar de pier is prima te belopen en eigenlijk helemaal niet zo nat en drassig als ik had verwacht. Dat is weer een meevaller en ook voor de fiets is dit prima te doen zonder enge stenen. En dan is daar ineens de pier! Geweldig.

klik voor groot

Tsja, beetje veel foto’s maar ik vind het nog steeds een hele bijzondere plek. Het is heel stil je hoort het kabbelen van het water en verder niks. Aan de overkant zie je het huisje bij de pier aan de andere kant waar we al vaker zijn geweest. En dan ineens zie ik iets zwemmen. Is het een otter of een zeehond? Ik weet het niet, ik kan het niet goed zien helaas. Later zie ik het dier nog een keer en ik denk nu dat het een otter is omdat het klein is en de bewegingen lijken op die van een otter. Hoe het ook zij, het is geweldig om in dat spiegelgladde water zoiets te zien zwemmen. Otter of zeehond, allebei leuk.

Als we uitgekeken zijn, moeten we toch echt eens terug natuurlijk. We besluiten dat S. alvast vooruit gaat omdat het eerste stuk terug heel steil is. Ik ga proberen nog een klein stukje verder te lopen om te kijken hoe het pad erbij ligt. Vorig jaar was het drassig en nat. Ik ga het dus maar proberen en wafje hobbelt dapper mee door het water en over de stenen. Een pad kan ik het nou niet echt noemen nee. Ik pak weer een stukje van het strandje zodat ik daar nog even om de hoek kan loeren…..

klik voor groot

Achter me is het ook prachtig met de blauwe kleur doordat de zon toch een beetje verwdijnt achter de bergen

klik voor groot

Ik zie al dat ik eigenlijk niet veel verder kom. Mijn schoenen en sokken zijn doorweekt en het water is natuurlijk gewoon ijskoud. Woef loopt stoicijns door en doet alsof ze niks voelt. Wat een lieverd is het toch.

Ik zie ineens dat ik wel erg lang heb gedaan over niks en moet dus nu echt terug. Ik waad dus weer door het water en de rommel en zodra ik weer kan lopen, ga ik even vaart maken. Ik hoop maar dat S. me een beetje kan zien vanaf de heuvel waar hij tegenop is geklauterd in de tussentijd.

Hij maakt ondertussen ook wat foto’s van de plek waar hij staat terwijl ik nog aan het lopen ben..en maakt een foto als ik dan eindelijk aan kom lopen.

klik voor groot

Vanaf nu lopen we een beetje door. Het fraaie licht is toch weg en foto’s hebben we genoeg… Maar het klimmen en dalen valt niet echt mee. Het loopt prima maar op de fiets is het ook zwaar natuurlijk. Toch hebben we gelukkig wel wat herkenningspunten onderweg waardoor het allemaal niet zo ver lijkt… De schapen, het huisje en dan de plek waar het paardje los liep. Daar praten we eventjes met de eigenaresse die net het paard aan het voeren is en ze vertelt dat ze eigenlijk wel weg wil daar. Ze noemt het ‘met de beauty komt het beast’…. om daar te wonen moet je voor lief nemen dat je steeds dat hele gebied in moet rijden over een weg die eigenlijk geen weg is (met een slagboom ook nog eens want het is helemaal geen weg). En als vrouw alleen is het ook te zwaar (geworden). Ze wil dus vertrekken en daar kunnen we ons van alles bij voorstellen. Zo met de kano aankomen en een nachtje slapen op de oever lijkt me geweldig maar voor meer dan een nacht zou het niks voor ons zijn denk ik, hoewel ik zowel van natuur als van stilte hou. Maar er zijn grenzen…..We nemen afscheid en lopen weer verder.

klik voor groot

Dan komt het laatste stukje al in zicht. De klimmetjes en daarna weer langs het bootje. Vanaf daar dus nog maar 3 kilometertjes. Dat laatste stukje is nog even vervelend met steile klimmetjes en rollende stenen en het allerlaatste stuk is misschien niet zo handig met de fiets. Inmiddels is de zon achter de bergen verdwenen. Wat een prachtige dag hebben we gehad. Pakken wat je pakken kunt (of carpe diem, dat klinkt wat vriendelijker) en dat hebben we vandaag dus ook gedaan. Nog even snel een kiekje achter ons van het laatste uitzicht…en dan de fiets weer op de auto zetten. Ik doe nog even snel een cool down.

