Vandaag vertrekken we weer voor een fietstocht van 2 dagen hier in Schotland. Het is ongelooflijk dat het precies een jaar geleden is dat we dit voor het eerst deden met relatief weinig fietskilometers in de benen en nul ervaring. Wat is er een hoop gebeurd in de tussentijd! Vorig jaar fietsen we nog met de Koga en de Fuji, en dit jaar rijden we met de Koga en de Santos. Sterker nog, ik fietste bijna al op een andere Santos dit jaar als we enkele weken geleden inderdaad de Travel Lite met Rohloff aangeschaft zouden hebben in Beek waar we in principe een akkoord hadden over de fiets. Maar naast een nieuwe Santos is er ook een nieuwe hybride en een racefiets bijgekomen en ook al fietsten we nog niet heel veel, er staan wel al bijna 4.000 kilometers op de teller sinds vorig jaar.
Qua materiaal hebben we weinig veranderd, want we waren al erg happy met onze spullen en daarmee kunnen we jaren vooruit. We hebben de kleine Rackpack voor achterop vervangen voor een grotere maat (31 L). Ook gaat dit jaar een kleine Nigor tarp mee om over de fietsen te leggen gedurende de nacht. Overigens kunnen we van die tarp ook een luifel maken bij een van de tenten. Als het regent kan dat kleine dingetje wel eens goed van pas komen. Ruimte neemt het ding niet in en het weegt 230 gram. Nieuw is ook een bagagenetje met 6 haken om spulletjes makkelijker te bevestigen op de bagagedrager. Tot slot hebben we als nieuwigheid dit jaar een bottle holder van Santos op mijn fiets gemonteerd waar alles inpast, van zak tot 2 liter fles. Wij kiezen deze rit voor een thermosfles met heet water voor het eten van woef en eventueel voor thee onderweg voor ons. We zullen echter ontdekken dat het niet zo zinvol is om een grote thermosfles mee te nemen als je vervolgens maar een 600 cc pannetje meeneemt waar je water mee kunt koken. Dat betekent dus hetzij een kleinere fles (ook voldoende) of tweemaal water koken in de ochtend van vertrek op het gasbrandertje. Weer wat geleerd dus.
Maar zo ver zijn we nog niet, want laten we beginnen bij het begin van deze trip. Het viel nog niet eens mee om te bedenken wat we zouden gaan doen deze keer. Niet te heuvelachtig en niet te ver rijden met de auto voor vertrek. Het liefst misschien wel helemaal niet met de auto eerst op pad maar gewoon vanaf het huisje vertrekken. Zou dat lukken? In april begin ik al met het maken van de route zodat we alles klaar hebben voor vertrek. De route, overnachtingsplek, lunch plek waar we met de hond welkom zijn en eventueel en plek om in de avond te eten.
Ik koos voor een stuk van de John Muir route voor de heenweg, vanaf het huisje richting North Berwick en dan via Gullane naar Seton Sands en Preston naar de campsite bij Musselburgh. Vreemd genoeg blijkt er maar 1 campsite op de route te liggen en als zij aanvankelijk melden dat we weliswaar op 1 pitch zouden staan maar met 2 tentjes en dan het lieve sommetje van 50 pond zouden moeten betalen baal ik als een stekker en ga ik weer op zoek naar een plek waar we de tenten dan maar in het wild gaan opzetten. Dat lukt niet want ik zie niets geschiktst op de kaart. Gelukkig krijg ik niet veel later het bericht dat we alsnog op 1 pitch mogen staan met onze 2 tentjes voor het bedrag van 1 tent. Me dunkt zeg want het bedrag is ook idioot hoog en aantrekkelijk lijkt het me allemaal niet. De terugweg verzin ik zelf een beetje en ik koppel wat fietsroutes aan elkaar die me wat lijken en waar ook nog iets te zien zal zijn.
