Gisteren hebben we weer een stukje gevaren met de kano. Er was wederom weinig wind en het was droog dus een perfecte dag voor een rondje met de kano. Het verslag staat hier.

Na de kanotocht hebben we fiets weer opgehaald. Terwijl we wachtten, zijn we even naar het meertje gelopen waar we eergisteren ook gerend hebben. Het is een raar idee dat je dan over een mini stukje ruim een half uur doet, terwijl je hardlopend dus in no time gewoon een 14 km rondje loopt. Doe mij maar hardlopen dan! De fiets is in ieder geval weer gemaakt (volgende keer doen we dat zelf natuurlijk) en we kunnen dus weer op pad vandaag.

Omdat we pas laat vertrekken vanwege het bezoek van de eigenaar van de cottage, besluiten we het stukje te lopen rond Nant Dam. Dat is dichtbij, mooi om te zien en makkelijk om te fietsen.

We parkeren weer bij de ingang en gaan daarna weer door het open gebied waar we even in de wind lopen. Al snel is het weer droog en aangenaam van qua temperatuur. We maken deze keer weinig foto’s omdat we de vorige keer al vrij veel plaatjes maakten. Toen was het trouwens een beetje vreemd weer en hadden we ook nog ijs/sneeuw patches onderweg. Nu is alles droog.

klik voor groot

Al snel lopen we weer langs het eerste meertje en langs de afslag naar de dam. We slaan de dam nu even over, dat doe ik wel een keer in mijn uppie. Wel zou het leuk zijn als we nu het basin en een van de ondergrondse tunnelingangen zouden kunnen vinden waar we de vorige keer dus blijkbaar vlak langs zijn gelopen. Maar eerst vervolgen we gewoon ons eigen rondje dat we al kennen. We hebben de nieuwe Garmin Edge vandaag op de fiets gemonteerd met de route van de vorige keer erin geprogrammeerd. Zo kunnen we vast even leren en kijken hoe het ding werkt. De route wordt netjes gevolgd en als we de afslag overslaan waar we de vorige keer rechtsaf sloegen naar de dam, pakt de edge de route daarna ook weer netjes op. ‘Course found’ klinkt het dan. Dat lijkt te werken.

klik voor groot

Als we uiteindelijk wel even rechtsaf slaan richting de intake die we de vorige keer niet bekeken hebben vanwege het weer, zegt de edge alleen ‘off course’ zonder aan te geven waar we dan wel heen moeten (omkeren dus). Dat is merkwaardig en later zullen we zien dat als we een lusje maken op zoek naar de tunnel er helemaal geen aanwijzingen meer komen hoe we dan wel op de route weer moeten komen. Dat moeten we dus nog even uitzoeken.

Na de intake lopen we verder en klauteren weer het pad met rollende stenen op en lopen daarna langs het andere meertje. Hier moet dan straks ergens het basin liggen van het powerstation.

klik voor groot

We pakken de kaart erbij en zoeken het basin op. Dat is snel gevonden en toch wel leuk om even te zien. Daar waren we de vorige keer wel erg dichtbij!

klik voor groot

Nu nog een van de ingangen van de tunnels vinden. Daarvoor moeten we het pad even vervolgen tot een splitsing en daarna verder zoeken. Het paadje is wat smal maar het gaat goed met de fiets gelukkig. Op de kruising kijken we weer op de kaart en we moeten blijkbaar even rechtdoor.

klik voor groot

Omdat we (vreemd genoeg) verbinding hebben, toveren we op de telefoon even een satelliet kaart tevoorschijn omdat we de tunnelingang niet kunnen vinden. Stukje verder nog? Qua verloop van het water vanaf het basin zou dat niet logisch zijn en we besluiten terug te gaan en daar nog even te kijken. Als we teruglopen, zien we dat we er al langs liepen. We keken dus gewoon naar de verkeerde kant! Erg oenig eigenlijk. De ingang stelt niks voor maar het is gewoon leuk om te zien hoe dat allemaal is aangelegd. Beneden bij de weg is een grotere ingang en is ook de machine kamer van het power station.

klik voor groot

We hoeven niet dezelfde weg terug maar kunnen een alternatief pad nemen dat ons straks weer op de juiste weg richting de parkeerplaats zal leiden. Hier is het overigens ook erg mooi met een mooi doorkijkje naar Loch Awe. Je kunt hier erg fijn lopen en fietsen!

klik voor groot

We hobbelen door en eindelijk geeft de Edge weer aan dat we op de route zijn. Geen enkele aanwijzing dus tussendoor vreemd genoeg.

We lopen rustig over de weg naar beneden en na enkele kilometers zijn we alweer in het open stuk en lopen we weer richting de auto. Na 11 km staan we weer op onze startplek. Fijn rondje en dat brengt het jaar totaal op 4.014 km qua loopkilometers. Overmorgen staat de teller weer op 0!

klik voor groot

gegevens:

* 11,5 km
* 11 graden

december 306 km – 2016 totaal 4.014 km

tracer – 101 km
rapa nui – 678 km
hoka clifton 2 – 545 km
hoka bondi 4 – 290 km
hoka stinson lite 3 – 45 km
hoka mafate speed – 455 km
pure flow – 454 km

Gisteren hebben we niet gelopen omdat we met de kano op pad zijn gegaan naar Loch Awe en Kilchurn Castle. Het waaide bijna niet en het was droog, dus hebben we maar meteen de koe bij de hoorns gevat om dat rondje te doen. Het verslag staat hier

Vandaag is het droog en vrij warm qua temperatuur en we besluiten even een rondje te gaan lopen met wafje. We hebben weinig zin in een lang rondje omdat we vrij laat zijn. Niet het rondje bij Dalavich dus en ook niet naar Inverawe. We kiezen daarom voor Fearnoch. Even lekker lopen, bekend terrein, goed te doen met de fiets en niet te lang. Ik zou het op zich wel leuk vinden om minimaal 11 km te lopen omdat ik dan 4.000 loopkilometers op de teller krijg.

We rijden naar de parkeerplaats bij Fearnoch en starten onze run. Het is vrij warm met 11 graden ofzoiets en het is droog met weinig wind. Wafje is goed en heeft het ook wel naar haar zin denken we. Als ik wat spulletjes in de fietstas wil doen, blijkt dat S de tas in de keuken heeft laten staan. Dat betekent dus geen camera en geen tas. Gelukkig heb ik mijn telefoon en kunnen we dus nog wel wat kiekjes maken.

klik voor groot

Ondanks de bordjes dat we eigenlijk niet verder mogen, kiezen we voor de bekende route richting de Glen. Er wordt niet in het bos gewerkt op dit moment dus dat kan geen probleem zijn.

Eerst eventjes klimmen en dat gaat verder prima. Het lopen gaat goed en het bos ruikt lekker. S. is ook verrast om de kaalslag te zien dit jaar. Sommige stukken zijn echt onherkenbaar.

