Vannacht heb ik goed geslapen. Om 4 uur werd ik al uitgerust wakker en moest ik even plassen. Ik was toen helemaal blij verrast dat het pas 4 uur was, want dat zou betekenen dat ik nog lekker 2 uurtjes zou kunnen slapen na een goede nacht al achter de rug. Ik trek even snel mijn windbroek en sokken aan, schiet mijn Lafuma softshell aan en ga even naar het toilet gebouw dat in de buurt staat. Ik loop daarna nog even een keer heen en weer om mijn bidonnetje te vullen met water. Altijd handig voor morgenochtend.

Om 6 uur word ik gewekt door de wekker. Woefje slaapt nog lekker en om me heen is alles nog doodstil. Valt niet tegen. Ik pak mijn spiegeltje uit mijn tasje druppel even mijn ogen (ik draag de dag/nacht lenzen nu voor de derde dag wat prima gaat) en smeer mijn gezicht lekker even in. Ik kam mijn haar en pak mijn tandenborstel voor straks. Ik voel me alweer klaar voor de nieuwe dag van Wooler naar Holy Island (Lindisfarne netjes gezegd). Het is safe crossing om 14.35 en ik heb gepland om te lunchen bij Barn at Beal voordat ik ga oversteken. Vandaag weinig echte klimmetjes dus dat moet wel lukken. Warm is het nog wel steeds en ik ben erg blij dat ik totaal niet verbrand ben de afgelopen dagen. Goed gesmeerd!

klik voor groot

Als ik me ga aankleden voor de run, smeer ik mijn voeten weer in met compeed anti blaren stick en smeer ik uitgebreid mijn benen, armen en nek weer in met zonnebrandcrème. Beetje gedoe maar wel nodig.

klik voor groot

Als ik een beetje op orde ben qua verzorging en woef ook heeft gegeten, ga ik zelf een hapje maken. Vandaag wordt het geen lekker warm worstje maar farmers omelet van adventure foods. Daar moet ik 200 cc water voor koken en dat is dus echt zo gebeurd met het gasstelletje. Even 5 minuten laten staan na omroeren en dan…. is het echt niet te vreten. Ik krijg de helft weg maar meer niet. Jakkes. Misschien te weinig water erbij ofzo maar wat vies zeg. Geen aanrader. Thuis liggen nog andere ontbijtjes van andere firma’s.

klik voor groot

Na het ontbijt ga ik even mijn tanden poetsen en nog een keer naar het toilet. Ondertussen breng ik de grote rugzak zonder de tent vast naar het huisje bij de receptie. Ik neem dan later de tent wel mee en mijn dagrugzak. Woef ligt braaf in de tent te wachten tot ik terug ben. Dat gaat inmiddels heel goed.

Als ik terug kom, berg ik gauw de tent op (dat is gelukkig zo gebeurd) en doe de dagrugzak op mijn rug. Klaar voor vertrek weer! Ik loop terug naar het huisje, bevestig de tent aan de grote rugzak en daarna gaan we op pad. Het is 7.30 dus mooi op tijd. Ik ben niet ontevreden.

klik voor groot

Ik loop deze keer over de weg terug naar Wooler want dan kom ik netjes meteen op de route uit. Dat is ongeveer een kilometer.

klik voor groot

Bij de kerk slaan we linksaf en dan zijn we al op de route. Eerst zullen we een stukje langs Till River lopen en dan oostwaarts lopen naar Weetwood Bank en Moor. Ik loop eerst langs een keurig onderhouden bowling veldje. Ik vind dat zo typisch Engels.

klik voor groot

Daarna lopen we door een prachtig natuur gebied. Het is een Conservation Area met veel bloemen en vogels. Echt prachtig en met enorm mooie uitzichten en vergezichten over de Cheviots.

klik voor groot

Op een gegeven moment hebben we een klim gehad en gaan we dalen. In de verte zie ik een brug met die mooie pijlers. Dat zal Weetwood bridge zijn uit de 16e eeuw die over de Till River gaat.

klik voor groot

Als we afdalen, komt een hardloper ons tegemoet van beneden. Hij wandelt omhoog en is enorm bezweet. Ik vraag of hij de route aan het verkennen is voor de race in juli die omgekeerd loopt van Holy Island naar Melrose. Dat blijkt te kloppen en we staan even te kletsen over lopen, over de hond en over de race. Ik vertel wat ik doe en welke runs ik hier heb gedaan. Hij heeft interesse in de ultra rond Bamburgh die ik ook deed dus dat is een leuk praatje. Na een poosje zijn we weer op weg. Ik had toch best een aardig gemiddelde weer, maar met deze kletspraatjes schiet het niet zo op. We lopen verder en gaan de brug over.

