Vandaag miezert het heel licht maar het is niet glad gelukkig en er staat geen wind. Wat een verschil met vorig jaar toen het echt het jaar van de wind was. Ik ga laat in de middag dus gauw op pad voor een rondje vanaf Beadnell. Het getijde is nog goed dus ik kan op de terugweg over het strand en woef vindt die duinen nou eenmaal geweldig daar. Het is tevens een goede oefening in modder rennen en ik moet eerlijk bekennen dat ik er nog aardig goed in begin te worden en het nog leuk vind ook.

Bij de start even snel een plaatje van de torens in de haven dan maar. Het water staat nog heel laag!

klik voor groot

Daarna gaan we terug naar de duinen en lopen eerst weer door het caravanpark. Daarna lekker door de duinen op weg naar de farm. Even langs het strand en weer door richting High Newton. Ik kan tot mijn verrassing deze keer wel het stroompje oversteken zodat ik het ommetje richting Low Newton kan maken en vanaf daar gaan we via de modder weer terug naar de farm. Langs de zee was geweldig. Zo zonder wind voelt alles heerlijk qua temperatuur. Ik heb gauw mijn regenjackje uitgetrokken en alleen met mijn shirt en OMM vest gelopen.

klik voor groot

Bij de parkeerplaats nemen we de route over het strand en dat loopt een stuk lastiger dan de zachte modder eigenlijk. Maar het is een goede oefening en het is leuk.

klik voor groot

Na een kleine 12 km staan we weer bij de auto. Lekker rondje, op naar de volgende!

gegevens:

* 12 km
* 3 graden

januari 233 km – 2016 totaal 233 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka stinson lite – 517 km
hoka stinson trail – 198 km
hoka mafate speed – 85 km
hoka clifton 2 – 100 km
minimus MT – 51 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11 km

Ook vandaag weer twijfel over wat ik zal gaan doen. Het is een koude nacht geweest en ik zie echt niet hoe ik veilig over de weg een lange run kan doen. Al tuttend en twijfelend is het ook al snel te laat om nog te beginnen dus ik kies voor een gezellig rondje met woef over mijn favoriete rondje bij Belford. Dat is afwisselend terrein van bos, velden en gravel dus ik kan daar zeker op bepaalde stukken gewoon lopen. Vorige week liep ik daar ook en toen was het grotendeels prima te doen. Het is mooi weer, dus we gaan dan maar gauw op pad voor ons rondje.

Omdat ik het gebied al zo vaak fotografeerde, besluit ik eens wat andere foto’s te maken en vooral van waf en mij onderweg wat kiekjes te maken. Zo gezegd zo gedaan. Eerst een fotootje van de start in Belford dan maar en een kiekje van waf en mij op weg naar het gebied.

klik voor groot

Al snel zijn we in het gebied en is het even klunen aan het begin van de route. Daar is het best modderig maar de grond is wel wat harder dan de vorige keer.

klik voor groot

Ik heb vandaag iets nieuws aan mijn voeten. Ik draag mijn nieuwe (gewonnen) OS1st calf sleeves (die heerlijk lijken te zitten overigens) en over mijn broek de Sealskinz kousen van S. Hij draagt ze op de fiets en ik ben benieuwd of het iets is voor het lopen. Ik vind natte voeten totaal geen probleem, maar ik vraag me af of dit iets zou zijn voor een meerdaagse waar je wat minder makkelijk sokken kunt drogen. Het begin gaat eigenlijk heel goed. De modder is natuurlijk nat en normaal voel je dan al het water en het zand door de sokken heen geperst worden en heb je eigenlijk meteen al natte voeten. Nu voel je wel dat het water de schoenen binnenkomt, maar blijven de voeten zelf droog. Ik ben dus aan het begin heel enthousiast.

We lopen rustig verder en ik geniet van de stilte. Er staat bijna geen wind en dat is echt fijn. Ik ben zo blij dat ik kan zien, kan horen en kan ruiken. Zeker zonder hoofdband ben ik weer veel meer ‘in’ het moment. Ik hoor de vogels en ik hoor mijn stappen op de grond. Er ligt een klein beetje sneeuw her en der in het bos maar niks bijzonders. Vandaag neem ik de korte route en maak dus niet het wegrondje en het rondje door Detchant woods erbij. Ik weet van de vorige keer dat er op de 17e geschoten zou worden daar dus dat is een no go area.

klik voor groot

Al snel ben ik bij het punt waar ik op de St Cuthberts Way ook liep met woeffie. Ik denk terug aan de enorme hitte die dagen en aan het watertje dat nu bevroren is aan mijn rechterkant. Daar liet ik woef destijds even afkoelen. Nu lopen we lekker door op weg naar het stukje bos even verderop.