Na ruim 3 kilometer slaan we linksaf richting de Glen. Ook hier veel houtkap. Op een gegeven moment lopen we langs een stapel witte zakken. ‘Forest trees’ staat erop. We bekijken de zakken en omdat er eentje open staat, zien we dat er jonge boompjes in zitten. Die gaan blijkbaar allemaal geplant worden! Wat een gek gebeuren toch. Hoe lang zou het duren voordat die boompjes iets voorstellen en weer gekapt gaan worden? Ik heb echt geen idee.

klik voor groot

We lopen verder en hobbelen richting de Glen. Al van verre is de boerderij in de Glen nu te zien. Zo onwerkelijk dat hier vroeger een hele bosrand stond! We gaan door het hek en steken het watertje over via de balk die daar ligt. Daarna door de Glen over de weg. Ik doe woefje even aan de riem en S. maakt een foto van het bordje waar staat dat honden die zich tussen de schapen bevinden worden afgeschoten. Niet mijn wafje dus ze blijft lekker dicht bij me.

klik voor groot

We lopen weer langs de fiets verhuur (Rusty Cycle) en weten dan nog niet dat ons fietsje daar de nacht zal blijven…. Daarna bij de Garden weer het bos in. Dat blijft toch een mooi rondje op deze manier. We gaan bij het meertje weer even naar de bel kijken en daarna weer verder door het bos. De fiets wordt over het hek getild en we gaan weer verder het bos in.

klik voor groot

Op een gegeven moment ligt S. wel erg ver achter me als ik weer afsla in Fearnoch. Wafje heeft het er maar druk mee en rent tussen S. en mij in om de roedel bij elkaar te houden. Als ik weer omkijk zie ik S. gebaren dat ik moet komen. Er is een spaak gebroken. He shit. Wat een stom gedoe weer. Van mij mag hij doorrijden want we moeten toch terug en we hebben al eerder met een gebroken spaak gereden tenslotte.

We rijden rustig verder naar het einde. We moeten nog een kilometer of 4 dus dat moet wel lukken. Rustig aan over de grote stenen en al snel lopen we weer richting de huisjes bij het bos. Eerst moeten we nog even langs een omgevallen boom. Die lag er nog niet toen ik er liep!

klik voor groot

Daarna weer langs de huisjes en dan klok ik af en begin de cool down. Beter ook voor het fietsje. Na 14 km staan we weer bij de auto. Dat brengt het jaartotaal al op 4.003 kilometer. Best een eindje.

We besluiten op de terugweg even de Glen in te rijden naar de fietsenverhuur omdat we zagen dat bij de bouwval iemand in de schuur bezig was. Misschien kunnen we de fiets brengen en ergens later in de week weer ophalen. Gelukkig is er iemand thuis die de fiets kan aannemen. Hij heeft nu geen tijd maar wil het morgen wel even doen. Helaas blijkt dan het sleuteltje om het wiel uit de fiets te krijgen niet in het fietstasje te zitten. Dat zit namelijk – heel logisch – in het tasje van de andere fiets. S. maakt de afspraak dat we morgen om 10.30 weer terugkomen met sleutel en er dan even op kunnen wachten.

Morgen dus weer even terug! We hopen ook morgen met de kano op pad te kunnen dus we moeten nog even bedenken hoe we dat gaan doen allemaal maar dat komt vast goed. Op naar de volgende run, met of zonder fietsje.

gegevens:

* 14 km
* 9 graden

december 295 km – 2016 totaal 4.003 km

tracer – 101 km
rapa nui – 678 km
hoka clifton 2 – 545 km
hoka bondi 4 – 290 km
hoka stinson lite 3 – 45 km
hoka mafate speed – 444 km
pure flow – 454 km

Vandaag gaan we het rondje dan lopen dat we eigenlijk gisteren hadden willen doen. Toen waaide het keihard en regende het ook hard en zijn we uiteindelijk in de namiddag nog even gaan lopen. Vandaag lijkt het er beter uit te zien en we rijden richting de start. Dat is hier maar iets meer dan 2 km vandaan maar we vinden het rondje zo wel ver genoeg voor wafje en dan hoeven we ook niet over de weg. Zo gezegd zo gedaan en al snel staan we weer geparkeerd bij de ingang naar de route. Eerst wordt dat even buffelen tegen de wind in en dat door een totaal open vlakte. Ik liep hier al een keer in mijn eentje maar op een andere route. Het begin is echter hetzelfde natuurlijk.

Zodra we de auto uit zijn begint het te hagelen. Niet een beetje maar keiharde hagelstenen die als scherpe steentjes tegen ons gezicht kletteren vanwege de harde wind die hard in ons gezicht blaast. S. komt nauwelijks de heuvel op met zijn fietsje en wafje vindt er ook niks aan en zoekt dekking tegen de harde steentjes die ineens in haar ogen waaien en tegen haar kopje rammelen.

klik voor groot

Ik kijk om en zie S. ploeteren en martelen. Even vraag ik me af waar we mee bezig zijn. Maar ik weet ook dat we ‘na de bocht’ veel beter uit de wind zullen zijn. Ik opper dat we het nog eventjes proberen tot het meertje en de bocht. Alles is nat en koud inmiddels maar we zetten dus toch nog even door.

klik voor groot

En dan zijn we bij het meertje, uit de wind en in een hele andere omgeving. Gek genoeg houdt het ook meteen op met hagelen en is het droog. Het is ook meteen eigenlijk aangenaam. We kijken op ons gemak even over het water. Wat een mooi uitzicht!

klik voor groot

Ik trek mijn Lafuma jack uit. Dat is dus geen succes met dit weer. Het voelt nat en koud dus gauw uit voordat mijn Nike Primaloft giletje ook nat wordt. Wafje ziet er gelukkig ook weer happy uit.

We lopen verder en al snel zijn we bij de afslag waar we eigenlijk links af zouden moeten. Rechtsaf is het pad naar Nant Dam en gezien het droge weer, besluiten we dat nu te doen om bij de dam te gaan kijken. Het pad is prima te befietsen en te belopen alleen loopt het wat op en neer. Wat we nu dus naar beneden lopen, moeten we straks weer omhoog lopen.

