Vandaag ga ik weer een 10K race lopen op Cragside, net zoals vorig jaar. Dat was toen een hele leuke dag met eerst de race en daarna de verkenningstocht over het estate samen met woef. Ik heb toen met alle foldertjes in de hand alles bekeken en gelezen onderweg. Voor vandaag had ik ook een rondje aan de andere kant van de weg uitgezet, waarbij ik ruines van een castle zou kunnen gaan zien. Maar ik kon natuurlijk ook gewoon weer over het estate lopen, aangezien ik daar nog lang niet alles gezien had. Eerst maar eens de race!

De wekker ging al vroeg en snel kleedde ik me om voor de run en maakte alles klaar voor vertrek. Ik had gisteren al van alles klaar gelegd. Zo nam ik een setje droge kleding mee voor het tweede deel van de dag, trail schoenen en wegschoenen, de spullen voor woef etc. Een hele volksverhuizing weer, maar alles ging op rolletjes. Toen ik in de auto zat, besloot ik toch nog snel een ander shirt uit de kast mee te nemen. Een dunner shirt voor het geval dat…. De run zou immers pas om 9.30 starten en je weet maar nooit!

De rit naar het gebied is prachtig en om klokslag 8 uur reden we het terrein van Cragside op. Vorig jaar was ik er ook om 8 uur en dit jaar zouden veel meer mensen meedoen. Beter een beetje vroeg en geen gestress. Ik wilde toch eerst nog even wandelen moet woef dus dat kwam goed uit. Ik haalde mijn startnummer op, ging naar het toilet waar nog geen rij te bekennen was en ging daarna op pad voor een wandeling met woefje.

klik voor groot

Omdat ik zo vroeg ben, kan ik mooi nog even naar het Pumphouse doorlopen met de pompen en Archimedes schroef. Dat maakt net een mooi rondje voordat ik terug ga naar de auto en me klaar ga maken. Het power house is open, dus ik kijk nog even binnen. Gek genoeg zijn de pompen leeg en loopt er geen water door de schroef buiten. Bezuiniging zeker.

klik voor groot

Ondertussen zie ik ook de aanrijroute en alle auto’s die in de wacht staan om het terrein op te kunnen. Langzaam begint de race drukte te komen. Er staat een enorme file die het parkeerterrein nog op moet…. Ik vind dat dan zo’n overgang. Van het stille bos en de rustige vredige wandeling ineens de buzz van de race en alle drukte eromheen. Ik wandel terug naar de auto en ga even bij woefje zitten. We hebben nog even tijd.

klik voor groot

Daarna ga ik mijn buitenkleding uittrekken en eens bedenken of het goed is wat ik draag voor de race. Ik speld mijn nummer op, prop mijn autosleutel in het zakje van de tight en ben klaar. Hoewel. Dat shirt… Misschien een beetje warm voor een snelle run? Hoewel het natuurlijk maar 6 graden is, staat er weinig wind dus ik besluit toch om het shirt aan te trekken dat ik nog ben gaan halen voordat ik vertrok. Dat is een dun lange mouwen shirt en dat lijkt me toch beter. De start is toch een kilometer nog lopen, dus ik kan lekker opwarmen!

En dan is het zo ver. Ik sluit de auto af, laat woefje achter en ga richting start. Dat is ruim een kilometer de etsate drive opwandelen. Die kilometer lopen we straks dan eerst lekker naar beneden, daarna langs het visitor centre en zo verder over de estate drive. Helemaal verhard is de race maar wel met een vreemd hoogteprofiel. Eerste kilometer dus lekker afdalen, dan redelijk vlak, even een felle klim naar het 5 km punt en tussen 6 en 8 km 6% stijging over 2.000 mtr. Daarna naar beneden knallen naar de finish (als je nog benen hebt).

Ik wandel in stevig tempo naar boven en kijk ondertussen naar andere lopers. Dik dun, jong en oud, van alles zie ik voorbij komen. Lange broeken, hele korte broeken, mutsen, handschoenen en alles wat er maar mogelijk is. Ik weet inmiddels dat je je snel te warm kleed voor een race maar het blijft lastig want ijskoud starten is ook niet zinvol. Maar ik ben lekker warm door het wandelen met woef en de stevige warming up naar de start doet me ook goed. Mijn handen zijn warm en dat is fijn.

