Monthly Archives: January 2014

31.01.2014 – parcoursverkenning: bamburgh lus 2 – 13 km

Eerder probeerde ik al het laatste lusje van de ultra te lopen maar dat mislukte door een hek dat ik niet open kreeg. Maar ik laat me niet gek maken en dus benaderde ik de route dan van de andere kant en besloot vanaf de duinen, langs het kasteel (op weg naar de finish normaal), door een bospaadje, langs de weg en via Red Barns de route te benaderen. Ik weet nu immers al dat ik na Monkshouse linksaf de duinen in moet bij de bunker, de weg over moet steken, langs de boerderij moet lopen en dan door het hek naar links. Dat deed ik al, alleen zou ik dus nu van rechts komen bij het hek en gewoon door kunnen lopen, en verder de juiste route in de juiste richting op moeten kunnen lopen. Zo gezegd zo gedaan. Er staat een redelijk forse wind van 65 km per uur met windstoten die harder zijn. Helaas zal ik die wind op de heenweg tegen hebben door het veld, maar het is niet anders. Ik wil per se de route in de goede richting lopen.

Eerst parkeren en door de duinen. Maar ik bedenk ineens dat ik nog niet het paadje heb gezien van de ultra zelf die vanaf de weg zal komen dus ik besluit terug te lopen om dan ook daadwerkelijk dat pad te zien. Boeiend, want dat komt dus gewoon op precies hetzelfde duinpad uit waar ik net vandaan kwam. Ik zie sneeuwklokjes!

klik voor groot

Daarna het pad op langs het kasteel en je merkt meteen dat het twee dagen droog was, want het pad is prima begaanbaar, een stuk beter dan een paar dagen geleden. Zo zie je maar dat je inderdaad geen invloed hebt op bepaalde dingen zoals het weer. Onnodig dus om je druk over te maken, het kan meezitten of het kan tegenvallen. Volgens mij heb ik qua training er alles aan gedaan en als het blubber is straks, dan kost dat dus gewoon extra tijd. So be it.

Langs het kasteel even omhoog lopen en daarna straks over het paadje weer richting de weg. Ik neem en stukje weg om een beetje op te schieten, maar je kunt al eerder het pad door de weilanden op. Maar de ultra loopt daar ook niet, dus nemen we de weg maar.

klik voor groot

Na de huisjes van Bamburgh slaan we rechtsaf richting Red Barns. Ik herken die naam, want er staat een huis te koop waar ik eens op internet naar keek. Grappig dat ik daar nu langs zal lopen. Het ziet er in werkelijkheid heel anders uit dan op het plaatje. Beter. Zo zie je maar. Maar hoe dichterbij ik kom, hoe minder ik de route snap. Ik kijk op de kaart en zit toch echt goed. Gelukkig komt er net en auto het erf op rijden waar ik sta te turen op de kaart en hij vertelt me dat ik inderdaad over zijn terrein moet lopen en dan weer op het pad zal komen. ij is even bezig met het hek, dus het bordje ontbreekt. Aha. Nou weer wat geleerd en na even gekletst te hebben, vervolg ik weer mijn weg. Mijn pace voor vandaag is dus verder onbelangrijk want de tijd liep tijdens dit praatje gewoon door en ik zie dus nu 11 min/km op de teller staan. Tsja dat krijg je met dat kletsen. Maar inderdaad is het pad gauw gevonden en hier begint het bikkelen tegen de wind in pas goed. Het veld is totaal open en de wind beukt op ons in. De oortjes van woef flapperen in de wind maar ze loopt moedig voor me uit. Vandaag is ze jarig! Mijn stoere hond doet het toch maar weer mooi zo samen met mij door weer en wind. Dat we straks regen gaan krijgen, is nu wel duidelijk maar het is nog droog.

Al snel komen we langs dat hekje dat ons van de week tegen heeft gehouden. Ha! Maar nu staan we aan de goede kant en kunnen we gewoon lekker verder draven. Opvallend is wel dat ook dit weiland een stuk beter er bij ligt na 2 droge dagen.

klik voor groot


De route laat zich gemakkelijk vinden maar ik ben blij dat ik dit nu een keer gelopen heb, want ergens gaat het nog bijna mis omdat er ook geen bordjes meer staan. Na een hek moet je scherp linksaf en daar loop je dus gemakkelijk voorbij. Maar ik herken het ongeveer en weet welke richting op moet, dus ik kan hier niet verkeerd straks. Het pad valt me reuze mee, door de schapen is het omgewoeld en modderig maar niet glad dus prima te doen.

klik voor groot

Uiteindelijk komen we op de weg uit. Ik liep daar al vaker en en de weg vanaf nu wel ongeveer. De weg loopt lekker naar beneden, daarna slaan we linksaf naar beneden en weer wat omhoog. Prima te doen allemaal en bekend terrein. Deze weg liep ik al tijdens de 45 km route deze richting op. Verder en verder lopen we, naar Glororum en verder rechtdoor naar Budle bay. De weg loopt best lekker even naar beneden en ik ben verrast dat ik deze weg de andere richting op liep tijdens de 45 km route. Pfffff zwaar. Eventjes omhoog en dan weer naar beneden richting Budle bay. Ik passeer een aar geweldig mooie huizen die ik nog nooit eerder gezien heb. Prachtig. Ik zie in de verte voor me Budle Bay al liggen. Inmiddels sneeuwregent het al zachtjes en ik voel dat het langzaam steeds harder gaat regenen. De wind trekt ook nog wat extra aan. Maar wat kan me gebeuren, we zijn al een heel eind en alles gaat prima.

Als ik aan het einde van de weg kom, zie ik het pad waar ik overheen moet. Maar ik zie ook dat vlakbij het hekje waar het pad loopt, die grote groep koeien met stier en kalfje staat. Makkelijk dat je dat kunt zien vanaf de weg, want hier had ik al rekening mee gehouden bij het maken van de route. Ik kies dus toch niet voor het pad door het weiland met de enge koeien, maar loop een stukje over de weg en zal straks linksaf slaan weer de juiste route op. Misschien doe ik dat tijdens de ultra ook wel als ik die dieren zie sta, maar nu met de hond erbij, doe ik het zeker. Ik weet dat het ietsje langer is, maar vooruit maar.

Zo gezegd zo gedaan en al snel lopen we richting het caravan park weer richting de zee. Straks weer rechtsaf richting golfbaan en dus weer op bekend terrein want dat stukje heb ik nu inmiddels al vaker gelopen. Het is inmiddels een beetje noodweer geworden. De regen en de wind beukt op ons in. Woef draaft moedig voor me uit, oortjes wapperend in de wind. Nog een stukje over de golfbaan en over het pad daarna.

klik voor groot

Na de golfbaan even over de weg. De golven van de zee zijn enorm hoog en het geluid is oorverdovend. Er staan heel wat auto’s op de eerste parkeerplaats met mensen erin die naar de beukende golven kijken. Het heeft ook wel iets magisch. Het is schitterend om te zien maar dan wel vanuit een auto. Het waait hier zo hard, en de regen slaat zo hard in mijn gezicht dat ik nauwelijks meer iets kan zien. Soms komt er een hageltje in mijn oog en dat vinden mijn lenzen weer niet zo leuk. Maar we zijn er bijna, dus gewoon even doorzetten. Ik vuur een oud anker af van een eerdere run en loop dus rustig verder. Niet eens meer een kilometer dus ik ben er bijna. Grappig genoeg is de route toch wat langer dan ik dacht en daarmee komt mijn maandtotaal op 230 kilometer.

