Gisteren heb ik niet gelopen. Ik vond het teveel voor woef en daarna was ik zelf ook sloom en met de wolkbreuk en storm Jonas, leek de weg ook geen optie. Ik vond het wel best. In de avond natuurlijk mijn dagelijkse baantjes getrokken en oefeningen gedaan en lekker vroeg naar bed gegaan. Maar vandaag dus weer samen op pad en hoewel ik gehoopt had naar Holy Island te gaan voor een run en drone opnamen, waaide het daarvoor veel te hard. Ik koos dus voor mijn rondje naar de St Cuthberts cave. Dat is in de korte variant 17 km dus dat leek me wel een lekker rondje voor vandaag. Zo gezegd zo gedaan en na de middag gingen we op stap. Harde wind maar omdat je een achtje loopt, is er altijd wel een stuk dat dan goed te doen is. Eerst weer naar de boerderij en door de modder. Geen idee of het nou nog net zo erg is als de eerste keer maar ik wen eraan. Je breekt het ook op in stukjes. Eerst even naar het hek, daarna even over het veld en dan naar het bos. De modder op het eerste stuk is anders dan in het veld en het laatste stukje door het veld sukkel ik naar het hekje want het is net alsof je dan toch minder ver weg zakt! Al snel hobbelden we dus door het bos, over de weg naar Swinhoe farm en weer verder onverhard richting het bos. Het ging allemaal heel lekker en vlot eigenlijk en voordat ik het wist, was ik het bos alweer uit en ging ik door het hek met het mooie uitzicht op de Cheviots in de verte. Ik had eigenlijk weinig last gehad van de harde wind.

klik voor groot

Hoewel het hard waait, is de temperatuur prima en is het gewoon droog. Ik heb nog maar 1 loopje met miezer regen gehad terwijl het toch echt vreemd weer is geweest. Inmiddels is een nieuwe storm onderweg die regen en sneeuw zou moeten brengen. Afwachten maar. Ik loop overal dus dat is geen probleem. Alleen blijven de avonturen nog even uit op deze manier want met keiharde wind ga ik niet de Cheviots in natuurlijk. Maar dat komt vast ook nog wel. Ik amuseer me wel met mijn rondjes.

In no time waren we daarna weer bij St Cuthberts cave. Snel een kiekje van woef in de wind en weer verder.

klik voor groot

Ook hier geen last van de wind. Ik heb zelfs wind mee volgens mij. Geen idee, maar het lopen gaat prima en ik koers af op mijn snelste rondje denk ik. Dat schreef ik vorige week ook al maar ik ben nu toch echt bijna 13 minuten sneller bij de auto zonder dat ik daar mijn best voor doe.

Ik hobbel tussen de paardjes door bij de manege, glibber langs de schaapjes en over het kapot gereden stukje bij de stile waar woef en ik overheen moeten klimmen. Maar op deze schoenen gaat het allemaal prima. Mijn schoenen zien er overigens niet uit en voor het eerst is de modder opgespat over mijn hele tight, waarschijnlijk omdat ik nu gewoon lekker doorsukkel door die modder. Tsja en dan spat er wel eens wat op. Maar de douche is geduldig straks (schoenen) en de wasmachine ook (kleding). Terwijl ik dit tik, zijn mijn schoenen al schoon en hangt mijn kleding alweer schoon te drogen dus dat is allemaal geen probleem.

Ik maak woef een beetje schoon in het beekje aan het einde van de run en jog heel langzaam terug naar de auto omdat ze anders misschien te koud wordt van een langzame cool down. In de auto maak ik haar lekker droog en trek de equafleece aan. Ik was inderdaad een stuk sneller bij de auto dan de vorige keer. Interessant. Misschien wel door de wind, geen idee. Niet belangrijk ook.

