Het is me wel bevallen die nieuwe avonturen dus vandaag ga ik weer naar een onbekend stukje. Gisteren was ik bij verrast met het forest rond Chillingham en op de terugweg liep ik langs Hepburn waar je kon parkeren en waar je ook een stukje door een bos zou kunnen. Bovendien had ik gezien dat er in het bos een oud fort te zien zou zijn (nou ja, rotsblokken dan) en even verderop nabij Lilburn nog een standing stone met een folly tower. Genoeg te zien en te beleven dus en in de ochtend tuur ik op de kaart en maak ik samen met S via de telefoon een aardige route van 13 km Eerst via het bos, daarna onderlangs over een rustige weg richting Lilburn, langs de toren en de standing stone en dan weer terug naar de parkeerplaats bij het bos. Eitje toch? De route staat al snel in mijn navigatie en niet veel later gaan waf en ik op pad. Het is geen heel helder weer, maar ik ben blij met de temperatuur. Er staat geen wind, het is droog en niet te warm voor woefje. De parkeerplaats is natuurlijk snel gevonden aangezien ik daar gisteren in mijn uppie langs rende op de terugweg naar de auto. Ik tuur even op het bord en maak ook een foto van het Bastle House aan de overkant van de weg. Ik ga straks wel verder kijken want ik kom er straks weer langs op de terugweg. Meer informatie over it 16e eeuwse huis staat hier

Daarna gaan we gauw op weg richting het bos. Het is een mooi pad maar ik twijfel even of ik wel goed zit eigenlijk. Hoezo een mooi pad? Ik dacht dat ik ergens gelezen had dat ik meteen zou gaan klimmen. Ik kijk dus op de kaart en zie dat ik verkeerd zit. Dat begint goed zo aan het begin maar het is maar een klein stukje terug. Als ik het pad naar boven zie slingeren, loop ik terug naar de auto om mijn poles te pakken. Beter mee dan om verlegen als ik dat pad zo eens bekijk!

klik voor groot

Ik klauter omhoog en woef doet ook haar best en loopt voor me uit. Al snel komen we bij een stile waar ik overheen kan en zij gelukkig makkelijk onderdoor kan kruipen.

klik voor groot

De weg loopt akelig steil naar boven maar er zijn genoeg planten en boompjes waar je je aan vast kunt houden. Van rennen is hier geen sprake, ik klauter echt naar boven. Gelukkig is het niet erg open dus niet eng maar ik baal er wel van dat woef haar harnas niet aan heeft. Wist ik veel…. Ik zie vanaf een afstandje al de enorme rotsblokken van het oude fort. Op de foto zie je rechts op een van de blokken een figuurtje staan. Dat geeft wel aan hoe groot die dingen zijn. Maar ik ben er nog niet en we klauteren rustig door. Het lijkt een beetje op Simonside maar het is een langere en steilere klim.

klik voor groot

Dan ben ik ineens uit het bos en is het open achter me terwijl we door moeten klauteren. Dat is best een beetje eng maar ik doe mijn best. Het is geen gevaarlijk pad, maar het voelt vreemd omdat het zo steil omhoog gaat. Maar het uitzicht is geweldig. Op sommige punten zie ik in de diepte het Bastle house waar ik aan het begin een foto van maakte. Dat geeft een beetje aan hoe hoog we al zijn.

klik voor groot

Ik maak natuurlijk veel te veel foto’s die voor iemand die er niet geweest is vast allemaal op elkaar lijken maar het is zo ontzettend mooi. Jammer dat het geen heldere dag is maar ik kan toch al vrij veel zien en een stuk beter dan de camera dat kan zien. Wat een verrassing weer op deze run!

klik voor groot

Uiteindelijk staan we dan op het hoogste punt en kijk ik nog eens om me heen. Wat bijzonder toch. Dit soort dingen vind ik nou leuk en hier krijg ik wel energie van. Totaal onbekend gebied en wat fijn dat ik het ontdekt heb. Ik tuur op de kaart. Ik zit nog op het groene stippellijntje van de kaart en ook op de route die ik heb uitgetekend. Ik kijk om me heen waar het pad nou eigenlijk verder loopt. Niet te zien maar met behulp van de kaart kom ik weer op het pad en ondanks dat het nattig is, komen we goed vooruit zij het langzamer dan gepland. Maar ik geniet ervan en omdat waf er ook bij is, hebben we alle tijd.

