Zoals voorspeld is het vandaag een prachtige dag met veel zon maar wel wat wind. Ik had van te voren een route gemaakt die ik deels vorig jaar ook heb gelopen, met een start in Wooler, een half uurtje rijden hier vandaan. Het is behoorlijk rimboe daar, en aangezien er veel sneeuw gevallen is, wilde ik goed voorbereid op weg. Ik heb net de Mafate binnen gekregen en besluit die schoenen dus te proberen op deze route. Verder gaat de grote 35L rugzak mee. Niet zozeer vanwege alle spullen, maar wel om te oefenen met de rugzak en met wat gewicht. Ik prop er dus van alles in, deels om te oefenen, deels omdat ik goed voorbereid de heuvels (en eventueel sneeuw) in wil gaan. In mijn Exped waterdichte zakjes zit dus van alles. Mijn kitlijst is hier te vinden

Als ik klaar ben, smeer ik de pootjes van waf in en gaan we op pad. Ik heb er zin in en de route naar de Cheviots is weer adembenemend mooi met vergezichten en besneeuwde bergtoppen. Het is nog steeds zo vreemd dat het achterland hier bij de kust er zo uitziet. Gelukkig had ik van te voren nog even de startplaats opgezocht want dat had ik anders niet meer kunnen vinden blijkt wel weer. Maar al snel ben ik klaar voor vertrek (denk ik) en sms ik dat we op pad gaan. S heeft precies de route en looprichting en kan me ook volgen via de satelliet. Best een fijn idee, want er worden nog steeds wekelijks hikers van de heuvels hier gehaald.

Als ik waf uit de auto wil pakken, merk ik dat het ijskoud is en dat ik niet goed gekleed ben. In ieder geval niet voor de warming up. Met deze keuze ben ik al ijskoud voordat ik ga beginnen en dus stap ik de auto weer in en begint de grote verkleedpartij. Ik trek mijn ultradunne (regen)broek over mijn tight aan, want met deze wind in de heuvels is dat heerlijk (heb ik gemerkt). Onder mijn dunne windjackje trek ik mijn aeroloft giletje aan en zelfs nog mijn rainsleeves. Daaroverheen gaat mijn jackje en zo gaan we op pad. Volgens mij is de eerste 20 minuten al weg en mijn Garmin tikt al vrolijk door. Maar aangezien het me niet om de snelheid gaat maar om de route, kan me dat niet schelen en eindelijk gaan we dan op weg!

Gelukkig ken ik de weg en zie ik nu wel waar het pad loopt! Maar het valt meteen al erg tegen want er ligt overal ijs en er is nauwelijks te lopen. Tegenvaller!

klik voor groot

Maar even later ben ik wat hoger en op het gras is het goed te doen hoewel ik verrast ben dat ik gewoon op sneeuw loop hier. Als ik het hekje van het bos zie, besluit ik mijn poles te pakken want die heb ik toch wel nodig met deze ondergrond. Bij deze rugzak moet ik daarvoor wel even alles losmaken om ze te kunnen pakken en dan besluit ik ook eens te kijken of ik nou een selfie kan maken met de telefoon en de camera. Geen ideale plek zo in de schaduw maar toch leuk.

klik voor groot

Het bos loopt niet makkelijk maar is een prima oefening. Sneeuw, ijs en modder wisselen elkaar af en ik doe mijn best en ploeter voort. Ik kan zowaar stukken gewoon goed doorlopen. Al snel zijn we uit het bos en herken ik het grote veld achter het hekje waar ik aanvankelijk toch even verkeerd loop. Ik zie twee hikers met een grote rugzak ver voor me uitlopen. Ben benieuwd of ik die uiteindelijk nog zal inhalen (hetgeen inderdaad gebeurt dus dat deed me wel deugd ondanks mijn geploeter).

klik voor groot

Ik kan de route goed vinden gelukkig en dit deel is prima beloopbaar ook al stijgt het behoorlijk. Ik doe totaal maar 500 hoogtemeters maar het valt lang niet altijd mee en zeker niet door de harde wind. Maar ik weet dat met deze westenwind ik op de terugweg de wind mee zal hebben en dat is een prettig vooruitzicht!