klik voor groot

Als we door het bos lopen, ligt ook daar een klein beetje sneeuw. Dat loopt makkelijk met deze schoenen en het is mooi. Ik wil een foto maken van woef en mij vanaf een omgehakte boom maar dat wordt niks. Als ik de camera wil opbergen, plakt alles van de hars. Kennelijk zat er hars op de boom en ik besluit het meteen weg te halen van de camera en van mijn vingers voordat alles onder zit. Rugzakje af en boenen maar. Terwijl ik daar zo sta, luister ik….. Helemaal niets. Stilte alleen wat gerommel van vogels tussen de bladeren. Wat een mooi en vredig moment. Als alles weer schoon is, blijf ik nog even staan kijken en luisteren. Heerlijk zeg. Wat bijzonder eigenlijk.

klik voor groot

We lopen weer door en zijn al bijna bij het einde van dit stukje bos. Straks weer het mooi open stuk met uitzicht over de Cheviots. Daar zal ook wel sneeuw liggen nu!

klik voor groot

Woef vindt alles nog steeds leuk en rent soms voor me uit, zoekt takjes en stokken en rommelt wat tussen de bladeren.

klik voor groot

Het stuk naar de cave is goed te doen. Ik passeer twee wandelaars met poles die opzij gaan als ik eraan kom. Ik stop en we praten wat over het weer en over de hond. Ze snappen niet hoe ik hier kan hardlopen maar als je gewoon overal doorheen loopt, is er niks aan de hand. Maar je moet wel opletten want er zitten ijs stukken tussen en daar kom ik dus wel gewoon tot stilstand. Ik ga niet mijn nek breken. Maar op modder kom ik de laatste tijd steeds beter uit de voeten, tenzij het van die echt enge modder is waar je ook als je stilstaat nog op onderuit gaat omdat het gewoon beweegt. Maar dit is allemaal prima te doen. Ik moet wel zeggen dat de harde grond lastiger te belopen is dan zachtere grond. De schoenen zijn vrij stug en dat maakt dat je wel op moet passen dat je niet zwikt. Loop je op zachtere schoenen, dan vouwen je voeten zich makkelijk om harde graspollen heen.

Al snel zijn we bij de cave en ik maak van een afstandje maar 1 foto want de vorige keer maakte ik al diverse foto’s van dichterbij. Het blijft mooi, maar nu wil ik gewoon lekker verder.

klik voor groot

Het uitzicht is vandaag niet erg goed omdat het niet helder (meer) is. Dat is jammer want ik denk dat het erg mooi is met de besneeuwde bergtoppen. Ik loop dus lekker door en ben al snel weer op een verhard stukje richting Swinhoe Farm met de rijschool en de koeien.

klik voor groot

Dan besluit ik nog even een foto te maken van woef en mij…. ik vind dit zo’n geweldige foto!

klik voor groot

Daarna weer op weg langs een verlaten bouwsel en over het veld met de schapen.

klik voor groot

Ik ben nog steeds wel redelijk tevreden over de sokken. Ze zakken niet af en volgens mij zijn mijn voeten nog droog. Maar dan gebeurt het. Aan het einde van de route moet ik een klein watertje oversteken. Dat stelt niks voor het is een klein stroompje maar wel eentje waar je gewoon natte voeten van krijgt. En meteen is het mis: mijn sokken voelen loeizwaar omdat ze nu nat zijn en erger nog: mijn voeten zijn nat. Hoe dat nu kan, weet ik niet maar het voelt heel vervelend en meteen krijgen de sokken een onvoldoende. Niet geschikt voor ‘echt’ water dat is duidelijk. Ik snap er niets van.

klik voor groot

Nattigheid is namelijk totaal geen probleem als de schoenen maar snel weer leeglopen en de sokken eigenlijk niet ‘nat’ aanvoelen zoals bij mijn Merino sokken of de XBionic. Dit voelt alsof je een dikke luier ineens in de schoenen hebt zitten. Ik denk dat ik ook meteen blaren zou krijgen en ik ben blij dat ik bijna aan het einde van de run ben.

Ik moet nog een klein stukje en de sokken verliezen wel iets van hun water, maar het onheil is al geschied want het water kan simpelweg niet makkelijk uit deze sokken. Geen succes maar ik zal ze nog eens proberen als ik geen water hoef te crossen.

Al snel ben ik weer in Belford en voor de allereerste keer loop ik eens naar het kerkje daar. Nooit gezien!

klik voor groot

Na 18 km staan we weer bij de auto. Ik boen en borstel de modder van woef haar vachtje en trek mijn lekkere donsjas aan. Ik voel me prima, woef kijkt blij.