We hebben de wind weer wat tegen en het is iets meer open dan het vorige stukje. Het is allemaal prima te doen en ook erg mooi. Uitzicht over het meertje waar we net langs liepen en even verderop ook uitzicht al over Loch Nant. Een stuk verder zien we de dam liggen. Omdat het toch best waait, besluiten we er niet helemaal heen te lopen. Achteraf toch wel jammer maar misschien kan ik het nog een keer in mijn eentje doen. Ik ben meer van het onderzoekerige geloof ik.

klik voor groot

We keren weer om en lopen nu met de wind in de rug weer terug naar de afslag. Daar slaan we rechtsaf om de route die we gemaakt hebben te vervolgen. Even door het bos, langs Loch Nant en langs de intake van het Power Station. Inmiddels weten we dat het water via ondergrondse buizen richting Loc Awe gaat.

klik voor groot

Omdat er verder weinig te zien is, lopen we door en vervolgen de weg door het bos. Een stuk verder ligt weer een meertje en ook daar is het erg mooi.

klik voor groot

Bij een grote splitsing slaan wij linksaf om weer terug te keren naar de parkeerplaats. Ik ben de vorige keer rechtsaf gegaan maar je kunt ook rechtdoor. Toen we informatie over het ondergrondse Power station aan het zoeken waren, zagen we pas dat we vlak langs een ondergrondse ingang zijn gelopen nu en ook langs een basin aan de rechterzijde. Idioot natuurlijk dat we daar dus nu niks van gezien hebben! Het is wel een heel ingewikkeld systeem dat ze aangelegd hebben voor het verloop van het water maar blijkbaar werkt het.

Het uitzicht boven aan is prachtig. Voor ons zien we Loch Awe nog liggen. Doordat er zoveel gekapt is, kan je overal goed doorheen kijken en zijn er mooie vergezichten ontstaan.

klik voor groot

De weg die we nu gekozen hebben stops volgens de Ordinance Survey map verderop maar op de Open Cycle Map staat gewoon een pad ingetekend en we hebben ook het pad gezien waar we uit zouden moeten komen. We gaan er dus maar gemakshalve van uit dat we inderdaad via deze weg terug naar de auto kunnen hobbelen.

Het loopt heerlijk zo want we hebben de wind grotendeels nu in de rug en we lopen ook lekker heuvelafwaarts. We zijn er bijna en dan begint het. Zodra we weer bij de open vlakte komen, hagelt het weer keihard. De wind blaast ons bijna van de sokken en het loopt niet eens makkelijk. S. fietst maar vooruit richting de auto omdat hij toch anders in de remmen moet vanwege de wind en de heuvel. Ik hobbel er met wafje achteraan en sluit bij de auto weer aan.

klik voor groot

We ruimen gauw de fiets op en doen woef in de auto. Als we instappen is het alweer droog. Merkwaardig weer. Toch was het een lekker rondje in een prachtige omgeving. Nu eerst een lekkere warme choco met slagroom!

Op naar de volgende run dan maar. Nog 11 km en dan ga ik al over de 4.000 km voor dit jaar!
Als het weer goed genoeg is, gaan we morgen met de kano op pad!

gegevens:

* 12,5 km
* 2 graden

december 281 km – 2016 totaal 3.989 km

tracer – 101 km
rapa nui – 678 km
hoka clifton 2 – 545 km
hoka bondi 4 – 290 km
hoka stinson lite 3 – 45 km
hoka mafate speed – 430 km
pure flow – 454 km

Vanmorgen wilden we met woefje een rondje gaan lopen richting Loch Nant. Dat zou een rondje van een kleine 10 km zijn als we met de auto naar de afslag zouden rijden. Dat leek ons wel genoeg voor eerste kerstdag. Het leek wel te waaien toen we wegreden maar we hadden nog niet zo in de gaten dat het echt hard waaide. Dat zagen we pas toen we in vol ornaat en ready to go bij de afslag parkeerden. De wind huilde rond de auto en de keiharde slagregen kletterde op de ruiten. We keken beteuterd naar het open stuk waar we eerst zouden moeten lopen. Dat leek ons niks voor woefje en we besloten terug naar huis te rijden. Dan maar even niet lopen nu.

Maar in de middag klaart het alsnog op en S. en ik besluiten even zonder wafje een stukje te gaan lopen. We willen wel eens even het stukje weg bekijken dat vanaf hier naar het andere hotel loopt via een doodlopende weg. Op Zoopla zagen we enkele prachtige huizen die net verkocht waren aan die weg, dus dat wilden we eigenlijk wel eens zien. Voor wafje niet leuk zo over de weg. Ik wilde eigenlijk gewoon alleen even lopen en we bedachten dat ik wel enkele keren gewoon die weg op en neer zou kunnen lopen.

Zo gezegd zo gedaan en samen gingen we op pad. Gewoon even 5 km lopen ofzoiets. Al snel waren we bij de afslag en ik begon met mijn runnetje. Ik koos voor 1000-tjes en aangezien ik had bedacht dat we gewoon een paar keer heen en weer zouden gaan lopen, ging ik vrij snel van start. We hobbelden langs de fraaie woningen aan de weg complet met steigers aan het meer. We liepen ook langs een plot dat te koop staat en vroegen ons af hoe je daar een huis op zou moeten krijgen.

Aan het einde van de weg kwamen we uit bij het hotel dat nu gesloten is vanwege renovaties. Prachtige plek aan het water en niet onaardig om te zien. Mooier dan het duurdere hotel aan de andere kant en ook makkelijker te bereiken. Het hotel won een keer een award voor most romantic hotel in the UK. We keken even bij de waterrand over het meer. Prachtig uitzicht daar!

klik voor groot

Daarna liepen we weer terug langs de mooie huizen. Omdat ik mijn 1000-tje nog niet af had, liepen we even door richting Kilchrenan Inn. Ik smolt inmiddels van de hitte met mijn petje, hoofdband en sleeves en deed gauw alles uit. Dat liep een stuk beter en we besloten een stukje door te lopen. Even naar het offroad stukje verderop en bij het watertje kijken? Loch Tromlee ligt daar met ruines van een castle. Dat deden we zonder dat we in de gaten hadden dat dat nog best een stukje weg was.

Al snel liepen we langs de afslag waar we vanmorgen gestaan hadden met de auto voor ons rondje. We moesten nog een stukje verder voor de afslag naar het meertje. Ondertussen liep de weg alleen maar omhoog en vroeg ik me af hoe ver het eigenlijk nog was….. Maar uiteindelijk was het paadje daar en sloegen we rechtsaf. Het meertje konden we al zien liggen in de diepte. Eerst nu naar beneden (straks dus weer omhoog) en weer een stukje verder. Door een hek waar we met veel moeite de fiets overheen tilden om daarna te ontdekken dat het grote hek gewoon open kon….Inmiddels liepen we op Ballimore Estate

klik voor groot

Nog een stukje verder richting het water. Het uitzicht was prachtig. Droog was het ook nog steeds en eigenlijk was het wel heel lekker buiten! Als jonge onderzoeker hobbelde ik verder richting het watertje en nog een stukje verder over een onbekend pad dat niet op de kaart staat….

