Gisteren hadden we een zonovergoten dag om te fietsen. We waren wel moe aan het einde van de dag vanwege de voortdurende tegenwind uit het Westen. Vannacht hebben we geslapen in een houten huisje waar volop aan gewerkt werd. Binnen stonden stoelen, twee banken en een werktafel met verfspullen maar het was verrassend schoon en er was electricteit en water en het scheelde gedoe met tenten opzetten en weer opruimen. Aangezien er voor vannacht regen voorspeld was, leek het ons geen gek idee om het aanbod dus maar aan te nemen en in dat huisje te slapen op onze matrasjes en in de slaapzakken. Vreemd genoeg sliepen we allebei niet goed. Tegen de ochtend wel. Ik had last van woefje die besloten had naast me te komen liggen. Nou eerst half op mijn matrasje maar dat paste niet en toen ze eraf gleed, nam ze een deel van mijn slaapzak lekker mee over haar ruggetje. Lekker warm. Nou was zij ook lekker warm dus het was niet erg maar het was niet erg comfortabel. Later op de avond ging ze meer onder een stoel liggen en kreeg ze een koud koppie en uiteindelijk hebben we dan maar haar bedje tegen mijn matrasje aangelegd met de dons quilt omdat ze toch niet wilde gaan liggen op de plek die we voor haar bedacht hadden. Raar beest. Ik slaap niet lekker als het heel licht is, en dat was dus voor mij ook een probleem. Maar na het ontbijt van wafje om 07.30 dommelen we nog even en daarna gaan we maar eens eruit om haar uit te laten, ons klaar te maken , op te ruimen en te ontbijten.

klik voor groot

We zijn eigenlijk weer ontzettend langzaam met alles en pas tegen 10 uur zijn we klaar voor vertrek. Hoewel het de hele nacht droog is gebleven en ook in de ochtend droog was, regent het al als we eindelijk klaar zijn om te vertrekken. Dat brengt de nodige twijfel met zich mee, want wat trekken we nu aan? Als we in Nederland fietsen en we worden door de regen overvallen, dan houden we gewoon aan wat we aan hebben en dat is prima. Nu starten we met de regen die niet meer lijkt te stoppen en moeten we de hele dag. Het wordt een hele verkleed partij en van alles wordt uit de tassen gehaald. S. kiest voor een regenbroek, een regenjasje en daaronder een korte mouwen fietsshirt met een onderhemd. Ik laat me overhalen om ook de fietsbroek aan te trekken en mijn dunne Montane jack met daaronder arm sleeves omdat een jack op blote armen helemaal niets is. Ik twijfel echt enorm want volgens mij is een broek helemaal niets met regen en ook tamelijk zinloos en het jackje lijkt me ook niets. Misschien is de capuchon lekker, want die doe ik wel gewoon over mijn helm en dat houdt de wind een beetje weg van mijn oren. Maar verder lijkt het me allemaal veel te veel. Natuurlijk gaat ook de hoes over de doggyride dus woef zit lekker droog.

klik voor groot

We kijken op de kaart hoe we hier nu weg komen en weer op de route komen die langs het Wheel loopt waar we gelukkig gisteren met mooi weer al een kijkje namen. Er staat op de weg hiernaartoe een eigen gemaakt bord richting het Wheel en als ik op de kaart kijk, lijkt dat een prima optie als we daar tenminste met de fietsen ook overheen kunnen. We zouden bij het sluisje uit moeten komen waar we gisteren ook reden. Dat is notabene vlakbij en vanaf daar hebben we gigantisch gezocht gisteren naar de campsite! We wagen het erop en rijden van het terrein af en nemen het pad. Dat blijkt prima te berijden en in enkele minuten staan we inderdaad bij het sluisje. We moeten lachen. Dat we nou zo gezocht hebben gisteren! Inmiddels klettert de regen naar beneden maar we maken toch foto’s want anders hebben we straks niets. Volgens mij wordt dat de enige uitdaging vandaag: het heel houden van de electronica met dit weer. Wij smelten niet, de fietsen kunnen wel wat hebben en de doggyride ook. Afwachten maar.

