Vandaag meteen op pad voor mijn eerste rondje. Ik wil twee keer wat minder lang lopen, eenmaal over de weg en eenmaal over beadnell. Het is de bedoeling dat ik wafje maar eenmaal mee zou nemen. Ik dacht namelijk dat het zou gaan regenen. Toen het een droge ochtend bleek te zijn, ben ik maar snel op pad gegaan voor rondje 1 samen met wafje via Beadnell. Zo gezegd zo gedaan en als eerste rondje liepen we daar. Eerst even een foto maken op het strand bij de lime kilns. Het water staat nog laag.
klik voor groot
Daarna speelde woef even met twee kleine hondjes met een dekje. Twee dames horen bij de hondjes die gewapend met rugzakken gaan wandelen. Ik vermoed eigenlijk dat de naar Dunstanburgh gaan lopen maar ik weet niet waarom ik dat denk.
Na het spelen gaan we op pad voor ons rondje. Eerst even via het caravanpark en daarna door de duinen. Het loopt allemaal heerlijk en ik besluit weer dat extra lusje te maken bij Low Newton. Het is nog steeds droog dus we boffen enorm vandaag. Als ik op de terugweg ben van het lusje, zie ik de dames met de twee kleine hondjes weer. Ze zijn dus al tot Low Newton gekomen.
klik voor groot
Het rondje door de duinen is ook erg leuk en lekker rustig, zelfs in deze vakantieperiode. Ik maak nog een foto van waf en een foto van ons samen.
klik voor groot
Daarna zijn we alweer bijna bij Long Nanny en de lange brug. Blijft een leuk plaatje zo met woef.
klik voor groot
Na 13 km staan we weer bij de auto. Ik deed deze keer een soort run dribbel run rondje, dus wel continu maar met tempoverschillen. Op die manier is het geheel wat sneller en zijn de rensegmentjes ook wat vlotter terwijl je over hele run gewoon heerlijk aan het lopen bent met een soort rustmomentjes.
Op naar ronde 2 dan maar! Ik hoop vanmiddag dus nog even op pad te kunnen.
gegevens:
* 13 km
* 6 graden
februari 259 km – 2016 totaal 635 km
rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka bondi 4 – 47 km
hoka stinson lite – 562 km
hoka stinson trail – 277 km hoka mafate speed – 315 km
minimus MT – 51 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11
Het is vandaag stralend weer als ik met woefje buiten wandel. Dat ziet er goed uit voor een run. Maar er staat ook geen wind, dus zou ik iets met de drone kunnen doen. Holy Island gaat helaas niet want ik kan het eiland niet bereiken vanwege het getijde vandaag. Simonside zou gaaf zijn maar lijkt me veel te glad want het heeft wel gevroren vannacht. In Alnwick heb ik vandaag geen zin. Ik besluit dus met de drone en de controller naar Dunstanburgh castle te gaan en vanaf daar dan weer richting Craster en Boulmer te lopen. Ik wilde immers nog een keer met de controller terug om vanaf de zee wat te filmen en ook over het castle heen te vliegen. Zo gezegd zo gedaan en al snel zijn we op pad voor ons rondje. Ik moet even bedenken hoe ik dat ga doen want ik ga eerst naar het castle met de rugzak vol drone spullen en breng dat daarna terug naar de auto om lekker verder te lopen met de gewone rugzak.
klik voor groot
Maar het gaat goed. Mijn Nanopuff past in het zijvakje van de dronetas, de hondenriem knoop ik om mijn middel en voorlopig hou ik mijn handschoentjes even aan en verder heb ik niks nodig. De camera zit ook in de drone tas en ik heb twee telefoons bij me (eentje voor de drone). Ik ga dus op pad met mijn spulletjes. Het is heerlijk weer. Vanaf een afstandje maak ik de eerste opname al en daarna loop ik verder. Bij het kasteel maak ik nog drie opnames. Onderstaand twee foto’s vanaf de drone.
klik voor groot
Daarna hobbelen we weer terug naar Craster. Het is inmiddels aardig druk en ik ben blij dat we vroeg op pad waren.
klik voor groot
Twee uur later (!) ben ik weer terug bij de auto. De parkeerplaats staat dan inmiddels werkelijk helemaal vol met auto’s. Ik zie zelfs dat ik een tweede plek in beslag neem omdat ik niet recht sta en verander dat meteen. De plek wordt ogenblikkelijk ingenomen en daarmee is het parkeerterrein vol. Ongelooflijk. Ik wissel rugzakken en daarna gaan we op pad voor ons echte rondje.
Ik neem het pad achter de huizen langs want ik vrees dat het pad tussen de zeel en de huizen voorlangs niet te doen is. Ik hoor later dat dat inderdaad zo was, want ik kom een stukje verder een echtpaar tegen waar ik even mee aan de praat raak. Het is namelijk een gigantische moddertroep. Eigenlijk zoals het was in 2014 toen ik voor het eerst het parcours van de ultra verkende. Glij modder. Ik weet dus nu weer dat het echt verschilt want de vorige keren was het wel modderig maar eigenlijk goed te doen.
Ik hobbel verder maar met de zon in mijn gezicht is het allemaal niet makkelijk te zien. Alles glimt. Op de terugweg zal ik merken dat het echt uitmaakt of je de zon voor of achter hebt. Gek maar waar.
