Category Archives: wedstrijden

Verslagen van wedstrijden

20.10.2019 – amsterdam marathon – 25 km

Het is echt ongelooflijk maar ik heb dus nu al bijna 3 weken niet gelopen en vandaag is het zo ver. De marathon! Inmiddels hebben we ons kapot gewerkt om het huis klaar te krijgen maar het is gelukt. De eerste gasten zijn gisteren gekomen. Dat voelt natuurlijk ook heel gek want het is allemaal nieuw voor ons. We hebben 2 nachten doorgehaald bijna om alles rond te krijgen en donderdag heeft Chris (die de badkamer installeerde) enorm veel klussen in no time gedaan waar wij nog een week voor nodig gehad zouden hebben denk ik. Wat een raar idee maar er draait dus echt een vakantiehuis waar heuse gasten in zitten. Bizar! Maar dan is het nu opeens tijd om een marathon te lopen. Nou ja een stukje dan. Ik hoop dat ik 10 km mee kan rennen dat lijkt me wel genoeg. Gisteren zijn Chris en Richard gekomen uit de UK. We hebben rustig aan gedaan in de avond zodat ze zich kon voorbereiden. Vanmorgen start de dag dus ook met haar voorbereiding met pillen en poeders voor optimale prestatie. Ik voel me raar want ik liep al eeuwen niet(s) en heb geen enkele voorbereiding. Hoe ver zou ik komen eigenlijk? Het weer is goed. 10 graden, zonnig en geen wind. Ideaal dus op zich om te lopen zeker zonder wind want langs het water is het anders echt vreselijk. We vertrekken op tijd en gelukkig weten we waar we kunnen parkeren en ook vandaag lukt dat goed. Daarna even plassen bij het ziekenhuis en ook dat gaat prima. Ik moet nog even het startnummer voor ene Peter ophalen. Ik loop op zijn nummer en dat kostte weinig. Ik had echt geen zin om 80 euro uit te geven voor een stukje marathon.

klik voor groot

Daarna wandelen we richting de start. Het is hartstikke druk overal echt idioot. Uiteindelijk staan we in een rij richting het stadion maar we schuiven maar niet op. We horen zelfs dat de deuren zullen gaan sluiten. Wat een gedoe. Achteraan starten is prima maar dit is wel hee vreemd. We kiezen een andere rij en dringen ons op een of andere manier toch naar voren en zijn dan eindelijk in het stadion en in ons startvak. Er vertrekken nog steeds waves maar we hoeven niet al te lang te wachten. Chris wil wachten. Ik begrijp niet waarom we niet gaan want we lopen al heel langzaam, starten al achteraan en voordat we het weten worden we ingehaald door de bezemwagen en opruimwagens. Maar goed, het is haar run dus ik schuifel mee.

klik voor groot




Het gaat met de RWR al meteen fout omdat we de horloges natuurlijk niet op hetzelfde moment aanklikken. Onze pauzes zijn dus niet gelijk en dus moet ik op haar letten om te zien wanneer ik moet stoppen om te wandelen. Het voelt raar om werkelijk nog in het stadion bij het vertrekken alweer te wandelen maar ik doe mee. En zo hobbelen we rustig naar buiten en verder….. Het gaat niet eens heel slecht maar ik heb geen idee hoe ver ik kom. 5 km? 10 km? Een aantal keren probeer ik aan te geven dat we iets te snel gaan. Dat gebeurt altijd en altijd denk je dat je het wel zult halen want het voelt toch zo goed? Ik probeer het echt maar ze loopt haar eigen tempo en haar eigen race. En ik weet dus al dat het te snel gaat. Inmiddels komen we al bij het 7 km punt. Wow hahaha bijna 10 km al dus dat is niet slecht voor mij.

klik voor groot


Het gaat best aardig en we gaan nu langs het water lopen. Een heen en weertje. Ik moet nu ongeveer gaan kiezen wat ik wil want als ik eenmaal gestart ben met het stuk langs het water moet ik ook de andere kant doen en kom ik ineens uit rond de 25 km zoals de vorige keer. Ik besluit het te doen. Moet lukken. En het lukt ook. We passeren het HM punt en daarna gaan we verder. Het is inmiddels wel stil om ons heen. Ik zie aan de andere kant van het water de veegwagens al rijden maar die gaan ons niet inhalen. Uiteindelijk klok ik op precies 25 km af. Het tempo lag op 7.52 min/km

klik voor groot

Daarna kunnen we Chris verder volgen via de app van de marathon. Ze zakt vrijwel meteen wat in en dat is logisch als je alleen loopt. Wij wandelen ondertussen terug richting stadion. Richard wil niets drinken ergens dus gaan we maar terug naar het stadion. Ik ben weliswaar aangekleed maar ben best koud en voor mijn doen heb ik ook best een stukje gelopen. Maar we stappen door.

klik voor groot

Onderweg gaan we nog naar een punt waar we Chris kunnen zien langskomen. We weten waar ze ongeveer is dus het moet lukken om haar te zien en dat gebeurt ook. Ze loopt nog dapper door.

klik voor groot

Daarna dan toch echt richting stadion. Maar dan gaat het ineens langzaam. Chris is totaal ingestort volgens mij want het schiet niet meer op. En we wachten en wachten…. en wachten nog meer. Brrrrr ijskoud heb ik het en ik word stijf van die bankjes in het stadion. Maar uiteindelijk komt ze gelukkig toch goed binnen. Helemaal geen gekke tijd en dat komt denk ik vooral door het begin. Samen lopen gaat nu eenmaal beter. Ik voel me wel een beetje schuldig eigenlijk want als ik de hele run had kunnen doen had ze een geweldige tijd gehad denk ik. Misschien volgend jaar dan of een andere keer. Moet lukken.

klik voor groot

We wandelen naar de auto en gaan naar huis. Vanavond gaan we gezellig uit eten met z’n viertjes!

gegevens:

* 25 km
* 10 graden

oktober 31 km – 2019 totaal 1.351 km

27.05.2018 – edinburgh HM – 21 km

Gisteren zijn we aangekomen in Schotland. Op de weg hiernaartoe hebben we een gezellige lunch gehad met A. en daarna zijn we naar de cottage gereden. We waren uiteindelijk nog best laat hier en bijna direct stond Douglas voor de deur om te vragen over vandaag, de dag van de run. Ik zei hem meteen dat ik niet ging lopen omdat ik dat ook echt niet van plan was. Ik was moe, en bovendien heb ik totaal niets getraind voor deze run. De laatste maanden liep ik vooral off road met woefje en door haar ziek zijn waren de kilometers ook al drastisch gezakt. Zou ik uberhaupt nog wel zo´n stuk kunnen lopen? Hoe zou ik dat dan aan moeten pakken? Continu? RWR? Maar omdat hij was aandrong en geen problemen zag ik het vervoer stemde ik uiteindelijk toe. We zouden om 6.15 vertrekken. Snel reden we nog even naar de winkel voor een spons en wat ouderwetse dextro tabletjes. Ik had toevallig wel weg schoenen meegenomen en eigenlijk alleen maar omdat ik het rondje rond de cottage nog een keer wilde lopen over de weg. Een HM op zware trailschoenen was natuurlijk geen optie geweest.

Deze keer dus geen lange voorbereiding qua kleding uitzoeken want ik had ook bijna niets bij me. Gewoon kort rokje en het dunste shirt. Gelukkig had ik wel een dun shirtje meegenomen dus dat was alweer iets. Meteen maar naar bed gegaan en dus vroeg op.

Vanmorgen stond Douglas ruim op tijd voor de deur en zette de fiets in de taxi. Net als voorgaande jaren zou S. bij hem in de taxi meegaan en zouden we eerst naar Musselburgh rijden en proberen te parkeren bij de sportschool. De finish van de run is namelijk in Musselburgh en de start is in Edinburgh. Allemaal heel handig dus. Het is hartstikke mistig als we vertrekken en er is nog geen zon te zien gelukkig. Laat die zon maar even wegblijven want vorig jaar werd het al in de startvakken ineens zonnig en veel te warm.

klik voor groot

Ik rijd achter Douglas aan en al snel zitten we op de snelweg. Op een enorm bord staat een waarschuwing met ‘high risk for deer on road’. De weg is nog helemaal stil en leeg. Het is natuurlijk ook nog vroeg. We rijden langs de afslag Gullane. Daar gaan we vanmiddag lunchen bij La Potienere. Daar boekten we een tafel toen ik al zeker wist dat ik niet ging lopen. Qua tijd moet het allemaal wel passen om daar op tijd te zijn aangezien de run om 8 uur al start. Lekker vroeg dus.

Een stuk verder gaat het mis. Ik zie vanaf de rechterkant een hert aan komen rennen over de snelweg heen. Hij springt over de midden vangrail en ik roep keihard ‘No no no’. Het volgende moment zie ik dat hij keihard geraakt wordt door de taxi van Douglas en door de lucht vliegt en met een enorme klap op de weg terecht komt. Ik weet zeker dat hij op slag dood is (gelukkig). Ik huil. De taxi voor me gaat naar de afslag en stopt. Niet voor het arme dier maar voor de schade aan de wagen. Ik stap verwilderd en geschokt uit. Hoe kan hij nou dat dier niet gezien hebben? Lette hij nou niet op? Ik ben boos en verdrietig. Ik kijk naar de voorkant van de wagen. Veel schade. Ik vind het op zich wel vervelend omdat hij voor ons aan het rijden is maar HIJ rijdt. HIJ moet opletten. Hij rukt wat losse onderdelen van de wagen terwijl ik keihard sta te janken in de armen van S. Dit beeld van het rondvliegende hert zal ik niet zo snel vergeten. Zo onnodig ook in dit geval. Ja ik ben inderdaad een ‘upset lady’. Op de vraag of ik wel door wil gaan antwoord ik bevestigend. Anders is alles voor niks. Zin heb ik niet meer terwijl ik vanmorgen het eigenlijk stiekem nog best leuk vond dat we alsnog gingen. We rijden verder. Ik ben stil. De muziek staat uit en ik kan het beeld van het hertje niet goed van me afschudden merk ik. Al snel zijn we dan toch in Musselburgh aangekomen. We kunnen tot mijn verrassing gewoon weer bij de sportschool parkeren ondanks alle waarschuwingen dat er nergens in Musselburgh geparkeerd kan en mag worden. Op de parkeerplaats moet Douglas de taxi nog met touwtjes aan elkaar binden aan de voorkant omdat er iets los hangt en tegen de wielen schuurt. Daarna vertrekken we en hoor ik van S. dat Douglas net geemotioneerd aan het vertellen was over Oudjaarsavond toen zijn zoon in het stadje dichtbij in elkaar geslagen was en al enkele malen geopereerd is nadien. Hij had dus inderdaad totaal niet opgelet. S. had alleen een flits van het dier gezien en had geroepen dat hij moest remmen. Toen was het dus al te laat maar beiden hebben dus niet gezien wat ik zag. Toch vind ik het stom. Je moet gewoon opletten als je rijdt. In dit geval was er zoveel ruimte rechts en rond de auto en was er relatief zoveel tijd om het dier op te merken omdat het van rechts aan kwam rennen. Zucht. Ik neem me voor om nu eindelijk eens wat te gaan afzien op die stomme run. Hert dood, ik wat lijden. Raar misschien maar zo voelt het wel. Ik ben nu vastbesloten om aan een stuk te gaan rennen tot de finish.

klik voor groot

We worden vlakbij de nieuwe start afgezet. De route is vernieuwd en ook de start is ergens anders. Ik had Douglas een plaatje gestuurd gisteren van de start en hij weet natuurlijk als geen ander waar dat is en hoe je daar moet komen en met de taxi rijd je gewoon overal heen zonder gedoe.
We stappen uit en nemen nog eens de schade aan de auto op. Dat is toch echt behoorlijk. Ook een van de sensoren is weg uit de voorzijde en tijdens het rijden piepte er dus iets voortdurend. Hij is dus even de wagen kwijt voor reparatie komende week en ik ben benieuwd wat dat gaat kosten want verzekering is te duur vertelt hij.

We lopen meteen langs toiletten die enorm druk zijn. De klokt tikt vrolijk door en pas om 7.50 kom ik er weer uit en trek ik gauw mijn broek uit, doe mijn schoenen normaal aan en doe mijn jasje uit. S. heeft een tasje op de fiets met kleding voor na de run en een softflaskje en de spons. Ik ben blij dat ik gisterenavond dan verder alles al gedaan had. Dextro in mijn rokje, zakdoekje in mijn shirtje en de spons al netjes met wat water in een afgesloten zakje. We hoeven nu gelukkig niks meer te doen want er is ook helemaal geen tijd meer voor. Snel spelden we het startnummer op en dat is het dan. Gauw naar de startvakken. Gelukkig zijn we echt vlakbij afgezet en ik duik het blauwe vak in waar ik ben ingedeeld. Vlak daarna begint het lange lint zich al in beweging te zetten richting de start. Ondertussen zet ik mijn horloge eens aan. Ik loop met de 610 omdat mijn 910 kapot is helaas en de tweedehands 910 die ik overnam niet goed blijkt te werken. Op hoop van zegen maar, ik heb er al een rondje mee gelopen en ik zet nog snel even de autolap op 5 km en de RWR alert op ‘uit’.

klik voor groot


Na een poosje loop ik dan eindelijk ook echt over de startlijn en ik druk op start. Gaan met die banaan maar niet te snel. Vrij snel na de start piept mijn horloge. Wat is dat nou? Heart rate too high. Oh shit nog een hele oude alert die aan staat. Waarschijnlijk op MAF dus ergens op maximaal 138 of zoiets. Dat zal ik dus de rest van de run horen en in beeld hebben ben ik bang. Niks aan te doen ik ga er niet aan rommelen.

Klik voor groot



De route is nieuw maar ik zie er geen zak van. Ik probeer te lopen en ergens aan te haken. Grappig dat er zoveel gedachtes door je hoofd gaan tijdens het lopen. Let op de houding, handen en vingers normaal. Ademhaling, cadans en tempo. Niet te snel want ik wil per se continu proberen. Rustig aan en ook niet vallen in de drukte.

Ik zie S. al ergens onderweg. Lief van hem. Nee ik heb nog niks nodig. De route gaan nu via een andere weg naar Holyrood park. Daar zie ik S weer een keer staan. Lopen gaat nog goed. Vorig jaar had ik meteen al zware poten nu voel ik nog niks eigenlijk. De route gaat langer door het park en het keerpunt ligt dus verder. We draaien weer om. Wind tegen! Dat betekent de rest van de route dus windje tegen maar er staat niet veel. Ik probeer weer achter iemand te gaan hangen. Waarom loopt er nou niemand ongeveer mijn tempo? Dat kan toch helemaal niet? S. fietst mee door het park. Geen idee of dat mag maar hij fietst op het fietspad. Ik zal wel niet achter hem mogen gaan lopen. Dat zou nog eens makkelijk zijn. Maar ik loop rustig door. Ik hoorde van S. dat de brug bij de Shell richting de zee er ook niet meer in zat. Ik ben benieuwd hoe de route nu verder loopt. Ik loop in ieder geval gewoon door.

