Net zoals vorig jaar een korte terugblik over de afgelopen 3 weken in Schotland. Vorig jaar liep ik 220 km in de drie weken dat we in Schotland waren, dit jaar ruim 275 km. Het grootste verschil was natuurlijk dat S. dit jaar vaker is meegeweest omdat we nu onze eigen fiets hadden meegebracht. Bovendien heb ik deze keer veel nieuwe routes ontdekt en gelopen en dat is natuurlijk helemaal leuk. Alle verslagen staan hier bij elkaar.

Gebruikte ik vorig jaar nog de Glen en het meer als route voor de lange training, nu liep ik het rondje van 35 km bij Appin rond een meer, langs de kust en langs Castle Stalker. Dat was echt mooi! Later hebben we daar nog wat gegeten in het restaurant dat ik nu eindelijk eens gezien heb en hebben we gewandeld en de drone opgelaten bij Castle Stalker.

klik voor groot

Ook maakten we een nieuwe ronde in Taynuilt en ontdekten zo een heel nieuw deel van de Glen dat erg mooi was.

klik voor groot

Natuurlijk liepen we weer bij Bonawe maar deze keer dus samen en we liepen ook een stukje dat S. nog niet gezien had. Helaas niet met het prachtige week van vorig jaar maar toch leuk.

klik voor groot

Ook ging S. dit jaar mee aan de andere kant van Loch Etive vanaf Inverawe. Dat valt niet mee om daar te lopen en te fietsen maar het was een van de mooiste dagen qua weer en we hebben genoten van de route.

klik voor groot

Verder zijn we tweemaal richting Glencoe gereden. We kozen niet helemaal gelukkig want de eerste poging kwamen we niet verder vanwege water en zachte grond waar de fiets niet overheen kon.

klik voor groot

De tweede keer kozen we voor de WHW die enorm glad en ijzig bleek te zijn. Maar bij die laatste ronde ontdekten we een mooi nieuw pad dat we volgend jaar nog een keer gaan proberen. Op beide rondjes kwamen we heel dicht bij de hertjes die we gevoerd hebben en ook gefilmd hebben. Dat is toch altijd weer heel bijzonder.

klik voor groot

Verder natuurlijk nog de bekende rondjes rond de Sandpit en Fearnoch en ik liep als eerste rondje gewoon een wegrondje langs het meer dat toch altijd mooi is om te lopen. Vanaf het huisje naar Bonawe waar we starten bij de quarry is het 24 km als heen en weertje. Rijden we dat met de auto dat vinden we dat een gigantisch eind trouwens door de bochten en de op en neer gaande weg….

Woef heeft het prima gedaan deze keer. Omdat het soms nat of koud was, heeft ze eigenlijk van alles aan gehad tijdens de runs. Van bloot tot de nieuwe wintercoat.

klik voor groot

We zijn dus nog lang niet uitgekeken in Schotland en we komen er graag. Helaas was het weer niet geschikt voor een trip met de kano of de tent. Dat blijft dus nog even op ons verlanglijstje staan! Op naar een volgende keer dan maar.

Klik voor groot (daar staan ook de twee runs in glencoe op)

Gisteren waren we de hele dag op pad en hadden we in de avond geen zin meer om in te pakken en op te ruimen. Vanochtend moest dat er dus echt van komen maar het ging redelijk goed. Tegen de middag was er toch nog even tijd voor een kort en snel rondje door de Sandpit voor woef en mij terwijl S. zielig het huisje aan het stofzuigen was. Maar het was erg fijn om even buiten te zijn voordat we weer zo lang de auto in zouden moeten en voor woef al helemaal. Het werd dus een kort maar krachtig rondje. Lekker even klimmen en daarna keihard naar beneden rennen. Het was overigens prima weer en erg mooi in het bos dus een mooie afsluiter van een geweldige tijd.

klik voor groot

In de auto nog even een selfie gemaakt van woef en mij en een foto van woef in de auto waar alle spullen al in lagen. Lekker jasje na de run in het koude weer en ze is weer helemaal happy.

klik voor groot

gegevens:

* 6,5 km
* 2 graden

januari 129 km – 2016 totaal 129 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka stinson lite – 517 km
hoka stinson trail – 198 km
hoka mafate speed – 15 km
hoka clifton 2 – 100 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11 km

Vandaag hebben we weer zin in een avontuur. We hadden aanvankelijk een route gemaakt rond Isle of Eriska maar het is koud en er is gestrooid dus de weg is een no go voor woeffie. Daarom bedenken we een andere route en komen tot een stukje van de West Highland Way waar ik vorig jaar ook heb gelopen met prachtige sneeuw. Geweldige afsluiting was het toen! We vertrekken dus snel met onze spulletjes richting Glencoe.

Even na Appin lopen er ineens twee paarden over de weg. Eentje links en eentje rechts. Oei, dat is gevaarlijk zowel voor de auto’s als voor de paardjes. We parkeren de auto op een P en S. loopt naar de farm waar het hek open staat en ik loop gewapend met een hondenriem een stuk terug in de hoop dat ik de paarden mee kan nemen. Maar vreemd genoeg zie ik ze niet. Ik loop een heel eind terug maar paarden zijn nergens te zien. Als ik terug ben bij de auto is S. daar ook alweer. Er was niemand bij de farm helaas die gewaarschuwd kon worden. We keren om en rijden een stuk terug met de auto. Geen paarden. Ze zijn dus of ergens een pad ingeslagen en van de weg af, of ze zijn in draf verder weg gehobbeld. Meer kunnen we helaas niet doen en we rijden weer verder naar onze bestemming.

Het weer is eigenlijk heel goed met een mooie blauwe lucht en we besluiten even bij het inhammetje bij Balachulish een kiekje te maken van het water, de besneeuwde toppen en de bootjes.

klik voor groot

Daarna rijden we door en parkeren bij Kings House hotel. Daar is het gigantisch druk met allerlei vrachtwagens en busjes. Onderweg hadden we al gezien dat er filmopnamen gemaakt werden en bij het hotel stonden alle wagens daarvoor. We kunnen gelukkig ergens parkeren en ik hou me eerst even bezig met de hertjes. Hier is echt een bekende plaats waar de hertjes zich laten voeren dus daar had ik wel op gerekend.

klik voor groot

Daarna zijn we echt klaar om te gaan en maken we de hond ook klaar.

klik voor groot

Ik besluit toch nog even naar het toilet te gaan en loop terug naar het hotel. Daar kom ik iemand van de film tegen en hoor ik tot mijn grote verrassing dat het bedoeld is voor een kort shot, Maar de grootste grap is wel dat ze balen dat het zulk mooi weer is. Want..’in Schotland regent het altijd, en daarom moesten ze betalen voor een regenmachine’. Kijk… daar komen dus alle verhalen vandaan dat het altijd regent. Zelfs op de televisie word je voor de gek gehouden en als het mooi weer is, zetten ze gewoon een regenmachine in. Dat geloof je toch niet?