Ik vind het niet heel vervelend als ik de auto zie staan en ik doe gauw mijn jack aan en een muts op. Even nog de pootjes van woef schoonmaken in de zee en dan gauw naar huis. Deze keer dus geen fatsoenlijke cool down want daar is het weer echt niet geschikt voor. Ik droog woef gauw af, doe de droogjas om en we gaan lekker naar huis waar mijn jarige woef meteen in slaap valt na een lekker bakje eten.

klik voor groot

Op naar ons volgende avontuur. Deze keer ging alles goed en was ik voorbereid op enge koeien die ik zo kon omzeilen. Jammer dat het nu weer zo hard regent want zo wordt het natuurlijk niks met de weiland en de paden….

Gegevens:

* afstand: 13 km
* temp 3 graden – harde wind

januari 230 km – 2014 totaal 230 km

hoka bondi b – 325 km
hoka bondi b – 160 km
hoka stinson tarmac – 80 km
hoka stinson trail – 163 km
minimus MT – 303 km
pure flow – 201 km

rondje in google earth openen

artikelen: training: sportpsychologie deel 1 – focus

**artikelen: training: sportpsychologie deel 1 – focus**

Focus is een van de belangrijkste vaardigheden om succes te hebben. Dwaalt jouw geest wel eens af midden in een training? Waarschijnlijk wel en het maakt in dat geval uit of je een lekkere duurloop aan het lopen bent, of bezig bent met een interval training of tempo training. Als in het laaste geval jouw gedachten afdwalen van de training en de doelen die je jezelf hebt gesteld dan is de kans groot dat jouw performance minder is of wordt. Je bent immers niet totaal gericht op het doel. Verbeter jouw focus door middel van de volgende tips

lees verder

29.01.2014 – bamburgh golf course – 9 km

Dit heeft nog niet eerder bij een rondje gestaan denk ik.. Een rondje golfcourse! Dat was helemaal niet de bedoeling, ik wilde lekker even zonder kaart en zonder nadenken Bamburgh naar Seahouses lopen over het strand. Maar ik was even vergeten dat het hoog water was (daarom kon ik immers ook vorige week naar Holy Island, omdat het toen laag water was) en bovendien stormde het zo verschrikkelijk dat ik het na 400 meter over het strand wel gezien had en terugkeerde. Het zand was heel zacht, de wind sloeg in mijn gezicht en door de storm haalde ik nauwelijks 8 min/km. Niet zo nuttig dus en dus maar terug. Het was leuk. Niks hoeft, niks moet, alleen maar lopen en kijken waar je uitkomt. Dat kan natuurlijk alleen met goede kaart bij de hand maar die had ik!

klik voor groot

Ik zou dan wel even een rondje maken bij de golfbaan waar ik al eerder liep. Maar al rommelend ontdekte ik steeds meer paden en op een gegeven moment stond ik hoog te kijken op het kasteel en op het dorp. Mooi! Ik was heel verrast want er waren nog best paden waar je overheen kon en soms liep ik dan maar gewoon over de baan. Geen idee of dat mag, ik denk het niet maar ik liep aan de zijkant dus dat moest wel kunnen (hoop ik).

klik voor groot


Op een gegeven moment kwam ik grappig genoeg op een echt wandelpad dat deel uitmaakt van een langere route. Ik wilde dat dan proberen maar dat liep toch dood (nu in de winter wordt er geen gebruik van gemaakt blijkbaar) en dus moesten we weer terug. Kijkend op de kaart zag ik dat er een ander lange afstand wandelpad dichtbij zou zijn dus daar hobbelde ik dan maar naartoe. ik vond het wel een grap en het liep helemaal niet slecht. Beetje nat maar prima te doen. Ik kwam uit op een punt waar ik niet verwacht had uit te komen, vlak bij de weg. Zo leer je nog eens wat en ik zag aan het lijntje op de kaart dat ik best een aardig rondje liep op deze manier. Nu weer terug naar het echte wandelpad dan maar en dan zou ik vanzelf uitkomen op het laatste stukje van de ultra waar ik al eerder liep. In de verte zag ik een groep van 3 mannen met rugzakken wandelen over het lange afstand pad. Stoer en dik aangekleed met grote rugzakken en zware schoenen. Ik was benieuwd of en waar ik die zou inhalen op het pad.

Grappig genoeg gebeurde dat sneller dan ik dacht. Toen ik de laatste wandelaar achterop kwam, keek hij verrast om toen ik aan kwam. Ze deden erg hun best om uit de modder te blijven en toen had ik lol. Lichtvoetig rende ik hem voorbij (nou ja..) en hij was zo verrast dat hij meteen (zoals mannen dan doen) naar zijn maten ging roepen. Hahaha ze vonden zichzelf natuurlijk enorme bikkels, vechtend tegen de wind in met hun bepakking over het rottige pad. En daar kwam ik. Met mijn hondje gemakkelijk voorbij rennend, dwars door de modder en de plassen. ha! Ze moesten eens weten. Ik heb dat pad net geoefend natuurlijk. Maar het commentaar en de uitroepen vond ik natuurlijk onwijs grappig. Zo ben ik dan ook wel weer. Maar nu moest ik natuurlijk ook even braaf het laatste stuk netjes doorhobbelen zonder te zeuren over de modder of de plassen enzo waren we dus alweer heel snel bij het begin van de golfbaan. Zie je… hardlopen gaat toch sneller dan wandelen!

Ng even een kiekje van woef met de zee op de achtergrond en snel weer door voor het laatste stukje langs de zee. Waf ziet er niet uit maar die maak ik straks wel schoon in de zee, het water staat toch lekker dichtbij door het getijde.

klik voor groot

Toch nog een 9 km rondje gedaan en dat valt niet eens tegen want dat zou een heen en weertje ook ongeveer zijn geweest. Ik vond het wel een grap: weer een nieuw stukje ontdekt en dit is dus altijd te lopen als het water zo is of als de wind zo staat. Want natuurlijk heb je op dit stuk ook tegenwind, maar op het strand is het echt alleen heen en weer en dat is toch minder lekker met die storm. Weer een leuk moment om te ankeren zo op de terugweg met die wandelaars. Ik hoop dat ik net zo fris ben straks aan het einde van de trail ultra!

Op naar de volgende ronde dan maar weer.