Het is prachtig zo langs het water en ik geniet er wel van. Maar ik merk ook dat het geklooi met de drone en het lopen met de spullen me vermoeider heeft gemaakt dan gepland.
klik voor groot
Ik weet niet zeker of ik wel tot Foxton door ga lopen. Het probleem is een beetje dat ik straks dezelfde weg weer terug moet. Dus weer door die shitzooi overal. Ik denk dat het veld naar Boulmer wel goed te doen zal zijn en verderop ook omdat dat oude duinen zijn. Maar dan nog…. Ik loop ook tot Boulmer en heb er dan wel genoeg van. Het laatste stuk was inderdaad prima te doen en daar kon ik lekker opschieten. Maar ik heb geen zin meer in de duinen en dan weer terug. Het is wel genoeg geweest, ook voor waf.
klik voor groot
Ik keer dus om en loop zonder problemen verder terug naar de auto. Met de zon in de rug glinstert de modder een stuk minder en kan je beter zien waar je wel goed kunt lopen. Merkwaardig dat het zoveel uitmaakt maar de terugweg gaat een stuk sneller.
klik voor groot
In Craster loop ik nog even naar het water om de pootjes van woef schoon te maken. Dat vindt ze wel leuk en ik rommel nog wat met mijn schoenen en geniet van het zonnetje. Het was een heerlijke dag. Lekker buiten, lekker even spelen en video’s maken en een stukje lopen.
klik voor groot
Na een kleine 22 km staan we weer bij de auto. Op naar de volgende run dan maar.
gegevens:
* 22 km
* 6 graden – zonnig weinig wind
februari 246 km – 2016 totaal 622 km
rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka bondi 4 – 47 km
hoka stinson lite – 562 km
hoka stinson trail – 277 km hoka mafate speed – 302 km
minimus MT – 51 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11
Vandaag regent het als ik wakker word, maar ik heb zin in een wegrondje en kleed me dus snel aan. Wafje heeft haar cloudchaser aan en ik heb mijn dunne groene windjackje aan. Koud is het namelijk niet want er staat weinig wind. Dit is volgens mij het eerste rondje echt in de regen.
Het eerste rondje loop ik een beetje op tempo en ik eindig op 6 min/km. Dat is op zich niet verkeerd en alles voelt wel goed. Het blijft een lastig rondje met die op en neer golvende weg maar het gaat prima.
Het tweede rondje wil ik weer op max MAF doen maar dat is natuurlijk lastig na het temporondje. Het lukt me wel maar ik had het beter andersom kunnen doen. Eerst MAF en pas dan het tempo rondje.
Woef vindt er weinig aan geloof ik maar loopt braaf mee. Ze is gelukkig lekker droog gebleven op haar rug dus dat is mooi. Ik maak op het erf haar voetjes schoon met de slang. Binnen droog maken.
Op naar de volgende run dan maar weer.
gegevens:
* 13 km
* 5 graden – regen
februari 224 km – 2016 totaal 600 km
rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka bondi 4 – 47 km
hoka stinson lite – 562 km hoka stinson trail – 277 km
hoka mafate speed – 281 km
minimus MT – 51 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11
Vandaag op pad voor een kort rondje. Gisteren heb ik niet gelopen omdat ik vogels aan het kijken was en voer voor woef heb gehaald. Dat was een hele volle en lange dag.
Ik kies weer voor Beadnell gezien het weer en de weg. Bovendien vindt woef het door de duinen ook helemaal leuk dus dat komt wel goed. Ik kies weer voor die nieuwe kousen en weer gebeurt hetzelfde. De eerste 4 kilometer voel ik mijn voeten. Volgende keer trek ik andere sokken aan, want misschien is mijn schoen een beetje ‘te vol’ met de sealskinz die ik ook nog aan heb vanwege de modder. Overigens hebben die gekke kousen al heel wat kilometers gezien ook al zijn ze niet waterdicht en laat de boord los aan de bovenkant.
Ik loop even naar de Lime Kilns aan het begin. Mooie warming up en daarna gaan we weer door de duinen naar High Newton. Het is drukker dan normaal want het is vakantie hier. Niet prettig en ik ben erg blij dat woefje niet meer hitsig is en lekker mee kan lopen zonder dat ik op hoef te letten.
klik voor groot
Als ik bij de zendmast loop, besluit ik een extra lus te maken richting de pub van Low Newton. Ik loop nu dichter langs de klif en ik ben verrast dat ik dit niet eerder deed, want eigenlijk liep ik voorheen altijd over dit pad.
Na het lusje neem ik weer gewoon de weg terug naar High Newton en terug naar Beadnell. Lekker door de duinen draven en dat voelt allemaal prima.
Na 13 km staan we weer bij de auto.
klik voor groot
gegevens:
* 13 km
* 5 graden
februari 211 km – 2016 totaal 587 km
rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka bondi 4 – 47 km
hoka stinson lite – 562 km
hoka stinson trail – 264 km hoka mafate speed – 281 km
minimus MT – 51 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11
Vanmorgen was het wit toen ik de gordijnen opentrok. Interesting want dat gebeurt hier niet vaak aan de kust. Het was niet veel maar nadat ik de hond had uitgelaten, trok het helemaal dicht en uit zo’n mooie sneeuwlucht viel weer sneeuw en hagel. Dat was dus een kleine tegenvaller eigenlijk. Maar na een poosje trok de hemel open en scheen het zonnetje vriendelijk. Wat een zalig weer! Het dunne laagje sneeuw was natuurlijk ook meteen gesmolten dus dat kwam goed uit. Ik had wel zin in een rondje en ik kleedde me om voor een ommetje. Niet te ver, maar woef moest toch ook weer uit dus dat zou goed uitkomen. Toen ik omgekleed en wel voor de deur stond, was het weer dicht getrokken en hagelde het keihard. Ik keek naar buiten en ik keek naar woef. Tsja ik zou toch naar buiten moeten dus what the heck. Ik trok een ander jackje aan en nam mijn dunne windbroek mee voor de zekerheid. Nu kon me niets gebeuren. Wafje had haar cloudchaser aan dus die was ook goed verzorgd en ik nam de equafleece mee voor na de run.
Zo gingen we met de auto op pad naar Beadnell. Dat leek me de beste optie voor nu. Toen ik de auto parkeerde, scheen het zonnetje weer volop. Ik trok dus mijn windbroek maar weer uit en het jack hield ik aan. Ik zag ook nog hele donkere wolken dus ik zou vast onderweg nog wel wat krijgen. Maar bij de start was het prachtig. Van de winter, waren we dus nu weer in de lente aangekomen en in de lente vertrokken we dus voor de run. Even op het strand kijken naar het getijde en kijken hoe wafje op andere honden reageert inmiddels.