Als we op weg gaan, zien we op de autoweg de paar film wagens rijden die een hele file veroorzaken. Dat blijkt een paar keer zo door te gaan want ze blijven de hele middag een stukje over die weg rijden…..

klik voor groot

We hobbelen dan eindelijk richting de skihelling met de stoeltjesliften en we merken al snel dat het overal behoorlijk glad is. Als dat maar goed gaat en iets wordt…

klik voor groot

We zijn al snel bij de drukke weg en steken over richting de stoeltjesliften waar we linksaf zullen slaan het pad verder op.

klik voor groot

Eerst maken we natuurlijk een paar foto’s bij de meeste gefotografeerde cottage van Schotland….

klik voor groot

Daarna gaan we het maar eens proberen maar ik zie het somber in. Het pad is slecht te doen met de fiets en het is ijzig en glad.

klik voor groot

We ploeteren een stukje maar het schiet niet op. Het eerste stuk gaat prima voor mij maar is lastig met de fiets. Hoe hoger we komen, hoe kouder het wordt en hoe meer ijs er op de stenen ligt en uiteindelijk komen we helemaal tot stilstand. Het is echt niet meer te doen en zo schieten we niet op. Het is ook niet heel erg mooi zoals vorig jaar, dus we besluiten om te keren en achter het hotel te kijken of het pad daar beter begaanbaar is. Ik denk daarbij nog aan de weg die ik vorig jaar deed, maar we zullen een aangename verrassing krijgen later….

We keren dus om en komen weer bij de cottage uit

klik voor groot

We lopen weer terug naar de drukke weg om terug te gaan naar het hotel waar de auto ook staat. De terugweg ging een stuk sneller gelukkig en we hebben nog even tijd. Toen we eenmaal weer konden lopen en fietsen ging het lekker bergafwaarts en konden we een beetje opschieten. Ik hoop dat we straks aan de andere kant nog een flink stuk kunnen lopen.

klik voor groot

Als we bij het hotel komen, blijkt alles daar nog in volle gang voor de film. We praten even met iemand van de ploeg en lachen over de regenmachine. Het blijft toch gek hoor… Is het mooi weer, willen ze regen en wordt er een regenmachine ingezet. Overigens is die hele dag filmen met een hele ploeg voor een shot van 30 seconden als we het goed begrepen hebben allemaal.

klik voor groot

Daarna gaan we een stukje over de weg achter het hotel. Ook hier wat ijs maar we slaan uiteindelijk rechtsaf een nieuw pad op richting Rannoch en worden verrast met een prima begaanbaar pad en een prachtige omgeving. Wat een verrassing en wat jammer dat we dit niet eerder wisten want het is niet alleen mooi maar ook een lang stuk pad! Als we hier meteen waren gestart, dan waren we nu al een heel stuk verder geweest. Niks aan te doen, nu dan maar gauw kijken wat we allemaal gaan zien.

klik voor groot

Ik ben echt onder de indruk want de bergen om ons heen zijn echt prachtig zo met dit licht en het laagje sneeuw op de toppen. Dit is een beetje wat je je voorstelt van de Hooglanden en wat je ook op plaatjes ziet. Veel mooier dan de WHW en ik blijf dus voorlopig nog steeds bij mijn eerdere idee dat de WHW letterlijk platgetreden paden betreft en erg wordt overdreven qua schoonheid. Maar wie weet is het eerste stuk wel erg mooi.

Voorlopig lopen wij nu lekker hier en kijken onze ogen uit. Vooral achter ons is het fantastisch mooi. We vermoeden dat het aan het einde van de route ook erg mooi zal zijn zo bij Rannoch met de meren. Maar daar gaan we dus nu niet komen en we houden dit natuurlijk als nieuw avontuur in gedachten voor een volgende keer.

klik voor groot

We komen langs een riviertje met een paar kleine watervalletjes en ik oefen even wat met mijn camera om met de manual settings een mooier watertje te krijgen met langere sluitertijd waardoor het water er anders uitziet. Dat lukt uiteindelijk redelijk (ook al heb ik geen filter bij me wat je wel nodig hebt omdat je de sluiter langer openzet) maar het kost wel wat tijd.

klik voor groot

Uiteindelijk zien we een enorme groep herten die aan het rennen is. Echt een grote groep en we vragen ons af wat ze doen daar. Er rijdt ook een auto in de verte. Zouden ze gevoerd worden? We besluiten een stukje verder te lopen en uiteindelijk komen we dichterbij. Maar de herten zijn enorm schuw en hoewel er inderdaad voer ligt, staan ze op grote afstand te turen wat we aan het doen zijn. Niks tamme herten hier. Helaas is mijn eigen camera leeg en ik probeer met de camera van S een foto te schieten van een mannetje.

klik voor groot

Er zijn ook andere dieren!

klik voor groot

Op dit punt vinden we het genoeg en keren we om. Het was een prachtig pad en zo jammer dat we dit niet eerder gevonden hebben.

Ik maak nog een foto van S. en woef die stonden te wachten toen ik de foto’s probeerde te maken van de herten en de andere dieren en daarna gaan we gauw terug.

klik voor groot

We maken woef weer lekker warm als we bij de auto zijn, geven haar te eten en daarna rijden we weer naar huis. Jammer dat het uiteindelijk maar 17 km was, maar het was erg mooi door het verrassende pad aan het einde van de route. Helaas de laatste run hier, morgen rijden we naar de oostkust.

Op naar nog volgend jaar dan maar!

gegevens:

* 15 km
* 6 graden

januari 123 km – 2016 totaal 123 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka stinson lite – 517 km
hoka stinson trail – 191 km
hoka mafate speed – 15 km
hoka clifton 2 – 100 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11 km

Vandaag een rustdagje voor woeffie. Het is best aardig weer en ik besluit nog een keer een wegrondje te maken en te kijken of ik nu het rondje rond het huisje kan maken via een fietspad in plaats van over die enge weg te moeten rennen. Ik vertrek dus vol goede zin, koptelefoontje op (vooral tegen de wind in mijn oor hoewel ik daar nu goede stoppers voor heb inmiddels) en goed gekleed.

Eerst de warming up richting de brug en daarna steek ik over richting de andere kant van de weg waar een fietspad me richting het vliegveldje en later richting Benderloch zou moeten leiden. Het begin klopt. Ik loop over het fietspad en ben dus ver van de weg af. Het loopt wel goed en het is ook nog wel mooi eigenlijk omdat je dichterbij het water loopt. Daarna loop ik langs het vliegveldje. Ook nog nooit echt gezien dus dat is ook wel leuk. Ik weet eigenlijk niet waarom ik geen enkele foto maak, maar ik loop dus door.

Daarna gaat het toch fout want ik zie weliswaar een karrenpad richting de camping aan het einde maar op de kaart loopt dat toch dood. Ook fietsers worden weer de weg op geleid. Jammer maar helaas en ik loop als een idioot weer over de weg naar de afslag. Aardige tempotraining en ik besluit de ronde af te maken voor een 5 km weg tempo lap. Zo gezegd zo gedaan en ik klok nog best aardig af.

