Vandaag leek het droog weer met heel weinig wind, en koos ik voor een rondje vanaf Bonawe Quarry. Toen ik net weg wilde rijden, kwam de landlady eraan en moest eerst even betaald worden dus duurde het even voordat ik kon vertrekken. Tot mijn verbazing regende het toen, maar aangezien ik niet smelt van een beetje water, reed ik toch weg richting de start. Toen ik bij Bonawe kwam, was het inmiddels droog en leek het op te klaren.

De start is altijd een beetje sinister zo door de quarry maar ik weet wat er achter zit, dus loop ik gewoon door. Ik ben mijn Garmin horloge vergeten en heb ook geen hartslagmeter bij me. Omdat de route gewoon opgeslagen zal worden in de telefoon, maak ik me geen zorgen. Lekker lopen zonder getalletjes en aangezien ik deze route vorig jaar ook al liep, weet ik de afstanden en de routes. Heerlijk!

klik voor groot

De weg over de quarry is een beetje vreemd en erg nat. Overal lopen stroompjes en moet je door water waden. Gelukkig is de wond op de zwelling bij waf dicht dus maak ik me geen zorgen. En bovendien lijkt het me allemaal schoner dan die vieze rotzooi bij mij thuis buiten.

Na de warming up is het weer totaal omgeslagen en schijnt de zon. Het lijkt wel lente want het is echt warm zo zonder wind. Genieten dus en ik kijk weer mijn ogen uit naar de omgeving en naar het meer naast me. Ik maak veel te veel foto’s die niet eens kunnen laten zien hoe mooi het er eigenlijk is. Voor het eerst heb ik last van de zon met foto’s maken omdat er veel schaduwen zijn of te fel licht. Wat een verschil met vorig jaar toen ik hier twee veschillende rondjes liep. Eenmaal ook tot de pier wat ik nu van plan ben (al wil ik die pier nu wel eens zien) en eenmaal richting het pad naar Glen Etive (dat blijft de uitdaging voor dit jaar). Toen was het eenmaal keiharde regen en eenmaal gewoon winter weer. Niks zon! In het voorjaar van 2013 was het wel mooi weer.

Woef heeft een takje gevonden en loopt lekker mee. Het ziet er allemaal redelijk goed uit. De weg loopt een beetje op en neer maar geen enorme klimmetjes zoals in de bossen. De kleine klimmetjes geven mooie uitzichtspunten en ook het stuk langs het water is erg mooi. Waf blijft weer geduldig zitten voor wat foto’s.

klik voor groot

We slingeren langs het meer, ik geniet van de stilte en de schone lucht. Wat een verschil met Nederland! Elk jaar weer genieten, en elk jaar weer opvallend hoe anders dat voelt en ademt.

klik voor groot

Ik loer af en toe naar de zwelling op de poot van waf maar het ziet er op zich rustig uit hoewel die bal er gewoon nog steeds zit. Er zal wel altijd een bindweefsel zwelling overblijven met deze enorme ontsteking maar als het straks weer behaard is, dan zie je er niks meer van denk ik. Maar eerst echt onder controle krijgen!

Rustig lopen we door. Sommige stukjes wandel ik even om van de omgeving te genieten. Als ik denk dat ik 2,5 km gelopen heb, zit er tot mijn verrassing al bijna 5 km op. Dat gaat dus heel snel! Met 6 km ben ik bij het hek dat me naar een open vlakte zal leiden. Daar voelde ik me vorig jaar heel klein met het berg massief naast me links en het meer rechts. Mooi is en blijft het, en ook deze keer weer heel anders dan vorig jaar zo met dit licht. Geweldig!

klik voor groot

We lopen over de vlakte richting het stukje bos. In het bos lag vorig jaar een enorme boom dwars over het pad maar nu is alles normaal en kunnen we gewoon doorlopen. Lekker genieten en rustig doorlopen. Ik had al besloten bij de splitsing nu eens naar het piertje te gaan en te kijken of ik dat kon vinden.

klik voor groot

Ik heb totaal geen verbinding meer en af en toe zend ik een signaal uit dat ik nog OK ben. Wel zo prettig, want je weet maar nooit daar in die rimboe. Verder en verder lopen we. Ik neem nog even een sanitaire stop (wat ik dus tijdens het lopen nooit doe) en verder gaan we weer.

Richting de swing bridge die ik vorig jaar al eng vond. Zou het dit jaar nog OK zijn dat enge ding hoog boven het kolkende water? Zelfs waf kijkt naar beneden naar de herrie die het water maakt. Ik schuifel eroverheen en ben blij dat ik aan de overkant sta. Vanaf daar gaat het paadje over in een modderige natte bende maar dat is niet erg.

klik voor groot

Het witte huisje is al zichtbaar en vormt weer een prachtig decor zo tegen de bergtoppen met en dun laagje sneeuw. Ook hier maak ik weer veel te veel foto’s natuurlijk.

klik voor groot

Ik loop om het huisje heen en ogenblikkelijk is waf aan het rennen achter allerlei vogels aan. Die is dus echt niet zielig. Als ze zich maar niet verwondt tijdens het rennen hier, heeft ze de tijd van haar leven. Ik zoek ondertussen het pad naar dat piertje. Vorig jaar kon ik het niet vinden en liet ik me ook nog van de wijs brengen door wat water en modder. Nu niet, ik weet wel dat die schoenen en mijn voeten alles aan kunnen!

