Monthly Archives: September 2012

29.09.2012 – hitland 5 km – totaal 6,5 km

**29.09.2012 – hitland 5 km – totaal 6,5 km**

Lekker loopje na thuiskomst alleen die luchtkwaliteit hier is natuurlijk bagger. Ik merkte het direct ook al was ik het eigenlijk vergeten. Het was immers mooi weer vanaf thuiskomst en met mooi weer ziet het er zo vriendelijk uit (zelfs hier in Nederland). Maar tijdens het lopen kon ik goed merken dat ik niet meer aan zee aan het lopen was in schonere lucht. Wat een verschil! In de UK kan ik gewoon uren blijven lopen!

Voor dit korte rondje koos ik voor 3′/25″ en keek ik verder nergens naar. Cadans lag op 170 zonder metronoom. Uiteindelijk zag ik 6.29 min/km in beeld en heb ik alleen het laatste stukje even versneld en kwam toen op 5.45 min/km. Blijkbaar geen vermoeidheid. Ik voelde ook geen enkel pijntje van de lange run van eergisteren dus ik ben dik tevreden.

Gegevens:

* totaal 6,5 km
* temp 13
* RWR ratio 3/25″
* tempo 6.29 min/km met 5.45 min/km versnelling naar einde toe

sep 183 km – 2012 totaal 1.671 km

brooks pure flow 100 km
merrell bare access 5 km
kinvara 3 182 km
trabuco 13 gtx 116 km
trabuco 14 156 km
kayano 18 127 km
ds trainer R 98 km
ds racer 44 km

27.09.2012 – assignment 2: 25 km – seahouses/glororum/bamburgh/seahouses – totaal 28 km

Vandaag mijn tweede week van het marathon schema voor eind mei 2013. Een lange run van 25 km als kern stond op het programma. Ik zou eerst een rondje met woeffie lopen, daarna terug naar de cottage, gauw haar binnen laten en dan door lopen met S. op de fiets. Op die manier zou hij ook wat meer van de omgeving te zien krijgen en het was stralend weer, dus reden genoeg om er eens op uit te trekken. Ik vond het best een rot eind zo op papier eigenlijk, want hoewel ik eerder al een keer ruim 25 km liep op Terschelling, was dat anders omdat ik toen met de hond liep, foto’s maakte en meer een fun run ervan maakte met lange wandelpauzes. Deze keer zou ik dus echt een heel stuk moeten hobbelen en dan nog eens op een parcours dat we in Nederland helemaal niet zo kennen.

Op bovenstaand plaatje is te zien dat het rondje nou niet echt vlak te noemen is. Maar uiteindelijk bleek ik het hele stuk totaal gelijkmatig gelopen te hebben, met eigenlijk geen seconde verval. Heel opvallend en daar ben ik best trots op. Rustig aan, goed ademen en genieten. Dan is er dus geen vuiltje aan de lucht blijkbaar! Ik vond het nogal opvallend en aangezien ik deze tekst een aantal dagen later tik, kan ik ook melden dat ik nergens last van heb gehad, geen spierpijn, geen pijntjes niks. Het lijkt er wel op dat de Pure Flows toch wat lager rond die rare vaatkluwen zitten dan de Kinvara (die zo heerlijk zitten) en minder problemen daar geven. Jammer dat die krengen maar zo weinig kilometers mee lijken te gaan!

Terug naar het rondje van vandaag dan. Eerst dus met woeffie op stap, zodat zij lekker gelopen zou hebben. Ik koos onderweg naar het strand toch niet voor een stukje strand maar voor het korte rondje dat ik ook de dag voor de GNR gelopen had (maar dan omgekeerd). Op die manier zou ik lekker op de weg kunnen blijven lopen.

klik voor groot

Na de eerste 5 km (met inwandelen) dus snel woef naar binnen gelaten en doorgelopen. Al snel fietste S. achter me aan op de geleende fiets met veel versnellingen. Die had hij dus wel nodig ook! Hij heeft heerlijk genoten onderweg van de omgeving, het mooie weer en het fietsen en maakte onderweg leuke foto’s die ik dus hier bij de run kan plaatsen. Gek genoeg betrok het eventjes na vertrek van de cottage en op de weg lagen nog grote plassen van gisteren, maar op twee plekken na heb ik daar nergens last van gehad eigenlijk.

Dat was natuurlijk helemaal gaaf achteraf, dat ik ook nog foto’s had, en zelf lekker kon doordieselen. Het was immers niet alleen maar genieten voor mij, ik moest deze keer toch wel even aan de bak voor het nieuwe schema. Ongelooflijk dat de afstanden vanaf nu dus langzaam worden opgebouwd. Ik vond het nu uiteindelijk na ruim 28 km al een roteind. Maar zoals gezegd was ik dus totaal niet vermoeid en had nergens last van.

Na de start dieselden we vrolijk verder, eerst over een stuk waar ik natuurlijk al vaker liep op mijn kortere rondjes. Richting Elford, rechtsaf slaan even omhoog om daarna te kunnen genieten van Bamburgh castle in de verte.

klik voor groot

Daarna niet rechtsaf slaan naar de Farne Islands, maar door lopen en weer wat stijgen.

klik voor groot

Op de kruising dan rechts weer zicht op Bamburgh Castle en linksaf.

klik voor groot

Vanaf daar was het voor S onbekend terrein. Ik zag hem dan ook nergens, want steeds bleef hij achter om foto’s te maken. Als ik omkeek, zag ik achter me in de verte een eenzame fietser die soms nog moeite moest doen om me weer in te halen met al die hellinkjes. Ook op de fiets is dat nog best lastig.

klik voor groot

Na een tijdje kwamen we in een groener stukje, en dat ziet er weer totaal anders uit dan de weg met de vergezichten en heuvels in de verte. Zo is er steeds wel wat te kijken onderweg! Maar de weg blijft daar maar op en neer gaan. Steeds als je denkt dat je het heuveltje nu wel gehad hebt, dan klopt dat ook, om vervolgens de weg weer leuk omhoog te zien lopen!

klik voor groot

Deze keer overigens helaas geen eekhoorntje bij de voederaar zoals in de winter 2012.