Daarna even een stukje wandelen en vervolgens een 2000 mtr continu even langs het meer. Omdat het eigenlijk lekker weer is zonder wind, loop ik nog een stuk door in een heerlijk rustig RWR tempo met een 1000 als middenstuk continu. Als ik bijna bij de priory ben, keer ik om en na 15 km sta ik weer bij het huisje. Heerlijk zonder wind een rondje gelopen. Op naar de volgende, morgen willen we als trio weer op avontuur!

gegevens:

* 15 km
* 6 graden

januari 106 km – 2016 totaal 106 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka stinson lite – 517 km
hoka stinson trail – 174 km
hoka mafate speed – 15 km
hoka clifton 2 – 100 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11 km

Voor vandaag hebben we een route gemaakt in de buurt van het Inveroran hotel vlakbij de West Highland Way. Ik heb vorig jaar een stukje van een etappe gelopen en twee jaar geleden een hele etappe vanaf Tyndrum. Toen was het hotel mijn eindpunt waar ik de auto had geparkeerd. We wilden nu niet zozeer over de WHW lopen maar hadden een route getekend vanaf het hotel westwaarts de Glen in richting Loch Etive. Ik ben een keer vanaf Inverawe die kant op gelopen vanaf River Noe en we gingen er dus van uit dat het pad redelijk te doen zou zijn…..

Het was vrij fris toen we vertrokken en we hadden voor de zekerheid maar gewoon veel kleding meegenomen om ter plekke te kijken wat voor weer het zou zijn en ook voor woef hadden we de cloudchaser meegenomen, de gele tankie en de rode regenjas en de zwarte gevoerde regenjas. Ik ging ervan uit dat met deze lage temperatuur en misschien een buitje het weer zou zijn om voor het eerst de winter regen hurtta te proberen en zo gebeurde het ook.

Toen we arriveerden op de parkeerplaats maakten we snel de fiets in orde en trokken onze kleding aan. Daarna waren we al snel op weg. Woef vond haar nieuw jas prima en scheurde ermee weg.

klik voor groot

Nadat we een stukje over de weg (tevens de route van de WHW) hadden gelopen, liepen we over de Victoria Bridge en sloegen daarna linksaf.

klik voor groot

Er stond zowaar een heus bordje dat ons de weg wees richting Glen Etive path. Ik was verrast dat het een normaal grindpad was en had al meteen het idee dat ik de verkeerde schoenen had gekozen voor deze route. Ik had een zachter pad verwacht en niet zoiets breeds en hards.

Maar wat was het meteen al mooi! We zagen in de verte al diverse herten liggen. We probeerden met een van de compacts een foto te maken maar het mannetje lag erg ver weg helaas. Maar leuk blijft het!

klik voor groot

We hobbelden vrolijk over het pad en waren helemaal in ons element. Een heus pad en zo’n mooie omgeving. Inmiddels was het ook gewoon droog weer. Jammer genoeg wel grijzig, maar dat merk je niet zo als je met eigen ogen kijkt. Onze ogen passen zich veel beter aan en kunnen veel meer detail onderscheiden dan de camera’s die toch last hebben van de witte schelle luchten en donkere bomen en bergen. Maar wij genoten volop. Een heel andere omgeving dan waar we tot nu toe zijn geweest en ook vrij ruw. Maar het mooie pad was helaas al snel afgelopen. We komen ineens bij een splitsing met een bordje linksaf ‘through road’ en een hek met een pad en een bordje ‘farm accesss only’. Da’s nou jammer want we hadden een soort rondje gemaakt waarbij de terugweg inderdaad langs het water zou gaan waar we nu werden heengestuurd maar waarbij de heenweg gewoon over de farm road zou lopen. Turend op de kaart weten we niet zeker of het pad vanaf de farm wel doorloopt en ik zie ook een watertje ineens aan het einde. Zou er een hek staan? Wat moesten we nu doen?

We besluiten netjes dan maar de route langs het water te nemen op hoop van zegen. Het is een kleine 2.000 mtr dus vooruit maar. Eens kijken waar we uit zullen komen en of het te doen is. Ineens ben ik weer blij dat ik deze schoenen aan heb en ik hobbel vrolijk door de derrie en over de zachte grond. Het enige probleem is het pad…. Een heel smal paadje met hoge opstaande randen. Doe mij dan maar ‘geen’ pad want dit is niks en met de fiets natuurlijk ook niet. Maar we ploeteren moedig voort. Mooi is het zeker!

klik voor groot

Na verloop van tijd komen we bij een bruggetje van planken en daarachter is het een zachte bedoening. Ik ben vooruit en gebaar naar S dat hij moet wachten. Hier kan je echt niet met de fiets overheen en ik besluit verder te lopen om te kijken of het pad nog iets gaat worden straks, wat het watertje voorstelt en of er nou een hek is bij de splitsing met die farm road waar we eigenlijk overheen hadden gewild. De grond is heel zacht maar als je gewoon doorhobbelt is het prima te doen.

Na een poosje kom ik bij het hek (er is dus inderdaad een heus hek dat met een slot dicht zit) en bij het watertje. Ondertussen maakt S een panorama van de plek waar hij staat te wachten

klik voor groot

Ik ga eens kijken of we hier verder kunnen en wat wijsheid is.

Woef poseert bij het watertje met haar mooie warme jas

klik voor groot

Daarna kijk ik bij het water en zeg tegen woef dat ze moet wachten terwijl ik ga oversteken om aan de overkant te kijken. Op de foto rechts zie je woef in de verte braaf zitten wachten!

klik voor groot

Het water is met de benenwagen goed te doen. Het is niet erg diep en er staat geen stroming. Maar je kunt niet over die grote stenen fietsen en aangezien S Sealskinz sokken aanheeft, zullen die vollopen met water. Dat is geen goed idee, want dan krijg je nooit meer warme voeten neem ik aan en later zie ik nog twee Fords die we zouden moeten oversteken. Plus de terugweg over het lousy stukje dat we nu hebben gedaan….. Ik kijk op de klok en reken een beetje. Het pad wordt nu weer normaal maar met die stream crossings en dan weer terug, lijkt dat geen goed idee met die fiets erbij. Laten we maar terugkeren dan. Ik steek het water dus weer over en hobbel met woeffie weer vrolijk over het zachte stuk terug naar de plek waar ik S. heb laten wachten.

klik voor groot

Ik leg uit wat mijn bevindingen zijn en we keren samen weer terug.

klik voor groot

Niks aan te doen en in no time zijn we natuurlijk weer bij de afslag waar we begonnen waren. Omdat we nog lang niet uitgelopen zijn, maken we een lusje langs Black Mountains. Eerst een stukje over de WHW waar mijn schoenen wel wat moeite hebben met de grote ronde gladde stenen. Modder schoenen vinden dus nu net weer minder leuk natuurlijk!

Daarna slaan we rechtsaf richting het meer en lopen zo weer het lusje terug.

klik voor groot

Mooi is het er wel en tot mijn plezier ontdekt ik nog een Dipper die redelijk dichtbij op een grote steen in het water zit. Mooie find!

Daarna lopen we alweer terug over Victoria Bridge en we besluiten even door te lopen naar het hotel verderop om te kijken of er nu wel herten te zien zijn.

klik voor groot

We halen even uit de auto het lekkers dat we hebben meegenomen. Als je geluk hebt en er is een groepje, dan heb je kans dat ze zich laten lokken voor wat lekkers.

We hobbelen verder en ik zie ineens wat dames in het veld staan. S. wacht even op een afstandje met woeffie aan de riem en ik wandel rustig richting de dieren en knisper wat met mijn zakje en roep naar ze…. Zou het lukken?

klik voor groot

Het lukt me om ze te lokken maar daarvoor sta ik toch wel een eind weg en daardoor zijn de foto’s die S maakte van een afstand niet erg scherp geworden. Maar leuk was het wel. Het mannetje was een beetje ongeduldig omdat er nog een jonger mannetje in de groep stond die ook wel wat lustte, maar daar had de volwassen man geen trek in. Ik moest dus wel oppassen dat hij niet met zijn mooie gewei mijn kleding openscheurde maar alles ging goed. Ik maakte een video en grappig genoeg deed S. dat ook en zo hebben we dus onderstaande video gemaakt vanuit 2 gezichtspunten!

