Eigenlijk wilde ik vandaag helemaal niet gaan lopen. Ik was van plan om vogels te gaan kijken in Newcastle, naar de Northumberlandia te gaan om te dronen en voer te halen in Cramlington. Maar toen ik op de kaart keek naar Cramlington, vroeg ik me af of daar misschien nog wat te zien zou zijn op een kort runnetje. En dat bleek zo te zijn! Ik veranderde dus mijn plan en zou een stukje gaan lopen, eventueel gaan dronen bij de Northumberlandia en daarna voer halen voor woef. Zo gezegd zo gedaan en al snel zat de route in de navigatie en konden we op pad. Voor de zekerheid nam ik de drone ook maar mee op de run want misschien was mijn doel ook wel aardig om te filmen.

Ik reed al snel Widdrington binnen en toen bleek dat ik niet verder kon rijden, besloot ik daar te parkeren en de route op te pakken. Ik had immers de route door dat plaatsje getekend dus dat was verder prima. Naast de auto lagen allemaal hele kleine lammetjes in het veld. Zo schattig! Ik zag ook het bordje met de route die ik wilde nemen dus dat leek allemaal heel makkelijk. Vol goede moed gingen we dus op weg naar ons loop doel ergens in het veld. We liepen eerst over een prima farm pad, maar ik had eigenlijk het idee dat dat niet de bedoeling was. Aan het begin stond namelijk op een hek dat je over het veld moest maar hoe en wat, dat liet zich raden. Vandaar dat we dus maar eerst over het farm pad liepen met enorme stro balen.

klik voor groot

Op een gegeven moment zag ik op de hekken inderdaad de route bordjes hangen dus ging ik ook maar het veld ergens in waar dat nog kon. Wat een modderige bende! Die modder was het probleem niet, maar ik stuitte direct op de eerste stile waar ik die arme woef overheen moest tillen (en aan de andere kant zo ongeveer er weer overheen wierp). En na die eerste kwamen er zeker nog tien….. Maar na korte tijd kwam het loopdoel in zicht!

klik voor groot

Dat loopdoel was de preceptory en het dower house van low chibburn. Een ruine uit twee verschillende periodes. He oudste uit 1313 en een in 1600 aangebouwd dower house. In 1540 werd het eerst verwoest en later werd het dower house er pas aangebouwd. Er is veel over te lezen en het was een belangrijk punt. Ooit werden in de chapel ook de zieken verzorgd die op weg waren naar Holy Island. In WOII werd een deel van de chapel een pillbox en daarvan is ook nog wat te zien (hersteld). Het Dower house is er later aangebouwd en was als het ware het hoofdverblijf van de Knights Hospitallers. Daar zie je nog een houtvuur en wat kamers die nog redelijk overeind staan. Als je bedenkt hoe oud dit allemaal is, en wat de functie was, is het echt bijzonder. En dat ligt daar dus totaal in het veld. Meer informatie is hier te vinden en op de site van keys to the past.

klik voor groot

Ik vond het wel leuk om er doorheen te lopen omdat ik deze keer al van te voren alles gelezen had. Maar grappig genoeg is dat dan weer anders als je daar gestaan hebt, en nog eens alles leest. Er was in ieder geval genoeg te zien.

klik voor groot

Naast wat foto’s, maakte ik ook een drone opname en tegelijkertijd oefende ik wat met vliegen tussen de opstaande restanten door. Jammer genoeg zonder controller en bovendien stonden de settings ook niet goed. Maar het is wel leuk om te zien als aanvulling. Ik zette wat informatie over de verschillende onderdelen in de video.

Toen ik uitgekeken was, zijn we maar weer verder gegaan met ons korte rondje. Vanaf nu zouden we wel gewoon kunnen doorlopen dacht ik en dat klopte aardig. Eerst nog even omkijken….

klik voor groot

Niet veel later liepen we al richting duridge bay. Grappig genoeg loop je dan ineens door het nature reserve. Geen idee of honden daar wel mogen komen maar er was een normaal pad. Jaren geleden hebben we hier tijd doorgebracht in de vogelhut op zoek naar leuke vogeltjes….

klik voor groot

Daarna besluit ik een stukje over het strand te lopen. Zo hebben we vandaag echt alle soorten ondergrond gezien. Weiland met modder, zandstrand, weg en gravelpaden. Best een afwisselend rondje waarbij veel te zien en te beleven viel. Ik maak nog een foto van woef op het strand en van een bunker waarvan er nog ontzettend veel zijn te vinden in het gebied. Daarna sla ik rechtsaf richting Druridge en zal vanaf daar over de weg teruglopen naar Widdrington waar we gestart zijn.

klik voor groot

De weg is heel rustig omdat het verderop natuurlijk is afgesloten. Alleen wat auto’s die naar Druridge bay willen rijden over de weg. Prima keuze dus om te starten in Widdrington omdat ik anders deze weg al gereden zou hebben. Nu is het nieuw en dat is leuk, want ik zie rechts ineens in het veld in de verte de chapel ruines liggen. Die had ik anders al vanuit de auto gezien! Links in het veld zie ik ineens drie whooper swans. Die heb ik nog nooit gezien en het is jammer dat ze net weg waggelen als ik een foto wil maken.

kik voor groot

Niet veel later lopen we al naar de kruising. Linksaf kan ik naar Trinity Church en rechtsaf kan ik naar de auto. Ik kijk naar woef. Ik vind het wel lang genoeg geweest voor haar en ik sla rechtsaf richting het dorpje en naar de auto. Genoeg is genoeg.

klik voor groot

Het was maar een klein rondje maar met alle stiles waar we overheen moesten, was het niet zo makkelijk voor haar. Ook was ik lekker aan het klooien daar in het veld met de opnames wat ook tijd kostte dus we zijn lang onderweg geweest aan het begin.