Op naar de volgende ronde dan maar weer.

gegevens:

* 18 km
* 3 graden

januari 221 km – 2016 totaal 221 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka stinson lite – 517 km
hoka stinson trail – 198 km
hoka mafate speed – 73 km
hoka clifton 2 – 100 km
minimus MT – 51 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11 km

Vandaag zou ik eigenlijk gaan lunchen met A. een goede vriendin hier. Maar ze zegde de afspraak af en toen wist ik even niet meer wat ik zou gaan lopen dit weekend. Ik wilde namelijk een lange run doen dit weekend op zondag, maar ik nam aan dat we dan nu op zondag zouden gaan lunchen. Ik ben toen uiteindelijk maar op het strand gaan lopen vanaf Bamburgh. Vorige keer startte ik in Seahouses, nu zou ik aan de andere kant starten. Je kunt daar makkelijk parkeren (en zonder spijkers hoop ik, zoals de vorige keer).

Het was aardig weer, niet al teveel wind en niet koud. Eerst maar even een kiekje van Bamburgh Castle vanuit de duinen. Ik zie al meteen dat een drone vlucht van het castle niet eens makkelijk zal zijn, omdat het nogal groot is en je ook rekening moet houden met de zon. Misschien in twee keer video maken. Dat komt in ieder geval nog op een mooie dag buiten het weekend, want in het weekend zijn er teveel mensen en is het geopend.

klik voor groot

Ik hobbelde daarna vrolijk over het strand, klauterde langs de rotsen en liep door het water bij Monkshouse. Ik vind het eigenlijk bijzonder dat het strand en de duinen steeds zo veranderen over de jaren heen. De rotsen waren vroeger helemaal geen probleem en nu is het een heel lang stuk waar je met koud weer op moet passen met gladheid op het laatste stukje dat net niet onder water komt te staan en waar je met verkeerd getijde simpelweg niet meer overheen kunt. Heel vreemd. Zo was ook het strand bij Stag Rock nu ineens heel erg laag. Zou er zoveel zand verdwijnen dat die stenen steeds meer boven komen?

Hoe het ook zij, we waren al snel aan de Seahouses kant en keerden weer om. Hoewel mijn tempo aardig goed was op het strand, verlies je toch veel tijd op die rotsen en keldert het gemiddelde omlaag. Niet naar kijken, niet belangrijk maar wel opvallend op zo’n kort stukje.

Op de terugweg heb ik een beetje de wind tegen en zie ik ook niet zo makkelijk waar ik het beste de rotsen over kan steken. Er lopen erg veel mensen en het is best druk daar. Maar ook nu lopen we al snel weer langs het castle en ronden de run af. Even de cool down weer door de duinen en na een kleine 11 km staan we weer bij de auto. Makkelijk rondje, woef ook weer blij.

Op naar de volgende!

gegevens:

* 10,5 km
* 2 graden

januari 203 km – 2016 totaal 203 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka stinson lite – 517 km
hoka stinson trail – 198 km
hoka mafate speed – 55 km
hoka clifton 2 – 100 km
minimus MT – 51 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11 km

Het is vandaag stralend weer met weinig wind. Althans van die wind merk ik bij de cottage niets. Ik ga op pad met de drone op mijn rug in de hoop dat ik wat beelden kan maken bij Dunstanburgh Castle. Ik parkeer bij Low Newton en ga op weg richting het strand. Eerst een fotootje van Low Newton dan maar. Daarna over het strand waar gigantische bergen zeewier liggen.

klik voor groot

Daarna lopen we een stukje door de duinen voor de warming up. Helaas zie ik een bordje dat het pad dat ik op de terugweg wilde nemen afgesloten is. Dat zal wel komen doordat het water vanaf de vogelhut over het pad is gestroomd na alle regen. Geeft niet, dan het laatste stukje terug ook maar over het strand.

Het strand is prima beloopbaar en lekker stevig. In de verte zie ik Dunstanburgh al liggen. Dat wordt mijn eerste doel.

klik voor groot

Het lopen gaat prima. Ik loop tot de inham, neem even het lusje door de duinen en ben weer op het strand. Als we dichterbij Dunstanburgh castle komen, maak ik nog een foto. Het is nog steeds prachtig weer en ik voel geen wind hier op het strand.

Al snel zijn we bij de rotsen die ik even op moet klauteren naar het pad langs de golfbaan. Woef kiest weer de beste weg en ik volg haar. Snel verder maar ik moet even alles bekijken met dit mooie heldere weer. Geweldig! Ineens zijn we een stuk hoger en zie ik het castle al vanaf de achterkant. Links van me bij de zee die rare stenen brug.

klik voor groot

Het pad is best goed te doen en als ik mensen tegenkom, vraag ik hoe het pad rond de Castle is qua modder.
Dat zou wel goed te doen zijn dus vol goede moed gaan we weer verder. De drone zit nog op mijn rug.