klik voor groot

Vanaf het sluisje kennen we nu de weg naar het Wheel en omdat het al na 9.30 uur is, zien we dat het wiel draait en toevallig een bootje naar boven hijst. Dat duurt dus maar 4 minuten voor die 35 meter hoogte. Vreemd gezicht en ondanks de harde regen blijven we even kijken.

klik voor groot

Daarna fietsen we weer verder. We steken een bruggetje over en daarna rijden we langs het Forth of Fifth Canal. Gisteren langs het Union Canal dat dus hoger ligt en zoveel bruggen en tunnels heeft en route nu langs het lager gelegen kanaal met alle sluisjes. Onze eerste stop worden nu de Kelpies.

klik voor groot

De Kelpies zijn gigantische stalen kunstwerken gebaseerd op twee echte paarden, Duke en Baron. Ze waren gereed in 90 dagen en werden voor het eerst tentoongesteld op 27 november 2013. Ze zijn dus nog geen 4 jaar oud inmiddels. Ze wegen 3000 ton per stuk, zijn 30 meter hoog en hebben een basis van 1200 ton beton verstevigd met staal. Elk hoofd bestaat uit 928 unieke roestvrij stalen platen. Heel apart en terwijl we langs het kanaal fietsen, zien we aan de linkerkant al enkele keren mooie vergezichten met de paardenhoofden in beeld. Jammer genoeg is het door de regen allemaal wazig en niet zo fraai als met mooi weer. Maar straks zijn we dichterbij en misschien kunnen we dan wat plaatjes maken.

klik voor groot

We rijden er helemaal omheen ook al betekent dat dat we met wat gedoe een smal sluisje over moeten steken. Verderop maken we een foto van ons samen waarbij de camera onder de brug staat (om droog te blijven).

klik voor groot

Na de Kelpies fietsen we weer verder. We steken de Caron rivier over via een brug en fietsen daarna verder langs het water en daarna verder landinwaarts. Tot onze stomme verbazing lijkt het net alsof we weer wind tegen hebben. Hoe kan dat nu? Later zullen we zien dat we inderdaad vandaag Oostenwind hebben en dus weer de hele dag de wind tegen zullen hebben.

klik voor groot

Tegen 11.30 steken we de brug over bij Kincardine. We gaan dus nu ‘naar de overkant’ en zullen veel verderop als we bijna weer bij ons eindpunt zijn weer zuidwaarts gaan over het water via de bruggen bij Queensferry waar we gisteren zulke mooie plaatjes maakten. Inmiddels regent het nog steeds dat het giet. Wafje moet bijna eten en we besluiten dat aan de andere kan van de brug te doen als we weer op het fietspad rijden.

klik voor groot

Het fietsen gaat op zich eigenlijk heel goed. Langs het kanaal schoot het lekker op en nu rijden we ook even tijdelijk langs het water en zal het wel meevallen qua hoogteprofiel denken we. Zouden we dan vandaag misschien ons lunch adresje gaan halen in Limekilns? We hebben onderweg nog twee bezienswaardigheden staan, namelijk Culross en even verderop Preston Island en daarna Limekilns. Vanaf daar rijden we over de bruggen weer terug naar onze start plaats. Kind kan de was doen vandaag toch? Nou qua regen kan dat inderdaad, qua route wordt het toch net weer anders dan gedacht…

Het pad fietst prima maar loopt toch een beetje op en neer. Niets waar we moeten afstappen overigens maar echt lekker licht fietst het ook weer niet. Het is zo jammer dat we de overkant van het water niet kunnen zien vandaag door de regen! Het maakt allemaal niet zo uit dat het regent maar voor de uitzichten is het echt jammer. Ook zien we niets van enkele castles die links van ons zouden moeten liggen. Gesloten voor publiek maar wellicht zichtbaar vanaf de weg. We fietsen gewoon moedig voort en tegen 12 uur naderen we Culross al.

