Vanmorgen heb ik zelf al even een serieus rondje gedaan zonder woefje en vanmiddag gaan we op pad voor een kort ontdekkings rondje samen. Ik koos voor een gebied vlakbij de tower van eergisteren, een beetje verder zuidwaarts. Daar zijn nog dingen te bewonderen als het goed is, ook al heb ik mijn twijfels of ik de ring and cup marked stones wel kan vinden. Ik ben al eens eerder ergens anders gaan kijken, en toen stonden ze allemaal op een kaart aangegeven. Zo in het wild op een heuvel zou het wel eens lastig kunnen worden. Maar niet getreurd dan, het is vast mooi dus we gaan op pad. Ik neem voor de zekerheid mijn hoofdband, handschoenen en buff mee en voor woef haar cloudchaser. Het was vanmorgen heerlijk maar op een heuvel weet je maar nooit en het is een stuk verder landinwaarts.
Vol goede moed gaan we samen op weg. Ondertussen begint het nog te regenen ook dus dat is geen goed begin. Gelukkig heb ik voor woef alles bij de hand en het is maar een klein rondje dat we gaan doen.
Maar het klaart weer op (dat wil zeggen: het wordt droog) en uiteindelijk kom ik zonder problemen bij de bestemming waar ik een plekje zoek om te parkeren. Daarbij word ik geholpen door een oude man van een van de huisjes die me ergens heen wijst waar ik kan staan. De plek die ik zelf had uitgekozen, was geen goed idee volgens de man. Ik zet dus braaf mijn auto ergens anders, maak mijn spullen klaar en doe waf haar jack aan. Wat een prachtig uitzicht hier. Rechts van me ligt Bewick Hill die we dus straks gaan beklimmen, en links van me ligt een soort vallei achtig uitzicht. Heel weids. Wederom zo jammer dat het niet helder is, maar het is echt prachtig. Wat een verstilde plek hier en wat bijzonder weer.
klik voor groot
De man wijst me ook nog even in de goede richting maar zegt dat ik de stones waarschijnlijk niet kan vinden vanwege alle heide die eroverheen groeit. Geeft niet, we gaan gewoon op pad en dan zie ik het wel. Het begin is prima te vinden en het is een normaal (zij het heel modderig) pad. De gele bloemetjes beginnen al voorzichtig uit te lopen. Dit moet prachtig zijn wat later in het jaar, zeker als de heide ook nog eens gaat bloeien. Ik zie Bewick Hill al liggen en ik ben erg benieuwd. Ik vind het nu al leuk ook al heb ik nog niks gezien.
klik voor groot
Het pad klautert aardig omhoog maar het is allemaal makkelijk te vinden. Ik ben alleen wel erg benieuwd of ik nou ook echt die heuvel ga beklimmen omdat het pad een beetje zijwaarts loopt. Het uitzicht is overal echt prachtig en ik blijf vaak even staan kijken om te genieten. Heel onverwacht dit. Stom natuurlijk want ik wist dat het een heuvel zou zijn dus wat verwacht ik dan…. klimmen, open en uitzichten natuurlijk!
klik voor groot
Op een gegeven moment denk ik dat het pad ook wel omhoog loopt zodat ik bovenop de heuvel kan komen en daar ga ik even kijken. De heuvel ligt uitnodigend voor me. Let op het boompje dat een beetje aangeeft hoe hoog zoiets eigenlijk is. Op de foto altijd lastig in te schatten.
klik voor groot
Het pad houdt echter op, dus volg ik weer gewoon braaf de kaart. Ik zie wel waar ik uitkom, het kan me niet zoveel schelen met de kaart in mijn hand. Ik kom vast wel ergens uit en het is allemaal prachtig.