Klik voor groot



Langs de zee liggen de 10 km matten. Ik loop nog steeds! Ik ben niet eens ontevreden over de tijd. Ik reken wat en reken nog eens. Rond 2.15 zou ik moeten kunnen redden denk ik. Dat is een stuk beter dan vorig jaar maar nog steeds langzaam natuurlijk. Maar vorig jaar was het na de 10 km matten over (door de warmte denk ik). Ik ben toen gaan wandelen en deed 8 minuten over de 11e kilometer. Nu hobbel ik rustig door. Verder langs de zee waar een frisse zijwind staat. De zon laat zich nog steeds niet zien. Gelukkig maar want dat kan ik er niet bij hebben nu. Ik moet doorlopen.

Na de zeeweg lopen we weer omhoog en lopen langs de weg. Ik vind deze run dus echt niet vlak. Zal vast aan mij liggen. Als we langs de weg lopen, fietst S weer een stukje mee. Ik heb nog niets nodig. Het gaat helemaal niet zo slecht. Ik kan nog steeds niet aanhaken hoewel ik het wel probeer. Nul ervaring mee natuurlijk dus ik ploeter maar wat door in mijn eentje zo.

Verder en verder gaat het. Ik raak S. weer even kwijt als we binnendoor moeten lopen. Met 15 km zal ik langs de racecourse gaan en vanaf daar is het nog een stukje saai heen en weer lopen. Vlak voor de racecourse zie ik hem staan en ik gebaar dat ik graag de spons zou willen hebben. Hij springt op zijn fietsje om een stukje verder uit te komen zodat hij tijd heeft om alles te pakken. Ik ben blij met de spons en geef meteen mijn bril ook aan hem. Die heb ik toch niet op en als er niks op mijn hoofd zit, is dat ook lekkerder. Ik loop nog steeds. Het wordt wel al afzien en dat komt natuurlijk gewoon door het simpele feit dat ik al een jaar niet meer deze afstand loop en al helemaal niet over de weg of aan een stuk. Toevallig dat ik dit jaar nog een keer 10 km continu liep als MAF test (langzaam dus) en een keer een 8 km stuk. En dat is het. Nu loop ik al 15 km achter elkaar te hobbelen op een tempo dat veel hoger ligt natuurlijk dan mijn heerlijke getrut op de offroad stukken met woefje. Maar ik hou vol. Ik denk nog steeds aan het hert.

Hartslag gaat volgens mij ook wel goed al ben ik even gaan vertragen vlak voor Musselburgh toen ik me afvroeg of het wel goed ging. Ik voelde toen was maar dat was ook zo voorbij. Vervelend dat ik er altijd op moet letten maar zo be it.

Klik voor groot


Nu gaat het toch wel opschieten. Inmiddels staan er ook wat mensen langs het parcours. Dat interesseert mij dus niets moet ik bekennen maar de rest van de route is wel erg stil. De route gaan langs de racecourse en daarna richting de rotonde en verder oostwaarts. Voor me loopt ineens een jongeman die dit allemaal erg makkelijk doet en iemand aan het hazen is. Hij roept naar iedereen, maakt high fives en stelt zich vreselijk aan. Eigenlijk is het wel grappig. Als je dit zo makkelijk kunt, snap ik het misschien ook wel. Voorheen zou ik me ergeren aan de man. Nu zie ik het als mogelijkheid om even aan te haken. Ik volg de dame en haar haas een stuk maar tot mijn ergernis moet ik ze na een kilometer toch laten gaan. Ik doe echt enorm mijn best maar het gaat niet zo makkelijk en niet zo snel. Het stuk hier loopt een beetje op en neer. Het stelt weinig voor maar het is geen biljartlaken. De stukjes die naar beneden gaan voegen geen snelheid toe maar de stukjes omhoog halen wel het tempo eruit. Denk aan je houding, denk aan de cadans. Mijn cadans meter zit op mijn schoenen thuis dus ik heb geen idee wat ik heb gedaan. Maar ik probeer er op te letten omdat het echt uitmaakt. Ik voel me een bonkende kamerolifant. Ik reken en reken nog verder. 2.15 moet toch lukken of niet? Waar is het keerpunt nou eigenlijk? Dat is hier toch ergens? Een stuk verderop is dan inderdaad eindelijk het keerpunt.

Nog 3 kilometer. Best ver eigenlijk. Hup lopen. Niet stoppen, niet wandelen. Ik loop. Ik loop. Ik gebruik de spons nog een keer. Dat is best lekker zo. Gelukkig is het niet warm geworden en de zon laat zich ook niet zien. De wind is nu in de rug maar hier merk je er niets van. Heb ik dus ook niets aan. Waar is de rotonde nou? Eigenlijk wil ik wel een stukje wandelen. Nee dus. Doorlopen. RWR had gekund maar dan vanaf het begin. Niet meer wandelen als zwaktebod. Lopen. Daar is de rotonde. Veel mensen daar. Ik loop. Rechts de racecourse. Ben ik er al? Waar is de afslag naar de finish nou? Nog een stukje. Reken reken. Ik zie dat ik het niet meer ga halen maar ik wil dan wel binnen die minuut blijven. Maar ik moet nog een kilometer bijna! Hoe kan dat nou? Doorlopen. Hup niet zeuren ook niet vertragen omdat het toch langer duurt. Doorlopen nu. Daar is ergens de afslag en de finish boog is zelfs te zien.

Klik voor groot

Overal staan camera mannen die foto’s maken. Maar ik wil toch proberen nog een beetje tijd neer te zetten ook al haalde ik de 2.15 niet. Ik zal er dus niet opstaan want van enige loopstijl is geen sprake mee. Ik vermoed dat ik naar voren leun, naar de grond kijk en mijn voeten laag optil. Gisteren zag ik een foto die S. onderweg maakte toen ik er nog goed op stond. Dit zal vreselijk zijn. Maar daar is de finish. Ik loop eroverheen en klok af.

Klik voor groot

Ik ben verrast dan het toch nog 2.16 is geworden. Jammer maar niets aan te doen en wederom maakte ik de fout om met 21 km te rekenen in plaats van dat extra stukje. Sukkel. Maar ik heb deze keer wel echt mijn best gedaan en heb het echt geprobeerd. Toch ben ik niet ontevreden dat ik als oude sukkel zonder training nu 21 km continu kon lopen op dit tempo. Dat had ik niet gedacht. Later zal ik zien dat mijn horloge 21.3 kilometer aangeeft. Dan is het dus niet zo gek dat ik alsnog over de 2.15 ben gegaan want ik rekende met 21 km en die 300 mtr extra (in dit geval dus 200 mtr te lang) is gewoon extra tijd. Toch op zich dus goed gerekend. Ik zie S. gelukkig al snel staan en loop naar hem toe. Iemand maakt nog een foto van ons samen.

Klik voor groot

Hoewel dit waarschijnlijk de laatste keer zal zijn dat ik hier liep, is het helemaal geen gek idee om toch in ieder geval 1 keer per jaar voor iets te trainen. En als ik zonder woefje loop, moet ik gewoon weer eens verhard lopen en dan weer op MAF trainen. Anders gaat alles natuurlijk toch achteruit omdat ik nu eenmaal ouder word.

Op naar de volgende dus maar. Nu gauw naar huis. Deze keer trek ik gewoon mijn broek aan over mijn rokje en doe mijn shirt uit en trek over mijn ondershirt een lekker dik vest aan. Het omkleden hier moet in hele hete ruimtes en dat is ook geen feest. Zo gaat het ook en daarna wandelen we naar de auto. Fiets op het dak en naar huis.

Klik voor groot

Vanmiddag lekker lunchen! Thuis is er nog tijd voor een kort bad en daarna gaan we weer op pad. Woef was al op pad met de eigenaar van het huisje en wij laten haar ook nog even uit. Vanmiddag wandelen bij de vuurtoren.

Klik voor groot

gegevens:

* 21,3 km
* 12 graden
* finishtijd 2.16.31 (6.25 min/km)
* HR 152 (166)

mei 174 km – 2018 totaal 964 km

hoka tracer – 143 km
hoka clayton – 228 km
hoka clifton 3 – 667 km
hoka bondi 4 – 692 km
hoka infinite – 338 km
hoka mafate speed – 438 km
hoka vanquish – 65 km (?)

28.05.2017 – edinburgh HM – 21 km

Vandaag is het weer de dag van de HM in Edinburgh. Met veel gedoe en stress zijn we gisteren alsnog aangekomen hier. De auto is met spoed gerepareerd vrijdag en we waren alsnog op tijd bij de ferry. Geen beste voorbereiding voor deze loop. Weinig kilometers gemaakt, veel gezeten vanwege het examen en erg moe van het gedoe van afgelopen maand en het reizen. Maar wie weet valt het mee. De keren dat ik gelopen heb, ging het eigenlijk heel goed. Alleen het weer en de temperatuur kan nog roet in het eten gooien. Het lijkt warm te worden en met westenwind zal de wind in de rug blazen en de zon in mijn gezicht schijnen. Afwachten maar.

Om 6.15 komt Douglas weer aanrijden met zijn taxibusje en doen we de fiets in zijn taxi. Ik rijd achter het busje aan en zo rijden we eerst naar Musselburgh. Daar zullen we de auto weer trachten kwijt te raken bij het sports centre en vanaf daar zullen we dan weer naar Edinburgh rijden waar de start zal zijn van de run.

klik voor groot

Zo gezegd zo gedaan en tot onze verrassing kunnen we wederom daar parkeren en zijn we daarna in no time bij de start aan London Road. Ik kan nog even van een vieze dixie gebruik maken voordat de rijen enorm worden en daarna staan we in het startvak wat te wachten. Aanvankelijk is het nog best fris en bewolkt. Dat komt dus prima uit en ik ben blij. Ik heb zelfs een jackje aan tijdens het wachten!

klik voor groot



De start zal om 8 uur zijn en ik praat nog even met Nederlanders die ook gaan lopen en bij mij in het startvak staan. Hoe zou het bij mij gaan vandaag? Ga ik proberen mijn tijd van vorig jaar te verbeteren? Het gaat hier altijd wel tamelijk goed met een mooie tijd vorig jaar.

klik voor groot


Inmiddels gaat de zon ineens schijnen. Weg zijn de wolken. Ik besluit zelfs tijdens het opschuiven naar de start alsnog mijn petje op te zetten om de zon een beetje uit mijn gezicht te houden. Ik ga over de startmatten en zorg ervoor dat ik niet te snel start. Ik merk al direct dat ik zware poten heb maar ik loop gewoon door.

klik voor groot


Even op gang komen en al snel zit ik op mijn streeftempo. Niet te snel want ik heb het al vrij snel warm. Jammer genoeg loopt er eigenlijk niemand op een fijn tempo voor me uit waar ik gebruik van kan maken. Ik loop dus zo goed als alleen en dat is jammer. Niet dat er geen mensen zijn, want het is hartstikke druk maar zo voelt het. Ik kan nergens aanhaken en haal mensen in en word zelf voorbij gelopen. Lastig. Maar al snel zit de eerste kilometer erop en daarna klinkt mijn pingeltje van de tweede kilometer alweer. Dat gaat dus op zich best goed. Maar die zon….. er is nergens schaduw. Dat wordt nog leuk op de boulevard straks.

We lopen door Holyrood park en lopen richting het stadion. Ik heb het inmiddels al hartstikke warm. Ga ik S. straks zien bij het stadion? Misschien kan ik dan de spons al vragen.

klik voor groot


Ik hou dus toch maar links aan ook al is rechts sneller vanwege de binnenbocht. Daar staat S. Ik gebaar om de spons en die krijg ik. Daarna dat rottig weggetje even omhoog maar ook dat lukt wel weer. Ik heb het hartstikke warm. Die spons doet wel wat maar is ook zo weer droog. De zon schijnt uitbundig en er is nergens verkoeling te vinden. Ik loop door en probeer mijn muitende helft in bedwang te houden. ‘Ik ben sterk en ik ben fit’. Krijg ik nou een blaar rechts? Ik heb nooit blaren. Hoe kan dat nou weer. Stomme schoenen. Of stomme kousjes weet ik veel. ‘Ik ben sterk en ik ben fit’. Wat is het warm zeg. Ik ontplof bijna. ‘Kom op nog even en dan zit er alweer 10 kilometer op’. Mijn andere helft denkt daar anders over en verzekert me dat het nog kilometers ver lopen is.

Inmiddels loop ik op de boulevard. Ik vind het niet te harden en krijg kippenvel. Dat is dus niet de bedoeling. Ik besluit door te lopen tot de 10 km matten. Daar ga ik overheen op 60 minuten. Nog steeds op schema maar al minder snel dan vorig jaar. Maar dat is op zich prima want vorig jaar was het 10 graden dus optimale omstandigheden bijna. Maar even na de matten heb ik het zo warm dat ik besluit om even af te koelen. Dit werkt niet en het is maar een runnetje. Ik heb lang nodig om af te koelen.

klik voor groot

Over de 11e kilometer doe ik meer dan 8 minuten. Ik liep het eerste stuk op 6 min/km. Ongelooflijk wat dat dan ineens hard gaat qua tijdverlies. Door deze kilometer al 2 minuten achter op schema. Dat belooft niet veel goeds voor de eindtijd. Jammer maar niks aan te doen. Inmiddels komt er bewolking en dat is fijn. Dat loopt een stuk beter en ik probeer dan maar een beetje op de RWR te lopen op mijn horloge. Ik zie S. weer en krijg water en een softflaskje. Of ik niet liever wil stoppen dan?

Ik hobbel rustig door, via een parkje waar S. niet mee kan en daarna alweer richting de racecourse op 15 kilometer. S fietst een stukje met me mee. Ik heb nu zelfs tijd en aandacht om naar de jonge Eider eendjes te kijken die S. me aanwijst in het water. Daarna zijn we alweer bij de racecourse. Vorig jaar liep ik hier nog helemaal tevreden in mijn derde lap die ook mooi onder streeftempo ging. Nu dus niet. De derde lap gaat in een gigantisch trage tijd van 37 minuten (dat betekent dus 7 minuten trager dan streeftijd). Niks aan te doen. Ik moet zelfs nog ruim 6 kilometer lopen dus rustig vooruit maar. S. oppert nog eens dat ik ook kan stoppen maar dat doe ik niet. Dat lusje naar het keerpunt en weer terug moet toch lukken nu met de bewolking? Mijn petje en een leeg softflaskje gaf ik alweer aan S. Misschien was die pet ook wel erg warm. Ik heb geen idee. Zo vaak hebben we nog niet met warm weer gelopen dit jaar! Ik drink ook vrij veel tijdens de run nu. Tijdens trainingen doe ik dat nooit!

klik voor groot

Inmiddels loop ik langs de pub waar we op de eerste avond van de fietstocht misschien gaan eten. Even later loop ik langs de campsite. Gek idee dat we hier dus ook komen met de fiets! Het aantal mensen dat langs de weg ligt met een paramedic erbij neemt inmiddels toe. Het is echt idioot hoeveel mensen hier ter aarde storten.