We kunnen het paadje rond het castle vrij makkelijk lopen. Zonder gedoe komen we aan de andere kant maar wat een wind daar! Ik kies een mooi plekje voor de drone vlucht en zodra ik mijn rugzak afdoe, trek ik mijn patagonia jack aan. Warm blijven vooral! Wat een wind. Ik twijfel even of ik de drone wel wil oplaten maar met dit zonnetje ga ik het gewoon proberen. De drone stijgt op en heeft het duidelijk moeilijk. Hij blijft redelijk goed hangen maar ik durf alleen niet erg hoog. Het castle zelf is al erg hoog en ik moet dus nog veel hoger wil ik eroverheen kunnen kijken en dat durf ik niet. Ik kan ook niet vanaf zee aan komen vliegen dus ik moet echt een keer terug met de controller. Ik maak nog wat beelden van de zijkant. Het blijft toch wel leuk maar het wordt niet wat ik had gewild. Volgende keer dan maar weer, dan kom ik vanaf Craster, maak beelden en breng de controller weer terug naar Craster en ga verder met de run. Dat lijkt me een prima optie.

klik voor groot

De drone foto’s:

klik voor groot

En de video:

Na de drone vluchten pak ik alles weer in en ga verder met mijn run. Dit heeft precies 24 minuten allemaal geduurd. Best lang dus maar ik ben nog steeds lekker warm met mijn Patagonia. Die hou ik het eerste stukje van de run even aan, maar moet op tijd weer uit voordat ik te warm ben geworden.

klik voor groot

Woef en ik hobbelen verder en ik kom weer een vrouw tegen die ik bij het castle ook zag en nu op weg is naar craster. Ze durfde het paadje rond het castle niet te nemen vanwege de modder. Ik ben verrast want het was echt geen probleem nu. Zo zie je maar. Ik vond het natte modderige veld richting craster veel vervelender dan het pad rond het castle. Ze maakt nog een foto van mij en van woef.

klik voor groot

Ik doe halverwege het veld snel mijn jack weer uit en in de rugzak en ga verder naar craster. Ik loop even naar het haventje, maak een foto en zie tot mijn verrassing dat het te water laten van een kano daar 5 pond moet kosten. Niet voor niks zeg!

klik voor groot

Tijd om om te keren en als ik dat doe, zie ik dat het enorm gaat betrekken ineens. Van blauwe lucht naar bewolking. Ik maak nog een paar foto’s bij het castle op de terugweg en besluit daarna even door te trekken naar de start. Ik heb immers de drone op de rugzak zitten zonder zakje eromheen dus regen kan ik niet gebruiken nu.

klik voor groot

Hoewel ik geen idee heb hoe het pad langs de golfbaan erbij zal liggen en dit normaal al modderig is, besluit ik toch het eerste stuk langs de golfbaan te lopen. Dat gaat eigenlijk behoorlijk goed. Misschien word ik ook wel steeds beter met deze ondergrond en ik vertrouw mijn schoenen inmiddels redelijk op dit terrein. Dat was een paar jaar geleden nog wel anders. Nu ren ik bijna overal door en overheen. Vrij snel zijn we weer bij het inhammetje en pak ik de route over het strand omdat de duinen afgesloten zijn. Woef vindt alles nog steeds leuk en hobbelt lekker met me mee.

Droog en blij komen we na 14 km weer bij de auto. Fijn rondje en even de drone uitgelaten ook nog!
Op naar de volgende run dan maar weer. Nu al zin in!

gegevens:

* 14 km
* 2 graden

januari 192 km – 2016 totaal 192 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka stinson lite – 517 km
hoka stinson trail – 198 km
hoka mafate speed – 55 km
hoka clifton 2 – 100 km
minimus MT – 40 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11 km

Vannacht waaide het heel hard en ook vanmorgen waaide het behoorlijk. Daarbij regende het ook nog hard en zag ik een verdwaalde sneeuwvlok voor het raam dwarrelen. Ik zag op twitter foto’s voorbij komen van Alnwick en Chatton waar het flink sneeuwde en op de A1 bij Gateshead was het ook hommeles. Geeft niet, want ik zat lekker binnen en hoopte dat het beter zou worden zoals de voorspellingen hadden aangegeven. En dat klopte. Om 12 uur werd het droog en wat later werd het ook zonnig. Aangezien ik tot 15.30 over het strand zou kunnen, had ik helemaal geen haast en ruim na het middag hapje van woef gingen we samen op pad voor een rondje. Ik was erg benieuwd of het zou lukken om door de duinen bij Beadnell naar High Newton te lopen. Dat is normaal al vrij modderig op bepaalde stukken maar met al die regen van de afgelopen tijd was ik dus erg benieuwd.