Op tijd ben ik bij de start en daar sta ik te wachten tussen 470 andere lopers. Volle bak dus want vorig jaar gingen er maar 300 mensen over de finish. De twijfel slaat weer toe. Wat doe ik hier eigenlijk? Ik ben al uren in de weer en heb nog geen meter serieus gelopen. In de tussentijd….. Het wordt 9.30 en de start is even uitgesteld. Ik weet niet wat er aan de hand is maar uiteindelijk klinkt dan toch het startsein. Ik mis aanvankelijk de startmat en druk te snel op de laptoets maar even later loop ik alsnog over de mat en start de tijd. En dan begint de afdaling. Lastig, want ik weet dat je je meteen te pletter kunt lopen als het te hard gaat…. Maar dit loopt wel erg makkelijk, en dat weet ik omdat ik nog op 2/4 aan het ademen ben. Voordat ik er erg in heb, zit de eerste kilometer er al weer op. Ik zie nog net hoe snel dat ging. Ik ga er maar van uit dat het goed gedoseerd is zo en loop rustig verder. Ik loop goed op tempo maar vind het lastig in te schatten hoe snel ik kan gaan zonder straks in de problemen te komen bij de klim. We lopen over het estate onder het poort van het house door. Deden we dat vorig jaar ook? Ik had het idee dat we er toen omheen liepen. Dit is leuk! Ik zie uberhaupt meer dan vorig jaar. Loop ik te langzaam dan? Ik doe echt mijn best om er een serieuze run van te maken en goed door te lopen. Misschien loopt het gewoon goed. Om me heen hoor ik veel gehijg. Ongelooflijk…. Ik zie nog steeds lopers in alle soorten en maten voorbij komen en ook haal ik lopers in.

De kilometers rollen langzaam onder mijn voeten door. Het ziet er niet slecht uit qua tijd en ik ben denk ik sneller dan vorig jaar. Maar dat zegt niks, want het tweede deel is het lastigste stukje. Dan komt daar ineens de klim bij het 5K punt. Dat valt niet mee, want ik merk dat ik – voor het eerst in eeuwen – vermoeide benen heb/krijg. Niet gek op de 19e loopdag inmiddels en met zoveel kilometers in de benen. Qua ademhaling en hartslag heb ik geen enkel probleem, maar ik voel mijn benen in de klim. Ik loop snel door tot het 5K punt zodat ik kan zien hoeveel tijd ik daarvoor nodig had. Niet slecht en ik besluit 6 stappen te wandelen tussendoor. Doortrekken en dan niet meer verder kunnen straks is zinloos en ik weet dat 6 stappen ongeveer 10 seconden kost. Ik voel het meteen want daarna loop ik weer mooi op snelheid verder. Ik oefende dat van de week toevallig nog toen ik RWR op 1.30/15 deed. Ik weet ook dat je daarmee eigenlijk geen tijd verliest. Daarna loopt het weer prima. Inmiddels zijn we bij Nelly Moss lake. Het water ziet er prachtig uit. De route is echt mooi en op deze manier is het wel leuk om een race te doen. Vanaf hier loopt de weg dus lekker omhoog maar eigenlijk valt het heel erg mee. Het lopen gaat prima, maar ik doe nog eenmaal de truc met de 6 stappen. Ik loop al een tijdje vlakbij een andere dame en hoewel ik dus die 6 stappen als reset doe, blijf ik gewoon achter haar lopen. Maar het voelt een stuk makkelijker. Dan ineens voel ik dat de stijging ophoudt en ik versnel mijn tempo. Dan komt ook het 8 km bordje in zicht en ik besluit ervoor te gaan. Ik weet dat het nog 2 km is, maar vanaf nu kan ik wel meer tempo gaan maken en de laatste kilometer ren ik echt hard. Veel makkelijker dan vorig jaar, en ik heb veel meer over. Ik kijk op mijn klokje en reken wat. Zou ik nog net onder de 58 kunnen blijven?

De route is net iets langer en ik klok af op 58.24 Dat is 41 seconden sneller dan vorig jaar. Dat lijkt weinig maar ik ben ik tevreden. Ik ben sneller, maar ook ouder geworden. Ik heb veel gelopen zonder rustdagen de afgelopen weken en met veel kilometers in de benen.
Tot mijn verrassing is er dit jaar zelfs een medaille. Toch ook weer leuk.

klik voor groot

Ik ga gauw naar de auto en geef woef te eten. Daarna ga ik terug naar de toiletruimte om me om te kleden in droge kleding voor het tweede deel. Er komen nog steeds mensen binnen (ik laat er meer dan 200 achter me)! Ik zie bij de finish de dame met de Chariot kinderbuggy en ik praat even met haar en probeer de kar. Ik zal binnenkort toch met de doggyride op stap moeten denk ik en we hebben daarvoor de juiste jogger stroller kit nodig. Maar ik twijfelde over de lengte van de armsteun maar de Chariot lijkt net zo lang en dat gaat prima. Dat zal dus wel goed komen neem ik aan. Voorlopig zal ik met de doggyride gaan trainen, eerst zonder woef en als het goed gaat, ook met haar erin.

