Vandaag even een snel rondje vanaf Beadnell. Het stormt vreselijk en het is ijskoud. Maar et is droog en waf moet toch echt uit dus hijs ik me in mijn renkleding en ga op pad. Waf is vandaag jarig en aan niets is haar leefijd te zien. Ze rent als een idioot heen en weer en jaagt achter denkbeeldige (?) beestjes aan door de duinen. Ik vergat mijn fluit en dat is met deze wind niet zo handig maar het gaat allemaal goed. Ik hou haar wel goed in de gaten, want het is geen onwil, maar met haar tempo de ene kant op en mijn tempo de andere kant op in de harde wind, is ze me zo kwijt en hoort ze niks.

Ik maak even snel een foto op het strand van het bouwsel dat uit de steigers is en ga op pad. Ik merk meteen dat ik op de terugweg de wind schuin voor zal hebben dus dat wordt nog een harde dobber. Maar de heenweg gaat heerlijk.

klik voor groot

Ik kom bij High Newton een enorme groep hikers tegen die met de bus zijn afgezet in Beadnell blijkbaar. Ik neem een andere route over de parkeerplaats en wacht niet netjes op mijn beurt om over het hekje te klimmen. Waf is er al onderdoor en onderweg naar Low Newton. Voor me uit een slinger hikers die vreemd opkijken als wafje ze voorbij komt rennen met mij er achteraan. En natuurlijk moet ik me dan toch even uitsloven en even kwiek en licht over de duinen voorbij rennen. ‘Kijk eens hoe makkelijk’. Ha! Ik ben een mens, dat is duidelijk. Uitslover! Maar het is wel een goede training zo, want stoppen is er niet meer bij natuurlijk als je wilt laten zien hoe licht en kwiek je over de duinen kunt rennen. Ik kom dus ook vrij snel in Low Newton aan en moet om mezelf lachen. Ik kijk even op het hoogste punt naar Dunstanburgh castle in de verte. Niet voor vandaag en ik vermoed dat het de bestemming is van de groep hikers. Het is immers maar 10 km enkele reis vanaf Beadnell waar ik ook ben gestart.

klik voor groot

Ik loop weer via de omweg langs de zee terug. De wind zal ons nu niet in het water blazen door de windrichting dus het is niet gevaarlijk. Het gaat eigenlijk best goed, ondanks de wind. Ik ben blij en voel me goed. Liep ik eergisteren nou 44 km? Ik had gisteren prima kunnen en willen lopen, maar ja, iemand heeft bedacht dat een rustdag af en toe ook goed is, en dus keek ik verlangend naar buiten, naar het zonnetje maar ging niet. Balen.

Veel sneller dan een paar weken geleden zijn we alweer bij het bruggetje. Dat ging dus heel snel en ik ben niet moe. Vorige keer liep het veel lastiger, maar nu was het een ommetje. Lekker hoor, maar wel zwaar zo met de wind en als de wind zo hard en uit deze richting waait over 4 weken dan ben ik de sigaar. Afwachten maar. Voor nu staat er Noorden wind, krachtig tot hard dus dat zou precies verkeerd zijn.

Mijn januari totaal is iets meer dan 350 km. Best veel en ik liep nog niet eerder zoveel in een maand (299 maximaal). Toch leuk.

klik voor groot

gegevens:

* 11 km
* 3 graden – erg winderig

jan 357 km – 2015 totaal 357 km

rapa nui – 186 km
hoka bondi b (nieuw) – 314 km
hoka stinson tarmac (nieuw) – 144 km
hoka stinson trail – 40 km
hoka mafate – 57 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 331 km
pure grit – 20 km
speedcross – 52 km

Vandaag was het prachtig weer met volop zon. Wel een fris en fors windje maar goed, je kunt nu eenmaal niet alles hebben dus ik ga gauw op pad. Deze keer met mijn gewone rugzak, hoewel ik de grote rugzak erg comfortabel vind. Maar ik wil een parcoursverkenning doen, dus dan maar zoals ik het straks ook ga doen, dus met de normale kleine rugzak.

Ik moet een half uurtje rijden voor de startplaats en ik vergeet (stom genoeg) op de getijdetabel te kijken tot hoe laat ik het strand over kan steken. Dat is niet erg belangrijk voor de route die ik als kern wil lopen, aangezien die vanaf de golfbaan naar de stepping stones loopt. Vorig jaar wilde ik vanaf Alnwick Castle naar Alnmouth lopen, maar stuitte ik op de stepping stones die totaal onzichtbaar onder sterk stromend water lagen. Daar had ik op dat moment geen zin in, en dus knipte ik de route in 2 delen, zoals ik deze keer ook zal doen. Overigens had ik tijdens de ultra enorme mazzel, omdat de stones ruim boven het water uitstaken en je gewoon met droge voeten kon oversteken!

Ik loop weer op de Mafate en ik ben erg benieuwd of deze me beter door de modder zullen voeren dan de Stinsons. Het blijft een beetje proberen allemaal wat comfortabel zit. De zolen van de Speedcross en de Fellraisers zijn volgens mij niet te verslaan op de modder, maar op een lange afstand zoals de 60 en in mei op de 120 zal ik toch iets anders nodig hebben.

Maar genoeg over de schoenen, nu eerst eens op pad en gaan lopen. Wafje heeft er zin in, poept eens lekker op de golfbaan (wat ik dus weer naar de auto ga terugbrengen aangezien er nergens prullenbakken staan) en daarna gaan we dan toch echt op pad.