De video:

Een mooi einde van een rondje dat uiteindelijk veel te kort was maar wel erg leuk en afwisselend was. Dit moeten we dus nog een keer doen!

Na een kleine 15 km staan we weer bij de auto. Op naar de volgende run dan maar weer.

gegevens:

* 15 km
* 4 graden

januari 91 km – 2016 totaal 91 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 323 km
hoka stinson lite – 517 km
hoka stinson trail – 174 km
hoka mafate speed – 15 km
hoka clifton 2 – 100 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11 km

Vandaag gaan we weer als trio op pad. Ik dacht dat het misschien leuk was om weer iets nieuws te proberen en had een route ingetekend rond Taynuilt. Aanvankelijk eerst richting Kilchrenan en daarna door het bos terug, maar al turend op Street View, was het onduidelijk of het pad dat op de kaart te zien was, ook daadwerkelijk nog zou bestaan. Daarom dus een andere route gemaakt waarvan we met meer zekerheid zouden kunnen aannemen dat het ook echt bestond.

We startten in Taynuilt bij de pier. Daarvoor moet je even het dorpje doorrijden en dan via een rustige weg even doorrijden totdat je ineens voor het water staat. Loch Etive maar dan vanaf een heel andere kant! Het blijft mooi en terwijl S. de fiets van de auto haalt, maak ik een paar plaatjes.

klik voor groot

Daarna gaan we gauw op weg en besluiten eerst even tijdens de warming up rond de Furnaces te lopen. Jammer genoeg hebben we geen drone bij ons, dus kunnen we niet even over de hekken loeren.

klik voor groot

Daarna lopen we het dorp weer uit en steken de weg over richting de Glen. Hier startte ik al tweemaal nadat ik met een taxi was afgezet. Ik liep dan vanaf Taynuilt de hele Glen door terug naar het huisje. Dat vond ik aanvankelijk een gigantische afstand! Dit jaar had ik geen zin in een heen en weer door de Glen voor de lange training en koos ik voor een nieuwe ronde bij Appin.

Al snel puffen we de klimmetjes op van de Glen. Ik stik van de warmte en mopper op mezelf dat ik zo’n stom jasje aan heb getrokken. Fladderend en pompend met mijn armen loop ik weliswaar braaf overal tegenop maar ik vind het niet echt leuk. Grrrrrr.

klik voor groot

We lopen enkele kilometers door de Glen en slaan rechtsaf een nieuw pad op. Het ziet er van een afstandje al prima uit en we zijn erg benieuwd.

klik voor groot

We kijken al gauw onze ogen uit. Er staan drie heel jonge kalfjes en de natuur is prachtig. Heel groen en met veel hoogteverschillen. Wat opvallend dat we al die jaren dat we hier komen nog nooit dit pad genomen hebben!

klik voor groot

Het stukje door de Glen over het pad was prachtig en onverwacht mooi. Onnodig te zeggen dat het dan meteen ook veel makkelijker loopt allemaal….. Hoezo mentaal dingetje.
Daarna lopen we al snel onder de spoorbrug door en lopen honderd meter over de weg om weer linksaf te slaan naar Airds Bay. We slaan dus weer af richting het water en besloten al om straks ook daar aan het einde eerst even naar het piertje te gaan.

klik voor groot

Al snel zien we de afslag die we straks moeten hebben terug richting Taynuilt maar voor nu lopen we nog even verder. We passeren twee geweldig mooie huizen waarvan er eentje net verkocht is. 435.000 pond, net een beetje te duur…. Maar wat een mooie plek hier en wat een huizen!

We hobbelen door en komen uiteindelijk bij het piertje. Weer staan we aan de oever van Loch Etive. Ook een mooie plek om de kano in het water te laten! Het water is wild en zo laag bij het water is het ook best fris want het waait stevig.

klik voor groot

Daarna keren we weer om en gaan terug naar de mooie huizen en de afslag richting Taynuilt. Het pad is redelijk begaanbaar, dat valt gelukkig allemaal mee en al snel zijn we weer in Taynuilt.

klik voor groot

Als we bij de auto zijn, hobbelen we nog even verder naar het uiteinde van de pier waar we nog nooit geweest zijn. Erg fraai want ineens loop je over een weg waar links Loch Etive stroomt en klotst en rechts de River Awe vanaf Inverawe stroomt. Prachtig. Eerder hebben we hier wel eens gewandeld maar kwamen we nooit zo ver als nu.

klik voor groot

We lopen door en komen aan het einde van het pad. We zien nu ineens vrij dichtbij aan de andere kant van het water de quarry van Bonawe waar we al zo vaak vandaan zijn vertrokken voor een run. Als we de andere kant op kijken, zien we het bootje van het piertje waar we net stonden te kijken. Echt mooi allemaal en natuurlijk maak ik weer wat foto’s.

klik voor groot

Als we zijn uitgekeken, hobbelen we terug naar de auto en als cool down loop ik nog even naar het piertje daar. Wat een mooie route en wat hebben we weer veel nieuwe dingen gezien!

klik voor groot

Na 15 km zit het er weer op…. Op naar het volgende rondje!

gegevens:

* 15 km
* 8 graden

januari 76 km – 2016 totaal 76 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 323 km
hoka stinson lite – 517 km
hoka stinson trail – 174 km
hoka clifton 2 – 100 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11 km

Vandaag is het tijd voor een langere training en aangezien ik dit alleen zou gaan lopen, koos ik voor twee onbekende rondjes bij Appin. Ik had weinig zin in de Glen heen en weer plus weer een stukje langs Loch Etive zoals ik eerder gebruikte voor de lange training hier.

Toen ik wakker werd, hoorde ik dat het hard waaide. Althans, zo leek het…. S. had al met woef gewandeld en zei ook dat het hard waaide. Ik keerde me nog maar eens om dan… Niks lange run vandaag. Maar natuurlijk kriebelde het toch. Hoezo niet? Het is toch droog en die wind…. jammer dan? Tijdens het ontbijt staarde ik naar buiten en keek nog eens op mijn scherm naar de route. Ach… eerst het rondje rond Loch Creran, en als het niet zou gaan zou ik alsnog kunnen terugkeren….. of het eerste stukje van het lusje naar Appin doen en terug, of het hele rondje doen, of nog een extra lusje en nog een extra lusje…. Kom op dus, genoeg opties en in no time was ik alsnog klaar voor vertrek. Ik had vooraf een bakje havermout gegeten en nam voor de zekerheid nog een zakje Complan en daar zou ik het mee moeten doen onderweg. Ik nam deze keer wel een softflask water extra mee, omdat ik niet kan zien wat er nog in mijn rugzak zit. Al snel parkeerde ik de auto weer bij de kerk in Appin. Toen ik even daarvoor bij de rotonde reed en naar Loch Creran keek, vond ik het water er wel wild uitzien en ik was verrast door de weg die zo leuk op en neer golfde door het landschap. Maar niet zeuren, eerst maar gewoon eens op weg. De satelliet stond al aan voor GPS ontvangst (en had dus al 6 km extra uitgezonden waardoor S. dacht dat ik helemaal met een idioot lange run bezig was op een gegeven moment). Rugzakje om jackje aan en lopen maar.