Gegevens:

* afstand: 9 km
* temp 4 graden

januari 217 km – 2014 totaal 217 km

hoka bondi b – 325 km
hoka bondi b – 160 km
hoka stinson tarmac – 80 km
hoka stinson trail – 149 km
minimus MT – 303 km
pure flow – 201 km

rondje in google earth openen

27.01.2014 – parcoursverkenning: bamburgh lus – 13 km

Vandaag wilde ik de laatste lus van het parcours doen. Bamburgh castle waar de finish is, even teruglopen richting Monkshouse en daar de duinen in en de weg over steken. Normaal zou ik dus vanaf het Zuiden komen, Monkshouse oversteken en dan linksaf de duinen in. Ik was benieuwd of er een pad zou zijn. Eerst maar eens kijken welke weg ze nemen bij het kasteel!

klik voor groot


Even goed kijken… hier is straks de finish neem ik aan!!

klik voor groot

Daarna weer de weg vinden naar het strand en dat is een hele kluif omdat de duinen zo ver zijn weggeslagen. Let op formaat hondje en je ziet meteen hoe hoog dat is

klik voor groot

Het strand ligt er prima bij dus we kunnen even lekker voort hobbelen. Ik denk dat ik ongeveer wel weet waar ik de duinen weer in moet voor de oversteek naar de weg. Onderweg zien we de met cement volgegoten zakken ineens die zijn vrijgevallen met de december storm. Dat is bijzonder, ik had het al in de krant gelezen maar nog niet eerder gezien. Leuk dat de natuur dan ineens deze dingen weer prijsgeeft. Zo lang als het duurt, want met een andere wind is alles straks weer verdwenen.

klik voor groot

Ik weet dus nu dat inderdaad de bunker bovenop de duinen de plek is waar we straks linksaf de duinen in moeten. Dat is op dit moment dus een aardige klim over zacht zand, maar het is wel te doen en het stukje door de duinen is maar kort. Daarna de weg oversteken en naar de boerderij lopen. Bij de boerderij rechtdoor over het eerste veld en dan linksaf het andere veld in.

klik voor groot

Maar helaas loopt het anders. Het eerste hek kan gewoon open maar het laatste hek dus niet. Ik kan er zelf makkelijk overheen klimmen maar dit is net te hoog om de hond overheen te tillen, ook omdat je ver in de modder zakt als je daar staat. Dit gaat dus niet lukken en ik heb een beetje de pest in. Ik kijk op de kaart en zie dat ik wel terug kan, en bij Red Barns dan weer het veld in zodat ik van rechts kom en door kan lopen achter het hek. Maar op dat moment heb ik daar helemaal geen zin meer in en ik besluit terug te gaan naar het strand.

klik voor groot

Het weer knapt een beetje op en ik doe lekker mijn handschoenen uit. Ik nam de dikke handschoenen mee en dat is dus met dit zonnetje ineens een beetje warm. Lekker lopen en ik twijfel wat ik zal doen. Vandaag dan maar heel kort en morgen opnieuw vanaf de andere kant proberen? Maar ik loop lekker en het weer is niet slecht. Ik raadpleeg nogmaals de kaart om te zien wat ik dan wel kan doen van de ultra route en ik besluit dan maar het laatste stuk bij de golfbaan en Budle te gaan bekijken. Ik liep daar vorige week al even maar niet precies het stuk wat we moeten doen straks.

klik voor groot

Ik loop over de golfbaan en neem een andere weg zodat ik straks het stuk kan doen wat we lopen op de ultra en vanaf de juiste richting. Ik ben benieuwd waar ik nu uit zal komen maar het blijkt gewoon hetzelfde punt bij dat caravan park waar ik al eerder was. Kijkend op de kaart zie ik dat ik nu rechtdoor moet (nou ja, daar kom ik straks dus vandaan) over een veld. et ziet er ongezellig uit, maar ik zie dat de route daar naar beneden zal lopen. Dat is ook leuk.

klik voor groot

Ik besluit het stuk even door te lopen tot Budle, waar ik dan de weg weer op zou moeten. dat doe ik dan wel een andere keer en bovendien ken ik dat stuk al van eerdere lopen. Maar ineens zie ik een grote groep koeien. Met een klein kalfje en een stier.

klik voor groot

Ook al ben ik ver weg, ze kijken nu al geinteresseerd naar me en komen al een beetje aanlopen. Nope, geen zin in vandaag, dus ik kijk nog even naar het weiland en bedenk dat ik die route nu wel gezien heb dan naar Budle en keer om. Dat omlaag lopen over een schuine kant loopt niet eens makkelijk maar ik oefen even en weet nu ook hoe dat moet. Ik vervolg de weg zoals ik straks ook zal lopen en kom nog door lekkere modder. Maar als ik weer bij de golfbaan ben, anker ik het gevoel en kijk op de klok hoe ver het nu nog is eigenlijk. Deze informatie kan ik straks mooi gebruiken als ik hier helemaal aan het einde van de ultra aan het lopen ben. Nu een prettig gevoel ankeren en straks weer ophalen.

Daarna ben ik weer op het strand. De ultra zal verder over een stukje weg naar Bamburgh Castle lopen en daarna weer door de duinen zoals ik aan het begin van de route al deed. Nu wil ik wel even de hond wat schoner krijgen in het water!

klik voor groot

Op het strand nog een zielige vogel die iets aan zijn vleugel lijkt te hebben. Die is dus ten dode opgeschreven. Woef blijft netjes op commando op afstand. We spelen nog even en daarna is het tijd voor afdrogen en warm worden. Deze route zit er weer op. De geplande route was ongeveer 12 km, ik liep dus nu ook zoiets maar kwam totaal niet op het pad dat ik moest hebben. Irritant.

Op naar het volgende avontuur dan maar weer.

klik voor groot

Gegevens:

* afstand: 13 km
* temp 4 graden

januari 208 km – 2014 totaal 208 km

hoka bondi b – 325 km
hoka bondi b – 160 km
hoka stinson tarmac – 80 km
hoka stinson trail – 140 km
minimus MT – 303 km
pure flow – 201 km

25.01.2014 – assignment 7: 6 x 1.600 (5′) – totaal 17 km

Het is alweer 3 weken geleden dat ik deze training deed, maar toen nog 4 x 1.600 en vandaag dus 6 x 1.600. Helaas bleek gisterenavond mijn auto ineens me weer in de steek te laten, waardoor ik niet kon gaan zwemmen. Ondanks het geklooi en de ergernis toch lekker geslapen. Vanmorgen besloten om eerst maar de training te gaan doen, en aansluitend naar het dorp te rennen om spul te halen en in de garage te overleggen wat ik het beste kon doen. Op internet had ik al een 7 stappen plan gevonden om te proberen de sleutel weer rond te laten draaien in het contact. Ik was vooral benieuwd in hoeverre dit gedoe me zou afleiden van het lopen. Maar vol goede moed van start, geld mee in de spibelt en op hoop van zegen dan maar. Ik zou dus 4 keer heen en weer lopen en dan lap 5 en 6 dezelfde richting op doen, namelijk naar het dorp toe. Dat maakt de laatste ronde niet helemaal vergelijkbaar met de andere maar helaas. Anders zou het wel een raar rondje worden. Eerst het huis uit sluipen zonder dat waf me ziet want op deze training over de weg mag ze niet mee. Dat lukt niet en verongelijkt gaat ze weer op haar bed liggen.