klik voor groot

Om 12.20 rijden we Culross binnen. Het staat bekend als een van de meest pittoreske dorpjes van Schotland en was vaak te zien in de serie Outander. Er is een prachtig ‘Palace’ waar we niet naar binnen gaan maar waar mooi beschilderde muren en plafonds te zien zijn en kleine kamertjes. Verder heeft het dorp allerlei bijzondere huisjes en straatjes met kasseien. Bovenop de heuvel ligt een abbey. We kijken eerst rond op het marktplein en bij het gele palace en gaan daarna naar boven richting de abbey.

klik voor groot

Die klim naar de abbey is echt vreselijk over die kasseien. Ik duw me te pletter en het gaat zo langzaam. Het lijkt wel alsof er een einde aan komt.

klik voor groot

Ergens halverwege de heuvel staat een bordje richting een andere kerk. Aanvankelijk willen we daar ook even gaan kijken maar omdat we niet weten hoe ver dat is, gaan we toch terug richting de abbey. We kunnen niet alles bekijken helaas en vanwege het weer is het uitzicht naar beneden richting het water ook niet al te best. We maken nog wel een kiekje van de bron in de muur. Dit is de Lockit Well. Het water stroomde van boven door een opening die kon worden afgesloten (vandaar de naam Lockit Well). Het water gaat helemaal naar beneden en stroomt uiteindelijk de Forth of Firth weer in. Niet veel later staan we eindelijk voor de abbey.

klik voor groot

Inmiddels regent het zo hard en krijg ik zoveel water op de lens van mijn camera, dat ik de telefoon ga halen en daar verder foto’s mee ga maken. Die kan beter tegen de regen dan mijn camera en nu is het genoeg geweest.

klik voor groot

We lopen nog even om de abbey heen om aan de achterzijde te kijken maar daar zien we alleen een tearoom en nog een stukje van de muur. Als we weg lopen, zien we een hondje getekend op het welkomst bord. ‘Dogs welcome’ staat erop. Dat is mooi. We kijken op de klok. Gaan we Limekilns halen voor de lunch? Het is nu 13 uur. In theorie zouden we natuurlijk makkelijk 16 km in een uur moeten kunnen rijden maar we hebben geen idee wat ons nog te wachten staat en we moeten ook weer over die enge kasseien naar beneden glibberen. We besluiten de fietsen weer op de te halen bij de abbey en bij deze tearoom wat te eten en te drinken. Zal wel niet zoveel zijn maar een stukje cake en wat hot chocolate is ook lekker.

Als we aan komen lopen als verzopen katten vragen we eerst of we echt naar binnen mogen zoals we er uitzien en ook met wafje. Het mag echt en een beetje ongemakkelijk gaan we met onze zeiknatte kleding op de stoffen stoelen zitten. We bestellen soep met brood en hot chocolate en een stuk cake. We worden lekker verwend maar moeten tegelijkertijd ook alle verhalen aanhoren van het stel dat de tea room die dag runt. Ik luister half en eet lekker mijn dingetjes op terwijl S braaf luistert en glimlacht. Ik schrijf wel braaf iets in het gastenboek dat me wordt gebracht.

klik voor groot

Het is al ruim na 13.30 als we eindelijk eens vertrekken. Het aantrekken van een nat jack is dus echt niet prettig. Ik weet ook nog steeds niet of we nou de juiste kleding aan hebben. Volgens mij had ik beter gewoon mijn Castelli vest kunnen aantrekken met mijn sleeves. Mijn sleeves zijn inmiddels gewoon nat en die broek helpt al helemaal nergens voor natuurlijk. Het enige waar ik me iets bij kan voorstellen met regen zijn de overschoenen. Mijn schoenen zijn inmiddels loodzwaar van al het water.