Daarna doorlopen en langs de ‘molen’ lopen met de zee op de achtergrond. Het is toch zo geweldig om hier zo te kunnen lopen. Overigens stond er op dit moment ongeveer 14 km op de teller als ik me niet vergis en liep alles nog op rolletjes. Het weer werd steeds beter, het zonnetje scheen en het was werkelijk volop genieten. Waanzinnig toch om dit te doen!

klik voor groot

Het landschap blijft overal op en neer lopen maar dat levert natuurlijk geweldige vergezichten op en je blijft benieuwd wat er achter de volgende bocht te zien is! Ook al deed ik deze route al eenmaal eerder, het blijft prachtig. Gelukkig was ik wel een beetje vergeten hoeveel het heen en weer liep, want dat is toch best zwaar voor ons laaglanders. Op een gegeven moment zie je Holy Island liggen achter Budle Bay in de verte (zie onder).

klik voor groot

Het is inmiddels wel al een heel eind maar gek genoeg heb ik nergens last van. Ik kijk soms wel even op mijn garmin om te kijken wat ik uitspook en zie dat ik heel gelijkmatig loop. Ik twijfel alleen even aan de afstand want aangezien ik de vorige keer korter liep en ergens anders startte, heb ik even moeite met het bepalen of het wel klopt wat ik bedacht had. De vorige keer dat ik hier liep moest ik immers nog een heel stuk, terwijl ik nu al aardig richting de 20 km aan het lopen ben. Maar uiteindelijk bedenk ik dat het allemaal klopt en dat ik rond de 28 km uit zal komen.

klik voor groot

En dan ineens draait de weg weer en is Bamburgh Castle volop in beeld. Ongelooflijk dat je op deze route dat gebouw op verschillende plekken zo prominent in beeld hebt. Ik wist al dat dit punt zou komen, want het loopt daar allemaal heel erg op en neer, en uiteindelijk is er een heerlijk stuk waar je sneller naar beneden kunt lopen.

klik voor groot

Eerst moet je dan nog even een beetje klimmen. Op dit stukje lag de tweede grote plas en helaas reed daar keihard een asociale automobilist doorheen toen ik door het gras strompelde om erlangs te kunnen. Maar achteraf viel het nog mee allemaal en ik had even lekker kunnen schelden onderweg. Na dit stukje kwam ik alweer op de kruising die het midden van het achtje vormde, en sloegen we linksaf weer richting Bamburgh voor het laatste stuk. Vanaf dat moment weer allemaal bekend terrein en ik wist dus dat ik eerst naar beneden zou mogen hobbelen richting Bamburgh, maar daarna alsnog de allerlaatste kilometers omhoog zou moeten. Ik was benieuwd. Tot dat moment nog geen enkele vertraging of vermoeidheid al kreeg ik wel een beetje genoeg van dat klimmen en voelden mijn schoenen ook een beetje (te) klein.

klik voor groot

Door Bamburgh is maar een klein stukje, en vlak voor het hotel waar we wel eens wat eten bij de bar sloegen we alweer rechtsaf voor het allerlaatste stukje richting Seahouses. Wat een roteind heb ik er al op zitten en ik ben er nog niet! Vanaf nu is het alleen maar stijgen en een beetje dalen en ik ben benieuwd hoe ik het eraf ga brengen voor de laatste paar kilometer.

klik voor groot

Maar hoewel ik aardig chagrijnig ben voor een minuutje op het laatste stukje met alleen maar ‘klimmen’ zit het er bijna op. S. fietst ineens naast me en klaagt over de heuvels. Ja ja dat weet ik nou ook wel en ik bits dat hij de volgende keer maar alleen gaat fietsen, want dat ik wel het vlakke stuk naar Beadnell ga doen. Als ik op de garmin kijk, zie ik dat het tijd is om af te klikken voor de kern en lekker een stukje uit te lopen nog. Uiteindelijk klokken we op 28,35 km af. Zo ver liep ik nog niet eerder en ik liep nog niet eerder 25,7 km achter elkaar zoals bij deze training (25 km was de opdracht). Gek genoeg ben ik totaal verfrist na het uitlopen en merk niks. Geen stijfheid, geen vermoeidheid en zo blijft het ook na de run.

De ratio van 2′/15″ bleek prima. Gek idee. Tijdens het loopstuk loop je dus ongeveer 6.40 min/km en dat is voor een lange duurloop niet gek maar ik moet dinsdag overleggen of dit niet te snel is. Ik zou 8 min/km totaal moeten lopen, maar met een ratio van 1′/30″ zoals opgegeven kom je met een run segment van 6.40 min/km ook op 8 min/km als RWR dus per saldo gelijk. Ik moet dus zeker weten of het gemiddelde leidend is of het tempo gedurende de run.

klik voor groot

Op naar de volgende lange training dan maar, die staat voor over 2 weken op het programma. Dan maar liefst… 29 km (dus voor het eerst over de 30 km totaal)!!