Daarna weer een mooi stukje met mooie vergezichten

klik voor groot

Natuurlijk ook vandaag weer van die rottige stiles met laddertjes

klik voor groot

Vervolgens lopen we over boerderijwegen en landweggetjes door Hetton Burn voordat we even zullen klimmen naar Dancing Green Hill. Dat klinkt vrolijk toch? Het gaat vandaag eigenlijk heel goed. Ik ben aan het joggen en alles voelt goed. Het is nog steeds erg warm, maar er is wel wat sluierbewolking en dat neemt net het hele hete van de zon weg dus dat voelt allemaal prima. Dat is maar goed ook trouwens, want er zijn weinig watertjes onderweg op dit laatste stukje. Ik vind het wel grappig dat ik vaak rond Wooler gelopen heb, en vaak rond St Cuthberts Cave waar ik nu ook heen zal lopen, maar nog niet eerder legde ik de verbinding tussen de twee plaatsen. Ook rond Holy Island liep ik al heel vaak en deze winter liep ik voor het eerst een stukje van St Cuthberts Cave naar Holy Island maar niet het hele stuk. Er komt dus nog veel nieuws aan met stukken die ik deels al ken. Ik ben benieuwd. Op zich voelt dat wel ‘vertrouwd’ want ik weet een beetje wat me te wachten staat en het voelt al een beetje als ‘bijna’. Dat is nog niet zo, want we moeten eerst naar St Cuthberts Cave en dat zal de eerste stop zijn van de dag.

Voorlopig lopen we nog even over weggetjes met mooie vergezichten.

klik voor groot

Op een gegeven moment komen we bij een stroompje dus dat komt goed uit. Woef spitst haar oortjes en kijkt naar het water. Voor mij een teken dat ze er even in wil en dat is OK natuurlijk. Hier kan ik ook niet makkelijk bij komen, dus ik geef haar een teken dat ze mag gaan en weg is ze, op weg naar het water om lekker te badderen. Ik moet daar wel om lachen eigenlijk.

klik voor groot

Zolang het maar stromend water is dat er goed uitziet zonder rare algen vind ik het best. Ik zou een volgende keer wel de Sawyer meenemen want dat is toch wel makkelijker hoewel het bijvullen onderweg tot nu toe ook prima gaat natuurlijk.

Na het badder feestje moeten we even klimmen over een weg met van die rollende stenen. Dat loopt niet zo lekker en je hebt dan even het idee dat je een stap vooruit doet en er twee weer achteruit rolt. Maar dat is flauwekul natuurlijk en we komen gewoon verder. Het gaat nog steeds goed. Ik vind het wel apart eerlijk gezegd. We zijn toch echt nu al een heel eind op weg naar het einde van de route. Van Melrose naar Holy Island: meer dan 100 km.

Toch is het gek, want in Garderen liep ik 29 en 23 km en dat loop je dus zo even weg. Deze routes dus niet en het is ook anders dan de Borders Abbey Way. Je moet dus gewoon ook kunnen aanpassen onderweg als de omstandigheden anders zijn dan gepland. Deze keer is het bijvoorbeeld veel warmer dan gepland. En aangezien ik met woef loop en zij me niet kan vertellen hoe ze zich voelt, zal ik goed op haar moeten passen. En dat kost tijd. Overigens geloof ik wel dat ik misschien te voorzichtig ben geweest maar ik voel me verantwoordelijk en het kan maar één keer mis gaan.

