Voor vandaag hebben we een route gemaakt in de buurt van het Inveroran hotel vlakbij de West Highland Way. Ik heb vorig jaar een stukje van een etappe gelopen en twee jaar geleden een hele etappe vanaf Tyndrum. Toen was het hotel mijn eindpunt waar ik de auto had geparkeerd. We wilden nu niet zozeer over de WHW lopen maar hadden een route getekend vanaf het hotel westwaarts de Glen in richting Loch Etive. Ik ben een keer vanaf Inverawe die kant op gelopen vanaf River Noe en we gingen er dus van uit dat het pad redelijk te doen zou zijn…..

Het was vrij fris toen we vertrokken en we hadden voor de zekerheid maar gewoon veel kleding meegenomen om ter plekke te kijken wat voor weer het zou zijn en ook voor woef hadden we de cloudchaser meegenomen, de gele tankie en de rode regenjas en de zwarte gevoerde regenjas. Ik ging ervan uit dat met deze lage temperatuur en misschien een buitje het weer zou zijn om voor het eerst de winter regen hurtta te proberen en zo gebeurde het ook.

Toen we arriveerden op de parkeerplaats maakten we snel de fiets in orde en trokken onze kleding aan. Daarna waren we al snel op weg. Woef vond haar nieuw jas prima en scheurde ermee weg.

klik voor groot

Nadat we een stukje over de weg (tevens de route van de WHW) hadden gelopen, liepen we over de Victoria Bridge en sloegen daarna linksaf.

klik voor groot

Er stond zowaar een heus bordje dat ons de weg wees richting Glen Etive path. Ik was verrast dat het een normaal grindpad was en had al meteen het idee dat ik de verkeerde schoenen had gekozen voor deze route. Ik had een zachter pad verwacht en niet zoiets breeds en hards.

Maar wat was het meteen al mooi! We zagen in de verte al diverse herten liggen. We probeerden met een van de compacts een foto te maken maar het mannetje lag erg ver weg helaas. Maar leuk blijft het!

klik voor groot

We hobbelden vrolijk over het pad en waren helemaal in ons element. Een heus pad en zo’n mooie omgeving. Inmiddels was het ook gewoon droog weer. Jammer genoeg wel grijzig, maar dat merk je niet zo als je met eigen ogen kijkt. Onze ogen passen zich veel beter aan en kunnen veel meer detail onderscheiden dan de camera’s die toch last hebben van de witte schelle luchten en donkere bomen en bergen. Maar wij genoten volop. Een heel andere omgeving dan waar we tot nu toe zijn geweest en ook vrij ruw. Maar het mooie pad was helaas al snel afgelopen. We komen ineens bij een splitsing met een bordje linksaf ‘through road’ en een hek met een pad en een bordje ‘farm accesss only’. Da’s nou jammer want we hadden een soort rondje gemaakt waarbij de terugweg inderdaad langs het water zou gaan waar we nu werden heengestuurd maar waarbij de heenweg gewoon over de farm road zou lopen. Turend op de kaart weten we niet zeker of het pad vanaf de farm wel doorloopt en ik zie ook een watertje ineens aan het einde. Zou er een hek staan? Wat moesten we nu doen?

We besluiten netjes dan maar de route langs het water te nemen op hoop van zegen. Het is een kleine 2.000 mtr dus vooruit maar. Eens kijken waar we uit zullen komen en of het te doen is. Ineens ben ik weer blij dat ik deze schoenen aan heb en ik hobbel vrolijk door de derrie en over de zachte grond. Het enige probleem is het pad…. Een heel smal paadje met hoge opstaande randen. Doe mij dan maar ‘geen’ pad want dit is niks en met de fiets natuurlijk ook niet. Maar we ploeteren moedig voort. Mooi is het zeker!

klik voor groot

Na verloop van tijd komen we bij een bruggetje van planken en daarachter is het een zachte bedoening. Ik ben vooruit en gebaar naar S dat hij moet wachten. Hier kan je echt niet met de fiets overheen en ik besluit verder te lopen om te kijken of het pad nog iets gaat worden straks, wat het watertje voorstelt en of er nou een hek is bij de splitsing met die farm road waar we eigenlijk overheen hadden gewild. De grond is heel zacht maar als je gewoon doorhobbelt is het prima te doen.