Met een beetje rommelen kom ik uiteindelijk toch op het pad. Daar ligt een enorme plas water waar wafje tot haar buik doorheen gaat. Twee keer, want ze was al aan de overkant voordat ik er was. Zal wel lekker koud zijn aan haar pootje en ik ben weer blij dat de huid helemaal dicht is. Ik zie een stuk hout liggen waar je overheen kan dus hoef ik niet tot mijn knie door het water te waden. Ook alweer leuk!

klik voor groot

En dan zie ik langzaam al opdoemen waarvoor ik gekomen ben. Wow. Een heel ander plekje dan verwacht. Alles is hier namelijk toch vrij ruw en massief, maar ineens doemt een lieflijk piertje op en sta je dus gewoon aan het water van het enorme Loch Etive. Het water kabbelt vriendelijk langs de shoreline. Wat mooi is het hier!

klik voor groot

Ik geniet van de stilte en het water. Prachtig en wat een mooi einddoel van de run. Hier zou ik nou graag mijn tentje opzetten en wakker willen worden. De volgende dag dan verder naar het pad naar Glen Etive. Zoiets zie ik wel voor me. Maar ja, ik heb weliswaar mijn rugzak behoorlijk vol gepropt om vast te oefenen, kampeer spullen zitten er nog niet in en het wordt vast ook veel te koud straks.

Ik loop wat heen en weer en kijk om me heen en maak foto’s en een filmpje. Prachtig. Maar ik moet ook weer eens terug want het is hier om 15.30 toch al schemerig en een lampje zit nou net niet in mijn rugzak (dom). Ik kijk op de kaart en zie dat ik langs het water kan lopen en zo weer terug kom in het bos. Ik ben alleen bang dat ik niet over het water kan waar ik eerder via de brug overheen ben gegaan. Maar let’s see. We lopen over de stenen langs het water. Wat is het mooi. Ik zie ineens een strand en ben heel verrast. Een heus strand met mooi zacht geel zand. Woef vindt het geweldig natuurlijk en rent vrolijk in het rond. Ik geniet ook volop en kijk naar de struiken met de gele bloemetjes. Het lijkt wel lente! Wat een bofkont ben ik want zelfs als het nog drie weken rotweer is, heb ik dit maar mooi gedaan!

klik voor groot

Na het strandje kom ik inderdaad bij het water. Dat is op zich prima te doen met poles. Ik zou dan woef aan de riem doen vanwege de stroming en oversteken met behulp van de poles. Die heb ik niet bij me en aangezien ik weet dat ik ook via een opening in het hek over het veld terug kan naar de brug, ga ik natuurlijk geen rare dingen doen.

klik voor groot

We lopen dus terug door het veld. Daar rent woef nog achter een prachtig getekend vogeltje aan dat ineens verschrikt uit de bossages opvliegt. Ik moet nog even kijken wat het precies was. Mooi was het wel!

We zijn al snel bij de swing bridge en steken weer over. Terug door het bos en nu maar lekker een beetje doorlopen, want ik heb zoveel tijd lopen verlummelen daar bij dat piertje en het strandje dat er volgens mij een uur voorbij is gevlogen. Ik zend nog een OK uit via de satelliet, want zo lang een stilstaand stipje is natuurlijk niks voor de thuisblijver. Gelukkig gaat die redelijk snel weg. Met de zon pal in mijn gezicht loopt het niet eens makkelijk door het bos. Je ziet bijna niets maar het is genieten. Nog steeds droog en heerlijke temperatuur.

klik voor groot

Na het bos weer door de open vlakte met het bergmassief en verder richting het mooie uitzichtspuntje laag bij het water. Daar kiek ik nog even de veranderende kleuren over het water en woef.

klik voor groot

Ze loopt lekker voor me uit met een nieuwe tak en is totaal niet moe blijkbaar. Af en toe kijkt ze om of ik nog wel volg. Ja hoor, alleen op bejaarden tempo. Het veelvuldig stilstaan en klimmen eist wel zijn tol en ik merk dat ik niet zo snel meer ben. Gelukkig zie ik niks daarvan want ik heb immers geen horloge.

Op 3 kilometer van de start heb ik eindelijk weer verbinding en stuur ik een SMS uit dat ik even afgeleid was door een mooi strandje. Ook krijg ik een SMS dat mijn bestelde rugzak pas op 29 december wordt bezorgd. Dat is op zich jammer maar niks aan te doen.

Ik hobbel verder en ben blij dat ik ruim voor de schemering weer bij de quarry ben. Ik maak woef droog en schoon en trek mijn lekkere warme jack aan. Blij en met nieuwe avonturen op de harde schijf in mijn geheugen rijd ik weer naar de cottage. Op naar de volgende run.

klik voor groot

Op naar de volgende run!

Gegevens:

* 18 km
* temp 8

Video van de run met foto’s en filmpjes:

dec 168 km – 2014 totaal 2.986 km

rapa nui – 186 km
hoka bondi b – 490 km
hoka bondi b (nieuw) – 314 km
hoka stinson tarmac – 566 km
hoka stinson tarmac (nieuw) – 491 km
hoka stinson trail – 1.006 km
minimus MT – 303 km
pure flow – 331 km
pure grit – 20 km