Op naar de volgende ronde dan maar weer.

gegevens:

* 17 km
* 8 graden – harde wind

januari 341 km – 2016 totaal 341 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka stinson lite – 517 km
hoka stinson trail – 222 km
hoka mafate speed – 171 km
hoka clifton 2 – 100 km
minimus MT – 51 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11 km

Vandaag ga ik na de middag even op pad voor een kort rondje. Ik heb geen zin om met de auto ergens heen te gaan en aangezien de wegen nu eindelijk weer droog zijn, besluit ik voor een tempo rondje (voor zover dat gaat met woeffie erbij). Het waait wel keihard dus ik ben benieuwd.

Het begin is even trutten tijdens de warming up en daarom besluit ik toch maar om haar aan de riem te doen ook al is dat zowel voor haar als voor mij minder prettig lopen. Na de warming up gaan we van start. Ik heb eigenlijk niet echt het plan om te kijken hoe ‘snel’ ik dit nu kan doen maar ik loop wel stevig door. Het gaat eigenlijk wel goed, en de klimmetjes vallen me mee. Dit is en blijft een beetje lastig stukje met de eerste 3 km een beetje stijgend. Woef vindt er weinig aan en begint te hijgen. Ik ook want ik ben veel te warm gekleed. Sukkel, ik leer het nooit. Tot mijn verrassing is de afslag rechtsaf veel eerder dan gedacht. Ik heb over de eerste 3 km 18.05 gedaan als ik het goed zag in de gauwigheid. Huh? Dat is helemaal niet slecht op het stijgende stuk eigenlijk. Ik hobbel voort en doe een beetje mijn best op de laatste 2 km maar dat valt vies tegen omdat ik de wind pal tegen heb op dat laatste stuk waar je normaal wat snelheid kunt maken. Ik roep bemoedigend tegen wafje dat we er bijna zijn…. En dat doe ik elke 400 mtr geloof ik. Ze loopt dapper mee en verlang duidelijk naar een rustige duin run. Op 29.16 klok ik af. Sneller dus dan vorig jaar. Overigens niet belangrijk. Ik heb het rondje daarna gebruikt om binnen MAF te blijven lopen en dat wil ik ook nog weer een keer proberen. Maar het tempo was nu best aardig zo op mijn oude dag. Dat vind ik erg verrassend zo midden op de dag nadat ik gegeten heb en eigenlijk niet de bedoeling had om een echte tempo run te lopen. Met 5.51 min/km is dit dus helemaal niet verkeerd. Ik kan het blijkbaar nog en ook op mijn trailschoentjes.

Ik vind het genoeg ook en laat woefje het laatste stukje lekker loslopen. Eindelijk lekker snuffelen en plasjes doen. Nou ja, ik ging gisteren speciaal voor haar naar de duinen, dus nu kon ze best even met mij meelopen in plaats van andersom….. Ik ben thuis ruim 10 minuten bezig om haar schoon te boenen en daarna het reflecterende hesje schoon te krijgen. Ongelooflijk al die derrie die tegen haar buikje opspat! Maar ze is weer schoon en ligt op haar bedje te ronken.

Op naar de volgende run. Dit was wel weer even leuk om te doen zo maar nu weer even lekker rustig aan.

gegevens:

* 7 km
* 12 graden
* lap: 5 km – pace 5.51 min/km – HS 148 (158) – cadans niet gemeten

januari 312 km – 2016 totaal 312 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka stinson lite – 517 km
hoka stinson trail – 210 km
hoka mafate speed – 157 km
hoka clifton 2 – 100 km
minimus MT – 51 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11 km

Vandaag ga ik op pad voor een kort rondje even in de ochtend. Meteen als ik opsta, kleed ik me om en ga naar wafje. Die laat ik eerst even snel uit hier op het terrein en dan rij ik samen met haar naar Beadnell. Dat is 5 minuutjes hier vandaan en ik kan er prima parkeren op een groot parkeer terrein. Ik wilde aanvankelijk de route van het coastal path doen, dus terug naar Seahouses maar eigenlijk heb ik daar geen zin in. Woef vindt de duinen leuk, dus ik ga een rondje duinen met haar doen. Hoe lang, dat zie ik nog wel maar in ieder geval kort.