We rennen met woefje naar de doggyride om haar snel en droog weer in te laden en vervolgens gaan wij weer op weg. Eerst nu die verrekte kasseien weer naar beneden wandelen en de route weer zoeken. Om 14 uur wandelen we dan eindelijk naar beneden……

klik voor groot

Hoewel we eigenlijk verkeerd rijden, zijn we snel weer op de route. We gaan nu even van de route af om een rondje te rijden over Preston Island. Dat is eigenlijk niet veel soeps nu met dit weer en het rijdt zwaar door het zachte pad. Ergens moeten we ook nog iets zien en dat blijkt aan het einde van het rondje ongeveer te zijn. Preston Island is een kunstmatig aangelegd eiland dat oorspronkelijk gebruikt werd voor zoutwinning. In de vroege 19e eeuw werd het eilandje geclaimd door Sir Robert Preston. Er werd een muur gebouwd, en later ook de mijn voor de zoutproductie. In de gebouwen zat later ook nog een destilleerderij. Nu staan er alleen nog wat restanten van de oude gebouwen.

Hier houdt ook S. op met fotograferen met zijn camera want het scherm is al beslagen van binnen dus dat is niet OK! Ik maak als enige nog wat kiekjes met de telefoon vanaf nu. Jammer maar helaas. Even verderop laten we woef toch maar eens uit de doggyride voor een plasje ondanks de harde regen. Vandaag is ze er nog niet veel uit geweest! Maar madam vindt er niets aan met die regen op haar koppie en ook al doen we ons best met een wandelingetje zonder de fietsen, ze doet niets en zonder plasje gaat ze weer in de kar.

klik voor groot

Na Preston Island gaan we weer verder over de fietsroute. Op een bepaald punt denken we een klein stukje af te kunnen snijden maar we worden tegen gehouden door een man die speciaal daarvoor uit zijn hokje komt in de stromende regen. De weg waar we heen moeten is letterlijk 50 meter achter hem. We mogen er niet heen want het is private property (een een of ander industrial ding, geen private estate ofzoiets). Wat een eikel. Ik sta een stukje verderop en kijk naar S en de man in zijn regenpak. Iedereen wordt nat, we hadden al lang op de weg kunnen zijn. Ik besluit er maar eens heen te rijden, zet mijn liefste glimlach op en kraam wat onzin uit. Uiteindelijk mogen we dan toch die 50 meter doorrijden en we zijn weer op koers.

klik voor groot

We rijden over het Fife Coastal path en het is eigenlijk best mooi hier en ook lekker vlak. Zeker met helder weer moet het prachtig zijn hier. Helaas buigen we af van het coastal path en moeten een stukje landinwaarts, weg van het water en meteen is het weer gedaan met het vlakke pad en moeten we weer klimmen. Ik krijg er een sik van eerlijk gezegd en begin weer te zeuren over mijn Rohloff. We rijden door Charlestown en zijn eindelijk op weg naar Limekilns. Oh ja, inderdaad van de lunch. Ik schat dat we daar rond 16 uur zullen aankomen. Het is maar goed dat we lekkere cake hebben gegeten in de team room bij de abbey rond 13 uur….. Voorlopig zijn we daar nog niet en we rijden gewoon verder. Maar daar doemt het plaatsje dan toch eindelijk op en we rijden langs de pub die ik had uitgekozen voor de lunch. Ziet er prima uit moet ik zeggen maar we hebben het wederom niet gehaald…… ook de limekilns die in dit plaatsje moeten staan, kunnen we niet vinden dus rijden we weer door. Als we even een foto maken van het haventje blijkt de Teasi navigatie te zijn overleden door de regen. Dat is wel heel klote en ik ruim het ding gauw weg in de hoop dat we het later nog kunnen redden in een bak rijst. De powerbank gaat ook gauw van mijn stuur. De Teasi van S. ziet er nog prima uit en die gaat nu op mijn stuur. Volgende keer moeten we dus gewoon zo’n wonderdoekje meenemen zodat we alles steeds even kunnen drogen. Vanaf Limekilns zouden we eigenlijk Blackness Castle moeten kunnen zien liggen aan de overkant van het water. Zo jammer dat dat niet kan door het weer maar we kunnen ons er wel een voorstelling van maken.