Ik ga nu eerst voer halen, want dat stond immers bovenaan het lijstje. Op naar de volgende run maar weer.

gegevens:

* 7,5 km
* 7 graden

klik voor groot

maart 234 km – 2016 totaal 1.012 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka bondi 4 – 183 km
hoka stinson lite – 667 km
hoka stinson trail – 297 km
hoka mafate speed – 430 km
minimus MT – 51 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11

Vanmorgen heb ik zelf al even een serieus rondje gedaan zonder woefje en vanmiddag gaan we op pad voor een kort ontdekkings rondje samen. Ik koos voor een gebied vlakbij de tower van eergisteren, een beetje verder zuidwaarts. Daar zijn nog dingen te bewonderen als het goed is, ook al heb ik mijn twijfels of ik de ring and cup marked stones wel kan vinden. Ik ben al eens eerder ergens anders gaan kijken, en toen stonden ze allemaal op een kaart aangegeven. Zo in het wild op een heuvel zou het wel eens lastig kunnen worden. Maar niet getreurd dan, het is vast mooi dus we gaan op pad. Ik neem voor de zekerheid mijn hoofdband, handschoenen en buff mee en voor woef haar cloudchaser. Het was vanmorgen heerlijk maar op een heuvel weet je maar nooit en het is een stuk verder landinwaarts.

Vol goede moed gaan we samen op weg. Ondertussen begint het nog te regenen ook dus dat is geen goed begin. Gelukkig heb ik voor woef alles bij de hand en het is maar een klein rondje dat we gaan doen.

Maar het klaart weer op (dat wil zeggen: het wordt droog) en uiteindelijk kom ik zonder problemen bij de bestemming waar ik een plekje zoek om te parkeren. Daarbij word ik geholpen door een oude man van een van de huisjes die me ergens heen wijst waar ik kan staan. De plek die ik zelf had uitgekozen, was geen goed idee volgens de man. Ik zet dus braaf mijn auto ergens anders, maak mijn spullen klaar en doe waf haar jack aan. Wat een prachtig uitzicht hier. Rechts van me ligt Bewick Hill die we dus straks gaan beklimmen, en links van me ligt een soort vallei achtig uitzicht. Heel weids. Wederom zo jammer dat het niet helder is, maar het is echt prachtig. Wat een verstilde plek hier en wat bijzonder weer.

klik voor groot

De man wijst me ook nog even in de goede richting maar zegt dat ik de stones waarschijnlijk niet kan vinden vanwege alle heide die eroverheen groeit. Geeft niet, we gaan gewoon op pad en dan zie ik het wel. Het begin is prima te vinden en het is een normaal (zij het heel modderig) pad. De gele bloemetjes beginnen al voorzichtig uit te lopen. Dit moet prachtig zijn wat later in het jaar, zeker als de heide ook nog eens gaat bloeien. Ik zie Bewick Hill al liggen en ik ben erg benieuwd. Ik vind het nu al leuk ook al heb ik nog niks gezien.

klik voor groot

Het pad klautert aardig omhoog maar het is allemaal makkelijk te vinden. Ik ben alleen wel erg benieuwd of ik nou ook echt die heuvel ga beklimmen omdat het pad een beetje zijwaarts loopt. Het uitzicht is overal echt prachtig en ik blijf vaak even staan kijken om te genieten. Heel onverwacht dit. Stom natuurlijk want ik wist dat het een heuvel zou zijn dus wat verwacht ik dan…. klimmen, open en uitzichten natuurlijk!

klik voor groot

Op een gegeven moment denk ik dat het pad ook wel omhoog loopt zodat ik bovenop de heuvel kan komen en daar ga ik even kijken. De heuvel ligt uitnodigend voor me. Let op het boompje dat een beetje aangeeft hoe hoog zoiets eigenlijk is. Op de foto altijd lastig in te schatten.

klik voor groot

Het pad houdt echter op, dus volg ik weer gewoon braaf de kaart. Ik zie wel waar ik uitkom, het kan me niet zoveel schelen met de kaart in mijn hand. Ik kom vast wel ergens uit en het is allemaal prachtig.

Ik loop op een gegeven moment door nat gras en ik voel mijn schoenen verder scheuren. Dat klopt dus ook gewoon.

klik voor groot

Ik loop verder en op hele stukken kan ik gewoon goed lopen. Dat is een meevaller want anders duurt het allemaal wel erg lang natuurlijk als het grootste deel hiken zou zijn. Af en toe kijk ik wel even op de kaart want ik wil niet verdwalen in dit nieuwe gebied. Hoger en hoger klimmen we en wat is het mooi! Dan zie ik ineens een optie voor een pad echt over de heuvel top. Dat staat niet op de kaart maar zal wel naar alle dingen toe moeten leiden die ik wil zien/zoeken. Er is hier eerder gelopen want er zijn echt gewoon paden kriskras over de top.

klik voor groot

Als ik wat verder loop, zie ik een pillbox uit WOII. Prachtige plek. Later zal ik lezen dat er aan de andere zijde nog eentje ligt maar die heb ik dus vreemd genoeg helemaal niet gezien. Dat vind ik nou zo ongelooflijk stom! Overigens zijn er in dit gebied een heel stel te bekijken die in een lijn staan richting Eglingham. Jammer genoeg staan ze niet aangegeven op de OS kaarten maar het is wel een aardig doel. Jammer genoeg trekt er nevel binnen maar dat is wel gaaf om te zien want omdat ik vrij hoog sta, zie ik echt flarden voorbij zweven. Voor de foto’s is het natuurlijk niks.

