Vandaag ga ik naar Belford voor mijn run. Ik durf Wooler niet aan vandaag omdat er ‘heavy snow’ bij de voorspellingen staat. Dat is misschien dan wel weer het andere uiterste. Belford blijft een mooie run dus daar ga ik heen. En vandaag ga ik vooral ‘onderweg’ zijn en niet als een malloot jakkeren zoals de vorige keer toen het ook nog eens heel modderig was. Zo gezegd zo gedaan. Parkeren is even een probleempje omdat het druk is maar ik vind toch een goed plekje. Op het pleintje bloeit de bloesemboom en dat is wel heel lente achtig. Het weer is op zich prima. Droog en goede temperatuur. Later wordt het zelfs helemaal onbewolkt en zonnig. Echt heerlijk. Maar zo ver is het nog niet, we gaan eerst maar eens op weg naar de start van de route. Dit is alweer de zesde keer dat we deze ronde doen deze reis en elke keer is er wel wat nieuws.
klik voor groot
Al snel zie ik lammetjes. Dat vind ik zo ontzettend leuk! Ik blijf gewoon even staan om te kijken naar dat springende grut. Schattig.
klik voor groot
Even verderop zie ik niet alleen lammetjes maar een hele groep europese kanaries. Die zijn zo mooi in het zonlicht maar altijd te snel voor een kiekje met mijn compactje. Nu lukt het toch om er eentje een beetje herkenbaar in beeld te brengen.
klik voor groot
Daarna loop ik door naar de boerderij en geniet van de mooie witte wolken en het licht over de rolling hills naast me.
klik voor groot
Na de farm kom ik weer bij het rare bouwsel. S. vroeg me of ik er wel eens bovenop had gestaan en dat had ik nog nooit, dus besloot ik deze keer eens om eromheen te lopen en te gaan kijken. We waren immers vandaag ‘onderweg’ nietwaar?
klik voor groot
Best een mooi uitzicht en ik loop weer naar beneden. Grappig genoeg heb ik nu een modderstukje ontweken door bovenlangs te lopen. Ook weer een meevaller. Daarna lopen we door en komen we op het weiland dat altijd nat is. Deze keer staan er allemaal schapen met lammetjes. Woef kijkt aandachtig of ze lamsvlees wil eten vanavond…
klik voor groot
Daarna lopen we het bos in. Ook daar modderig maar deze keer is het goed te doen en kom ik prima vooruit. Van het bos weer door richting Swinhoe met de paardjes en de koeien. Gelukkig staan de hekken deze keer allemaal open maar ik zie dat deze keer het aanmerkelijk beter is dan de vorige keer toen ik gewoon tot mijn enkels in de zachte koeienstront stond. Gatsie wat baalde ik die keer van alles. Deze keer loop ik vredig met woefje door. Ik doe rustig aan en kijk om me heen. Ik zie weer allerlei nieuwe dingen. Dat is opvallend. Het maakt echt uit hoe je aan het lopen bent. Ik loop wel eens een wegrondje hier waar ik geweldig uitzicht op bamburgh castle heb. Maar soms kom ik bij de boerderij en heb ik geen idee hoe het castle er eigenlijk bij lag. Dat is te idioot voor woorden natuurlijk. Niks voor mij en toch gebeurt het.
Nu dus niet. Ik kijk, ik ruik en ik luister. Mijn hoofdband is al lang af en ook de handschoenen zitten alweer in de rugzak. Het weer is prima dus ik bof wel dat ik ook zo onderweg kan zijn.
klik voor groot
Ik schiet toch best lekker op zo over het eerste stuk. Ik ben het bos al voorbij, langs het mooie uitzichtspunt gelopen en langs het pad met uitzicht over de cheviots. Ik draaf nu rustig door het veld met de schaapjes en zal zo op het mooie groene stuk terecht komen met de struiken met ruikende gele bloemetjes. Maar hoewel ik echt mindful aan het lopen ben, snap ik ineens niet waar ik ben. Waarom loopt dit eigenlijk ook zo beroerd? Wat doen die hout snippers hier nou op de grond en hoe ver is het nog naar het groen? Ik stop. Letterlijk. Ik kijk om me heen en zie dan pas wat er gebeurd is. Alles is weg. Het pad waar ik normaal overheen loop, ligt een stukje verder naar rechts en ik loop nu over een kale vlakte. Alle mooie struiken met gele bloemetjes zijn weg. Wat erg. Ik heb hier zo genoten in maart 2015 toen het zo lekker begon te ruiken allemaal. En het was zo’n mooi pad met al dat groen. Wat hebben ze nu gedaan? Ik ben verbijsterd.