Gegevens:

* totaal 28,35 km
* temp 11 – geen wind
* HR gedurende RWR segments 139
* RWR ratio 2′/20″
* tempo 7.02 min/km tijdens kern 25,7 km
* 6.40 min/km gedurende R segment

rondje in google earth openen

sep 177 km – 2012 totaal 1.665 km

brooks pure flow 93 km
merrell bare access 5 km
kinvara 3 182 km
trabuco 13 gtx 116 km
trabuco 14 156 km
kayano 18 127 km
ds trainer R 98 km
ds racer 44 km

26.09.2012 – seahouses beach – totaal 5 km

Vandaag wilde ik eigenlijk assignment 2 doen (de weekend opdracht die ik naar voren haal omdat ik nog hier ben), maar die doe ik nu morgen. Omdat ik al omgekleed was en ik toch even met de hond op pad moest, besloot ik de wandeling om te zetten naar een RWR rondje om even de Merrell schoenen uit te proberen. Die heb ik al heel veel aangehad tijdens het wandelen, en ook loop ik al kilometers lang op andere Merrell barefoot wandel schoenen. Barefoot style hardlopen met 0 mm heel-to-toe drop is dus geen enkel probleem meer, maar een eerste keer ‘echt’ hardlopen zou wel kort moeten zijn dacht ik. Dus dan maar even zo oplossen met een testrondje tussendoor op de nieuwe schoenen. Die schoenen wegen dus niets en zitten heerlijk, dat had ik al met wandelen gemerkt. Later volgt een uitgebreidere review als ik er meer kilometers op heb hardgelopen. Inmiddels heb ik ook de Trail Glove geprobeerd, en er zitten aanzienlijke verschillen tussen beide modellen, qua pasvorm en draagcomfort. Maar daarover dus later meer!

Voor de tweede keer stonden de paardjes vandaag in de duinen. Die zijn zo leuk om te zien en laten zich ook gemakkelijk even aaien.

klik voor groot

Daarna lekker op het strand gaan hobbelen. Even warmlopen en daarna met een RWR ratio van 1′/13″ gestart. Gisteren kreeg ik dit als tip tijdens de terugkoppeling naar de trainer om eens te proberen en ik weet nog steeds niet of dit iets is. Morgen tijdens de 25 km ga ik verschillende ratio’s proberen denk ik. Ik merkte wel dat ik vrij snel liep in het loopstukje en dat lijkt me nog best zwaar eigenlijk dus ik denk dat ik morgen voor de 2′/15″ zal gaan om eens te kijken hoe dat voelt. Het is uberhaupt even omschakelen, want het lijkt ineens erg langzaam te gaan doordat de W segmenten het gemiddelde natuurlijk erg omlaag brengen. Maar voor de training is dat prima dus het is meer een mentaal iets. Morgen maar eens kijken.

Helaas kon ik het niet zo goed uitproberen allemaal want ik was net goed op gang toen ik bij Monks House aankwam waar ik op deze schoenen met geen mogelijkheid kon oversteken. De grap was wel dat ik tegelijk startte met een meisje en haar ver vooruit bleef ondanks mijn RWR maar zij op haar schoenen wel door het water kon en ik niet. De duinopgang was inmiddels helaas aan de andere kant van de stroom gekomen zodat ik ook niet door de duinen kon en over de weg kon lopen. Dus ben ik maar teruggekeerd, wat ook wel goed was, omdat ik maar een heel klein stukje wilde doen.

klik voor groot

Daarna doorgelopen tot Seahouses en nog even een stukje over de weg geprobeerd richting Shoreston om te kijken hoe de schoenen zich op de weg gedragen en hoe dat voelt aan voet en been. Best goed, lekker licht en natuurlijk wel anders dan met de andere schoenen. Omdat blaffie zo vies was geworden van de weg terug naar het strand en daar heb ik de foto’s gemaakt. Ze vindt het geweldig zo. Lekker rommelen, wandelen, rennen en spelen. Toen ik terug liep naar de auto merkte ik hoe ik genoot van het lopen. Ook door het rulle zand dat normaal tijdens het wandelen zo zwaar is. Als dat linkerbeen zich nou een beetje koest zou houden, dat zou heerlijk zijn. Momenteel is het een beetje op het randje want de kluwen vaten geeft erg veel problemen op dit moment. Ondanks steunkousen, smeersels en andere acties. Erg vervelend allemaal want het doet nog pijn ook en maakt me onzeker over de komende periode. Maar komt tijd komt raad.

Morgen ga ik op de Pure Flows op pad en ik ben erg benieuwd hoe dat zal gaan op die afstand. Wordt dus vervolgd.

Gegevens:

* totaal 5 km
* temp 11
* HR gedurende RWR segments 125

sep 148 km – 2012 totaal 1.645 km

brooks pure flow 64 km
merrell bare access 5 km
kinvara 3 182 km
trabuco 13 gtx 116 km
trabuco 14 156 km
kayano 18 127 km
ds trainer R 98 km
ds racer 44 km

24.09.2012 – seahouses/bamburgh beach – totaal 9,5 km

Echt even wennen dit nieuwe schema waarbij de door de weekse dagen een beetje meer ‘open’ zijn dan in welk andere schema ook. Vanmorgen vroeg eerst om 6.30 de hond eten gegeven en nog een half uurtje naar de storm geluisterd die aan het huisje rukte. Het was wel droog tot mijn verrassing en het zou dus mooi zijn als ik de training lekker droog zou kunnen volbrengen. Maar woef is toch de stok achter de deur om naar buiten te gaan in de regen, dus wat dat betreft geeft het niet zo.