klik voor groot

Vanaf daar loop ik verder en zie de restanten van het 5000 jaar oude fort. Maar alles is redelijk overwoekerd door de heide. Als je het niet weet, zie je eigenlijk niks en dat is jammer. Ik loop nog een stukje verder naar een cairn maar dat is ook niet echt bijzonder om te zien als je het verhaal er niet bij kent. Archeologisch is dit een belangrijke plek waar veel over geschreven is.

klik voor groot

Ik kijk op de kaart en zie dat ik rechtdoor kan lopen en weer op het pad kom dat ik had uitgetekend. Maar dat is niet de bedoeling, want ik zou een rondje om de hill heenlopen en heb alleen nu het uitstapje gemaakt helemaal over de top heen om alles te bekijken. Ik loop dus weer terug naar het pad waar we zijn afgeslagen. Ook nu zie ik dus de tweede bunker niet, waarschijnlijk omdat ik teveel aan de rand van de heuvel blijf om van het uitzicht te genieten. Ik had dus nog meer tijd moeten nemen op de top blijkbaar.

klik voor groot

Als we weer op het pad zijn, volg ik op de kaart weer het groene lijntje. Even raak ik die kwijt omdat ik het poortje door een hek bijna mis. Maar al snel lopen we ineens op de immense heide. Ik weet eigenlijk niet wat ik zie mede doordat het zo onverwacht is. Ik weet eigenlijk niet wat ik verwachtte. Maar niet dit. Zo weids en zo stil. Her en der de eerste vogels. Verder niets en niemand. Gelukkig even verderop toch wat leven in de brouwerij in de vorm van wat schapen. Ik moet ergens wel even goed kijken waar het pad nou loopt, want op de kaart is het een mooie dikke groene lijn, maar in het echt ziet het er wat anders uit. Maar het is prima te doen en woef kan het pad ook goed vinden en loopt dapper voor me uit.

klik voor groot

Een beetje nattig is het soms wel…

klik voor groot

Ik heb reuze veel plezier eigenlijk. Ik ben volgens mij langer onderweg dan voor mijn serieuze run van vanmorgen maar wat geeft het? Ik ben sterk genoeg om over rare paden te lopen en ik ben gewoon veel tijd kwijt met rondkijken en foto’s maken. Maar tussendoor wordt er echt serieus gelopen en dat kan alleen maar door alle training. Ik weet alleen wel zeker dat het rondje geen kleine 5 km zal worden maar dat maakt niks uit natuurlijk. Dit is echt genieten pur sang en misschien juist wel prettig dat het zo kort is. Alle tijd dus om rond te kijken.

Dan zie ik ineens op de totaal lege vlakte een groepje bomen in de verte. Ik kijk op de kaart. Daar is Blawearie, een doel voor veel hikers. Geen idee wat het is want ik heb dat eerlijk gezegd niet opgezocht voordat ik vertrok aangezien mijn doel de ring & cup marked stones waren die ik dus ook nog helemaal niet gezien heb….. Wat bijzonder daar en ik zie dat ik mijn rondje ook tot daar getekend heb! Ben benieuwd waar de reis ons nu weer heen voert….

klik voor groot

Ik moet even door een modderbende vanwege wat schapen die alles hebben losgewoeld en dan zijn we er. Dit is zo merkwaardig. Er staan bomen en ik weet inmiddels dat het fruitbomen zijn. Helaas ook hier schade door de stormen. Maar een echte tuin, de ruine zelf en dan de stilte. Hoewel… ik hoor ineens allerlei vogels. Dat is vreemd, want op een kale heide komen maar enkele soorten. Ik zie een roodborstje. Ik blijf staan luisteren en adem de sfeer in. S. vroeg me wat die bouwval was toen ik een foto stuurde na de run. Die vraag begrijp ik goed als je alleen de bouwval ziet. Maar ik sta hier nu en ik ben er stil van. Hier hebben dus mensen een boerderij gerund in de middle of nowhere. Voor het laatst werd dit bewoond in WOII dus het staat er al even. Heel bijzonder en ik kijk nog even rond.

klik voor groot

Ik moet toch weer eens terug en ik kijk op de kaart. Ik ga nog steeds goed tot mijn verrassing en ik neem het pad dat me uiteindelijk weer bij de auto zal brengen. Op de kaart zie ik ergens nog ‘cairn’ staan dus wie weet is dat nog wat.

En omdat ik toevallig op de kaart kijk hoe de andere paden lopen, kijk ik op een bepaald moment naar rechts en zie ik de cairn. En wat voor een! De cairn van Blawearie die in 1980 door Stan Beckensall is opgegraven. Hij heeft er een heel stuk over geschreven en dat maakt dat ik toch wel anders naar al die stenen kijk tegenwoordig. Dat zijn toch belangrijke archeologische vondsten allemaal. In de verte zie ik Blawearie liggen. Je ziet dat het als een soort oase met bomen in de lege vlakte ligt. Zo jammer dat het zo nevelig is want het is echt fantastisch.

klik voor groot

Daarna maak ik tempo en loop ik verder terug naar de auto. Ik weet dat ik op de juiste route zit en alles loopt verder op rolletjes. Ik ben verrast dat de paden eigenlijk best aardig zijn en dat met een goede kaart je niet echt kunt verdwalen. Dat navigeren kost wel tijd dus het is zinvol om een niet al te lang route te maken. Hier is onderweg zijn echt belangrijker dan wat dan ook.