Eerst even een kiekje bij de torens waar woef eens even gaat spelen met een zwart beest.

klik voor groot

Daarna door het caravanpark naar de duinen. De duinen lopen prima en al snel ben ik bij de Long Nanny en de brug. Verder naar High Newton en langs de zee richting Low Newton.

klik voor groot

Het loopt allemaal prima. Ik kijk eens naar Dunstanburgh castle in de verte. Het is goed te zien maar omdat het geen stralende dag is, besluit ik toch echt terug te keren nu en niet verder door te lopen naar het castle. Dat zou het rondje weer op 20 km brengen en ik weet gewoon niet of dat wel goed is voor woeffie. Dit korte rondje wordt iets van 12 km en dat lijkt me wel genoeg voor haar nu.

klik voor groot

We hobbelen dus weer terug door de duinen en gaan bij High Newton het strand op. Tot 12 uur is er strand dus dat was een van de redenen om vroeg weg te gaan. Ik vind het strand niet erg fijn op deze schoenen maar we hobbelen moedig door. Als ik bijna bij het eind ben, word ik aangesproken door een echtpaar met jachthonden. Natuurlijk gaat het weer over woef. We praten wat en uiteindelijk komen we over routes te praten en probeer ik uit te leggen hoe de route naar de cave bij Belford te lopen is. Dat kennen ze nog niet en is wel gaaf natuurlijk. Inmiddels waait het stevig maar ik draag mijn OMM vest en merk niets van de wind. Ik sta vrij lang te praten en uiteindelijk gaan woef en ik weer op pad voor het laatste stukje. Ik doe nog even de cool down naar de torens en maak twee selfies. Weer eens iets anders dan alleen het gebouw.

klik voor groot

Het duurde dus al met al een beetje langer dan gepland allemaal maar het was wel een lekker rondje. Op naar de volgende dan maar weer.

gegevens:

* 12 km
* 10 graden

januari 305 km – 2016 totaal 305 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka stinson lite – 517 km
hoka stinson trail – 198 km
hoka mafate speed – 157 km
hoka clifton 2 – 100 km
minimus MT – 51 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11 km

Vandaag ga ik op pad voor een nieuw rondje. Ik was van plan om het rondje Foxton to Hawkill stepping stones te doen, maar ik zag op de kaart dat het Northumberland coastal path niet langs de river Aln loopt naar Alnwick maar afslaat richting zee en dan verder zuidwaarts richting Cresswell als eindpunt. Omdat Warkworth de volgende plaats is vanaf Foxton en daar een kasteel is dat ik nog niet eerder zag, besloot ik dus dat rondje te doen. Heen en weer zou dat ongeveer 20 km zijn dus dat zou goed kunnen als tussendoor rondje. Eergisteren liep ik van Craster naar Foxton dus dit sluit dan mooi aan.

Zo gezegd zo gedaan en ik parkeer de auto weer bij de golfcourse bij Foxton. Vanaf daar een stukje door de duinen en naar de parkeerplaats bij Alnmouth, door Alnmouth langs het haventje en richting de mooie stenen brug over het water.

klik voor groot

Het is best warm en ik besluit op tijd mijn jasje uit te doen zodat ik alleen met mijn shirt en aeroloftje verder loop. Ik doe wel mijn oorplug in vanwege de wind. Dat loopt een stuk lekkerder!

klik voor groot

Het eerste stuk is bekend van mijn eerdere parcoursverkenningen voor de ultra en van de ultra zelf. Ik zou nu alleen niet rechtsaf slaan bij de rotonde maar linksaf ergens een veld in.

klik voor groot

Dat was snel gevonden en ik kwam er al snel achter dat ik nu een heel stuk langs een weg zou lopen op een verhard pad. Niet zo leuk dus eigenlijk. Het liep als vals plat omhoog maar wat nu omhoog gaat, gaat straks weer lekker naar beneden! Het pad was veel langer dan ik dacht en ik keek enkele keren op de kaart of het echt wel zo moest allemaal maar ik liep echt de route. Eindelijk kon ik dan linksaf slaan richting de zee. Ik liep over een kloterig pad met grote ronde keien en kwam uiteindelijk op een parkeerplaats terecht waar enkele auto’s stonden. Mensen rijden hier dus werkelijk heen voor een wandelingetje over het strand terwijl Alnouth zo dichtbij is….

klik voor groot

Eindelijk lopen we weer onverhard en is het ook leuker voor woef. Overal liggen dode konijnen dus ik let goed op dat woef geen enkel beest aanraakt. Die zijn vast allemaal ziek!