klik voor groot

Ik ben trots op S en op wafje. Die hebben dit stukje toch maar weer mooi gedaan. Mooi was het en gelukkig geen enge dingen deze route. Geen valpartijen en geen lekke banden! Op naar het volgende avontuur. Terwijl ik dit tik, slapen zowel woef als S. Klaar voor een nieuwe ronde!

klik voor groot

gegevens:

* 24 km
* 4 graden – zonnig, droog weinig wind

december 300 km – 2015 totaal 3.987 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 323 km
hoka stinson lite – 517 km
hoka stinson trail – 62 km
hoka clifton 2 – 100 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11 km

Vandaag is het niet alleen droog maar er staat ook geen wind tot onze verrassing. Dat betekent dus dat we wel een rondje Glen kunnen doen in plaats van een rondje Sandpit met lusje zoals op de planning stond. Zo gezegd zo gedaan en we vertrekken voor ons rondje. Woef ook weer in een ander outfitje. Vandaag met haar gele tankie. Lekker warm en ook waterdicht voor het geval het toch gaat regenen (nee). Ik heb mijn wintertight aan en heb voor de zekerheid mijn regen/windbroek in mijn rugzak. Omdat het aanvankelijk koud is, heb ik mijn ijsblauwe nike flashmax aan met daaronder mijn bekende aeroloft vestje. Dat zal ik na de warming up waarschijnlijk gauw uittrekken maar zo in het begin voelt het allemaal best fris vandaag (4 graden).

Het uitzicht vanaf het huisje is prachtig met de besneeuwde bergtoppen dus we zijn benieuwd hoe de glen eruit ziet.

We parkeren ergens in het midden van de glen en gaan voor een kort heen en weertje op pad. Ik wil hier nog een lange training doen door de hele glen heen en deels met S en waf, maar niet vandaag hoewel het geweldig weer zou zijn geweest zo zonder de wind.

klik voor groot

We laden de fiets van het dak en maken ons klaar voor vertrek. De schapen in het weiland mekkeren zielig en denken volgens mij dat ze eten krijgen. Ze vinden woefje wel interessant en staan vlak bij het hek te loeren.

klik voor groot

Daarna gaan we op pad. Het is altijd even wennen want de glen ziet er tamelijk vlak uit met wat op en neertjes die weinig voorstellen maar over het geheel is het richting Taynuilt een soort vals plat wat je vooral merkt als je de andere kant oploopt. Dat gaat namelijk een stuk makkelijker….

Woef wordt door S het eerste cattle grid overgetild. Bij de tweede kan ze er voorzichtig overheen zonder erdoorheen te kletteren. Dat scheelt alweer. We genieten van het geluid van het water dat langs het pad stroomt en kolkt. Verderop zien we de besneeuwde bergtoppen. Prachtig en we zouden helemaal boffen als het wat helderder weer zou zijn natuurlijk. Maar we mogen niet mopperen met het droge weer zonder wind en lopen lekker door.

klik voor groot

Na een poosje moet ik even een stopje maken en daarna blijkt dat S. de achterband al een keer heeft opgepompt. Als we ineens een grote groep Hooglanders zien rennen en stil staan voor een kiekje, is de band alweer leeg…. Dat belooft niet veel goeds. De koeien blijven maar voor me uit rennen en staan geen moment stil. Vreemd, want dat doen ze eigenlijk nooit. Uiteindelijk blijven ze toch staan en kijken wat verwilderd naar mijn gele kalfje. Wij lopen lekker door.

klik voor groot

Hoewel de bedoeling was dat we een kilometer of 4 zouden lopen richting Taynuilt, blijven de bergtoppen lonken. De teller staat ineens op iets meer dan 6 kilometer. Hoe ver zullen we nog gaan? Ik kan gewoon door blijven lopen dus kom maar op… Maar we besluiten terug te keren zodat we eventueel een achtje rond de auto kunnen maken.