Als ik onderweg ben en zie hoe koud het eigenlijk is en hoe hard het waait, wil ik aanvankelijk terug voor een ander jack. Maar ik rij mezelf klem op een weg die naar mijn idee gewoon afgesloten had moeten worden vanwege de flood en ik rij dus achteruit weer terug. Als ik op de kruising kom heb ik er genoeg van en rij gewoon naar Beadnell. Natuurlijk zijn mijn kleren in orde voor vandaag (en dat klopte ook uiteindelijk).

Bij de start loop ik eerst even het strand op om naar het bouwsel daar te kijken en een foto te maken. Het water staat ontzettend laag, lager dan ik ooit gezien heb!

klik voor groot

Zoals je kunt zien, ligt het blauwe bootje helemaal op het zand. Als ik terug ben van de run, maak ik weer wat foto’s met de prachtig ondergaande zon en daarop zie je dat het water al een flink stukje hoger is gekomen inmiddels. Het gaat heel snel en het meeste strand verdwijnt ook gewoon met hoog water.
Woef heeft het overigens helemaal naar haar zin en rent heen en weer met zeewier en andere spullen van het strand. Daar is echt niks mee aan de hand met die fitte dame.

Als ik klaar ben met rondkijken keren we terug naar de parkeerplaats en gaan op pad voor de run. Eerst door het vreselijke caravanpark met die lelijke groene dingen. De meeste caravans staan goed en droog en ook de weg erdoorheen is goed. Maar aan het einde staan er toch echt een paar behoorlijk in het water.

klik voor groot

Na het park lopen we door de duinen. Tot mijn verrassing is het prima te doen. Ik hobbel rustig voort en ondertussen rent woef als een idioot heen en weer. Om een of andere reden vindt ze dit helemaal geweldig. Veel luchtjes denk ik. Al snel zijn we bij de lange brug waar de Little Terns broeden in het voorjaar. Altijd weer leuk.

klik voor groot

Daarna weer verder door de duinen en al snel ben ik bij het einde waar de farm is, vlakbij de parkeerplaats bij High Newton. Daar lopen normaal koeien en is het altijd drassig. Ik besluit dus dat stukje even te vermijden. Als het niet per se hoeft, ga ik er niet doorheen en loop ik wel een andere route. We slaan dus af richting de zee en ik weet dat daar een smal paadje dor de duinen loopt richting Low Newton. Precies waar ik heen wil. Het strand ligt er mooi bij en het is prachtig weer inmiddels.

klik voor groot

Het loopt nog steeds prima allemaal en ik ben blij verrast. Het is heerlijk rustig en ik hoor vooral het geluid van de golven en de wind. Mijn kleding keuze was ook prima, want ik loop comfortabel. Een stukje verder kan ik even niet het pad volgen want het stroompje dat daar normaal loopt, is nu heel wild en diep. Ik kan een stukje verder gewoon oversteken maar niet hier. Al snel zijn we weer op pad.

klik voor groot

Daarna is het ook allemaal goed te doen en al snel loop ik het veld op bij Low Newton. Grappig genoeg is juist het veld heel nat en drassig waardoor je alsnog natte voeten krijgt natuurlijk. Ik neem de verharde weg langs de zendmast en loop naar het dorpje. Ik had al besloten dat ik over de weg een stukje terug zou lopen richting de parkeerplaats bij High Newton en vanaf daar dan terug zou gaan via het strand naar Beadnell. En zo doen we het ook. We lopen door het dorpje en zijn al snel weer bij de strandopgang. Even een kiekje! Daarna lopen we dor over het strand, terug naar de broedplaats van de vogels en de brug.

klik voor groot

Inmiddels is er heel mooi licht. De zon schijnt maar de lucht is afwisselend blauw met witte wolkjes en staalgrijs. Dat geeft een heel mooi effect en ik hoop dat ik nog net op tijd ben om aan het einde van het strand wat foto’s te maken. Het waait nog steeds behoorlijk en ik heb die wind nu tegen maar met een gestage pas kom ik goed vooruit. En de wind is niks vergeleken met vorig jaar waar het zand in je ogen waaide en je meteen een scrub kreeg op de koop toe.

Van een afstandje maak ik vast een foto van woef met Beadnell op de achtergrond en het mooie licht.

klik voor groot

We komen natuurlijk weer steeds dichterbij het einde van het strand en het licht is er nog!

klik voor groot

Het water is al een stuk hoger dan aan het begin van de run. De bootjes die aanvankelijk gewoon op het zand lagen, liggen nu alweer in het water. Opvallend verschil!

klik voor groot

Het is zo helder dat Dunstanburgh castle nu goed te zien is! Iemand maakt nog even een foto van mij en de run zit er weer op….

klik voor groot

Door het foto’s maken aan het einde heb ik alsnog een hele koude hand gekregen met koude stijve vingers. Mijn eigen schuld. Tijdens het lopen let ik altijd op dat ik geen koude handen krijg en met de beweging gaat dat ook eigenlijk altijd goed. Maar ik had mijn handschoen uitgedaan aan de rechterhand en stond dus in de wind te fotograferen. Niet slim want als ik bij de auto ben, merk ik dat ik mijn rugzak niet meer kan afdoen want daar heb je kracht voor nodig in de vingers. Gelukkig staat er iemand met een hondje die me wel wil helpen. Woef is inmiddels ook al weer lekker warm met haar equafleece.