Ik kom een jonge Border Collie tegen en klets wat met de eigenaren voordat ik weer verderga. Daarna kom ik hikers tegen waar ik ook even mee sta te praten. Zij lopen tot de camping en de parkeerplaats, maar ik heb natuurlijk nog geen flauw idee waar dat zal zijn. Ik vermoed dat ik ze straks dus weer ga tegenkomen als ik weer op de terugweg ben, tenzij ik zo sloom ben dat ik ze niet meer ga zien.

Ik ben nog niet erg onder de indruk van de route eigenlijk. Het was tot nu toe vrij saai. Ik loop nu eerst door een afgrijselijk camping park met die lelijke groene caravans. Echt niet om aan te zien, wat een deprimerende toestand. Daarna langs de golfbaan en eindelijk een stukje langs het water. Ik kijk op de kaart en zie dat ik al bijna bij Warkworth ben. Dat is snel gegaan en ik vermoed dat ik op het 11 km punt ongeveer bij het dorpje zal zijn.

klik voor groot

Ik loop de heuvel op naar de parkeerplaats en loop door richting Warkworth. Kom maar op met dat kasteel. Ik zie het in de verte al van bovenaf liggen. Dat ziet er goed uit en lijkt de moeite waard om nog een keer te bezoeken met mooi weer. Op dit moment loop ik alleen even naar beneden langs de weg en zie het dorpje aan de buitenrand. Lijkt leuk. Watertje door het dorpje, kerkje en het kasteel in de verte. Ik ga dit dus bekijken als ik de volgende etappe van het coastal path doe. Dan kan ik parkeren bij die parkeerplaats waar ik net ben langsgelopen en kan vanaf daar verder zuidwaarts lopen. In twee etappes ben ik dan bij Cresswell. Helemaal heen en weer vind ik te ver voor woef nu dus ik zal het in 2 delen knippen.

klik voor groot

Ik maak nog wat foto’s en loop weer naar boven en pak het pad langs het weiland. Daarna weer over de parkeerplaats en weer naar beneden richting de duinen. Als ik de duinen in wil lopen, kom ik de hikers weer tegen. Die zijn dus nu op hun eindpunt. We kletsen nog even kort en dan vertrek ik weer voor de terugweg. Toch wel opvallend dat ik een stuk sneller ben zo rustig joggend (ondanks het maken van foto’s etc).

Ik loop verder…. eerst richting het lelijke caravanpark, door de duinen en over de parkeerplaats.

klik voor groot

Daar is het inmiddels heel druk geworden en als ik de hobbelweg op wil lopen, krijgt iemand woef in het oog. Helemaal enthousiast roept ze naar me en vraagt of het een draadhaar Vizsla is. Ja dat kan ik beamen. Dat ze zo mooi is en of ze nog jong is. Ook hier raak ik dus weer aan de praat en pas na een tijdje kan ik weer verder met mijn jonge fitte woefje. Fans zijn altijd leuk. Ik hobbel over het rottige pad en een stukje verder word ik weer staande gehouden door iemand met twee jonge honden die ook vraagt of woef een Vizsla is…. Jajajaja….. Het is op zich wel grappig dat ze altijd hier zoveel fans heeft en mensen tegenkomt die haar mooi vinden.