Ik wist al dat het fietspad gewoon meteen te bereiken was vanaf de parkeerplaats en al snel was ik bezig met de warming up over het mooie fietspad dat een heel stuk van de weg af ligt.

klik voor groot

Het eerste stukje liep prima en al gauw was ik bij de oversteek naar de andere kant van de weg. Ik zal straks op de terugweg hier richting het andere meer lopen over de single track road. Ik was blij dat het fietspad inderdaad aansloot op die weg, want dat is altijd maar even afwachten als je een route uittekent op de kaart van te voren. Ik liep nu inmiddels niet meer beschut en in de volle wind. Op een gegeven moment waaide mijn petje af maar gelukkig kon ik die nog redden en trok ik die dus strakker aan zodat ik gewoon straks met pet en al weer bij de auto zou aankomen. Ben nogal gehecht aan dat malle ding.

Hoewel het fietspad deels hier langs de weg loopt, is het erg mooi zo langs het meer met de vergezichten. In de verte zie ik de brug naar Oban terug en op de achtergrond de bergen. Ik kom bij de rotonde en sla linksaf richting het bordje Loch Creran loop voor de fietsers. Dit gaat tot nu toe allemaal voorspoedig. De weg kruipt aardig omhoog op het eerste stukje maar ik loop rustig aan en alles gaat goed. Ik heb dit stuk wind tegen maar heb ook wat beschutting van de bomen. Vreemd genoeg is het geen vredige weg en doet het een beetje creepy aan. Misschien doordat alles ingeklemd zit tussen de bergen en rechts het water donker rommelt. Ik heb geen idee. Maar echt ‘mooi’ is het niet om een of andere reden.

Verderop loop ik langs een prachtig boathouse. Ik weet eigenlijk niet waarom ik geen foto maak maar ik geniet er wel van terwijl ik langs loop. Al snel ben ik bij het einde van het meer en sla ik weer rechtsaf om terug te lopen naar de grote rotonde. Ik vermoed dat ik nu dichter langs het water loop en dat klopt ook. Helaas wordt er in het veld verderop volop gejaagd en zijn de knallen niet van de lucht. Ik hou er niet van en ik merk dat ik haast maak. Arme dieren. Gekken. Wat is er nou leuk om in de vrije uurtjes dieren dood te schieten?

Ik loop verder en zie heel in de verte de brug alweer opdoemen. De weg is verder prima beloopbaar, het is een gewone rijweg met asfalt.

klik voor groot

Een heel stuk verder zie ik rechts ineens het boathouse weer in de verte tegen de berg geplakt. Gek idee dat ik daar dus net liep! Het lijkt allemaal zo ver weg als je vanaf hier kijkt.

klik voor groot

Niet veel later loop ik onder de brug door en maak ik het rondje terug naar de rotonde. Dit ziet er wel fraai uit zo en jaren geleden stond ik hier eens te kijken toen we op weg naar Glen Etive waren.

klik voor groot

Ik loop de weg omhoog naar de rotonde en waai bijna van de open brug af. Hier waait het even maar ik had er relatief weinig last van langs het meer. Zijn die bergen nog ergens goed voor! Na de brug loop ik weer het kleine stukje langs de weg richting de afslag.

klik voor groot

Al snel ben ik bij de afslag naar links en begin ik aan mijn eerste lusje van de Appin loop. Dit is ook nieuw voor me en zal me brengen bij de afslag waar ik vorige week vandaan kwam tijdens mijn Appin rondje. Eventueel kan ik daar terugkeren naar de auto maar tot nu toe gaat alles nog goed. Ik loop en loop en geniet van het uitzicht. Links van me is het meer met mooi uitzicht over Lismore. Ik zie nu Lismore heel duidelijk en zie een auto rijden en ik zie de haven. Heel fraai maar te ver weg voor een mooie foto dus ik loop lekker door en geniet gewoon van het uitzicht.

Met 22 km loop ik langs de afslag die ik herken van de vorige keer maar ik hobbel gewoon lekker door. Ik weet nu de weg naar Port Appin en heb de kaart ook niet nodig. Dat is wel prettig van deze route want hoewel alles nieuw is, kan je niet mislopen.

Ik loop voorbij het huis waar ik de vorige keer van het terrein werd gestuurd en loop al snel Port Appin in.

klik voor groot

Ik merk wel dat ik sneller door mijn water ga dan ik hoop en vraag me af of ik straks bij het hotel wat appelsap ga kopen. Maar als ik door Port Appin loop, sla ik linksaf om naar de Jetty te gaan waar de ferry naar Lismore vandaan vertrekt. Ik wil even kijken, eventueel de lus doen rond de grot en aangezien er een bordje WC staat, kan ik er misschien ook een plassen en de waterzak vullen. Niet veel later ben ik bij de pier. Wat mooi zeg. Ik zie weer de vuurtoren die ik de vorige keer vanaf een andere plek zag en zo’n piertje levert ook altijd leuke plaatjes op.

kik voor groot

Naast het piertje is het Pier Tower restaurant. Nooit geweten dat het hier was. Ik ken de borden van langs de weg, en ik ken de reviews maar ik wist dus echt niet dat het hier was. Wat een geweldig mooie plek.

De WC kan ik verder nergens vinden maar ik zie wel een bordje dat me de weg wijst naar het pad van het extra lusje bij de grot. Dat ga ik dan maar even doen want dat was wel een van de twee extra lusjes die ik op het programma had staan voor deze lange run.

En ik ben meteen aangenaam verrast. Het loopt niet makkelijk maar het is prachtig. Omdat je hoog boven het water loopt, is het uitzicht adembenemend. En wat stil en vredig. Ik was al helemaal blij toen ik de single traffic road afsloeg na het meer, en dit is helemaal geweldig. Ik geniet van het uitzicht en mijn gemiddelde tijd zakt als een baksteen omdat ik hier even wat plaatjes maak en mijn sanitaire stop dan maar houd met een uitzicht waarbij je normaal geen plasje doet. Geweldig. Op het water komt de ferry vanuit Lismore net aan en een andere snelle boot jaagt verderop over het water.

klik voor groot

Het lusje is echt mooi met bijzonder landschap. De rotsen zijn enorm hoog en vormen dus een soort grot. Het is echt mooi en de foto’s laten dat maar slecht zien helaas.

klik voor groot

Na het lusje kom ik weer bij het hotel in Port Appin waar ik vermoedelijk niks kan krijgen dus loop ik door. Langs de vuurtoren, langs het water en de mooie boot in de bocht waar ik de vorige keer al een foto maakte. Nu loop ik dus braaf door. Even de weg omhoog vervolgen, weer naar beneden en dan over de mooie nieuwe Jubilee Bridge langs Castle Stalker. Ook daarvan maakte ik de vorige keer foto’s en ik ben nu van plan om straks aan het einde linksaf te slaan om er dichterbij te komen dus een foto probeer ik straks wel te maken. Voor nu dus even doorlopen, het is niet alleen maar fun run…..

