Eergisteren liep ik het stuk vanaf de start bij Alnwick Castle naar de stepping stones waar je de river Aln over met steken. Ik was toen tamelijk verrast door het snel stromende en hoge water. Niks stepping stones. Vandaag zou ik starten bij de golfbaan van Alnmouth bij Foxton en terug lopen naar de stepping stones. Ijs en weder dienende zou ik na terugkeer ook nog even het strandstukje pakken naar het einde van een eerdere parcoursverkenning zodat ik echt alles gezien zou hebben. Bij de route toen van Craster naar Alnmouth kon ik niet verder omdat het getijde te hoog was en er dus geen strand meer was.
Maar eerst dus op naar Foxton voor de start van ons rondje. Dat was gelukkig snel gevonden en parkeren was bij de golfbaan ook geen enkel probleem. Eerst gaat woef uitgebreid haar behoefte doen op een ongewenste plek. Prima, dat is ze maar vast kwijt maar waar laat i dat nu. Eerst zoeken naar een prullenbak maar uiteindelijk vind ik er eentje bij het clubhuis. Weinig dus. Daarna dwars over de baan naar een paaltje waar ‘public footpath’ naar wijst. En meteen zit ik dus ook op de route van de ultra alleen loop ik eerst tegen de richting in. Prima, kan ik even zoeken en op de terugweg gewoon de weg lopen zoals het ‘moet’. We hobbelen al snel langs de baan over een modderig pad. Ik doe vreselijk mijn best en oefen in het moddertrappen en het gaat redelijk.
klik voor groot
Als hier een beetje zon overheen gaat en een paar droge dagen dan lijkt dat wel te doen. Maar ja, ik heb geen invloed op het weer dus ik weet alleen de situatie nu, en niet de situatie volgende week. Het pad is echter maar kort, daarna een stuk grasveld en daarna naar beneden richting de parkeerplaats bij Alnmouth waar het ontzettend druk is. Op de terugweg is dit dus wel even een klimmetje maar dat ga ik straks op de terugweg ontdekken.
klik voor groot
Vanaf de parkeerplaats een stukje duinen in. Op de heenweg loop ik ineens dor heel zacht zand maar op de terugweg ontdek ik dat je heel gemakkelijk over de rand van de golfbaan kunt lopen. Ik weet eigenlijk niet eens hoe de route echt loopt, omdat het naast elkaar ligt maar als het even kan dan pak ik het gras van de golfbaan.
Daarna even door een stukje van het stadje over de weg, langs een soort haventje en dan ver een speelveldje. Huh? O nee toch niet, want als ik aan het einde over het muurtje spring zie ik dat het pad eigenlijk daar loopt. Op de terugweg neem ik dus netjes dat pad (hoewel woef dus al op het muurtje staat voordat ik er erg in heb) maar dat is we enorm modderig, dus het speelveldje lijkt me een prima idee. Daarna houdt de weg ineens op vanwege een ingestorte muur. Ik zag langs de weg ook al overal zandzakken liggen, dus er is hier behoorlijk last geweest met water en wind zo te zien. Maar er is een prima oplossing, naast het afgesloten pad ligt een nieuw pad waar je ook kunt komen, dus prima geregeld. Ik hoef waf niet op te tillen want ze past precies tussen de metalen draden door..
klik voor groot
Daarna is het wel een aardig pad eigenlijk zo langs het water. Het uitzicht is mooi maar straks loop ik de andere kant op. Dat blijkt ook wel fraai, want dan kijk ik uit op het haventje met de bootjes. Ook leuk!
Na het pad over de brug en een stukje over de weg. Ik ontdek dat er een voetpad langs de weg loopt dus dat is prima met woef. Richting een rotonde en rechtsaf nog een stukje over de weg. Straks ergens links en dat is nog even zoeken maar er loopt inderdaad een pad. Nou ja pad…. ik bedoel er is een hekje naar een weiland dat hoog boven me uittorent. Daarheen blijkbaar.
Aan de andere kant is het niet veel beter en is het een beetje onduidelijk of je links moet aanhouden of langs het water moet lopen. Op de heenweg kies ik voor links, dat blijkt een klim en daal stukje te zijn door zachte modder. Op de terugweg zal ik over keiharde rotsjes moeten lopen en ook een stukje modder. Afhankelijk van het weer dus langs de ene kant of de andere kant dat is duidelijk.
klik voor groot
Maar daarna is het ineens een heel andere omgeving en eigenlijk wel mooi. Zeker met het lente zonnetje is het gewoon genieten. Rechts van me stroomt de river Aln die op dit punt een lieflijk riviertje is. Ver voor me uit, zie ik een hoge spoorbrug. Ook niet alledaags en een mooi punt om naartoe te lopen. De route wijst zich vanzelf dus verdwalen is er niet bij. Langs de rivier blijven lopen tot een boerderij. Prachtig! De ondergrond is ook prima te doen alleen erg hobbelig maar goed op te lopen met getrainde voeten.
klik voor groot
Ik zie de boerderij ook al liggen en ik kan kiezen uit het erf (zoals de route lijkt te lopen) of langs de heg over het pad. Ik kies het laatste vanwege de hond en dat is prima. Ik kom uit op de weg waar ik moet zijn via het gat in de heg. Ik weet dat we nu vlakbij de stones zijn met de crossing en ik ben benieuwd hoe het er vandaag uit zal zien.
klik voor groot
Het water lijkt rustiger dan eergisteren en iets minder hoog. De stones zijn nog steeds niet te zien natuurlijk maar ik vond vooral de stroming vervelend de vorige keer. Vandaag heb ik geen zin om weer te oefenen op die stenen dus ik besluit er niet op te stappen. Ik maak wat kiekjes van de route en van de hond en we keren weer terug.
klik voor groot
Vanaf nu dus even foto’s maken van de juiste richting zodat ik die straks voor de reeks kan gebruiken van de hele route. het weer is nog steeds geweldig en dit stukje loopt wel fijn. Dit bedoelde ik nou met lekker onverhard lopen in een mooie omgeving! Niet dat geklooi met die modder enzo om overeind te blijven!