Als de route klaar is, ga ik verder met het zoeken naar geschikte lunch plekken. Ik kies dingen op 2 afstanden van de start, omdat je nooit weet waar je ongeveer uitkomt qua rij afstand. Tijdens een van de vorige routes kwamen we pas om 16 uur in de buurt van de plek waar ik de lunch bedacht had en daar heb ik dus van geleerd. Normaal zou het niet uitmaken maar aangezien we een hond bij ons hebben is het wel even navragen waar we welkom zijn. Buiten zitten voor het geval het mooi weer is, is ook prettig en zo zoek ik dus tot ik een ons weeg maar alles lukt en uiteindelijk heb ik het lijstje klaar met de routes, de slaapplaats en de mogelijkheden om een hapje te eten. Het avond eten op dag 1 lijkt niet echt te lukken dus waarschijnlijk halen we wat lekkers bij de Co-Op waar we langsrijden vlak voordat we naar de campsite rijden en eten we gewoon een maaltijd uit een zak bij de tent. Met mooi weer is dat ook helemaal prima.
Aanvankelijk denken we maandag en dinsdag te gaan rijden, maar uiteindelijk lijken woensdag en donderdag de beste weersvoorspelling te hebben dus boeken we de overnachting voor de woensdag nacht. Helaas ben ik mijn dag & nacht lenzen vergeten en ook al bestelde ik die vrijdag nog voordat we op de boot stapten met bezorging op zaterdag, we vertrekken zonder lenzen omdat de bezorging niet op tijd was helaas. Maar het bedrijf was zo goed om een nieuw pakje te versturen naar de campsite en dat zou woensdag aan moeten komen daar dus dat is fijn.
Dinsdag pakken we alles al in en woensdag zijn we al vroeg klaar voor vertrek. De tassen gaan op de fietsen, de bidons en alle tasjes zaten er al op en hoewel we al om 9 uur buiten staan met onze fietsen en de doggyride, rijden we toch pas om 9.30 echt weg van het huisje.
We wegen alle tassen eens om te zien hoeveel we nu precies meenemen en wat dat dan allemaal is. Het totaal komt op een kleine 30 kilo voor 2 personen en hond inclusief voeding en 2 tenten.
Voortassen (zwart ortlieb klein): alle kledingstukken beide rond de 3.50 kilo
Achtertassen Koga (rood ortlieb): per tas 1 slaapzak, tent, matje plus overtrek, kussentje, handdoek en klein spul: 5.66 kg en 4.60 kg
Achtertassen Santos (zwart ortlieb groot): zitmatjes, noblecamper, dons quilt, onderkleedje, tarp, voeding, toilet etuitje, handdoeken voor woef, dagzakje voeding voor woef, reserve gas: 3.80 kg en 3 kg
Rackpack Koga (31 liter Ortlieb): zakje met alle electra (powerbank, snoertjes, stekker), zakje met persoonlijke verzorging spullen (vochtige doekjes, handdoekje, zakdoekjes), zonnebrandcremes, zakje met dagvoer voor woef, kammetje voor woef, rolletje met poepzakjes, zakjes met brood voor ons (8 stuks gesmeerd), babybel kaasjes, OMM etui met kookspullen, lepels etc., drinkbakje voor woef, reserve jasje, snacks (mars), wegenkaaren, boekje van de route, selfiestick, reserve camera etc : 6 kg
Op de Koga zitten de rode grote tassen achter, daartussen op de bagagedrager de hoes voor de doggyride en daar boven op de rackpack. En aan de voorzijde twee zwarte kleinere tassen. Op de Santos hangen de zwarte achtertassen en daartussen zitten in een tasje mijn normale schoenen onder het nieuwe bagagenetje.
klik voor groot
Omdat we vanaf het huisje vertrekken, weten we al dat we al snel een stukje moeten duwen omdat de weg steil omhoog loopt. Dat is geen probleem want woef kan dan meteen even loslopen en plassen. Het blijft opletten deze trip want ze is loops en zo goed als op haar hoogtepunt.
Nadat we de fietsen en de doggyride omhoog geduwd hebben, besluit ik meteen mijn lange broek uit te trekken zodat ik alleen met mijn 3/4 fietsbroek blijf rijden. Het weer is prima dus dat fietst veel lekkerder. Daarna gaan we weer verder. Dit eerste stuk van de route kennen we goed van eerdere looprondjes.
klik voor groot
Eigenlijk zouden we eerst richting Dunbar moeten fietsen om daar de route te starten. Dunbar is het eindpunt van de John Muir route die start in Helensburgh aan de westkust van Schotland. Maar we hebben dat deel nu al vaak gereden of gelopen en kennen het daar nu wel. Bovendien loopt het eerste stuk van de route langs een drukke weg over een smal pad. Ik fietste daar vorig jaar mijn allereerste rondje overheen. Nu rijden we dus via Little Spott eerst richting de kust waar we mooi uitzicht over Bass Rock en Tantallon Castle zullen hebben.