Dan gaat S de band weer oppompen en loop ik vast door. Als het wel erg lang duurt, kijk ik om en zie dat hij wandelt met de fiets aan de hand….. Blijkbaar toch echt lek dus keer ik om. De achterband is inderdaad lek dus ga ik vooruit en zal hem straks ophalen met de auto.

klik voor groot

Ik loop dus vanaf dat punt een beetje sneller door en reken een beetje uit voor de lol hoeveel sneller ik er dan zal zijn en hoe ver ik terug zou moeten rijden. Waren dat vroeger niet van die vraagstukjes op school? Piet en Ans vertrekken op hetzelfde punt, Ans loopt zo snel en Piet zo snel, hoeveel sneller is Ans bij de auto? Ik had er vroeger een hekel aan maar nu is het wel grappig. Kijken of het klopt…. Woef is in de war omdat ik door wil lopen en de roedel niet meer bij elkaar is. Ik doe haar aan de riem want ik heb geen zin dat ik steeds moet roepen dat ze mee moet komen. Straks maar weer los als ze S. vergeten is….. Uit het oog uit het hart… We hobbelen door en ik doe nog wel haar voetje met de stick maar loop verder door en maak een beetje tempo. In gedachten loopt S vlak achter me met zijn fietsje en dat kan ik natuurlijk niet op me laten zitten…

klik voor groot

Ik kom uiteindelijk bij de auto aan, loop nog een heel klein stukje door om niet meteen in de auto te springen met hoge hartslag en rij door om S op te pikken. Die zie ik net na de bocht ineens joggen met zijn fietsje. Ha gesnapt! Vuurrood maar tevreden laadt hij de fiets weer op het dak. Ik had toch gezegd dat RWR hielp? Dat had hij dan maar eens geprobeerd… hij had immers mijn oude Trabucco trailschoenen aan dus dat was niet eens zo’n gek idee.

We rijden weer terug naar de schapen waar we vertrokken waren en ik doe nog even een cool down. Na 14 km zit dit rare rondje er dus alweer op. Op zich een prima afstand maar het was zulk lekker weer dat ik gehoopt had dat we nog even de andere kant op hadden gekund. Niks aan te doen. Terwijl ik dit tik, is S de fietsband aan het plakken….

klik voor groot

Op naar de volgende run dan maar weer.

gegevens:

* 14 km
* 5 graden – droog weinig wind

december 276 km – 2015 totaal 3.963 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 323 km
hoka stinson lite – 517 km
hoka stinson trail – 38 km
hoka clifton 2 – 100 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11 km

Gisteren hebben we boodschappen gedaan in de drukte. Idioot gewoon wat mensen allemaal in huis lijken te halen voor de kerstdagen, alsof de wereld vergaat…. Wij hadden ook niet goed gepland en moesten dus op pad. Van lopen kwam dus niets meer maar een rustdagje kon ook geen kwaad natuurlijk.

Voor vandaag hadden we bedacht dat we bij Bonawe zouden gaan lopen. Ik deed dat vorig jaar ook enkele keren en met prachtig mooi weer. Ik heb daar zelfs eenmaal het water doorgewaad op weg naar het strandje. Geweldige ervaring was dat toen. Ook was ik hier op pad met S. vorig jaar toen we een fiets hadden gehuurd. Ook die dag was het vrij goed weer! We hebben niet het hele stuk samen gedaan omdat ik verder ben gegaan naar het pad langs het meer en S. naar het piertje zou gaan. Helaas kreeg S. toen een lekke band en was het einde dus een beetje gedoe die keer. Overigens zijn we vorig jaar ook vanaf de andere kant gestart met het idee dat we tot het piertje zouden komen, maar dat mislukte toen. Nu stond alles dus op groen om samen een stukje af te leggen zonder gedoe en dat lukte prima. Het enige dat niet meewerkte was het weer. Dat wisten we al van te voren en daar hadden we ons dus al bij neergelegd. Niet de mooie luchten van vorig jaar maar regen en hagel. Ik heb dat in 2013 ook gehad een keer op deze route maar deze keer waren we prima voorbereid en ook voor woef hadden we spullen bij ons.