Het water was nu zo laag dat ik helemaal aan de andere kant naar de lime kilns kon kijken vanaf de ‘zee’. Dat is bijzonder, zo laag zag ik het nog niet eerder. De zon scheen en het was druk op het strand. Maar aan de westkant zag ik hele donker grijze wolken dus het zou mij benieuwen. Kwam daar de winter alweer aan misschien? Eerst maar eens op weg door de duinen dan!
klik voor groot
Het lopen ging lekker maar ik had deze keer nieuwe combi kousen aan. De eerste 4 kilometer had ik gewoon kramp in mijn voeten van die dingen maar uiteindelijk ging dat weg. Raar is dat. Ben benieuwd of dat de volgende keer weer zo is.
In de duinen maak ik een een kiekje van waf en mij
klik voor groot
Het is nog steeds lente met een mooie kleur lucht en mooie witte wolkjes. Onderstaande foto’s vormen samen net een hart zo met de linker- en de rechterkant van het strand!
klik voor groot
Al snel lopen we over het veld bij Low Newton. Het loopt allemaal heerlijk, ik voel me goed en woef heeft geen interesse meer in reutjes dus dat loopt ook fijn. Ik kijk eens naar links en zie Dunstanburgh castle liggen. Zullen we daar maar eens heenlopen?
klik voor groot
Ik loop net even heuveltje op als ik dat met mezelf aan het overleggen ben. Geen geschikt moment maar ik weet al lang dat ik daarheen ga lopen en zo gebeurt het ook. We hobbelen over het veld verder naar Low Newton en lopen door de duinen richting het strand. Het is nog steeds lente, of eigenlijk zomer.
klik voor groot
Als ik op het strand ben, is het richting het castle nog steeds prachtig maar achter me is de lucht loodgrijs. Daar komt wat! Vreemd genoeg is het ook ineens keihard gaan waaien. Ik heb wind mee richting het castle maar ik zie niet uit naar de terugweg met deze harde wind.
klik voor groot
Al snel ben ik bij de opgang naar het castle. Ik klauter omhoog over de stenen en hobbel over het pad naar het castle. Eerst even langs die gekke ‘brug’ vormige rotsen. Blijft mooi. Verderop zie ik het castle al liggen. Intussen is het licht gaan sneeuwen maar niet echt bijzonder. Maar het is wel koud geworden ineens, ook door de harde wind.
klik voor groot
Ik ga door het hekje richting het keienpad dat om het castle loopt. Ik herinner me een keer dat ik er een half uur over gedaan heb. Dat was jaren geleden. Ik wist toen net dat de andere kant zo mooi was en wilde dat per se zien. Nu was de andere kant ook mijn einddoel. Dat leek me ver genoeg want dat zou de teller al op 20 brengen als ik terug was en ik was alleen een kort rondje van plan.
Maar het is zo ontzettend glad door de modder dat ik er halverwege de brui aan geef. Ik vind het niet erg, ik constateer het alleen en ga terug. Dit kost enorm veel tijd alleen voor een foto en ik zou het pad ook weer terug moeten. Met de harde tegenwind, de kou en het weer dat is omgeslagen is het wel goed zo en ik ga dus terug.
klik voor groot
Ik ga terug over de golfbaan in plaats van over het strand. Eigenlijk loop ik altijd zo terug en ik ben benieuwd hoe het pad er nu bij ligt. De vorige keer was er een wagen overheen gereden met diepe geulen en sporen. Onderstaande foto is van het pad richting de baan waar ik stond te pielen om de telefoon weer aan de praat te krijgen zodat ik een foto kon maken. Ik had vanwege het weer geen camera bij me, alleen de telefoon maar die deed het weer eens niet.
klik voor groot
Het pad was beter te doen dan de vorige keer en al heel snel waren we alweer bij de inham waar je weer het castle in de verte kunt zien liggen. Van herfst was het alweer lente geworden met een mooi en warm zonnetje. Wat een raar weer!
klik voor groot
Even naar boven klauteren door de duinen en dan via het stukje met de strandhuisjes.
klik voor groot
Daarna weer van Low Newton terug door de duinen naar High Newton. Daar neem ik ineens een hondje mee op sleeptouw. Ik stop netjes om de baas de kans te geven het hondje aan te lijnen maar het hondje luistert niet. Als ik vraag of ik door kon lopen, krijg ik geen antwoord. Jammer dan, dan ga ik dus ook door. En het hondje volgt me dus ook tot de parkeerplaats bij High Newton. Ik vind het vervelend maar ik kan er weinig aan doen. Gelukkig was het dier daarna verdwenen.
klik voor groot
Het lopen gaat super fijn en we schieten lekker op. Door de duinen richting Long nanny met de vogelhut bij de lange brug. En dan wordt het weer winter. Prachtige donkere luchten ineens met regenbogen. Maar achter me ook de zon (schaduwen!)
klik voor groot
Het laatste stukje lopen we dus ineens echt in de harde sneeuw en hagel. De wind waait onze kant op dus het is nog even bikkelen de laatste kilometer. Maar het was een mooie run. Mooi licht, lekker zonnetje en hele mooie kleuren in de natuur. Van alles wat eigenlijk.