Maar nu wil ik wel verder eigenlijk en zonder verder te stoppen hobbel ik over het pad met de wind tegen zodat het snot uit mijn neus loopt. Gewoon doorlopen….. aan het einde rechtsaf en weer over het verharde pad terug naar Alnmouth. Eigenlijk merk ik nu pas dat ik op de heenweg dus blijkbaar dat vals plat had, want ik loop nu lekker naar beneden met de wind schuin in de rug. Niet verkeerd. Ik zie vanuit de verte alweer de stenen brug over de rivier en rechts van me zie ik Alnmouth al liggen met het inhammetje en de bootjes. Het lijkt allemaal heel ver zo maar ik weet dat het wel meevalt en al snel hobbelen we over de brug en slaan we alweer rechtsaf naar de bootjes.

klik voor groot

Nu nog even naar en door de duinen en terug naar de golfbaan. Dat laatste stuk gaat heel snel eigenlijk. Ik loop even naar het strand in de hoop dat ik de pootjes van woef een beetje schoon kan maken maar er is helemaal geen strand. Er is een smal strookje met keien dat ook steeds wordt overspoeld. Dat is altijd wel bijzonder hier. Normaal met laag water is hier een gigantisch strand, nu komt het water bijna tot het hek. Dat wordt dus niks en we gaan maar terug naar de auto. Daar maak ik de pootjes van woef lekker schoon en trek haar equafleece jasje aan. Lekker warm blijven nu want we zijn pas over 35 minuten thuis.

klik voor groot

Na 23 km klokte ik af vandaag. Lekker stukje gelopen maar ik vond deze route niet echt bijzonder. Op naar de volgende!

gegevens:

* 23 km
* 9 graden

januari 293 km – 2016 totaal 293 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka stinson lite – 517 km
hoka stinson trail – 198 km
hoka mafate speed – 145 km
hoka clifton 2 – 100 km
minimus MT – 51 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11 km

Vandaag is het weer een dag voor de lange run. Het is een prachtige ochtend met een mooie rode zonsopgang en alles is wit. Het gras is wit van de nachtvorst, de weg is wit van de nachtvorst….. Ik vrees het ergste maar ga eerst eens met woef wandelen. Ik wandel naar de weg vanaf de boerderij en hoef maar twee stappen te zetten op het maagdelijk witte wegdek. Nee dus. Not today. Dan maar niet. Ik geniet nog even van de mooie luchten en de frisse heldere ochtend. Wat zullen we dan eens gaan doen? Ik besluit om een nieuw stukje te gaan doen met woef en na de middag rijden we naar Craster. Het is nog steeds droog, wel een beetje somber en er staat een aardig windje. Ik heb niet de moeite genomen om te kijken welke windrichting we hebben vandaag, ik moet toch heen en weer.

Ik parkeer bij Craster en we gaan op pad. Eerst het pad achterlangs de huizen waar het altijd een enge glibberboel is. Er komen net twee hikers vandaan en ik vraag hoe het pad is. Ze zijn dik aangekleed vanwege de kou en kijken wat verrast naar mijn tight, schoenen en dunne windjackje. Weten zij veel dat het speciale trailschoenen zijn en dat er onder mijn dunne jackje een heerlijk donsjasje zit….. ‘Ja het is erg glibberig’ en ze laten me hun schoenzolen zien die een enorme modderbende zijn geworden. Ah OK, nou mooi oefening en ik ben echt benieuwd, want ik heb de eerste keer hier in 2014 scheldend staan glibberen en vond er niks aan. Het eerste stukje gebruik ik dus voor de warming up.

Eigenlijk vind ik het wel meevallen. Er ligt modder. Gladde en glibberige modder maar het gaat goed. Wen ik er nou aan of was het in 2014 echt veel erger? Ik heb echt geen idee en ik zal me dat later op de route nogmaals afvragen als ik op het stuk kom waar ik destijds totaal tot stilstand kwam vanwege de glijboel. Hoe het ook zij ik vind het eigenlijk nog wel leuk ook.