Eerst even opwarmen. Ik merk al dat er een fris windje staat en het regent zachtjes. Niks aan te doen. Ik sla linksaf op de weg en besluit een klein stukje eerst te dribbelen om te zien hoe diep de plas verderop zal zijn. Gisteren heeft het hier geregend, dus de weg staat daar onder water. Het valt mee, ongeveer en schoen diep dus daar kan ik wel doorheen en ik besluit te starten voor de eerste lap. De weg loopt op en neer, de wind waait maar ik zet door….. niet te snel deze eerste lap en ik zie niet eens waar ik uiteindelijk op afklok. De rustpauze tussendoor begint en ik zie tot mijn ergernis allemaal mannen in het weiland staan schieten. Bij elke knal spring ik een meter de lucht in. Maar op de terugweg zie ik dat ze aan het trainen zijn met de honden. Gek genoeg ergert me dat minder dan het idee dat ze daar dieren staan af te schieten terwijl ik loop. Inmiddels regent het niet meer en is het zonnetje zelfs gaan schijnen. Best warm nu! De tweede lap gaat moeizaam voor mijn gevoel maar ik zet door. Wat een kloteweg is het toch met die klim en die wind valt ook niet mee. Maar niet zeuren dan maar en ik klok af op 9.07 en dat lijkt me niet gek voor de tweede lap. Nu eerst maar eens vast zien te houden. De dribbel komt er alweer aan en daarna begin ik aan lap 3. Pffff zal ik maar stoppen? Ik kijk naar de weg en besluit dat dat vals plat mijn benen gewoon wat vermoeider maakt want de tijd is prima. Niet zeuren dus en doorlopen. Er kan niks gebeuren, alleen dat het misschien langzamer gaat dan je zou willen. Het laatste stukje even aanzetten ook al loopt dat weer omhoog… op ademhaling letten en ja… weer een lap voorbij. Volgens mij geijk aan de tweede lap. Ook de vierde lap gaat gelijk en ik ben niet ontevreden. Tot nu toe ging deze training dus beter dan de vorige, waar ik er maar 4 hoefde te doen! Nog maar twee te gaan en ik bereken hoe ik ongeveer nu moet lopen, omdat ik naar het dorp moet na afloop en daarvoor deels de laatste lap wil gebruiken. Ik loop dus terug naar het startpunt waar ik ook de eerste lap ben begonnen. OK dan maar weer, het mag nu wat sneller als dat er nog inzit en ik geef alles. Dat lukt prima, ik klok af op 9.01 en ben een tevreden mens. Maar nu de laatste nog. Na de dribbel begin ik en dat gaat deels over een bekend stuk. Het gaat prima totdat ik het dorp in kom. De weg ligt als mooie heuvel voor me. Gatsie het lijkt wel viaduct training en net op de laatste lap waar ik hard ben gestart om een mooie eindlap te hebben. De wind beukt op me in en ik denk slim te zijn om even linksaf te slaan en rechtsaf tussen de huizen door te lopen om net een beetje minder wind te hebben. Daar liggen stomme drempels en uiteindelijk loop ik mezelf nog vast ook maar de teller staat net op 1600 meter zonder dat ik het einde kon uitrennen. Jammer maar helaas, maar een mooie laatste lap onder deze omstandigheden en allemaal net zo snel ongeveer. I dit it!

Nu dus door hobbelen naar het dorp. Ik vind wat ik zoek in een winkel die ik nog nooit gezien heb en loop even door naar de co-op voor een top up voor de mobiele foon, omdat ik vrees dat ik straks moet gaan zitten bellen met anwb enzo. Daarna loop ik met mijn busje rommel weer terug richting het huisje. Eerst nog even langs de garage om te overleggen en daar spreek ik af dat ik het ga proberen en dat hij anders wel even langs zal komen vanmiddag. Altijd handig dat de eigenaar de broer is van de eigenaar van mijn huisje.

Blij maar een beetje moe hobbel ik terug naar huis en na 17 km ben ik weer thuis. Met een geslaagde training en mijn spullie voor de auto. Ik ga me omkleden, laat woef plassen en samen gaan we aan de auto rommelen. Zij ligt in het zonnetje in het gras ik zit achter het stuur. Na ongeveer 10 minuten geeft de sleutel mee en start de auto. Blij!

Eind goed al goed. Ik ga spelen met woef die deze keer niet mee mocht en ben tevreden. Op naar de volgende training. Ben benieuwd wat me allemaal nog te wachten staat :-)

lap 1 – 9.04 – 151 (158) – cadans 83
lap 2 – 9.07 – 153 (162) – cadans 82
lap 3 – 9.06 – 156 (160) – cadans 81
lap 4 – 9.06 – 155 (161) – cadans 81
lap 5 – 9.01 – 154 (162) – cadans 80
lap 6 – 9.04 – 156 (160) – cadans 80

Gegevens:

* afstand: 17 km
* temp 4 graden

januari 195 km – 2014 totaal 195 km

hoka bondi b – 325 km
hoka bondi b – 160 km
hoka stinson tarmac – 80 km
hoka stinson trail – 127 km
minimus MT – 303 km
pure flow – 201 km

23.01.2014 – holy island – 13,5 km

Ik had vorige week al met potlood aangegeven dat ik dinsdag of donderdag eventueel Holy Island zou kunnen doen. Dan zou het getijde lang genoeg laag zijn om de oversteek te kunnen maken. Oversteek? Ja een echte oversteek over de causeway. Die weg loopt simpelweg onder water waardoor het eiland van het vasteland wordt afgesloten. Nog steeds zijn mensen stom genoeg om niet op de tabel te kijken van te voren en die komen dus in de problemen en moeten gered worden. Hier ligt standaard een uitdraai op tafel omdat ik dan ook meteen weet of het hoog of laag water is bij Seahouses, Bamburgh of Beadnell. Maar voor een bezoekje aan Holy Island moet je het dus wel echt zeker weten. Maar tot 17.25 was er safe crossing dus tijd genoeg want dan zou het ook al lang donker zijn. Vanmorgen leek het weer echter roet in het eten te gooien. Een beetje fraai weer is gewoon leuker dan somber grijs weer, maar naarmate de ochtend vorderde, leek het toch op te knappen en besloot ik het er maar op te wagen. Er zou me immers niks kunnen gebeuren behalve thuiskomen met grijze en sombere foto’s. De route zou niet minder spannend en leuk zijn. Zo gezegd zo gedaan en ik gokte dat ik rond 13 uur wel zou kunnen beginnen met de run. Eerst natuurlijk even een foto van het begin van de causeway. Blijft grappig. Vorig jaar was ik hier net toen de weg open ging.

klik voor groot

Daarna parkeren in het dorpje en woef klaarmaken voor ons avontuur. Het is maar goed dat ik mijn nieuwe handschoenen bij me heb want het waait flink en hoewel het weer inderdaad aan het opknappen is, is het met de wind aardig frisjes. Eerst even snel een kiekje van het kasteel in de verte. Dat is ons eerste doel.

klik voor groot




Blijft altijd weer leuk om eventjes te kijken maar we moeten wel verder, anders komen we nergens natuurlijk. Het volgende doel zal een witte pyramide zijn. Die is nog niet te zien, maar dat weet ik van vorige keren. Deze keer heb ik geen route gemaakt, ik ga lekker lopen en kijk af en toe op de kaart waar ik ben en waar ik een moet. Het hangt namelijk enorm van de ondergrond af waar je wel en niet kunt lopen dus een route maken heeft geen zin. Bovendien zijn de paden vaak niet eens te zien en loop je maar een eind weg, een beetje op gevoel, luisterend naar de zee aan de rechterkant.