Woef sjouwt nog even blij met een stok, voor mij een teken dat ze helemaal OK is en niet moe is. Overigens zijn we wel langer onderweg geweest in tijd dan ik gepland had voor haar maar het lijkt vandaag allemaal OK. Ik heb het idee dat ze helemaal happy is in haar cloudchaser. Misschien ook doordat haar buik warm blijft ondanks het gespetter door de modder. Ik weet het niet maar ze vindt het duidelijk prettig.

klik voor groot

Voor het laatste stukje naar beneden naar de cottages pak ik even mijn poles van de rugzak. Dit wandel ik even naar beneden, dat is meteen een mooie cool down en ik heb geen zin om op mijn bek te gaan over die modder.

Het was een geweldige route en na 8.5 km staan we weer bij de auto. Niet helemaal de kleine 5 km die ik had uitgezet maar zeer de moeite waard.

Op naar het volgende avontuur dan maar weer. Ik zou dit plekje best met mooi weer nog eens willen zien overigens en inmiddels heb ik ook van alles zitten lezen. Vlakbij is een prachtig kerkje. Op de kaart alleen aangegeven met het kruisje….. Dat moet ik dus nog zien! Wie weet komt het er nog van.

klik voor groot

meer over bewick hier

gegevens:

* 8,5 km
* 7 graden

maart 226 km – 2016 totaal 1.004 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka bondi 4 – 183 km
hoka stinson lite – 667 km
hoka stinson trail – 297 km
hoka mafate speed – 422 km
minimus MT – 51 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11

Vandaag ga ik in de ochtend weer alleen op stap. Het miezert heel licht en het is nevelig. Jammer wat ik had hele andere plannen voor vandaag maar dat komt dan een andere keer. Woef zou toch een rustdag hebben dus dat komt goed uit.

Ik ga vandaag weliswaar op tempo lopen, maar dan met RWR zodat ik geen hele hoge hartslag zal krijgen. Ik ben benieuwd waar me dat zal brengen vandaag. Ik heb aanvankelijk nog het plan om maar 1 rondje te lopen. Ik ga van start op een RWR van 3 minuten hardlopen en 30 seconden stevig doorwandelen. Zo gezegd zo gedaan en ik loop gewoon zoals het lekker voelt. Wel goed op tempo, niet racen maar buiten MAF. Ik klok de ronde af op 6.11 min/km en ben heel verrast. Das aardig rap voor RWR en met een niet gekke hartslag van 136 gemiddeld en een max van 149. Dat max is natuurlijk ver buiten MAF maar het is dan ook een tempo ronde. Normaal loop ik een rustige temporonde rond de 6.26 min/km en met hogere hartslag.

Ik besluit nog een rondje te doen na vrijwel volledig herstel door wandelpauze en kies nu voor de grap eens voor een ratio van 1.5 minuut hardlopen en 15 seconden stevig doorwandelen. Dat is rekenkundig dezelfde ratio als 3/30 natuurlijk. Ik vermoed dat ik op de rensegmentjes harder zal kunnen lopen maar dat de hartslag gemiddeld hoger zal zijn. Ik probeer wederom niet te ‘racen’ maar wel echt door te trekken. Dit rondje klok ik af op 6 min/km. Liep ik niet van de week 1 temporondje op 6 min/km waarbij in enorm moest harken? Ik vind dat wel bijzonder en het blijft leuk om te experimenteren.

Ik ben dik tevreden en vond het wel leuk om dit te doen. Voorlopig even geen tempo rondje want zaterdag loop ik de 10K in cragside net zoals vorig jaar. Ik hoop op lekker weer zodat ik daarna weer met woef de hele dag op sjouw kan.

Helaas blijft het verder vandaag de hele dag miezerig en donker. Ik maak er dus een rustig dagje van in het huisje en ga mijn haar wassen, lekker dvd kijken en mijn verslagen bijwerken. Op naar de volgende run.

gegevens:

* 13 km
* 10 graden
* lap 1: 6.11 min/km – HS 136 (149) – RWR 3.00/30
* lap 2: 6.00 min/km – HS 143 (153) – RWR 1.30/15

maart 205 km – 2016 totaal 982 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka bondi 4 – 183 km
hoka stinson lite – 654 km
hoka stinson trail – 297 km
hoka mafate speed – 413 km
minimus MT – 51 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11

Vanmorgen ben ik alleen op pad geweest voor mijn ronde en vanmiddag ga ik met woefje op stap voor een kort rondje naar Hurlestone Tower. Dat ontdekten we gisteren tijdens de vreemde lange run en daar wil ik vandaag wel wat betere foto’s van maken en misschien ook een drone opname! Voor de grap kies ik het pad langs de rivier waar ik dus gisteren niet kon komen vanaf de boerderij kant. Maar het is toch te gek als er wel pijlen zouden staan en geen pad te vinden is? Het lijkt me nou juist een mooi kort rondje zo langs het riviertje en dan via de weg naar de tower en weer terug naar de auto. Kort en leuk voor woef, dat is waar ik wel zin in heb.