Jammer dat het vandaag zo sombertjes is, want normaal is dit een prachtig stukje zo hoog boven de zee met de mooie uitzichten. Ik zie nu nauwelijks Dunstanburgh castle in de verte achter me.

klik voor groot

Al snel zijn we op weg voor ons rondje. Het lopen gaat eigenlijk heel makkelijk. Ev en door die modder, over een veld, over een soort grindpad langs een huis aan de zee (bijzondere plek) en even later ben ik al bij het mooie strandje. Vreemd genoeg zie ik dat het mooie gat in de rots die zo’n mooi beeld gaf, totaal is ingestort. Niks gat meer! Zo zag het er normaal uit! Echt jammer. Onderstaand links 2015 en rechts 2016. We gaan gauw weer door en komen over een ander modder stukje.

klik voor groot

Ik zie even later uit de verte al het andere strandje met het bruggetje en het bultje waar we overheen lopen op weg naar Boulmer en de schapen.

klik voor groot

In no time zijn we daar en het is een mooi moment om even wat van de dikke modder van de zolen te spoelen. Ik probeer een selfie te maken maar ik kijk niet wat ik de en de camera stelt scherp op de stenen. Zo jammer.

klik voor groot

We hobbelen vrolijk verder en ik ben benieuwd of in het veld straks weer die enge koeien zullen staan. Maar tot mijn verrassing staat er niets en is de voerbak ook weg en de hekken. Ik denk dat er dus helemaal geen koeien meer hier staan en dat scheelt ook weer qua beloopbaarheid van het pad want die koeien maken de grond normaal helemaal kapot. Ik herinner me nog een aantal keren waar we achtervolgd werden door die snuivende dieren en dat waf een paar keer woef zei om ze te verjagen. Dat werkte toen prima. Maar nu dus geen enge beesten en al snel zijn we bij het volgende bruggetje.

klik voor groot

Nu loopt de route even wat verder van de zee en lopen we over een veld waar enorm veel schapen staan. Achter me zou ik normaal de contouren zien van Dunstanburgh Castle maar nu niet. Rechts op het muurtje zijn kunstwerken van metaal gemonteerd maar helaas ontbreken er een aantal.

klik voor groot

Ik loop door Boulmer, door de duinen en door het caravanpark daar. De eerste keer liep ik ver het strand en liep ik vast op de rotsen, nu weet ik dat het pad bovenlangs loopt. Bovendien is het ook hoog water en kan ik niet over het strand. Ik loop door tot het einde waar ik normaal het strand op zou gaan richting de golfbaan bij Foxton Hall. Nu kan ik een stukje over het strand maar even verderop is het strand verdwenen door het hoge water. Doorlopen heeft dus geen zin en het is ook een prima moment om om te keren. Er zal dan 20 km op de teller staan als we terug zijn. Ik denk dat ik wind mee heb op de terugweg, want uiteindelijk had ik het laatste stuk alleen maar wind tegen.

klik voor groot

Met de wind mee is het gewoon warm en ik doe mijn handschoenen uit en mijn hoofdband af. Ik neem een ander pad door het caravanpark op de terugweg en neem niet het gigantische modderpad na het strandje maar loop rechtdoor. Dat loopt vrij aardig en we schieten goed op. In Craster neem ik het pad achter de huizen langs en ik loop nog even naar het water om mijn schoenen wat schoon te maken.

klik voor groot

Omdat ik aardig heb doorgejakkerd op de terugweg, doe ik nog even de cooldown richting Dunstanburgh Castle. Een klein stukje maar en er is bijna niets te zien van het castle waar ik nog steeds heen moet met de drone en de controller. De eerste video was al erg mooi maar nu wil ik meer natuurlijk.

klik voor groot

Na ruim 20 km staan we weer bij de auto. Het was een leuk rondje en een prima keuze. Op naar de volgende ronde dan maar weer. Ik ben benieuwd of er nog een lange run te lopen valt binnenkort….

gegevens:

* 20 km
* 3 graden

januari 270 km – 2016 totaal 270 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka stinson lite – 517 km
hoka stinson trail – 198 km
hoka mafate speed – 122 km
hoka clifton 2 – 100 km
minimus MT – 51 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11 km