Het begin langs de golfbaan is enorm modderig maar het gaat prima. Daarna een stukje over gras met uitzicht over de zee.

klik voor groot

Daarna loop ik even verkeerd maar ben al snel weer op het juiste pad naar beneden richting de parkeerplaats bij het strand van Alnmouth. Daar loop ik overheen en zo de duinen in. Vorig jaar was dat een heel zacht stukje met rul zand, nu ligt er een keurig pad. Grappig wat er allemaal verandert in een jaar. Daarna even een stukje over de weg langs wat bootjes. Altijd weer leuk om even te kijken.

klik voor groot

Vanaf de bootjes snel over een pad richting de grote brug.

klik voor groot

Het schiet enorm op en ik ben verrast als ik alweer richting de rotonde loop om straks linkaf een weiland in de slaan dat hel steil omhoog zal lopen. Ik ken de weg op mijn duimpje hier en hoef dus niet op de kaart te kijken. Dat maakt het op zich minder spannend, maar dit is uberhaupt niet echt een heel mooi stukje van de route dus vooruit maar.

Ik loop over de weg, sla linksaf en beklim de heuvel. Dat gaat heel makkelijk ondanks de modder en al snel lopen we weer richting de mooie spoorbrug

klik voor groot

Daarna hobbelen we lekker verder naar de farm en vanaf daar naar de oversteek van de river Aln via de stones. Ben benieuwd hoe ze erbij liggen!

Als we dichterbij komen, zie ik al dat ze weliswaar zichtbaar zijn, maar dat het water keihard stroomt. Mmm ik moet het toch eens een keer proberen zo, maar niet vandaag. Heb ik geen zin in en ik wil niet dat waf helemaal nat wordt. Dat doe ik dan wel in mijn eentje vanaf het castle. Vanaf Beadnell naar Seahouses wil ik ook in mijn eentje doen omdat je ook daar een diep water door moet waden bij de golfbaan. Niet nodig voor waf met dit koude weer.

klik voor groot

Na de stepping stones keren we dus weer terug richting de farm, naar de brug en vanaf daar weer langs de bootjes, via de parking op het strand langs de golfbaan en dan maar verder zien wat ik ga doen. Het is wel een erg klein stukje zo, hoewel er straks 15 km op zal zitten als ik weer bij de golfbaan ben. Maar het gaat allemaal makkelijk dus dat is een opsteker.

klik voor groot

Bij de golfbaan besluit ik nog even door te lopen richting Boulmer. Misschien niet helemaal tot Boulmer, maar in ieder geval nog even over het strand en dan verder kijken. Het getijde is prachtig laag, en ligt een enorm strand voor me. Zo groot zag ik het nog niet eerder en het loopt ook super lekker.

klik voor groot

Na het strand even de trap op en door het caravanpark richting Boulmer. Ik heb een beetje zijwind en tegenwind, dus op de terugweg lekker windje mee. Ik heb alleen geen idee van het getijde en weet niet hoeveel tijd ik heb om de auto weer te bereiken. Dat loopt onrustig en ik baal dat ik niet goed gekeken heb op mijn tabel die op tafel ligt. Maar ik kon niet vermoeden dat het allemaal zo makkelijk zou lopen vandaag en dat het zulk lekker weer zou zijn. Ik ging op pad voor een kleine 18 km en ik kijk nu al tegen veel meer kilometers aan. Maar hoe ver ik nou kan komen….

Al mijmerend loop ik het park weer uit en zie Boulmer liggen in de verte

klik voor groot

Na Boulmer even over het schapenveld en ik ben nu bijna bij het punt waar ik de vorige keer gestopt was vanaf Craster. Nog maar een stukje verder dan, want dan kan ik bij die enge koeien verderop even modder testen met deze schoenen, want modder ligt daar enkeldiep!

klik voor groot

Ik zie zelfs Dunstanburgh castle liggen in de verte met dit heldere weer. Wat gaaf en wat jammer dat ik er nu niet heen kan met dit zonnetje. Maar het is te ver en met het getijde…… Maar ik zie een strandje en daar ga ik deze keer eens kijken. Nog nooit geweest op deze route en zo hoef ik maar een keer langs die enge koeien straks

klik voor groot

Dan zie ik ineens dat ik nu toch wel een eind aan het lopen ben, en besluit na het strandje om te keren. Dat lijkt me wel genoeg voor vandaag en het getijde blijft ook maar in mijn achterhoofd malen, want ik kan absoluut de auto niet bereiken via het strand met hoog water en zou enorm ver moeten omlopen landinwaarts om weer bij de parkeerplaats te komen. Dan dus maar terug. Ruim 26 km is ook best voor vandaag denk ik.

We gaan terug en meteen raak ik verzeild in de kudde koeien. Mooie oefening om door te lopen in de diepe modder. Ik ploeter voort en ineens hoor ik gesnuif achter me. Die rotkoeien komen achter me aan. Hoesj hoesj roep ik en ik zwaai met mijn armen. Ze zijn niet zo onder de indruk en willen mijn kalfje even bekijken. Shit waarom zegt waf geen woef zoals vorig jaar? Dat werkt prima. Maar ik ren voort met gesnuif achter me. Ik zie het hek al dus dat gaat goed komen en snel rennen we over het bruggetje naar het hek. Dag koeien!

klik voor groot

De koeien zijn me helemaal gevolgd tot het water maar ze hebben niks gedaan gelukkig. Vanaf de koeien is het nog maar een klein stukje. Even langs de schapen door de waterige modder en daarna door het caravanpark, over het brede strand (waar het water nog steeds laag is) en daarna naar de golfbaan.