Ik maak alles klaar voor vertrek, doe mijn camera in de rugzak en neem de drone mee en de controller. Ik weet van gisteren al dat ik bij het stenen bruggetje wel kan parkeren dus dat komt goed uit. Zo gezegd zo gedaan en na korte tijd parkeer ik de auto inderdaad bij het bruggetje. Ik ben erg benieuwd of ik aan de andere kant van het pad nu uit kan vogelen hoe ik weer op de weg kan komen maar desnoods loop ik gewoon terug. Het is maar kort, het is mooi weer en de route is vast prachtig. En dat klopt ook. Ik loop in no time langs het water en in het weiland staan allemaal schapen met hun lammetjes. Wat een dag!

klik voor groot

Het is echt prachtig en zo in het zonnetje is het net lente. Lammetjes, stromend water en vogels. Volop genieten dus. Aan het einde van de route stuit ik inderdaad op het hekwerk waar ik gisteren ook stond aan de andere kant. Toen had ik geen idee natuurlijk waar het pad zou moeten zijn, maar nu zie ik dat ik ook gewoon aan de andere kant erlangs kan blijven lopen en door de grote gate van de andere farm op de weg kan komen. Daar heb je geen flauw idee van vanaf de andere kant en je staat daar ook niet, want je staat veel verder naar links voor het prikkeldraad te turen. Maar nu loop ik gewoon rechtdoor, ga door het hek en kijk nog eens om. Prachtig!

klik voor groot

Daarna lopen we weer op de weg richting de Tower zals we gisteren ook liepen. Dat is maar een klein stukje en ik zie vanuit de verte de tower al!

klik voor groot

Even later lopen we weer de akker op om alles nog eens met mooi weer te bekijken. Helaas staat de zon achter de tower en kan ik dus nog steeds niet de tower met de bergen op de achtergrond fotograferen. Beetje oenig: dat kan dus alleen in de ochtend.

We lopen eerst langs de standing stone en daarna naar de tower. Ik zie nu een groot hek dat open kan en dus kan ik woefje meenemen deze keer. Ik zie ook een watertje in de diepte liggen en verderop lopen schapen. Wat mooi allemaal. Grappig genoeg komen de schapen steeds dichterbij.

klik voor groot

<

Als ik wat foto’s sta te maken, staan de schapen ineens achter me. Woef kijkt ook verrast om. Die blik van woef…

klik voor groot

Ik maak vanaf de voorzijde nog een vertikaal panorama

klik voor groot

Meer informatie over de tower staat ook in dit artikel

klik voor groot

Op internet vond ik:

Several new folly towers were put up to commemorate the new Millennium in 2000. This tower, at Lilburn in Northumberland is again, not really a folly as it is designed as an observation point and a venue for conferences and meetings. (There are even, whisper it, kitchen units inside.)

Nevertheless it is very handsome and built in the style of a folly tower. It won a building industry Oscar from the Federation of Master builders when it was erected in 2000 for its owners Lilburn Estates (the owners) by builders David Appleby Builders from Rothbury in Northumberland .

Judges were impressed by the high quality of stonework around the arched windows and in the conference room.

Ik vind het maar een mooi ding zo helemaal vrij in het landschap. Iedereen rijdt er voorbij zonder het te zien als je op de weg bent. Dat is wel jammer. Je moet echt even door de akker ploeteren om er te komen maar het is zeer de moeite waard.

Daarna lopen we weer terug en lopen we langs de standing stone. Als ik omkijk, zie ik een mooi plaatje tegen de zon in van beide bouwsels in een lijn!

klik voor groot

Over de standing stone heb ik gevonden:

In 1870-72, John Marius Wilson’s Imperial Gazetteer of England and Wales described Hurlstone like this:

HURLSTONE, a curious old pillar between Lilburne and Chillingham, in Northumberland; in a high field, 4 miles SE of Wooler. Tradition says that a subterranean passage of great length goes under it; and superstition says that the fairies have been heard singing, “Wind about, and turn again, And thrice round the Hurl Stane”

Het blijft een mooi plekje. Na de foto’s hobbelen we weer terug naar de auto die dichtbij staat. Daarna gaan we weer terug voor een drone opname.

klik voor groot

Een dankbaar en erg fraai object om een video van te maken:

Na dit korte rondje rijden we weer naar huis. Een mooie dag met 19 km op de teller, mooie opnames en een leuke video. Op naar de volgende.

gegevens:

* 6 km
* 13 graden

maart 191 km – 2016 totaal 969 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka bondi 4 – 170 km
hoka stinson lite – 654 km
hoka stinson trail – 297 km
hoka mafate speed – 413 km
minimus MT – 51 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11

Het is me wel bevallen die nieuwe avonturen dus vandaag ga ik weer naar een onbekend stukje. Gisteren was ik bij verrast met het forest rond Chillingham en op de terugweg liep ik langs Hepburn waar je kon parkeren en waar je ook een stukje door een bos zou kunnen. Bovendien had ik gezien dat er in het bos een oud fort te zien zou zijn (nou ja, rotsblokken dan) en even verderop nabij Lilburn nog een standing stone met een folly tower. Genoeg te zien en te beleven dus en in de ochtend tuur ik op de kaart en maak ik samen met S via de telefoon een aardige route van 13 km Eerst via het bos, daarna onderlangs over een rustige weg richting Lilburn, langs de toren en de standing stone en dan weer terug naar de parkeerplaats bij het bos. Eitje toch? De route staat al snel in mijn navigatie en niet veel later gaan waf en ik op pad. Het is geen heel helder weer, maar ik ben blij met de temperatuur. Er staat geen wind, het is droog en niet te warm voor woefje. De parkeerplaats is natuurlijk snel gevonden aangezien ik daar gisteren in mijn uppie langs rende op de terugweg naar de auto. Ik tuur even op het bord en maak ook een foto van het Bastle House aan de overkant van de weg. Ik ga straks wel verder kijken want ik kom er straks weer langs op de terugweg. Meer informatie over it 16e eeuwse huis staat hier