Ik ben overigens verrast dat ook deze keer de aeroloft een goede keuze was. Vorig jaar had ik dat vestje bijna altijd onder mijn dunne jackje aan. Dat is heerlijk warm en ventileert prima. Ik ben dus niet nat en bezweet en kom dus ook niet koud thuis aan. Prettig!

Op naar de volgende ronde dan maar weer.

gegevens:

* 12 km
* 2 graden

januari 178 km – 2016 totaal 178 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka stinson lite – 517 km
hoka stinson trail – 198 km
hoka mafate speed – 41 km
hoka clifton 2 – 100 km
minimus MT – 40 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11 km

Het is een prachtige ochtend als ik buiten wandel voor het eerste poep en plas rondje. Maar het was een koude nacht dus de straat zal wel glad zijn en bovendien is het nog steeds druk omdat de weg tussen Bamburgh en Seahouses is afgesloten en alle verkeer dus ineens hier langs moet rijden. En ook dat is geen feest want de weg is inmiddels kapot, overal ligt modder en rotzooi en natuurlijk liggen hier ook overal diepe en brede plassen van ondergelopen velden. Ik besluit dus al snel voor een strandrondje en dat kan ook qua getijde want na 8.30 kan ik er al overheen. Maar ik neem even de tijd zodat het strand groter is en de kans om langs de rotsen te komen ook stijgt en vertrek om 10 uur voor mijn rondje met woef.

Het zonnetje schijnt nog lekker als ik vertrek!

klik voor groot

Ik ga het korte stukje gewoon naar het strand wandelen. Dacht ik tenminste….. Niet dus want de weg is glad en ijzig en overal ligt zooi. Ook zijn de heggen net geknipt en dus heeft woef meteen een grote doorn in haar pootje. Ik heb er al snel genoeg van en keer om. Dan maar met de auto naar het strand! Eerst dus de ruiten ontdooien en dan kunnen we eindelijk op weg.

Ik rij bewust niet via Shoreston vanwege de grote doornen van de heg en rijd om via het dorp. Ik parkeer half in en over een enorme plas bij het strand maar als ik woef uit de auto haal, ziet de auto er vreemd uit. Is die band nou zacht of staat de auto zo raar schuin? Ik twijfel en fluit woef terug de auto in. Ik rij de auto weg van de grasstrook en rijd de weg op. Weer kijken…. nee die band lijkt toch echt zacht en ik besluit meteen naar de garage te gaan en niet af te wachten. Gelukkig is Brian er en kan me meteen helpen. Yep, a slow puncture…. Nou slow of niet, lek is en blijft lek dus in no time is de band er weer af.

klik voor groot

Uiteindelijk staan we een uur later alsnog op het strand voor ons rondje. Gelukkig had ik mijn donsjack meegenomen maar ik heb hele koude voeten gekregen omdat die al nat waren geworden in de modderpoelen op de weg….. Eerst even warm worden. Ik doe maar een korte warming up en begin langzaam met lopen. Ik ben benieuwd hoe het stroompje bij Monkshouse is, want de weg is daar afgesloten dus ik neem aan dat het een enorme brede en snelstromende stroom nu is die we moeten oversteken. Daarom trok ik mijn niemendalletjes aan (MT10) omdat die helemaal zo weer droog zijn..

klik voor groot

Al snel kom ik bij de oversteek. Omdat mijn voeten nog koud zijn, spring ik eerst wat op en neer op mijn tenen. Met koude voeten ga je dus niet door koud water lopen want dan heb je een probleem daarna om warm te worden. Met warme voeten is de oversteek totaal geen probleem. Ik hobbel wat heen en weer en zodra mijn voeten warm zijn, steek ik over. Woef kijkt niet op of om natuurlijk. Daarna hobbelen we weer rustig verder over het harde strand. Het is prachtig weer en er staat nauwelijks wind. Ik heb alleen mijn aeroloft vestje aan over mijn winter shirt en draag wel een hoofdband en handschoenen. Dat is ruim voldoende want ik ben verder al heerlijk warm en ook mijn voeten blijven verder warm ondanks dat we het water overgestoken zijn. Monkshouse was inderdaad vrij breed en snel stromend bij het begin maar verder richting de zee was het prima te doen.