Bovendien wil ik nog veel meer avonturen met haar doen, dus zal ik echt goed op haar moeten passen. Het enige echte nadeel van langzamer zijn is het feit dat je nog langer onderweg bent. Dingen als voeding en water en de belasting voor het lichaam is dan weer anders dan een snellere run. Maar goed… tot nu toe gaat het goed en het lijkt er ook op dat we gewoon het eindpunt gaan bereiken samen.

klik voor groot

Ineens sta ik voor een veld met allemaal stiertjes. Ze staan al gezellig bij het hek te wachten. Mmmm vrij grote groep. Maar ik zie geen moederdieren dus dat valt mee en deze stiertjes zijn al vrij groot. Ik tuur waar ik heen moet. Aha! Door het hele veld naar de andere kant. Leuk zeg. Ik open het hek en zorg dat de stieren in het veld blijven. Ze komen al snel kijken, snuiven en snuffelen. Ik hoef mijn hand maar uit te strekken en ik zou er eentje over zijn neus aaien.

Ze zijn op zich niet eng of agressief maar wel erg nieuwsgierig en het probleem met koeien is nu eenmaal dat ze gewoon door en over je heen lopen. Toevallig wordt er op dezelfde dag in Nederland een oudere vrouw overlopen door koeien en is dood. Op dat moment weet ik dat gelukkig niet, ik lees het in de krant later.

Ik film de stiertjes even en dan gaan we op pad naar de andere kant van het veld. Dat gaat niet zo rustig en het is maar goed dat ik geen hartslag meter om heb want ik vind het niet echt prettig. Ik zwaai met mijn stokken achter me en roep wat naar ze. De stiertjes rennen namelijk snuivend en wel met me mee en komen wel erg dichtbij. Op een gegeven moment blaft woef gelukkig naar de zwarte dieren. Dat maakt wel indruk maar voor een momentje maar. Waar is dat stomme hek nou….. Uiteindelijk komen we natuurlijk gewoon veilig aan de andere kant van het weiland. De koeien zijn dan ineens afgeleid door de grote waterbak en gaan staan drinken met z’n allen. Makkelijk, want dan kan ik rustig dor het hek. Pfeeew. Ook weer achter de rug.

klik voor groot

Vanaf nu gaat het opschieten richting St Cuthberts Cave. Ik moet lachen want ik ken dit stukje helemaal niet. Ik weet precies waar ik straks uit zal komen en dat de Cave dan dichtbij is. Leuk vooruitzicht! Ik moet nog even over een stukje weg, en zal daarna al omhoog lopen naar het bos waar de Cave ook is.

klik voor groot

Even vergis ik me, want ik denk dat ik bij de parkeerplaats uit zal komen waar ik eerder een wandeling startte met S. Dan zou ik straks rechtsaf moeten naar de Cave. Maar ik kom wat verder naar rechts uit en moet dus straks naar links. Grappig want eigenlijk wist ik dat wel want ik had al eens naar beneden getuurd op mijn route vanaf de Cave naar het pad van de St Cuthberts Way! Zo zie je maar.

Maar dan zijn we in het bos. Het uitzicht achter me blijft prachtig zo over de Cheviots. Ik zag dat al zo vaak en het blijft mooi. Even een plaatje maken van woef en van mij

klik voor groot

Ik ga naar links over het pad en kom bij de Cave! Het is doodstil, er is niemand. Wat een geluk want dat is juist zo bijzonder. Ik ben echt een geluksvogel want het is heerlijk om hier in het zonnetje te zitten met de geluiden van de vogels en te genieten van het plekje en het moment.

klik voor groot

St Cuthberts Cave is de plaats waar het lichaam van St Cuthbert werd gebracht door de Monks in 875 toen ze vluchtten voor de invallende Denen. Die invasie leidde tot de vernietiging van de Abbey. Ik moet het toch nog eens goed nalezen hoe het nou zit! Ik ben er al zo vaak geweest maar ik heb eigenlijk geen idee.

Ik ga eens lekker bij een rotsblok zitten en ga wat eten en drinken. Woef krijgt ook een hapje natuurlijk en dat betekent dus even een echte rustpauze omdat ze niet met volle buik mag gaan rennen. Ik lig mooi op schema (voor zover ik dat heb) en ben tevreden. Nog een kilometer of 15 denk ik naar het einde. Dat is natuurlijk helemaal niets qua afstand! Ik peuzel mijn kaasjes op en neem een worstje en drink wat.