Uiteindelijk draaien we dan maar om als we bij een hek komen. Ik zou wel verder willen maar we zijn al een tijdje op pad en we moeten ook weer eens terug. Tot nu toe boffen we qua weer dus we moeten het maar niet te gek maken.

klik voor groot

Gelukkig gaat de terugweg een stuk sneller omdat we lekker naar beneden kunnen hollen. Op het allerlaatste stukje gaat het alsnog regenen maar dan zijn we ook al bijna thuis. We zien nog een dode vos langs de weg liggen. Niet leuk.

Na 11 kilometer staan we weer voor de deur. Ietsje langer dan de geplande 5 kilometer maar wel een mooi stukje gezien van de omgeving weer. Grappig is alleen wel dat het rondje dat we vanmorgen wilden doen maar een kleine 10 km was, dus dat hadden we net zo goed kunnen doen eigenlijk…. Morgen dan misschien!

gegevens:

* 11 km
* 11 graden

december 269 km – 2016 totaal 3.977 km

tracer – 101 km
rapa nui – 678 km
hoka clifton 2 – 545 km
hoka bondi 4 – 290 km
hoka stinson lite 3 – 45 km
hoka mafate speed – 417 km
pure flow – 454 km

Gisteren heb ik niet gelopen omdat we boodschappen hebben gedaan, maar vandaag gaan we samen weer op pad voor een rondje. Ik heb een rondje uitgezet bij Dalavich, een stukje verder dan waar ik uitgekomen ben op mijn rondje van eergisteren en ook een stukje verder dan het rondje dat een beetje mislukte en een klimrondje werd. Dit zou een recht toe recht aan rondje moeten worden over een normaal – goed toegankelijk – pad met mooie uitzichten. We reden dus vol goede moed richting de start. Het is vreemd weer. Er was een windwaarschuwing voor gisteren waar we weinig van gemerkt hebben. Verder wisselen harde buien met zon dus je moet vooral gewoon naar buiten gaan want het kan elke 5 minuten iets anders zijn. Koud is het ook al niet met een graad of 11.

Als we een stukje van de parkeerplaats bij Dalavich zijn, zien we het pad waar we uit zouden moeten komen aan onze linkerhand liggen. We besluiten daar de auto neer te zetten want we hoeven natuurlijk niet helemaal door te rijden als we ook hier kunnen starten met ons rondje. Zo gezegd zo gedaan en al snel is de fiets van de auto en gaan we op pad. Het eerste stukje loopt eventjes over de weg maar dat is het enige wegstukje want we zullen straks rechtsaf slaan het bos in waar we eerder uit zijn gekomen. Vanaf daar maken we een rondje.

klik voor groot

Al snel zijn we bij het pad het bos in en we hobbelen naar boven. Dit is bekend terrein want we liepen dit in tegengestelde richting. We gaan niet linksaf het doodlopende pad in. Ongelooflijk dat het zo’n mooi pad is dat nergens heen blijkt te lopen! We lopen verder en komen weer langs het gekke bordje dat aangeeft dat er mobile signal is op die plek.

klik voor groot

Verder en verder gaat het en de klimmetjes vallen niet altijd mee. Maar we komen er wel en rustig lopen en fietsen we voort. Woefje vindt alles best. Inmiddels doen we het regenjasje uit want bloot is veel lekkerder natuurlijk en de regen is inmiddels alweer gestopt.

klik voor groot

De route is mooi en het is een prima begaanbaar pad waar we op lopen. We schieten al lekker op en we steken een weg over en lopen richting het meer.

klik voor groot

We komen bij een splitsing waar een nieuwe brug gelegd is met een breed pad erachter. Ik kijk even op de kaart maar we moeten links van het watertje blijven. Het grote pad naar rechts en de brug staan niet eens op de kaart. Zal wel alleen voor de kap aangelegd zijn en verder nergens naartoe gaan…. Het watertje waar we langs lopen is heel wild maar mooi om te zien.

klik voor groot

We besluiten wafje even wat water te geven omdat we toch even stilstaan om naar het water te kijken en ze net een slokje uit een plasje nam. Helaas blijkt het waterbakje nog in de kano tas te zitten dus verzinnen we a la Mcyver iets anders en geven haar te drinken uit het dekseltje. Dat snapt ze na enig aandringen gelukkig ook wel.

klik voor groot

Even verderop staat een diversion naar een wandelpad dichter langs het watertje. Dat paadje gaan we dan maar nemen. S. belooft niet te schelden of te mopperen als het toch niet zo geschikt blijkt voor de fiets…. Mooi is het in ieder geval wel ook al loopt het lekker op en neer. We steken het watertje weer over via een bruggetje en kijken even over het water. Altijd een fijn geluid dat snel stromende water.

klik voor groot

Als we en stukje over het pad gelopen zijn, zie ik ineens iets vanuit mijn ooghoek. Een Dipper (waterspreeuw). Wat een kadootje. Ik blijf staan. Ja verdomd het is er eentje die pontificaal op een tak zit te hippen maar geen geluid maakt. Hoe kon ik dat nou opmerken in het voorbij hobbelen? Ik blijf kijken en gebaar naar S. dat hij rustig aan moet komen. Dat deed hij al want het pad is niet helemaal geweldig voor de fiets. Hij komt langzaam dichterbij en ziet de Dipper ook goed. Een foto maken gaat niet vanwege alle takjes maar wij staan echt even een tijdje te kijken naar de knapperd. Uiteindelijk vliegt hij laag weg over het water en gaan wij ook weer verder.

Op dit stukje zijn we ook mensen tegen gekomen. Je zou bijna vergeten dat er ook mensen hier wonen en wandelen want we zien nooit iemand eigenlijk. Ook rond het huisje is er niemand te bekennen natuurlijk. Heel anders dan in het vorige huisje dat meer in de bewoonde wereld ligt.

Een stuk verder lopen we al de parkeerplaats op waar we eigenlijk de start hadden getekend. Er vertrekken twee wandelroutes vandaan maar er hangt ook een bordje dat een wandelroute al is opgeheven maar dat je van harte welkom bent om het bos te verkennen. Idioot toch want dat hoorde ik ook al over Fearnoch. Bezuinigingen… Maar Schotland moet het toch ook hebben van toeristen die hier komen wandelen zou je zeggen. Heel vreemd. Maar wij hebben een goede kaart en kunnen gewoon onze weg vervolgen.

klik voor groot

We komen bij de weg uit en steken over. We hoeven gelukkig niet terug over de weg maar nemen de alternatieve 78 fietsroute die langs het water loopt. Dat is een prima begaanbaar pad en nog mooi ook. Het is warm en ik doe mijn sleeves uit. Het zonnetje schijnt zelfs dus we boffen nu wel.