Na 26,5 km zijn we weer bij de auto. We hadden nog veel verder kunnen lopen maar dit is mooi voor vandaag. Op naar de volgende run.

gegevens:

* 26,5 km
* 6 graden

jan 294 km – 2015 totaal 294 km

rapa nui – 186 km
hoka bondi b (nieuw) – 314 km
hoka stinson tarmac (nieuw) – 92 km
hoka stinson trail – 40 km
hoka mafate – 46 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 331 km
pure grit – 20 km
speedcross – 52 km

Zoals voorspeld is het vandaag een prachtige dag met veel zon maar wel wat wind. Ik had van te voren een route gemaakt die ik deels vorig jaar ook heb gelopen, met een start in Wooler, een half uurtje rijden hier vandaan. Het is behoorlijk rimboe daar, en aangezien er veel sneeuw gevallen is, wilde ik goed voorbereid op weg. Ik heb net de Mafate binnen gekregen en besluit die schoenen dus te proberen op deze route. Verder gaat de grote 35L rugzak mee. Niet zozeer vanwege alle spullen, maar wel om te oefenen met de rugzak en met wat gewicht. Ik prop er dus van alles in, deels om te oefenen, deels omdat ik goed voorbereid de heuvels (en eventueel sneeuw) in wil gaan. In mijn Exped waterdichte zakjes zit dus van alles. Mijn kitlijst is hier te vinden

Als ik klaar ben, smeer ik de pootjes van waf in en gaan we op pad. Ik heb er zin in en de route naar de Cheviots is weer adembenemend mooi met vergezichten en besneeuwde bergtoppen. Het is nog steeds zo vreemd dat het achterland hier bij de kust er zo uitziet. Gelukkig had ik van te voren nog even de startplaats opgezocht want dat had ik anders niet meer kunnen vinden blijkt wel weer. Maar al snel ben ik klaar voor vertrek (denk ik) en sms ik dat we op pad gaan. S heeft precies de route en looprichting en kan me ook volgen via de satelliet. Best een fijn idee, want er worden nog steeds wekelijks hikers van de heuvels hier gehaald.

Als ik waf uit de auto wil pakken, merk ik dat het ijskoud is en dat ik niet goed gekleed ben. In ieder geval niet voor de warming up. Met deze keuze ben ik al ijskoud voordat ik ga beginnen en dus stap ik de auto weer in en begint de grote verkleedpartij. Ik trek mijn ultradunne (regen)broek over mijn tight aan, want met deze wind in de heuvels is dat heerlijk (heb ik gemerkt). Onder mijn dunne windjackje trek ik mijn aeroloft giletje aan en zelfs nog mijn rainsleeves. Daaroverheen gaat mijn jackje en zo gaan we op pad. Volgens mij is de eerste 20 minuten al weg en mijn Garmin tikt al vrolijk door. Maar aangezien het me niet om de snelheid gaat maar om de route, kan me dat niet schelen en eindelijk gaan we dan op weg!

Gelukkig ken ik de weg en zie ik nu wel waar het pad loopt! Maar het valt meteen al erg tegen want er ligt overal ijs en er is nauwelijks te lopen. Tegenvaller!

klik voor groot

Maar even later ben ik wat hoger en op het gras is het goed te doen hoewel ik verrast ben dat ik gewoon op sneeuw loop hier. Als ik het hekje van het bos zie, besluit ik mijn poles te pakken want die heb ik toch wel nodig met deze ondergrond. Bij deze rugzak moet ik daarvoor wel even alles losmaken om ze te kunnen pakken en dan besluit ik ook eens te kijken of ik nou een selfie kan maken met de telefoon en de camera. Geen ideale plek zo in de schaduw maar toch leuk.

klik voor groot

Het bos loopt niet makkelijk maar is een prima oefening. Sneeuw, ijs en modder wisselen elkaar af en ik doe mijn best en ploeter voort. Ik kan zowaar stukken gewoon goed doorlopen. Al snel zijn we uit het bos en herken ik het grote veld achter het hekje waar ik aanvankelijk toch even verkeerd loop. Ik zie twee hikers met een grote rugzak ver voor me uitlopen. Ben benieuwd of ik die uiteindelijk nog zal inhalen (hetgeen inderdaad gebeurt dus dat deed me wel deugd ondanks mijn geploeter).

klik voor groot

Ik kan de route goed vinden gelukkig en dit deel is prima beloopbaar ook al stijgt het behoorlijk. Ik doe totaal maar 500 hoogtemeters maar het valt lang niet altijd mee en zeker niet door de harde wind. Maar ik weet dat met deze westenwind ik op de terugweg de wind mee zal hebben en dat is een prettig vooruitzicht!

Al snel ben ik voorbij de boerderij die daar in de rimboe ligt en begint de weg naar boven. Dit pad is eigenlijk prima maar er liggen wel overal stukken ijs die spekglad zijn. Soms glijden de punten van mijn poles gewoon weg maar het gaat prima en ik schiet eindelijk een beetje op. De hikers in de verte komen steeds dichterbij!

klik voor groot

Als ik boven aan de heuvel ben gekomen, staan de hikers op de kaart te kijken. Het blijkt vader en zoon en zoonlief krijgt uitleg over kaartlezen en kompas kijken. Hij staat er verlegen bij of vindt er geen zak aan, daar kom ik niet helemaal achter maar als ik wegloop na een praatje gemaakt te hebben, besluit ik de volgende keer ook de papieren kaart eens mee te nemen want je kunt in dit gebied eigenlijk niet alleen vertrouwen op de GPS! Waf en ik gaan weer verder en ik geniet van de weidsheid en de zon. Het is echt heerlijk weer (op de wind na). Vorige keer regende het toen ik deze route liep en dit is wel fijner en vooral veel mooier, want ik zie nu wat!

klik voor groot

Het lopen gaat vrij aardig maar het is wel concentreren en oppassen. Het pad door het bos is ook een combinatie van sneeuw en ijs maar wat is het mooi!

klik voor groot

Het schiet al aardig op naar Broadstruther zie ik. Het is best prettig om te route te kennen, want je weet ongeveer waar je bent en hoeft niet steeds op de kaart te kijken. Vorige keer was het modderiger hier, maar nu is het weer glad vanwege sneeuw en ijs. Zo is het altijd weer anders!