Dan ineens hoor ik stemmen. Van alle kanten notabene. Jakkes. Gelukkig was ik net aan het opruimen en klaar om weg te gaan maar dit is jammer. Ik kijk omhoog waar de geluiden vandaan komen en hoor iemand zeggen dat ik nog niet weg moet gaan. Daar is ‘mijn’ groepje al weer! Ik snap niet waarom ze nu weer van een hele andere kant komen, maar ze zijn in Fenwick gestart en lopen dus tegengesteld aan mij weer een stukje van de route. Ze komen weer uitgebreid babbelen, willen op de foto met de hond en een van de vrouwen komt nu kijken naar mijn telefoon en de Spot waar ik natuurlijk gisteren over sprak met haar man onderweg naar Wooler. Het kost me weer tijd maar uiteindelijk kan ik dan toch weer op pad en vertrekken we voor ons laatste stukje. Ze maken ook nog even een foto van mij en woef

klik voor groot

Ik klauter naar het pad achter de Cave bovenlangs en maak nog even een kiekje. Het groepje loopt alweer in de verte richting het andere pad.

klik voor groot

Wat een geluk dat ik hier heerlijk alleen kon lunchen want inmiddels zijn er gewoon mensen aan het praten en aan het kijken. Niks an!

Voor het eerst neem ik nu de route boven de Cave. Nooit gerealiseerd dat daar zo’n goed pad was eigenlijk en ik weet ook nu waar ik uit zal komen. Dit is het pad dat op mijn navigatie altijd het lijntje is waarmee ik sneller bij de Cave kan komen als ik mijn 17 km rondje doe vanaf Belford. Nooit gedaan natuurlijk maar dat is het! Bijzonder. Zo leer ik dus weer wat. Maar ik ben blij dat ik het nog niet eerder deed, want zo is alles nieuw.

Eerst even over een heel weids stukje. Ik moet even een stukje klimmen maar als ik straks het hoogste punt heb bereikt van Greensheen Hill dan zal ik Holy Island al zien liggen. Maar zo ver is het nog niet. Eerst even het veld over. Ik jog lekker over het veld en dan gebeurt het weer….. aan het einde van het veld staan koeien. Kalfjes met hun moeder. Wat balen maar ze staan gelukkig dicht bij het hek waar ik doorheen moet dus dat moet goed gaan want ik kan er omheen. Achter me lopen ook nog mensen en die hebben er vast meer last van dan ik want ik ben sneller. Ik ren naar het hek en ben er veilig doorheen. De koeien en kalfjes staan nu veel vervelender bij het hek omdat ze natuurlijk naar mij toe kwamen. Jammer voor die andere mensen maar ik ga lekker door!

klik voor groot

Dan zie ik inderdaad al Holy Island in de verte! Ik zie ook Bamburgh castle maar het is op de foto allemaal niet zo duidelijk denk ik. Maar daar moeten we dus heen!!

klik voor groot

Ik kom inderdaad op het brede pad waar ik dacht uit te zullen komen. Er rijdt net een grote groep mountainbikers overheen en het is een drukte van belang. Ik vergeet zelfs een foto te maken van het uitzicht daar. Dat komt ook omdat ik zie dat er weer een veld is met enorme koeien en ik wil wel even meelopen met de fietsers langs de koeien en ga dus gauw verder.

Grappig genoeg loop ik nu weer langs het watertje dat ik zo goed ken van onze winter rondjes hier. Omdat het nog steeds erg warm is, besluit ik even van de route te gaan en via het grote hek naar het watertje te lopen. Ik heb altijd gedacht dat daar een vogelhut was, maar het blijkt een soort zomerhuisje te zijn compleet met kano, BBQ en stoelen. Er is niemand dus ik kan woef even rustig laten badderen daar.

klik voor groot

Nu een stukje bekend terrein. Even door een bos en straks rechtsaf. Ik herken dit natuurlijk en ken dit stukje van de route op mijn duimpje. Dat maakt het niet minder leuk want het is een ander seizoen en zo met het zonnetje is het heerlijk. We lopen door Shiellow Woods en dan aan de buitenkant van Uffa Hill woods. Het uitzicht op de kust is geweldig. Ik ben op weg naar Fenwick. Op mijn andere run hier, ben ik eerder weer door het bos teruggekeerd en dus nooit zo ver gekomen.