Klik voor groot

Opeens hebben we een prachtige regenboog voor ons als we langs het meer lopen. Ergens regent het dus maar wij hebben het zonnetje nog even!

klik voor groot

Het meer is toch wel erg mooi zo naast ons. Eigenlijk zijn de routes uberhaupt erg mooi. Niet alleen een mooi bos, maar ook mooie uitzichten en doorkijkjes. Meer nog dan de oude routes die we rond het andere huisje uiteindelijk gevonden hadden. Dit is dichtbij en mooi. Inmiddels miezert het weer. Als we over het meer kijken zien we wolken met regen en alles in blauwtinten.

klik voor groot

Verderop is het weer droog. Ik ben erg blij met mijn gele bodywarmer die wel tegen een stootje kan blijkbaar. Ik word niet nat en blijf lekker warm. De no rain sleeves doen ook hun werk. Onder de kerstboom ligt een paartje van deze sleeves voor S. voor op de racefiets.

Inmiddels zijn we al bijna bij de auto. Als we er zijn keren we nog even om om te controleren of de witte banen die we op de kaart zien nu paden zijn of niet. Ik denk wel eens dat het brandgangen zijn door de bomen en dat lijkt te kloppen. Op de OS kaarten moet je dus geen witte banen volgen want dat zijn geen paden.

klik voor groot

Na 15 km staan we weer bij de auto. Dat was weer een leuk rondje en wafje deed het gelukkig ook prima. Op naar de volgende run dan maar weer.

gegevens:

* 15 km
* 9 graden

december 258 km – 2016 totaal 3.966 km

tracer – 101 km
rapa nui – 678 km
hoka clifton 2 – 545 km
hoka bondi 4 – 290 km
hoka stinson lite 3 – 45 km
hoka mafate speed – 406 km
pure flow – 454 km

Gisteren was ik op pad in Fearnoch zonder wafje en zonder S. Vandaag ga ik ook even op pad en weer laat ik wafje thuis en blijft S. ook thuis. Ik kies voor een rondje vanaf het huisje en zal richting Loch Nant gaan lopen. Dat ligt hierachter en ik zag het nog niet eerder. Er is ook een dam en als het allemaal niet lekker loopt, dan kies ik voor een heen en weertje richting de dam en dan weer terug. Maar het liefste maak ik het rondje dat ik uitzette op de kaart. Dat is ongeveer 15 km en zal eerst flink stijgen maar daarna lekker dalen. Het laatste stuk zal dan over de weg gaan dus dat moet dan allemaal goed gaan.

Ik vertrek vanaf de cottage en zwaai naar S. Ik zeg dat ik wel 3 uur weg zou kunnen zijn eventueel met een raar pad en foto’s maken. Ik heb de Spot aan mijn belt hangen. Geen ideale plek waarschijnlijk want gisteren op mijn rondje in Fearnoch waren veel signals gemist dus we zijn benieuwd of het nu beter gaat.

Ik loop eerst naar Kilchrenan en loop langs de Inn en even later langs het kerkje.

klik voor groot

Daarna loop ik verder over de weg. De afslag naar links is verder dan ik denk maar uiteindelijk sla ik linksaf. De besneeuwde bergtoppen achter me zijn prachtig. Helaas is het grijs en grauw en komt er dus niks over op de foto’s. Ik loop in een soort niemandsland maar wel over een prima verhard pad. Niet direct avontuurlijk qua ondergrond maar het loopt wel even makkelijker. Het stijgt een beetje maar ik heb er geen last van. De wind is duidelijk aanwezig hier in het open stuk maar het boeit niet echt. Ik loop namelijk al langs het eerste meertje en dat is prachtig. Ik geniet nu al van de route eigenlijk. Wel jammer dat S. er niet bij is want dit moet hij ook wel zien eigenlijk.

klik voor groot

Verderop begint het bos en loop ik ook wat meer uit de wind. Dat loopt prima en het is ook erg mooi. Voordat ik het weet ben ik al bij de afslag naar Nants dam. Zal ik daar ook even heen lopen? Ik ga in ieder geval gewoon het hele rondje doen. Maar omdat ik toch niet helemaal kan inschatten wat ik nog allemaal ga tegenkomen (en weet dat ik tot 260 meter moet klimmen), besluit ik maar door te gaan met mijn rondje. Misschien nog een andere keer naar die dam.

Ik loop door en al snel heb ik weer een prachtig uitzicht over het meer. Loch Nant wordt ook gebruikt voor een powerstation dat ergens onder de grond zit. Ik zag op de kaart ‘intake’ en ik ga daar ook even kijken. Er is niet heel veel te zien daar. Ik zie in de verte aan de overkant wel de dam maar het powerstation zelf zie ik niet. Ik maak een kiekje en ga weer door. De route is makkelijk te vinden want er zijn niet veel opties onderweg om uit te kiezen. Maar ik kijk wel af en toe op de kaart want als je een verkeerd pad neemt, loopt dat waarschijnlijk nergens heen weten we inmiddels.

klik voor groot

Ik loop weer door een stukje bos. Op veel plekken zie ik mooie uitzichten op Loch Nant. Ineens staan er weer van die borden van de forestry dat ik eigenlijk niet verder mag vanwege rooiwerkzaamheden. Dat staat dus ineens ergens in de middel of nowhere alsof je dan gewoon even terug kunt lopen ofzoiets. Heel merkwaardig. Omdat het bijna Kerstmis is, loop ik maar gewoon weer door en er is inderdaad geen activiteit. Ineens heb ik uitzicht op Loch Awe van bovenaf. Ik ben blijkbaar toch inderdaad een heel stuk naar boven gekomen, zoals ik op de kaart ook al had gezien. Ik heb het niet echt gemerkt tijdens het lopen trouwens. Prachtig is het en zo jammer dat het niet wat helderder is. Onze ogen kunnen dat prima zien maar de camera niet.

klik voor groot

Vanaf nu gaat de weg een heel stuk naar beneden. Dat loopt wel even lekker en ik hobbel rustig over het pad naar beneden. Ik ben benieuwd of de Spot netjes de beacons uitzendt deze keer. Straks kom ik op de weg uit en zal ik een stuk terug moeten lopen over de verharde weg. Maar nu kan ik nog even genieten van het bos en de stilte om me heen.

Aan het einde van het pad sla ik linksaf. Eigenlijk is de route over de weg nog best fraai met de uitzichten die ik toch nog her en der heb over Loch Awe. De weg loopt alleen wel redelijk op en neer en dat valt niet eens mee. Vreemd is dat, want de route naar boven door het bos lijkt op de kaart toch echt zwaarder.