Waf en ik lopen langs het kleine riviertje dat nog aardig wat geluid maakt. Ik hoef me geen zorgen te maken want ik weet van de vorige keer dat er een bruggetje is aan het einde van het pad. Daar maak ik nog wat foto’s voordat ik verder ga.

klik voor groot

Daarna weer een stukje klimmen en weer met sneeuw en ijs maar dit gaat best

klik voor groot

Na het watertje is het even klunen en daarna kan ik over een breed pad omhoog naar Broadstruther. Daar heb ik de wind werkelijk pal tegen en besluit ik te wandelen naar het huisje. Ik kom nog iemand tegen waar ik even mee klets over vogels (of liever gezegd het ontbreken daaraan vandaag) en hiken en routes. Hij had ook moeite met de sneeuw en het ijs en vooral met het pad door het bos waar ik ook doorheen was gegaan. Grappig, want ik vond het bos prima te doen eigenlijk! We nemen afscheid en waf en ik gaan weer verder naar de cottage die ons eerste loopdoel is.

klik voor groot

Daarna loer ik eens op de kaart om te kijken waar ik nu ook alweer heen moet. Ik neem een ander pad dan vorig jaar, maar zal wel uitkomen bij de boerderij ver weg in de rimboe. Het is de bedoeling dat ik vanaf daar het pad naar Yeavering Bell neem en terug zal gaan via St Cuthberts Way. Ik betwijfel echter of dat haalbaar is met dit ijs en twijfel zelfs of de weg wel beloopbaar zal zijn en geen ijsbaan zal zijn! Maar eerst maar de eerste stap en richting de farm lopen.

Van lopen is echter op het volgende traject geen sprake. Het is een kwestie van doorzetten en niet zeiken en er vooral maar om lachen. Het is werkelijk wandelend al bijna niet te doen en zonder poles was ik nergens gekomen denk ik. Af en toe puf ik even uit van de inspanning en concentratie en kijk ik op de kaart hoe ver het nog is. Het is een eindeloze vlakte om me heen en het pad is bedekt met water, ijs, sneeuw of een combinatie. Ergens denk ik op sneeuw te stappen, maar zak erdoorheen, door een laag ijs zo het water in. Dat is nat maar mijn schoenen waren al nat dus soit. Ruilen kan toch niet meer. Ik vind waf vooral zielig want die ijslaagjes zullen wel scherp zijn. Ik bedenk meteen dat ik voortaan een stickie voor haar pootjes bij me wil hebben. Maar ze hobbelt mee, en rent door de heide op zoek naar Grouses voor ons avond maal. Ze weet nog niet dat ik geen cooker bij me heb om dat beestje lekker klaar te maken maar dat geeft niet. Ze vangt gelukkig niks maar de opvliegende Grouses zorgen wel voor wat afleiding en vermaak.

klik voor groot

Ergens is een hek dat ik totaal niet open krijg, en waar ik waf dus overheen moet tillen. Dat gaat goed maar als ik mijn poles wil pakken, valt mijn softflask uit de rugzak. Ik denk dat ik de fles weer goed terugstop, maar dat blijkt later niet zo te zijn. Ik kom bij een stroompje waar ik nog op tijd zie dat bruggetje is om over te steken. Ik kon waf gelukkig ook nog net terugroepen. Als ik een foto sta te maken, ontdek ik dat mijn flesje toch verdwenen is en ik besluit terug te lopen omdat het maar een klein stukje is naar het hek. Daar ligt mijn flesje inderdaad en daar ben ik blij mee, want ik ben er nogal aan gehecht!

klik voor groot

Ik kom een echtpaar tegen die ook aan het ploeteren zijn over het ijs en we bespreken de route en de toestand van de route. De weg vanaf de farm zou niet beloopbaar zijn volgens de man, en het pad was ook slecht. Op mijn vraag of Yeavering Bell te doen zou zijn, antwoordt hij dat het afhankelijk is of ik fit ben of niet. Het ging dan vooral om de klim. Nou ja, ier kom ik niet veel verder mee en ik vervolg mijn weg maar weer, nog steeds eerst richting de farm.

klik voor groot

Dan zie ik in de verte al de farm liggen. Zie je, aan alles komt een eind en we hebben dit stuk dus bijna gehad! Weer een hek waar ik wafje overeen moet tillen en ik maak een selfie

klik voor groot

Daarna lekker doorhobbelen over het veld met sneeuw naar de farm en bekijken of ik de route kan volgen zoals gepland of niet. Grappig genoeg kan ik via dit pad de stream oversteken via een bruggetje. Vorig jaar na ik het pad evenwijdig maar moest ik de stream gewoon doorwaden. We waren toen wel lekker schoon daarna herinner ik me. Nu is het wel prettig zo met droge voeten oversteken. Ik hobbel richting de weg en kijk op de kaart. De weg ziet er slecht uit maar in de verte lijkt het wel goed te zijn. Ik kan niet zien tot hoe ver, maar het ziet er redeijk OK uit dus als nood kan ik de weg gebruiken voor de terugweg, al zou ik dan wel een kilometer terug moeten lopen.

We beginnen aan de klim en het loopt prima. Ik voel me blij, het is nog steeds mooi weer en ik kan goed oefenen met de poles. Hoewel ik geen bal aan de clinic gehad heb qua lopen met poles, heb ik toch een paar tips gekregen waar ik iets aan heb en zo hobbel ik vrij snel de heuvel op met behulp van die dingen. Ik weet bijna zeker dat het straks met volle bepakking ook lekker zal lopen. Goed dat ik mijn armen train in het zwembad!