klik voor groot

Veel te snel naar mijn zin zijn we het bos uit en lopen we richting Fenwick. De weg loopt hier lekker naar beneden naar de kust. Vanaf nu waarschijnlijk geen klimmetjes meer (toch wel blijkt straks) en lekker even doorhobbelen. Het gaat allemaal nog prima. Bij het bankje net buiten het bos geef ik woef weer even wat water en geniet ik even van het uitzicht. Het laatste stukje!

klik voor groot

We denderen de aflopende weg af. Helaas is al mijn water op en aangezien ik op Holy Island nog wel wat wil bekijken en wil lopen bel ik bij een van de huizen aan voor wat water voor woef en mij. Dat kost me bijna een half uur want de man kletst gezellig over de route en over zijn nieuwe huis. Fenwick blijkt echt een leuk plekje te zijn. Het ligt natuurlijk vlakbij het bos en de heuvels maar ook vlakbij de A1 als uitvalswegen.

Die A1 zal ik straks over moeten steken. De reden waarom ik in de winter toen nooit de route wilde doen. Een snelweg oversteken is niet iets dat in ons systeem zit natuurlijk! Ook zal ik straks de hogesnelheidslijn moeten oversteken…..

We gaan dus weer volgeladen met water op weg naar Holy Island met nog 2 vreemde obstakels te gaan (de A1 en de railway).

Al snel ben ik bij de A1 en ik heb enorm geluk want er rijdt net geen enkele auto dus we kunnen veilig oversteken. Staat daar nou nog 7 miles naar Holy Island op het bord?

klik voor groot

Maar ik ga helemaal niet linksaf, ik steek over en ga rechtdoor. Weer iets dat ik niet ken. Fenwick Granary. Leuk! Een rustig weggetje met een paar mooie huizen. Mmmm ziet er goed uit daar!

klik voor groot

Na het landweggetje slaan we linksaf en moeten we ineens even steil klauteren. Daar jog ik niet maar wandel ik even omhoog. Ik ben benieuwd waar ik uit zal komen!

klik voor groot

Als ik bij het einde van het schaduwrijke klimpad ben gekomen wacht me een verrassing. Wat een uitzicht. Omdat ik even moest klimmen, kijk ik nu van een hoogte naar de kustlijn. Ik zie Holy Island, en ik zie Bamburgh Castle. Wat ontzettend mooi. Op slag is mijn tijd schema vergeten en sta ik te genieten. Wat mooi en wat fijn dat ik dit nog niet eerder heb gedaan wan dan zou het effect wel een beetje weg zijn.

klik voor groot

Ik heb hier heel wat gefilmd en daar is alles nog beter op te zien.

klik voor groot

Heel in de verte zie ik de causeway en de rij auto’s die staat te wachten op safe crossing. Daarvoor is het nog geen tijd dus mensen moeten wachten. Ik zie wel al een enkele auto rijden. Wat een gek gezicht al die auto’s. Dat betekent ook dat het gedaan is met de rust. Ineens straks weer mensen om me heen en herrie van de auto’s. Ik kijk niet uit naar de crossing want de route gaat over de causeway zelf en dat is heel druk en smal. De pelgrims route is pas over uren beloopbaar en bovendien weet ik niet of het goed is om enkele kilometers met woef door zout water en over zand te lopen. Ik neem dus in ieder geval de causeway en duik daarna denk ik een stukje de duinen in bij de Snook om het einde van het eiland te bereiken. Die route ken ik, en dat is wel te doen.

klik voor groot

Eerst moeten we zo nog naar beneden lopen naar de railway overgang van de East Coast Railway waar hoge snelheids lijnen over scheuren. Je moet daarvoor de signal man bellen om te vragen hoe lang het veilig is om over te steken. Althans zo staat het in de boekjes.