Inmiddels ben ik bijna thuis. Ik maak nog even een foto van de weg en van de besneeuwde bergtoppen in de verte. Waarom is het nou niet wat helderder? De toppen verdwijnen bijna in de witte wolken…..

klik voor groot

Daarna loop ik door en sla ik af richting de cottage. Eerst over een modderig hobbelpad waar we van de week drie hertjes zagen oversteken. Daarna linksaf naar de cottage zelf en het terrein op. Het huisje oogt een beetje ouderwets vanaf deze kant met de kleine vensters maar het is een erg comfortabel huis met en hele mooie tuin.

klik voor groot

Ik was natuurlijk veel sneller thuis dan gepland. Ik kon overal gewoon lekker doorlopen en heb niet teveel tijd verloren met stilstaan en foto’s maken. Dit was nou gewoon een redelijk snel rondje en nog prachtig ook. Op naar de volgende run dan maar weer.

gegevens:

* 15 km
* 2 graden

december 243 km – 2016 totaal 3.951 km

tracer – 101 km
rapa nui – 678 km
hoka clifton 2 – 545 km
hoka bondi 4 – 290 km
hoka stinson lite 3 – 45 km
hoka mafate speed – 391 km
pure flow – 454 km

Gisteren heb ik niet gelopen omdat we in de ochtend met de kano bezig waren en een kort rondje hebben gevaren. Vandaag ga ik even alleen op pad voor een rondje. Wafje lijkt een beetje last te hebben van een oortje. Misschien heeft ze te hard langs de grassen geschuurd op ons rondje van eergisteren. Bovendien sliep ze ook zo diep dat ik haar maar lekker laat slapen vandaag. Het regent toch dus ze hoeft niet extra nat te worden. S. blijft ook thuis, dus hij heeft even een paar rustige uurtjes voor zichzelf. Ik kies voor Fearnoch Forest waar we al zo vaak liepen. Dat loopt goed, ik weet dan precies waar ik een moet en hoe lang ik ongeveer weg zal zijn.

Als ik vertrek, is het eigenlijk best koud zie ik op de thermometer van de auto. Niet erg, ik heb mijn sleeves aan en mijn gele Nike primaloft bodywarmer. Dat is wel genoeg al was een winter tight misschien wel lekker geweest met de regen.

Al snel kom ik aan bij Fearnoch. Ik had precies 16 minuten nodig om op de weg naar Taynuilt te komen vanaf het huisje. Dat duurt best lang maar het lijkt al minder ver dan de eerste keer dat we hier in het donker reden. Ik parkeer de auto en ga op pad. Er valt wat witte rommel uit de lucht. Ik ben benieuwd!

klik voor groot

Vrijwel aan het begin van de route zie ik al borden dat je eigenlijk niet verder mag/kunt vanwege forestry works. Toch niet vandaag? Ik hoor niets dus volgens mij rijden er geen wagens. Dat lijkt me wel veilig en ik besluit door te lopen. Ik ben nog met de warming up bezig als ik een auto van de Forestry Commission zie. Hij stopt, draait het raampje naar beneden en daar begint het… Of de signs niet zichtbaar waren. Eh…. Ik jokkebrok dat iemand gezegd had dat er niet gewerkt werd en dat het OK was. Oh, hij bedoelde ook niet dat ik er niet mocht komen, hij vroeg zich alleen af of de borden leesbaar waren. Hahaha ja vast. Dat was een nette manier om te vragen of ik wel kon lezen…. Maar al snel bleek de man mij te herkennen van vorig jaar. Pete van de commission uit Fearnoch. Ik was hier vorig jaar toch met mijn ‘man and the dog’ Yep. We praten wat en ondertussen sta ik in de keiharde hagel en zit hij lekker in de auto. Ik moet lachen als ik weer verder loop. Eindelijk kan ik beginnen met de run.

Het weer valt me wel mee eigenlijk. Het is niet echt koud en er staat niet veel wind. Er komt wel wit spul uit de lucht. Soms een soort harde witte hagel waar je overigens verder niet nat van wordt. Met een petje op maakt het uberhaupt al geen bal uit, zeker niet als je al even aan het lopen bent.

Ik kijk eens om me heen en ben verrast hoe het bos eruit ziet. Ik herken het bijna niet van vorig jaar. Er zijn zoveel bomen gekapt! Ik snap het beleid nog steeds niet moet ik bekennen want het is weer een enorme kaalslag. Hoe lang zou het duren voordat er weer bomen staan? Zonde. Ik begrijp ook niet goed waarom er allemaal paden overblijven die niet even aan elkaar worden gemaakt voor walking routes. Schotland heeft toch echt toerisme nodig? Pete zei al dat de cycling bordjes waren weggehaald vanwege bezuinigingen. Waarom weghalen? Waarom niet laten staan en erbij zetten dat ze niet meer onderhouden worden? Al nadenkend loop ik verder. Het is hier prachtig en ik geniet wel van mijn rustige runnetje.

klik voor groot

Ik moet even op de kaart kijken waar ik eigenlijk naar links moet afslaan richting de Glen. Dat wil ik graag maar ik herken niet alles meer vanwege de kaalslag. Maar al snel sla ik linksaf en ben ik op het bekende pad. Ik stop even voor een sanitaire stop. Geweldig uitzicht haha. Ik hobbel rustig door en kom nu in een totaal open stuk waar ik enkele jaren geleden nog langs krakende en piepende bomen liep. Ineens sta ik bij het einde van het bos en loop ik de glen al in.

klik voor groot

Het watertje steek ik makkelijk over en het pad daarna is niet erg modderig. Ik loop daarna lekker over de weg door de Glen met de wind in de rug. Heerlijk! Zonder wafje geen gedoe met de wildroosters dus ik kan lekker doorlopen. Ik hobbel langs de fietsverhuur waar we twee jaar geleden nog een fietsje huurden en sla daarna linksaf bij de Gardens die overigens nu ook geopend zijn (voor charity).

Daar loop ik weer het bos in en mijn volgende stopje zal het meertje zijn met de ‘Bell’. Ik maak natuurlijk even een kiekje en besluit daarna even rond het meertje te lopen ook al zal ik dan straks even door een moerasachtig stukje terug moeten.

klik voor groot

Na het lusje loop ik weer verder richting Fearnoch Forest. Het lopen gaat verder prima. Ik ben verrast door de witte stukjes her en der waar de hagel blijft liggen maar mooi is het allemaal wel. Verderop loop ik langs Pete’s Pitstop (jawel, van de ranger die ik net tegen kwam met zijn auto) en daarna loop ik verder een stukje naar beneden.

klik voor groot

Vanaf hier schiet het op en al snel loop ik door Fearnoch en naar de parkeerplaats. Inmiddels ligt er een dun laagje hagel/sneeuw op het pad. Ik ben verder niemand tegengekomen onderweg maar bij de parkeerplaats staan toch drie andere auto’s. Er zijn kennelijk nog meer gekken die onderweg zijn.