Als ik aan het einde van de brug ben, sla ik inderdaad linksaf en loop nog langs een een of ander bouwsel waarvan ik nog moet opzoeken wat het precies was. Het bordje kan ik me niet meer voor de geest halen stom genoeg.

klik voor groot

Daarna over het fietspad even doorlopen en dan ben ik ineens dichterbij Castle Stalker dan ik ooit geweest ben. Het is al niet meer zo mooi qua licht omdat ik natuurlijk een beetje laat vertrok uiteindelijk maar ik maak hier wel wat kiekjes van het Castle.

klik voor groot

Onderstaande beelden van Castle Stalker maakten we met de drone op 5 januari toen ik S. de route wilde laten zien en het rondje bij de cave wilde wandelen.

klik voor groot

Na het Castle loop ik nog een heel klein stukje door maar ik vind het niet aantrekkelijk daar en ik heb ook wel genoeg gelopen straks. Mijn water is op dus ik keer om en SMS naar S. dat ik richting de auto ga. Dat is nog een kilomeer of 3 schat ik dus zal ik na 35 km weer bij de auto staan.

En dat is ook zo. Zonder verder te stoppen, loop ik terug naar de auto en klok na 35 km af. Fijn gelopen en nergens last van gehad en ook nog nieuwe dingen gezien.

Thuis wacht me een heerlijke warme kamer om me om te kleden en een warme choco met chilli en slagroom. Heerlijk!

Op naar de volgende ronde.

gegevens:

* 35 km
* 8 graden

januari 61 km – 2016 totaal 61 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 323 km
hoka stinson lite – 517 km
hoka stinson trail – 159 km
hoka clifton 2 – 100 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11 km

Vandaag zou het aardig weer worden, en daarom wilden we in Glen Etive gaan lopen. Eerst herten kijken en daarna een stuk over de weg lopen en fietsen. Niet zoals vorig jaar over een onbegaanbaar pad maar gewoon over de weg die erg mooi is tussen de bergen. Maar ik had ineens bedacht dat het met koud weer onder het vriespunt wel eens glad zou kunnen zijn op weg naar de Glen en ook door de Glen zelf en toen we de webcam bekeken die daar op de weg tussen Glencoe staat, besloten we dat het inderdaad geen goed idee zou zijn om die richting op te gaan (-4) en daarop besloten we nogmaals vanaf Bonawe richting het Glen Etiv path te lopen. Het weer werd uiteindelijk toch ook niet zo mooi als voorspeld en de 3 graden zou al koud genoeg zijn. Voor de zekerheid namen we de drone mee maar dat werd uiteindelijk niks. Het was donkerder dan gehoopt en de sneeuw op de bergen met de witte lucht als achtergrond gaf ook lelijke beelden. Maar al bij de quarry maken we wat beelden met de drone en worden we meteen ook ijskoud. Maar daarna gaan we snel op weg voor de run. Ik ben zo koud geworden dat ik aanvankelijk bij de warming up mijn jas zelfs aanhoud. Daaronder zit nog een wintershirt en mijn Falke primaloft jack.

klik voor groot

Eerst even door de quarry en vooral heel erg met mijn handen wapperen om ze weer warm te krijgen. Van de kou moet ik ook nodig piesen ineens. Dat dan maar even doen voordat ga lopen…..Daarna doe ik mijn jack uit en gaan we op weg.

klik voor groot

We maken even wat plaatjes bij het uitzichtspunt en gaan gauw weer verder. Het is nog steeds droog en de wind is matig dus we hebben wel geluk ondanks dat het niet helder geworden is tot nu toe. Ik heb het best warm gekregen van de klimmetjes en mijn warme kleding maar ik weet ook dat we straks weer over de open vlakte zullen lopen dus ik doe nog niets uit en wissel een beetje af met hoofdband op en af en handschoenen aan en uit. Al snel gaan we door het eerste hek en lopen we de open vlakte op waar de Hooglanders staan. Ze zijn er weer en inmiddels denkt woef dat het leuk is om tegen ze te blaffen wat niet de bedoeling is natuurlijk. We laten de drone nog een keer op maar de beelden zijn niet zo fraai helaas. De wind valt mee hier maar het is best fris en de wind trekt ook wat aan. Goede keuze om hier te blijven en niet naar de Glen.

klik voor groot

Na de open vlakte lopen we weer door het bos en slaan deze keer rechtsaf bij de splitsing richting Dail Pier want we willen daar vandaag toch wel even gaan kijken. De vorige keer regende het zo hard dat we meteen de andere kant op gegaan zijn maar vandaag zou het wel kunnen. Al snel lopen we langs het water en staan we even later voor de wiebelende hangbrug waar woef in no time overheen is.

klik voor groot

Daarna maken we de fiets even vast aan een hekje (alsof er iemand hier zal lopen, maar je weet nooit) en wandelen vervolgens even over het drassige terrein langs de witte cottage richting de pier. Het is aardig nat maar mijn voeten zijn toch al nat geworden onderweg.

klik voor groot

We kijken even rond bij het piertje en maken wat foto’s. Daarna lopen we over het strandje dat vorig jaar zo prachtig mooi was met het zonnetje. We komen al snel uit bij het water waar ik vorig jaar nog ben overgestoken en tot halverwege mijn dijbeen in het water stond en woef als een otter naar de overkant zwom. Wel een verschil met vandaag. Het weer is niet zo mooi als toen en het water staat veel hoger en is ook wilder dan die keer. Zo zie je maar.

klik voor groot

Bij de oversteek gaan we door het open hek terug over het veld en zijn al snel weer bij de hangbrug waar S. weer op de fiets stapt en ik weer ga lopen. We slaan nu eerst rechtsaf en nemen het pad richting Glen Etive path. Vorige keer zijn we een stukje die kant opgelopen totdat het ging sneeuwen en wel genoeg was. Nu hopen we wat verder te komen.

Eerst even door het bos en over de brug met het wilde water. Het blijft mooi. Daarna verder door het bos, over de open vlakte en over de tweede brug met wild water. Daar zijn we de vorige keer niet meer gekomen.

klik voor groot

We lopen nog een heel stuk door en ik ben verrast dat de splitsing met het karrenpad naar Glen Etive path zo ver weg is. Vorig jaar liep ik daar nog een heel stuk overheen en was de totale afstand 31 km. Nu vraag ik me af hoe ver we nog moeten. Door de drone en het getreuzel bij de pier zijn we al vrij lang onderweg over een mini stukje want er zit pas 12 km op de teller. Maar we zetten nog even door want er is nog tijd natuurlijk.

Uiteindelijk komt de splitsing in zicht. Gaan we een stukje verder of gaan we naar beneden naar de oever met het huis dat we vanaf de andere kant konden zien? We besluiten een stukje naar beneden te lopen. Het gaat steil naar beneden richting het water en we moeten dus ook weer terug. S. laat de fiets staan vanwege de stenen en de helling maar na een tijdje besluiten we dat het uitzicht vanaf daar ook wel genoeg is en dat we terug moeten keren naar de auto. We moeten nog een stukje lopen tenslotte.

klik voor groot

S. eet even snel een sandwich voordat we terug gaan en ik maak natuurlijk snel een kiekje

klik voor groot

Vanaf daar zal ik gewoon lekker doorlopen zodat we er niet meer zo lang over doen en zo gebeurt het ook. Weer langs het watertje, over de open vlakten en dan zijn we alweer bij de splitsing met Dail Pier. Het is vreemd dat de terugweg steeds zoveel sneller gaat als je de herkenningspunten hebt.

klik voor groot

Daarna weer richting de Hooglanders, het uitzichtspunt en het laatste stukje met de felle klimmetjes. Het gaat allemaal prima en de terugweg gaat in no time natuurlijk.

klik voor groot

Ruim voor het donker zijn we weer bij de auto, zetten de fiets weer op het dak en rijden naar huis. Het is een mooie dag geweest ook al hadden we niet het zonnetje waar we zo op gehoopt hadden voor zulke mooie foto’s als vorig jaar.

