Vandaag is het dan eindelijk een geschikte dag voor een lange loop. Had ik eerst last van de ondergelopen wegen, werd het daarna een ijsbaan waardoor het niet door kon gaan. Storm Gertrude en storm Henry waren niet eens een probleem maar toen kon ik het niet zo makkelijk inplannen omdat S. hier was of ik iets anders te doen had. Maar ik had me half half voorgenomen om het dan vandaag te gaan doen en had zelfs gisteren dan maar een rustdagje genomen na 5 loopdagen. Dat leek me dan misschien wel een goed idee en ik had toch twee afspraken. Om vooral niet te gaan lopen, had ik mijn renkleding maar in de wasmachine gedaan anders was de verleiding te groot geweest misschien.
Ik was redelijk vroeg op zonder wekker en besloot maar meteen even een wandeling te maken met woef voor het eerste rondje. Ik wilde haar twee keer uitgelaten hebben voordat ik zou vertrekken voor de run en ik wilde ook nog even wat eten. Verder geen voorbereidingen nodig, ik deed water in de rugzak en dat was het dan. Voor mij geen gerommel met gelletjes en dingetjes. Inmiddels loop ik gewoon op vetverbranding en dat gaat prima. Hoewel ik dus slecht kan lopen op eten in mijn buik, gaat – vreemd genoeg – een gebakken ei met kaas wel goed. Dat komt ook goed uit, want dat zijn vetten en proteines en daar kan je dus wel even op vooruit. Na de eerste wandeling met woef dus gegeten en omgekleed. Na een uurtje ben ik weer naar buiten gegaan met woeffie zodat ze in ieder geval lekker geplast had. Automaatje stond klaar voor haar middaghapje en toen was ik ook klaar om te gaan.
Ik koos voor de Stinson Lite als schoen en had de nieuwe calf sleeves aan met de CEP sokken. Ik was erg benieuwd hoe dat zou gaan op de lange afstand.
Het plan was om 6 rondjes (37 km) rond de cottage te lopen over de weg die ik al eerder liep hier en dan voor het laatste stuk woeffie op te pikken voor een extra rondje en een rondje via de bunker. Het totaal zou dan ergens rond de 47 uitkomen met een mogelijkheid voor korter.
Zo gezegd zo gedaan. Toevallig had S een thuiswerkdag en zou me volgen. Dat voelt grappig genoeg wel ‘fijn’ en gezellig.
Toen ik buiten liep, merkte ik dat het toch best koud was en dat het gevroren had in de nacht. Toch een beetje oppassen dus met de plekken waar dun water op de weg zou liggen. De zon was er al goed bij, dus na het eerste rondje zou alles wel goed te doen zijn.
klik voor groot
Het eerste rondje ging eigenlijk al heel goed en makkelijk. Ik liep rustig en binnen MAF. Maar terwijl ik aan het lopen was, bedacht ik dat het wel een beetje zonde was om alleen maar het rondje te blijven lopen. In 2015 liep ik zowel de 44 km als de 50 km training op die manier.
Na het eerste rondje besluit ik dus door te lopen en niet bij Elford rechtsaf te slaan. Ik zie in gedachten dat S. thuis ineens zal zien dat ik van de route af ben. Ik loop dus een heel stuk rechtdoor nu richting de A1 en ga aan het einde rechtsaf slaan. Zoiets liep ik al eens eerder en ik had in principe een route uitgezet voor de lange run dus ik kan altijd op de kaart kijken als ik het niet meer weet. Maar voor nu maakt het niks uit. Ik wil toch een heel stuk lopen dus ik kan gewoon blijven lopen de komende uren. De weg is prima, en loopt lekker op en neer. Doseren dus en niet te overmoedig zijn want het begin is altijd makkelijk.
Bij de spoorbaan zit een gigantische groep ganzen. Vooral de brandganzen zijn schuw en vliegen op als ik voorbij kom lopen. Op grote afstand van de groep maar desondanks vliegen ze toch op. Een prachtig gezicht en ik probeer snel een foto te maken.
klik voor groot
Uiteindelijk sla ik rechtsaf richting Lucker. Tot mijn verbijstering is Lucker ineens volgebouwd. Met holiday homes. Niet twee maar 40 lees ik op het bord. Wat idioot. Vorige keer was het een lief dorpje met een handvol huizen en een kerkje!
klik voor groot
Ik loop rustig door maar ben op het 13 km punt verrast dat ik nu eigenlijk pas het equivalent van 1 rondje rond de cottage extra heb gelopen. Dit lijkt veel langer. Normaal lijkt een ‘vreemd’ rondje juist korter door de afwisseling. Zo zie je maar hoe de mind ook werkt. Het rondje rond de cottage is nu zo bekend dat je natuurlijk bij elke hoek weet hoe ver je gelopen hebt. Zoiets blijkbaar ik weet het niet. Voorlopig kan ik nog gewoon lekker doorlopen en ik ga richting Spindlestone met de oude molen. Die zie ik al vanaf een afstandje liggen.