klik voor groot

Om 16 uur is het ineens even droog en we besluiten woef dan nu toch echt even uit te laten als we op een pad fietsen met veel groen. Hier kan ze dan even lekker wandelen en plassen en wij besluiten een van de voorverpakte sandwiches te nemen die we hadden meegenomen. Net op tijd hebben we alles op en hebben we woef ook weer ingeladen want het begint natuurlijk weer te regenen.

klik voor groot

Als we waf in de kar hebben gedaan en verder willen gaan, buigt de weg naar links. En daar wacht ons een onaangename verrassing. Het pad gaat bijna loodrecht omhoog. Het is maar een klein stukje maar toch. Omdat het regent, blijft woef in de kar. Per stukje van 20 meter duwen we alles omhoog.
Als we eindelijk een stukje hoger zijn, kijken we eens om. Achter ons en vooral onder ons ligt de haven van Rosyth. Dat is wel een fraai gezicht zo en met helder weer zouden de bruggen van Queensferry al te zien moeten zijn natuurlijk.

klik voor groot

Inmiddels schieten we goed op qua route. We rijden nu richting de bruggen, zullen die oversteken en dan rijden we via Queensferry weer via Dalmeny richting de start. Inmiddels is het 17 uur dus het valt nog best mee allemaal. Echt laat is het niet. Ik ben vooral benieuwd of het een ellende zal zijn om die bruggen op te komen want die liggen natuurlijk vrij hoog vanaf het punt waar we nu zijn ook al zijn we al een stukje geklommen. We rijden verder en ondertussen loer ik wat op de kaart. Bij de brug wordt nog volop gebouwd aan de derde brug en er zijn allerlei omleidingen. Zo wijst een bordje ons naar de route 1 die we over de brug moeten nemen, maar geeft mijn route aan dat we nog even door moeten rijden en pas later de brug op moeten. We nemen hier maar het zekere voor het onzekere en volgen de bordjes van de fietsroute 1. In de verte zien de we bruggen al opdoemen….. Dan besluit S. eerst de remblokken van de voor remmen te vervangen. Dat gaat op zich redelijk snel maar toch…. Eerder op de route had ik ook al mijn remmen weer wat ingedraaid omdat ik merkte dat ik al wat van de blokken kwijt was. Door de heuvels wordt er natuurlijk volop geremd want zeker met de doggyride gaat het soms veel te hard heuvelafwaarts. Het wil wel eens gebeuren dat ik nog langzamer een heuvel af rijd (al remmend) dan we normaal op de vlakke weg fietsen. Maar een fiets die niet meer onder controle te houden is, is gevaarlijk en zeker op slecht wegdek. Remmen dus maar.

Ik wacht totdat S. klaar is en kijk ondertussen nog eens goed naar de route en naar de bruggen in de verte.

kik voor groot

Als S. klaar is, fietsen we weer verder. De weg gaat al lichtjes omhoog maar het is goed te doen en langzamerhand rijden we ineens de brug op. Het is ongelooflijk druk naast ons zo bijna in het spitsuur. Ondertussen trap en trap ik.

klik voor groot

Als we een stuk verder op de brug zijn, zie ik ineens het piertje waar we gisteren zulke leuke foto’s maakten in het zonnetje. Omdat we net vaart hebben, besluit ik niet te stoppen voor een foto. Ook worden er geen foto’s meer gemaakt van de spoorbrug of de nieuwe brug in aanbouw. Het regent nog steeds en zo langzamerhand willen we ook wel even door fietsen want steeds weer opnieuw starten na een stopje valt ook niet echt mee.