Tegen 10 uur zijn we bij Pitcox en even verderop slaan we rechtsaf en rijden we noordwaarts. Deze weg is al nieuw en voor ons ligt de hoge heuvel van North Berwick in de verte. Dat is een mooi punt want daar gaan we als eerste heen. Als het goed is, kunnen we aan het einde van deze weg de A1 oversteken via een pad. Althans, volgens de kaarten die ik heb bestudeerd bij het maken van de route. Onderweg hebben we weer een moment waar we moeten afstappen omdat het te steil is. We duwen de fietsen maar even omhoog en rijden daarna weer verder.
klik voor groot
Bij Bielmill rijden we een weggetje op waar een bord staat dat de weg zal doodlopen. Er staat niets over fietsen en vreemd genoeg staat er zelfs een bordje naar rechts dat ons zegt dat de weg eigenlijk die kant op gaat als je door wilt. Kunnen we dan straks niet de A1 over? Ik twijfel maar we gaan toch verder. Terug kan altijd wel.
klik voor groot
We laten woef even lekker loslopen terwijl wij rustig over het pad fietsen. Ik ben we benieuwd, want ik heb zo goed op de kaarten zitten kijken! Er is vast een mogelijkheid om de A1 en het spoor over te komen daar. Even verderop komen we op een nog smaller pad. Zou er echt aan het einde van dat rare smalle paadje een overgang zijn? Wie maakt daar dan gebruik van? We zetten de fietsen even neer en we besluiten dat ik even ga kijken verderop voordat we met onze beladen fietsen dat stukje pad gaan nemen.
Het is maar een klein stukje en tot mijn verrassing zie ik een prachtige tunnel onder de A1 door aan het einde van dit pad. Ook staat er ineens zo vanuit het niets een bord dat dit een fietspad en wandelpad is. Waarom staat dat niet aan het begin? Mijn route klopt dus als een bus maar even leek het er niet op! Ik maak een foto en wandel weer terug naar de plek waar we de fietsen hebben staan en waar S. en woefje ook zijn. Als ik de foto van het tunneltje wil laten zien op mijn camera, merk ik dat ik geen toegang heb tot de geheugen kaart. Ik erger me en ruil de camera om met de RX100 die ook in mijn fietstasje zit. Later bedenk ik pas dat dit komt doordat ik via de computer foto’s van de kaart heb gehaald. Dat geeft een foutmelding waardoor je niet meer de kaart kunt bereiken via de camera zelf. Ik hoop wel dat de eerste foto’s die ik maakte nog bereikbaar zijn (en dat waren ze). Daarna vergis ik me in de tijd en denk dat het al 11.30 is omdat de tijd op de Teasi niet is aangepast aan de UK tijd. Zo krijgt woefje een uur te vroeg haar eten maar dat vindt ze geen enkel probleem. Wij gaan ondertussen in de zon ook een boterhammetje eten.
klik voor groot
Tegen 11 uur gaan we weer op pad en gaan richting het tunneltje. Eens kijken of we er nu echt overheen en doorheen kunnen komen! Dat tunneltje is natuurlijk geen probleem maar daarna zie ik ineens een hek. Gelukkig blijkt dat hek alleen de afscheiding te zijn met het spoor en kunnen wij over een brug. Maar ook dat is even een uitdaging want daarvoor moet de doggyride los en moeten we met de beladen fietsen eerst de trap op en daarna de trap weer af.
klik voor groot
Aan de andere kant van het spoor zijn we vlak bij de weg die we gaan oversteken om richting Tyninghame te gaan. Het is inmiddels 11.05 dus het valt eigenlijk heel erg mee hoeveel tijd dit gekost heeft.
Grappig genoeg kwamen we gisteren twee Nederlanders tegen in het dorp die een fietsenwinkel hebben en de Santos Travel Lite + aan het testen waren. Zij waren vanaf Dunbar op weg naar Edinburgh en wij adviseerden ze de route te kiezen die wij nu rijden. Zij hadden een andere route in hun hoofd meer langs de drukke weg en we zijn benieuwd welke route ze uiteindelijk reden. Overigens zagen we later een stukje van het verslag waar ze pretendeerden de fietsen in de Schotse Hooglanden te gaan testen. Het stukje Newcastle naar Edinburgh heeft dus niets met Hooglanden te maken. Zij reden precies dezelfde route als wij hier vorig jaar reden. Dat was voor ons tot nu toe de vlakste en gemakkelijkste route.