Daarna gaan we gauw op weg richting het bos. Het is een mooi pad maar ik twijfel even of ik wel goed zit eigenlijk. Hoezo een mooi pad? Ik dacht dat ik ergens gelezen had dat ik meteen zou gaan klimmen. Ik kijk dus op de kaart en zie dat ik verkeerd zit. Dat begint goed zo aan het begin maar het is maar een klein stukje terug. Als ik het pad naar boven zie slingeren, loop ik terug naar de auto om mijn poles te pakken. Beter mee dan om verlegen als ik dat pad zo eens bekijk!

klik voor groot

Ik klauter omhoog en woef doet ook haar best en loopt voor me uit. Al snel komen we bij een stile waar ik overheen kan en zij gelukkig makkelijk onderdoor kan kruipen.

klik voor groot

De weg loopt akelig steil naar boven maar er zijn genoeg planten en boompjes waar je je aan vast kunt houden. Van rennen is hier geen sprake, ik klauter echt naar boven. Gelukkig is het niet erg open dus niet eng maar ik baal er wel van dat woef haar harnas niet aan heeft. Wist ik veel…. Ik zie vanaf een afstandje al de enorme rotsblokken van het oude fort. Op de foto zie je rechts op een van de blokken een figuurtje staan. Dat geeft wel aan hoe groot die dingen zijn. Maar ik ben er nog niet en we klauteren rustig door. Het lijkt een beetje op Simonside maar het is een langere en steilere klim.

klik voor groot

Dan ben ik ineens uit het bos en is het open achter me terwijl we door moeten klauteren. Dat is best een beetje eng maar ik doe mijn best. Het is geen gevaarlijk pad, maar het voelt vreemd omdat het zo steil omhoog gaat. Maar het uitzicht is geweldig. Op sommige punten zie ik in de diepte het Bastle house waar ik aan het begin een foto van maakte. Dat geeft een beetje aan hoe hoog we al zijn.

klik voor groot

Ik maak natuurlijk veel te veel foto’s die voor iemand die er niet geweest is vast allemaal op elkaar lijken maar het is zo ontzettend mooi. Jammer dat het geen heldere dag is maar ik kan toch al vrij veel zien en een stuk beter dan de camera dat kan zien. Wat een verrassing weer op deze run!

klik voor groot

Uiteindelijk staan we dan op het hoogste punt en kijk ik nog eens om me heen. Wat bijzonder toch. Dit soort dingen vind ik nou leuk en hier krijg ik wel energie van. Totaal onbekend gebied en wat fijn dat ik het ontdekt heb. Ik tuur op de kaart. Ik zit nog op het groene stippellijntje van de kaart en ook op de route die ik heb uitgetekend. Ik kijk om me heen waar het pad nou eigenlijk verder loopt. Niet te zien maar met behulp van de kaart kom ik weer op het pad en ondanks dat het nattig is, komen we goed vooruit zij het langzamer dan gepland. Maar ik geniet ervan en omdat waf er ook bij is, hebben we alle tijd.

klik voor groot

Het uitzicht is echt prachtig rechts van me en voorlopig zit ik nog goed op de route.

klik voor groot

Toch is het pad niet overal even duidelijk maar als je goed kijkt, kom je wel goed uit. Het feit dat woef voor me uitloopt, helpt ook mee want vreemd genoeg kiest zij meestal wel voor een bestaand pad en gaat ze ook de ergste rommel vaak uit de weg. Het ‘pad’ loopt nu langs andere rotsen links van me. Ook nog ene restant van het fort waarvan ze denken dat het 4000 jaar oud is.

klik voor groot

Ineens stuiten we op een hek met een opening waar we normaal doorheen kunnen. We hobbelen door het heide pad maar ik twijfel en kijk op de kaart. Nope. Verkeerd. Ik ga weer terug naar het hekje en kijk nog eens goed. Zijn die zwarte lijnen op de kaart nou hekken dan? Dan zou ik dus aan de andere kant van het hek moeten blijven lopen om straks buiten het bos te lopen en aan de zuidkant weer op de weg uit te komen straks. Ik kijk en kijk nog eens. Ik dwaal een beetje rond maar ik zie met de beste wil van de wereld geen pad. OK. Mijn getekende route wordt het dus niet. Geeft niet, ware het niet dat op de kaart het pad dat ik wel kan volgen straks dood loopt. En dan? Vreemd maar ik besluit het pad toch te nemen. Ik vermoed dat ik met een beetje geluk straks gewoon op dat brede pad ga uitkomen dat me weer naar de auto zal leiden. Vanaf daar kan ik dan wel weer een route maken richting die tower en die standing stone die ik graag wil zien. Gewoon de ene voet voor de andere zetten en zien waar je uitkomt!

We lopen weer een stukje bos door en de bomen zijn enorm hoog. Mooi gezicht die smalle stammen die de diepte in gaan. Het enige probleem hier vormen de omgevallen bomen. Door de stormen van de afgelopen maand is er hier heel wat gesneuveld en ik moet mijn best doen om overal overheen te klimmen.

klik voor groot

Maar ik word al steeds beter in klauteren want ik heb al over heel wat stammen geklommen en over hekken. Dat deed ik vroeger nooit maar het lukt me aardig. Gelukkig kan woef overal onderdoor of overheen. Ik hoef haar nergens te helpen en ze wacht elke keer braaf totdat ik weer bij haar ben.