Bij de start was het nog mooi weer met een zonnetje maar na een minuut of 10 sloeg dat al om en begon het te regenen. Ik had bij de auto alsnog mijn Reebok jack gewisseld voor een Nike Vapor Windrunner en dat bleek een goede keuze. Verder had ik mijn zomertight aan met daaroverheen de Montane broek vanwege de wind en de regen en dat was ook prima. De temperatuur was ongeveer 4 graden en met de regen (en een beetje wind) was dit een prima combinatie en had ik verder geen last van het weer. Voor woef hadden we gekozen voor de Cloudchaser en had ik voor de zekerheid de Hurtta regencoat bij me in de rugzak. Ik zag er een beetje uit als een ninja geheel in het zwart maar dat is dan jammer.

klik voor groot

We hobbelden vrolijk langs de quarry en over het eerste deel van de route waar al aardige plassen lagen. Al gauw trok ik me er niets meer van aan en liep dus gewoon door de plassen. Natte voeten zou ik toch wel krijgen.

klik voor groot

Het blijft mooi daar ook al zijn de foto’s deze keer somber en dreigend vanwege het weer. Na 3 km hebben we even genoten van het uitzicht over het meer en zijn daarna weer gauw verder gegaan.

klik voor groot

Na een kilometer of 5 loop je ineens de open vlakte op en dit jaar bleken daar ineens Hooglanders te staan. Ik had me zo verheugd op wat opnames met de drone hier maar met dit weer zit dat er gewoon even niet in.

klik voor groot

We hobbelen over de open vlakte richting het bos en lopen verder richting Dail Pier. We hadden al bedacht dat het geen zin zou hebben om over de hangbrug te gaan en naar het piertje te lopen door de modder aangezien er toch geen uitzicht zou zijn vanwege de wolken en de slagregens. Niks aan te doen. Misschien een volgende keer. We sloegen nog wel even rechtsaf om te kijken of het strandje zichtbaar zou zijn maar dat zag er ook nogal treurig uit. Vorig jaar waadde ik daar door het water met een stralende zon en een schitterende blauwe lucht. Het plan is/was ook om hier een nacht door te brengen maar dat lijkt ook allemaal ver weg met dit weer.

We keren dus maar snel om en slaan nog even linksaf richting het Loch Etive path. Daar gaan we niet overheen en uiteindelijk komen we er ook niet helemaal maar we gaan wel even naar het kolkende watertje waar we normaal met de hangbrug overheen zouden gaan. Vanaf dit pad zie je in de verte het witte huisje bij de pier. Dat is dus voor het eerst voor S dat hij dat ziet nu.

klik voor groot

Na het watertje lopen we nog een stukje door maar we vinden het op een gegeven moment welletjes en keren weer om.

klik voor groot

Op dat moment begint het te sneeuwen en te hagelen en lopen we een klein stukje met wind tegen en dus met hagel in ons gezicht. Maar het houdt snel op en ondanks het rare weer, houden we een oogje op de mooie omgeving. Het is en blijft mooi en het loopt allemaal prima.

Grappig om terug te denken aan vorig jaar toen S de lekke band had. Hij schreef toen in het zand ‘lek…auto’ en pijlen. Op die manier wist ik dus dat hij op weg was terug naar de auto. Nu zijn we gelukkig samen en is er niks aan de hand. De fiets doet het goed en woef doet het goed en ik loop ook goed.

De terugweg gaat wederom veel sneller dan de heenweg en al snel zijn we weer bij de kruising met de pier en even later bij de open vlakte met de Hooglanders. Er staat een koe midden op het pad maar woef doet waf en de koe kiest het hazenpad.

klik voor groot

Als we verder lopen, zien we ineens dat het een heel klein beetje is opgeklaard en dat er ineens sneeuw ligt op de toppen van de bergen. Dat is wel erg mooi en we proberen een foto te maken. Maar het grijze weer werkt natuurlijk niet zo mee.

klik voor groot

Het laatste stukje gaat nog even een beetje op en neer maar voor mij is het geen probleem alleen let ik goed op want de natte stenen met het mos zijn op sommige stukken vrij glad.

klik voor groot

Gelukkig is het droog als we na 21 km weer bij de auto komen. Er ligt sneeuw op de toppen naast de quarry. Een mooi gezicht! Ik ga woef even goed afdrogen en S zet de fiets weer op de auto.

klik voor groot

Als we naar het huisje rijden, hagelt het ineens zo keihard dat de weg meteen helemaal bedekt is met een witte laag. Net op tijd weer binnen dus! Zo zie je maar.