Na ruim 20 km staan we weer bij de auto. Ik trek mijn lekkere warme jas aan en maak woef droog en warm. Zij is helemaal droog onder haar cloudchaser dus dat is prima. Nu op naar huis voor een warme maaltijd!
gegevens:
* 20,5 km
* 3 graden – alle seizoenen
februari 198 km – 2016 totaal 574 km
rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka bondi 4 – 47 km
hoka stinson lite – 562 km
hoka stinson trail – 264 km hoka mafate speed – 268 km
minimus MT – 51 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11
Omdat ik nog een beetje met woefje zit, ga ik maar voor een kort rondje naar Beadnell. Het is dichtbij en het loopt vrij aardig zo als offroad stukje en meestal zijn er weinig honden. Voor nu dus even ideaal eigenlijk. Het is vreemd weer, het is koud en ik weet niet zeker of het droog blijft want vanmorgen regende het hard Ik vertrek deze keer dus maar met mijn Nike jackje en woef heeft haar cloudchasertje aan. Maar als we op het strand een kijkje nemen, is het winderig maar eigenlijk wel mooi.
klik voor groot
Ik mijd het strand (ook op de terugweg) omdat er teveel honden lopen. Ik ga door de duinen en ook zo weer terug. Zo gezegd zo gedaan en al snel zijn we op pad. Ik kom weinig honden tegen op de heenweg gelukkig.
klik voor groot
Op de terugweg kom ik bij High Newton wel een hond tegen die erg lastig doet. Wafje is in verwarring of ze het nou wel of niet leuk vindt nog maar die hond is compleet getikt. Die was er nog opgeklommen als ze niet loops was geweest denk ik. Er gebeurt verder niks maar ik duw die stomme hond wel wel. Verderop in de duinen zie ik nog twee honden keihard in hun eentje rond rennen. Die zien en ruiken mijn woef niet maar veel later zie ik pas de eigenaar heel ergens anders lopen. Hoezo close control? Die mensen verpesten het dus voor anderen met dit soort gedoe want deze honden waren gewoon aan het jagen in hun eentje. Idioterie.
Ik kom zonder verder gedoe weer bij de auto aan na 11 km. Een ultra kort rondje maar best lekker zo even buiten.
Op de terugweg rijd ik langs het zwembad. Er is een offer voor zwemlessen en ik bedenk ineens dat het wel weinig momenten zijn die beschikbaar zijn. Het is inderdaad al bomvol en ik heb bijna de laatste opties. Woensdag twee lessen en daarna nog 2 met tussenpozen zodat ik kan oefenen. Leuk! Ben erg benieuwd.
gegevens:
* 11 km
* 5 graden
februari 177 km – 2016 totaal 553 km
rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka bondi 4 – 47 km
hoka stinson lite – 562 km
hoka stinson trail – 264 km hoka mafate speed – 248 km
minimus MT – 51 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11
Vandaag is het de hele dag stralend weer. Zonnetje, geen wind en fijne temperatuur. Vannacht heeft het wat gevroren dus alles was wit van de rijp vanmorgen. Na de middag besluit ik voor een easy en kort wegrondje op pad te gaan met woef. Geen gedoe gewoon even lekker een kort ommetje. Niet te dicht bij huis want ik zag vanmorgen tot mijn verrassing dat woef zich nog steeds aanbood aan de farm reu die weer voor het raam stond. Dan maar naar Glororum. Dat is leuk en kort. Zo gezegd zo gedaan en al snel waren we we op pad voor het rondje dat we vorige week ook deden als tweede rondje op de dag. Eigenlijk had ik dat vanmorgen ook wel kunnen doen maar ik wil nog niet rond de farm lopen met mijn sletje.
Bamburgh castle lag er prima bij in het zonnetje. Ik vergat een foto te maken en deed dat pas toen ik terug kwam. Spindlestone lag helaas net in de schaduw dus geen leuke foto van woef bij dat gekke hoge ding. Budle bay lag in de verte in het zonnetje en de lammetjes sprongen deze keer vrolijk rond in het veld waar ik langsliep maar te ver weg voor een foto helaas.
Toen ik bij Brada quarry kwam, besloot ik maar eens een foto te maken van de holiday homes in aanbouw waar ik de vorige keer over schreef. Ik zier er geen 12 eigenlijk maar wie weet komt dat nog. Het eco huis op de tweede foto lijkt wel aardig en heeft uitzicht op Bamburgh castle. Voor de huizen liggen velden dus op zich is het niet eens zo gek. Maar ik twijfel over die quarry met die enge rotswand aan de achterkant. Zou het de wind misschien tegenhouden? Ben benieuwd hoe dat er over een tijdje uitziet want het zal wel snel gaan.
klik voor groot
Mijmerend over de huizen loop ik verder Ik ben er al bijna en voordat ik er erg in heb, ben ik alweer bijna bij de auto. Daar kom ik nog een reutje aan de riem tegen en ik zie aan woef dat ze echt nog wel wat wil. Nog even oppassen dus ik vermoed dat het zondag allemaal over is. Gelukkig maar, dan kunnen we weer overal heen waar we willen!
Ik maak nog even een foto van woef in het zonnetje in de auto en van Bamburgh castle. Het is nog steeds stralend weer. Net lente!
klik voor groot
gegevens:
* 8 km
* 8 graden
februari 166 km – 2016 totaal 542 km
rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km hoka bondi 4 – 47 km
hoka stinson lite – 562 km
hoka stinson trail – 264 km
hoka mafate speed – 237 km
minimus MT – 51 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11
Het is vandaag stralend weer als ik naar buiten kijk in de ochtend. Wat een bofkont ben ik! Niet al teveel wind en de temperatuur is ook goed. Ik ga dus zeker op pad maar wat ga ik doen? Na gisteren heb ik weinig zin in een enorm avontuur. Zal ik met de drone op pad gaan? Craster daarna pakken voor een runnetje? Naarmate de ochtend vordert, trekt het wel een beetje dicht maar het is nog steeds prima weer en de voorspelling is ook goed.
Ik besluit uiteindelijk voor een makkelijk en fijn rondje bij Belford. Geen poespas, niet nadenken. Mooie route, fijne afstand. Omdat het zulk lekker weer is en ik eigenlijk helemaal geen rugzak mee wil maar wel moet vanwege de riemen voor woefje, haal ik wat dingen eruit. Petje weg want het blijft toch droog etc.
Na de middag zijn we op pad voor ons rondje. Ik heb mijn aeroloftje aan met de sleeves. Wel handschoenen en hoofdband mee voor de zekerheid en die trek ik ook aan bij de warming up. Het is wel lekker buiten dus dat komt allemaal goed.