klik voor groot

Het uitzicht is echt prachtig rechts van me en voorlopig zit ik nog goed op de route.

klik voor groot

Toch is het pad niet overal even duidelijk maar als je goed kijkt, kom je wel goed uit. Het feit dat woef voor me uitloopt, helpt ook mee want vreemd genoeg kiest zij meestal wel voor een bestaand pad en gaat ze ook de ergste rommel vaak uit de weg. Het ‘pad’ loopt nu langs andere rotsen links van me. Ook nog ene restant van het fort waarvan ze denken dat het 4000 jaar oud is.

klik voor groot

Ineens stuiten we op een hek met een opening waar we normaal doorheen kunnen. We hobbelen door het heide pad maar ik twijfel en kijk op de kaart. Nope. Verkeerd. Ik ga weer terug naar het hekje en kijk nog eens goed. Zijn die zwarte lijnen op de kaart nou hekken dan? Dan zou ik dus aan de andere kant van het hek moeten blijven lopen om straks buiten het bos te lopen en aan de zuidkant weer op de weg uit te komen straks. Ik kijk en kijk nog eens. Ik dwaal een beetje rond maar ik zie met de beste wil van de wereld geen pad. OK. Mijn getekende route wordt het dus niet. Geeft niet, ware het niet dat op de kaart het pad dat ik wel kan volgen straks dood loopt. En dan? Vreemd maar ik besluit het pad toch te nemen. Ik vermoed dat ik met een beetje geluk straks gewoon op dat brede pad ga uitkomen dat me weer naar de auto zal leiden. Vanaf daar kan ik dan wel weer een route maken richting die tower en die standing stone die ik graag wil zien. Gewoon de ene voet voor de andere zetten en zien waar je uitkomt!

We lopen weer een stukje bos door en de bomen zijn enorm hoog. Mooi gezicht die smalle stammen die de diepte in gaan. Het enige probleem hier vormen de omgevallen bomen. Door de stormen van de afgelopen maand is er hier heel wat gesneuveld en ik moet mijn best doen om overal overheen te klimmen.

klik voor groot

Maar ik word al steeds beter in klauteren want ik heb al over heel wat stammen geklommen en over hekken. Dat deed ik vroeger nooit maar het lukt me aardig. Gelukkig kan woef overal onderdoor of overheen. Ik hoef haar nergens te helpen en ze wacht elke keer braaf totdat ik weer bij haar ben.

Uiteindelijk houdt het pad inderdaad op maar er loopt een ‘gemaakt’ (veel bewandeld stukje) pad richting het brede pad dat op de kaart wordt aangegeven met en dubbele stippellijn. Daar ga ik heen en al snel lopen we weer op dat brede pad waar we even vaart kunnen maken. Er is ook nog iets te zien onderweg en dat is leuk.

klik voor groot

Het pad is verder natuurlijk gemakkelijk te lopen ook al golft het vrolijk naar boven en naar beneden en na korte tijd staan we weer bij de auto. Dat was natuurlijk niet de bedoeling maar terwijl ik woef dan maar wat water geef, kijk ik op de kaart hoe ik zal lopen nu. Ik loop over de rustige weg via Hepburn farm terug richting Chillingham castle zoals ik gisteren ook gelopen ben. Vanaf de poort kan ik dan linksaf richting Lilburn en dan kom ik ook bij de Tower en de standing stone. Kind kan de was doen en we gaan op pad.

klik voor groot

Al snel zijn we inderdaad weer bij de statige oprijlaan van Chillingham castle, maar wij slaan linksaf. De weg is heel rustig en zit vol gaten dus een prima ren stukje omdat er eigenlijk geen verkeer is. Lekker breed stukje gras links en rechts dus prima voor woef. Even verderop komen we over een lief bruggetje met een mooi stromend water waar ook een pad langs zou moeten lopen.

klik voor groot

Vanaf daar is het maar een klein stukje naar de afslag waar ik ergens een akker in zou moeten kunnen om naar de standing stone en de tower te lopen. Waar zouden we zijn zonder google earth? Ik heb dit allemaal van te voren uitgezocht want die twee dingen liggen gewoon midden in een veld en vanaf de weg zie je er niets van. Het gaat om een standing stone en een folly tower die in elkaars verlengde staan. Ik ben vreselijk benieuwd maar ik denk al een glimp van de tower gezien te hebben voordat ik linksaf sloeg bij de kruising.