Uiteindelijk houdt het pad inderdaad op maar er loopt een ‘gemaakt’ (veel bewandeld stukje) pad richting het brede pad dat op de kaart wordt aangegeven met en dubbele stippellijn. Daar ga ik heen en al snel lopen we weer op dat brede pad waar we even vaart kunnen maken. Er is ook nog iets te zien onderweg en dat is leuk.

klik voor groot

Het pad is verder natuurlijk gemakkelijk te lopen ook al golft het vrolijk naar boven en naar beneden en na korte tijd staan we weer bij de auto. Dat was natuurlijk niet de bedoeling maar terwijl ik woef dan maar wat water geef, kijk ik op de kaart hoe ik zal lopen nu. Ik loop over de rustige weg via Hepburn farm terug richting Chillingham castle zoals ik gisteren ook gelopen ben. Vanaf de poort kan ik dan linksaf richting Lilburn en dan kom ik ook bij de Tower en de standing stone. Kind kan de was doen en we gaan op pad.

klik voor groot

Al snel zijn we inderdaad weer bij de statige oprijlaan van Chillingham castle, maar wij slaan linksaf. De weg is heel rustig en zit vol gaten dus een prima ren stukje omdat er eigenlijk geen verkeer is. Lekker breed stukje gras links en rechts dus prima voor woef. Even verderop komen we over een lief bruggetje met een mooi stromend water waar ook een pad langs zou moeten lopen.

klik voor groot

Vanaf daar is het maar een klein stukje naar de afslag waar ik ergens een akker in zou moeten kunnen om naar de standing stone en de tower te lopen. Waar zouden we zijn zonder google earth? Ik heb dit allemaal van te voren uitgezocht want die twee dingen liggen gewoon midden in een veld en vanaf de weg zie je er niets van. Het gaat om een standing stone en een folly tower die in elkaars verlengde staan. Ik ben vreselijk benieuwd maar ik denk al een glimp van de tower gezien te hebben voordat ik linksaf sloeg bij de kruising.

En al snel zie ik waar ik heen moet en kies ik een hek om de akker op te lopen naar de twee bezienswaardigheden. Wederom vreselijk jammer dat het geen helder weer is, want de met sneeuw bedekte cheviots op de achtergrond moeten fantastisch zijn als achtergrond met goed weer. Maar ik vind dit al erg leuk zo onderweg.

klik voor groot

De standing stone heeft helaas inmiddels een hekje ter bescherming om zich heen staan. Echt jammer maar ik begrijp het wel. De hoek is belangrijk en als een koe eens lekker zijn kont gaat staan schuren aan die stone dan klettert het ding misschien wel om. Dat is niet de bedoeling. Maar echt mooi is het niet zo! Ik loop gauw door naar de Tower. Dat ziet er fraai uit. Ik moet even over een hek klimmen en wafje wacht af totdat ik weer terug ben.

klik voor groot

Als ik even rond gekeken heb en wat foto’s gemaakt heb, ga ik weer terug over het hek en samen met woeffie lopen we weer naar de weg. Ik maak nog een foto van de standing stone en woef rust ondertussen even uit en heeft een takje gevonden om mee te spelen.

klik voor groot

Ik moet wel even op de kaart kijken hoe ik nu ga lopen, maar ik besluit rechtsaf te gaan, de weg te vervolgen en dan verder zuidwaarts een pad te nemen dat me over het riviertje zal leiden en zo weer terug richting de parkeerplaats. Onderweg staat nog een kleine standing stone, helaas ook weer met een hekje.

klik voor groot

Even verderop een ford over snel stromend water van het riviertje met een prima optie voor voetgangers. Ik zou daar toch niet graag doorheen rijden met de auto maar het waterpeil staat nu niet zo hoog.

klik voor groot

Ik snap nu wel waarom de weg zo lekker rustig is. Genieten dus want zo loopt het voor woef ook fijn. Verderop waar ik linksaf sla, is een farm met schapen die bovenop elkaar staan. Geen idee waarom maar het ziet er mooi uit. Inmiddels schijnt het zonnetje ook een beetje en wordt het wat helderder. S. grapt via de mail dat ik dan maar even terug moet voor de tower…..Dat ga ik dus niet doen, want we moeten nog wel een stukje!

klik voor groot

Daarna loop ik lekker over de weg maar na een poosje bedenk ik dat het nooit zo ver kan zijn tot de afslag naar het onverharde pad dat me over het riviertje zal brengen met de footbridge. Althans, FB betekent toch zeker footbridge op de kaart? Ik kijk nog eens goed. Fout inderdaad, ik moet een stukje terug. Dat pad is snel gevonden en daar gaan we dus heen richting het riviertje.

klik voor groot

Al snel stuit ik op het riviertje. Maar waar is die footbridge nu? Ik weet inmiddels dat FB inderdaad foot bridge betekent in de legenda van de kaart. En na veel zoeken en door bosjes struinen heb ik de brug ook gevonden. Dat wil zeggen… de restanten van de brug. Ik kan er helemaal niet komen en wat er over het water heen gaat is zo rot als wat.

klik voor groot

Ik kijk nog eens goed naar het water en zoek het pad aan de overzijde. Het heeft geen zin om moeilijke dingen te doen als ik het pad aan de andere kant niet kan vinden. Maar achter het voetgangersbruggetje zie ik de optie om naar het pad verderop te komen dat naar een boerderij loopt. Vreemd.