Al snel ben ik voorbij de boerderij die daar in de rimboe ligt en begint de weg naar boven. Dit pad is eigenlijk prima maar er liggen wel overal stukken ijs die spekglad zijn. Soms glijden de punten van mijn poles gewoon weg maar het gaat prima en ik schiet eindelijk een beetje op. De hikers in de verte komen steeds dichterbij!

klik voor groot

Als ik boven aan de heuvel ben gekomen, staan de hikers op de kaart te kijken. Het blijkt vader en zoon en zoonlief krijgt uitleg over kaartlezen en kompas kijken. Hij staat er verlegen bij of vindt er geen zak aan, daar kom ik niet helemaal achter maar als ik wegloop na een praatje gemaakt te hebben, besluit ik de volgende keer ook de papieren kaart eens mee te nemen want je kunt in dit gebied eigenlijk niet alleen vertrouwen op de GPS! Waf en ik gaan weer verder en ik geniet van de weidsheid en de zon. Het is echt heerlijk weer (op de wind na). Vorige keer regende het toen ik deze route liep en dit is wel fijner en vooral veel mooier, want ik zie nu wat!

klik voor groot

Het lopen gaat vrij aardig maar het is wel concentreren en oppassen. Het pad door het bos is ook een combinatie van sneeuw en ijs maar wat is het mooi!

klik voor groot

Het schiet al aardig op naar Broadstruther zie ik. Het is best prettig om te route te kennen, want je weet ongeveer waar je bent en hoeft niet steeds op de kaart te kijken. Vorige keer was het modderiger hier, maar nu is het weer glad vanwege sneeuw en ijs. Zo is het altijd weer anders!

Waf en ik lopen langs het kleine riviertje dat nog aardig wat geluid maakt. Ik hoef me geen zorgen te maken want ik weet van de vorige keer dat er een bruggetje is aan het einde van het pad. Daar maak ik nog wat foto’s voordat ik verder ga.

klik voor groot

Daarna weer een stukje klimmen en weer met sneeuw en ijs maar dit gaat best

klik voor groot

Na het watertje is het even klunen en daarna kan ik over een breed pad omhoog naar Broadstruther. Daar heb ik de wind werkelijk pal tegen en besluit ik te wandelen naar het huisje. Ik kom nog iemand tegen waar ik even mee klets over vogels (of liever gezegd het ontbreken daaraan vandaag) en hiken en routes. Hij had ook moeite met de sneeuw en het ijs en vooral met het pad door het bos waar ik ook doorheen was gegaan. Grappig, want ik vond het bos prima te doen eigenlijk! We nemen afscheid en waf en ik gaan weer verder naar de cottage die ons eerste loopdoel is.

klik voor groot

Daarna loer ik eens op de kaart om te kijken waar ik nu ook alweer heen moet. Ik neem een ander pad dan vorig jaar, maar zal wel uitkomen bij de boerderij ver weg in de rimboe. Het is de bedoeling dat ik vanaf daar het pad naar Yeavering Bell neem en terug zal gaan via St Cuthberts Way. Ik betwijfel echter of dat haalbaar is met dit ijs en twijfel zelfs of de weg wel beloopbaar zal zijn en geen ijsbaan zal zijn! Maar eerst maar de eerste stap en richting de farm lopen.

Van lopen is echter op het volgende traject geen sprake. Het is een kwestie van doorzetten en niet zeiken en er vooral maar om lachen. Het is werkelijk wandelend al bijna niet te doen en zonder poles was ik nergens gekomen denk ik. Af en toe puf ik even uit van de inspanning en concentratie en kijk ik op de kaart hoe ver het nog is. Het is een eindeloze vlakte om me heen en het pad is bedekt met water, ijs, sneeuw of een combinatie. Ergens denk ik op sneeuw te stappen, maar zak erdoorheen, door een laag ijs zo het water in. Dat is nat maar mijn schoenen waren al nat dus soit. Ruilen kan toch niet meer. Ik vind waf vooral zielig want die ijslaagjes zullen wel scherp zijn. Ik bedenk meteen dat ik voortaan een stickie voor haar pootjes bij me wil hebben. Maar ze hobbelt mee, en rent door de heide op zoek naar Grouses voor ons avond maal. Ze weet nog niet dat ik geen cooker bij me heb om dat beestje lekker klaar te maken maar dat geeft niet. Ze vangt gelukkig niks maar de opvliegende Grouses zorgen wel voor wat afleiding en vermaak.

klik voor groot

Ergens is een hek dat ik totaal niet open krijg, en waar ik waf dus overheen moet tillen. Dat gaat goed maar als ik mijn poles wil pakken, valt mijn softflask uit de rugzak. Ik denk dat ik de fles weer goed terugstop, maar dat blijkt later niet zo te zijn. Ik kom bij een stroompje waar ik nog op tijd zie dat bruggetje is om over te steken. Ik kon waf gelukkig ook nog net terugroepen. Als ik een foto sta te maken, ontdek ik dat mijn flesje toch verdwenen is en ik besluit terug te lopen omdat het maar een klein stukje is naar het hek. Daar ligt mijn flesje inderdaad en daar ben ik blij mee, want ik ben er nogal aan gehecht!