Al snel rijden we weer een beetje naar beneden aan het einde van de brug. Mijn route wijst op een gegeven moment van de brug af, maar we willen eigenlijk de route 1 blijven volgen tot ons eindpunt omdat we dan tenminste zeker op een redelijk normale route zitten. Ik had nog een stukje over een andere weg getekend maar aangezien dat net zo goed off road kan zijn, laten we dat maar even links liggen nu. Maar het duurt mij te lang voordat ik weer een bordje zie en we stoppen aan het einde van de brug als we bij een druk verkeerspunt komen. Waar moeten we nu heen? Waar staan de bordjes? We zien een trap naar beneden die blijkbaar onder die enorme brede verkeersweg loopt. Moeten we die nemen? Er loopt ook een weg rechtsaf die een bocht lijkt te maken onder de weg door. Die dan nemen? We turen op de kaart en besluiten niet de trap maar de weg te proberen. Eerst naar beneden en daarna weer omhoog. Daar weer geen bordjes dus weer op de kaart kijken. We zijn te ver want we hadden blijkbaar ergens links gemoeten maar we kunnen hier wel weer de route 1 volgen en dat doen we. Nu kan het niet meer misgaan en al snel rijden we door wijkjes en langs de weg. Het laatste stukje is niet fraai maar wel goed te fietsen.

Maar dan blijkt dat de voorrem van S. het niet meer doet. We stoppen weer en S. gaat wat prutsen aan de rem. Ik wacht geduldig af. Tot onze verrassing stopt een van de vele forenzen die terug keren van hun werk op de fiets om te vragen of we hulp nodig hebben. Dat is aardig maar de fietsers onderweg groeten allemaal eigenlijk vrij vaak.

klik voor groot

S. krijgt de rem niet meer aan de praat en dat betekent dat we voorzichtig moeten zijn bij de afdalingen en waarschijnlijk veel moeten lopen op het laatste stukje. We kennen die route nu en we weten dat er steile stukjes in voorkomen.

We rijden nu gewoon langs de route, komen weer op de weg die we gisteren ook reden en nemen de 9e afslag weer naar beneden richting de auto. Daar stapt S. dus af om het laatste stukje te wandelen met zijn fietsje en ik rijd vast naar de auto. Die staat er gelukkig gewoon nog. Inmiddels i het droog geworden en schijnt een flauw zonnetje. Ongelooflijk dat in de laatste 5 minuten ineens het weer omslaat! Wel prettig want we kunnen nu me droog weer de fietsen afladen en opruimen en ik wandel nog even met woefje naar het watervalletje waar we gisteren ook gestart zijn. Het is inmiddels 18.45 dus ik schat dat we uiterlijk om 19 uur aan het rijden zijn.

klik voor groot

Totaal reden we ruim 120 km deze keer met 1.000 hoogtemeters. De afstand stelt natuurlijk niets voor maar het is toch echt zwaar rijden hier. Leuk was het wel ondanks de regen. Alleen die kleding… daar ben ik niet zeker van of we dat zo moeten doen. In de terugblik kom ik daar op terug.
Nu gaan we eerst naar huis rijden en alles weer opruimen en nagenieten. Op naar ons volgende avontuur maar weer.

dag 1 staat hier

Gegevens:

* afstand : 58 km
* hoogtemeters: 399 meter
* rij tijd 4 uur 29 minuten
* verstreken tijd 8 uur 47 minuten
* snelheid 12,9 km/uur (max 31,3 km/uur)
* HS 105 gemiddeld (max 138)
* temperatuur 12 graden, regen
* wind 13 km/uur ONO

klik voor groot

De hele route van deze trip:

klik voor groot