Na 15 km sta ik weer bij de auto. Even lekker gelopen en nu naar huis! Op naar de volgende ronde.

klik voor groot

gegevens:

* 15 km
* 2 graden

december 218 km – 2016 totaal 3.936 km

tracer – 101 km
rapa nui – 678 km
hoka clifton 2 – 545 km
hoka bondi 4 – 290 km
hoka stinson lite 3 – 45 km
hoka mafate speed – 376 km
pure flow – 454 km

Vandaag gaan we weer op pad voor een rondje. Ik heb een aardig 8 km rondje uitgezet en dat gaan we even lopen. Het is geen mooi weer vandaag en als we eenmaal op de parkeerplaats staan voor vertrek, regent het ook nog eens flink. We zijn niet helemaal zeker of de route wel te doen is met de fiets maar we gaan maar gewoon op pad. Er kan ons niks gebeuren toch? Uiteindelijk kom je altijd overal (op een of andere manier).

We vertrekken vanaf de parkeerplaats en lopen even naar het pad dat meteen al steil omhoog loopt. S. moppert meteen al op de eerste meters. Ja: het klimt, het is modderig en het is zacht. “Noemen ze dit een fietspad”? Nee waarschijnlijk niet maar what the heck toch? Langzaam klimmen we naar boven. Ik moet heel vaak even wachten totdat S. er ook weer bij is en ondertussen rent Ztje heen en weer tussen mij en S. om het roedeltje een beetje bij elkaar te houden.

klik voor groot

Op een gegeven moment is linksaf een afslagje naar een waterval maar S. heeft eigenlijk geen zin om heen en weer te gaan alleen maar voor die waterval. Als we de kaart bekijken, lijkt het erop dat onze route ook die richting (deels) opgaat. We lopen dus door en steken een watertje over.

klik voor groot

Als ik even later nog eens op de kaart kijk, merk ik dat we verkeerd zijn en toch het pad naar de waterval aan het volgen zijn en niet op onze route zitten. Omdat S. vooral moppert, kijk ik op de kaart en zie dat we ook door kunnen lopen en dan weer terug kunnen naar de weg, of door kunnen lopen en daarna een andere fietsroute kunnen oppakken. Daarbij moeten we wel even opletten dat we een paadje nemen dat ons naar de weg zal leiden, omdat het grote pad volgens de kaart ergens gewoon op zal houden. Zo gezegd zo gedaan en al snel zijn we verder onderweg. We lopen naar de waterval en kijken naar het snel stromende water. Het is mooi maar ik heb woef aan de riem gedaan en haar aan de andere kant van de waterval even vastgemaakt aan de reling. Vreemd genoeg is de brug aan beide zijden open en ik heb geen zin dat ze zo het water inklettert.

klik voor groot

Na de waterval lopen we dus door en al snel komen we daarna op een breed pad waar het goed fietsen is. We zien daar zelfs een bordje dat er mobile signal is. Een unicum want je hebt hier echt nergens verbinding. We praten wat over het nut (of het ontbreken daarvan) van de pogingen om modder te ontwijken. Ik deed dat een paar jaar geleden ook nog maar gewoon erdoorheen denderen is veel makkelijker. Je voorkomt toch niet dat je vies wordt en het scheelt een heleboel tijd en gedoe. Je eraan ergeren heeft simpelweg geen zin.

klik voor groot

Ik zie ook het pad van de nature trail waar we eigenlijk in hadden gemoeten op de terugweg van de getekende route. Dat doe ik nog wel een keer alleen…..

We lopen verder en het is wel erg mooi inmiddels. Mooie uitzichten hoewel het erg mistig is. Maar inmiddels is het al lang weer droog dus je moet je vooral niet laten weerhouden door het weer om iets te gaan doen hier. Dat weten we inmiddels ook al lang. Voor hetzelfde geld schijnt straks de zon volop.

Het loopt aardig omhoog maar het gaat eigenlijk wel goed zowel lopend als met het fietsje. Op een gegeven moment kijk ik eens op de kaart waar dat paadje nou zal zijn maar ik begrijp het niet helemaal. We zien de weg namelijk in de diepte liggen en dat paadje zou dan wel heel steil naar beneden moeten lopen….. We zien het wel en lopen door. Als ik nog eens kijk, zijn we al lang voorbij het pad gelopen en zijn volgens de kaart nu bijna bij het einde van dit brede pad. Zou het echt doodlopen? Het antwoord is dus simpel ja. Het pad stopt en we kunnen niet verder. Hoewel? Er is duidelijk door mensen een pad ‘gebaand’ en ik ga eens even kijken of dat aan zal sluiten op het getekende pad op de kaart. Dat lijkt zo te zijn en S. volgt met zijn fietsje door de rimboe.

klik voor groot

We komen inderdaad op het stippellijntje uit dat op de kaart staat. Nu zouden we dus naar de weg moeten kunnen komen. We ploeteren door. Het weer is inmiddels opgeklaard en het uitzicht over het Loch is prachtig. We ploeteren nog verder. Gaat dit wel lukken dan? We dubben ergens even of we niet terug moeten keren maar gezien het korte stukje dat we nog moeten volgens de kaart, besluiten we verder te gaan.

klik voor groot

Maar dan komen we bij een bosrand en is er echt geen enkel pad meer te ontdekken. En nu? We zijn dicht bij de weg maar we komen er dus niet. Ergens loopt ook nog water en als we verkeerd uitkomen, komen we daar waarschijnlijk ook niet overheen. Van hardlopen is al lang geen sprake meer. Van wandelen al nauwelijks eigenlijk.

S. oppert dat het misschien wel het snelste is om gewoon rechtdoor naar boven te klimmen in plaats van dat hele stuk terug en dat gaan we proberen. Mij lukt het wel aardig maar ik heb geen fiets. Woef kan het ook wel en langzaam komen we steeds wat hoger en in de buurt van het grote pad waar we (een uur geleden) begonnen. Op een gegeven moment is het allemaal zo lastig en steil dat ik de fiets zeker met de hondenriem. McGyver is er niks bij.

klik voor groot

Zo komen we weer zonder kleerscheuren op het pad. We hebben anderhalf uur nodig gehad voor 800 meter ofzo maar dat mag de pret niet drukken. Nu moeten we dus weer terug…..