Daarna komen we bij de rotsen. Die zijn prima begaanbaar en niet glad dus dat is ook fijn. Nu kunnen we Bamburgh castle ook gewoon bereiken!

klik voor groot

De zon staat niet helemaal goed voor mooie foto’s maar ik maak toch een kiekje van het castle met woef en loop verder richting Stag Rock. Ook daar moet ik weer een watertje oversteken maar dat doet me niks. Gek idee dat ik me een paar jaar geleden nog liet tegenhouden door dit soort dingen maar toen droeg ik ook andere schoenen. Misschien maakt dat ook uit. Ik loop tot het eind van het strand en maak een paar foto’s van het vuurtorentje maar krijg het hertje er niet goed op. Het strand ligt heel laag en ik kan de rotsen niet makkelijk opklauteren. Althans, dat kan wel maar ik heb er eigenlijk geen zin in. Ik vind het zo heen en weer genoeg voor vandaag omdat ik anders veel te laat terug ben voor het eten van woef door het gedoe met de auto. Ik had eigenlijk wel plannen om aan de andere kant nog even te kijken maar dat komt een andere keer dan wel. Het is wel prachtig want ik zie zelfs Holy Island liggen met het castle daar. Als je op de grote foto kijkt dan zie je het nog net rechts naast de rotsen.

klik voor groot

Hoewel ik de rotsen niet op wil klimmen, doet woef dat wel en poseert even voor me

klik voor groot

Als ik klaar ben met kijken en genieten, keren we weer om en lopen continu rustig terug naar Seahouses. Over de rotsen, en over de water oversteekjes. Onderstaand de twee crossings maar het is niet zo goed te zien waarschijnlijk.

klik voor groot

Na ruim 13 km staan we weer bij de auto. Het was uiteindelijk een lekker rondje zeker door de zon en het ontbreken van de wind. Normaal loop je hetzij heen hetzij terug met wind tegen en dat is vaak geen pretje. Nu was het net lente. Heerlijk dus! Jammer dat het zo kort was, maar er komt vast weer een andere dag met mooi weer.

gegevens:

* 14 km
* 2 graden

januari 166 km – 2016 totaal 166 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka stinson lite – 517 km
hoka stinson trail – 198 km
hoka mafate speed – 29 km
hoka clifton 2 – 100 km
minimus MT – 40 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11 km

Eergisteren zijn we weer aan de oostkust aangekomen en vanaf vandaag ben ik weer alleen hier. Het is stralend weer zonder wind, dus ik besluit meteen maar een eerste rondje te gaan maken samen met woeffie. De wegen staan behoorlijk onder water en de velden ook, dus ik heb geen idee wat me te wachten staat eigenlijk. Ik kies dus maar voor Belford omdat dat de meeste afwisseling heeft qua ondergrond. Er is vast wel een stukje waar normaal te lopen valt. Ik trek mijn Mafate schoenen aan en bind de poles op mijn rugzak voor de zekerheid. Overigens zal ik daar later heel blij mee zijn…..

Met een omweg vanwege een ondergelopen weg rijd ik naar Belford en daar parkeer ik de auto. Al snel zijn we op pad voor het rondje dat ik al veel vaker liep. De vorige keer was mijn laatste rondje in juni!

klik voor groot

Even een stukje door het dorpje en rechtsaf richting de paden. Ik vrees dat het begin niet begaanbaar zal zijn want dat is altijd al een beetje zompige bedoening eigenlijk. Maar goed ik ga het allemaal zien. Ik loop langs het rare bouwseltje en langs de boerderij.

klik voor groot

Na de boerderij kom ik terecht op een veld met modder en water. Dat is normaal al een beetje nat veld richting het bos maar vandaag is het wel bar en boos. Ik laat de poles voorlopig maar even op mijn rugzak zitten en hoop dat het bos straks beter zal zijn. Dat blijkt helaas niet zo te zijn en het eerste stukje bos is echt even ploeteren. Ik pak mijn poles dus maar van de rugzak want ik heb geen zin om onderuit te gaan. Eens kijken of het ergens verderop wel te doen zal zijn…. Ik krijg nog een andere ondergrond en ik ga ook hoger dus wie weet wordt het nog wat. Na het bos is een stukje weg, dus dat moet zeker goed te doen zijn.

Dat laatste blijkt te kloppen want zodra ik uit het bos ben kan ik weer een heel stuk goed lopen. Nog even een stukje waar wat water ligt maar dat is niet echt een probleem natuurlijk.

klik voor groot

Ik kom uiteindelijk zonder kleerscheuren (alleen een beetje traag) bij het punt waar Holy Island vanuit de verte te zien is. Het is vandaag echt heerlijk weer met een zonnetje en geen wind. Ik sta even op het punt te kijken en maak een kiekje van woef en mij. Ik twijfel wat ik zal doen. Dit prachtige weer moet ik natuurlijk met beide handen aangrijpen om langer buiten te zijn. Woef lijkt ook OK en het naar haar zin te hebben en de weg die ik in gedachten heb, zou wel eens prima begaanbaar kunnen zijn want het is deels verharde weg en deels oud bos met een breed pad. Ik besluit het erop te wagen en sla rechtsaf en hobbel lekker naar beneden richting de houtfabriek. De poles zitten weer netjes op de rugzak en blijk ik de volgende 10 km ook niet meer nodig te hebben gelukkig.