Al snel liepen woef en ik dus met wapperende haren in de storm op weg naar het strand. Eerst een stukje over de weg zodat ze lekker even zou kunnen plassen en poepen en daarna door de duinen naar de zee. De wind was fors maar stond een beetje vanaf de zee dus ik kon wel zonder bril op pad. Na 5 minuten warm lopen dan maar gaan sukkelen. Woeffie vond het prachtig en toen we door de duinen waren was ze helemaal happy. Met flapperende oortjes hobbelde ze met me mee. De heenweg had ik nog een soort ‘wind in de rug’ en dat liep wel lekker. Er was verder niemand te zien op het strand natuurlijk met deze storm. Toen het kasteel in zicht kwam, keek ik nog eens goed op mijn klokje en zag ik dat ik om moest keren. Ik had wel langer door willen lopen, maar ik moet natuurlijk wel in het raamwerk van het schema blijven en dus niet op de door de weekse dagen ineens veel meer gaan doen. We keerden dus maar weer om en toen begon het gevecht tegen de elementen pas echt. Wat een wind! Ik veranderde de ratio van 5’30″ naar 2’30″.

Ik probeerde mijn stapjes zo klein mogelijk te maken en wel rechtop te blijven ondanks de wind waarbij je al snel voorover gaat buigen. Mijn ademhaling werd zodat afgesneden dus daar besteedde ik vooral aandacht aan. Het snot liep uit mijn neus door de wind maar ach… Samen zwoegden we door de wind en al snel kwamen de duinen toch weer in zicht en wist ik dat het laatste stukje wel lekker zou zijn over de wind en met een andere windrichting. Het laatste stuk over de weg heb ik gewoon doorgelopen zonder W segmenten en dat was prima. De laatste 300 meter nog even uitgewandeld voor cool down, maar relatief kort vanwege de harde wind om niet verder af te koelen.

Thuisgekomen opgewarmd met een lekker engels ontbijt met worstjes!

Gegevens:

* totaal 9,5 km
* temp 13 – storm
* ratio heenweg 5’30″ (6.50 min/km) – terugweg 2’30″ (7.12 min/km) tegen de storm in, laatste Ws over de weg overgeslagen
* HR 132/136 average

sep 143 km – 2012 totaal 1.640 km

brooks pure flow 64 km
kinvara 3 182 km
trabuco 13 gtx 116 km
trabuco 14 156 km
kayano 18 127 km
ds trainer R 98 km
ds racer 44 km

22.09.2012 – assignment 1: 5 km – totaal 8 km

Vandaag het eerste weekend van mijn marathon schema dat voor mij gemaakt is. Deze week nog lekker weinig, volgende week staat weer een langere run op het programma dat ik wel ga verschuiven naar de donderdag omdat ik dan nog hier ben. Deze twee weken smokkel ik dus een beetje nog. Zo liep ik vandaag 6 km zag ik en geen 5 (foutje) en heb eerst een warming up gedaan met woef door de duinen in mijn regenbroek vanwege het natte hoge gras dat alles anders nat maakt.

Het was een stralende dag, maar soms wel wolken voor de zon. Temperatuur was al best fris en ik was blij dat ik met de buff liep, want dat is op het strand toch wel erg lekker over de oren.

Lekker loopje, veel vogels en leuke dingen gezien onderweg. De Jan van Genten boven zee die op haringen aan het vissen zijn, scholeksters, steenlopertjes die helaas net wegvlogen toen ik langs kwam en tureluurs. Helaas ook enkele jonge duikers op het strand die kennelijk nog niet sterk genoeg waren en het loodje gelegd hadden. Daar deden andere vogels zich dan weer te goed aan.

klik voor groot

Soms scheen het zonnetje zo prachtig op het zand, het is werkelijk nooit hetzelfde hier. Bovendien was ik nu vrij vroeg, en was het water veel hoger dan eergisteren en dat maakt het ook al anders. Ook om te lopen trouwens, want ik kon het water toch niet over bij Monkshouse en moest dus een beetje door het water waden. Ook moest ik over de rotsen (die gewoon plat zijn en vandaag absoluut niet glad) omdat ik er nog niet langs kon vanwege het hoge water.

Maar dat maakt het lopen juist zo leuk hier.

Verder geen gekke dingen qua lopen. Hartslag mooi laag, cadans rond de 172 en dat is op het zachtere zand al best lastig. Ik vond de RWR ratio heel vreemd voor deze korte run maar daar ga nog even achteraan of dat wel klopt zo.

Tijdens het lopen had ik de camera gewon in mijn hand en maakte ik onderstaande foto tijdens het lopen toen woeffie als haasje voor me uit huppelde. Zij vond alles weer prachtig natuurlijk!

klik voor groot

Op naar de volgende run.

Gegevens:

* totaal 8 km
* temp 6
* cadans tot 170 tijdens R
* ratio 2’30″ – pace 7.13 min/km
* HR 129 average

sep 133 km – 2012 totaal 1.630 km

brooks pure flow 64 km
kinvara 3 172 km
trabuco 13 gtx 116 km
trabuco 14 156 km
kayano 18 127 km
ds trainer R 98 km
ds racer 44 km

20.09.2012 – seahouses/bamburgh beach run – totaal 10 km

Dit rondje heb ik in januari en februari van dit jaar heel vaak gelopen met Ztje. Zij had toen pootjes die niet zo tegen de weg bestand waren en dus namen we onze toevlucht tot het strand. Dat is hier prima beloopbaar en geweldig mooi. Iedere keer is anders. Het licht is anders, de kleuren en de wolken zijn anders en ook het strand is anders. En waar kan je nou lopen op een strand met rechts de Farne eilanden met een vuurtoren en links van je aan het einde van de run een geweldig kasteel? Even verderop dan Stag Rock met het vuurtorentje. Ik word er altijd weer blij van.