Voor de overgang is een stile waar ik dus met veel gedoe de hond overheen krijg. Maar dan staan we voor de spoorlijn. Waf netjes aan de riem natuurlijk. Links van me staat het signaal op rood. Er is absolute stilte. Ik open de box van de telefoon om te gaan bellen. Een ingewikkelde gebruiksaanwijzing grijnst me toe. Spellen met de alpha omega dinges….noemen waar je bent…..ik lees het en het duizelt me. De spoorlijn is maar heel smal notabene! Ik kijk links, ik kijk rechts en ik luister. Er is geen wind dus geluid valt meteen op. Dan steken we over. Klaar!

klik voor groot

Na de overgang lopen we weer een stukje door weilanden. Links van me zie ik Barn at Beal liggen, ongeveer een kilometer van de route af waar ik wilde lunchen. Maar ik heb al besloten om gewoon meteen door te lopen naar Holy Island. Eten komt dan later wel (of niet). Ik loop dus nu verder naar Beal coast.

klik voor groot

Vanaf hier is het allemaal duidelijk qua route en helemaal vlak. Al snel komen we bij de causeway waar het een drukte van belang is. Heel gek na drie dagen stilte om je heen.

klik voor groot

Waf kan nog even haar pootjes laten afkoelen en merkt na het eerste slokje dat dit water natuurlijk niet te drinken is (zout). Straks krijgt ze weer water van mij natuurlijk.

klik voor groot

Het is hartstikke druk op de causeway met auto’s en wandelaars. Ik vind het eerlijk gezegd enorm stressvol en dat komt doordat ik rechts moet lopen met woef ook rechts wat ze natuurlijk niet gewend is. Ik vind het helemaal niks. Wat een stom einde van deze mooie route. Hoewel einde.. we zijn er nog niet! Rechts van me lonkt de pilgrims route maar ik durf het niet aan met waf. Jammer!

klik voor groot

Ergens langs de weg raak ik aan de praat met twee Amerikanen die het ook stressvol vinden zo. Zij lopen ook langs de weg en zijn op weg naar de priory en het castle. Gelukkig kan ik op een gegeven moment wel links van de weg over een strookje gras lopen. Dat is al beter!

klik voor groot

Van schrik vergeet ik verder te filmen dus dat is jammer. Maar foto’s maakte ik nog wel. Bij de Snook ga ik toch maar de duinen in en dat is op zich leuk maar niet handig merk ik al snel. Het gras is vlijmscherp en prikt in mijn benen. Ik zit meteen onder de rode puntjes en het jeukt ook nog eens als een gek. Nou zeg… wasdanou. Dit had ik niet verwacht zo aan het einde natuurlijk. Woef vindt het overigens prachtig door de duinen en ik hoop maar dat haar ogen OK zijn met die stomme grassen.

Ik besluit nog eenmaal lekker even te gaan zitten hier. In de duinen zo ver van alles vandaan is namelijk niemand. Het is helemaal stil en vredig. Net wat ik nodig heb na de causeway en ik ga lekker even zitten voor de allerlaatste rustplek tijdens de route. Het weer lijkt inmiddels een beetje te gaan omslaan en het wordt bewolkter. Bij het begin van de causeway was het ineens even akelig koud. Mensen liepen daar in lange broek en jasjes zelfs vanwege de harde wind. Geen idee hoe dat kan, want er is nu helemaal geen wind en de temperatuur is nog steeds hoog.

klik voor groot

Ondanks de prikjes van de grassen lopen we het laatste stukje ook nog door de duinen en al snel zijn we bij de parking en holy island zelf. We zijn er! Dat voelt gek en ook wel heel bijzonder. Zo jammer dat je meteen in een soort mallemolen komt van alle toeristen. Overal mensen, overal auto’s. De weg is natuurlijk net open dus alles is nog in beweging en op weg naar het castle en de priory.

klik voor groot

Ik probeer me er niets van aan te trekken en ga op weg naar de priory. Ik loop langs Lindisfarne Hotel en weet dat daar mijn tas staat. Ik ga zo bellen om een afspraak te maken voor pick up terug naar Berwick. Ik heb dat allemaal van te voren geregeld. Ik denk dat ik wel om 17.15 klaar zal zijn met foto’s maken, wat eten en even bij het kasteel kijken naar de tuinen die ik alleen uit de winter ken. Zo spreek ik het ook af en ik zal om 17.15 worden opgehaald op de Square, dan halen we de tas op en word ik naar de auto terug gebracht. Dat is vast geregeld.