Het pad na de farm is erger dan ooit. Niet normaal maar ik weet dat na het weiland een stukje bos komt dus dat komt goed. Niet dus want door het bos hadden kennelijk paarden gedraafd voor een jachtpartij en daar was ook alles omgeploegd en modderig. Niet erg, straks kom ik op de weg bij de farm en kan ik lekkerder lopen. Dat klopt ook alleen stuit ik voor het eerst op een hek dat ik nauwelijks open krijg. Ik zie al dat ik straks ook een hek zal hebben dat dicht is (ik loop immers een achtje en kom straks bij het andere hek weer naar beneden). Wat een geklooi al. Het volgende stuk gaat prima en ik geniet van wafje en van het weer. Wordt het nou ineens kouder? Ik twijfel een beetje. Mijn handschoenen zijn al lang uit en ik wil eigenlijk mijn sleeves wel uitdoen. Maar toch aarzel ik. open gaat verder prima op wat rare stukken na die kapot gereden zijn door machines die bomen komen kappen en weghalen.
klik voor groot
Ik loop het laatste stukje door het bos en maak weer een hek open. Van dit hek weet ik al dat ik soms moet duwen en soms omhoog moet trekken maar uiteindelijk krijg ik deze ook open. Ik loop nu even vol op in de wind en voel een druppeltje. Kleintje. Zou dit een spotty shower zijn zoals het wel eens te lezen valt in de voorspellingen? Ik zie het wel. Kan er toch niets aan veranderen maar het zou wel vervelend zijn zo met dit dons giletje aan. Voor waf heb ik ook niks bij me, niet eens haar equafleece voor na de run. Was niet nodig met dit weer toch?
klik voor groot
En dan gebeurt het. Ineens is alles potdicht en grijs en vallen de eerste sneeuwspetters naar beneden. Van die enorme vlokken, half nat en half droog. Allemachtig wat is dit nou? De wind trekt aan en de temperatuur pletert naar beneden. Ik ben wel wat geklommen maar dit is wel erg onverwacht zo. Het houdt niet op, in tegendeel het wordt steeds erger. Mijn petje ligt op de bank thuis en ondertussen slaan de sneeuw en hagel vlokken in mijn gezicht. Arme woef. Ik baal dat ze nou zo nat en koud wordt. Ik loop nog even door maar besef al snel dat ik ijskoud ga worden als ik mijn dons dingetje aan ga houden. Vlug ruk ik mijn rugzak van mijn rug en grabbel naar mijn windjack dat er toevallig nog inzit van gisteren. Ik probeer het aan te trekken in de wind maar kennelijk heb ik het opgeruimd met de mouwen binnenstebuiten. Ooit in de wind een flinterdun jackje geprobeerd aan te trekken met de mouwen wel goed? Dan weet je dus hoe het is als je dat probeert met de mouwen binnenstebuiten. Dat gaat dus niet. Woef en ik worden steeds natter en ik scheld hardop. Hoe kan ik nou zo slecht gekleed hier in terecht komen? Dat gebeurt me nooit.
Uiteindelijk heb ik mijn jackje aan en zit de rugzak weer op mijn rug. Gauw verder en vanaf nu doorlopen dan maar zodat waf niet koud wordt (en ik ook niet). Dit stuk is even prima begaanbaar dus opschieten maar.
klik voor groot
Het stukje bos dat dan komt, is ook aardig begaanbaar. Ik probeer half half te genieten van de witte vlokken maar ik ben koud geworden van het omkleden en wil nu eerst warm worden. Mijn handschoenen zijn doornat maar ik hou ze aan omdat het wel helpt tegen de wind. Was dit nou het rondje zonder verrassingen dat ik voor ogen had?
Ik kom weer op een stuk dat niet goed beloopbaar is maar woef en ik slaan ons er dapper doorheen. Ik stuit weer op zo’n klote hek en even later weer eentje. Je begrijpt… er is eventjes niks goed vandaag. Die hekken zijn nat en koud en mijn handschoenen worden alsmaar natter van het geklooi met die stomme hekken. Ik scheld op de schapen en ik scheld op de hekken. Niet dat het helpt maar het is wel lekker.
De schapen kijken me zielig aan en ik roep alleen maar dat ze op moeten rotten. Stomme schapen. Dat is natuurlijk helemaal niet zo want normaal geniet ik enorm van die schaapjes daar. Vandaag even niet.
We hobbelen door en langzaam stopt het met sneeuwen/regen. Dat valt alweer mee. We zijn bijna bij de cave. Ik maak bliksemsnel een kiekje van een natte zielige woef en loop weer hard verder.
klik voor groot
Ook hier is het pad omgeploegd. Ik snap er niks van. Normaal is dit allemaal prima en het is toch echt droog weer geweest. Wat is dit nou allemaal….
We gaan door en door. Mijn handen zijn niet koud alleen maar nat met zware natte handschoenen. Mijn kleren zien er niet uit inmiddels. Maakt me niet uit de wasmachine is geduldig. Op het volgende stuk ren ik door natte stukken die spetters tot op mijn jackje geven. Waf ziet er ook niet uit. Als ze maar niet te koud wordt. Ik wil dat echt niet op haar leeftijd en ik zorg er altijd voor dat ze lekker warm is en wordt.
Ik kom weer bij de farm aan waar het hek dus dicht zit. Ik krijg het verdomde hek echt totaal niet open. Uiteindelijk lukt het maar omdat het zo’n enorm hek is, glipt de stang uit mijn handen en valt totaal open naar de andere kant. Ik moet om dat hek weer dicht te krijgen door koeienstront heen die over mijn enkels stroomt. Zachte bruine derrie die over mijn schoenen stroomt en erin. Vervelender vind ik nog dat woef dat ook op haar lijfje krijgt. Poep en modder zit vol met bacterien en daar heb ik nou helemaal geen zin in. Klote boeren met hun klote koeien en die stront die maar overal ligt. Scheldend ren ik langs de koeien hoofden die door de tralies steken om te kunnen eten. Ze snappen me niet helemaal geloof ik maar ik snap mezelf ook niet. Ik lijk wel een psychiatrisch patient met dat gevloek zeg.