Vandaag ben ik klaar voor mijn lange run. Rugzakje met water gevuld, automaatje klaar voor woef etc. Ik had bedacht om de auto bij het strand te parkeren, zelf te starten en daarna woef op te pikken voor de laatste 10 k of meer over het strand zodat we met de auto weer terug zouden kunnen naar de cottage. Zo gezegd zo gedaan en klokslag 9 uur rij ik weg. Maar ik zie het eigenlijk al meteen. Overal icy bits op straat. Dat ziet er niet goed uit. De weg naar het strand staat halverwege ook nog eens onder water, met een ijslaagje erop. Ik maak een rondje met de auto en volg een deel van de route die ik wil lopen. No way. Op een gladde weg ga je raar gespannen lopen en dat lijkt me dus echt niks. Twintig minuten later ben ik weer thuis, ik heb echt niks gevonden waar ik rustig kan lopen dus dat gaat niet door. De zon zal alles snel opwarmen en laten smelten maar daar kan ik niet op wachten want ik heb wel wat uren nodig voor mijn lange run en heb vanmiddag ook nog een afspraak. Dan maar niet.

Woef is helemaal blij als ik weer thuis ben, ze heeft bijna haar luchtpijpje (lekkers) op en kijkt me blij aan. ‘Wat gaan we nu doen’? lijkt ze te vragen. Tsja dat weet ik ook even niet. Het is windstil en zonnig. Ik denk dat ik weet wat we gaan doen.

Ik pak snel de rugzak met de drone en besluit dat ik eerst eens ga vliegen bij het kasteel hier in Bamburgh en daarna met woef in Belford ga lopen. Dan maar een kort rondje. Zo gezegd zo gedaan en al snel staan we bij het castle. De video zal ik later posten. Hier vast twee foto’s.

klik voor groot

Het vliegen kost heel veel tijd en ik haast me naar Belford. Ik zal nog een beetje door moeten lopen ook. Gek genoeg betrekt het ineens en is het bewolkt en somberig. Net op tijd dus met de drone! Helemaal happy mee want dat is toch leuker dan met een witte lucht.

Ik ga gauw op pad voor de run in Belford. Het zal vandaag wel modderiger zijn dan ooit doordat de zon flink zijn best heeft gedaan. Dat blijkt te kloppen want de start over het veld is vreselijk maar ik krijg er al aardigheid in. Kwestie van even doorzetten…..

We hobbelen door het bos, langs de farm en weer door het bos. Voordat ik het weet staan we alweer bij St Cuthberts cave. Even snel 1 kiekje dan maar.

klik voor groot

Meteen gaan we weer door. Ik schiet aardig op en dit zou wel eens de snelste tijd kunnen zijn waarin ik het rondje gelopen heb. Helemaal niet belangrijk en je moet je vooral voorstellen dat je aan het ploeteren bent door dikke modder, hekjes open en dicht moet doen, over een stile moet klimmen etc. Geen doorsnee wegrondje dus waar je eens lekker kunt doorrennen. Maar het valt me niet tegen.

Ruim op tijd staan we weer bij de auto. Ik borstel woef droog, doe haar dekje om en we rijden naar de cottage. Als ik mijn schoenen schoonmaak, zie ik dat de eerste gaatjes alweer in de upper zitten. Net 100 km erop. Het blijft vreemd. Overigens heb ik nu de sealskinz sokken getest op 3 runs (47 km) en het voelt op zich niet echt verkeerd op modder runs. Niet geschikt voor water crossings, maar het is niet helemaal ‘niks’. De hikers in mijn twitter groep vinden het ook niks omdat ze niet echt waterdicht zijn maar ik begin er al een beetje aan te wennen en het doet in ieder geval wel iets.

Op naar de volgende runs!

gegevens:

* 17 km
* 5 graden

januari 250 km – 2016 totaal 250 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka stinson lite – 517 km
hoka stinson trail – 198 km
hoka mafate speed – 102 km
hoka clifton 2 – 100 km
minimus MT – 51 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11 km