Maar dan komen we bij een hek. Achter dat hek is het pad veranderd in een ijsbaan. Als je goed kijkt op de foto zie je dat het geen water is, maar gewoon ijs. Ik kijk op mijn horloge en reken. Ik pak de kaart erbij en besluit dat het tijd is om terug te gaan. Ik ga zelfs iet meer klunen naar het pad, maar besluit om te keren en toch de weg te proberen. Dat is ongeveer 6 km en als dat onverhoopt toch niet beloopbaar is, zal dat al tijd genoeg kosten.

klik voor groot

Het is jammer, ik ben bijna bij Yeavering Bell maar ik kan een volgende route maken dus geen probleem. Ik loop lekker naar beneden de heuvel af en al snel zijn we weer bij de weg.

Met de wind in de rug is het heerlijk en het eerste stuk van de weg is helemaal prima en ik besluit mijn stokken lekker in mijn hand te nemen.

klik voor groot

Zo loop ik dan op flink tempo terug naar de auto. De Mafate doen het ook wel goed op de weg al loopt het een beetje vreemd. Waf heeft het naar haar zin en rent nog steeds rond over de heide. Niet moe te krijgen blijkbaar en ik ben erg blij. Ze is zo vrolijk en happy.

Maar helaas zijn er toch hele stukken weg die onbeloopbaar zijn of lastig te belopen. Soms kan je net een smal spoor belopen en dat is goed, maar op plekken is het toch een ijsbaan. Mijn stokken vouw ik nog drie keer uit onderweg dus ik ben blij dat ze niet op mijn rugzak zitten.

klik voor groot

Maar uiteindelijk komen we er wel en het is een goede beslissing geweest dat ik ben terug gegaan. Ik heb nu volop daglicht gehad en ben ruim op tijd bij de auto. Ik maak nog even een selfie met foon en cam en ga dan terug naar de auto

klik voor groot

Tot mijn verrassing heb ik mijn kleding dus gewoon aangehouden en was het goed. Dat rare dons dingetje (dat overigns heel erg duur was), lijkt dus een goede aanschaf, want het geeft een fijne warmte zonder te warm te worden. Ben benieuwd!

De route was vandaag maar 18 km, maar het was – zoals ook gedacht – een middagvullend programma door de ondergrond. Maar een prima training. Ik ben niet moe, hoewel het lastig was om te lopen. Ik denk dat dat komt doordat het spannend en mooi is. Vanavond lekker zwemmen en op naar de volgende run.

gegevens:

* 18 km
* 1 graden

jan 268 km – 2015 totaal 268 km

rapa nui – 186 km
hoka bondi b (nieuw) – 314 km
hoka stinson tarmac (nieuw) – 92 km
hoka stinson trail – 40 km
hoka mafate – 18 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 331 km
pure grit – 20 km
speedcross – 52 km

Staat er echt 6 km? Ja helaas wel, want dit rondje mislukte gewoon. Ik had weinig tijd omdat ik naar Newcastle wilde, en dacht slim te zijn en snel een rondje Seahouses strand te doen. Dat is 10 km naar Bamburgh castle en dichtbij. Over de weg kon helaas niet vanwege de vorst van de nacht. De weg was glad en daar ga ik dus liever niet over glibberen als het niet hoeft. Snel naar het strand dus! De zonsopkomst was prachtig!

Gauw op pad dus maar. Het zand was prima en bij Monkshouse kon ik crossen zonder natte voeten dus dat was fijn. Daarna lekker verder lopen richting de rotsen maar daar ging het mis. Blijkbaar was ik net te vroeg of is alles weer anders dan vorig jaar, maar ik zag even niet waar ik die rotsen kon vermijden via het strand en op de rotsen zelf was het veel te glad door stukjes ijs. Daar ga ik me niet aan wagen als het niet hoeft dus keerde ik weer om. Ik had ook nog de wind vol tegen dus slingerend over het strand maar weer teruggelopen en daarmee was het rondje voor vandaag ten einde. Vanavond maar lekker intensief zwemmen en morgen op avontuur. Overigens deed de Mio weer gek dus die gaat retour. Hoop dat de nieuwe er snel is.

gegevens:

* 6 km
* 4 graden

jan 250 km – 2015 totaal 250 km

rapa nui – 186 km
hoka bondi b – 490 km
hoka bondi b (nieuw) – 314 km
hoka stinson tarmac (nieuw) – 92 km
hoka stinson trail – 1.124 km
hoka stinson trail – 40 km
minimus MT – 303 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 331 km
pure grit – 20 km
speedcross – 52 km

Het is droog vandaag en gelukkig niets te zien van ijs. Vanmorgen was het ijskoud en was het gras keihard bevroren, maar de auto ziet er goed uit en er ligt ook geen ijslaag op de weg zoals gisteren. Ik ben nog steeds verkouden, dus ik ga alleen een kort rondje doen omdat ik toch ook de hond moet uitlaten! Zij heeft er al helemaal zin in als ik de kamer binnenkom dus we gaan gauw op weg. Omdat ik geen zin heb om een half uur te rijden, vertrek ik gewoon vanaf Beadnell voor een rondje richting Low Newton en terug. Dat heb ik vorige week al gedaan (toen naar Dunstanburgh) maar voor vandaag is dat best. Volgende keer vanaf Alnmouth naar de stepping stones maar ik heb er echt even geen zin in.