Vandaag was ik in no time aan de andere kant van het strand, maar had dus totaal niet in de gaten dat het aardig waaide en ik windje tegen zou hebben op de terugweg. Het was jammer genoeg voor het eerst erg grijs weer maar wel droog. De wind was niet erg, maar ik vond het wel stom van mezelf. Grappig genoeg liep Ztje ineens voor me uit te dansen op de terugweg en heb ik haar maar als een soort haas gebruikt. Dat liep wel makkelijk eigenlijk.

klik voor groot

Bij Monks House waar water vanuit het land de zee instroomt, is het een en ander veranderd dit jaar, want er is maar een arm waar je overheen moet en daar kan je gewoon overheen springen. Ik ben benieuwd of dat nu natuurlijk zo veranderd is of dat mensenhanden hier iets aan gedaan hebben. Verder is het strand ook anders want de rotsen lijken een minder groot obstakel bij hoog water. Maar vandaag was het tijdens de run heel laag water en was het strand dus ontzettend breed en kon ik overal makkelijk langs en overheen.

klik voor groot

Hartslag was mooi laag tijdens de run (heen 134 en terug 138) en de cadans lag zelfs (of juist) op het strand rond de 178 dus dat is ook bijzonder want vorig jaar liep ik 162 las ik in januari.

klik voor groot

Op naar de volgende run.

Gegevens:

* totaal 10 km
* temp 10
* cadans tot 180 tijdens R (gemiddeld 166 met RWR)
* HR 134 average terugweg 138 average

rondje in google earth openen

sep 125 km – 2012 totaal 1.622 km

brooks pure flow 64 km
kinvara 3 164 km
trabuco 13 gtx 116 km
trabuco 14 156 km
kayano 18 127 km
ds trainer R 98 km
ds racer 44 km

18.09.2012 – seahouses country roads – totaal 7 km

Meestal kies ik dit rondje als eerste rondje wanneer ik hier ben. Zo ook deze keer. Na de GNR van eergisteren, leek me dit wel even lekker als herstelrondje. Rustig aan gelopen, RWR op ratio van 3/30. Dat leverde me tot mijn verrassing nog een tempo op van 6.26 min/km waarbij dat vooral door het snellere eindstukje kwam, dat ook een beetje heuvelafwaarts loopt. Maar met een gemiddelde hartslag van 138 ben ik natuurlijk meer dan tevreden. De cadans was ook erg hoog tot mijn verrassing. Ik zag ineens dat ik op 178 liep, en dat is toch erg dichtbij de 180.

klik voor groot

Vanaf nu dus een heel ander soort training via het programma van Jeff Galloway. Dat zal wel even een ommezwaai zijn. Rustige loopjes door de week zonder druk en pas in de winter weer wat snelheidswerk voor de halve marathon van Berlijn.

Het was prachtig mooi weer en ik was blij dat ik mijn camera bij me had.

klik voor groot

De training ging dus prima. Op naar de volgende. Ik hoop weer met mooi weer. Dan kies ik voor een strandrondje met mijn woeffie want die was deze keer niet mee omdat ze niet gegeten had in de vroege ochtend.

klik voor groot

Bamburgh castle:

klik voor groot

Gegevens:

* totaal 7 km
* temp 13
* cadans tot 180 tijdens R (gemiddeld 166 met RWR)
* tempo 6.26 min/km met RWR op 3′/30″ ratio
* HR 138 average

rondje in google earth openen

sep 115 km – 2012 totaal 1.612 km

brooks pure flow 64 km
kinvara 3 154 km
trabuco 13 gtx 116 km
trabuco 14 156 km
kayano 18 127 km
ds trainer R 98 km
ds racer 44 km

16.09.2012 – week 6 dag 4 – Great North Run Half Marathon

Vandaag was de dag van de Great North Run. Ik had na de vakantie in Spanje maar een heel kort schema gevolgd om de run goed te kunnen lopen maar het voelde op zich allemaal prima. Natuurlijk moest ik wel rekening houden met die vervelende aritmie, maar dat zou ook wel loslopen met een mooi langzaam tempo dacht ik.

Vrijdag hadden we na aankomst al het einde van de route gereden en dat was best fijn, omdat je dan aan het einde van de route op bekend terrein komt. Gisteren hadden we afgesproken met iemand uit het dorp om samen te rijden en te parkeren op een schoolterrein vlak bij een metro station even buiten Newcastle. Dat betekende helaas wel dat we om 6.50 op het parkeerterrein in het dorp zouden moeten zijn. Zelf hadden we een heel ander metro station uitgekozen om te parkeren, maar je wilt ook weer niet te eigenwijs zijn, dus spraken we het maar zo af.

Gisterenavond lekker vroeg naar bed gegaan, nadat ik alles had klaar gelegd. Shirtje, nog een shirtje o ja en toch nog een shirtje. Want zou het nou regenen of warm worden? Korte mouwen of een topje? De broek en kousen was natuurlijk geen twijfel dus dat was makkelijk. Dan het dilemma van de schoenen. De Pure Flow of de Kinvara 3 schoentjes? Nou ja, de Pure Flow maar voor de zekerheid toch maar de Kinvara ook in een tasje gepropt. Wel of niet de spulletjes in de bagagebus meegeven? Etiketje dan maar schrijven voor het geval S. toch niet de extra tas mee zou nemen. Nathan racevest met water en gelletjes. Opgeladen telefoon, de oude vanwege de regen en een opgeladen fototoestelletje. Startnummer en chip en nog eens het boekwerk bekijken dat bij de papierhandel zat. Blarenstick klaargezet bij de kousen en daarna kon ik echt niets meer bedenken en ben ik lekker gaan slapen. Wat een gedoe maar ik had alles ten minste van te voren geregeld en ik viel al snel in slaap.