Maar wij rijden niet op een e-bike en fietsen weer rustig door. De weg golft een beetje op en neer en straks slaan we rechtsaf en zijn we weer op een rustige weg. Ik ontdekte die route vorig jaar toen ik een terugweg maakte van het John Muir stukje. De echte John Muir route gaat hier niet langs, die neemt een weg verder naar boven en slaat zo het mooie uitzicht op Tantallon castle totaal over. Je krijgt daar overigens wel een mooi offroad stukje voor terug dat eindigt bij North Berwick dus de route is wel fraai. Maar wij rijden dus eigenwijs net even anders hier en al snel zijn we bij de afslag naar Lochhouses en rijden verder.
klik voor groot
Overigens moeten we nog best soms even op de kaart kijken welke afslag we moeten hebben. at vind ik opvallend want vanaf de andere kant rijd je eigenlijk meteen de goede richting op. Ik herken weinig vanaf deze kant maar geniet wel van de mooie route. Straks komen we dichterbij North Berwick en gaan we mooie dingen zien.
Niet veel later is het zo ver en hebben we prachtig uitzicht over Bass Rock en Tantallon Castle.
klik voor groot
We stoppen natuurlijk even om te kijken en wat foto’s te maken. We gaan niet bij het kasteel kijken. Terwijl ik dit tik, kijk ik in de gids van de John Muir route en zie tot mijn verrassing dat er niets vermeld staat over Tantallon Castle. Dat is vreemd want ik zou wel verwachten dat dit genoemd zou worden zodat je er eventueel zelf heen kunt rijden. Het is maar een heel klein stukje van de officiele route. Meer over dit kasteel is hier te vinden
klik voor groot
Na ons rustige stukje rijden we ineens op de A198 richting North Berwick. We zijn nu weer op de officiele route. Ik ben benieuwd of het nu helemaal over is met de rustige wegen maar als ik me goed herinner zijn er heel wat stukken die toch net over een ander deel van of langs de weg gaan. Afwachten maar. We doen rustig aan, hebben alle tijd en vinden het leuk om te doen.
In North Berwick is niet veel te beleven. Het Scottish Seabird center zit hier en je kunt natuurlijk Berwicks Law beklimmen voor een prachtig uitzicht over de zee en de stad met de haven. Wij rijden door het stadje op weg naar Gullane. Vreemd genoeg lijkt er ook wel een berijdbaar pad te zijn dat dichter richting de zee loopt, maar de route geeft dat niet aan. Wij rijden dus maar de route die ik gemaakt heb en zijn daarna weer snel North Berwick uit.
klik voor groot
We rijden nu richting Dirleton met Dirleton Castle. Het loopt inmiddels tegen 13 uur en ik ben benieuwd of we nou nog en beetje op een normale tijd in Gullane aankomen. Ik heb een adresje in Gullane opgezocht voor de lunch dus dat zou leuk zijn.
Eerst nu Dirleton en het castle. Gelukkig kunnen we fietsen achter het hek stallen en mag woefje ook aangelijnd mee naar binnen als we het castle gaan bezichtigen.
klik voor groot
Dirleton Castle was het thuis voor 3 families voor 400 jaar en werd beschadigd in de belegering in 1650 maar weer hersteld in 1660. Er is een prachtige tuin en het is leuk om de restanten van het castle te bekijken. Toch jammer dat we de drone niet meegenomen hebben maar ik had er geen zin in deze keer….
klik voor groot
We slenteren door de tuin en kijken binnen in het castle. Er staat nog best veel overeind en dat blijft leuk om te zien.
klik voor groot
Na 13.30 rijden we alweer en gaan nu op weg naar de kerk aan de overzijde die mooi schijnt te zijn. Alweer een stopje dus en de klok tikt rustig door.
klik voor groot
Nadat we alles bekeken hebben, fietsen we weer door richting Gullane. Daarvoor rijden we door Archerfield Links, een van de golfbanen van Gullane en komen langs de Walled Garden waar je ook iets kunt eten. Ons doel ligt midden in het centrum tegenover een restaurant waar we wel eens gegeten hebben en waar je heel goed kunt eten. We halen en passant nog wat andere fietsers in en komen rond 14.30 aan bij de Golf Inn waar we willen lunchen. We kunnen daar buiten zitten weet ik en de hond is ook welkom. Als we het even navragen, blijkt dat we met de fietsen naar achteren kunnen zodat die in het zicht staan. We moeten even zoeken en de doggyride blijkt niet door de poort te kunnen maar nadat het wiel is losgehaald past alles en zijn we in de Beer Garden voor onze lunch.