Na de farm moet ik het weiland over met de paardjes. Geen paardjes maar wel hele zachte grond. Normaal niet erg maar vandaag wel. Ik greep al eens in het schrikdraad en wil dat niet nog een keer. Ik scheld dus op het schrikdraad en op die stomme paarden die het weiland zo hadden omgeploegd. Echt zo nuttig allemaal.
Mijn andere hersenhelft probeert mijn gemopper te overstemmen en vraagt beleefd waarom ik zo aan het schelden ben. Het is toch weer droog? Woef doet het toch goed en je bent er toch bijna? Het was toch eigenlijk wel een grap en ook nog eens best mooi? Het is toch leuk?
klik voor groot
‘Nee’ muit mijn andere hersenhelft. Klote paden, klote boeren die alle paden kapot maken met die stomme machines. Nou dat laatste klopt wel want het volgende stuk is ook allemaal kapot gereden. Inmiddels ben ik best een aardige modderloper maar op sommige korte steile stukjes naar beneden ben ik echt een schijterd als er van die enge glij troep ligt. Waf niet, die dendert gewoon naar beneden op haar sublieme spikes. En wacht dan af of ik ook nog eens kom.
Gelukkig komt nu het muurtje al in zicht waar woef zelf overheen kan klimmen. Ik klim er ook overheen. Het laatste stukje en dat is normaal wel te doen. Maar wel verdomme. Weer zo’n klote machine overheen geweest en tot mijn verrassing is de boer op dat moment net bezig en komt aanrijden met z’n trekker. “Ja ja maak maar lekker kapot allemaal’ gil ik hem toe. Hij hoort toch niks (hoop ik). Hij blijft even achter me rijden maar uiteindelijk laat ik hem toch voorgaan. ‘Goed gedaan hoor met die klote trekker van je’!
Maar een stukje verder staan we toch gewoon bij het watertje waar ik wafje maar even schoon maak zover dat kan en zover het niet al te koud voor haar is. Dat water stroomt daar en is werkelijk ijskoud. Maar de meeste rommel is er weer af tenminste. In de auto trek ik gauw mijn jas aan en maak woef zo goed mogelijk schoon en droog. Ik heb maar 1 doekje bij me, want dit had ik niet verwacht natuurlijk.
Gauw naar huis en daar stop ik alles in de was. Als ik mijn schoenen ook schoon gemaakt heb, ben ik ook weer heerlijk warm. Woef ligt dan al met een vol buikje lekker in haar equafleece te slapen op haar bedje.
Wat een raar rondje. Ik heb er maar 2 minuten langer over gedaan dan mijn vorige snelle ronde ondanks mijn geklooi met mijn jasje en de paar foto’s die ik maakte. Kan je nagaan hoe ik mijn best heb gedaan op de stukken waar ik door kon lopen. Nou koud had ik het ook zeker niet (meer)…..
Ik denk dat ik me vooral ergerde aan mezelf, dat ik niet goed voorbereid op pad was gegaan en ook niet de juiste spullen had voor woefje.
Achteraf wel een grap. Vooral omdat ik eigenlijk niet snap waarom ik me nou werkelijk aan alles ergerde onderweg Van hekken tot schapen en boeren aan toe.
Never mind. Ronde gedaan en ervaring rijker.
Op naar de volgende.
gegevens:
* 17 km
* 2 graden
februari 158 km – 2016 totaal 534 km
rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka bondi 4 – 39 km
hoka stinson lite – 562 km
hoka stinson trail – 264 km hoka mafate speed – 237 km
minimus MT – 51 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11
Vandaag is het stralend weer. Ik ga dus zeker op pad maar waarheen? Het waait ook niet erg dus de drone oplaten is ook een goed idee misschien. Ik twijfel enorm maar aangezien ik daar niet zo ver mee kom, besluit ik naar Wooler te gaan voor een run en eventueel de drone bij Bamburgh op te laten. Zo gezegd zo gedaan maar als ik langs Bamburgh rijd, bedenk ik dat de zon nog niet goed staat en dat ik het beter aan het einde van de dag kan doen. Ik rij dus door en na 35 minuten ben ik in Wooler op mijn bekende plekje. Ik besluit de drone mee te nemen op de run om beelden te maken bij Broadstruther, het doel van mijn run.
Al snel zijn woef en ik op weg voor ons runnetje. Het beging is weer even zoeken maar ik ben al snel op de juiste weg. Vreemd, want ik heb dit toch al vaker gelopen.
klik voor groot
Voordat ik het bos in ga, laat ik de drone even op maar in de lucht zie ik ineens dat de accu 15% vol is. Raar en dus laat ik de drone maar weer zakken en bind alles weer op mijn rug. Dan eerst maar eens lopen. Je wordt er wel koud van als je dat ding moet pakken: rugzak af, drone losmaken, aanzeten, verbinding maken, oplaten, klooien en dan alles weer in omgekeerd volgorde. Als er een windje staat, is dat eigenlijk niet zo lekker. Ik heb wel voor de zekerheid mijn Nanopuff meegenomen voor later als ik bij Broadstruther wil dronen.
klik voor groot
Nu eerst maar door dan en ik ga met woef door het hekje richting het bos. Het is modderig en donker maar ik weet dat het maar een klein stukje is. Weet ik veel wat de storm teweeg heeft gebracht daar….