klik voor groot
Onderstaand een foto van 25 maart 2015 links
klik voor groot
Wat ontzettend zonde zeg. Geen geurende struiken meer straks en nu geen groen. Geen idee waarom dat gedaan is. Het ziet er echt niet uit. Maar goed, we gaan verder en ik loop het bospad op richting St Cuthberts cave. Daar kunnen ze weinig aan verpesten tenminste.
klik voor groot
Ik blijf er even rondkijken en verbaas me toch weer over de grootsheid. Het is echt groot en dat zie je pas als je het vergelijkt met een hondje ervoor als referentie. We lopen weer verder en bij de andere groep rotsen ga ik ook weer even kijken. Dat heb ik dit jaar nog niet eerder gedaan dus dat is wel leuk op deze ‘onderweg’ run.
klik voor groot
Als referentie zit woef voor de rotsen
Al snel zijn we weer op pad. Inmiddels is het echt heerlijk weer geworden. Ik zou er bijna lui van worden maar we gaan natuurlijk nog even door. Richting Swinhoe farm alweer. Eerst even nog over grasland en daarna over de farmroad. Dat loopt prima en ook lekker even naar beneden.
klik voor groot
Daarna komen we in de buurt van de boerderij. Op het hoger gelegen punt heb je prachtig uitzicht over de zee en Holy Island. Op de foto niet te zien maar wel een mooi plaatje. Daarna lopen we over het erf en langs de koetjes die me rustig aanstaren als we voorbij hobbelen. Toch even een kiekje dan maar…
klik voor groot
Na swinhoe farm over het veld met de paardjes die totaal geen interesse in ons hebben en over het lastige veld met alle hobbels, afdalingen en stenen. Ik moet hier altijd even goed opletten waar ik mijn voeten zet maar het uitzicht is prachtig. Links van me weer de zee met Holy Island en het is vandaag zo helder dat ik het castle waar ik de drone tegenaan vloog ook kan zien.
klik voor groot
Daarna gaat het snel. We komen heelhuids door de moddertroep aan het eind voor het muurtje waar we overheen moeten klimmen. Ik haat die modder nog steeds daar moet ik bekennen, zelfs op deze mindful run. Ik wandelde er een stukje overheen (met 18 min/km zag ik op mijn horloge) en verzwikte nog mijn enkel ook. Gevaarlijk dat wandelen… doe mij maar lopen dan….
Woef pakt een stok en speelt ermee onderweg en is nog niet moe. Maar bij het muurtje gaat het mis. Door mijn fout want natuurlijk snapt zij niet dat ze niet met die stok door die kleine opening past. Ze klimt op het trappetje en wurmt zich erdoorheen. Dat gaat dus niet en ze valt van de trap. Shit. Ze heeft niks maar dit soort dingen moet gewoon niet gebeuren. Ze klimt weer braaf de trap op zonder stok en krijgt de stok aan de andere kant weer van mij terug. Hier had ik dus even voor haar moeten denken….. Zonder verdere kleerscheuren komen we aan het einde van de run. Ik grijp nog wel bijna in het prikkeldraad dat die achterlijke engelsen bovenop de houten hekken leggen maar verder gaat het goed.
Daar springen weer lammetjes rond. Echt zoals jonge lammetjes dat alleen kunnen. Ik blijf weer even kijken en genieten van het jonge leven. Verder overal narcissen en andere bloemetjes die dapper hun kopjes boven de grond steken.
klik voor groot
Korte video
Zo komt er weer een einde aan deze run. Heerlijk gewoon onderweg geweest. Ik deed er een uur langer over dan de vorige keer toen ik zo idioot aan het doordraven was. Een uur ja. En? Fijn buiten geweest en echt wel goed gelopen. Maar ook rond gekeken, foto’s gemaakt en dingen ‘ervaren’. Dat was ik dus ook weer een beetje vergeten.
Heerlijk zo.
Op naar de volgende run.
gegevens:
* 17,5 km
* 8 graden
maart 82 km – 2016 totaal 857 km
rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka bondi 4 – 102 km
hoka stinson lite – 641 km
hoka stinson trail – 297 km
hoka mafate speed – 384 km
minimus MT – 51 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11