Het water ziet er rustig uit. Daar kunnen we toch wel doorheen zeker?

klik voor groot

Aan de oever is het al vrij diep maar dat is op zich niet erg. Waf kan zwemmen en ik heb eventueel poles aan de rugzak zitten. Ik kijk nog eens goed. Ook al is het niet te zien op de foto, het stroomt toch wel. Ik besluit dat ik de gok ga wagen want het ziet er goed uit. Waf gaat meteen met me mee (fout!) en zodra ze de grond voelt verdwijnen en moet zwemmen, wordt ze bijna meegetrokken met de stroming. Ik grijp haar vast. Dat werkt dus niet. Handig zo’n harnas in de auto. Met mijn gewicht zal het toch geen probleem zijn? Ik doe de riem om zodat ik haar vast heb (niet ideaal met een hunter lijntje) en ik stap ook verder het water in. Al snel komt het tot de knie. Geen probleem maar ik ben er nog niet en ik ben niet stabiel in het water. Dit ga ik niet doen en we klimmen weer op de kant. Waf schudt zich eens uit en ik ben benieuwd hoe mijn schoenen en sokken het verder houden nu alles doorweekt is.

Ik mail ondertussen met S. die meekijkt wat ik doe en waar ik ben. We komen met een alternatieve route die ook mooi zal zijn. Stukje terug over de weg en dan dat pad langs het riviertje dat uit zal komen bij die mooie stenen brug. Vanaf daar dan (helaas) dezelfde weg terug naar het castle en via Hepburn weer naar de auto. Zo gezegd zo gedaan en al snel sta ik bij de farm waar ik af moet slaan voor het pad langs het riviertje.

klik voor groot

Ik hobbel over een akker en zie dat ik een beetje meer naar rechts moet straks om weer op het pad te komen. Nou niet dus want ik stuit op nieuwe hekken die tot de water rand reiken. Waar is het pad dan? Ik loop heen en weer en doe verwoede pogingen om weer op het pad te komen.

Niks en dus geef ik het op. Het wordt later en later en ik ben er nog lang niet. De 13 km zijn we al kilometers geleden gepasseerd….. Ik ga terug en zie toch echt het bordje staan dat het pad aangeeft. Wel op een rare plek zo achter de muur. Maar waar het dan vervolgens heen loopt is mij niet duidelijk. We gaan dus terug over de weg, lopen weer langs de akker met de tower en de stone, slaan rechtsaf richting chillingham castle en de stenen brug. Daar staat toch echt ook het bordje met het pad waar we uit hadden moeten komen. Ergerlijk dit.

klik voor groot

Ik schrijf wel ‘ergerlijk’ maar ik erger me deze keer geen moment op de route. Ik vind het wel een grap zulke rare dingen als een niet bestaand pad en een vermolmd bruggetje. Maar het is wel lastig met die paden want deze keer kan ik makkelijk terug, maar ik heb wel eens eerder zoiets gehad en toen kon ik niet zo makkelijk een andere route kiezen. Dat zijn echt vervelende dingen en je kunt dat dus niet vermijden blijkbaar.

Ik loop nu gewoon door zonder verder na te denken. Ik zie al dat we ruim de 20 km gaan overschrijden. Geen enkel probleem qua afstand maar we zijn door alles onderweg wel lang weg geweest nu….

Uiteindelijk loop ik – sneller dan verwacht – alweer langs Hepburn farm en ben ik er bijna. Maar dan zegt woefje dat ze geen zin meer heeft. Ik kijk naast me en zie dat ze niet happy kijkt. Ze vertraagt en ik hoor gekke geluiden. Heeft ze dorst? Wil ze water? Ze klemt haar kaken stijf op elkaar. ‘Ik wil geen water ik wil kotsen’. En dan spuugt ze tweemaal alleen maar wat gal uit. Dat klote voer hier ook. Ze heeft dus een compleet lege maag en daar kan ze niet tegen. Gelukkig ben ik echt op een steenworp afstand van de auto. Daar krijgt ze meteen eten dat ze blij wegschrokt. Direct heeft ze een andere uitdrukking. ‘Ik ben weer OK hoor’! Ja dat zie ik ook maar ik zal voortaan zorgen dat ik een zakje voer bij me heb voor dit soort avonturen. Ik neem het mezelf kwalijk maar in Nederland heeft ze dit nooit want het voer is beter. Ik moet ook echt mijn best doen om voldoende vlees op haar botten te houden hier. In juni 2015 kreeg ze zelfs gewoon rundvlees uit de sale als bijvoeding…..

Ik wil eigenlijk nog even een foto maken van het bastle house. Maar woef heeft geen zin en blijft gewoon midden op de weg staan. Makkelijk te lezen en ik breng haar terug naar de auto. Genoeg is ook wel genoeg en ik loop zelf dus nog even terug.

klik voor groot

Als ik bij de auto terug kom is woef weer helemaal blij met haar volle buikie. Ik maak nog een kiekje van haar en van mij. Op naar het volgende avontuur dan maar weer.

klik voor groot

gegevens:

* 22 km
* 11 graden

Op onderstaande kaart is goed te zien waar het allemaal mis ging en hoe de route had moeten lopen…. Dit is een OS kaart die ik onderweg dus ook gebruik.

klik voor groot

maart 172 km – 2016 totaal 950 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka bondi 4 – 164 km
hoka stinson lite – 641 km
hoka stinson trail – 297 km
hoka mafate speed – 413 km
minimus MT – 51 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11