En al snel zie ik waar ik heen moet en kies ik een hek om de akker op te lopen naar de twee bezienswaardigheden. Wederom vreselijk jammer dat het geen helder weer is, want de met sneeuw bedekte cheviots op de achtergrond moeten fantastisch zijn als achtergrond met goed weer. Maar ik vind dit al erg leuk zo onderweg.

klik voor groot

De standing stone heeft helaas inmiddels een hekje ter bescherming om zich heen staan. Echt jammer maar ik begrijp het wel. De hoek is belangrijk en als een koe eens lekker zijn kont gaat staan schuren aan die stone dan klettert het ding misschien wel om. Dat is niet de bedoeling. Maar echt mooi is het niet zo! Ik loop gauw door naar de Tower. Dat ziet er fraai uit. Ik moet even over een hek klimmen en wafje wacht af totdat ik weer terug ben.

klik voor groot

Als ik even rond gekeken heb en wat foto’s gemaakt heb, ga ik weer terug over het hek en samen met woeffie lopen we weer naar de weg. Ik maak nog een foto van de standing stone en woef rust ondertussen even uit en heeft een takje gevonden om mee te spelen.

klik voor groot

Ik moet wel even op de kaart kijken hoe ik nu ga lopen, maar ik besluit rechtsaf te gaan, de weg te vervolgen en dan verder zuidwaarts een pad te nemen dat me over het riviertje zal leiden en zo weer terug richting de parkeerplaats. Onderweg staat nog een kleine standing stone, helaas ook weer met een hekje.

klik voor groot

Even verderop een ford over snel stromend water van het riviertje met een prima optie voor voetgangers. Ik zou daar toch niet graag doorheen rijden met de auto maar het waterpeil staat nu niet zo hoog.

klik voor groot

Ik snap nu wel waarom de weg zo lekker rustig is. Genieten dus want zo loopt het voor woef ook fijn. Verderop waar ik linksaf sla, is een farm met schapen die bovenop elkaar staan. Geen idee waarom maar het ziet er mooi uit. Inmiddels schijnt het zonnetje ook een beetje en wordt het wat helderder. S. grapt via de mail dat ik dan maar even terug moet voor de tower…..Dat ga ik dus niet doen, want we moeten nog wel een stukje!

klik voor groot

Daarna loop ik lekker over de weg maar na een poosje bedenk ik dat het nooit zo ver kan zijn tot de afslag naar het onverharde pad dat me over het riviertje zal brengen met de footbridge. Althans, FB betekent toch zeker footbridge op de kaart? Ik kijk nog eens goed. Fout inderdaad, ik moet een stukje terug. Dat pad is snel gevonden en daar gaan we dus heen richting het riviertje.

klik voor groot

Al snel stuit ik op het riviertje. Maar waar is die footbridge nu? Ik weet inmiddels dat FB inderdaad foot bridge betekent in de legenda van de kaart. En na veel zoeken en door bosjes struinen heb ik de brug ook gevonden. Dat wil zeggen… de restanten van de brug. Ik kan er helemaal niet komen en wat er over het water heen gaat is zo rot als wat.

klik voor groot

Ik kijk nog eens goed naar het water en zoek het pad aan de overzijde. Het heeft geen zin om moeilijke dingen te doen als ik het pad aan de andere kant niet kan vinden. Maar achter het voetgangersbruggetje zie ik de optie om naar het pad verderop te komen dat naar een boerderij loopt. Vreemd.

Het water ziet er rustig uit. Daar kunnen we toch wel doorheen zeker?

klik voor groot

Aan de oever is het al vrij diep maar dat is op zich niet erg. Waf kan zwemmen en ik heb eventueel poles aan de rugzak zitten. Ik kijk nog eens goed. Ook al is het niet te zien op de foto, het stroomt toch wel. Ik besluit dat ik de gok ga wagen want het ziet er goed uit. Waf gaat meteen met me mee (fout!) en zodra ze de grond voelt verdwijnen en moet zwemmen, wordt ze bijna meegetrokken met de stroming. Ik grijp haar vast. Dat werkt dus niet. Handig zo’n harnas in de auto. Met mijn gewicht zal het toch geen probleem zijn? Ik doe de riem om zodat ik haar vast heb (niet ideaal met een hunter lijntje) en ik stap ook verder het water in. Al snel komt het tot de knie. Geen probleem maar ik ben er nog niet en ik ben niet stabiel in het water. Dit ga ik niet doen en we klimmen weer op de kant. Waf schudt zich eens uit en ik ben benieuwd hoe mijn schoenen en sokken het verder houden nu alles doorweekt is.