Vanmorgen was ik om 5 uur wakker en besloot maar op te staan, aangezien de hond nog moest eten en moest plassen, ik me rustig aan wilde kleden en ik nog wat wilde eten. En zo lekker rustig aan duurde het nog best lang voordat ik eindelijk echt klaar was , maar om 6.50 stonden we keurig op het parkeer terrein in het dorp te wachten. Eerst kwam B. Aanrijden die zelf niet mee kon lopen vanwege een blessure en baalde, maar alles geregeld had voor ons qua parkeren. D. Had bij hem geslapen maar bleek ineens niet achter hem te rijden. Uiteindelijk bleek hij terug naar huis te zijn gereden omdat hij iets vergeten was. Maar uiteindelijk was iedereen present en konden we vertrekken. Rustig tuffend reden we naar Newcastle en parkeerden de auto op een schoolterrein dat het hek had open gezet voor B. Zodat we daar gratis konden parkeren. Toen we naar de metro liepen, zag ik dat tot eind september het parkeren bij het metrostation gratis was. Ik vond het een enorme grap, want volgens mij hebben D en B nooit meer naar andere opties gekeken om te parkeren en te reizen in de 10 jaar dat ze dit all samen doen. Achteraf vonden we het allemaal erg onhandig en een mijl op zeven maar vooruit maar. Het was ontzettend aardig bedoeld allemaal.

Daarna een kaartje gekocht voor de dag en op de metro gestapt. Toen we aankwamen liepen we eerst over het terrein van de universiteit en dat was wel grappig om te zien. Heel anders dan in Nederland allemaal.

klik voor groot

Daarna natuurlijk de eerste stop bij de dixies met onze meegebrachte pleerol. Altijd handig, want die zou later op de ochtend ook nog van pas komen bij de tweede stop. Daarna afscheid genomen van D die zijn eigen weg zou gaan en voorin de vakken stond (en uiteindelijk een tijd zou lopen van 1.42 minuten). Even gekeken waar alles was en waar het startvak was. Het startvak was vooral heel erg lang en je vergeet dus meteen dat een startvak van een kilometer dus echt heel lang is en je tijd nodig hebt om ergens in te komen. Maar goed, zo ver was het nog niet en eerst moest we nog wachten en een beetje de sfeer proeven. Al snel kwamen we aan de praat met een ouder echtpaar en kwamen we te praten over Jeff Galloway en de run-walk-run methode. De man had er nog nooit van gehoord en was erg geinteresseerd. Ik ben benieuwd of hij er nog iets over gaat lezen later. Het gesprek kwam op deze loop- en trainingsmethode omdat hij vertelde dat vaak binnen een kilometer al mensen aan het wandelen waren. Ik reageerde daar dus op dat dat niet altijd hoeft te betekenen dat die mensen al vermoeid zijn en zo kwamen we dus aan de praat. Ook nog even warming up met de K5 gedaan, maar doordat ik een rare spierpijn had in mijn rug, merkte ik al snel dat het diepe inademen niet ging. Dat had ik gisteren al gemerkt, dus dan maar niet verder geoefend. Met het sukkelrondje van gisteren merkte ik dat het lopen prima zou gaan als ik gewoon zou ademen, maar niet te diep.

klik voor groot

Daarna merkte ik dus helaas dat ik wel een tweede sanitaire stop kon gebruiken en sloten we aan in de enorme rijen voor de dixies. Werkelijk ruim een half uur waardoor we uiteindelijk bijna te laat in het startvak waren. Niet handig dus maar zelfs toen het startschot al gegeven was, waren er nog mensen die nog de startvakken in moesten komen. Ik ben uiteindelijk ook maar ergens over een dranghek geklommen.

klik voor groot

Toe ik eindelijk stond was het toch nog even wachten. Plotseling vielen de eerste druppeltjes en begon het te regenen. Ik had een poncho aan (ook netjes ingepakt dus), en vond het best omdat de start nu toch bijna zou zijn. Plotseling kwamen de Red Arrows overvliegen met gekleurde rook in rood/wit/blauw. Dat is toch wel heel bijzonder om mee te maken. Die enorme massa mensen met prima sfeer en dan die dingen over het startvak.

Daarna kwam de massa langzaam op gang en na 22 minuten kon ik eindelijk in een dribbel over de startstreep. Ik was erg benieuwd, drukte mijn Garmin aan en ging op pad.

Ik wist al dat de route niet vlak was, maar twee keer vals plat zou hebben. Niet echt een helling ofzo maar wel net zo dat je er erg moe van zou kunnen worden en aangezien ik mezelf al voorbij was gelopen in Edinburgh, wilde ik deze keer dus rustig van start en zo gelijkmatig mogelijk lopen. En dan ook nog eens met een lage hartslag om niet in de problemen te komen!

Tot mijn verrassing merkte ik direct dat op het vreemde asfalt met de steentjes erin mijn schoenen akelig glad waren. Iemand op twitter zei dat ik dat in Londen ook had gehad. Ik herinner het me niet meer, maar het zou best kunnen. Ik heb er niets over opgeschreven gek genoeg. Deze keer was het best gek, want het was echt glad. Maar dat was ook mijn redding, want ik ging meteen over op kleine snellere stapjes en dat liep een stuk beter, hoewel het tempo daardoor toch ietsje lager uitkwam.

klik voor groot

Ondertussen moest die arme S. als supporter de metro gaan nemen richting de finish. Niet handig want het bleek ontzettend druk te zijn en eigenlijk kwam hij net voor mij aan bij het finishveld. Maar hij heeft dus helemaal niets gezien van de route, of van mij onderweg!

klik voor groot

Het begin ging lekker. Ik sukkelde rustig maar met een goede cadans voort. Op een gegeven moment zag ik een van de twee pacers op de 2.15 en die ging ik voorbij. Ik wist dus al dat ik die twee voor moest blijven.

Overal liepen mensen, maar ook waren overal mensen langs de kant van de weg. Heel bijzonder om te zien dat er zoveel mensen onderweg staan te kijken, op plekken waar je normaal niet zo snel als voetganger komt. De route loopt namelijk over een tamelijk grote doorgaande autoweg. Het regende in het begin vrolijk door en ik was blij dat ik gekozen had voor mijn pet met lange klep want ik had weinig last van regen in mijn gezicht.