Thuis kleden we ons snel weer om in warme kleding, verzorgen woef en eten een lekker warme hap. Op naar de volgende run dan maar weer!

gegevens:

* 21 km
* 4 graden – regen en hagel

december 262 km – 2015 totaal 3.949 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 309 km
hoka stinson lite – 517 km
hoka stinson trail – 38 km
hoka clifton 2 – 100 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11 km

Vandaag vindt S. het – terecht – wel eens tijd worden dat hij weer meegaat op de fiets. Die hebben we dit jaar voor het eerst ook meegenomen. Vorig jaar hebben we nog een fiets gehuurd voor enkele dagen maar dat was niet echt een succes omdat je dan gebonden bent aan die dagen (en het bovendien nog duur was ook). Maar we hebben toen wel gezien dat je hier op zich prima kunt fietsen. Nou ja… hahaha niet overal…. Maar vandaag dus op pad voor een rondje samen en wafje ook weer lekker mee. Voor de zekerheid schoentje mee en regenjasje.

klik voor groot

We kozen vandaag voor Fearnoch met het lusje naar de Glen. Omdat het waaide, leek Bonawe met de open vlakte niet zo geschikt en dat is vooral mooi als het een beetje helder weer is. In het bos maakt het allemaal niet zoveel uit, dus dat leek wel geschikt.

Het was gelukkig droog toen we begonnen en dat is altijd prettig. Als het daarna gaat regenen, maakt het eigenlijk niet zoveel uit als je maar goed gekleed bent. Vandaag koos ik voor mijn Reebok jackje. Ik had namelijk geen idee (meer) wat voor soort jackje dat was, dus dat wilde ik dan maar eens proberen. Ik liep eergisteren in mijn Montane minimus regenjack en gisteren in het Nike Flashmax jack, dus nu maar eens kijken hoe dit jack zich gedraagt in de regen met een vrij warme temperatuur. Ik kan alvast verklappen dat ik aangenaam verrast was aan het einde van de run. Ondanks de felle regenbuien tussendoor, voelde mijn ondershirt eigenlijk prima en hield het jack ook de wind goed tegen zonder te koud of te warm te worden. De mouwen kunnen er ook nog af dus dat is helemaal handig. Kennelijk een vergeten schat.

Ik had voor de zekerheid alvast de EGlove touchscreen fiets handschoenen onder de kerstboom vandaan gerukt en nog gauw in de auto aan S gegeven. Eerst kadootje uitpakken dus! Uiteindelijk was het al snel te warm voor de handschoenen maar er ligt nog iets onder de boom wat wel handig zal zijn….. Toen we net gestart waren, bleek dat ik geen papier bij me had om tussendoor het voetje van woef droog te maken, dus moest S. weer terug naar de auto maar uiteindelijk waren we dan op weg voor onze ronde. Het begin is even klimmen en dat valt op die stomme stenen niet mee. Ik hoopte er maar het beste van voor woefje maar ze liep dapper mee.

klik voor groot

Al na ruim 5 kilometer kwamen we bij de afslag richting de Glen. Wat was dat vlug gegaan! Eerst even naar beneden en daarna een stukje door open terrein.

klik voor groot

Daar ging het eerst druppelen en daarna kletterde de hagel ineens naar beneden. Gelukkig had ik net woefje het jasje aangetrokken voor de zekerheid. Ik was te laat om mijn broek aan te trekken dus vooruit maar. Nat was ik toch inmiddels al. Ik trok de capuchon gauw uit de kraag van het jack en die bleef zowaar zitten. Prima.

klik voor groot

We hobbelden verder en kwamen bij het hek aan het eind van het gebied. S. had nog geen flauw idee dat we zo Glen Lonan in zouden lopen. Eerst nog even een Ford oversteken maar de plank ligt er nog steeds. Dat ging dus makkelijk. Daarna door de modder en meteen waren mijn gloednieuwe Stinson trail schoenen vies en nat en zat de modder ook op mijn hele broek. Wasmachine straks dus even aanzetten!

klik voor groot

Daarna lopen we door de Glen. Dat was dus de eerste keer voor S. en hoewel we hier al heel vaak doorheen gereden zijn, vond hij het (gelukkig) wel erg leuk. Het blijft ook mooi. Ik loop daar vaak heen en weer en ging ook al tweemaal met de taxi naar het begin punt bij Taynuilt om vervolgens de hele Glen door te lopen. Nu zou ik het wel op en neer kunnen/willen lopen maar het rondje door de Glen was een paar jaar geleden nog echt een uitdaging waar ik wel even over na moest denken of ik dat kon. Zo zie je maar hoe alles verandert over de tijd.

klik voor groot

Na het stukje door de Glen sloegen we linksaf om weer het bos in te gaan. Grappig genoeg lopen we dan langs de woning waar we vorig jaar de fiets hebben gehuurd. Een piepklein ding waar niets doet vermoeden dat je er fietsen kun huren. Dit jaar hoeft dat gelukkig niet en kunnen we gewoon de fiets pakken wanneer we willen.