Na een poosje kom ik bij het hek (er is dus inderdaad een heus hek dat met een slot dicht zit) en bij het watertje. Ondertussen maakt S een panorama van de plek waar hij staat te wachten

klik voor groot

Ik ga eens kijken of we hier verder kunnen en wat wijsheid is.

Woef poseert bij het watertje met haar mooie warme jas

klik voor groot

Daarna kijk ik bij het water en zeg tegen woef dat ze moet wachten terwijl ik ga oversteken om aan de overkant te kijken. Op de foto rechts zie je woef in de verte braaf zitten wachten!

klik voor groot

Het water is met de benenwagen goed te doen. Het is niet erg diep en er staat geen stroming. Maar je kunt niet over die grote stenen fietsen en aangezien S Sealskinz sokken aanheeft, zullen die vollopen met water. Dat is geen goed idee, want dan krijg je nooit meer warme voeten neem ik aan en later zie ik nog twee Fords die we zouden moeten oversteken. Plus de terugweg over het lousy stukje dat we nu hebben gedaan….. Ik kijk op de klok en reken een beetje. Het pad wordt nu weer normaal maar met die stream crossings en dan weer terug, lijkt dat geen goed idee met die fiets erbij. Laten we maar terugkeren dan. Ik steek het water dus weer over en hobbel met woeffie weer vrolijk over het zachte stuk terug naar de plek waar ik S. heb laten wachten.

klik voor groot

Ik leg uit wat mijn bevindingen zijn en we keren samen weer terug.

klik voor groot

Niks aan te doen en in no time zijn we natuurlijk weer bij de afslag waar we begonnen waren. Omdat we nog lang niet uitgelopen zijn, maken we een lusje langs Black Mountains. Eerst een stukje over de WHW waar mijn schoenen wel wat moeite hebben met de grote ronde gladde stenen. Modder schoenen vinden dus nu net weer minder leuk natuurlijk!

Daarna slaan we rechtsaf richting het meer en lopen zo weer het lusje terug.

klik voor groot

Mooi is het er wel en tot mijn plezier ontdekt ik nog een Dipper die redelijk dichtbij op een grote steen in het water zit. Mooie find!

Daarna lopen we alweer terug over Victoria Bridge en we besluiten even door te lopen naar het hotel verderop om te kijken of er nu wel herten te zien zijn.

klik voor groot

We halen even uit de auto het lekkers dat we hebben meegenomen. Als je geluk hebt en er is een groepje, dan heb je kans dat ze zich laten lokken voor wat lekkers.

We hobbelen verder en ik zie ineens wat dames in het veld staan. S. wacht even op een afstandje met woeffie aan de riem en ik wandel rustig richting de dieren en knisper wat met mijn zakje en roep naar ze…. Zou het lukken?

klik voor groot

Het lukt me om ze te lokken maar daarvoor sta ik toch wel een eind weg en daardoor zijn de foto’s die S maakte van een afstand niet erg scherp geworden. Maar leuk was het wel. Het mannetje was een beetje ongeduldig omdat er nog een jonger mannetje in de groep stond die ook wel wat lustte, maar daar had de volwassen man geen trek in. Ik moest dus wel oppassen dat hij niet met zijn mooie gewei mijn kleding openscheurde maar alles ging goed. Ik maakte een video en grappig genoeg deed S. dat ook en zo hebben we dus onderstaande video gemaakt vanuit 2 gezichtspunten!

De video:

Een mooi einde van een rondje dat uiteindelijk veel te kort was maar wel erg leuk en afwisselend was. Dit moeten we dus nog een keer doen!

Na een kleine 15 km staan we weer bij de auto. Op naar de volgende run dan maar weer.

gegevens:

* 15 km
* 4 graden

januari 91 km – 2016 totaal 91 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 323 km
hoka stinson lite – 517 km
hoka stinson trail – 174 km
hoka mafate speed – 15 km
hoka clifton 2 – 100 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11 km