Nog een klein stukje…. even tot het keerpunt en dan terug naar de racecourse en de finish. Straks loop ik de andere kant op en dan zal ik de wind tegen hebben dus dat moet lekker lopen.

Het keerpunt komt dichterbij en dan loop ik ineens aan de andere kant. Nog maar 3 kilometer te gaan nu en dat is natuurlijk een eitje. Inmiddels ben ik niet meer warm maar het tempo komt niet meer terug zoals bij de start. Ik loop wel weer continu en stop niet meer voor een walk segmentje. Dat is niet nodig en zo gaat het ook.

S. is inmiddels al bij de finish area en ziet daar de eerste mensen binnen komen. Daar ben ik ook straks maar ik moet nog een stukje.

klik voor groot

Ik loop op een gegeven moment weer op de rotonde bij Musselburgh en daar is een grote stand met een DJ die muziek draait. Muziek en ik dat werkt wel samen en ik word er emotioneel van. Met mijn vermoeide lijf loop ik hier dan toch maar weer. Weliswaar in een tijd die natuurlijk nergens op slaat, maar na alle gekke dingen van de afgelopen weken staan we hier dan toch maar weer. Ik veeg mijn gezicht (eh tranen) maar weer eens af met mijn sponsje dat inmiddels is verworden tot een zielig platgedrukt dingetje. Dat ding heb ik al jaren maar ik geloof dat dit het laatste runnetje is dat ik samen met het mannetje kan doen. Ik pep mezelf maar weer een beetje op. Kom op nu, nog even een klein stukje.

klik voor groot

Dan zie ik al de afslag richting de finish. Ik ga hier niet meer versnellen. Ik heb geen idee van mijn tijd, maar al rekenend weet ik al dat het nergens op kan lijken aangezien mijn derde en vierde lap natuurlijk verschrikkelijk traag waren. Maar ik loop nog steeds. Ik zie de finish boog en over de matten klok ik af. Ik zie 2.21 ofzoiets en besef dat het de traagste tijd ooit moet zijn. Mijn allereerste HM in Notthingham in 2011 was een slijtage slag voor me en zelfs die was sneller in 2.19. Vorig jaar liep ik hier 2.05.

klik voor groot

Langzaam beweegt de mensenmassa zich na de matten richting de uitgang en richting de medailles. Daarna zie ik S. al staan en ga ik snel naar hem toe. Iemand maakt nog een foto van ons.

klik voor groot

Daarna kleed ik me snel om en lopen we weer van het finish terrein af richting de fiets en daarna richting de auto. Toen ik me had omgekleed had ik ineens ontzettend last van mijn linker voet. Geen idee wat het was maar ik heb even het extra compressie sokje uitgedaan en op blote voeten gestaan. Misschien toch geen fijne schoenen. In ieder geval een schoen waar ik 5 maanden geleden voor het laatst op gelopen heb. Ook allemaal niet handig qua voorbereiding dus.

klik voor groot

Als we thuis zijn gaan we meteen met woefje wandelen. Ze kon deze keer niet mee met Christine en de honden omdat ze loops is en zij twee mannetjes hebben. Maar ze is happy en gaat tevreden plassen en scharrelen. Voor mij ook wel even goed.

S. gaat F1 kijken op de televisie en ik ga luieren in het zonnetje. Wafje slaapt op het gras naast haar nieuwe toy die we haalden bij Pets at Home toen we voer gingen halen voor haar in Edinburgh. Ik ontdekte inmiddels een gigantische blaar op mijn rechtervoet en totaal open geschuurde billen van mijn renrokje. Dat gebeurde nog niet eerder en het is erg vervelend. Alsof ik een ultra heb gelopen!

klik voor groot

Deze slechte tijd moet ik dus echt volgend jaar verbeteren. Maar dan dus met betere voorbereiding. Eigenlijk zat alles hier een beetje tegen. De voorbereiding en vooral het weer tijdens de run. Al bladerend kom ik runs tegen waar ik mijn coolcap droeg. Dat was nou een uitstekend idee geweest voor gisteren en dat had vast uitgemaakt. Stom om daar niet aan te denken want dan was ik dus niet oververhit geraakt waarschijnlijk.

gegevens:

* 21 km
* 24 graden
* finish tijd 2.21.32 (6.40 min/km)
* HS 145 (max 157)

mei 194 km – 2017 totaal 1.398 km

tracer – 143 km
hoka clayton – 74 km
hoka clifton 3 – 465 km
hoka bondi 4 – 479 km
hoka stinson lite – 296 km
hoka mafate speed – 717 km

11.12.2016 – bruggenloop – 15 km

vooruit kijken

Vanmiddag is de Bruggenloop dan. In 2014 liep ik die voor het laatst en mijn startbewijs voor 2015 verkocht ik. Ik vond het toen zo teleurstellend in 2014 dat je de finishmatten niet over kon vanwege de drukte dat het voor mij de laatste keer zou zijn. Dit jaar lopen er geen 11.000 mensen mee maar zelfs 12.000 en ik ben dus benieuwd of het dit jaar wel goed gaat bij de finish. Waarom ik me dan toch inschreef? Omdat ik dit jaar op de HM (Edinburgh) en in Amsterdam (8km) een PR liep door de andere manier van trainen. Daarom wilde ik graag kijken of me dat op de 15K ook zou lukken en aangezien je dan wel eenzelfde parcours moet gebruiken daarvoor, werd het dus voor de 5e keer de Bruggenloop. Geen loop met een goed track record voor mij. In 2011 ging het goed en liep ik mijn PR. Dat verbeterde ik nooit meer, het was elke keer een slechte loop. In 2014 ging het op zich goed, ik liep continu op goede hartslag maar ik kon alleen niet over de finish matten komen. Een beste tijd was het overigens ook niet, maar ik was wel tamelijk tevreden. In 2012 liep ik voor het eerst via RWR en in 2013 werkte de HS niet mee. Maar nu staan in principe alle lichten op groen. In Edinburgh liep ik iets sneller dan 6 min/km zoals ik al zo lang wilde op de HM, in Amsterdam liep ik op de halve afstand (8 km) iets sneller dan 5.30 min/km. Mijn streven om (iets sneller dan) 6 min/km te lopen op de 15K is dus niet een onhaalbaar plan ook al is het parcours niet erg prettig met de bruggen (oa de Brienenoordbrug) en de wind. Maar het moet lukken omdat ik nu door ervaring weet dat je zelfs in de laatste kilometers nog wat ‘goed’ kunt maken als je nog even kunt en wilt versnellen. Elke seconde ‘telt’ dan ineens op de eindtijd.

Voor nu is het streven dus 1.29 of sneller als eindtijd. Dan zou ik erg blij zijn. Ik weet dat het niet belangrijk is, maar toch leuk. En ik ga het dus ook serieus proberen. Een klein beetje afzien mag wel, het is tenslotte geen training.

Ik moet vooral opletten dat ik niet te warm gekleed ben en dat is nog even een probleem. Terwijl ik dit tik, gaat zelfs de zon schijnen. Wordt het dan toch mijn korte broek? Of mijn zomer lange tight met een dun lange mouwen shirt waarvan ik de mouwen kan optrekken? Ik denk het laatste. Mijn wintershirt wordt het in ieder geval niet, ik kies voor mijn dunne shirtje met lange mouwen denk ik. Over de broek ben ik nog niet helemaal uit. De loop is immers pas om 15.40 dus de zon is dan wel weg. Nee ik weet het zeker: mijn lange zomer tight en mijn dunne shirt. Alleen even opletten dat ik aan het einde na de finish niet alsnog kou vat door de wind.

Wordt dus vervolgd. Zal mij benieuwen. Ik heb het parcours in ieder geval goed bekeken en weet nu waar ik ongeveer welke afstand heb afgelegd. Dat helpt ook.

de loop

Rond 14 uur vertrokken we richting Rotterdam omdat we nog weten dat het parkeren niet echt makkelijk is in Rotterdam. Dit jaar is het nog niet heel druk op de Brienenoordbrug en we kunnen redelijk doorrijden. De windvaan staat trouwens redelijk goed qua richting dus dat valt misschien straks mee. Parkeren gaat ook goed en daarna wachten we even rustig in de auto. Het is droog en het is wel leuk om naar alle andere lopers te kijken. Wat hebben ze aan? Hoe zien ze eruit? S. haalt alvast de fiets van de auto en rond 15 uur gaan we op weg naar het stadion.

klik voor groot


Eerst even langs McDonalds voor een sanitaire stop en daarna lopen we door naar het Feyenoord stadion waar de start zal zijn.

klik voor groot


Omdat we vrij laat zijn, lopen we meteen door naar het tweede startvak. Dit jaar zijn er drie startvakken en ook drie startgolven met 10 minuten pauze zodat het bij de finish goed zou moeten verlopen. In 2014 was dit nog drama en kon ik de finish matten niet eens bereiken.

klik voor groot


Het startvak is heel groot en het is rustig. Geen geduw en ruimte genoeg ondanks de 12.000 lopers die dit jaar van start zullen gaan. Daarna begint het grote wachten. Er is kerstmuziek en veel lopers hebben hun lampje al om de arm en aan. Dat staat wel feestelijk moet ik bekennen. Mijn lampje zit om de arm van S. omdat we vergeten zijn dat hij in het donker op de fiets zit. Niet zo handig natuurlijk.

klik voor groot


Om 15.30 start de eerste golf en tien minuten laten mag ik dan eindelijk vertrekken. Meteen hoor ik al het getingel van de RWR alert dus ik moet even rommelen met mijn horloge maar die is daarna meteen stil. Heb ik toch echt alles ingesteld, vergeet ik de RWR uit te zetten! Ik ken inmiddels het parcours goed. Ik houd al links aan omdat we meteen naar links afbuigen en daarna rechtsaf zullen slaan. Dat stukje is nieuw. Bij het begin staat iemand in een leeuwenpak mensen aan te moedigen. Ik vind het wel grappig en aan het einde zal de leeuw er weer staan en mensen aanmoedigen. Hij is vast vermoeider dan de lopers! Meteen in de bocht flikkert er al iemand languit op de grond omdat hij blijft hangen achter een pootje van een dranghek. Gelukkig staat de man weer meteen op en loopt door. Ik kijk dus verder maar goed uit want overal staan die krengen!

klik voor groot

Ik weet dat we straks weer linksaf slaan en hou dus steeds de wegkant aan waar ik in de binnenbocht zal lopen. OP die manier loop ik niet teveel. De tijd houd ik ook goed in de gaten maar tot nu toe gaat alles goed. Ik probeer soms aan te haken bij andere lopers maar de een loopt te snel en de ander te langzaam dus dat werkt niet zo goed.

klik voor groot

Inmiddels komen we al dichterbij de Erasmusbrug. Dat zal een klein beetje klimmen maar ik heb geen idee meer of ik dat ook echt vond. Nee dus en al snel ben ik de brug over en slaan we weer rechtsaf.

klik voor groot


In 2014 vond ik die brug ook niet zoveel bijzonders dacht ik. Er zitten nu 5 kilometer op en ik ben ruim onder de 30 minuten gebleven en heb dus een voorsprong opgebouwd voor de Brienenoordbrug straks waar ik wel tijd ga verliezen.

Ik vind dit een lastige loop nu want 2012, 2013 en 2014 gingen slecht en ik heb allemaal negatieve ankers liggen op deze route. Ik ben pas op een derde en ik merk dat ik toch ‘voorzichtig’ loop. Rustig aan, net beneden streeftijd en dan maar zien hoe het loopt.

Inmiddels loop ik op de Maasboulevard. Vanaf nu enkele kilometers gewoon rechtdoor en straks rechtsaf richting het Toepad. Ik zie S. staan langs de weg. Hij schijnt elke keer me over het hoofd te zien maar ik zie hem gelukkig wel. Nu draag ik ook donkere kleding en dat is niet zo handig denk ik. Ik neem snel een nat zakdoekje aan.

klik voor groot


Ik heb het onwijs warm omdat ik toch voor mijn wintershirt koos. Stom stom stom. Ik leer het nooit. Maar het gaat wel weer fijner door de afkoeling van het water. Ik verlies toch wel wat tijd door het gedoe maar ik lig nog steeds op schema. Dit jaar weet ik gelukkig precies waar we heen gaan en op welk kilometer punt ik ben en hoe ver het nog zal zijn. Mijn horloge staat op 5 km laps en langs de route staat elke kilometer een bord maar het is toch fijn dat ik de route dit jaar ken.

Ik ben bijna bij de afslag rechtsaf richting Toepad. Dat loopt ook een beetje omhoog en ik weet van vorige keren dat ik het op het Toepad moeilijk had/kreeg. Maar dit jaar gaat het vast goed en vol vertrouwen sla ik rechtsaf. S. gaat weer de andere kant op omdat hij met de fiets niet over de Brienenoordbrug kan straks.

klik voor groot

Ik hobbel rustig verder en loop richting het 10K punt. Ook daar lig ik nog mooi op schema voor mijn streeftijd dus ik ben tevreden. Vorige keren liep ik al ver achter en liep het voor geen meter. Nu richting de brug. Gewoon doorlopen en niet al teveel tijd verliezen. Ik hobbel door en doe mijn best. Ik zie wel dat ik tijd verlies maar ik neem gewoon kleine stapjes en kom er wel. Het is allemaal niet zo heftig en ook niet zo ver als ik in mijn herinnering had. Ik doe mijn best om weer tijd goed te maken als ik weer naar beneden ren. Ik weet dat daar ergens in de draai kilometer punt 12 ligt. Vanaf daar richting rotonde en dan nog twee rotondes en op naar de finish. Wat lijkt het dichtbij dit jaar! Het lopen gaat nog steeds goed maar ik heb wel 40 seconden goed te maken in het laatste stuk en ik hoop dat de resterende afstand genoeg is hiervoor! Op het 13 km punt ga ik versnellen. Ik zie S. langs de Olympia weg staan en brul ‘He’ waarop hij ook weer op zijn fietsje springt. Hij fietst nu op het fietspad met me mee en ik doe mijn best om te doen alsof het een training is en we een 2000-tje doen. Ik ga steeds iets sneller lopen. Ik merk dat eerdere jaren nog steeds een beetje meespelen want in andere jaren was dit laatste stukje altijd lastig. Ik klik de totaal afstand en totaal tijd op mijn horloge aan om te kijken. Ik reken alles snel uit en zie dat ik nog onder de 1.29 kan finishen als ik doorloop en dat doe ik. Ik ren en ren. Ik zie de lichtgevende finish boog al en het is niet meer zo ver. Maar mijn horloge geeft een veel kleinere afstand aan! De afstand is dus blijkbaar langer en eigenlijk is het wel stom van me, want ik had alles van te voren uitgezet en al gezien dat de route te lang was. Maar ik blijf lopen en ren harder richting de finish. Kom op zeg, ik ga dan uiteindelijk toch over de 1.29 maar ik ga toch zeker wel een PR halen? Huppekee even rennen en dan ben ik over de finish. Ik klok af op 1.29.23 en denk daarmee sneller te zijn dan in 2011. Dat was toch iets van 1.29.46 ofzo? De afstand was dit jaar 15.110 meter en ik zag dus een fraaie tijd onder de 1.29 op de 15.000 mtr.