We klimmen even een stukje en gaan daarna heerlijk even bergafwaarts. Eindelijk dan….. We maken even een stopje bij het watertje met de bel die daar hangt en gaan vervolgens weer verder.

klik voor groot

Klein stukje klimmen naar Pete’s pitstop waar helaas vandaag geen mooi uitzicht is en daarna weer verder. Aan het einde maken we nog een lusje en lopen uiteindelijk Fearnoch in en klokken daarna af en starten de cool down.

klik voor groot

Als we de hond hebben afgedroogd en hebben verzorgd, komt er iemand van de boswachterij naar ons toe. Of we ook bij Pete’s pitstop waren geweest…. want hij was Pete en na 42 trouwe dienst hadden ze dat uitzichtpunt daar gemaakt. Uiteindelijk bleek dat we vorig jaar uitgebreid met de man hadden staan praten in het bos en hadden uitgevogeld dat hij een geweldig mooi huis heeft daar in Fearnoch. Sindsdien weten we dat dat huis dus voorlopig niet te koop komt…..

Zo sluiten we onze eerste run samen af. Woef heeft het prima gedaan en S. op zijn fietsje ook. Overigens smeerde ik weer elke 2 km het plekje in met de stick en dat lijkt goed te helpen. Het ziet er allemaal prima uit dus volgens mij kunnen we weer volle kracht vooruit.

Op naar de volgende run dan maar weer!

gegevens:

* 16 km
* 8 graden – regen en wind

december 241 km – 2015 totaal 3.928 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 309 km
hoka stinson lite – 517 km
hoka stinson trail – 17 km
hoka clifton 2 – 100 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11 km

Vandaag gaat waf nog niet mee dus ren ik gauw een rondje rond het huisje, deels over de weg. Ik liep dit rondje in januari ook en grappig genoeg is dit het rondje (zonder lusje) dat ik in 2010 liep toen ik nog meer net aan het lopen was. Toen vond ik heel ‘zwaar’ om tegen de weg op te lopen maar nu zie ik niet eens een oplopende weg. Zo zie je maar hoe alles verandert en hoe je toch sterker wordt. Het was de bedoeling om een snel 5 km rondje te lopen en te kijken of ik dat nu sneller kon dan vorig jaar maar ik drukte per ongeluk op de lap toets toen ik van de weg afsloeg en toen vond ik het niet meer leuk om af te maken. Ik vergeleek wel dat eerste stuk met de vorige keer. Toen liep ik de eerste 3 km op 6.22 min/km en eindige ik uiteindelijk op 6.02 min/km voor de 5 km lap, nu klokte ik 5.48 min/km voor die eerste 3 km. Dat is dus veel sneller dan vorig jaar (met lagere maximale HF overigens, want vorige keer liep ik op 161. Maar dat zegt allemaal niet zoveel want ik moest dus nog 1.800 mtr en misschien had ik nu wel de wind weer anders dan vorig jaar. Zeker is wel dat het niet slecht ging, ook al steeg ik weer bijna op van de hitte. Ik maak blijkbaar flink wat warmte tijdens het lopen.

Omdat het regende had ik vandaag weer mijn regenbroek aan en mijn nieuwe Nike flashmax jack. Dat jack is vrij warm maar in de wind wel weer lekker.

Nadat ik het rondje heb gedaan, maak ik nog een extra lusje naar het kerkje en maak daar wat foto’s omdat het zonnetje net mooi schijnt en met die loodgrijze lucht is dat heel fraai.

klik voor groot

Daarna keer ik maar weer om en ga weer terug naar het huisje. Ik doe nu rustig aan en start de warming up na de klim in de bocht. Ik ben dan bijna thuis en zie ineens S. met woef aan komen wandelen. Dat is gezellig! In tegenstelling tot gisteren deden de beacons het deze keer wel en kon hij dus zien waar ik uithing. We maken even twee foto’s en wandelen daarna samen naar huis.

klik voor groot

Als ik thuis ben, pas ik de nieuwe Hoka schoenen die gebracht zijn. De Mafate speed zit natuurlijk goed want die droeg ik vorig seizoen ook al (450 km) maar over de Bondi 4 twijfel ik. Die zitten niet echt comfortabel. Ik ben zo gewend aan mijn oude Bondi waarvan ik destijds enkele paren heb kunnen kopen. Die scheuren aan de upper binnen no time maar zitten heerlijk. Even bekijken of ik die Bondi 4 ga houden.

