Vandaag wil ik zeker naar buiten maar ik twijfel over waf. Gisteren waren we ook alweer onderweg en ik vind dat ze ook moet uitrusten. We hebben al fijn in de duinen gewandeld en zelfs een half uurtje in de zon gezeten daar. Nu twijfel ik dus… samen naar Beadnell? Ik doe het toch maar niet, ik ga zelf lopen, zorg dat de automaat voor haar opent en ga na de run weer lekker met haar naar de duinen. Zo doe ik het en al snel ben ik op weg.

Ik zal onderweg besluiten wat ik loop en hoe ver. Ik kijk tegenwoordig met verbazing naar allerlei berichten op twitter over lopen. Alsof het allemaal en halszaak is …. het moet vooral snel en hard. No matter what, we doen wat op papier staat ook al is de vorm er niet die dag. Spierpijn na training? Schijnt ook heel normaal te zijn. Toegegeven: ik heb ook met allerlei schema’s getraind. In 2012 ook nog: elke keer moest er iets en voelde het nog hartstikke zwaar ook. Wat het me bracht? Drie mooie tijden op de HM, 5K en 10K. Maar geen idee wat ik daar gelopen zou hebben zonder die keiharde training. In 2015 liep ik – 3 jaar ouder – een zelfde HM tijd zonder dat enge schema en met hele rustige trainingen op lage hartslag zone. Dat was echt een teken dat ik op de goede weg zit en zat. Ook gisteren liep ik de 10K sneller dan vorig jaar op hetzelfde parcours. Maar dan nog? Niet elke dag is hetzelfde en dingen als temperatuur, wind en andere dingen waar we geen vat op hebben, spelen mee op zo’n dag. Dan moet het immers ineens gebeuren.

Ik heb lol in het lopen en merk dat ik ook nog ‘vooruit’ ga. Maar wat is progressie eigenlijk? Sneller? Makkelijker? Verder? Vaker? Dat maakt nogal wat uit. In mijn geval is het een combinatie. En dat voelt prettig. Ik ben graag buiten en bovendien is het lopen – helaas – ook een soort ‘overlevingsmechanisme’ om het bloed te laten stromen (letterlijk). Dat moet ik dus ook zo lang mogelijk nog kunnen doen.

Inmiddels heb ik – al mijmerend – alweer het eerste rondje gelopen en loop ik dus door voor een tweede rondje. Het gaat uitermate makkelijk en ik moet mezelf echt aan het einde linksaf sturen en niet op weg voor ronde 3. Nergens voor nodig en ik moet ook nog naar de duinen. Dit lopen op deze RWR van 1000/200 is wel erg relaxed moet ik zeggen maar ik probeer alles een beetje met mate te doen. Gemiddelde HF van 124 dus da’s heel rustig……

Waf is blij om me te zien en ik kleed me om en ga op weg naar de duinen. Daar rent woef gelukkig blij rond en ruikt van alles. Dat beetje rust af en toe doet haar goed, dat is duidelijk.
Op naar de volgende run dan maar weer.

gegevens:

* 13 km
* 11 graden
* lap: 11 km – 7.20 min/km – HS 124 (135) – cadans max 172 – 1000/200

maart 286 km – 2016 totaal 1.063 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka bondi 4 – 196 km
hoka stinson lite – 693 km
hoka stinson trail – 310 km
hoka mafate speed – 430 km
minimus MT – 51 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11