De finish is dit jaar beter geregeld want er is een soort ‘nood’ pad in het geval dat de lopers niet meer door kunnen lopen en daar moet ik ook heen. Slim gedaan en geen gedoe dat je de finish niet over kan. Omdat het niet koud is, valt het afkoelen op weg naar de uitgang ook wel mee dit jaar. Ik hoop S straks te zien bij de rode bogen zoals we afgesproken hebben.

klik voor groot

Ondertussen komen er nog steeds lopers binnen natuurlijk. Ik zie S. inderdaad bij de rode boog en samen lopen we weer terug naar de auto. We kijken nog even op de brug naar de lopers die nog binnenkomen. Inmiddels is het donker geworden.

klik voor groot


In de auto kijk ik eens naar de tijd van 2011: 1.29.18. WTF? Dan heb ik dus dit jaar meer dan een minuut sneller gelopen qua gemiddelde maar geen PR! In 2011 was de afstand namelijk maar 14.900 meter. Ik baal er eigenlijk wel van. Ik liep prachtig vlak, versnelde naar het einde en liep dus sneller dan in 2011. De andere jaren waren natuurlijk allemaal veel langzamer, want ik liep in 2012, 2013 en 2014 een finish tijd van 1.33 tot mijn schande. Maar dat PR…. Ik had rekening moeten houden met het langere parcours en minder krap aan de 1.29 moeten vasthouden denk ik. Misschien had ik ook nog net wat harder kunnen sprinten als ik geweten had dat mijn tijd 1.29.18 was destijds. Balen! Stuk sneller maar geen PR volgens de boekjes omdat het parcours in 2011 te kort was.

Maar ik ben toch tevreden dat ik zo goed gelopen heb. Morgen maar weer lekker met wafje op pad. Volgend jaar revanche!

gegevens:

* 15 km
* 11 graden
* finish time 1.29.23 (5.55 min/km)

december 112 km – 2016 totaal 3.830 km

tracer – 88 km
rapa nui – 678 km
hoka clifton 2 – 498 km
hoka bondi 4 – 290 km
hoka stinson lite 3 – 45 km
hoka mafate speed – 330 km
pure flow – 454 km

16.10.2016 – amsterdam race – 8 km

Vandaag is het dan de dag van de run in Amsterdam. Ik schreef gisteren al een ‘voorbeschouwing’ op deze race. Meer voor mezelf om eens wat op een rijtje te zetten en om een ‘hard doel’ op te schrijven. Mijn absolute doel was <44 en dat komt overeen met 5.30 min/km op deze afstand. Ik wilde eigenlijk de marathon gaan lopen om te zien of ik die afstand ook nu beter kan lopen met deze manier van trainen, maar omdat ik toch ingeschreven bleek te zijn, vond ik het wel een uitdaging om eens een snellere loop weer te doen en te proberen mijn oude PR op die afstand uit 2011 te verbeteren. In 2012 en 2013 ging dat allemaal voor geen meter en was ik zelfs 2 minuten trager. Maar dit tempo zou nog best een uitdaging zijn want dat loop ik eigenlijk nooit en ook niet op runs.

Maar met de hartslagtraining van de afgelopen 2 jaar zou er toch wel iets mogelijk moeten zijn dacht ik.

Vol goede moed vertrekken we dus om 8 uur met de auto richting Amsterdam. S. is weer zo lief om met me mee te gaan! De start is om 10.10 maar ik moet mijn startnummer nog ophalen en naar de start lopen en ik wil ook niet helemaal achteraan starten met mijn plannetje voor ogen. Overigens stond ik al ingedeeld in het voorste vak. Toen ik in 2013 voor de laatste keer deze loop deed, was de sfeer nog gemoedelijk en werd er niet geduwd en getrokken maar in drie jaar kan er veel gebeuren. Dan dus maar liever een beetje vroeg op pad.

Gelukkig kunnen we makkelijk parkeren op de plek bij de VU die we andere jaren ook gebruikten en zo wandelen we rustig naar de sporthal om het nummer op te halen. Onderweg nog even naar het toilet bij de VU waar het een drukte van belang is vanwege de Semmy lopers (goed doel). Bij de startnummers is het ook niet druk en al snel zit het nummer op mijn shirtje gespeld en zijn we klaar.

klik voor groot


We lopen nog even over de expo waar het ook rustig is en ik kijk even naar de Flipbelt, een soort doorontwikkelde Spibelt waar inmiddels mijn telefoon al lang niet meer inpast. Na de run even passen want ik keek al eerder naar dat ding maar ik wil wel eerst passen gezien de prijs. De Spibelt gebruik ik nog steeds met plezier maar is een beetje klein.

Daarna lopen we naar de start die op een andere plek is dan in de jaren dat ik de run deed. Iets verder weg en de route is ook net iets anders. Eenmaal een bocht bij het begin en aan het einde van de route geen bochten meer maar gewoon rechtdoor lopen naar het stadion. Ik wist de afstanden op verschillende herkenbare punten dus dat zou allemaal wel los moeten lopen.

klik voor groot



Al snel sta ik in mijn startvak en dan begint het wachten. Het is niet heel druk en er wordt niet geduwd. Inmiddels heb ik mijn broek en jackje uitgedaan want het wordt al best warm hoewel het in de schaduw nog fris is zo in de ochtend. Maar de zon zal er straks bijkomen, dus dan wordt het snel warmer. Ik heb me gehouden aan mijn plannetje qua kleding. Kort rokje, korte mouwen shirtje zonder hemd, calf sleeves en de sokken. Tijdens het rijden en het wachten had ik wel links nog een compressie sokje tijdelijk aan maar dat is inmiddels natuurlijk ook al uit.

klik voor groot



Tijdens het wachten praat ik wat met mensen om me heen. De dame rechts van me komt uit Frankrijk en wil 40 minuten gaan lopen. Dat is net te snel. De dame links van me wil eigenlijk 43 maar alles onder de 45 is goed. Misschien straks even kijken of ik daar aan kan haken.

Dan is daar ineens toch de start.

klik voor groot


Ik klik mijn horloge aan (weet nooit of het de eerste of de tweede mat is) en ga van start. Netjes op ademhaling en cadans letten en een eigen tempo zoeken. Dat lijkt redelijk goed te gaan en in tegenstelling tot vorige jaren bedenk ik nu ook waar ik ongeveer loop en ook welke afslagen ik moet nemen. Ergens net na de start hoor ik nog even ‘je gaat goed’ roepen. Gossie! Ik kijk niet op of om natuurlijk maar ik heb het wel gehoord! Ik loop verder en denk na over de route. Ik zwenk dus braaf al een beetje naar rechts als we rechtsaf richting Vondelpark gaan en weet dat er dan al 1.500 mtr op zal zitten. Inmiddels is de eerste kilometer al geweest. Iets te snel gelopen maar dit voelt allemaal nog prima. Ik weet dat je je kapot kan lopen in het begin maar het is niet dramatisch en mijn ademhaling komt mooi mee. Ondertussen wandelt S. natuurlijk alweer terug naar het stadion.

klik voor groot



Ik loop door het Vondelpark en weet dat dit een heel stuk zal zijn. De tweede kilometer zit er ook al op. Ook netjes binnen streeftijd dus ik ben tevreden. Maar ik ben nog nergens en ik weet (helaas) dat in 2013 het na 4 kilometer een beetje over was. Toen liep ik ook snel maar was het gewoon over en uit en heb ik verder RWR gedaan. Dit jaar toch zeker niet?

Ik loop onder de weg door. Dit herken ik van mijn voorbereiding. Straks richting het Rijksmuseum en eronderdoor en weer naar links. Ook dat gaat allemaal goed. Er staan fotografen en ik zal er wel idioot opstaan want deze keer ben ik alleen met lopen bezig. Ademhaling, cadans en tempo. Ik loop en loop. Het gaat eigenlijk nog wel goed. Dan ineens twijfel ik. Heb ik nou 5 of 6 kilometer gelopen? Volgens mij 6 als ik terugdenk aan de herkenningspunten die ik van te voren had bekeken. Maar ik weet dan de rondetijden niet meer allemaal. Lig ik nou nog op schema? Ik ben wel iets kwijt geraakt, dat weet ik maar het zou allemaal wel rond de 5.30 moeten liggen als ik alles middel denk ik. Ik besluit toch even de totale afstand aan te klikken. Ja! 6 kilometer al. Dat geeft een boost want ik ben dus nu al veel verder dan in 2013 en het gaat nog goed. Ik heb vlak voor de start de boog zien staan voor de laatste 500 mtr dus vanaf nu nog maar 3 stukjes lopen van 500 meter en dan ga ik die boog onderdoor voor het laatste stukje. Dat is niks toch?

Voordat ik er erg in heb klinkt het 7 kilometer signaal al. Nog even doorlopen nu! Ik besluit de totale afstand en totale looptijd aan te klikken op mijn horloge. Wat zit er nog in qua eindtijd? Ik schrik aanvankelijk van de 39 minuten op het scherm maar ik ben natuurlijk al een stuk verder dan 7 kilometer dus ik reken door. Maar ik loop vooral door! Daar zie ik de boog al voor de laatste 500 mtr. Ik reken even niet meer maar loop gewoon door. Onder de boog en weer verder. Er staan al flink veel mensen voor marathon lopers die straks gaan binnenkomen. Ik let nergens op. Ik loop over het middenterrein naar de ingang van het stadion. Ik kijk naar de tijd. Verdomd zeg, reken reken. Dat moet toch lukken om onder die 44 minuten te blijven? Ik zet een beetje aan, en ik zie de bordjes in het stadion… 175 meter, 150 meter. Dat is nog best een stukje maar het gaat gewoon lukken en ik ren over de matten. Klik! Ik zie 43.47 op mijn eigen klokje en zelfs de bruto tijd is nog onder de 44 minuten. S. zit op de tribune en weet dus al dat mijn plan gelukt is en dat ik onder de 44 minuten over de streep ben gekomen!

klik voor groot



Ik zoek de tribune af en zie het oranje vlaggetje van de doggyride zwaaien. Daar is hij! Ik zwaai ook. Blij natuurlijk maar ik wil ook even rustig doorwandelen na deze run. Ik wandel door richting de uitgang en de medailles. Daarna loop ik het stadion uit en zie ik S. ook weer. Dat is dus een mooi resultaat en ik ben heel tevreden. Ik ben erg benieuwd naar mijn hartslag bij deze run maar ik weet al dat ik netjes over de 160 ben gekomen omdat ik dat in beeld zag toen ik af klokte en een ander scherm tevoorschijn toverde. Verder heb ik niets gezien onderweg en het lichtje met de hartslag zone aanduiding had ik afgeplakt. Achteraf lees ik uit dat ik alleen in de laatste kilometer boven de 158 heb gelopen en maximaal 164 haalde. Dat is dus opvallend en een mooi resultaat ook.

klik voor groot


Ik ga me snel even omkleden in het stadion en daarna wandelen we terug naar de expo om naar de flipbelt te kijken. Die nemen we mee en we kijken nog even naar andere spulletjes. Jammer genoeg mis ik blijkbaar de stand die Hoka schoenen verkoopt want daar had ik wel even willen kijken. Maar ik had me voorgenomen om niks te kopen omdat ik alle renspullen wel heb en dus kijk ik blijkbaar niet echt goed. Maar met de flipbelt ben ik denk ik wel blij.

klik voor groot



Na de expo wandelen we weer terug naar de auto en rijden naar huis. Eerst even woefje verzorgen en daarna gaan we nog even met de kano op pad. Het is heerlijk weer geworden. Onderweg kijk ik even hoe een aantal lopers van Twitter het doen op de marathon. Die doe ik wel weer een andere keer. Deze afstand was voor vandaag het plan en dat ging dus prima. In 2016 een nieuw PR op de halve marathon en op deze afstand. Nu de 15K nog in december! Overigens ging ook de HM in Nottingham 5 minuten sneller dan vorig jaar en ook de 10K in de Uk ging sneller dan vorig jaar. Al met al geen slecht resultaat van deze manier van trainen. Nou ja trainen… ik loop gewoon rustig en loop zoals het die dag goed voelt. Dat kan dus een continu loopje zijn, of 1000-tjes of iets anders. Misschien zit daar ook wel een groot gedeelte van het geheim. De afwisseling en het luisteren naar het lichaam. Vooral geen schema met ‘moeten’. Het is toch alleen voor het leuke en voor het lekker buiten bezig zijn? Maar dit resultaat is wel verrassend. Ik ben immers ook alweer 5 jaar ouder!

Toch ongelooflijk dat ik van de week dus meer dan 16 minuten langzamer liep op de 8km tijdens de training! Allemaal met een vooropgezet doel. Rustig op hartslag trainen en dat gaat dus soms heel erg langzaam. Maar het werkt prima en het is nog eens leuk om te doen ook. Ik vind het heel bijzonder eigenlijk. Niks hard en snel trainen maar gewoon fijn lopen, langzaam lopen op lage hartslag. Hoorde ik laatst nu weer iemand zeggen dat je zo traag wordt van langzaam trainen? Zucht. Nee dus en het nog beter voor je lijf ook.