Als we vertrekken is het droog en waait het niet. Wat een verschil met vorig week toen waf bijna wegwaaide van het strand! We hobbelen vrolijk over de modderige duinpaden. Vandaag loop ik op mijn niksies en dat bevalt prima. Als ik een foto neem bij de lange brug, hoor ik een enorme groep ganzen boven me vliegen. Het is waarschijnlijk niet te zien op de foto en eigenlijk zou er geluid bij moeten, want het is een fantastisch gezicht en geluid.

klik voor groot

Echt bijzonder en ik moet gewoon even stilstaan, luisteren en kijken naar deze groep. Dan gaan we maar weer verder. Ik kom een man tegen met een hondje en die houdt me ook even op. Ik vind het leuk. Dit is nou zo genieten tijdens het lopen. Geen gejakker met horloges en tijden, maar gewoon lekker lopen, om je heen kijken en een praatje maken. Stoppen als je iets moois ziet of hoort. Daarom wilde ik leren lopen en daarom geniet ik er zo van. Ik hobbel heerlijk over de paden, mijn voeten vinden als vanzelf de weg over de oneffen paden met kuilen, stronken en andere rare dingen. Hoewel ik enorme zwakke enkelbanden heb, zwik ik eigenlijk nooit. Ik denk doordat ik bijna met de ondergrond meega. Het blijft wel voortdurend vooruit kijken, maar ik heb nog nooit iets geks gedaan eigenlijk. Voordat ik er erg in heb zijn we alweer bij High Newton met het gekke hekje waar ik overheen moet en waf onderdoor kan. Helaas stelt de camera scherp op het prikkeldraad als ik ook eens iets leuks bedenk en een selfie wil maken van het klauteren.

klik voor groot

Waf doet het een stukje beter:

klik voor groot

Daarna verder naar Low Newton en daar zijn we ook al in een oogwenk. Hum… pas 5 km op de teller dus als ik terugkeer heb ik een 10 km rondje gedaan. Ik wil nog veel verder, maar ik besluit dat het toch OK is zo en neem een andere route terug die ietsje langer zal zijn maar mooi langs de zee loopt. Het is opvallend hoeveel lawaai de zee maakt, zelfs op een rustige dag als vandaag. De golven beuken op de rotsen en eigenlijk is het best hard geluid. Soms maakt de weg een bochtje en hoor je het bijna niet meer. Wat bijzonder eigenlijk als je er zo op gaat letten. Af en toe hoor ik een vogel en als ik dan opkijk, is het vaak een groepje tureluurs of scholeksters. Altijd leuk om te kijken en te luisteren. Helaas stoort de Mio nu voor de derde dag op rij. Waardeloos. De reset hielp dus niets blijkbaar. Ik liep op een HF onder de 130 en ineens zijn de waardes ‘all over the place’. Ik zet het ding maar uit want hier word ik niet goed van.

klik voor groot

Daarna hobbel ik in een ruk door naar de auto omdat het inmiddels heel zachtjes miezert. Ik kom nog een groepje honden tegen die mijn wafje eens even komen bekijken maar zich prima gedragen. De dames vragen waar ik heen ga en waar ik vandaan kom en ik vertel over mijn plannen voor de Borders Abbey Way. Dat ik vorige week naar het kasteel liep en terug, vinden ze maar een eind. Ik niet, maar ik heb het idee dat het gevoel voor afstand wel verandert over de tijd. Dit rondje van 11,5 km valt inmiddels in het ‘mini rondje gevoel’, hoewel ondergrond, en weersomstandigheden natuurlijk heel veel uitmaken. Als ik straks weer de heuvels inga, moet zoeken op de kaart en misschien weer in de wind sta, kan een rondje van 10 km bijna een middagvullend programma zijn. Maar zulke rondjes als vandaag zijn een eitje. Lekker even de hond uitlaten!

Op naar de volgende ronde dan maar weer. Grappig genoeg zie ik nu dat ik vorig jaar op 21 januari precies hetzelfde rondje liep. Alleen toen terug over het strand. Ik had er toen op 21 januari 165 km opzitten, nu 244. Best een verschilletje.

gegevens:

* 11,5 km
* 2 graden

jan 244 km – 2015 totaal 244 km

rapa nui – 186 km
hoka bondi b – 490 km
hoka bondi b (nieuw) – 314 km
hoka stinson tarmac (nieuw) – 92 km
hoka stinson trail – 1.124 km
hoka stinson trail – 34 km
minimus MT – 303 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 331 km
pure grit – 20 km
speedcross – 52 km

Vandaag liep alles anders dan gepland. Ik had eigenlijk een afspraak voor een Bowen treatment maar ik kreeg niet alleen de deuren niet open, maar ook met geen mogelijkheid de ijslaag van de voorruit van de auto. Echt ongelooflijk. Bovendien ging je echt bijna op je bek als je over de stenen probeerde te lopen, dus zegde ik de afspraak af. Ze begreep het volkomen. Maar daar zat ik dan. Door de velden kan ik niet ver lopen hier omdat je dan op allerlei hekken stuit. Over de weg was echt onmogelijk en met de auto was ook geen optie. Maar uiteindelijk won de zon het toch van het ijs en om 14.30 kon ik alsnog de auto gebruiken en was de weg ook aardig opgedooid. Gauw op weg naar het strand dan maar, maar ik wist al dat het getijde helemaal verkeerd zou zijn en had dus geen idee of ik uberhaupt over het strand zou kunnen. Daarom maar gestart in Bamburgh, want daar is in ieder geval al het mooie kasteel en ik zou ook door de duinen kunnen en in ieder geval tot de rotsen kunnen komen. Ha! Dat had je gedacht. Nou ja, ik kwam er deels.