Helaas ging Garmina weer op tilt en zag ik al na 2 kilometer niet meer hoe snel ik liep. Ik zou het dus moeten doen op mijn eigen gevoel en de borden met 5 en 10 kilometer onderweg. Bijsturen is dan vaak al een beetje laat als het uberhaupt gaat.

Verder en verder tufte ik. Ik wist dat er hele stukken vals plat omhoog liepen maar eigenlijk had ik nergens last van. Ik rommelde rustig door. Onderweg waren veel drinkposten, maar ook douches waar je onderdoor kon lopen. Ergens werd zelfs vaseline aangeboden vanwege de regen en even later ook sinaasappel partjes. Overigens werd dat wel oppassen geblazen want overal lagen op een gegeven moment fruitschillen en dat was in de regen ook glad natuurlijk. Gummybeertjes en andere versnaperingen waren ook onderweg te krijgen. Op zich super, maar het betekent wel in een enorme massa dat mensen dan ineens door krijgen dat er aan de kant van de weg iets te krijgen is en ineens naar links of naar rechts zwenken. Omdat ik achteraan startte tussen de slakken, was dat nog best lastig, want je hebt nu eenmaal turboslakken en trageslakken. Het heen en weer zwenken langs mensen kostte mij bijna 400 meter en dat is natuurlijk ontzettend jammer op de eindtijd.

Maar goed, ik was nog helemaal niet bij de finish toen ik nog langs sinaasappels en gummybeertjes liep. Ik had redelijk snel voor mijn gevoel de eerste 5 kilometer erop zitten en ik was niet ontevreden over mijn tijd, die puur op gevoel ging en ook nog ‘rustig’. Daarna de 10 kilometer en ineens doemde daar al een bord ‘half way’ op naast de weg. Goh dat viel me allemaal weg mee eigenlijk hoewel ik wist dat ik er nog niet was.

Vrijdag hadden we vanaf het 8 mile punt naar de finish gereden, dus ik wist wat me ongeveer te wachten zou staan. Ik rommelde dus rustig door en was vastbesloten om deze keer gewoon de run lekker af te leggen zonder ergens in de problemen te komen zoals in Edinburgh. Leuk dat ik toen onder de 27 minuten doorkwam op de 5 km en op 56.56 op de 10 km doorkwam, op 1.27 op de 15 maar daarna was het dan ook ineens over en verpestte ik alles en kwam ik nauwelijks meer vooruit. Deze keer zou ik het dus anders doen, maar was het op zich wel jammer dat ik geen idee had van mijn snelheid onderweg door de garmin die het niet deed. Maar wie weet ontwikkel ik ooit tempogevoel en weet ik beter hoe snel ik loop onderweg. Al doende leert!

De regen was inmiddels opgehouden en ik sukkelde nog steeds vrolijk voort. Ondertussen had ik geen idee dat S. zoveel moeite zou hebben om bij de finish te komen. Dat is en blijft een nadeel van een route die geen ronde is maar een rechte weg. In Edinburgh was dat ook zo maar minder erg. Bovendien stonden we toen met de auto al bij de finish, en konden we rechtstreeks naar huis terug rijden. Dat was al met al een heerlijke dag. Maar al die dingen gingen natuurlijk niet door mijn hoofd tijdens het lopen. Ik was alleen maar aan het lopen eigenlijk en luisterde onderweg naar de muziek. Dat doe ik normaal nooit als ik met de hond loop, maar het was zo tijdens de run best lekker. Met mijn nieuwe oordopjes hoorde ik weinig anders dan de muziek. Ik hoorde dus mijn voetstappen niet en ook niet mijn ademhaling.

Verder ging het en plotseling lig ik bijna op mijn gezicht omdat iemand me keihard duwt achter me. Ik denk dat de goede man zelf bijna viel en dat ik zijn val brak, maar het was keihard en het voelt niet lekker. De eikel zegt ook niet eens wat. Maar ik heb er verder geen last van, ik schrok alleen natuurlijk.

Dan gaat de route ineens hard, want ik herken nu het laatste stukje richting de zee. Ik weet dus al dat we er nog niet zijn als we de zee naderen, maar dat de weg nog eerst naar links zal afslaan. Het stukje richting de rotonde loopt even steil naar beneden en vreemd genoeg had ik van verschillende mensen gehoord dat dat zo zwaar zou zijn voor de benen. Ik snapte dat niet en ook niet onderweg. Ik versnelde mijn pasjes, verlengde dus niet mijn pas zodat ik wel sneller maar niet harder neer zou komen. Ik was wel enorm schijterig want door de gladde weg durfde ik dus niet keihard naar beneden te rennen. Dat was wel jammer, maar ik kkon het dus wel en dat voelde heel erg goed eigenlijk.

Na de rotonde linksaf langs het water. Geen water te zien, want overal stonden mensen in rijen dik langs de kant. Ik keek op mijn klokje en was niet eens ontevreden over de tijd die ik daarop zag. Tot mijn stomme verbazing zag ik alleen ineens een 20 km bord en toen was ik eventjes uit het veld geslagen, omdat ik dus door de overschrijding van het zigzaggen dacht dat ik er bijna was. Maar wat s nou een kilometer? Hoewel ik dus nu zeker wist dat ik mijn Edinburgh tijd niet zou gaan halen, zette ik nog even aan. Ook het allerlaatste stukje over het gras versnelde ik nog even met als gevolg dat ik er dus niet uitzie op de finish foto’s. Jammer maar helaas. Ik was zonder enige moeite aan één stuk over de finish gekomen met een mooie lage hartslag, een goede cadans en een vlakke race.