klik voor groot

Ik kom een echtpaar tegen die ook aan het ploeteren zijn over het ijs en we bespreken de route en de toestand van de route. De weg vanaf de farm zou niet beloopbaar zijn volgens de man, en het pad was ook slecht. Op mijn vraag of Yeavering Bell te doen zou zijn, antwoordt hij dat het afhankelijk is of ik fit ben of niet. Het ging dan vooral om de klim. Nou ja, ier kom ik niet veel verder mee en ik vervolg mijn weg maar weer, nog steeds eerst richting de farm.

klik voor groot

Dan zie ik in de verte al de farm liggen. Zie je, aan alles komt een eind en we hebben dit stuk dus bijna gehad! Weer een hek waar ik wafje overeen moet tillen en ik maak een selfie

klik voor groot

Daarna lekker doorhobbelen over het veld met sneeuw naar de farm en bekijken of ik de route kan volgen zoals gepland of niet. Grappig genoeg kan ik via dit pad de stream oversteken via een bruggetje. Vorig jaar na ik het pad evenwijdig maar moest ik de stream gewoon doorwaden. We waren toen wel lekker schoon daarna herinner ik me. Nu is het wel prettig zo met droge voeten oversteken. Ik hobbel richting de weg en kijk op de kaart. De weg ziet er slecht uit maar in de verte lijkt het wel goed te zijn. Ik kan niet zien tot hoe ver, maar het ziet er redeijk OK uit dus als nood kan ik de weg gebruiken voor de terugweg, al zou ik dan wel een kilometer terug moeten lopen.

We beginnen aan de klim en het loopt prima. Ik voel me blij, het is nog steeds mooi weer en ik kan goed oefenen met de poles. Hoewel ik geen bal aan de clinic gehad heb qua lopen met poles, heb ik toch een paar tips gekregen waar ik iets aan heb en zo hobbel ik vrij snel de heuvel op met behulp van die dingen. Ik weet bijna zeker dat het straks met volle bepakking ook lekker zal lopen. Goed dat ik mijn armen train in het zwembad!

Maar dan komen we bij een hek. Achter dat hek is het pad veranderd in een ijsbaan. Als je goed kijkt op de foto zie je dat het geen water is, maar gewoon ijs. Ik kijk op mijn horloge en reken. Ik pak de kaart erbij en besluit dat het tijd is om terug te gaan. Ik ga zelfs iet meer klunen naar het pad, maar besluit om te keren en toch de weg te proberen. Dat is ongeveer 6 km en als dat onverhoopt toch niet beloopbaar is, zal dat al tijd genoeg kosten.

klik voor groot

Het is jammer, ik ben bijna bij Yeavering Bell maar ik kan een volgende route maken dus geen probleem. Ik loop lekker naar beneden de heuvel af en al snel zijn we weer bij de weg.

Met de wind in de rug is het heerlijk en het eerste stuk van de weg is helemaal prima en ik besluit mijn stokken lekker in mijn hand te nemen.

klik voor groot

Zo loop ik dan op flink tempo terug naar de auto. De Mafate doen het ook wel goed op de weg al loopt het een beetje vreemd. Waf heeft het naar haar zin en rent nog steeds rond over de heide. Niet moe te krijgen blijkbaar en ik ben erg blij. Ze is zo vrolijk en happy.

Maar helaas zijn er toch hele stukken weg die onbeloopbaar zijn of lastig te belopen. Soms kan je net een smal spoor belopen en dat is goed, maar op plekken is het toch een ijsbaan. Mijn stokken vouw ik nog drie keer uit onderweg dus ik ben blij dat ze niet op mijn rugzak zitten.

klik voor groot

Maar uiteindelijk komen we er wel en het is een goede beslissing geweest dat ik ben terug gegaan. Ik heb nu volop daglicht gehad en ben ruim op tijd bij de auto. Ik maak nog even een selfie met foon en cam en ga dan terug naar de auto

klik voor groot

Tot mijn verrassing heb ik mijn kleding dus gewoon aangehouden en was het goed. Dat rare dons dingetje (dat overigns heel erg duur was), lijkt dus een goede aanschaf, want het geeft een fijne warmte zonder te warm te worden. Ben benieuwd!

De route was vandaag maar 18 km, maar het was – zoals ook gedacht – een middagvullend programma door de ondergrond. Maar een prima training. Ik ben niet moe, hoewel het lastig was om te lopen. Ik denk dat dat komt doordat het spannend en mooi is. Vanavond lekker zwemmen en op naar de volgende run.

gegevens:

* 18 km
* 1 graden

jan 268 km – 2015 totaal 268 km

rapa nui – 186 km
hoka bondi b (nieuw) – 314 km
hoka stinson tarmac (nieuw) – 92 km
hoka stinson trail – 40 km
hoka mafate – 18 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 331 km
pure grit – 20 km
speedcross – 52 km