Ik kijk nog even om naar de crossing als ik erlangs loop. Best een grappig punt en ik ben benieuwd hoeveel wandelaars vreemd opkijken als ze daar uitkomen. Maar nu eerst terug. Lekker langs de rivier, op weg naar de brug, onder de brug door, over het gras naar dat rare weiland met die modder richting de weg…. ik weet het al precies en het is leuk om zo te lopen en te weten dat ik hier straks ook weer zal lopen.
klik voor groot
Grappig genoeg kom ik verkeerd uit op het weiland en even kijk ik verrast naar de weg. Ik zie twee hekjes die toegang geven tot die weiland. Eentje waar ik nu op af lijk te lopen en die andere waar ik net doorheen gekomen ben. Vanaf de start lijkt het logisch dat je dus uitkomt bij het tweede hekje, maar als je rechts aanhoudt, kan je dus het eerste hekje nemen. Nou ja, maakt niet uit je komt dus gewoon weer bij de weg uit.
Even een stukje over de weg dus, bij de rotonde nu linksaf richting de brug en bij de brug weer rechtsaf langs het water. Kind kan de was doen en al snel hobbelen we weer over het paadje langs het water, de afgesloten weg en het speelveldje. Nee, ik pak echt het speelveldje straks, dat loopt veel makkelijker. Langs de bootjes en de huizen met de zandzakken op weg naar de eerste golfbaan en de parkeerplaats.
klik voor groot
Ik vind het vanaf deze kant best meevallen met die modder, maar ik weet dat het voor mij uitmaakt of ik moet klimmen of moet dalen. Ik vind klimmen in de modder makkelijker dan dalen. Geen idee waarom. Maar al snel zijn we bij de golfbaan in Foxton. Ik moet daar dus nu even omheen om weer richting het strand te komen om het laatste stukje te doen dat ik nog niet gezien heb. Dat is makkelijk, er is een weg en een hek naar het strand. Vanaf daar linksaf en dan zie je het andere punt alweer opdoemen. Toch loop ik erheen, want de tekening geeft eigenlijk aan dat je door de duinen moet maar er is helemaal geen pad. Ik herinner me van de vorige keer aan de andere kant ook al dat er geen pad was, anders had ik wel de golfbaan kunnen bereiken met hoog water. Ik besluit dus toch over het strand te hobbelen op weg naar het laatste puntje. Daar blijkt een trap naar boven en vanaf daar weet ik het, want daar stond ik de vorige keer ook.
klik voor groot
Ik wandel even naar boven en kijk nog eens naar het pad door de duinen. Nee dat is er niet en er staat ook een bordje. Er komt een oudere dame aanrijden en die vraag ik naar dat pad. Nee inderdaad dat bestaat niet en je kunt alleen naar de golfbaan over het strand. We praten nog wat en het gesprek komt op de crossing van de Aln. Een andere dame komt erbij die vertelt dat ze gezien heeft dat de nieuwe stepping stones werden geplaatst (eind 2013). Ze had de gemeente toen aangesproken waarom die dingen zo laag waren, omdat het water altijd hoger zou zijn. Dat bleek een regel van Health & Safety te zijn. De ene vrouw is benieuwd naar de stones en ik tover de foto’s tevoorschijn. We zijn het eens dat deze rare dingen een veel groter risico op valpartijen vormen dan hogere stenen. Maar het is niet anders, mensen zullen het ermee moeten doen het is vast al een hele klus geweest om deze te plaatsen. Ik ben benieuwd of ik door de rivier ga of over die stenen maar dat zal de tijd leren.
Ik neem afscheid van de dames die eerst nog uitgebreid de hond hebben besproken en beklopt en ga weer op weg over het strand. Ons avontuur zit er weer op en na 17,5 km zijn we weer bij de auto. De hele route bekeken, veel gezien en veel meegemaakt. Ik ken de route nu, de afstand is geen probleem dus het enige dat erg fijn zou zijn, zijn wat droge dagen volgende week en wat zon zodat alles een beetje kan drogen. Als bonus dan nog een zonnetje op de dag zelf en alles sal reg kom.
Gegevens:
* afstand: 17,5 km
* temp 11 graden
februari 176 km – 2014 totaal 405 km
hoka bondi b – 325 km
hoka bondi b – 160 km
hoka stinson tarmac – 180 km
hoka stinson trail – 243 km
minimus MT – 303 km
pure flow – 201 km
rondje in google earth openen
Dit is dus prima. Achteraf begrijp ik trouwens wel waarom de man me de andere kant op wees. Op de terugweg zag ik namelijk een ander bordje naar Broadstruther dus vanaf die kant kan je er ook komen. Maar woef en ik waren dus op de goede weg en dat voelt lekker. Het was wel even klimmen maar wel erg mooi en met het heerlijke zonnetje natuurlijk helemaal geweldig.