Ik maak wat foto’s bij de priory. Inmiddels is het bewolkt en is het veel kouder geworden. Ongelooflijk wat een omslag ineens. Ik trek gauw mijn Lafuma softshell weer aan die in de rugzak zit, want ik ga nu toch niks meer joggen, alleen wandelen en rondkijken en dan koel je helemaal snel af natuurlijk.

klik voor groot

Het gehuil van de zeehonden op de banken is heel erg hard en er staan veel mensen te turen of ze iets kunnen zien. Zou je vanaf de pilgrims route iets hebben kunnen zien? Ik hoorde in de duinen ook al het huilen en baalde toen dat ik niet de route door het water kon nemen. Dat zou toch een heel ander einde zijn geweest van de route. Echt jammer maar het is niet anders.

Ik maak nog een foto van het kerkje maar het beeld van St Cuthberts vergeet ik dus prompt te fotograferen. Handig!

klik voor groot

Daarna weet ik even niet wat ik wil doen. Ga ik naar de tuinen en het castle? Het is ineens ijskoud voor mijn gevoel. Brrrrr. Ik schiet alvast wat foto’s van een afstandje. Ik kan moeilijk vertrekken zonder foto van het castle!

klik voor groot

Ik vraag of iemand een foto van mij en woef wil maken en besluit toch even naar het castle te lopen. Daar vraag ik weer om een foto.

klik voor groot

Woeffie heeft nog energie genoeg om met andere hondjes te spelen. De vrouw is aardig en grijpt alle honden als er een auto ineens voorbij moet.

klik voor groot

Met dat woefje is dus niks mis na deze route! Ik loop verder naar het castle en ga de tuinen ook nog even bekijken. Dat ziet er toch heel wat beter uit dan in de winter!

klik voor groot

Ik vraag iemand om een foto maar dat mislukt jammerlijk. Geen idee wat de vrouw doet maar er komt niks. Gelukkig is er nog iemand anders die wel een kiekje kan maken van waf en van mij.

klik voor groot

Ik weet eigenlijk niet waarom ik zo weinig foto’s van mezelf en waf heb gemaakt onderweg. De gorillapod zat te ver weg omdat ik de chest pouch uiteindelijk dus in de tas heb moeten doen. Dat is jammer en onhandig. Ik heb er dus maar een paar helaas.

Door al het geklooi met de foto’s, het rondkijken en het wandelen naar het castle en de tuinen, is het ineens hartstikke laat. Ik heb nog maar 7 minuten voordat de taxi op de square staat! De tijd is dus omgevlogen, ik heb niet eens iets kunnen eten.

Ik loop snel terug naar het dorpje en kom net op tijd aan. De taxi staat er al en woef kan lekker achterin. Na 35 km zit de route er voor vandaag ook weer op en daarmee komt een einde aan de 115 km lange tocht van Melrose naar Holy Island.

We halen de tas op bij het hotel en rijden al babbelend terug naar Berwick waar de auto staat. Lekker naar huis en ook eindelijk wat eten! Inmiddels is de temperatuur ruim 10 graden gezakt van 24 naar 14 graden en is het bewolkt en somber. Wat bijzonder dat we drie volle dagen zulk prachtig weer hebben gehad. Het was even opletten en gedoe met woef, maar wat een geluk!

klik voor groot

Het was een hele mooie route. Heerlijk rustig, eigenlijk geen mensen gezien onderweg behalve bij het hotel op dag 1 waar ik gegeten heb en het groepje van drie dat ik steeds tegenkwam. Dat laatste was wel grappig. Ik vind het wel prettig zo. Net genoeg aanspraak zo af en toe en verder gewoon rust. Het weer was natuurlijk prachtig mooi. Lastig zo met woeffie maar alles is uiteindelijk goed gegaan.

Nu eerst een dagje slapen denk ik hoewel ik niet moe ben. Maar dat is vast de adrenaline van het afsluiten van de hele route.

Op naar het volgende avontuur dan maar weer!

gegevens:

* 35 km
* 24 graden
* elapsed time 8.5 uur

juni 188 km – 2015 totaal 1.903 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 80 km
hoka stinson lite – 559 km
hoka stinson trail – 589+ km
minimus MT – 26 km
pure flow – 372 km
pure grit – 20 km