klik voor groot
Uiteindelijk ben ik dichterbij en maak ik nog een kiekje natuurlijk. Dit is nou juist een van de dingen die leuk zijn onderweg.
klik voor groot
Ik ga gauw verder want het is wel een ‘serieuze’ training en geen trutrondje. En ik moet nog wel een stukje! Het weer is nog steeds prima, de weg is kurkdroog. De wind die vanmorgen nog vrolijk zuchtte, wordt steeds minder. Storm Henry is gelukkig weg en er is alleen gewoon wat wind zoals er wind kan zijn. Dat is dus best prettig. Alleen hadden ze het wegdek wel een beetje kunnen strijken want zo rond Spindlestone is er geen stukje weg dat vlak ligt….. Maar ik hobbel vrolijk door en vermaak me wel.
klik voor groot
Dat is denk ik de grootste uitdaging van een lang stuk lopen. Het moet leuk zijn en blijven. Je bent best lang onderweg en gewoon alleen met jezelf onderweg. In de tweede plaats moeten dingen als schoenen en sokken goed zijn. Geen pijntjes door verkeerde schoenen of sokken. En dan natuurlijk de brandstof voor onderweg. Ook ik heb ooit met gelletjes en rotzooi gelopen. Wat lastig eigenlijk en wat een gedoe. Nu heb ik gewoon water bij me en alleen voor ‘nood’ wat dextro dingetjes in mijn rugzak. Je weet immers maar nooit. Overigens had ik bij vertrek een bloedsuiker spiegel van 5.3 en ik zal dit herhalen als ik weer thuis ben.
Mijn hartslag blijft overigens mooi laag en stabiel en dat ziet er allemaal goed uit. Het lopen gaat ook verder prima. Maar ik ben er nog lang niet. Grappig genoeg kijk ik nu soms toch op de afstand op mijn horloge omdat ik natuurlijk geen flauw idee heb hoe ver ik al ben en waar ik heen kan gaan. Voorlopig is het gewoon nog een kwestie van stug doorlopen en ik weet nog steeds de weg gelukkig.
Vanaf Spindlestone loop ik een blokje naar de weg langs Budle Bay en via Waren Mill achterlangs bij het hotel. Zo gezegd zo gedaan en uiteindelijk kom ik na een vervelend klimmetje weer vlak bij de molen uit en loop richting Glororum. Ik zie lammetjes in het veld maar helaas veel te ver weg.
Bij Glororum zou ik eigenlijk rechtsaf willen slaan maar omdat ik zie dat ik nog wel een stukje moet, loop ik rechtdoor zo naar Bamburgh. Ik weet dat ik in het dorp uit zal komen en weer een andere weg terug kan nemen die weer op de bekende route uit zal komen. Ik begin nu een beetje te rekenen en denk dat ik helemaal niet zo slecht uit zal komen als ik nog een normaal rondje doe.
Eerst maar eens naar Bamburgh en weer terug! Het castle ligt er mooi bij in het zonnetje.
klik voor groot
Als ik terugloop, zie ik eindelijk waar de schotse hooglanders gebleven zijn die vorig jaar nog gezellig voor mijn raam liepen. Ik wist al dat ze er nog waren maar in een ander veld. Gelukkig! De lammetjes die er ook zouden moeten zijn, zie ik helaas niet.
Ik loop en loop en ben inmiddels weer op de laatste poot van het rondje rond de cottage. Met mijn lange omweg langs alle dorpjes, heb ik maar de afstand van 4 rondes afgelegd (24 km). Het blijft vreemd dat het zo anders voelt. Althans dat denk ik. Want 24 km blijft 24 km natuurlijk. Ik moet inmiddels wel heel nodig plassen en vraag me af of ik dat bij de bunker in het veld even snel zal doen. Ik loop straks langs de cottage maar daar wil ik nog niet heen, ik pik woef straks pas op. Ik besluit door te lopen. Dat laatste rondje van 6 km zal dan ook nog wel gaan zonder te plassen (denk ik).
Ik begin dus opgewekt aan mijn laatste rondje zonder woef. Er staat 31 km op de teller. Ik zal dus met 37 km weer bij de cottage zijn, precies zoals ik had gepland. Bijzonder omdat ik uiteindelijk een hele andere route nam.
Het weer is nog steeds prima. Ik heb mijn mouwen helemaal opgestroopt en vraag me af of ik snel iets anders aan zal trekken als ik woef ga halen. Ik denk het niet want ik wil meteen weer weg maar eventueel kan het, want ik weet waar alles ligt en wat ik eventueel aan zou trekken.