Maar de pyramide komt al snel steeds dichterbij

klik voor groot

Daar istie:

klik voor groot

In panorama:

klik voor groot

Daarna vervolgen we weer onze weg. De wind is zo hard dat je moet oppassen dat je niet van het pad waait tegen de duinen aan. Ik loop dus ‘zwaar’ als het ware om mijn evenwicht te bewaren. Het is wel een leuk gevoel eerlijk gezegd. het enige dat niet zo lekker voelt, zijn de scherpe duingrassen die in je benen prikken. Het gras is namelijk hoog en je loopt daar dus tegenaan omdat het pad zo smal is. Ik zal er wel heel idioot uitzien vanavond met al die rode plekken van de prikjes. Maar verder en verder lopen woef en ik en we genieten volop want het zonnetje is er inmiddels echt bij en alles ziet er vrolijk en helder uit. Dat loopt toch altijd een stuk fijner dan met regen!

klik voor groot


Ik houd het strand aan mijn rechterkant en probeer deze keer eens dichter naar de punt te komen in de buurt van de snook of verder. Daarvoor oop ik ook op een smal paadje langs een soort hekwerk. Op enkele plekken kan je daar doorheen naar de andere kant. Merkwaardig zo’n hek want ik snap het nut niet helemaal geloof ik en ik besluit maar aan deze kant van het hek te blijven, aan de zuidkant als het ware. Maar helaas loopt dat uiteindelijk toch dood, en wil ik dus verder naar de noordkant/strand kant en verder naar de snook dan zal ik dus even terug moeten en door het hek in de hoop dat ik dat ooit weer terug kan vinden dan. Er is werkelijk niets te vinden hier en ik herinner me van enkele keren geleden dat ik als een kip een rondje ben blijven lopen op een bepaald punt, want alles lijkt op elkaar. Dat gebeurt me nu niet omdat ik een kaart bij me heb waar overigens maar 1 pad op staat en niet aan deze kant.

klik voor groot



panorama:

klik voor groot

Met de kaart erbij kom ik uiteindelijk op het strand uit. Ik heb de wind tegen en het zand is vrij zacht. Maar ik wil toch een stukje verder, want ik heb het nu eindelijk gevonden dus vooruit maar!

klik voor groot

Het loopt eigenlijk wel heerlijk zo met het zonnetje en de wind. Maar wat ben ik blij dat ik handschoenen aan heb en daarmee op de kaart kan kijken. Eindelijk geen koude handen meer doordat de handschoenen steeds uit moeten. Heerlijk. Ook ben ik blij dat ik weer mijn loopbril op heb want met de wind tegen op het strand is dat erg prettig met contactlenzen.

Maar ik zie de kilometers wegtikken en kijkend op de kaart ter orientatie, zie ik dat ik op zich nog een stuk verder kan, maar dat ik dan geen idee meer heb hoe ver het terug is. Ik zie dat ik ergens in de buurt van de snook ben. Maar waar o waar is nu het pad vanaf het strand daarheen? Ik zie geen enkel pad en besluit dan maar ter hoogte van de snook (op de kaart) lukraak de duinen in te lopen. En daar kom ik inderdaad op een pad uit dat rechtstreeks naar de snook leidt. Grappig want dat vind je dus echt niet zonder de kaart en GPS erbij.

klik voor groot

Vanaf de snook loopt een pad naar de parkeerplaats en vanaf daar kan ik dus weer verder. Na de snook beslis ik dat ik toch door de duinen terug ga lopen en niet over de weg. Dat kan altijd nog wel als er echt geen pad mocht zijn. Het is even zoeken maar uiteindelijk komen we toch op een redelijk fatsoenlijk pad en ik ben blij. Hier kan ik wel even vaart maken. Af en toe kijk ik op de kaart, want orienteren is echt lastig zonder paden of iets. Je ziet eigenlijk alleen hoge grassen en soms wat heuveltjes met een pad eroverheen. Ergens is een klimmetje met een sort opstapje dat ik niet voor elkaar krijg. Ik moet lachen want woef kijkt belangstellend of ik misschien ook nog ga komen. Uiteindelijk lukt het me op mijn knietjes natuurlijk toch en we kunnen weer verder. Ik heb gelukkig het punt opgeslagen in de garmin waar ik zelf door het hek ben gekomen, want ik denk dat ik anders straks weer vastloop op het hek. Maar het lijkt erop dat ik vanaf de andere kant keurig ga uitkomen! En dat blijkt ook zo te zijn. Als ik een heuveltje over kom en kies voor ‘links’ op de gok, blijkt het hekje toevallig precies daarachter te liggen en zo kunnen we lekker doorhobbelen. Nu weet ik het verder wel ongeveer.

klik voor groot

Uiteindelijk kies ik voor rechtsaf richting de parkeerplaats. Grappig genoeg denk ik dat ik heel ergens anders uit ga komen, maar ik kom goed uit zonder het modder pad van de straight lonnen. Ik loop het allerlaatste stukje even over de weg door het dorp. Maar ik ben dik tevreden. Niet te gek lang, en niet enorm vies geworden en een mooie dag.

Zo komt er na ruim 13,5 km weer een einde aan dit avontuur. Het was leuk, het was lekker weer en ik heb zowaar een normaal rondje gelopen doordat ik een goede kaart bij me had. Net als ik waf heb ontdaan van de piri piri in haar vacht (wat deze keer heel erg meevalt want daar ben ik zo mee klaar) en ze lekker met haar warme jas in de auto zit en ik ben ingestapt…. hoor ik kokhals geluiden achterin….. Ik snel de auto weer uit maar ben te laat. Een enorme berg kots ligt in de achterbak. Woef kijkt ontdaan maar hongerig. Raar beest, zeker een grasje opgegeten. Ik geef haar een zakje voer om niet met totaal lege maag naar huis te hoeven schommelen en dat gaat erin als koek. Gerustgesteld stap ik weer in. Ruim op tijd rijden we weer over de causeway naar huis. Op naar ons volgende avontuur.

klik voor groot

Gegevens:

* afstand: 13 km
* temp 4 graden

januari 178 km – 2014 totaal 178 km

hoka bondi b – 325 km
hoka bondi b – 160 km
hoka stinson tarmac – 62 km
hoka stinson trail – 127 km
minimus MT – 303 km
pure flow – 201 km

rondje in google earth openen

21.01.2014 – parcoursverkenning: beadnell/low newton – totaal 11 km

Vandaag na de lange 45 km run van afgelopen zondag weer een stukje van het parcours ontdekken. Niet helemaal nieuw, want ik liep hier al een paar keer, maar nu wil ik dan wel even zien hoe de route echt loopt en hoe het pad er op dit moment bij ligt. Ik herinner me namelijk een en al ellende na Low Newton maar misschien valt het mee.

Ik vertrek een beetje laat door omstandigheden maar ik ben al blij dat ik alsnog vertrek en heb wel zin in een rondje. Als ik naar buiten stap, ontdek ik dat het enorm is gaan waaien en dat het maar 5 graden is. Gauw even de Buff gepakt en de handschoentjes, want ik had al in de gaten dat ik aardig in de wind zou lopen. Bovendien waait het op de klif bij Low Newton altijd dus beter maar voorbereid met wat extra kleding.

Daarna gauw op pad. Ik besluit om met wind mee te eindigen, dat lijkt me nou super lekker dus ik parkeer bij Beadnell en zal dus eerst zuidwaarts lopen en vervolgens bij Low Newton weer omkeren. Ik liep al eerder het stuk Low Newton naar Craster en Craster naar Alnmouth dus het grootste stuk heb ik straks gezien.

Eerst even door dat afgrijselijke caravan park met die enge groene dingen. Beetje creepy want het is natuurlijk uitgestorven nu. Blij dat ik op de terugweg over het strand zal hobbelen, net zoals de route straks doet.

klik voor groot


Al snel komen we bij het bruggetje waar ook een huisje van de vogelwachters is. In de zommer zitten hier bijzondere en beschermde sternen. Daar zijn we wel eens geweest in juli. Nu is er niks maar je kunt het waer niet zomaar oversteken. Op de terugweg zal ik vanaf hier over het strand verder naar beadnell terug lopen. Nu eerst rechtdoor de duinen in over het pad. Ik ben benieuwd.