Eerst even door de duinen dan maar wat aanrommelen zodat wafje kan plassen en daarna even terug over het strand naar Stag Rock. Ik ben gek op dat witte hertje op de rotsen en het is en blijft een mooie plek. Hier heb ik dus ook gewoon wat leuke foto’s staan maken van het kasteel, het vuurtorentje en Stag Rock. Ik had al kletsnatte voeten omdat ik het stroompje over moest steken maar dat mag de pret niet drukken. Die niksies (MT10) zijn ook meteen weer leeg en mijn voeten zouden ook wel weer opwarmen. Beetje jammer dat ik al verkouden ben, maar straks maar goed weer lekker opwarmen. Na de foto’s moest ik dan toch echt maar eens beginnen met mijn loopje. Ik had ook nog staan kletsen met een meneer en dat was leuk. Gelukkig had ik (voor het eerst tijdens het lopen) mijn Nike dons dingetje aan onder mijn flinterdunne windjackje. Dat zat heerlijk en zeker als je even stilstaat is dat echt fijn. Overigens heb ik het tijdens het lopen geen moment te warm gehad. Zou het dan echt werken wat ze gemaakt hebben met die gaatjes? Review volgt pas als ik het vestje een paar keer echt heb gedragen tijdens het lopen maar het lijkt veelbelovend.

klik voor groot

Eindelijk zijn we dan op weg voor ons runnetje. Ik ben benieuwd hoe ver ik kom maar het ziet er niet veelbelovend uit qua strand. Een paar kilometer modder ik voort op het zachte zand waar de pootjes van woef diepe afdrukken achter laten. Ik probeer licht te lopen en ik kom zowaar vooruit maar het is echt loodzwaar. Helemaal aan de zijkant is het zand keihard van het ijs maar dat loop zo schuin dat het echt niet te doen is. Uiteindelijk heb ik er genoeg van en ga ik eens kijken of ik door de duinen kan. Maar aan deze kant zijn niet echt paden die geschikt zijn om te lopen en waf en ik worden vooral heel erg nat van de hoge natte grashalmen. Van die halmen die over het pad hangen en waar je dan vervolgens over struikelt omdat je erin blijft haken. Die grashalmen. Niet echt prettig. Uiteindelijk kom ik tot mijn verbazing bij de bunker uit waar je tijdens de ultra vanaf de weg uit zal komen. Tijdens een eerdere verkenning probeerde ik vanaf daar eens de route terug te volgen en daarom besloot ik dat nu ook te doen. Ik klauter uit de duinen, steek de weg over en loop naar de boerderij. Dan besef ik ineens dat dit nie de goede boerderij is. Dit is de boerderij waar de vorige keer het hek dicht was en ik niet verder kon! Ik wil net teruglopen naar de weg als de deur open gaat en iemand naar buiten komt. Dat is boffen want nu kan ik vragen hoe ik op het pad naar het kasteel kan komen. Ze wijst me de weg en ik kan weer op pad. Het weiland is weliswaar heel modderig maar loopt toch een stuk beter dan het zachte zand. Zo komen we ergens en al snel ben ik bij een bekend punt waar ik een eerdere keer ook al was. Ik weet dat het pad eigenlijk gewoon rechtdoor loopt over het volgende veld, en ik besluit dat nu ook te doen. Dom….. zo blijkt tenminste als ik in een veld met wel dertig enorme koeien terecht kom en modder tot mijn enkels. Maar ik hobbel door en laat me niet kisten door wat modder, stront en enge koeien. Mijn kalfje loopt ook dapper mee. Ik weet dus nu dat je echt niet dit pad moet nemen maar via de Armstrong cottages gewoon een stukje over de weg moet nemen richting het kasteel. Weer wat geleerd. Ik hoop alleen dat ik aan het einde van deze drekzooi werkelijk ook nog het veld af kan! Maar daar is gelukkig een hekje en zo staan we uiteindelijk weer op de weg naast het kasteel. Eind goed al goed. Wat een raar rondje!

Op naar het volgende rondje dan maar weer, dit was een beetje vreemd en bovenal een erg kort rondje.

gegevens:

* 8,5 km
* 0 graden

jan 233 km – 2015 totaal 233 km

rapa nui – 186 km
hoka bondi b – 490 km
hoka bondi b (nieuw) – 314 km
hoka stinson tarmac (nieuw) – 92 km
hoka stinson trail – 1.124 km
hoka stinson trail – 34 km
minimus MT – 303 km
minimus MT – 15 km
pure flow – 331 km
pure grit – 20 km
speedcross – 52 km

Vandaag helaas geen mooi weer maar ik wil er toch even uit voor een run. Maar geen avontuur in de heuvels vandaag, want een beetje uitzicht is dan wel handig. Bovendien wordt er ook raar weer verwacht, met sneeuw, hagel en wind. Niks an om dan in de bergen te zijn. Ik kies dus voor een parcours verkenning en ga vol goede zin op pad. Het zal wel modderig zijn dus dit is een goede oefening in modder (be)lopen vorig jaar was deze route op de verkenning vreselijk en liep ik alleen maar te schelden. Nu heb ik andere schoenen aan waar ik weliswaar niet op kan lopen, maar die wel betere grip in de modder lijken te hebben. Uitproberen dan maar om te zien of het loont om te kijken naar andere schoenen.

Het is droog als we starten en het ziet er niet eens beroerd uit qua weer. Weet ik veel dat het dan nog gaat omslaan! Het eerste stuk valt me erg mee. Is het nu minder modderig, zijn deze schoenen beter of kan ik al beter in de modder lopen? Misschien een combi maar deze keer geen enge glij partijen zo op de klif langs de huizen.

klik voor groot

Ik ga maar langzaam vooruit merk ik. Ik heb een beetje keelpijn en ijn buik doet raar. Ik zal toch niet dat virusje oppikken dat iedereen hier lijkt te hebben zeker! Ik ga dus niet te ver vandaag, want het is nog bitterkoud ook vandaag met een ijskoude wind.
Eigenlijk moet ik ook naar het toilet. Leuk zo’n begin van een run!