Bij Elford sla ik rechtsaf en dan weet ik toch echt zeker dat ik heel nodig moet plassen. Snel duik ik een bridleway op en ga achter de heg zitten. Geen hond die het ziet en een hele opluchting. Gauw verder met het laatste stukje! Bij de afslag richting de zee zie ik de Farne Islands in de verte liggen. Gauw een kiekje van deze gekke weg. Even naar beneden en dan een stukje omhoog.
klik voor groot
Ik heb nu wel zin om woef op te halen eigenlijk. Gezellig samen met haar een stukkie. Ik moet wel snel schoenen wisselen want ik wil het laatste stuk offroad doen omdat dat voor haar leuker is. Af en toe heb ik met S. een 1 regelige mail uitgewisseld. Hij heeft me in de gaten gehouden en moedigt me af en toe aan. Leuk!
Als ik weer bij de cottage ben, maak ik snel woef klaar. Ze krijgt een harnasje om vanwege haar loopsheid (makkelijker vastpakken) en ik heb een stevige riem bij me en haar dunne riempje. Met dat dunne riempje kan ik haar niet eventueel wegsleuren bij een reu maar wel met stevige riem en tuig. Helaas zie ik de eigenaresse van de farm met haar dochter en 2 reuen vertrekken voor een wandeling. Ik weet dat zij naar Shoreston lopen, dus ik denk dat ik geen last van ze zal hebben als ik gewoon richting Elford loop als eerste. Afwachten maar. Ik wissel snel schoenen en neem een glas melk met Nesquick. Lekker want ik heb dorst.
Gauw verder en ik pak de Garmin van de deur die ik daar had opgehangen omdat ik anders de satelliet ontvangst zou verliezen. Al snel zijn we weer op pad. Maar als ik op de weg loop, zie ik nog steeds 37.02 km staan op mijn display. Stom toevallig kijk ik, want ik heb helemaal geen afstand in beeld, alleen hartslag. Wasdanou? Stom ding. Ik ben zeker al 450 mtr onderweg. Maar er gebeurt niets, geen meter komt er bij. Ik druk de Garmin uit en zet het geval weer aan. Ik zie dat de satellieten gezocht worden en even later zijn die gevonden. Als ik nu een paar stappen doe, komt er een meter bij. Jammer, want er mist dus nu een stukje op de teller. In ieder geval werkt het allemaal weer en we hobbelen verder.
Samen met woef eerst weer het bekende rondje. Ze vindt het leuk en is blij dat ze ook lekker buiten is. We maken het rondje af en lopen weer langs de cottage. Nu naar Shoreston. De reutjes zullen wel weg zijn inmiddels. Het lopen gaat nog steeds prima. Het is net alsof ik pas net vertrokken ben eigenlijk. Ik neem dus de lange lus via de bunker en de rotzooi. Als ik daar weer de weg op kom, twijfel ik even. Zal ik rechtsaf slaan en er nog een lusje aan vast maken? Ik weet in de gauwigheid niet hoe lang dat dan is en er staat al bijna 46 km op de teller. Terug naar de cottage dan maar.
klik voor groot
Maar als we weer bij de cottage zijn, ben ik nog helemaal niet klaar en woef lijkt totaal niet moe. Zijn we net vertrokken dan? Ik besluit weer richting Shoreston te lopen. Zal ik voor de grap dan de 50 km volmaken? Ik hobbel rustig verder en geniet van het zonnetje en van woef. Bij de huisjes van Shoreston zit er ruim 49 km op. Nu terug of gewoon verder? Ik kan een klein rondje doen via de farm. Geen probleem en we lopen rustig verder. Even omhoog naar de farm, en dan weer de weg op richting de cottage.
Daar ben ik dus weer veel te snel. Rupsje nooit genoeg wil nog wel een stukje en woef ook wel. Maar ik denk dat het genoeg is. Niet overdrijven dan maar en de ultra zelf is maar 60 km notabene. Toch vind ik het eigenlijk stiekum wel jammer. Het is zulk heerlijk weer. Kijk woef en mij nou met die schaduwen!
klik voor groot
Met ruim 53 km staan we weer bij het huisje. Garmin laat natuurlijk 52.95 zien maar het is 53.40 km geworden. Pffff ik had nog maar 1 extra rondje hoeven doen voor die 60. Maar het is goed zo.
klik voor groot
Ik heb echt nergens last van en voel me blij en licht. Op naar de volgende ronde dan maar weer en vanavond eerst lekker zwemmen! Overigens was de bloedsuikerspiegel 5.2 bij aankomst. Mooi stabiel dus! Ik heb rond 25 km twee dextro’s genomen, eigenlijk meer voor het lekker. Over de hele afstand nam ik er 5 totaal. Gemiddelde hartslag was 125 met een max van 140 (klimmetje). Niet slecht dus allemaal.
gegevens:
* 53,4 km
* 4 graden – zonnig, weinig wind
februari 67 km – 2016 totaal 443 km
rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka bondi 4 – 22 km
hoka stinson lite – 554 km
hoka stinson trail – 264 km
hoka mafate speed – 171 km
minimus MT – 51 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11 km