Op naar de volgende run. En op naar nog een PR maar dan is het weer even welletjes met dit soort runs. Voor volgend jaar nog eens bekijken wat ik eventueel wil proberen maar niet te gek.

gegevens:

* 8 km
* 13 graden
* finish tijd 43.47 – HS 153 (164) – cadans 170-176

oktober 155 km – 2016 totaal 3.259 km

tracer – 56 km
rapa nui – 635 km
hoka clifton 2 – 205 km
hoka bondi 4 – 263 km
hoka stinson lite 3 – 32 km
hoka mafate speed – 181 km
pure flow – 454 km

8K amsterdam: voorbeschouwing en terugblik

Voorbeschouwing? Dat heb ik lang niet gedaan maar eigenlijk wil ik gewoon zelf even nadenken over morgen. Het is al eeuwen geleden dat ik een temporun liep. Dat hield natuurlijk ineens op toen ik steeds tegen die rare 158 hartslag aanliep waardoor ik toch niet verder vooruit kwam. Ik heb in 2014 radicaal het roer omgegooid qua lopen. Rustig aan, op lage hartslag. Het was voor mij apart om terug te zien dat ik pas in april 2014 op die manier echt ben gaan trainen. Ik las immers in 2011 er al over! Ik begon toen met een MAF test op maximaal 138 maar tikte toen nog dikwijls de 141 aan tijdens het lopen. Inmiddels loop ik ook rustige trainingen op een hartslag van maximaal 120, 125 of 130 al naar gelang mijn doel van de training, de afstand en het weer. Ik kan makkelijk schakelen tussen tempo’s en ook tussen de verschillende afstanden. In 2013/2014 liep ik vooral RWR via Jeff Galloway, maar ik miste daar echt iets en ging uiteindelijk dus weer continu lopen op lage hartslag. Daarna ging ik van alles mixen: RWR op lage hartslag of juist tegen maximale MAF (dus ook nog laag), lange continu stukken, 1000-tjes en alles wat daar tussenin zit. Dat beviel prima. Wedstrijden liep ik eigenlijk niet meer. In 2015 liep ik nog voor de lol in de UK een 5K en een 10K en dat ging verrassend goed. Ik trainde toen naar de 60 km ultra dus ook langzaam. Verder liep ik in 2015 enkele HMs met wisselend resultaat. Edinburgh ging wel goed, Nottingham ging minder maar daar was ik niet zo fit. In 2016 liep ik weer de 10K in de UK, de ultra liep ik op eigen gelegenheid en iets verder (63 km) en verder liep ik tot nu toe alleen een HM in Edinburgh en Nottingham. Op beide parcours een stuk sneller dan in 2015 en met minder moeite en vlak.

Aanvankelijk wilde ik dus ook voor de grap de marathon in Amsterdam gaan lopen. Vlak, rustig en eens zien of ik een normale tijd zou kunnen lopen. In 2014 startte ik immers daar maar stapte ik na 25 km uit vanwege ritmeproblemen. Dat ligt allemaal ver achter me inmiddels (als het goed is). Maar tot mijn verrassing bleek dat ik me in maart al had ingeschreven voor de 8K. Dat was ik vergeten en langzaam borrelde het plannetje naar boven om toch die 8K te lopen en te kijken of ik dat dit jaar dan ook sneller zou kunnen doen dan voorgaande jaren. Ik liep deze run in 2011 (goed), in 2012 via RWR met een haas (niet goed) en in 2013 (helemaal niet goed). Zou het dit jaar wel goed gaan?

Het is totaal niet belangrijk, maar ik vind het leuk en interessant om te kijken of die langzame training op die lage hartslag nu ook op deze afstand zijn vruchten afwerpt. Mijn absolute streven is <44 minuten, met <46 ben ik ook tevreden maar dat zou ik op zich jammer vinden. Ik heb voor de grap als uitstapje 6×800 mtr gelopen, 2×1.600 en 10×400 om aan het tempo te wennen. Dat tempo ging op alle afstanden prima. Nu dus nog bekijken hoe dat dan zal gaan op 8K continu. Inmiddels loop ik vaak continu en ook de HM liep ik natuurlijk continu. Wat dat betreft is de afstand dus een eitje, het is meer het tempo. Zou het lukken?

Ik zit dus nu braaf achter mijn scherm naar de route te kijken. Starten (opletten voor de tramrails), beetje links aanhouden, op 1.2 km bij de rotonde rechtsaf richting het Vondelpark, met 3.5 km onder het Rijksmuseum door, met 5 km over het bruggetje na de afslag naar rechts, met 6 km rechtsaf slaan een weg op en met 7 km weer bij de rotonde linksaf terug richting het stadion. Het stadion is maar 300 mtr dus dat is erg kort om te versnellen als het goed zou gaan dus dat kan vanaf de rotonde waar ik linksaf sla richting stadion.

Visualiseren helpt, dus ik ga straks nog een keer het parcours bekijken. Als ik het dan morgen toch ga doen, kan ik het net zo goed ‘echt’ proberen. Ik weet al wat ik aan ga trekken, kort rokje, korte mouwen shirt en mijn Pure Flow schoenen. Qua kousen de roze compressie sleeves en de CEP compressie sokjes. Dat is het. Verder geen poespas. Twee dextro’s in mijn zakje als mentaal dingetje (niet omdat het nodig is) en eventueel (afhankelijk van het weer) een nat zakdoekje in mijn achterzakje van het rokje.

Zo ga ik het doen en het plan is dus om elke kilometer binnen 5.30 minuten te lopen en eventueel in de laatste kilometer iets te versnellen. Elke seconde telt met deze korte afstand maar ik mag niet te snel beginnen. Het lampje van de hartslagmeter moet ik nog even afplakken want dat leidt af. Achteraf kan ik zien wat ik gedaan heb en of de hartslag netjes over de 158 heen zal kruipen. Ik gok dat ik de eerste 4 kilometer <158 zal lopen en daarna eroverheen ga. Hoop ik tenminste. We zullen zien, wordt vervolgd.

25.09.2016 – nottingham HM – 21 km

Gisteren hebben we nog gelopen vlak voor deze HM. Misschien niet handig maar eigenlijk hebben we al een heleboel gedaan wat je anders ook niet zou doen. Zo fietsten we 2 dagen met bepakking en overnachting en hebben we al bijna elke dag verder gelopen. Maar vandaag dan toch de HM. Ik liep deze run tweemaal eerder. In 2011 was dit mijn allereerste HM en ook de eerste marathon werd hier gelopen in 2013. Het parcours is tamelijk lastig. In 2011 verslikte ik me daar al in maar vorig jaar kondigde de organisatie trots aan dat ze een uitdagender parcours hadden gemaakt met meer klimmetjes. Dat het dit jaar weer veranderd was, zag ik pas na afloop (of beter gezegd: merkte ik pas tijdens het lopen).

Om 6.15 reden we weg bij de cottage. Althans, voor de eerste keer want ik wilde mijn giletje nog meenemen en toen bleek de sleutel van het huisje ineens zoek. Heel handig maar uiteindelijk bleek de sleutel gewoon in het vakje te liggen. Iets later weg dan geland dus maar we hadden nog alle tijd. Deze keer geen mist zoals vorig jaar maar wel regen onderweg. Het zou mij benieuwen wat voor weer we zouden krijgen vandaag.

Op 38 km van de bestemming stoppen we even voor een plasje en om te tanken en dat doen we nogmaals op 11 km voor de bestemming. Daarna rijden we om 8 uur het terrein al op en rijden door naar het begin van het weiland en parkeren de auto. Dan begint het wachten want we zijn natuurlik veel te vroeg voor de start. Rond 9 uur zullen we pas richting startvak gaan. Het weer is aardig, geen mist en niet al teveel wind. Misschien iets te warm voor het fijne maar dat hoort er allemaal bij. Behalve vorig jaar was het iedere keer enorm warm. S. gaat even op het terrein kijken en ik blijf bij waf die even voorin zit.

klik voor groot



Als S. terugkomt, wordt hij aangesproken door een oude dame die naast ons staat. Ze probeert S. van alles uit te leggen. Dat ze 82 is, 20 jaar marshall was geweest en nu de mini marathon loopt oor een goed doel. Maar vooral probeert ze te vertellen dat ze een prijs heeft gewonnen. Het krantenartikel zit zelfs op haar shirtje gespeld en ze wappert met een papiertje voor S. die er weinig van begrijpt. Grappig dat zulke dingen zo belangrijk zijn voor mensen. Ik lig in een deuk en ga ondertussen maar vast mijn nummer opspelden en mijn schoenen aantrekken. Ik ben wel benieuwd hoe de nieuwe schoenen lopen. Elk jaar was hier wel wat qua schoenen. Het allereerste jaar kwamen er per ongeluk verkeerde schoenen uit de tas, tijdens de marathon moest er een zooltje uit de Kinvara en kreeg ik mijn schoen niet los onderweg. Dit jaar gaat het vast allemaal prima.

klik voor groot


Daarna gaan we dan toch maar eens richting de startvakken en de dixies. Ik dring een beetje voor, doe nog een plas en daarna wandelen we over het weiland. Het gras is best hoog en een beetje nat. Maar ik krijg gelukkig geen natte voeten dus dat valt weer mee. Het veld loopt nu toch wel snel vol maar je zou niet zeggen dat hier een kleine 10.000 man aan de start verschijnt. De sfeer is gemoedelijk en rustig. Woef zit overigens nog wel in de auto. Dat kan prima qua temperatuur en straks haalt S. haar weer op en zal met haar gaan fietsen in de kar om mij daarna langs het parcours te zien.

klik voor groot



Het is allemaal makkelijk te vinden en we kennen de weg inmiddels. Ik moet naar het blauwe vak en dat is aangegeven met gekleurde vlaggen. We lopen langs alle andere kleurtjes en ik loop het startvak in. Het is nog niet druk maar het is ook groot genoeg. Geen dringen en gedoe zoals bijvoorbeeld bij de start van de Berenloop vorig jaar. De hekken zijn ook laag dus je hebt niet het gevoel dat je opgesloten zit zoals in Rotterdam.

klik voor groot



Het is best koud om te wachten en ik spring wat op en neer en kijk om me heen. Ik heb al lang geen idee meer hoe de route loopt ook al heb ik gisteren daar wel serieus naar gekeken. Het is een route die niet te onthouden is met al die rare bochten dus dat is dan jammer. Ondertussen maak ik een plannetje voor de run. Ik wil elke 5 km in 31 minuten lopen. Dat is langzamer dan in Edinburgh waar ik natuurlijk onder de 30 minuten liep en op een prachtige tijd uitkwam.Maar dit heuvelachtige parcours zal al lastig genoeg zijn en dus maak ik dit plannetje. Ik hoop rond de 2.11 uit te komen als finishtijd vandaag. Daar zou ik heel blij mee zijn. In 2011 liep ik hier 2.19 en in 2015 liep ik 2.17 dus dat zou al ambitieus genoeg zijn. In 2015 maakte ik overigens nog de fout om (weer) mee te gaan met een pacer. Dit jaar zou ik dat niet doen. Mijn eigen plan trekken en zo proberen te lopen.

klik voor groot

Om 9.30 klinkt het startschot voor de elite lopers in de vakken voor me. Daarna gaan we in waves van start voor onze eigen run. S. vertrekt inmiddels terug naar de auto omdat hij de doggyride nog moet opbouwen, woef erin moet doen en op pad moet voor het stukje fietsen naar het punt waar hij me gaat zien. Ik heb niets bij me vandaag, alleen wat dextro in mijn zakjes en een tissue. Onderweg hebben ze hier waterzakjes die heel goed vast te houden zijn en die zal ik dus onderweg ook aannemen, plus water van S. en eventueel een spons.

Terwijl ik van start ga, maakt S. wat foto’s onderweg. Veel mooier dan wat ik zie onderweg overigens.

klik voor groot

Dan kan ik ook eindelijk weg. Het begin is erg druk. Ik kijk op mijn horloge en zie dat de eerste kilometer al achter ligt op mijn schema. Dat valt tegen en komt alleen door de drukte. De tweede kilometer gaat iets sneller en ik ben weer bijna op de schematijd. Dat gaat dus weer een stuk beter. De route is heel anders dan vorig jaar en meteen moeten we al klimmen. Dat valt niet eens mee maar ik ben inmiddels wel wat gewend en loop stug door, schakel qua ademhaling en ren weer naar beneden. Ik weet dat we richting castle gaan en dat het daar echt even omhoog loopt. De route is echter vernieuwd, want we nemen een andere weg over grote keien. Rechts loop een marshall als een idioot te fluiten en te proberen mensen van de stoep weg te krijgen. Niemand die snapt waarom hij dat wil maar dan ineens komt de hele meute tot stilstand. Werkelijk totaal tot stilstand. Wat is er aan de hand? Achteraf vermoed ik dat de marshall probeerde de meute wat meer te laten trechteren zodat de stroom smaller zou worden en alsnog langs het castle zou kunnen. Wij dus niet en ik hoorde van een andere loper die achter me liep dat het later was opgelost. Maar hier stond ik dan. Ik bleef op de plaats dribbelen omdat ik bang was dat ik anders zware benen zou krijgen. De tijd tikt door en ik ga heel erg mijn best doen om hier even niet aan te denken. Straks gewoon weer opnieuw beginnen en doen alsof dat niet gebeurd is. Ik zie dat er ruim een minuut voorbij is als we weer op gang komen. Niet aan denken nu. Gewoon doorgaan. Ik hobbel over keien omhoog en het volgende stuk is zwaar. Omhoog en omlaag. Vervelender dan vorig jaar. Niet zeuren, gewoon doorlopen. Beetje tijd inhalen bij de stukjes naar beneden, schakelen en goed met hoge cadans omhoog. Zo heftig is het allemaal niet het is alleen geen biljartlaken. Liep ik gisteren niet gewoon over twee kilometer omhoog? Nou dan, dan stelt dit dus niets voor.

Zo mijmerend hobbel ik door. Het valt me niet mee maar dat hoeft ook niet tijdens een run. Ik ga straks S. ergens zien. Hij zal de vlag van de doggyride omhoog houden en dat blijkt een gouden greep. Ik herken hem heel makkelijk! Ik pak snel tijdens het lopen de spons, wis mijn gezicht even en loop door. S. rent daarbij met me mee.

klik voor groot

De eerste 5 km zijn veel te langzaam gegaan. Ik zie de tijd, 32 minuten nog wat en reken uit wat de tijd per kilometer was. Is dat nou 6.25 min/km voor deze eerste 5 km? Allemachtig wat langzaam. Nog langzamer dan de eerste 5 kilometer in 2015 (met de eindtijd van 2.17). Mmmm. Ik reset in gedachten en begin aan de tweede lap van 5 kilometer. Die moet ik dan maar proberen weer in 31 minuten te doen. Ik vind het onwijs zwaar met die stomme klimmetjes. Het is ook best warm eigenlijk. Inmiddels loop ik met een waterzakje van de organisatie. Lekker om te drinken maar ik krijg er niets uit voor mijn tissue om mijn gezicht nat te maken. Dat is jammer. Straks ruilen voor een softflask van S.

Inmiddels lopen we door Wollaton park. Ik weet al dat we niet meer over de campus lopen. Dit park is ook niet vlak. Grrrrr. Straks ga ik S. zien als ik het park uitkom volgens mij. Inmiddels is de tweede lap van 5 km al voorbij en liep ik inderdaad zo goed als 31 minuten over de lap. Prima. Als ik dit nou gewoon kan volhouden, dan rolt er misschien nog wel een aardige tijd uit en ben ik dik tevreden. Maar ik ben nog niet eens halverwege dus eerst maar eens verder lopen.