Ik loop op een gegeven moment door nat gras en ik voel mijn schoenen verder scheuren. Dat klopt dus ook gewoon.
klik voor groot
Ik loop verder en op hele stukken kan ik gewoon goed lopen. Dat is een meevaller want anders duurt het allemaal wel erg lang natuurlijk als het grootste deel hiken zou zijn. Af en toe kijk ik wel even op de kaart want ik wil niet verdwalen in dit nieuwe gebied. Hoger en hoger klimmen we en wat is het mooi! Dan zie ik ineens een optie voor een pad echt over de heuvel top. Dat staat niet op de kaart maar zal wel naar alle dingen toe moeten leiden die ik wil zien/zoeken. Er is hier eerder gelopen want er zijn echt gewoon paden kriskras over de top.
klik voor groot
Als ik wat verder loop, zie ik een pillbox uit WOII. Prachtige plek. Later zal ik lezen dat er aan de andere zijde nog eentje ligt maar die heb ik dus vreemd genoeg helemaal niet gezien. Dat vind ik nou zo ongelooflijk stom! Overigens zijn er in dit gebied een heel stel te bekijken die in een lijn staan richting Eglingham. Jammer genoeg staan ze niet aangegeven op de OS kaarten maar het is wel een aardig doel. Jammer genoeg trekt er nevel binnen maar dat is wel gaaf om te zien want omdat ik vrij hoog sta, zie ik echt flarden voorbij zweven. Voor de foto’s is het natuurlijk niks.
klik voor groot
Vanaf daar loop ik verder en zie de restanten van het 5000 jaar oude fort. Maar alles is redelijk overwoekerd door de heide. Als je het niet weet, zie je eigenlijk niks en dat is jammer. Ik loop nog een stukje verder naar een cairn maar dat is ook niet echt bijzonder om te zien als je het verhaal er niet bij kent. Archeologisch is dit een belangrijke plek waar veel over geschreven is.
klik voor groot
Ik kijk op de kaart en zie dat ik rechtdoor kan lopen en weer op het pad kom dat ik had uitgetekend. Maar dat is niet de bedoeling, want ik zou een rondje om de hill heenlopen en heb alleen nu het uitstapje gemaakt helemaal over de top heen om alles te bekijken. Ik loop dus weer terug naar het pad waar we zijn afgeslagen. Ook nu zie ik dus de tweede bunker niet, waarschijnlijk omdat ik teveel aan de rand van de heuvel blijf om van het uitzicht te genieten. Ik had dus nog meer tijd moeten nemen op de top blijkbaar.
klik voor groot
Als we weer op het pad zijn, volg ik op de kaart weer het groene lijntje. Even raak ik die kwijt omdat ik het poortje door een hek bijna mis. Maar al snel lopen we ineens op de immense heide. Ik weet eigenlijk niet wat ik zie mede doordat het zo onverwacht is. Ik weet eigenlijk niet wat ik verwachtte. Maar niet dit. Zo weids en zo stil. Her en der de eerste vogels. Verder niets en niemand. Gelukkig even verderop toch wat leven in de brouwerij in de vorm van wat schapen. Ik moet ergens wel even goed kijken waar het pad nou loopt, want op de kaart is het een mooie dikke groene lijn, maar in het echt ziet het er wat anders uit. Maar het is prima te doen en woef kan het pad ook goed vinden en loopt dapper voor me uit.
klik voor groot
Een beetje nattig is het soms wel…
klik voor groot
Ik heb reuze veel plezier eigenlijk. Ik ben volgens mij langer onderweg dan voor mijn serieuze run van vanmorgen maar wat geeft het? Ik ben sterk genoeg om over rare paden te lopen en ik ben gewoon veel tijd kwijt met rondkijken en foto’s maken. Maar tussendoor wordt er echt serieus gelopen en dat kan alleen maar door alle training. Ik weet alleen wel zeker dat het rondje geen kleine 5 km zal worden maar dat maakt niks uit natuurlijk. Dit is echt genieten pur sang en misschien juist wel prettig dat het zo kort is. Alle tijd dus om rond te kijken.