We kiezen een heerlijke plek op het terras en aangezien de zon volop schijnt, zetten we met vereende krachten de parasol even op. Woef en S. ook weer tevreden. We kiezen voor de sausage van de dag op een toasted panini en die blijkt heerlijk te zijn. Ik heb een heerlijke aardappelsalade erbij en die is smakelijk en fris. We nemen zelfs iets toe omdat dit de enige echte maaltijd vandaag zal zijn. Ik kies voor een lekkere warme brownie met chocoladeijs en S. neemt lemon tart. Dat smaakte echt heerlijk en het zag er nog mooi uit ook.
klik voor groot
Als we (eindelijk) klaar zijn met smikkelen, smeren we ons nogmaals goed in, vullen de bidons bij en gaan weer op pad. We hebben ruim anderhalf uur heerlijk geluierd en gegeten bij het restaurant. Prima plek!
klik voor groot
Vanaf Gullane rijden we even naar Saltcoats waar nog een ruine te zien moet zijn in de velden. Dat is maar een heel klein stukje van de route af die overigens weer over een heel mooi stukje natuur gaat. Gelukkig dus niet langs de drukke kustweg richting het westen.
Als we dichterbij komen, besef ik ineens dat ik hier al eens gelopen heb en die ruïnes dus wel degelijk ken. Toen stond het veld nog vol met mooie rode klaprozen!
klik voor groot
Saltcoats Castle behoorde toe aan de Livingstones en daarna werd het overgedragen aan de Hamiltons van Pencaitland in de 18e eeuw. Het werd bewoond tot even na 1800 maar was deels verwoest in 1820. Het pad naar het castle toe is heel smal en overwoekerd maar ik trek zonder morren de kar erdoorheen. Wafje was al even gaan kijken bij het castle. Gelukkig zijn er nog geen andere honden in zicht en is ze veilig.
klik voor groot
Als we alles even bekeken hebben gaan we weer terug. Helaas komt er net iemand aan met een hond en moeten we dus even wachten. Ik weet namelijk niet of ik de kar met woef erin wel over het pad krijg dus is het handiger als ze er even uit zou kunnen blijven.
klik voor groot
Het is inmiddels al 16.30 geworden dus de tijd tikt echt vrolijk door vandaag. We zijn al een heel eind op weg maar in Musselburgh zijn we nog lang niet. We hebben ook geen haast en we besluiten de campsite later te bellen voor onze aankomst tijd als we iets meer weten. Toch vreemd dat je met een campsite zelfs gebonden bent aan aankomst tijden. Omdat we al betaald hebben, maak ik me er echter niet druk over. We rijden dus rustig verder richting Seton Sands.
We rijden via Aberlady en rijden over de weg waar ik in 2014 liep tijdens de marathon. Eigenlijk willen we langs Gosford House rijden maar het hek zwenkt net dicht. Gesloten blijkbaar of je mag er toch niet overheen rijden. Bij het volgende hek kunnen we wel naar binnen maar dan moeten we weer terugfietsen om te gaan kijken en het gebouw hebben we al eerder gezien. We besluiten dus om verder te fietsen.
klik voor groot
Net tegen 17 uur rijden we langs het strand en zie ik een opgang via de duinen. Dat lijkt me nou een leuk plekje voor woef om even lekker te spelen en te rennen. We gaan dus van de route af en rijden richting het water dat redelijk laag staat. Eens kijken of mijn fietsje en de kar over het strand wil en kan rijden!
klik voor groot
Op het strand blijkt helaas iemand aan het spelen te zijn met een hond en woef is eigenlijk alleen geinteresseerd in dat rennende hondje. Ik doe mijn best met een balletje dat we vinden in het water en ren op en neer met haar aan de riem. Maar madam wil gewoon een kerel en kijkt verder niet echt op of om. We wachten of de man misschien nog vertrekt met zijn hondje maar dat blijkt niet het geval. Uiteindelijk wil woefje dan nog wel even het water in en speelt nog wat maar ze is er niet echt bij met haar hoofdje.