Hoewel het op sommige punten modderig is, valt het me reuze mee, want ik heb het wel eens erger meegemaakt. Dit stukje zal niet voor enorm veel vertraging zorgen want er is prima te lopen en het glijdt niet.

klik voor groot

Al snel komen we bij de parkeerplaats van High Newton. Wat gaat het snel! Ondanks de tegenwind hebben we blijkbaar lekker gehobbeld en alles voelt goed.

klik voor groot

Na High Newton weer een pad richting Low Newton. Er moeten aardig wat hekjes open gemaakt worden. Soms moet je over die dingen heen klimmen.

klik voor groot

We hobbelen rustig door naar Low Newton. Grappig, want je kunt de hoge antenne mast al van ver zien. Allemaal orientatiepunten onderweg straks. Als ik op de klif ben, waait het keihard maar het is wel mooi. Heel in de vrte, en onzichtbaar op de foto zie je de ruines van Dunstanburgh castle. Grappig, want daar kom ik dus straks vandaan. Jammer dat je dat niet meer hebt als uitzichtspunt en Bamburgh castle laat zich pas in de laatste mile eigenlijk zien dus dat is geen uitzichtspunt.

klik voor groot

Ik besluit vanaf Low Newton een andere weg terug te nemen. Ik heb het pad nu gezien, dus ik kies voor een stukje duinen. Eigenlijk snap ik niet waarom ze tijdens de ultra niet de duinen nemen want dat is veel mooier dan het stomme pad door het weiland. Bovendien loopt dit een stuk lekkerer. Inmiddels heb ik de wind in de rug en dat loopt heerlijk. Ik anker het fijne gevoel zodat ik het straks kan oproepen als ik ook hier loop. Misschien ben ik dan al vermoeid, dus ik anker het gevoel nu. Woef geniet zichtbaar terwijl haar lange haar in de wind door elkaar rommelt op haar rug. Ze moet echt nodig getrimd maar ik kon niet weten dat het zo mild zou blijven natuurlijk. Niks aan te doen. Ook haar oren flapperen in de wind.

klik voor groot

Als ik bij het bruggetje kom, ga ik rechtsaf het strand op, zoals de ultra straks ook zal doen. Dat is een rare route, maar goed ik doe het braaf. Even door heel zacht zand dan maar. Na korte tijd is het lekker hard en kunnen we weer doorlopen. Helaas wordt woef ineens aangevallen door een enge dikkerd. Ik ben boos en schreeuw heel hard dat hij op moet rotten. De hond schrikt zich kapot van mij. Ja hoor eens, ik ben toch echt de alpha hier. De hond is een vervelende dikkerd die blijkbaar niet is opgevoed als hij zo van me schrikt. Woef kijkt blij op en we gaan weer op weg voor het laatste stukje. Heerlijk met de wind mee en het laatste zonnetje van de dag schuin op mijn gezicht. Genieten dus! Ik heb nergens last van dus dat is een goed gevoel.

Helaas ben ik te laat om de oranje zon bij het haventje nog te kunnen vastleggen. Jammer maar niks aan te doen. Ik ga terug naar de auto, droog woef af en tevreden gaan we weer huiswaarts. Op naar ons volgende avontuur.

klik voor groot

Gegevens:

* afstand: 11 km
* RWR 1/30 (soms overgeslagen behalve aan begin)

januari 165 km – 2014 totaal 165 km

hoka bondi b – 325 km
hoka bondi b – 160 km
hoka stinson tarmac – 62 km
hoka stinson trail – 114 km
minimus MT – 303 km
pure flow – 201 km

rondje in google earth openen

19.01.2014 – assignment 6: 44 km – totaal 45 km

Vandaag staat een lange loop op het programma. Helaas is de vorige training eigenlijk net iets te kort geweest dus is de sprong naar de afstand van vandaag best groot. Ik heb ruim van te voren een route gemaakt en besluit die toch nog te veranderen, zodat ik vanaf het strand kan vertrekken en uiteindelijk ook daar met woef weer zal uitkomen. Op die manier kan ik haar na 35 km oppikken vanaf huis, door de rommel lopen en eindigen op of bij het strand zodat ze weer schoon met me mee naar huis kan. Zo gezegd zo gedaan. Ik trek vandaag netjes mijn gele jasje aan, en besluit om mijn witte lange mouwen shirtje aan te trekken zodat ik niet te warm gekleed ben maar wel iets op mijn armen heb. De sleeves zijn veel te warm voor vandaag. Ook zal ik de nieuwe BH uitproberen. Beetje een risico voor deze afstand maar het zal toch een keer moeten. Datzelfde geldt voor de schoenen. Vandaag de tarmacs.

Hoewel de voorspellingen goed waren, regent het pijpenstelen als ik wakker word. Geen best begin van de dag en het ziet er somber en grijs uit. De regen is niet zo erg, maar het betekent wel dat bepaalde wegen onder water zullen staan. Niks aan te doen. Ik vul de flasks met gelletjes en eentje met chocolademelk, doe voor de zekerheid 2 marsjes in de rugzak (ooit een ijskoude mars met een oude bek gegeten? Niet te vreten), pak mijn handschoenen en kijk nog eens of ik alles klaar heb voor de trip en voor de wissel straks als ik woef ga ophalen.

Ik stap in de auto voor de 1500 mtr naar het strand en als ik over de weg rij, zie ik al dat daar inderdaad de eerste flood al opdoemt. Jammer dan, ik zal er niet van smelten zullen we maar zeggen. Ik parkeer bij de strandopgang en kijk naar het mistroostige en natte, sombere weer. Niet leuk maar eigenlijk de eerste keer hier op deze locatie.

klik voor groot

Ik controleer alles nog eens goed, doe de rugzak op (wurm de rugzak om bedoel ik want in de auto is dat niet makkelijk), doe mijn handschoenen aan, zet de pet op en stap uit. Voor mijn gevoel ben ik meteen nat maar dat hebben we dan ook maar gehad. Ik sluit de auto af en ga op pad. Ik heb een luisterboek meegenomen voor onderweg maar door het geklooi met rugzak, pet en buff om mijn nek krijg ik natuurlijk de Ipod niet aan. Ik erger me en loop geirriteerd door. Wacht eens even…. even stapje terug, niet meteen al ergernis in de eerste 100 meter dus ik doe alles goed en druk de dopjes in mijn oren. Met een luisterboek heb ik wat afleiding en toch hoor ik alles wat om me heen gebeurt, en dat is prettig als je op de weg loopt. Ik draag ook een geel jackje natuurlijk om zoveel mogelijk op te vallen. Dat lijkt overigens niet veel effect te hebben, want de paar auto’s die ik onderweg tegen kom op mijn route zullen op een enkeling na nergens inhouden zodat ik overal onder gespetterd word.

De eerste paar floods probeer ik nog te omzeilen door via de graskanten eromheen te rommelen. Later zal blijken dat het vergeefse moeite is en dat erdoorheen toch echt makkelijker is, maar zo in het begin starten met droge voeten is ook wat waard.