klik voor groot

De weg is echt prima begaanbaar en er liggen hier nergens plassen. Misschien doordat er zoveel hoogteverschillen zijn. Geen idee maar ik ben er blij mee!

klik voor groot

Na een paar kilometer sla ik linksaf richting Detchant Woods. Hier moet woef even aan de riem maar dat is geen probleem met mijn lange dunne riempje. Die prop ik tussen mijn broekband en zo heb ik gewoon beide handen vrij.

Het bos is ook prima begaanbaar. Eigenlijk geen problemen hier dus als het weer zo blijft, dan kan ik eventueel wel een rondje hier in de buurt verzinnen ook al moet ik dan een van beide kanten op alleen maar heuvelopwaarts. Uiteindelijk kom ik weer in het bos waar ik ben afgeslagen en ga het stukje richting St Cuthberts Cave lopen. Gek idee dat ik in juni de hele St Cuthberts route liep (100 km). Dat was toch echt wel een belevenis die ik niet meer zal vergeten. Samen met woef op avontuur….

Ik ga door het hek en geniet van het uitzicht hier richting de Cheviots. Het zonnetje schijnt fijn en zo zonder wind is het echt heerlijk ook al is het maar 0 graden.

klik voor groot

Als ik over het veld met de schaapjes hobbel is het wel weer nat en drassig maar niet glad dus ik kom redelijk vooruit. Maar het is wel wonderlijk dat het nou zoveel heeft geregend en dat alles zo nat is geworden.

klik voor groot

Ik zie het somber in voor de ultra want die gaat over stukken met echt enge modder waarbij je ook nog eens zo de zee in kunt kukelen. Nou nee dus. Twee jaar geleden had ik al mijn twijfels over de route maar toen was het niets vergeleken met nu. Vorig jaar was het al droog toen ik arriveerde en de route ging verkennen. Als dit nu het uitgangspunt is, ben ik al blij dat ik gewoon kan blijven lopen, want de meeste wegen zijn ook onbegaanbaar…

Na ruim 16 km ben ik bij de cave. Dat blijft leuk en zeker met een zonnetje erbij.

klik voor groot

Na de foto’s ga ik gauw weer op weg. Ik heb niet eens mijn extra jasje nodig gehad dat ik had meegenomen voor het stilstaan hier voor de foto’s. Het is zo lekker buiten met die zon! Ik ben totaal niet afgekoeld dus dat is prettig. We hobbelen weer rustig verder en het stukje grasland is ook wel te doen waarschijnlijk omdat het zoveel hoger ligt.

klik voor groot

Op het pad naar de andere rotsen ligt een enorme diepe plas en woef neemt even een bad en een slokje.

klik voor groot

Ik weet dat er nu een stukje komt dat normaal zal zijn maar dat de laatste twee kilometers waarschijnlijk bagger zullen zijn. Dat is normaal al zacht en modderig dus ik ben benieuwd. Nou die modder was er! Van die dikke glij modder die ook zo heerlijk aan de schoenen blijft plakken…

klik voor groot

Maar aan alles komt een einde en al scheldend kom ik bij het muurtje waar woef weer als hinde overheen gaat. Vorig jaar had ze nog een ingepakt beentje vanwege die zwelling! Ik snap overigens niet dat die boeren een officieel pad zo verwaarlozen en zo kapot maken met zware machines. Niemand kan hier normaal overheen!

klik voor groot

Natuurlijk klim ik ook over het hekje heen en ik moet dan altijd zo lachen om die kop aan de andere kant van het muurtje…. waar blijf je nou….

klik voor groot

Het stuk achter het muurtje is iets minder kapot gereden en iets minder drassig maar we zijn er nu ook bijna. Als we van het veld afkomen, was ik woef even af bij het stomende beekje. Dat is geloof ik wel koud aan haar buikje en benen maar ze is wel lekker schoon nu. Nu mijn schoenen nog!

Na ruim 23 km staan we weer bij de auto. Niet helemaal een recht toe recht aan rondje door de modder en de zooi maar wel weer erg mooi. Op naar de volgende, wie weet wordt het nog wat met het weer. Vandaag heeft alles een beetje kunnen drogen in ieder geval.

gegevens:

* 23,5 km
* 0 graden

januari 152 km – 2016 totaal 152 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka stinson lite – 517 km
hoka stinson trail – 198 km
hoka mafate speed – 29 km
hoka clifton 2 – 100 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11 km