klik voor groot
Ondertussen bel ik maar eens naar de campsite om te vertellen dat we rond 19 uur zullen aankomen. Dat blijkt geen probleem maar wat wel een probleem is, is dat de lenzen niet zijn aangekomen. Dat is vervelend en ik stuur maar meteen weer een berichtje naar de lenzenboer. We hebben nog een paar dingen te bekijken voordat we bij de campsite aankomen en ik gok erop dat mijn 19 uur een beetje optimistisch is maar wie weet. Ruim na half zes rijden we weer en gaan richting Collegiate Church dat vlak bij ligt.
klik voor groot
We moeten een klein stukje over de weg rijden en slaan dan linksaf een pad op. Gelukkig staat er een bordje! Het is even zoeken maar na korte tijd zijn we er al. Helaas is het hek al dicht en kunnen we er niet heen. Het lijkt wel erg mooi en we maken dan maar een foto door het hek en over de muur.
klik voor groot
Na dit intermezzo dat niet zo succesvol was, rijden we door naar Cockenzie en Port Seton. Daar is een aardig haventje en natuurlijk moeten we daar ook even stoppen voor een kiekje en een kijkje. De huizen na de haven zijn leuk om te zien.
klik voor groot
Na het haventje voert de weg verder richting het oude Power Station van Cockenzie. Pas in 2015 werd dit deels neergehaald. Toen ik de marathon hier liep in 2014 ging ik nog onder de buizen door die over de weg voerden.
Net voor de jetty ligt een tuin met iets dat lijkt op een kunstwerk bestaande uit een ring met ballen maar wat bij nader inzien de grinding ring voor coal blijkt te zijn. Ik had dat ding al in het boekje van de route zien staan en natuurlijk kan ik hier niet voorbij rijden zonder een kiekje.
klik voor groot
Dan zijn we alweer bijna op de plaats van bestemming. Eerst nu naar Prestonpans waar we even snel iets lekkers halen bij de Co-Op voor bij de tent straks.
klik voor groot
Daarna rijden we nog even het stadje in om naar de kerk en het cross te kijken. Preston Tower met de dovecot is niet echt bijzonder maar wel oud en op zich leuk om even te bekijken. De Tower is uit 1400 en heeft een L-vormig structuur. Er is ook een prachtige tuin met bankjes overal. Ik ben benieuwd hoe druk het hier kan zijn. Meer over de tower staat hier
klik voor groot
Na de tower hebben we nog maar 1 ding op ons lijstje en dat is het Cross even verderop. Daar rijden we nog even heen ook al hebben we het nu wel even gehad. Het cross is een bijzonder ding uit 1600 en in die periode zijn er in Schotland maar 5 gebouwd waarvan dit de enige is die is overgebleven. Het is een symbool voor de rijkdom en rechten die de stad had in die periode. De stad kreeg marktrechten wat iets bijzonders was en ook een jaarlijkse markt. Daar hoorde dus zo’n mooi cross bij. Er is van alles aan te zien zoals twee deuren waarvan er eentje naar een trap leidt en eentje naar de town prison (1 cel), en een mooi bewerkte bovenkant met een eenhoorn. Helaas is mijn Teasi op en om een of andere reden wil de Powerbank niet aanblijven en krijg ik de Teasi dus niet onderweg opgeladen. Dat is vervelend, morgen even kijken wat daar mee aan de hand is.
klik voor groot
Na deze laatste twee bezienswaardigheden rijden we weer richting de kustweg op weg naar de campsite. Dat is vanaf hier nog maar een klein stukje en rond 19.30 rijden we naar boven voor ons laatste klimmetje. Dat gaat overigens best goed maar we schrikken ons wild van de geluiden die ons tegemoet komen. Een doedelzak en geroezemoes. Niks rustigs aan dat is duidelijk. Als we het terrein oprijden komt de warden ons in een buggy tegemoet rijden en rijdt ons voor naar de plek waar we kunnen gaan staan. De moed zakt ons in de schoenen want nu horen we weer iemand op een gitaar tokkelen. Het tentenveldje is op zich heel rustig met enkele tenten van motorrijders en een stel op de fiets maar die gitaar achter de heg is irritant.