Ik zie de vlag en zie S. rechts bij de uitgang van het park. Helaas komt er net met veel geschreeuw een rolstoeler aan ie ook rechts de meute voorbij wil. Ik kan gelukkig nog naar rechts. Softflask wisselen en de spons aanpakken. S. rent zich rot om me een klein stukje bij te houden. Niet dat ik nu zo snel ga, maar hij staat daar rustig en ook nog eens met alle spulletjes in zijn hand en dan bedenk ik ineens wat ik eigenlijk wil. Wat een schat is het ook! Ik ben blij met mijn spons en waterflesje en loop weer door. Op naar de derde lap van 5 km.

klik voor groot

Nu komen er allerlei stukken met keerpunten en delen waar je dus een stroom lopers ook de andere kant op ziet gaan. De eerste loper zag ik al voorbij racen op weg naar de finish. Mooi gezicht als je zo iemand ziet lopen. Dat is pas echt hardlopen natuurlijk. Ik doe maar een beetje joggen als ik daar naar kijk. Maar ik zeg tegen mezelf dat dit mijn niveau is en dat ik het ook best goed doe voor mijn doen. ‘Ik ben sterk en ik ben fit’. Ik herhaal mijn mantra nog maar eens. Het valt me niet mee deze run maar ik vind het op zich ook leuk om te proberen mijn plan te volgen, dus het tempo dat ik wil, mooi continu lopen en dan ook nog met een gezonde hartslag. Zou dat lukken? Ondanks de route? Ik ga er echt mijn best voor doen en laat me door niets ontmoedigen. Noch de stop bij het castle, noch de snelle lopers die me inmiddels links voorbij racen de andere kant weer op. Ik ben wat tijd kwijt door dat gedoe bij het castle, maar daar kan ik zelf niets aan veranderen dus dat is dan maar zo. Verder geen excuus om dan te vertragen of iets dergelijks.

Inmiddels ben ik alweer een stukje verder natuurlijk. Zo grappig al die innerlijke dialogen onderweg. Praten tegen jezelf, uitrekenen of alles een beetje op tempo loopt en body sensing. Gaat alles nog goed?

klik voor groot


De derde lap gaat ook ongeveer in 31 minuten dus dat is niet slecht eigenlijk. Zou er dan toch echt een redelijke tijd inzitten voor dit parcours? Kom aan, nog maar een lapje van 5 kilometer dus dat stelt niets voor. Eigenlijk gaat dat ook best goed. Misschien ben ik te voorzichtig maar ik wil eerst de vierde lap van 5 kilometer rond die 31 minuten lopen. Pas dan zal ik de totaal tijd open klikken en eventueel versnellen. Ik heb echt geen idee hoe lang ik zou kunnen versnellen zo aan het einde. Ik reken een beetje uit wat de tijd zou kunnen worden. Mijn schema van 31 minuten zou rond de 2.11 moeten uitkomen. Maar met de extra minuut bij het castle is dat dus 2.12 minimaal denk ik.

Ik moet nog een stukje dus eerst maar eens netjes op schema doorlopen.

klik voor groot

Ook de vierde lap gaat mooi rond de 31 minuten. Ik klik de verstreken tijd tot nu toe aan op deze afstand. 2 uur en 5 minuten en nog wat zie ik staan. Dat is niet slecht! Ik moet nog iets van 1.200 mtr en zet aan. Dat zal me toch zeker wel lukken? Ik zie de tijd langzaam verspringen…. 2.06 en 2.07 waar is het nu ongeveer? Ik loop richting het water, zal dan rechtsaf slaan en weer langs het water lopen en uiteindelijk rechtsaf slaan richting de finish boog. Daar zag ik vanmorgen een bordje met 350 mtr. Dus bij die afslag is het nog 350 mtr. Dan sla ik al rechtsaf bij het water. Langs de weg ligt een jongen compleet out. Gelukkig zijn er al mensen bij. Wat een naar gezicht is dat toch. Maar ik ben het niet, ik ga goed en ben lekker bezig. Nog een klein stukje…. De tijd verspringt sneller richting de 2.10 dan ik wil maar ik weet zeker dat ik goed aan het lopen ben. Zal ik de 2.12 gaan halen? Dat is schematijd plus die ene minuut?

Ik ren over het gras. Lopen lopen…. he jammer de 2.11 haal ik net niet meer. Maar wel de 2.12 en ik ben dik tevreden. Onderstaand een bewerkte foto die gemaakt is op de finish matten. Inmiddels vragen ze 20 pond voor een foto dus ik ben zo vrij geweest om de watermerken er een beetje uit weg te werken en de foto dus niet te kopen. Op de andere foto kreeg ik ze niet weg maar toch leuk voor het idee.

klik voor groot


Vorig jaar 2.17 dus dat is echt een verbetering. En dat mooi vlak zonder verval en met een mooie hartslag (gemiddeld 145) zonder gedoe. Het laatste stuk heb ik versneld tot 5.50 min/km. Zou ik te voorzichtig zijn geweest? Had ik moeten proberen de minuut goed te lopen? Ik weet het niet en ik zal het ook niet weten. Vorig jaar startte ik de eerste 5 km lap op 6.10 min/km en kwam er uiteindelijk niks van terecht. Dit jaar volgde ik mijn plannetje en had ik helaas vertraging bij de stop. Maar daarna geen gekke dingen meer en vlak gelopen. Dat vind ik toch wel leuk eigenlijk.

Ik krijg de medaille en een tasje met water en ga op zoek naar S. Ik zie het vlaggetje al maar dan krijg ik iets keihard tegen mijn hoofd aan. Een champagnekurk die een idioot kennelijk de mensen inschiet. Wow dat is hard! Gelukkig heb ik een hard hoofd en ik loop naar S. en woefje die allebei blij staan te wachten. Iemand maakt nog een foto van ons samen.

klik voor groot

We lopen daarna naar de auto en gaan woef verzorgen. In het heetst van de strijd is S. helemaal vergeten om woefje om 11 uur wat eten te geven. Dat gaat er dus nu in als koek.

klik voor groot


Ik ben wel tevreden eigenlijk maar het is een lastige loop. We laten woefje nog even uit en rijden het terrein af. Dat gaat iets beter dan voorgaande jaren doordat het parcours verlegd is. Daarna gaan we naar de dierenwinkel om voer te halen voor woef. Dat hadden we beter niet kunnen doen want we kunnen niet meer naar huis rijden zoals we wilden vanwege het marathon parcours. We rijden gigantisch om en zien ondertussen wel zielige lopers langs de weg op het marathon parcours. Die lopen er niet mer zo frisjes bij terwijl ze toch pas 3 uur onderweg zijn en nog een heel stuk moeten. Afschuwelijk. Blergh. Ik ben blij dat het er voor mij op zit in ieder geval.

Op naar de volgende run dan maar weer.

gegevens:

* 21 km
* 19 graden
* finish time 2:12:12

september 296 km – 2016 totaal 3.073 km

tracer – 47 km
rapa nui – 563 km
hoka bondi b – 383 km
hoka clifton 2 – 164 km
hoka bondi 4 – 263 km
hoka stinson lite 3 – 32 km
hoka mafate speed – 136 km
minimus MT – 51 km
pure flow – 454 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 25 km

29.05.2016 – edinburgh HM – 21 km

Vandaag is dan weer de dag van de HM in Edinburgh. Ik liep hier in 2012 voor de eerste keer de HM en liep hier vorig jaar ook de HM. In 2012 liep ik een PR (2.08.29) na een zwaar schema dat ook nog eens voor allerlei problemen achteraf zorgde. Vorig jaar liep ik maar 20 seconden trager en veel vlakker en fijner zonder schema en gedoe. Dit jaar heb ik ook geen specifieke training voor deze HM gedaan. Ik heb hier nog enkele keren wat continu rondes gedaan en twee korte tempo runs. Verder vooral veel kilometers gemaakt en leuke dingen gedaan samen met wafje. Ik was dus erg benieuwd hoe het zou gaan eigenlijk. Mijn HF training zou zijn vruchten af moeten werpen en echt idioot vermoeid was ik ook niet want we hebben de laatste weken niet veel hoogte meters gemaakt. Ik zou blij zijn met alles onder de 2.10 maar stiekem hoopte ik wel op iets van 2.07 zodat ik mijn oude PR zou verbeteren.

We zouden om 6 uur vertrekken met twee auto’s en de fiets en weer proberen de auto in Musselburgh bij het sport centre te parkeren. Daarna zou D ons weer naar Edinburgh brengen. Ook dit jaar met de fiets, alleen dit jaar onze eigen fiets die we nu eenmaal bij ons hebben. Wel zo makkelijk omdat daar ook een tas op past dus geen gedoe met rugzakken en plaats gebrek. Zo gezegd zo gedaan. Het vertrek zou een beetje vroeg zijn maar dat kwam doordat D nog een klus te doen had in de ochtend. Niks aan te doen, wij zijn al erg blij dat het op deze manier kan. We hadden van te voren al alles klaar gemaakt. Zakje met reserve renkleding (onderhemd en dun lange mouwen shirt voor het geval dat), tasje met ondergoed en joggingbroek voor na de loop. Verder een spons, en wat softflaskjes met water. Daar zouden het wel mee kunnen uitzingen dacht ik.

Woef is al twee keer kort uit geweest voordat we vertrekken en klokslag 6 uur rijden we weg. Ik heb een complan een een bakje havermout gegeten. De fiets hebben we gisteren al in de taxi gezet om tijd te sparen.

klik voor groot


Onderweg is het maar grijs weer en er vallen zelfs miezer druppies op mijn raam van de auto. Maar ik weet al dat het warm gaat worden vandaag en laat me niet van de wijs brengen. Kort rokje, korte mouwen en dat is het dan. Die 7 graden op dit tijdstip zegt me niks. We kunnen de auto kwijt in Musselburgh tot mijn verrassing en om 6.45 staan we al op London Road vlakbij de start.

klik voor groot

Het is nog heel stil bij de start plekken en we gaan maar een stukje wandelen richting het hotel waar we eerdere jaren even van het toilet gebruik maakten voor de race. Dat is vanaf hier een stukje lopen maar dat is prima. Onderweg maak ik zelfs eerder al gebruik van de dixies die nu nog helemaal leeg en ongebruikt zijn. Dat is maar vast gedaan.

klik voor groot



Als we teruglopen vanaf het hotel, is het al een stuk drukker geworden dan op de heenweg. Overal mensen in renkleding. Dik, dun, groot en klein echt alles zie je lopen. We gaan rustig richting London Road. Geen idee waarom ik hier start dit jaar en niet op Regent Road waar je eerst zo lekker naar beneden kan denderen vanaf de start. Jammer maar niks aan te doen. Ik ben blijkbaar een stukje opgeschoven want vooraan staan de elite lopers en daarna komen de andere kleuren van het startvak. Het is rustig en gemoedelijk. Niet dat achterlijke duwen en dringen zoals in Nederland. Op de Berenloop stond je als een sardientje in een startvak te wachten. Verschrikkelijk. S. heeft de fiets aan een paal gemaakt en zo wachten we rustig af op de start.

klik voor groot


De tijd gaat best snel voorbij maar het is ook best koud om zo te wachten eigenlijk. Toch ben ik happy met wat ik aan heb. Ik warm waarschijnlijk heel snel op tijdens het lopen dus ik maak me totaal geen zorgen. Het enige waar ik me zorgen over maak is de spibelt met mijn kleinste softflask water op mijn rug. Dat had ik vorig jaar ook, maar heb ik met dit rokje dit jaar niet geprobeerd. Ik spreek af dat S. even zal opletten of ik achter me ga graaien net na de start en eventueel dat ding weer aanpakt als het niet goed zit.

klik voor groot




En dan ineens is het tijd en gaan we. Ik probeer keurig op de mat mijn horloge in te drukken. De autolap staat op 5 km laps en ik heb alleen lap time en lap distance in beeld. Ik kan terugklikken naar een scherm met totale afstand en totale tijd in beeld. Actuele looptijd heb ik niet want dat is minder betrouwbaar dan de afstand en de tijd. Dat reken ik zelf wel uit.

Maar dan gebeurt het. Zodra ik in beweging kom, zakt mijn rokje bijna over mijn kont. Of dat nou door het flesje komt, weet ik niet maar dit is afschuwelijk. Ik graai meteen achter me en S ziet het gelukkig. Hij kan veilig de spibelt van me aanpakken. Dan maar niet. Ik zie hem vast onderweg nog mocht ik een slokje water willen. In de zakjes van mijn rokje zitten dextro’s voor de zekerheid en daar kan ik gewoon bij. Ik trek gauw aan het koordje en het rokje zit daarna wel goed. Ik moet wel even af en toe voelen of ik niet in mijn blootje loop maar volgens mij zit alles nu goed.

klik voor groot


Ik hobbel vrolijk tussen de massa en kijk af en toe op mijn horloge. Het gaat ietsje sneller dan gepland maar niet te snel hoop ik. Ik zou het gaaf vinden als ik elke 5K lap binnen 30 minuten kan lopen. Alles rond de 6 min/km lopen zoals ik nou zo lang eigenlijk al hoop te kunnen lopen. Niet te snel, niet jezelf kapot lopen in het begin. Ik kijk dus geregeld op mijn klokje maar dat is all in the game. Het loopt allemaal prima tot nu toe maar ik ben nog nergens natuurlijk.

klik voor groot


De route is vrij saai en ik kan redelijk inschatten waar ik zal zijn op welke afstand. De 10K meet mat ligt op de boulevard langs de zee. De eerste 5K gaan goed. Ik zie 28 nog wat op mijn schermpje staan. Dat is wat te snel maar het voelt goed. Nu de tweede 5K lap nog! Ik heb wel al vrij snel mijn bril aan S. afgegeven. Het is echt leuk en fijn dat ik hem dit jaar op zoveel plekken zie staan. Hij valt ook goed op vanwege zijn gele windjack op de fiets. Dat is fijn want dan kan ik gebaren wat ik wil. Ik veeg met mijn hand over mijn hoofd en hij snapt dat ik een spons zou willen. Dat gaat bijna verkeerd want er zit geen water op maar ik gris ook een softflask mee en sprenkel wat water op de spons. Heerlijk want ik heb het al vrij warm. Met die spons links en de softflask rechts in mijn hand loop ik verder. Daar heb ik geen last van. De rare spons in de vorm van het lopertje kan je heel makkelijk vasthouden dus dat gaat verder prima.

klik voor groot


Ik ga over de 10K mat op de boulevard met een tijd onder de 1.00.00 dus ook de tweede 5K lap was onder de 30 minuten. Nu nog een 5K lap richting Musselburgh. Ik heb al een stuk achter twee mannen aangelopen die voor mijn gevoel net iets te langzaam liepen maar wat wel even prettig is. De eindeloos rechte saaie weg is echt niet leuk. Een stuk langs de weg, daarna over een bruggetje naar Musselburgh. Inmiddels heb ik al enkele dextro’s genomen. Bijgeloof maar nu ik ermee begonnen ben, neem ik elke 2 km er eentje. Af en toe neem ik een slokje uit mijn softflask en ik gebruik lekker de spons. Ik wissel ergens een keer mijn flesje met S. langs de weg en iemand gooit een keer water uit zijn flesje over mijn spons. Verder neem ik niks aan van de organisatie. Niet nodig, ik stop nergens en loop rustig in mijn tempo door.