Als we weer op gang zijn, gaat de zon zelfs schijnen. Het uitzicht is wel prachtig moet ik bekennen. Mooi is het hier zeker! We komen tot onze verrassing een dame tegen die naar boven aan het lopen is en vragen waar zij eigenlijk heen wil. Misschien hebben we toch een pad gemist? Ze heeft duidelijk ook geen idee dat het pad straks ophoudt. Dan zijn wij nog beter voorbereid met onze kaart en kennis van het pad!

klik voor groot

Terwijl we verder lopen, merken we pas goed dat we alleen maar omhoog gegaan zijn op de heenweg. Wat goed van ons dat we dit zo even hebben gelopen! Maar zo naar beneden gaat het allemaal sneller, hoewel ik heel tevreden was over het tempo op de heenweg eigenlijk.

klik voor groot

Al snel zijn we bij de afslag en kiezen de weg rechtstreeks naar de gewone (auto)weg. Vanaf daar lopen we dan over de verharde we richting de auto. Na 13 km staan we weer bij de auto. Niet helemaal de geplande 8 km ronde en ook niet een alledaags rondje, dat is duidelijk. In ieder geval heeft S. nu wel een goede oefening gehad in modderhappen. Op naar de volgende!

gegevens:

* 13 km
* 9 graden

december 203 km – 2016 totaal 3.921 km

tracer – 101 km
rapa nui – 678 km
hoka clifton 2 – 545 km
hoka bondi 4 – 290 km
hoka stinson lite 3 – 45 km
hoka mafate speed – 361 km
pure flow – 454 km

Gisteren zijn we aangekomen in Schotland. We waren natuurlijk pas heel laat in het huisje dus van lopen kwam niks meer. Niet verkeerd, want na de Bruggenloop heb ik elke dag gelopen, dus 6 dagen op rij en dat lijkt me wel even genoeg ook. Maar vandaag gaan we natuurlijk op ontdekkingstocht hier in het nieuwe gebied. Ik heb al enkele routes uitgezet maar heb geen idee wat ik moet verwachten.

We kiezen voor de route die eerst naar een hotel loopt en vanaf daar de rimboe in zal gaan. We willen bij het hotel even kijken of we de pier kunnen gebruiken voor de kano. Vanaf daar is het 5 km varen naar Kilchurn castle en dat lijkt ons heel gaaf. Vol goede moed vertrekken we dus voor ons rondje. Het zal ongeveer 16 km zijn vanaf de cottage dus dat is goed te doen als het pad een beetje meevalt om te lopen en te fietsen.

Vanaf de cottage vertrekken we eerst richting Kilchrenan. We gaan niet rechtsaf richting het eerste hotel (dat nu gesloten is vanwege renovatie) maar linksaf richting het dorpje. Bij de Inn die we zeker een keer gaan uitproberen, slaan we rechtsaf richting het hotel. Ik heb al eens gekeken wat voor hotel dat eigenlijk is en schrok me dood van de prijzen. Voor Hogmanay vragen ze gewoon 2,400 pond voor 3 nachten en wat diners. Kennelijk zijn er mensen die dat echt betalen….De weg loopt al meteen lekker omhoog dus we kunnen meteen aan de bak met een klimmetje.

klik voor groot

Het weer is vandaag op zich OK. Droog, vrij warm maar wel grijs. Dat is jammer want het ziet er allemaal vriendelijker uit als het zonnig is natuurlijk. We lopen over de weg richting het hotel op 7 km afstand van het dorpje zelf. Er is niet echt veel te zien, er zijn geen mooie uitzichten behalve bij een klein meertje aan onze linkerhand.

klik voor groot

Af en toe kijken we op de kaart als we een pad zien, om te kijken hoe dat is aangegeven op de kaart. Het is vaak niet te zien of iets een karrenpad is, of een fatsoenlijk pad en zo hopen we wat meer inzicht daarin te krijgen. Maar eigenlijk weten we het nu nog niet en bovendien lopen de meeste paden in dit gebied gewoon dood. Het rondje voor vandaag gaat eerst over de weg richting het hotel en gaat daarna ergens links de rimboe in. Of dat te doen is met de fiets, weten we dus niet.

Als we bij het hotel aankomen, zien we een cottage in de bocht. Later zien we dat ook dit verhuurd wordt door het hotel. Op dit moment vanaf 285 pond per nacht (maximaal 4 personen). Ook niet echt goedkoop dus. We nemen het pad rechtsaf naar een pier (volgens de kaart). Eindelijk van het harde asfalt af en even lekker over zacht gras lopen. Al snel komen we bij het piertje waar we niets aan hebben voor de kano. Heel hoog en bovendien een bouwval. Mooi is het er wel zo bij het meer en we kijken even rond.

klik voor groot

Nadat we hebben rondgekeken, gaan we weer terug over het gras stukje richting hotel waar een jetty zou moeten zijn waar we misschien de kano in het water kunnen laten.

klik voor groot

Eindelijk zien we het hotel en we vergeten er helemaal een foto van te maken. We zijn niet onder de indruk. Een beetje donker en somber. Als we eromheen lopen zien we een vervallen huisje met vervallen auto’s. Dit is notabene de oprit naar het Boat House dat voor 300 pond per nacht te huur is in deze periode. Dat is toch wel erg duur en het ziet er allemaal niet zo uitnodigend uit eigenlijk. Van het boat house maken we geen foto maar we kijken even rond bij het meer en bij de jetty. Als ze ons niet wegsturen, kunnen we vanaf hier inderdaad vertrekken met de kano. Vanaf hier zijn eerst 2 eilandjes te bereiken met wat te zien en als het water niet te ruw is ook nog Kilchurn Castle verder weg.

klik voor groot

We gaan weer terug en besluiten niet het rondje te lopen dat ik had uitgezet maar terug te keren. We zijn al lang onderweg en we hebben niets bij ons voor woef die enorm vee gras aan het plukken is. Straks gaat ze kotsen en dan hebben we een probleem. Bovendien zit er al 10 km op de teller en moeten we zeker nog 7 kilometer terug als we dezelfde weg kiezen. Dat lijkt ons wel genoeg.

We kiezen voor de ‘garden walk’ die ergens op de bordje staat op het terrein van het hotel. Dat is misschien wel leuk om weer bij de weg te komen. Weten wij veel….

Met de fiets is het dus niet te doen. Modderig en lastig. Maar uiteindelijk lopen we zelfs vast en stuiten we op een hek! Dat was echt balen en onverwacht. We waren bijna bij de weg en nu moeten we dus weer terug door die shitzooi.

klik voor groot

In het stukje bos vond ik de bomen die zo recht stonden wel erg mooi om te zien eigenlijk. Ondertussen doet S. zijn best om met het fietsje ook mee te komen. Hij is enorm aan het mopperen onderweg…. Dat dan weer wel….

klik voor groot

Maar uiteindelijk zijn we dan gewoon weer op de weg en kunnen we terug naar de cottage. Omdat we niet heel lang meer onderweg willen zijn voor woefje, loop ik even door en gaat het een stuk sneller allemaal dan de heenweg.

klik voor groot

Na 18 km staan we weer voor de deur van het huisje. Het rondje viel een beetje tegen maar we moeten hier natuurlijk alles opnieuw ontdekken. Bij het meer was het erg mooi, maar we hadden gehoopt er onderweg ook wat meer van te zien eigenlijk.

Op naar de volgende run dan maar weer.

gegevens:

* 18 km
* 9 graden

december 190 km – 2016 totaal 3.908 km

tracer – 101 km
rapa nui – 678 km
hoka clifton 2 – 545 km
hoka bondi 4 – 290 km
hoka stinson lite 3 – 45 km
hoka mafate speed – 348 km
pure flow – 454 km