Niks aan te doen. Ik ben tevreden over de terugweg en ons rondje van 26 km. Prima endurance training vandaag. Op naar de volgende route.

gegevens:

* 26 km
* 3 graden

januari 26 km – 2016 totaal 26 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 323 km
hoka stinson lite – 517 km
hoka stinson trail – 124 km
hoka clifton 2 – 100 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11 km

Het staat er echt, een rondje van minder dan 10 km! Vandaag zal de ochtend nog droog zijn, maar morgen wordt het redelijk weer en willen we voor een lang stuk naar Glen Etive rijden. Daar willen we door de Glen fietsen en lopen. Hoewel ik aanvankelijk het plan had om rond het meer bij Creran te lopen, kies ik voor een kort tempo rondje door de Sandpit. Dat doe ik ieder jaar minimaal 1 keer dus vooruit maar. Vorig jaar deed ik dat ook op 31 december zie ik. S. gaat deze keer mee op de fiets en let op woeffie, ik ga gewoon proberen een beetje fatsoenlijke tijd te lopen op dit lekkere klim en daal stukje. Het geheim zit vooral hier in het doseren: niet te snel het begin lopen waar de weg naar beneden loopt, omdat je daarna een klim krijgt en eindigt met een stuk dalen met drie felle maar korte klimmetjes waar je dan ook nog wat energie voor moet overhouden.

Het is drie graden als we starten en het is dus even de vraag wat ik aan zal trekken. Gaat het regenen of niet? Voor een tempo run is een jackje niet handig, dus het wordt de aeroloft of de nieuwe OMM. De ene van primaloft, de andere van dons. Het dons jackje ventileert prima maar als het gaat regenen niet zo handig. Ik kies dus voor de nieuwe OMM die helaas de kleur heeft van een vuilniszak (en ook een beetje zo zit overigens). Het is een heel licht dingetje van 125 gram en zit lekker. Bij de korte warming up heb ik nog even mijn handschoenen aan en hoofdband op. Voor woef was de keuze makkelijk: de cloudchaser. Prima ding, echt een aanwinst.

klik voor groot

Ik ben benieuwd of ik er nog iets van kan, zeker na alle heerlijke warme choco met slagroom (en marshmallows) van de afgelopen dagen. Ik zal de komende tijd er toch iets aan moeten doen denk ik…. Maar goed, eerst maar eens kijken waar het schip strandt vandaag. Ik heb de stinson aan en niet mijn lichte MT10 schoenen maar ik weet al dat er op enkele plekken nieuwe stenen zijn neergegooid die enorm rollen dus vooruit maar….

Al snel ben ik dan op weg. Even dalen, niet meteen mezelf voorbij lopen. De lucht is koud om in te ademen, dat merk ik goed. Ik hoest zelfs enkele keren onderweg maar het is wel lekker. Ik trek mijn mouwen op en de OMM is best warm, maar voelt prima en is lekker licht. Ik loop en loop maar voor mijn gevoel gaat het helemaal niet hard. Dan komt de klim. Dat gaat op zich goed, ik gebruik 2/2 ademhaling en krijg er zelfs nog een lachje vanaf als ik een wandelaar tegemoet kom. Ik kom zowaar boven en kan dan even lekker weer afdalen. Hoppekee lopen…..

De felle korte klimmetjes vallen me niet mee op het dalende stuk maar ik doe mijn best en roep tweemaal ‘kom op nou’ tegen mezelf. Ik probeer een klein beetje uit te rekenen waar ik zit qua tempo maar ik heb per ongeluk de hele afstand in beeld met de warming up dus dat maakt het lastig. Pffff is dit leuk? Nou ja, ik ga het natuurlijk gewoon afmaken hoewel ik op enkele punten onderweg denk dat ik de handdoek in de ring ga gooien. Ik heb het warm en het is vermoeiend. Niks MAF vandaag maar echte inspanning….Gelukkig hoeft het hierna dan eventjes niet meer.

Ik heb geen idee of S. nog achter me is maar ik zie woef uiteindelijk naast me en ook S. zie en hoor ik dan weer. Gelukkig, hij is er ook nog.

Omdat ik net iets te lang de warming up heb gedaan moet ik helaas langs het hek en een stukje over de weg om de 5 km lap vol te maken. De autolap klinkt en ik zie op mijn horloge toch een fraaie tijd en 30 seconden sneller dan op 31 december 2014. Niet slecht en ik ben niet helemaal ontevreden.

klik voor groot

We starten de cool down en twijfelen of we nog op pad gaan voor een rondje. Ik vind het goed zo en een mooie afsluiting van loopjaar 2015 met ruim 4.000 km op de teller en veel mooie avonturen.

Op naar 2016 met nog meer avonturen.

klik voor groot

gegevens:

* 7 km
* 3 graden

december 335 km – 2015 totaal 4.023 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 323 km
hoka stinson lite – 517 km
hoka stinson trail – 98 km
hoka clifton 2 – 100 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11 km

Vandaag is het nog een mooie dag terwijl voor morgen storm Frank voorspeld wordt met zware regen en harde wind. Dus trek ik er nog maar even op uit voor een runnetje. Maar ik heb geen zin om enorm te klimmen, en woef en S. blijven allebei thuis. Waar zal ik dus eens gaan lopen dan? Ik heb ook geen zin in het rondje over de weg omdat ik daar ga racen…. Ik ga dus voor de computer zitten, roep de kaart op en tuur eens naar de omgeving. Loch Creran stond al op ons lijstje. Ziet er goed uit maar ik kijk nog wat verder en zie Appin. Dat ziet er ook goed uit misschien voor een rondje zonder wafje. Ik ken het gebied vanuit de auto maar liep er nog nooit. Het is hier ongeveer 13 mile vandaan dus niet al te ver. Ik teken een route uit die wat lijkt, haal er nog een lusje uit omdat ik niet te lang weg wil zijn en zet alles in de navigatie. Daarna ben ik snel klaar om te vertrekken. Ik ben erg benieuwd want het is allemaal nieuw en als het goed is, heb ik ook nog uitzicht op Castle Stalker aan het einde van de route.

As ik wegrijd, lijkt het te miezeren of misschien te gaan regenen. Is dat zo? Misschien dan de route omkeren zodat ik nog droog weer heb als ik Castle Stalker in beeld heb? Ik besluit dat niet te doen en gewoon de route te lopen zoals ik getekend heb. Regen of zon, gewoon lekker lopen en rond kijken. Ik scheur bijna de kerk in Appin voorbij en rij even achteruit om de parkeerplaats rechts op te kunnen rijden. Die heb ik maar vast gevonden. Ik zie al meteen dat ik geen enkele dekking heb met de telefoon dus ik zet ook de satelliet ontvanger aan in de hoop dat S. thuis een beetje mee kan kijken waar ik ongeveer ben.