Dan zie ik ineens op de totaal lege vlakte een groepje bomen in de verte. Ik kijk op de kaart. Daar is Blawearie, een doel voor veel hikers. Geen idee wat het is want ik heb dat eerlijk gezegd niet opgezocht voordat ik vertrok aangezien mijn doel de ring & cup marked stones waren die ik dus ook nog helemaal niet gezien heb….. Wat bijzonder daar en ik zie dat ik mijn rondje ook tot daar getekend heb! Ben benieuwd waar de reis ons nu weer heen voert….
klik voor groot
Ik moet even door een modderbende vanwege wat schapen die alles hebben losgewoeld en dan zijn we er. Dit is zo merkwaardig. Er staan bomen en ik weet inmiddels dat het fruitbomen zijn. Helaas ook hier schade door de stormen. Maar een echte tuin, de ruine zelf en dan de stilte. Hoewel… ik hoor ineens allerlei vogels. Dat is vreemd, want op een kale heide komen maar enkele soorten. Ik zie een roodborstje. Ik blijf staan luisteren en adem de sfeer in. S. vroeg me wat die bouwval was toen ik een foto stuurde na de run. Die vraag begrijp ik goed als je alleen de bouwval ziet. Maar ik sta hier nu en ik ben er stil van. Hier hebben dus mensen een boerderij gerund in de middle of nowhere. Voor het laatst werd dit bewoond in WOII dus het staat er al even. Heel bijzonder en ik kijk nog even rond.
klik voor groot
Ik moet toch weer eens terug en ik kijk op de kaart. Ik ga nog steeds goed tot mijn verrassing en ik neem het pad dat me uiteindelijk weer bij de auto zal brengen. Op de kaart zie ik ergens nog ‘cairn’ staan dus wie weet is dat nog wat.
En omdat ik toevallig op de kaart kijk hoe de andere paden lopen, kijk ik op een bepaald moment naar rechts en zie ik de cairn. En wat voor een! De cairn van Blawearie die in 1980 door Stan Beckensall is opgegraven. Hij heeft er een heel stuk over geschreven en dat maakt dat ik toch wel anders naar al die stenen kijk tegenwoordig. Dat zijn toch belangrijke archeologische vondsten allemaal. In de verte zie ik Blawearie liggen. Je ziet dat het als een soort oase met bomen in de lege vlakte ligt. Zo jammer dat het zo nevelig is want het is echt fantastisch.
klik voor groot
Daarna maak ik tempo en loop ik verder terug naar de auto. Ik weet dat ik op de juiste route zit en alles loopt verder op rolletjes. Ik ben verrast dat de paden eigenlijk best aardig zijn en dat met een goede kaart je niet echt kunt verdwalen. Dat navigeren kost wel tijd dus het is zinvol om een niet al te lang route te maken. Hier is onderweg zijn echt belangrijker dan wat dan ook.
Woef sjouwt nog even blij met een stok, voor mij een teken dat ze helemaal OK is en niet moe is. Overigens zijn we wel langer onderweg geweest in tijd dan ik gepland had voor haar maar het lijkt vandaag allemaal OK. Ik heb het idee dat ze helemaal happy is in haar cloudchaser. Misschien ook doordat haar buik warm blijft ondanks het gespetter door de modder. Ik weet het niet maar ze vindt het duidelijk prettig.
klik voor groot
Voor het laatste stukje naar beneden naar de cottages pak ik even mijn poles van de rugzak. Dit wandel ik even naar beneden, dat is meteen een mooie cool down en ik heb geen zin om op mijn bek te gaan over die modder.
Het was een geweldige route en na 8.5 km staan we weer bij de auto. Niet helemaal de kleine 5 km die ik had uitgezet maar zeer de moeite waard.
Op naar het volgende avontuur dan maar weer. Ik zou dit plekje best met mooi weer nog eens willen zien overigens en inmiddels heb ik ook van alles zitten lezen. Vlakbij is een prachtig kerkje. Op de kaart alleen aangegeven met het kruisje….. Dat moet ik dus nog zien! Wie weet komt het er nog van.
klik voor groot
meer over bewick hier
gegevens:
* 8,5 km
* 7 graden
maart 226 km – 2016 totaal 1.004 km
rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka bondi 4 – 183 km
hoka stinson lite – 667 km
hoka stinson trail – 297 km
hoka mafate speed – 422 km
minimus MT – 51 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11