Ik loop door en zie de eerste boom liggen. De storm heeft hier echt huisgehouden dat is duidelijk. Maar als ik verder wil, kan ik eigenlijk nergens langs. Wat een geklooit. Ik klim over stronken en hoop dat de drone niet aan de takken blijft hangen. Woef doet ook haar best. Als ik een pad volg, herken ik het niet en kijkens op de kaart, zie ik dat ik verkeerd ben. Het pad dat ik moet hebben, is afgesloten.
klik voor groot
Wat een ravage. Met de kaart in de hand klauter ik over stronken en bomen. Ik ben op een gegeven moment woef kwijt. Soms blijft ze een achter als ik zoiets doe, omdat ik dan vaak wel weer terug kom. Nu zie ik haar, maar zij ziet mij niet. Ze raakt in paniek. Ik besluit niet de fluiten want ik ben als de dood dat ze keihard de verkeerde kant oprent en ik kan niet snel genoeg achter haar aan door die stomme bomen. Ik zwaai en probeer zoveel mogelijk te bewegen zodat ze me kan zien. En ja! Uiteindelijk ziet ze me gelukkig en komt razendsnel naar me toe rennen en rent bijna door me heen van plezier. Gelukkig.
Al snel zijn we weer op het juiste pad en herken ik het ook. Ik ben benieuwd hoeveel bomen daar achter me liggen over het pad heen.
Het is nog maar een klein stukje en dan lopen we de open vlakte al op. Hum… omdat we al vrij hoog zijn, waait het hier behoorlijk en ik ben blij dat ik straks op de terugweg de wind mee zal hebben. Dat schiet dan tenminste op. Ik twijfel nog of ik de St Cuthberts way zal nemen of gewoon de gravel weg op de terugweg maar dat zie ik straks wel. Eerst verder nu over de open vlakte.
klik voor groot
Bij de farm rechtsaf en klimmen. Ik hoor ineens dat de kap van de drone kleppert op mijn rug. Weer die rugzak eraf dus en vastmaken dat ding. Daarna weer verder. De farm komt verder en verder achter ons te liggen.
klik voor groot
Nu komt op zich wel een mooi stuk. Deze keer is het helder en kan ik ver kijken. Ik zie beekjes slingeren tussen de heuvels. Jammer genoeg staat de zon eigenlijk net verkeerd om dat vast te leggen.
klik voor groot
Ik loop langs het snel stromende beekje. Zo’n heerlijk geluid. Inmiddels zijn we weer wat lager want we zijn een stukje naar beneden gegaan. Heel in de verte zie ik ineens het witte huisje al liggen waar we naartoe lopen nu. Wat lijkt dat ontzettend ver.
Ik loop naar het bruggetje en steek het watertje over. Altijd mooi. Nu met mooi weer. Ik liep hier een keer met een regenboog. Dat was ook fraai.
klik voor groot
Na het watertje weer even omhoog. Het loopt allemaal niet echt makkelijk moet ik zeggen maar ik doe mijn best. Ik ben wel veel tijd kwijt geraakt met die drone en met foto’s maken. Af en toe moet ik ook even op de kaart kijken en ik loop zelfs ergens bijna verkeerd. Raar is dat toch. Maar ik ben bijna bij Broadstruther en ik moet nu alleen nog even klimmen maar over een normaal gravelpad.
klik voor groot
Tot mijn verbijstering zie ik dat ze een houten hek om het gebouwtje heen hebben gezet. Er was eigenlijk al niks meer aan omdat het jaren geleden helemaal is opgeknapt tot een normaal huisje maar nu ziet het er helemaal niet meer uit. Wie verzint zoiets? Dat past toch helemaal niet hier. Ik baal er een beetje van eigenlijk. Is dit nou mijn loopdoel van de dag?
klik voor groot
Ik laat de drone op omdat ik hier nu toch ben. Maar of het nou zo waait of dat er iets mis is, de drone laat zich bijna niet besturen. Er is ook weinig te zien zo van bovenaf eigenlijk. Kale vlakte. De details vallen eigenlijk weg. De drone vliegt ineens weg. Nou daaag dan! Maar uiteindelijk krijg ik toch weer contact en laat ik het geval landen. Ik heb mijn Nanopuff gelukkig aan want ik heb het koud. Ik ruim alles weer op en twijfel. Nanopuff aanhouden? Ik weet dat er nu een stukje komt waar niet veel van hardlopen terecht gaat komen dus dat zal koud zijn. Ik besluit de Nanopuff aan te houden. Misschien stik ik wel, want ik heb mijn sleeves aan en mijn aeroloftje. Maar ik ga eerst maar eens op pad. Pad? Welk pad?
klik voor groot
O ja verdomd zeg als je goed kijkt, zie je een soort pad. Met een stroompje erdoorheen. Vorig jaar lag daar allemaal ijs en ellende. Dit jaar alleen heel af en toe een flinterdun laagje ijs en verder water en diepe zuig modder. Ik doe maar net alsof ik het niet zie en praat wat tegen woefje. Hoe knap ze is. Af en toe kijkt ze om waar ik blijf. Zij kan dit wel, ik wat minder. Mijn schoenen worden soms vastgezogen door de rommel. Blij dat ze vast zitten aan mijn voeten. Maar hardlopen doe ik hier bijna niet. Ik heb geen zin om te vallen of iets te verdraaien ofzo. Dit is echt geen pad. Ik besluit ter plekke dat ik dit niet meer ga lopen, maar dat deed ik vorig jaar vast ook al en nu ben ik er toch weer.
Het is best aardig zo alleen op de prairie.
klik voor groot
Na een tijdje ploeteren komen we even op een normaler pad. Hier moes ik vorig jaar woefje over een hek tillen waarbij ik mijn softflask verloor maar dit jaar krijg ik het hek gewoon open en kunnen we weer door.
klik voor groot
Jammer genoeg houdt het mooie pad weer op en lopen we weer door de nattigheid. Ik moet zeggen dat de Sealskinz toch wel iets doen. Ze zijn niet waterdicht maar het helpt toch wel om mijn voeten warmer te houden. Ik vind het eigenlijk wel prettig op dit soort terrein moet ik bekennen.
klik voor groot
We lopen nu in de richting van een farm die daar in de rimboe ligt. Vanaf daar kan ik over de verharde weg terug of via de St Cuthberts way. Ik besluit de weg te nemen zodat ik een volgende keer de bovenkant kan lopen, dus heen via de St Cuthberts way en terug via de weg. Ik kan dan eventueel naar de watervallen en/of Yeavering Bell. Ik weet immers nu aan welke kant ik die rotberg weer af moet lopen!