Maar het is nog droog, en het blijft prachtig zo boven het water met die wilde zee. We lopen dus rustig door en wafje lijkt het ook alemaal wel leuk te vinden.

klik voor groot

We lopen al snel op het grasveld met Dunstanburgh castle achter ons in de verte. Misschien ga ik daar op de terugweg nog wel even heen, nu eerst een een stukje richting Boulmer. Alnmouth haal ik deze keer niet. In de eerste plaats heb ik geen zin in 20 km, en bovendien is het getijde verkeerd. Maar Boulmer zou mooi zijn.

Al snel zijn we bij het eerste strandje. Blijft leuk en ik zie ineens een mooi plekje waar ik even ehm… een stopje kan houden. Wafje moet een wachten elders want er ligt overal glas. Ze blijft keurig wachten en ik moet zo lachen om die kop als ik eindelijk weer tevoorschijn kom. Gelukkig geen mensen die haar (of erger nog mij) hebben zien zitten.

Verder hobbelen we door de modder en over het glibberige pad. Ik moet toch echt eraan denken haar harnasje om te doen of in ieder geval mee te nemen. Enge paden en al zeker met een wafje die ook nog wel eens ineens een vogeltje achterna wil springen. Die kunnen vliegen maar wafje niet!

klik voor groot

Verder hobbelen we en het pad waar ik vorig jaar totaal niet overheen kon, is nu een makkie. Ik kan overal wel overeen hobbelen en hoef niet meteen in de remmen. Dat is best prettig. Ik krijg wel onwijs vermoeide benen van die stomme schoenen en ze zijn vooral verkeerd bij die kluwen bloedvaten. Maar ze zitten heerlijk en die grip is ook fijn.

We komen bij het tweede strandje en ook daar maak ik even plaatjes natuurlijk. Het is nog droog maar wer een stuk kouder en ik zal de hele terugweg de wind vol tegen hebben. Hoop dat dat tijdens de ultra niet zo zal zijn want dat is wel erg zwaar dan.

klik voor groot

Na een bruggetje kom ik in een enorme modderboel waar vorig jaar niks aan de hand was. Ik zie grote afdrukken van een koe en vermoed dat de koeien hier gelopen hebben en alles hebben omgewoeld. Dat zijn die enge koeien die vorig jaar nog op ons af kwamen rennen. Ben benieuwd of ze er weer staan.

Als ik een stukje verder gelopen ben, zie ik de beesten al staan, maar gelukkig zijn ze druk aan het eten en zullen we weinig oog hebben voor mij of mijn kalfje denk ik. Ik kan er dus ook gewoon langs gelukkig en ik hoop dat het op de terugweg ook zo zal zijn. Nog een klein stukje en dan ben ik bij Boulmer. Daar loop ik dan nog maar even heen en ook dat stuk is modderig, deze keer vanwege alle schapen die er lopen. Nou best, goede oefening en als he echt niet meer gaat, pak ik mijn poles. Die heb ik overigens niet nodig gehad en konden dus lekker op de tas blijven.

In Boulmer keer ik weer om en ga terug. Ik zal op twee stukjes een alternatieve route nemen. Ik wil eigenlijk met die tegenwind niet het smalle gladde pad langs de rotsen nemen maar neem het open stuk via de boerderij en in Craster zal ik achterlangs lopen en niet over het smalle paadje gaan bij de huizen. Niet handig omdat de ultra van Boulmer richting Craster loopt en ik dus zo geen verkenning heb gedaan, maar ik weet het nu wel weer en wat vandaag meevalt, kan enorm tegenvallen op de dag zelf dus zegt het nog niets. Overigens was het vorig jaar omgekeerd: tijdens de verkenning vreselijk en prima op de dag zelf.

Inmiddels is het gaan hagelen. Van die keiharde kogeltjes die door de tegenwind in je gezicht slaan. Niks an en ik ben blij dat we op de terugweg zijn. Het zal iets meer dan 13 km worden dus dat is best voor vandaag. Valt me nog niet eens tegen.

Al mijmerend ben ik de enge koeien alweer voorbij en schiet de terugweg al aardig op. Ik kom een groepje hikers tegen die dik ingepakt en met gaiters aan onderweg zijn en me verwilderd aankijken als ik met wafje achterop kom lopen en ze inhaal. Ik ben gelukkig nog wel sneller dan hikers, maar vlug gaat het volgens mij niet. Verder en verder loop ik en we zijn alweer bijna bij de start. Wat gaat een terugweg dan toch snel, ondanks de tegenwind en de hagel. Vreemd is dat. Als ik omkijk, is het groepje hikers in geen velden of wegen te bekennen. Daarom vind ik joggen nou zo lekker, je bent toch een stuk sneller dan hikend en vermoeiend is het niet.

Ik loop met wafje achterlangs de huizen en loop Craster weer in. Even naar het water om pootjes schoon te maken. Inmiddels is het heel slecht weer en ik heb geen zin meer in een lusje naar Dunstanburgh Castle. Andere keer weer.

In het water denk ik ineens bloed te zien bij woef, maar het blijkt een heel dun rood zeewiertje te zijn dat om haar pootje zit. Ik schrok me rot. Gelukkig was het wondje op de bal ook weer dicht, anders had ik niet door de modder met haar durven gaan.

We zijn allebei koud en nat, dus ga ik gauw naar de auto. Lekker woeffie droog maken en jasje aandoen en daarna naar huis. Op naar de volgende run dan maar weer.

klik voor groot

gegevens:

* 13,5 km
* 2 graden

jan 225 km – 2015 totaal 225 km

rapa nui – 186 km
hoka bondi b – 490 km
hoka bondi b (nieuw) – 314 km
hoka stinson tarmac (nieuw) – 92 km
hoka stinson trail – 1.124 km
hoka stinson trail – 34 km
minimus MT – 303 km
minimus MT – 6 km
pure flow – 331 km
pure grit – 20 km
speedcross – 52 km