Ik besluit echt heel rustig te starten. Ik heb uberhaupt geen haast, en ik weet inmiddels dat op een lange training je nooit ‘te langzaam’ kan gaan. En het is en blijft een eind.

Eerst weer langs het huisje, over de weg en alsmaar rechtdoor. Ik weet dat ik pas na een kilometer of 7 rechtsaf hoef te slaan. De weg loopt een beetje op en neer en echt een biljartlaken kan ik het niet noemen. Maar al snel kom ik in een redelijk fijn ritme en rustig diesel ik door het landschap. Helaas zijn mijn handschoenen al snel doornat en is uittrekken voor een foto dus geen optie meer. Ik weet dat als je de natte handschoenen aanhoudt, het toch warm blijft maar niet meer als je ze uittrekt. Ik had touchscreen handschoenen besteld, maar die waren helaas de verkeerde maat dus ik moet het nog even hiermee doen. Maar er is weinig te zien van het landschap op een foto denk ik, dus ik kan rustig door blijven lopen. Ik sla alles goed op mijn eigen harde schijf in mijn hoofd op!

Al snel klinkt het eerste time alert. Tijd voor een zoutje dus. Ik rommel rustig verder en luister naar Baantjer waar de eerste moord al een feit is. Als het distance alert klinkt, weet ik dat de eerst 7 km er al op zitten en ik neem een gelletje. Althans ik neem een slokje van mijn gelletje want ik heb 4,5 gelverpakking in mijn softflask gedaan. Echt fijn dat ik niks open hoef te maken en me geen zorgen hoef te maken over papiertjes onderweg. Verder en verder gaat het. De tweede distance alert klinkt en de derde distance alert klinkt. Ik ben alweer op bekend terrein en grappig genoeg lijkt dan alles ineens ‘verder’. Ik loop en loop en vraag me af wanneer het vierde alert zou klinken. Ik heb toch zeker wel al 28 km gelopen? Heb ik het gemist? Hoe ver ben ik nou eigenlijk? Ik heb – bewust – alleen de route in beeld en verder niks dus ik zie geen afstand of snelheid. Lekker rustig. Uiteindelijk klinkt daar het 28 km signaal. Hum… dat betekent dus alleen maar dat ik ruim over de helft ben maar nog heel ver moet. Ik maak het rondje dat ik normaal als snelheidsrondje de andere richting op loop. Die weg heb ik vorig jaar geen enkele keer gedaan vanwege de floods op de weg. Nu loop ik daar dus overheen en ik moet overal doorheen. Het water loopt simpelweg aan de bovenkant bij mijn enkels de schoenen in. Die schoenen zijn toch echt redelijk hoog en ik ben verrast dat het water zo hoog staat op de weg. Het water is erg koud en het valt me op dat de active kousen van Herzog vrij lang nat blijven. De CEP kousen drogen een stuk sneller en houden je voeten warmer. Maar het voetje van de Active is weer iets dikker en dat loopt prettig op de langere afstanden. Zo is er altijd wat en op deze lange loop kan je dat mooi overdenken.

Inmiddels zijn er al twee moorden gepleegd en heb ik nog geen idee wie de moordenaar is. Eigenlijk is het we lekker die dopjes in de oren want je krijgt geen wind of water in je oor.

Ik ben bijna bij het huisje terug, maar moet dan nog even via North Sunderland een omweg maken. Het luisterboek is afgelopen en in stilte loop k verder. Ik weet maar half wie het nou eigenlijk gedaan heeft. Ik denk aan de hond. Gossie… woefje zal wel nodig naar buiten moeten en ik pik haar pas bij 35 km op. Maar ook dat punt wordt bereikt en ik heb onderweg al mijn sleutels gepakt en de lege gel verpakkingen. Naast de deur ligt de laatste softflask voor het laatste stukje. Ik hoef dus alleen de deur te openen en kan meteen weer weg. Hoewel het plan was om schoenen te wisselen, doe ik dat niet omdat de tarmacs nu toch al helemaal nat zijn. Ik loop hier dan wel op door.

Woef is super blij en springt als een idioot om me heen als we weer vertrekken. Ik denk dat ik nog geen 20 seconden nodig heb gehad om haar te pakken en het dunne gele jasje om te doen omdat we over de weg gaan lopen.

Al snel lopen we weer verder. Ik kijk op de klok en zie dat ik te laat ben voor het strand straks. Dat betekent dus even rekenen en bedenken op welke manier ik nu met haar nog 10 km kan lopen. Eerst maar eens het rondje rond de boerderij waar het vast heel modderig is. Dat is korter dan ik in gedachten had en ik sla dus linksaf voor een stukje heen en weer over die weg. Er rijden geen auto’s maar het loopt niet prettig. Ik merk dat ik een beetje uit mijn ritme ben geraakt door het ophalen van waf en het nu moeten bedenken welke route ik moet nemen voor de afstand. Ik reken uit dat we rond 42 km nu bij het strand zijn. Maar helaas, de teller staat pas op 41 km. Ik hobbel richting strand waar het normaal prima lopen is, maar er is niks om op te lopen. Ik baal en al helemaal omdat dor de enorme afslag met de storm er geen plekken zijn waar je de duinen weer op kunt. Maar ik zie al snel toch ergens waar ik omhoog kan klauteren. Mijn hele ritme is eruit en ik baal. Ik rommel door de duinen en wil opschieten en weer op tempo komen. Woef blijft achter en ik ben geirriteerd. En als je dus iets niet moet doen is het wel je stem verheffen tegen een Vizsla. Dat snappen ze niet. Als ik waf wil aanlijnen voor een stukje over de weg schrikt ze van me en snapt niet dat ze rechts moet lopen (ze loopt immers altijd aan mijn linkerkant dus waarom nu ineens rechts, en baasje is nog boos ook dus doe ik braaf en ga links lopen….you get the picture right?) Nou ja, uiteindelijk lopen we dus langs de weg met voorbij rijdende auto’s die niets snappen van een dame in het geel met een hondje. Ze zijn hier geen lopers gewend en die weg is echt ongeschikt voor lopers (zeker met hond). Geen tijd dus meer voor een ‘walk segmentje’ maar als aangeschoten wild ren ik langs de weg, richting Monkshouse. Onderweg tellend hoe ver ik zal komen qua afstand en waar ik om kan draaien. Ik loop langs Monkshouse en zie het afgebrande huis. Gisterenavond stond de hele weg vol brandweer en politie vanwege de grote brand. Ik kijk en schrik. Het hele dak is verdwenen en alles is zwartgeblakerd. Wat zonde. Er staat iemand een foto te maken.

klik voor groot (foto van 20 januari)

Ik loop door en tel ondertussen af. Nou die versnelling aan het eind van een lange duurloop zit er op deze manier dus gewoon ingebakken. Ik keer om, en roep ondertussen naar woef hoe braaf en geweldig ze is. Ik schaam me voor mijn uitbarsting van eerder. Ondertussen pep ik ook mezelf een beetje op. Eindelijk is de afstand gelopen. Ik klok af en sla gauw de richting op van het strand. Ik haal het dekje van woef en roep hoe goed ze is. Ze dartelt voor me uit richting de zee en is blij. Ik iets minder want ik moet nog best een stukje naar de auto nu maar zij gaat nu even voor. Er was weinig aan voor haar op deze manier dus ze heeft het verdiend om even te rennen. Op sommige stukken is nog veel strand voor haar om te spelen.