Op naar de volgende ronde dan maar weer.

gegevens:

* 11 km
* 11 graden – regen en wind

december 224 km – 2015 totaal 3.911 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 309 km
hoka stinson lite – 517 km
hoka stinson trail – 1.121 + km
hoka clifton 2 – 100 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11 km

Vandaag het eerste rondje in Schotland. Gisteren waren we aan het reizen en waren we pas laat hier. Maar vandaag dus meteen lekker op pad. Het is slecht weer en de voorspellingen zijn eigenlijk gewoon slecht voor de komende 3 weken. We hebben dus ook regenkleding bij ons en gaan er maar van uit dat het elke dag zal regenen. Wie weet valt het mee. Vorig jaar hadden we enorm veel geluk met het weer en hebben we prachtige rondes gemaakt. Maar de regen houdt me vandaag niet tegen. De temperatuur is prima en met de wind valt het ook mee. Woef blijft bij S. in de cottage. Mooie gelegenheid om het zooltje even helemaal te laten helen zodat we daar geen last meer van hebben. Het gaat ook prima met schoentje maar als het even de kans krijgt om helemaal te helen is dat helemaal goed natuurlijk. Ik kies dus voor een wegrondje langs het meer richting Bonawe. Dat deed ik vorig jaar ook op de laatste dag. Het is geen makkelijk rondje want de weg loopt aardig op en neer maar het zijn korte felle klimmetjes en daarbij zijn er dus ook gewoon lekkere stukjes die weer naar beneden lopen. Het enige probleem is dat wanneer je op de heenweg naar beneden hobbelt, je al zeker weet dat je op de terugweg hier weer tegenop moet lopen! Maar het ging eigenlijk wel goed. Vorig jaar liep ik de lap van 20 km achter elkaar binnen MAF behalve op de klimmetjes, dit jaar kies ik voor een rustige 1/20 als start met op de terugweg langere stukken continu. De terugweg voelde makkelijker en al teruglezend zie ik dat ik vorig jaar hetzelfde gevoel had. Je bent al na 3 km bij het kerkje en de afslag bij Barcaldine is pas na 6 km terwijl dat veel langer voelt. Maar de terugweg is dan weer zo gebeurd vreemd genoeg.

Het regende bijna de hele route varierend van een miezertje tot een plensbui. Ik had toch gekozen voor mijn Montane minimus regenjack en zelfs voor mijn Montane minimus regenbroek. Die regenbroek is heel erg dun en licht, daar merk je niets van en dat voelde eigenlijk ook wel heel prettig. Geen koude benen en geen koude buik. De jas laat uiteindelijk natuurlijk gewoon de regen door en daarom twijfel ik nog steeds aan het soort jasje dat je het beste aan kunt trekken. Winddicht en ademend is wel erg prettig omdat je dan toch niet afkoelt. Maar nat word je toch, dat is duidelijk. Mijn Bondi (de oude, want er staat hier een nieuw paar in een andere maat) zijn wel erg prettig ook al heb je het idee dat je op sloffen loopt.

De run was verder eigenlijk helemaal OK. Ik ben helemaal tot het eind in Bonawe gelopen waar ik helaas niets zag omdat het zo grijs als wat was. Ik maakte dus ook maar enkele foto’s onderweg.

klik voor groot

Op naar de volgende route dan maar weer, misschien met beter weer. Overigens doet het weer me weinig. De omgeving is prachtig en de lucht is zo heerlijk schoon! Ik vermaak me wel.

klik voor groot

gegevens:

* 24 km
* 12 graden
* lap: 22 km – pace 7.29 min/km – HS 132 (max 151) – cadans 174

december 213 km – 2015 totaal 3.900 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 298 km
hoka stinson lite – 517 km
hoka stinson trail – 1.121 + km
hoka clifton 2 – 100 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11 km