Al snel zie ik de farm liggen en lopen we erheen.
klik voor groot
Ik moet woef even over een hek tillen en daar moet ik een beetje opletten dat ik niet mijn hele jasje onder de modder krijg. Daarna stap ik er ook overheen.
klik voor groot
Het is nog steeds prachtig weer als we de farm naderen.
klik voor groot
Ik loop over het erf en vertel woef dat ze die kippetjes niet mag vangen en sla daarna rechtsaf de weg op. Vorig jaar liep ik door, in de hoop nog naar Yeavering bell te kunnen. Wat een geluk dat ik toen terug ben gegaan want een ronde daarna ontdekte ik pas wat die Yeavering Bell eigenlijk was. Het kostte me toen meer dan een uur om er weer vanaf te komen en bleek toen ook nog aan de verkeerde kant eraf te zijn gegaan waardoor ik dezelfde stijging nog eens over mocht doen naar het pad. Irritant. Zal het nooit vergeten.
Nu hobbel ik rustig door met woef. We zijn er bijna. Grappig dat die laatste 6 km dan niks meer voorstelt over dit gravelpad. Ook al loopt het wat op en neer, eigenlijk is het vooral dalend en dat loopt fijn met de wind in de rug. Eindelijk opschieten.
klik voor groot
Het is wel grappig, want je ziet alleen maar een weg slingerend door het landschap. Road to nowhere lijkt het haast. Het is dat ik weet dat het maar 6 km is tot de bewoonde wereld, anders zou je je afvragen waar je in hemelsnaam terecht gekomen bent.
Waf en ik hobbelen door en genieten van de patrijsjes die opfladderen en de vogeltjes. Tot mijn verrassing heb ik nog steeds de nanopuff aan maar heb ik wel mijn sleeves uitgetrokken. Dat was toch wel erg warm maar zo gaat het wel.
klik voor groot
Na 16 km staan we weer bij de auto. Idioot kort en het voelt als een hele lange ronde omdat ik zo belachelijk lang erover heb gedaan door het geklooi met de drone, het stuk na Broadstruther en het klimmen over de bomen aan het begin. Het is niet anders. Mooie oefening ‘op de been zijn’ zullen we maar zeggen. Niet iets om deze keer weer te herhalen in ieder geval. Maar er is nog veel meer te ontdekken gelukkig!
Op naar de volgende ronde dan maar weer. Overigens vergeet ik dus helemaal dat ik Bamburgh castle wilde filmen aan het einde van de dag. Als ik eenmaal thuis ben en omgekleed besef ik dat maar besluit ik niet terug te keren voor een opname. Komt wel weer. Eerst eens bekijken waarom de drone zich zo slecht laat besturen.
rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka bondi 4 – 39 km
hoka stinson lite – 562 km
hoka stinson trail – 264 km hoka mafate speed – 220 km
minimus MT – 51 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11
Eigenlijk dacht ik dat ik een rustdagje zou gaan houden maar toch uiteindelijk niet. Het is best lekker weer en waf en ik gaan voor een kortje naar Beadnell. Over de weg is nog geen goed idee met het zwervende reutje dus dit is een prima oplossing. Zo gezegd zo gedaan. Gauw klaarmaken en eens kijken of mijn kleine cameraatje wil communiceren met de telefoon.
klik voor groot
Daarna gauw op pad. Als ik even op het strand wil kijken, ben ik verrast hoe hoog het water nu staat met dit getijde. Normaal kan je gewoon naar de Lime Kilns lopen maar nu totaal niet. Dan maar meteen door naar de duinen.
klik voor groot
Het lopen gaat makkelijk en onderweg maak ik nog twee foto’s van woefje en mij
klik voor groot
Ik loop naar High Newton en ga weer via de zendmast bij Low Newton terug naar Beadnell. Er is eigenlijk geen kip onderweg, ik kom alleen een man tegen met een lelijk doend hondje aan de riem. Eng beest.
Op de terugweg neem ik een ander pad omdat ik denk dat ik mensen met een hond zie lopen. Dat is eigenlijk ook wel een leuk pad. Een beetje lastiger dan het pad dat ik normaal neem, want dat is vrij vlak met wat hobbels en gaten. Dit is echt duinwerk met rul zand en klimmetjes.
klik voor groot
Ik denk dat ik weet waar ik uit ga komen, namelijk op het pad dat langs het hek van Long Nanny loopt waar in het voorjaar weer alles in het teken zal staan van die broedende vogels compleet met wardens. Inmiddels wordt er druk gewerkt aan een nieuw hekwerk zie ik nu. Ik kom inderdaad uit op die plek. Best mooi zo over het water vanaf deze kant.
klik voor groot
Voordat ik erg in heb, zijn we alweer terug bij de auto. Ik trek mijn jas aan en loop nog even naar het strand om te kijken hoeveel lager het water nu inmiddels is gekomen. Scheelt niks maar er is wel al een strookje strand inmiddels. Ik maak nog een foto en dan lopen we terug naar de auto
klik voor groot
Zo’n kort rondje kost eigenlijk helemaal niet veel tijd maar wel meer dan een wegrondje. Omdat dat ook erg mooi is, hoop ik dat we dat snel weer kunnen doen. Op naar de volgende ronde dan maar weer. Overigens zitten de eerste 500 kilometertjes er alweer op voor 2016.
gegevens:
* 11 km
* 7 graden
februari 125 km – 2016 totaal 501 km
rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka bondi 4 – 39 km
hoka stinson lite – 562 km
hoka stinson trail – 264 km hoka mafate speed – 204 km
minimus MT – 51 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11