In Musselburgh raak ik de mannen kwijt. Ze blijven ergens even achter en komen vervolgens niet meer op tempo dus loop ik door en loop de rest alleen. Ik pik ook het tempo weer wat op. Ook de derde lap is binnen de 30 minuten. Ik loop nog steeds op schema voor een PB. Zou het eindelijk eens gaan lukken? Ik reken niet alles uit maar ik ben in ieder geval tot nu toe sneller dan vorig jaar. Toen liep ik 6.05 min/km uiteindelijk over het hele stuk gemiddeld en nu loop ik dus nog steeds onder de 6 min/km. Afwachten maar. Het dodelijk saaie op en neer lopende stuk langs de racecourse komt er nog aan en ik mag niks verliezen.

klik voor groot

Ik loop langs de racecourse en ga over de rotonde naar het keerpunt. Dat vond ik in 2012 ineens heel ver weg. Ik verloor toen enorm veel tijd en was afgeleid door de stoet lopers die al de andere kant op aan het lopen waren. Ik had het warm en moeilijk. Nu niet. Ik zie even dat de eerste kilometer na de 15K lap een seconde boven de 6 min/km ligt. Nee dus. Dat is nergens voor nodig dus ik zet aan en corrigeer mijn loophouding. De tweede kilometer is alweer keurig in het gareel en ik zie een getal onder de 12 minuten. Dat gaat goed. Hoppekee. Na 18 km is het keerpunt daar. Nog maar 2 km in deze laatste 5 km lap en dat gaat me gewoon lukken toch? Het gaat nog steeds goed. Ik ben niet idioot moe, mijn lijf doet het ook prima. Terug naar de rotonde nu. Ik ga bewust niet op mijn andere scherm kijken naar totale afstand en totale tijd. Eerst die laatste 5K lap afmaken. Als het signaal klinkt en ik wederom onder de 6 min/km ben gebleven, word ik wel erg nieuwsgierig. Waar brengt me dit nou? Ik reken snel uit…. 5 seconden maal 21 km is 105 seconden. Dat is ruim anderhalve minuut…. Zou ik ergens op 2.07 lopen dit jaar? Dat zou wel gaaf zijn met een oud PB van 2.08.29. Ik hobbel door, probeer nog wat te versnellen want ik ben er nu bijna volgens mij.

Ik tover uiteindelijk mijn andere scherm voor me…. Waat? Onder de 2.03 op deze afstand en ik moet niet eens zoveel meer. Nu weet ik dat je over 500 mtr nog bijna 3 minuten doet dus ik reken mezelf nog niet rijk. Maar ik loop en loop toch net wat harder. Ik zie dat ik het niet meer haal nu om onder de 2.05 te blijven maar ik ga over de finish met 2.05.27 zelf geklokte tijd. Watte? Zou dat echt kloppen? Drie minuten sneller dan mijn PB uit 2012 en ook nog eens voor de allereerste keer eindelijk onder die stomme 2.06???

Ik krijg een medaille en een finisher tasje en ga naar de uitgang waar ik S al zie staan.

klik voor groot


Ik vraag wat hij denkt dat ik liep…. 2.08? Nee…. 2.05.27 zelf geklokt. Ik kan het niet echt geloven maar dat is wat ik zag op mijn horloge. Ik ga me gauw omkleden in warme kleren en daarna lopen we terug naar de fiets.

klik voor groot


Babbelend over hoe het allemaal gegaan is zowel met S onderweg op de fiets als met mij op de route, lopen we terug naar de auto. Het is wel prettig om even te wandelen. Heerlijk dat de auto zo dichtbij staat en dat we niet met de bus terug naar Edinburgh hoeven.

Als we bij de auto aankomen, zit er een briefje onder de ruitenwisser van D.

klik voor groot

Ging het goed? Jazeker! Did you enjoy it? Nou op zich wel want ik heb gewoon goed en vlak gelopen.

Onderstaand drie foto’s van de organisatie die ik weer voor heel veel centjes moest kopen. Eentje van de finish (links boven), eentje van onderweg met mijn poppetje in mijn hand en eentje van het stuk langs het park aan het begin (onderste)

klik voor groot


Op de terugweg halen we nog wat voer voor woef en daarna gaan we gauw naar huis om met haar te gaan wandelen. Ze was immers best lang alleen. Helaas kan S. hier geen F1 live bekijken dus gaan we een lekkere steak eten in het dorp.

Later zie ik op de computer dat mijn eigen tijd klopt met de officiele tijd. Een PB van 2.05.27 waar ik toch wel happy mee ben. Misschien had het zelfs nog wel sneller gekund, maar ik heb keurig vlak gelopen en ook ‘makkelijk’. Ik ben dik tevreden. Op naar de volgende run dan maar weer.

gegevens:

* 21,29 km
* 13 graden – droog geen wind
* finish tijd 2.05.27 PR (2012: 2.08.29) – (2015: 2.09.54)

mei 356 km – 2016 totaal 1.861 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka clifton 2 – 50 km
hoka bondi 4 – 248 km
hoka stinson lite 2 – 277 km
hoka stinson trail – 548 km
minimus MT – 51 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 25 km
(pure flow race 45 km)

19.03.2016 – cragside – 26 km (met 10K race)

Vandaag ga ik weer een 10K race lopen op Cragside, net zoals vorig jaar. Dat was toen een hele leuke dag met eerst de race en daarna de verkenningstocht over het estate samen met woef. Ik heb toen met alle foldertjes in de hand alles bekeken en gelezen onderweg. Voor vandaag had ik ook een rondje aan de andere kant van de weg uitgezet, waarbij ik ruines van een castle zou kunnen gaan zien. Maar ik kon natuurlijk ook gewoon weer over het estate lopen, aangezien ik daar nog lang niet alles gezien had. Eerst maar eens de race!

De wekker ging al vroeg en snel kleedde ik me om voor de run en maakte alles klaar voor vertrek. Ik had gisteren al van alles klaar gelegd. Zo nam ik een setje droge kleding mee voor het tweede deel van de dag, trail schoenen en wegschoenen, de spullen voor woef etc. Een hele volksverhuizing weer, maar alles ging op rolletjes. Toen ik in de auto zat, besloot ik toch nog snel een ander shirt uit de kast mee te nemen. Een dunner shirt voor het geval dat…. De run zou immers pas om 9.30 starten en je weet maar nooit!

De rit naar het gebied is prachtig en om klokslag 8 uur reden we het terrein van Cragside op. Vorig jaar was ik er ook om 8 uur en dit jaar zouden veel meer mensen meedoen. Beter een beetje vroeg en geen gestress. Ik wilde toch eerst nog even wandelen moet woef dus dat kwam goed uit. Ik haalde mijn startnummer op, ging naar het toilet waar nog geen rij te bekennen was en ging daarna op pad voor een wandeling met woefje.

klik voor groot



Omdat ik zo vroeg ben, kan ik mooi nog even naar het Pumphouse doorlopen met de pompen en Archimedes schroef. Dat maakt net een mooi rondje voordat ik terug ga naar de auto en me klaar ga maken. Het power house is open, dus ik kijk nog even binnen. Gek genoeg zijn de pompen leeg en loopt er geen water door de schroef buiten. Bezuiniging zeker.

klik voor groot

Ondertussen zie ik ook de aanrijroute en alle auto’s die in de wacht staan om het terrein op te kunnen. Langzaam begint de race drukte te komen. Er staat een enorme file die het parkeerterrein nog op moet…. Ik vind dat dan zo’n overgang. Van het stille bos en de rustige vredige wandeling ineens de buzz van de race en alle drukte eromheen. Ik wandel terug naar de auto en ga even bij woefje zitten. We hebben nog even tijd.

klik voor groot

Daarna ga ik mijn buitenkleding uittrekken en eens bedenken of het goed is wat ik draag voor de race. Ik speld mijn nummer op, prop mijn autosleutel in het zakje van de tight en ben klaar. Hoewel. Dat shirt… Misschien een beetje warm voor een snelle run? Hoewel het natuurlijk maar 6 graden is, staat er weinig wind dus ik besluit toch om het shirt aan te trekken dat ik nog ben gaan halen voordat ik vertrok. Dat is een dun lange mouwen shirt en dat lijkt me toch beter. De start is toch een kilometer nog lopen, dus ik kan lekker opwarmen!

En dan is het zo ver. Ik sluit de auto af, laat woefje achter en ga richting start. Dat is ruim een kilometer de etsate drive opwandelen. Die kilometer lopen we straks dan eerst lekker naar beneden, daarna langs het visitor centre en zo verder over de estate drive. Helemaal verhard is de race maar wel met een vreemd hoogteprofiel. Eerste kilometer dus lekker afdalen, dan redelijk vlak, even een felle klim naar het 5 km punt en tussen 6 en 8 km 6% stijging over 2.000 mtr. Daarna naar beneden knallen naar de finish (als je nog benen hebt).

Ik wandel in stevig tempo naar boven en kijk ondertussen naar andere lopers. Dik dun, jong en oud, van alles zie ik voorbij komen. Lange broeken, hele korte broeken, mutsen, handschoenen en alles wat er maar mogelijk is. Ik weet inmiddels dat je je snel te warm kleed voor een race maar het blijft lastig want ijskoud starten is ook niet zinvol. Maar ik ben lekker warm door het wandelen met woef en de stevige warming up naar de start doet me ook goed. Mijn handen zijn warm en dat is fijn.

Op tijd ben ik bij de start en daar sta ik te wachten tussen 470 andere lopers. Volle bak dus want vorig jaar gingen er maar 300 mensen over de finish. De twijfel slaat weer toe. Wat doe ik hier eigenlijk? Ik ben al uren in de weer en heb nog geen meter serieus gelopen. In de tussentijd….. Het wordt 9.30 en de start is even uitgesteld. Ik weet niet wat er aan de hand is maar uiteindelijk klinkt dan toch het startsein. Ik mis aanvankelijk de startmat en druk te snel op de laptoets maar even later loop ik alsnog over de mat en start de tijd. En dan begint de afdaling. Lastig, want ik weet dat je je meteen te pletter kunt lopen als het te hard gaat…. Maar dit loopt wel erg makkelijk, en dat weet ik omdat ik nog op 2/4 aan het ademen ben. Voordat ik er erg in heb, zit de eerste kilometer er al weer op. Ik zie nog net hoe snel dat ging. Ik ga er maar van uit dat het goed gedoseerd is zo en loop rustig verder. Ik loop goed op tempo maar vind het lastig in te schatten hoe snel ik kan gaan zonder straks in de problemen te komen bij de klim. We lopen over het estate onder het poort van het house door. Deden we dat vorig jaar ook? Ik had het idee dat we er toen omheen liepen. Dit is leuk! Ik zie uberhaupt meer dan vorig jaar. Loop ik te langzaam dan? Ik doe echt mijn best om er een serieuze run van te maken en goed door te lopen. Misschien loopt het gewoon goed. Om me heen hoor ik veel gehijg. Ongelooflijk…. Ik zie nog steeds lopers in alle soorten en maten voorbij komen en ook haal ik lopers in.

De kilometers rollen langzaam onder mijn voeten door. Het ziet er niet slecht uit qua tijd en ik ben denk ik sneller dan vorig jaar. Maar dat zegt niks, want het tweede deel is het lastigste stukje. Dan komt daar ineens de klim bij het 5K punt. Dat valt niet mee, want ik merk dat ik – voor het eerst in eeuwen – vermoeide benen heb/krijg. Niet gek op de 19e loopdag inmiddels en met zoveel kilometers in de benen. Qua ademhaling en hartslag heb ik geen enkel probleem, maar ik voel mijn benen in de klim. Ik loop snel door tot het 5K punt zodat ik kan zien hoeveel tijd ik daarvoor nodig had. Niet slecht en ik besluit 6 stappen te wandelen tussendoor. Doortrekken en dan niet meer verder kunnen straks is zinloos en ik weet dat 6 stappen ongeveer 10 seconden kost. Ik voel het meteen want daarna loop ik weer mooi op snelheid verder. Ik oefende dat van de week toevallig nog toen ik RWR op 1.30/15 deed. Ik weet ook dat je daarmee eigenlijk geen tijd verliest. Daarna loopt het weer prima. Inmiddels zijn we bij Nelly Moss lake. Het water ziet er prachtig uit. De route is echt mooi en op deze manier is het wel leuk om een race te doen. Vanaf hier loopt de weg dus lekker omhoog maar eigenlijk valt het heel erg mee. Het lopen gaat prima, maar ik doe nog eenmaal de truc met de 6 stappen. Ik loop al een tijdje vlakbij een andere dame en hoewel ik dus die 6 stappen als reset doe, blijf ik gewoon achter haar lopen. Maar het voelt een stuk makkelijker. Dan ineens voel ik dat de stijging ophoudt en ik versnel mijn tempo. Dan komt ook het 8 km bordje in zicht en ik besluit ervoor te gaan. Ik weet dat het nog 2 km is, maar vanaf nu kan ik wel meer tempo gaan maken en de laatste kilometer ren ik echt hard. Veel makkelijker dan vorig jaar, en ik heb veel meer over. Ik kijk op mijn klokje en reken wat. Zou ik nog net onder de 58 kunnen blijven?

De route is net iets langer en ik klok af op 58.24 Dat is 41 seconden sneller dan vorig jaar. Dat lijkt weinig maar ik ben ik tevreden. Ik ben sneller, maar ook ouder geworden. Ik heb veel gelopen zonder rustdagen de afgelopen weken en met veel kilometers in de benen.
Tot mijn verrassing is er dit jaar zelfs een medaille. Toch ook weer leuk.

klik voor groot

Ik ga gauw naar de auto en geef woef te eten. Daarna ga ik terug naar de toiletruimte om me om te kleden in droge kleding voor het tweede deel. Er komen nog steeds mensen binnen (ik laat er meer dan 200 achter me)! Ik zie bij de finish de dame met de Chariot kinderbuggy en ik praat even met haar en probeer de kar. Ik zal binnenkort toch met de doggyride op stap moeten denk ik en we hebben daarvoor de juiste jogger stroller kit nodig. Maar ik twijfelde over de lengte van de armsteun maar de Chariot lijkt net zo lang en dat gaat prima. Dat zal dus wel goed komen neem ik aan. Voorlopig zal ik met de doggyride gaan trainen, eerst zonder woef en als het goed gaat, ook met haar erin.