Ik ploeter dus over het smalle stukje zacht zand en loop het laatste stukje door de duinen. Het regent nog steeds, maar woef is schoon en ik heb de afstand gelopen. Ik maak nog even een kiekje van woef en het strand.

klik voor groot

Ik verheug me op weer een fun run ergens met waf. Veel gezelliger en leuker dan deze wegrun. Maar deze training stelt me wel in staat om straks ergens lekker te kunnen lopen en me geen zorgen te hoeven maken over afstand als ik eens verdwaal. Ik vind het wel een vreemd idee dat de trail ultra straks langzamer zal gaan dan deze training vanwege het parcours. Maar we zullen zien waar het schip strandt. Nog een lange loop over 3 weken! Vanavond even lekker zwemmen en oefeningen doen en vroeg naar bed!

Gegevens:

* afstand: 45 km
* RWR 1/30 (soms overgeslagen behalve aan begin)
* pace 7.40 min/km
* cadans: te laag, onder de 160 dus dat moet beter
* HF niet gemeten

januari 153 km – 2014 totaal 153 km

hoka bondi b – 325 km
hoka bondi b – 160 km
hoka stinson tarmac – 62 km
hoka stinson trail – 103 km
minimus MT – 303 km
pure flow – 201 km

rondje in google earth openen

noot: de BH lijkt goed te zitten Ik heb geen striemen of ontvellingen. Ik had voor de zekerheid een wattenschijfje op de scherpe rand bij de pacemakerdraad gedaan, maar het lijkt allemaal redelijk goed te zitten. De tarmacs zijn een ietsiepietsie te hoog bij de vaten aan de enkel. Ik heb er niet veel last van maar het hele dunne extra zooltje dat in de doos erbij zat is misschien iets om ook in de schoen te leggen. Misschien dat het dan net niet meer aantikt. Proberen maar.

17.01.2014 – bamburgh – 5 km

Vandaag was ik niet alleen een beetje laat met vertrekken, ik was ook van plan om slechts een piepklein rondje te doen om los te lopen. Dit met het oog op de lange training van zondag. Vanwege de wind besloot ik vanaf Bamburgh te vertrekken om richting Monkshouse te lopen maar uiteindelijk ben ik toch de andere kant op gegaan vanaf het kasteel. De golven waren erg hoog en het was mooi om te kijken naar de boarders op het water die de golven te lijf gingen. Maar woef en ik moesten nog even op pad voor een rondje.

klik voor groot


Eerst even over de golfbaan, kasteel achter me, langs het kleine witte vuurtorentje en over het pad. Ik kan dan dus nog de grote blauwe paaltjes missen die de route over de golfbaan aangeven maar omdat er anderen wandelden met een hondje, zag ik dat ik dus niet over de green moest maar ergens rechts af. Ik leer het blijkbaar nooit.

Rustig hobbelen, ik had het idee dat ik de 2×2000 training over het zachte zand nog steeds een beetje ‘voelde’. In ieder geval liep het niet soepel en ik heb geen idee waarom.

Verder over de golfbaan en ineens zat ik op het coastal pad volgens mij. Zou dat het laatste stuk van de terugweg van de ultra dan zijn? Ik kan het op de kaart van de run niet goed zien, maar ik vermoed van wel. Op de terugweg dan eens kijken hoe dat loopt. Eerst even verder lopen, en ik besluit niet de weg terug te volgen van de ultra maar door te lopen langs het vreselijke caravan park. Ik snap dus niets van die lelijke groene dingen in de duinen. Maar goed, het zal wel leuk zijn. Ik kom ook langs vakantiehuisjes die ik wel eens op internet gezien heb maar nooit in het echt. Verschrikkelijk, hoe kan je je vergissen in een plaatje! Blij dat ik daar niet zit.

Daarna komen we ineens aan het strand. Altijd leuk voor waf en ik gooi wat stokjes voor haar. Ik kan over dit zachte en schuine zand toch niet lopen dus ik vind het wel best zo. We rommelen wat over het strand en daarna sla ik weer af richting de duinen voor de terugweg.

klik voor groot

Het pad terug loopt prima en al snel zijn we weer op de weg. Ik herken niks van dit pad van de beschrijvingen van lopers van een eerdere ultra en ik snap dus niet hoe het pad dan richting de finish zal lopen Kennelijk ergens door de duinen maar dat zie ik dan wel. Die duinen daar rond het kasteel ken ik wel. Ik anker het niet vermoeide gevoel op dit punt vast en stel me voor dat ik ook zo finish straks na 55 km.

Op naar de lange run van zondag dan maar.

Gegevens:

* afstand: 5 km

januari 108 km – 2014 totaal 108 km

hoka bondi b – 325 km
hoka bondi b – 160 km
hoka stinson tarmac – 17 km
hoka stinson trail – 103 km
minimus MT – 303 km
pure flow – 201 km

15.01.2014 – seahouses beach – 2 x 2.000 mtr – totaal 8 km

Hoe moeilijk kan het zijn. Gewoon even als tussendoor training 2x 2000 mtr op redelijk traag tempo doen. In het boek dat ik bij mijn schema van Jeff gebruik, stond dit als tussendoor training en dat leek me wel leuk en makkelijk. Het tempo hoefde maar 6.30 min/km te zijn. Kind kan de was doen.

Vol goede moed gestart maar even vergeten dat er weinig strand was en dat ik zeker niet normaal langs de rotsen zou kunnen. Eigenlijk had ik ook geen zin in natte voeten bij Monkshouse dus het was al snel duidelijk dat ik heen en weer zou moeten lopen. Kilometer heen en kilometer terug. Tussendoor ook een kilometer nog rustiger.

Na de warming up en de eerste kilometer zag ik al dat het water snel hoger werd. Het strand werd dus steeds zachter en de wind trok ook aan. Niet zo zeuren, gewoon beginnen. Zwaar! Ja jammer dan, doorlopen en voordat ik het wist mocht ik gelukkig weer omkeren en had ik de wind in de rug. Ik klokte de eerste lap af op 6.01 min/km Hum. Da’s een beetje te snel en ik was kapot. Normaal is dat geen enkel probleem deze snelheid maar met dat zand en de wind dus wel. Rustige kilometer tussendoor en weer op pad voor de volgende 2000 meter. Wat was dat afzien zeg. Zou ik al na een kilometer stoppen? Nee tuurlijk niet, bovendien zit je nog ruim sneller dan de 6.30 min/km dus huppekee. Ik klok uiteindelijk af op 6.11 min/km en ben weer bekaf. De laatste rustige kilometer gaat wel erg rustig en na 8 km ben ik er wel klaar mee.

Hoe moeilijk kan het zijn. Nou heel moeilijk en dit was een van de zwaarste trainingen door dat klote zand en die wind. Bovendien was het nog heel vochtig ook.

Overmorgen dan maar een kort en rustig rondje en zondag volle bak voor de afstand. Maar het is en blijft duidelijk: een wegrondje is niet hetzelfde als een trail (op zand of modder).

klik voor groot

Gegevens:

* afstand: 8 km
* temp 9
* lap 1: 6.01 min/km – lap 2: 6.11 min/km

januari 103 km – 2014 totaal 103 km

hoka bondi b – 325 km
hoka bondi b – 160 km
hoka stinson tarmac – 17 km
hoka stinson trail – 98 km
minimus MT – 303 km
pure flow – 201 km