Snel een kiekje van het kerkje en dan even een heel klein stukje over de weg voordat ik rechtsaf zal slaan over een single track road. Dat is inderdaad maar een heel klein stukje over de weg en al snel loop ik op de smalle rustige weg. Mooi! Geen auto’s en af en toe een uitzicht over de bergen in de verte.

klik voor groot

De weg is heel rustig en het loopt prima ook al gaat het een beetje op en neer. Ik weet dat ik richting het water loop, dus ik zal uiteindelijk wel weer lekker kunnen dalen straks. Ik geniet met volle teugen en loop op mooi lage hartslag. Heerlijk zo!

Na een poosje kom ik inderdaad bij de bocht van de weg waar het water te zien is. Er liggen enkele fantastisch mooie huizen. Ik wist wel dat het mooi was hier, maar dit slaat alles wat hier gebouwd is.

Ik maak een kiekje van het watertje.

klik voor groot

Ergens kan ik even via een hek wat dichterbij de waterrand komen. Drassig maar goed te doen. Mooie plek zeg en ik mijmer even over kamperen hier en met de kano onderweg zijn….

klik voor groot

Ik loop rustig verder en de weg stijgt een beetje. Als ik de bocht weer omsla, zie ik een bordje dat de garden geopend is.. het ziet er daar mooi uit en ik kijk even naar de kaart of ik daarheen ga lopen voor een extra lusje. Het doorkijkje naar het water is erg mooi daar maar ik besluit door te lopen.

klik voor groot

Ik loop verder en weet dat ik straks rechts moet aanhouden om een pad op te lopen. Maar als ik in de bocht aankom, zie ik dat het pad ineens onder de weg doorloopt. Prima pad maar hoe kom ik daar nu? Ik kijk nog eens op de kaart en zie dat ik via de gardens er eventueel wel kan komen. Ik ga dus terug en moet even klimmen. Ik passeer daarbij twee wandelaars die met veel moeite de weg omhoog strompelen. Ze zijn wat verrast dat ik ben omgekeerd maar ik leg uit dat ik een verkeerde route heb gekozen. Ik sla dus af richting de gardens maar kan het pad niet vinden wat ik moet hebben (of beter gezegd: het pad dat ik denk te willen hebben). Ik zie uiteindelijk een dame bij haar auto en vraag of ik hier mag lopen en of ik de goede richting op ga voor het pad (terwijl ik op de kaart wijs). Ze begint een heel verhaal en zegt uiteindelijk dat ik even terug moet lopen over de weg en het hekje met private door moet gaan en vanaf daar verder kan gaan. Ik geloof er niks van want dat hekje had ik al bekeken en daar achter is alleen maar overwoekerd terrein maar goed, ik ga dus weer terug naar de weg terwijl de klok doortikt. Gatsie ik was net zo vredig en rustig aan het lopen en nu dit weer….. Ik klim over het hek en kom met veel moeite op een pad waarbij ik onder een boom door moet kruipen en bijna met mijn rugzak blijf haken.

klik voor groot

Dan hoor ik een hond blaffen en iemand roepen ‘can I help you’. Nou dat weer….. Als ik eindelijk op het pad sta komt er een dame op me afgelopen. Nee nee ik mag daar helemaal niet zijn en er volgt een hele discussie over right of access, 12 acres private road en afgesloten paden. Het pad waar ik heen wil zou afgesloten zijn met electric gates en nergens naar leiden. Maar belangrijker: ik zou trespassen en ze zouden de politie mogen bellen om me te laten arresteren. Nou nog mooier zeg. Hoezo right of way? Hoe het ook zij, ze wijst me uiteindelijk de kortste weg naar de gewone weg waar ik uiteindelijk ook eerder al liep (was het een half uur geleden of langer….). Wat een gezeik maar ik ben er even klaar mee en vertrek gauw maar niet nadat ik gehoord heb dat de dame in kwestie de huishoudster is. Aha, nu begrijp ik er meer van. Dit gezanik heb ik ook eens op de golfbaan bij Gullane gehad. Ook iemand die ineens baasje mocht spelen en eens lekker iemand kon vertellen dat er iets niet mocht.

Anyway, het is goed zo, ik ga door en kom een stukje verder op de weg uit dan ik gedacht had. Ook prima hoor. Maar het is toch vreemd, want hoe zou ik dat moeten weten van te voren als ik een route maak? Nu maakt het niet uit en kan ik zonder grote omweg gewoon mijn route vervolgen. Maar hoe doe je dat op een hele lange route waar je dan ineens misschien wel kilometers om moet lopen? Geen idee. Voor nu niet belangrijk. Ik zie nog een mooi lusje voor een andere route die naar het water loopt en loop verder. Ik zal nu in Port Appin uitkomen en dat is vast ook erg mooi. De weg is gelukkig heel rustig dus het maakt niks uit.

En jawel: het uitzicht is prachtig daar en ik maak twee foto’s. Lismore is ook zichtbaar met het haventje.

klik voor groot

Ik hobbel rustig verder en geniet weer van de route. Ondanks het gezeik en de verloren tijd ben ik weer lekker in mijn moment tijdens de run.

Bij de volgende bocht is er weer een mooi uitzicht!

klik voor groot

Ik ben benieuwd of ik straks nu inderdaad een pad ga vinden over het water weer terug richting Appin. Maar ik weet ook dat ik eventueel over de weg kan lopen.

klik voor groot

En dan zie ik ineens inderdaad links van me Castle Stalker op het eilandje liggen. Er is nog net een beetje licht. Wat een mooi plaatje. Grappig dat ik nooit geweten heb dat je dat vanaf deze kant ook kunt zien.

klik voor groot

Even verderop is inderdaad een pad over het water. Meer dan een pad, het is een gloednieuw pad met een heuse Jubilee Bridge (2014). Geweldig punt hier en ik ben helemaal blij dat ik deze nieuw route zo heb gekozen.

klik voor groot

Het is jammer dat nu net het laatste zonnetje verdwijnt maar ik maak nog gauw een foto van het water met het eilandje met Castle Stalker en de bergen op de achtergrond.

klik voor groot

Als ik aan het einde van de brug en het pad ben, kan ik eventueel even naar links afslaan om dichterbij Castle Stalker te komen. Maar er is geen echt mooi licht meer en als ik het niet doe, blijft er nog iets nieuws over voor een volgende route hier. Ik sla dus – zoals gepland – naar rechts en loop het laatste stuk naar de auto terug over een mooi nieuw fietspad. Ik heb al gezien dat het laatste jaar kilometers nieuwe fietsroute zijn aangesloten op reeds bestaande routes. Dat riekt dus naar meer en een lange route is nu makkelijker te lopen hier. Ik kies voor het fietspad aan de andere kant van de weg in de hoop dat er een paadje is naar de parkeerplaats en dat blijkt zo te zijn. Prima en na 13 km sta ik weer bij de auto na een prachtige nieuwe route met mooi weer. Op naar de volgende dan maar.

gegevens:

* 13 km
* 12 graden

december 328 km – 2015 totaal 4.015 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 323 km
hoka stinson lite – 517 km
hoka stinson trail – 90 km
hoka clifton 2 – 100 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11 km