Ik mail ondertussen met S. die meekijkt wat ik doe en waar ik ben. We komen met een alternatieve route die ook mooi zal zijn. Stukje terug over de weg en dan dat pad langs het riviertje dat uit zal komen bij die mooie stenen brug. Vanaf daar dan (helaas) dezelfde weg terug naar het castle en via Hepburn weer naar de auto. Zo gezegd zo gedaan en al snel sta ik bij de farm waar ik af moet slaan voor het pad langs het riviertje.

klik voor groot

Ik hobbel over een akker en zie dat ik een beetje meer naar rechts moet straks om weer op het pad te komen. Nou niet dus want ik stuit op nieuwe hekken die tot de water rand reiken. Waar is het pad dan? Ik loop heen en weer en doe verwoede pogingen om weer op het pad te komen.

Niks en dus geef ik het op. Het wordt later en later en ik ben er nog lang niet. De 13 km zijn we al kilometers geleden gepasseerd….. Ik ga terug en zie toch echt het bordje staan dat het pad aangeeft. Wel op een rare plek zo achter de muur. Maar waar het dan vervolgens heen loopt is mij niet duidelijk. We gaan dus terug over de weg, lopen weer langs de akker met de tower en de stone, slaan rechtsaf richting chillingham castle en de stenen brug. Daar staat toch echt ook het bordje met het pad waar we uit hadden moeten komen. Ergerlijk dit.

klik voor groot

Ik schrijf wel ‘ergerlijk’ maar ik erger me deze keer geen moment op de route. Ik vind het wel een grap zulke rare dingen als een niet bestaand pad en een vermolmd bruggetje. Maar het is wel lastig met die paden want deze keer kan ik makkelijk terug, maar ik heb wel eens eerder zoiets gehad en toen kon ik niet zo makkelijk een andere route kiezen. Dat zijn echt vervelende dingen en je kunt dat dus niet vermijden blijkbaar.

Ik loop nu gewoon door zonder verder na te denken. Ik zie al dat we ruim de 20 km gaan overschrijden. Geen enkel probleem qua afstand maar we zijn door alles onderweg wel lang weg geweest nu….

Uiteindelijk loop ik – sneller dan verwacht – alweer langs Hepburn farm en ben ik er bijna. Maar dan zegt woefje dat ze geen zin meer heeft. Ik kijk naast me en zie dat ze niet happy kijkt. Ze vertraagt en ik hoor gekke geluiden. Heeft ze dorst? Wil ze water? Ze klemt haar kaken stijf op elkaar. ‘Ik wil geen water ik wil kotsen’. En dan spuugt ze tweemaal alleen maar wat gal uit. Dat klote voer hier ook. Ze heeft dus een compleet lege maag en daar kan ze niet tegen. Gelukkig ben ik echt op een steenworp afstand van de auto. Daar krijgt ze meteen eten dat ze blij wegschrokt. Direct heeft ze een andere uitdrukking. ‘Ik ben weer OK hoor’! Ja dat zie ik ook maar ik zal voortaan zorgen dat ik een zakje voer bij me heb voor dit soort avonturen. Ik neem het mezelf kwalijk maar in Nederland heeft ze dit nooit want het voer is beter. Ik moet ook echt mijn best doen om voldoende vlees op haar botten te houden hier. In juni 2015 kreeg ze zelfs gewoon rundvlees uit de sale als bijvoeding…..

Ik wil eigenlijk nog even een foto maken van het bastle house. Maar woef heeft geen zin en blijft gewoon midden op de weg staan. Makkelijk te lezen en ik breng haar terug naar de auto. Genoeg is ook wel genoeg en ik loop zelf dus nog even terug.

klik voor groot

Als ik bij de auto terug kom is woef weer helemaal blij met haar volle buikie. Ik maak nog een kiekje van haar en van mij. Op naar het volgende avontuur dan maar weer.

klik voor groot

gegevens:

* 22 km
* 11 graden

Op onderstaande kaart is goed te zien waar het allemaal mis ging en hoe de route had moeten lopen…. Dit is een OS kaart die ik onderweg dus ook gebruik.

klik voor groot

maart 172 km – 2016 totaal 950 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka bondi 4 – 164 km
hoka stinson lite – 641 km
hoka stinson trail – 297 km
hoka mafate speed – 413 km
minimus MT – 51 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11