kik voor groot
De twijfel slaat toe. Blijven we hier? Zou er nou nergens een plekje zijn voor de tent in het wild hier? S. gaat even terug fietsen om alsnog te kijken. Na een poosje komt hij weer terug. Niks te vinden. Inmiddels is de gitaar muziek ook opgehouden en is het eigenlijk wel heel stil. We besluiten de spullen uit te pakken en daarna wat te gaan eten.
klik voor groot
Gelukkig staat er wel een picknicktafel met bankjes en dat is erg fijn. De spullen kunnen erop en we kunnen normaal water koken en eten maken. Dat gaan we dus ook doen als de tenten staan. Alles is per tas ingepakt dus de tent, slaapzak, matje en rest van klein spul zit in een van de rode tassen die bij S. op de fiets zaten. In de kleine zwarte tasjes zit onze kleding, ook een tasje voor ieder. Op die manier is het makkelijk inpakken en uitpakken. We leggen nu de tassen terug in de doggyride waar de hoes overheen gaat gedurende de nacht maar ik denk dat het beter is om de tassen in de tent te houden zodat je – in geval van regen – alles gewoon meteen in de tent kunt opruimen en kunt inpakken. Alleen de tent blijft dan even staan maar zeker de Telemark kan nog gemakkelijk in de rode tas gepropt worden. Waarschijnlijk zou de Parula dan in een van de zwarte tassen moeten en de Noblecamper in de rode tas. Dit zijn zomaar wat gedachten over de situatie waarin het regent. Dat zou voor ons nieuw zijn en daarover nadenken kan geen kwaad. Overigens wordt voor morgen – na deze zonovergoten dag – ook regen voorspeld in de ochtend, dus willen we niet te laat afbreken en opruimen. Fietsen in de regen is niet erg maar als we moeten opruimen en daarna nat moeten beginnen is het wel vervelend.
We gaan lekker eten als alles klaar is en dat smaakt weer prima. De maaltijden van Lyo zijn niet goedkoop maar erg lekker en deze keer heb ik een big pack meegenomen omdat ik al had gezien dat avondeten in de buurt van de campsite lastig zou zijn. Bovendien is het inmiddels alweer zo laat dat we daar helemaal geen tijd meer voor hebben. Na het eten gaat S. wafje even uitlaten en als ze terug is gaat ze direct de tent in met haar jasje aan. Ze is bekaf en valt ogenblikkelijk in slaap. Die komt er niet meer uit…..
klik voor groot
Na het eten ga ik even douchen en dan kom ik erachter dat een tube gel is leeggelopen over al mijn spulletjes in mijn toilet etuitje. Ik moet dus alles eruit halen, afspoelen en weer afdrogen. Wat een rotzooi en wat kost het een hoop tijd! S. zit maar te wachten bij de tent en snapt er vast niets van. We fijn dat ik een goede handdoek bij me heb want ik heb niet alleen mezelf afgedroogd ermee maar kan dus ook al mijn spullen afdrogen. Overigens kochten we deze handdoeken bij de Aldi in Schotland en dat blijkt een prima koop want ze drogen uitstekend en nemen weinig plaats in.
Als ik terugkom, gaat S. nog even tandenpoetsen en dan is de dag voorbij. De Garmin is al opgeladen via de powerbank en beide Teasi navigaties liggen nu aan de powerbank. De telefoon doe ik vannacht wel via de kleine powerbank en dan kunnen we er weer even tegen. Woef slaapt nog steeds heerlijk in de tent en kijkt niet op of om als ik binnen kom. Ik dek haar lekker toe met de dons quilt die een succes is. Nog even die van haar laten verkleinen en van mij laten vergroten! Lichtgewicht en warm dus ideaal. De fietsen staan netjes afgedekt onder de nieuwe tarp dus die kunnen er ook even tegen. Op naar een nieuwe dag!
klik voor groot
Gegevens:
* afstand: 57 km
* hoogtemeters 321 meter
* rij tijd 4 uur 02 minuten
* verstreken tijd 10 uur 21 minuten
* snelheid 14,1 km/uur (max 34,7 km/uur)
* HS 106 gemiddeld (max 147)
* temperatuur 13 graden oplopend naar 20 graden
* wind 16 km/uur WNW