Na de finish was het nog een kunst om S terug te vinden, want ondanks zijn eigen voorstel om bij een bepaalde letter te gaan staan bij de family reunion plaats, kreeg ik een smsje dat hij ergens anders zou staan. Een uitgang…. ergens op een vlak veld. Ik was dus een beetje pissig want het was best koud zonder jasje met natte kleren in de wind na de run. Maar uiteindelijk vonden we elkaar toch (bij de letters) en konden we nog net het laatste stukje zien van de lucht show die weer werd uitgevoerd boven het finish terrein.

klik voor groot

We zijn niet meer naar de expo geweest omdat we eerst nog met de metro terug moesten naar de auto en daarna nog een uur zouden moeten rijden. Thuis wachtte een hele zielige woef op ons en ze zou heel nodig moeten plassen natuurlijk. Geen tijd dus!

klik voor groot

Na ruim een kwartier lopen kwamen we bij de metro aan en konden we zowaar wel mee met de eerste metro die zou komen en hadden we nog een zitplaats ook. De rit zou ongeveer 40 minuten duren, echt een mijl op zeven dus. Maar goed, net voordat de regenbui weer losbarstte kwamen we bij de auto aan, aten we een lekkere pie die we hadden meegenomen van huis en gingen we op huis aan

klik voor groot

Zo kwam er een einde aan een lange dag met een bijzondere run. Ik weet niet of ik zoiets nou echt leuk vind of niet. Het is wel heel apart. Zoveel mensen, zoveel toeschouwers en natuurlijk een loop over een parcours waar je normaal niet eens kunt lopen. Mooi was het niet onderweg, het was vooral ‘lopen’.

Ik ben op zich wel – ondanks de slome eindtijd mede vanwege de 400 meter overschrijding – tevreden met hoe ik gelopen heb. Vlak, zonder ergens in de problemen te komen, mooie lage hartslag en niet vermoeid. Dat is mentaal wel een opsteker eigenlijk. Op naar de volgende runs dan maar.

Helaas komen we thuis tot de ontdekking dat de gels die ik netjes in mijn zakje heb teruggestopt (en niet op straat heb gegooid zoals iedereen doet) krassen heeft gemaakt op mijn renbril. Die is dus onherstelbaar beschadigd helaas.

klik voor groot

Gegevens:

* totaal 21,5 km
* temp 16 – nat
* cadans 168
* HR 154
* finish tijd 2.12.47

rondje in google earth openen

sep 108 km – 2012 totaal 1.605 km

brooks pure flow 64 km
kinvara 3 147 km
trabuco 13 gtx 116 km
trabuco 14 156 km
kayano 18 127 km
ds trainer R 98 km
ds racer 44 km

15.09.2012 – week 6 dag 3 – 30 min DL 70% max HR + V – totaal 5 km

Het laatste rondje voor de HM van morgen tijdens de Great North Run. Ik dub een beetje als ik ga vertrekken want eigenlijk staat zo’n laatste rondje me een beetje tegen, en voorziet mijn schema voor de volgende runs dat vanaf morgen start helemaal niet in een runnetje vlak voor een race. Maar ik volg nu eenmaal het korte 6 weken schema dus zal ik het maar wel doen. Het vorige schema had ook een rondje vlak voor Edinburgh gepland en dat ging op zich ook prima de volgende dag. Wel besluiten we de rest van de dag niets te doen en dat komt goed uit want het is stralend weer, dus hangen we wat buiten in het zonnetje, doen wat boodschappen en spreken af voor morgen met iemand.

De training ging verder prima, aanvankelijk een beetje vermoeide benen, waarschijnlijk van het reizen van gisteren maar al snel liep het lekker, zelfs heuveltje op. De lucht is hier zoveel schoner, dat merk je echt.

Ik sukkelde eerst lekker, daarna wat versnellingen van 200 meter to net iets sneller dan M tempo. Zal mij benieuwen. Het enige vervelende is dat ik een spier in mijn rug/borstkas geforceerd heb, misschien tijdens het autorijden of op het lousy bed (op de boot?). geen idee, maar dat voel je erg tijdens het lopen. Hoop dat het morgen weg is. Verder geen echte bijzonderheden.

klik voor groot

Gegevens:

* totaal 5 km
* temp 16 – winderig maar zonnig
* cadans 168 tijdens laps.
* HR average laag op laps

sep 87 km – 2012 totaal 1.584 km

brooks pure flow 43 km
kinvara 3 147 km
trabuco 13 gtx 116 km
trabuco 14 156 km
kayano 18 127 km
ds trainer R 98 km
ds racer 44 km

Great North Run – parcours verkenning

Gisteren aangekomen in de UK. Omdat we toch in de buurt waren van het parcours, besloten we een stukje daarvan te rijden. Niet gek om even het laatste stuk te zien, want als iets bekend is, lijkt het minder lang. Ik wist al dat je richting zee zou lopen, en dat je niet moet denken dat je er dan bent. Daarna bij de rotonde linksaf langs de kustlijn en nog een mijl voorwaarts richting de finish. De weg gaat slightly up and down en vooral de upjes zullen voor mij best lastig zijn vrees ik maar ik ga gewoon lopen en zien waar het schip strandt.

Ze waren al volop aan het opbouwen gisteren en het finish ‘dorp’ lijkt heel groot. Je kunt ergens een een finishers pack ophalen zag ik en dat is allemaal goed aangegeven.

Nu ga ik gauw alles lezen voor morgen, want er zit een heel boekwerk bij met dingen die je moet weten over de finish en de start. Ik ga maar eens aan de slag met de voorbereiding voor morgen. Alles klaarleggen en dan lekker slapen.

klik voor groot