Als ik bij de auto terug kom, moet ik natuurlijk nog even wachten totdat het eten van woef gezakt is voordat we kunnen gaan lopen. Ik ga lekker bij haar achter zitten en samen kijken we een beetje naar de mensen die langs lopen. Maar ik had niet gerekend op de belangstelling voor woef en de aandacht die ze kreeg. ‘What breed is that’? “Oh look how gorgeous’! Zo ging het een tijdje door. Ik ben maar mijn schoenen vast gaan wisselen en de spulletjes en beetje in zakken gaan doen, want woef werd toch wel geaaid daar achterin.

Uiteindelijk is er een uur verstreken sinds haar voedertijd en denk ik dat we wel op pad kunnen. Omdat ik best moe ben geworden, blijf ik op het estate en ga ik niet de moors in aan de overzijde. Hier op het estate kan ik net zo ver of kort lopen als ik wil en dat lijkt me geen gek plan.

Ik kies wel meteen een nieuwe route en ben verrast als ik van zo hoog ineens op het house neer kijk. Wat mooi!

klik voor groot

Het is even klimmen maar het uitzicht is de moeite waard. Daarna sla ik linksaf over een enorm modderig pad richting de lakes. Voordeel van modder is dat je niemand verder ziet.

klik voor groot

Ik heb gelukkig een kaart en er staan ook her en der bordjes dus ik zie dat we wel richting het lake lopen en dat blijkt ook te kloppen. Blijft mooi!

klik voor groot



Ik loop deze keer maar aan een zijde van het meer. Vorig jaar liep ik een rondje er helemaal omheen maar nu heb ik al een andere route gezien. Ik blijf nu aan de kant van het boathouse en loop daarna rechtdoor het bos weer in. Ik weet dat ik met een omweg ook bij een droogstaand meer kan komen waar een heel mooi rietgedekt boathouse is. Daar wil ik nog wel even heen!

We lopen door het bos en komen bij een uitzichtspunt. Jammer genoeg zijn de bomen zo hoog dat je weinig meer ziet. We lopen verder en ik laat deze keer de sheperd’s hut links liggen. Dat is echt een ruine herinner me. Grappig dat ik vorig jaar wel alles echt bekeken heb.

Na wat zoeken, kom ik bij het andere boathouse uit. Maar tot mijn teleurstelling is de boot die erin ligt helemaal bedekt met plastic afdekmateriaal waardoor het geen mooie foto meer wordt. Ik vond dat vorig jaar echt mooi.

klik voor groot


Daarna lopen we toch een klein stukje over de weg hoewel woef dat niet fijn lijkt te vinden. Ik loop nu een klein stukje over de estate drive waar ik vanmorgen met de race ook liep en ook in dezelfde richting. Wat een vervelend omhoog lopend stukje weg zeg. Ik ben verrast dat ik hier vanmorgen zo snel tegenop liep. Nu wandel ik dit stukje even want ik ben moe geworden blijkbaar en woef loopt ook al te sloffen. Het is wel mooi langs het water en straks over het bruggetje. Ik herinner me nog goed dat ik hier vanmorgen ook liep en dit is het laatste stukje van de stijgende weg.

klik voor groot

<

Dan wordt het tijd om weer eens terug te gaan. Er zal dan 25 km op de teller staan en dat lijkt me toch echt wel genoeg voor vandaag. Ik rommel nog wat met selfies op een mooi stukje van de route.

klik voor groot


Het pad ligt er verder prima bij en het is heerlijk weer. Wel bewolkt maar geen wind en prima temperatuur.

klik voor groot


Daarna neem ik een een of ander raar rotspad naar beneden en kom weer op een mooi punt waar ik uitzicht heb op het House.

klik voor groot

Nu zit het er bijna op. We lopen weer over de binnenplaats van het House en dan richting de parkeerplaats. Ik geniet nog even van het geluid van klaterend water dat naar beneden stroomt.

klik voor groot

Na 25,5 km staan we bij de auto. Het is nog niet erg laat dus we zijn straks op een mooie tijd thuis en vanavond kan ik nog even lekker zwemmen. Het was een mooi rondje maar ik ben blij dat we niet naar de moors zijn gegaan. Hoewel de afstand nu toch gelijk was, kon ik mooi elke keer besluiten of ik nog wel verder wilde. Dat kan niet als je eenmaal met een rondje begint ergens in de rimboe.

Prima dag, tevreden over de race en een medaille rijker.
Op naar een volgend avontuur maar weer.

gegevens:

* 25,5 km
* 9 graden
* lap: 10 km – finish tijd 58.24 – HS 150 (163) – cadans max 174

maart 272 km – 2016 totaal 1.050 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka bondi 4 – 196 km
hoka stinson lite – 680 km
hoka stinson trail – 310 km
hoka mafate speed – 430 km
minimus MT – 51 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11

08.11.2015 – terschelling: berenloop HM – totaal 21 km

Vandaag dan de berenloop. Vorig jaar liep ik die ook (en in 2011 en 2012). Eigenlijk komt die loop elk jaar in de verdrukking omdat het net na Nottingham valt. Het is dus meer een trainingsloop dan iets anders en dat is te merken aan de eind tijd. Dit jaar zou het al helemaal anders zijn door de heup en door de longen die nog steeds niet in orde zijn. Rustig aan dus en gewoon lopen.

We hebben gisteren woefje naar mijn zus gebracht en zijn daarna naar Franeker gereden. Weer veel later dan gepland overigens. Gelukkig regent het en waait het ook hard, dus we hebben geen dag uit onze handen laten glippen. We hadden namelijk oorspronkelijk het idee om te kaan kanovaren in de buurt. Maar daar was het dus helemaal geen weer voor geweest!

Ofschoon de bedden goed zijn (alleen raar opgemaakt waardoor ik met mijn voeten verstrikt raakte in de dekbed hoes), sliep ik niet lekker. Gesnurk en dat dekbed…. Maar uiteindelijk waren we weer gezond en wel op tijd wakker. We hadden even verschil van inzicht over ontbijt, maar keurig op tijd reden we richting Harlingen voor de boot die om 8.45 zou vertrekken. De overtocht was – net zoals vorig jaar – saai en langdradig. De overtocht duurt twee uur met de veerboot en er is verder niks te doen, anders dan mensen kijken en zitten. Niet echt de beste voorbereiding voor een loopje ook qua been. Ik besluit overigens om me op de boot nog even om te kleden en verwissel mijn lange tight voor een korte tight gezien het weer.

klik voor groot




Het is prachtig weer en ik ga even op het dek kijken of er nog wat te zien is.

klik voor groot



Maar ook aan de overtocht komt een eind en we zijn dan eindelijk op Terschelling. Daar speelt de band als vanouds. Dat is leuk. Overal mensen in renkleding natuurlijk! S. heeft weer een fiets gehuurd en gaat straks de fiets halen en bij de haven stallen voor later.

klik voor groot

Wij lopen richting Zeezicht om wat te drinken maar die tent blijkt gesloten! We lopen door en vinden uiteindelijk een restaurantje dat geopend is maar eigenlijk alleen maar thee heeft. Normaal zijn ze niet open, maar voor de berenloop wel. Beetje stom dus dat ze niet aansluiten bij de doelgroep van die dag en iets als appeltaart en warme choco ook bieden. Ook in de middag (als we terug komen daar omdat alles verder vol zit), blijkt dat ze niks hebben waar je nou na een loopje zin in hebt.

Maar rond 11.30 gaan we richting de startvakken omdat we weten dat het idioot druk was vorig jaar. Ook dit jaar weer. Al snel sta ik in een startvak dat drukker en drukker wordt. Je staat boven op elkaar en ik vind er niets aan. Ik denk aan mijn eerdere loopjes op Terschelling in alle stilte en rust. Ik denk aan de loopjes op Garderen waar we ook de hele dag in touw zijn maar op een ontspannende manier. Waarom sta ik hier eigenlijk?

klik voor groot




Uiteindelijk klinkt het startschot. Iedereen scheurt weg. Ik probeer mijn eigen tempo te vinden maar dat valt nog niet eens mee. We lopen Midsland uit op weg naar de oostkant. langs het water komt een bebop over. Ik herken het silhouet en het geluid. Niet die van ons want we hebben niks meegenomen. Overigens mag het natuurlijk niet over een mensenmassa maar het levert vast hele leuke beelden op zo met de zee als achtergrond.

klik voor groot


Ik loop verder en de eerste km zit er al snel op. Ik vind dat tempo een beetje te snel maar ik ben aangehaakt bij een dame en man dus hobbel mee. Uiteindelijk zakt de dame al snel in en besluit ik door te gaan. De man zal me later inhalen maar zonder dame. Ik probeer aan te haken bij andere lopers maar dat valt niet mee. Ik haal ze ofwel in, of ik word ingehaald met te hoog tempo. Raar is dat. Maar in tegenstelling tot vorig jaar, probeer ik dus wel iets deze keer.

klik voor groot



Mijn afgetrapte trail schoenen blijken geen goede keuze te zijn op dit wegdek. Ik voel me bijna vastplakken aan de weg. Domme keuze maar ik kan er niets aan veranderen nu. Op het strand heb ik er vast plezier van en op de longway zal het ook wel prima lopen neem ik aan (dat klopt ook). De eerste 5 km zijn te snel gegaan eigenlijk maar ik zie het wel.

Ik zie S. al snel langsfietsen en tot mijn verwondering heeft hij de gekke berenmuts op die we ooit in Aken op de kerstmarkt kochten. Wat leuk en.. wat herkenbaar nu! Ik zie vanaf nu elke keer vanuit mijn ooghoek ergens die beer en kan S. dus ook makkelijk vinden. Ik pak ergens een softflask aan voor 3 slokjes water en later bij de strandopgang neem ik 2 slokken chocomel tijdens het lopen. De bekertjes van de organisatie vind ik heel lastig om uit te drinken. Moet ik dus een keer oefenen denk ik (of niet). Ik verbaas me weer over de gigantische troep die alle bekertjes maken overal. De sponzen die erg welkom zijn, liggen ook overal. Ik weet wel dat het wordt opgeruimd, maar ik snap nog steeds niet waarom het geen cupless event wordt.

klik voor groot

Het lopen gaat op zich wel goed alleen klappert mijn linker oor verschrikkelijk. Ik hoor mezelf in mijn hoofd ademen en het trommelvlies klappert vrolijk mee. Irritant. Heup gaat wel aardig en het voordeel van die herrie in mijn hoofd is dat ik de kloink niet hoor. Schouders blijven ook netjes in de kom dus wat wil ik nog meer.

Ik probeer een beetje om me heen te kijken naar de beren en de natuur maar het lukt me slecht eigenlijk. Ik loop wel ontspannen maar toch is mijn ene hersenhelft aan het muiten merk ik. Ik ga maar over op mijn mantra ‘ik ben sterk en ik ben fit’. Want ook al klopt dat niet helemaal, het werkt wel. Ik loop alweer door de duinen richting de zee. Zal mij benieuwen hoe het strand straks loopt. In Garderen heb ik dat rulle zand wel wat kunnen oefenen.

klik voor groot


Na ruim 12 km komt de strandopgang. Dat valt mee en al snel hobbel ik over het eerste stukje strand dat heel rul is. Daarna is het eigenlijk keihard en komen mijn trailschoenen goed van pas. Het strand is geen enkel probleem en ik verlies helemaal niet zoveel tijd daar.

klik voor groot


Maar weer op gang komen over de Longway is dan weer iets anders. Vreemd genoeg begon de dag met prachtig weer en trok het helemaal dicht toen ik op het strand liep. Ik heb best koude benen gekregen van dat stukje in de wind. Het waait nog steeds een beetje maar niet erg en ik hobbel gewoon voort. Het stukje is wel vrij saai moet ik bekennen. Ligt het aan mij? Normaal is het natuurlijk heel mooi hier (weet ik) maar nu ‘moet’ ik ineens lopen en dan loopt anders. De eerste keer dat ik deze loop liep, vond ik het heel erg leuk en spannend. Overal beren, leuke sfeer, muziek bandje bij Paal 8, mooie opera muziek in het bos. Nu is dat er allemaal niet meer. Er staan mensen op verschillende punten en iedereen is enthousiast maar het doet me niets. Ik voel me eerder ‘te kijk’ lopen.

klik voor groot

Nog een klein stukje dan maar en daar komt het dorp alweer in zicht. Weer even over de verharde weg. S. staat nog rechts vlak voor het dorp maar ik mis hem, hoor hem alleen. Ik zal hem dus pas weer zien na de finish. Nog even wat draaitjes en stukjes door de straatjes van West Terschelling en dan is daar de finish al.

Ik heb moeite om S. terug te vinden maar met behulp van telefoons van andere mensen lukt het me uiteindelijk en kan ik iets warms aantrekken. We halen even het shirt op en gaan bij het restaurant van die ochtend wat drinken. De rest zit hartstikke vol.

klik voor groot



Om 16.15 pakken we de sneldienst naar de wal en om 17.15 zitten we weer in de auto naar mijn zus om woef op te halen.

klik voor groot

Daar eten we gezellig nog wat sushi en daarna gaan we richting huis. Ik vind eigenlijk al die moeite en tijd voor zo’n run teveel van het goede. Rijden, slapen ergens (nou ja niet slapen), twee uur op de boot, wachten op de start en dan in de avond weer naar huis.

De sfeer is wel leuk met alle enthousiaste Terschelling bewoners. Beren onderweg:

klik voor groot




De getalletjes zijn niet om over naar huis te schrijven natuurlijk

lap 1: 6:10 min/km – 142 (77%) – 148 (80%)
lap 2: 6:21 min/km – 146 (79%) – 150 (81%)
lap 3: 6:57 min/km – 147 (80%) – 157 (85%)
lap 4: 6:41 min/km – 149 (80%) – 158 (85%)
lap 5: 6:30 min/km – 154 (83%) – 160 (86%)

Op naar de volgende run dan maar. Het zou fijn zijn als die longen en holtes weer eens een beetje op zouden knappen!

gegevens:

* 21 km
* 13 graden
* HF gemiddeld 146
* finish tijd 2015: 2.16.57
* finish tijd 2014: 2.14.35 – 2011: 2.14.40 met training op deze afstand – 2012: 2.12.42 (HF gemiddeld 155) met PR tijd op de HM in mei

november 72 km – 2015 totaal 3.425 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 115 km
hoka stinson lite – 326 km
hoka stinson trail – 1.026 + km
hoka clifton 2 – 100 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 439 km
pure grit – 20 km
gel-lyte 33 – 11 km