Als ik bij de auto terug kom, moet ik natuurlijk nog even wachten totdat het eten van woef gezakt is voordat we kunnen gaan lopen. Ik ga lekker bij haar achter zitten en samen kijken we een beetje naar de mensen die langs lopen. Maar ik had niet gerekend op de belangstelling voor woef en de aandacht die ze kreeg. ‘What breed is that’? “Oh look how gorgeous’! Zo ging het een tijdje door. Ik ben maar mijn schoenen vast gaan wisselen en de spulletjes en beetje in zakken gaan doen, want woef werd toch wel geaaid daar achterin.

Uiteindelijk is er een uur verstreken sinds haar voedertijd en denk ik dat we wel op pad kunnen. Omdat ik best moe ben geworden, blijf ik op het estate en ga ik niet de moors in aan de overzijde. Hier op het estate kan ik net zo ver of kort lopen als ik wil en dat lijkt me geen gek plan.

Ik kies wel meteen een nieuwe route en ben verrast als ik van zo hoog ineens op het house neer kijk. Wat mooi!

klik voor groot

Het is even klimmen maar het uitzicht is de moeite waard. Daarna sla ik linksaf over een enorm modderig pad richting de lakes. Voordeel van modder is dat je niemand verder ziet.

klik voor groot

Ik heb gelukkig een kaart en er staan ook her en der bordjes dus ik zie dat we wel richting het lake lopen en dat blijkt ook te kloppen. Blijft mooi!

klik voor groot

Ik loop deze keer maar aan een zijde van het meer. Vorig jaar liep ik een rondje er helemaal omheen maar nu heb ik al een andere route gezien. Ik blijf nu aan de kant van het boathouse en loop daarna rechtdoor het bos weer in. Ik weet dat ik met een omweg ook bij een droogstaand meer kan komen waar een heel mooi rietgedekt boathouse is. Daar wil ik nog wel even heen!

We lopen door het bos en komen bij een uitzichtspunt. Jammer genoeg zijn de bomen zo hoog dat je weinig meer ziet. We lopen verder en ik laat deze keer de sheperd’s hut links liggen. Dat is echt een ruine herinner me. Grappig dat ik vorig jaar wel alles echt bekeken heb.

Na wat zoeken, kom ik bij het andere boathouse uit. Maar tot mijn teleurstelling is de boot die erin ligt helemaal bedekt met plastic afdekmateriaal waardoor het geen mooie foto meer wordt. Ik vond dat vorig jaar echt mooi.

klik voor groot

Daarna lopen we toch een klein stukje over de weg hoewel woef dat niet fijn lijkt te vinden. Ik loop nu een klein stukje over de estate drive waar ik vanmorgen met de race ook liep en ook in dezelfde richting. Wat een vervelend omhoog lopend stukje weg zeg. Ik ben verrast dat ik hier vanmorgen zo snel tegenop liep. Nu wandel ik dit stukje even want ik ben moe geworden blijkbaar en woef loopt ook al te sloffen. Het is wel mooi langs het water en straks over het bruggetje. Ik herinner me nog goed dat ik hier vanmorgen ook liep en dit is het laatste stukje van de stijgende weg.

klik voor groot

<

Dan wordt het tijd om weer eens terug te gaan. Er zal dan 25 km op de teller staan en dat lijkt me toch echt wel genoeg voor vandaag. Ik rommel nog wat met selfies op een mooi stukje van de route.

klik voor groot

Het pad ligt er verder prima bij en het is heerlijk weer. Wel bewolkt maar geen wind en prima temperatuur.

klik voor groot

Daarna neem ik een een of ander raar rotspad naar beneden en kom weer op een mooi punt waar ik uitzicht heb op het House.

klik voor groot

Nu zit het er bijna op. We lopen weer over de binnenplaats van het House en dan richting de parkeerplaats. Ik geniet nog even van het geluid van klaterend water dat naar beneden stroomt.

klik voor groot

Na 25,5 km staan we bij de auto. Het is nog niet erg laat dus we zijn straks op een mooie tijd thuis en vanavond kan ik nog even lekker zwemmen. Het was een mooi rondje maar ik ben blij dat we niet naar de moors zijn gegaan. Hoewel de afstand nu toch gelijk was, kon ik mooi elke keer besluiten of ik nog wel verder wilde. Dat kan niet als je eenmaal met een rondje begint ergens in de rimboe.

Prima dag, tevreden over de race en een medaille rijker.
Op naar een volgend avontuur maar weer.

gegevens:

* 25,5 km
* 9 graden
* lap: 10 km – finish tijd 58.24 – HS 150 (163) – cadans max 174

maart 272 km – 2016 totaal 1.050 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka bondi 4 – 196 km
hoka stinson lite – 680 km
hoka stinson trail – 310 km
hoka mafate speed – 430 km
minimus MT – 51 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11