Vandaag zou ik eigenlijk de Spark marathon lopen, maar mijn startnummer had ik vorige week al weggegeven. Te vermoeid door alles om te gaan jakkeren dus dan maar liever zelf lopen. De kilometers moeten immers wel gemaakt worden voor de ultra die eind februari al is! Dat is veel sneller dan me lief is, dus moet er nog wel even gewerkt worden. Bovendien weet ik ook niet wat voor weer we gaan krijgen de komende maanden, en hoeveel er dus gelopen kan gaan worden. Maar dat zullen we allemaal gaan zien. Volgens bepaalde weermodellen is er heel koud weer op komst met sneeuw en gedoe.

Ik was ontzettend sloom en traag in de ochtend door het gedoe met de geraakte waterleiding van gisteren waardoor het ook nog eens heel laat was geworden. Om 23.30 reed de laatste vrachtwagen en graafmachine weg dus dat was weer feest hier. Dus met een trage start eindelijk eens klaargemaakt voor een rondje. S. zou op wafje passen en zou haar ergens komen brengen om nog een lekker stukje mee te draven. Zo gezegd zo gedaan, maar het was pas ruim na 10.30 uur toen ik eindelijk eens bij de start kwam.

Tot mijn verrassing was het spekglad op de weg en was ik aanvankelijk dus niet zo blij. Ik krabbelde wat over het pad en wilde al bijna terug gaan. Maar ergens moest er toch gewoon te lopen zijn? Was er ergens gestrooid dan? Hoe kan dit nu met die stralende zon? Ik loop over een onverhard stuk en dat gaat prima. Eerst maar eens een foto maken dan

klik voor groot

Ik vraag aan wandelaars of het glad is en zij beamen dat. Het weggetje dat ik wilde nemen ligt ook in de schaduw dus dan maar even niet. Ik besluit richting het fietspad terug te gaan, want ik weet zeker dat daar wel gestrooid is. Eerst maar over het ruiterpad en dan over het fietspad richting de dijk. Zodra ik op het fietspad ben, merk ik dat het goed gaat. Gelukkig! Ik geniet van het zonnetje en het lekkere weer. Wat een verschil met vrijdag toen het stormde en keihard regende en ik nog mijn kleding voor Schotland kon testen! Mijn handschoenen en hoofdband waren al snel in de rugzak verdwenen. Ik had de rugzak aardig vol met water en spulletjes om alvast een beetje gewicht op mijn rug te hebben voor volgend jaar.

Na het fietspad de dijk op en linksaf langs de IJssel. Het is echt heerlijk. Ik heb een zacht briesje in de rug en de zon achter me zodat ik niet daar tegenin hoef te kijken. Straks met windje tegen zal ik beschutter lopen over een weg dus dat moet ook goed gaan. De eerste ronde van 10 km zit er eigenlijk al snel op. Ik luister naar Sky radio. Dat doe ik nooit, ik heb nooit muziek op als ik met de hond loop maar ik vind het wel leuk al die kerstliedjes eerlijk gezegd. Het maakt dat ik zin krijg in Schotland!

Zo mijmerend loop ik door en zit het tweede rondje er ook alweer snel op. Ik besluit om wafje pas met 27 km op te pikken voor het laatste stukje. Ik durf niet mer haar over de dijk omdat ik niet weet of er gestrooid is. Kapotte zooltjes is het laatste waar ik nu op zit te wachten. Ik SMS naar S. of hij haar misschien naar de steenovens wil komen brengen.

Ik hobbel verder. Mijn hartslag is heel rustig en laag, steeds zo rond de 134 a 135 dus ruim beneden MAF. Ik ben tevreden, want het is niet eens makkelijk om de HF laag te houden, soms wil de HF niet eens zakken ook al ga je nog langzamer lopen. Nu kan ik heel makkelijk schakelen en ik zal ook uitkomen op een gemiddelde HF van 132 met een keertje per ongeluk 140 aangetikt toen ik de dijk op moest lopen. Dat was jammer, want ik heb verder nergens mijn max van 138 gehaald. Voor mijn gevoel had ik ook wel 50 km kunnen lopen!

Als ik weer de dijk opklauter, stuur ik een SMS waar ik ben. Na twee kilometer komt S. me al achterop rijden met de auto. Veel te vroeg, want ik heb zeker nog twee a drie kilometer te gaan tot de steenovens. Waf kijkt beteuterd uit het autoraam als hij verder rijdt en daar op me zal wachten. Ik besluit maar iets door te lopen maar dat heeft geen effect op de HF die mooi laag blijft.

Na 27 kom ik bij wafje aan die helemaal door het dolle is! Samen met S wandel ik een klein stukje richting het natuurgebied, daar neem ik waf over en samen gaan we weer verder. Het is modderig en lastig beloopbaar en ik merk dat het ritme er een beetje uit is. Fijn dat ik in eider geval al 27 km gewoon lekker regelmatig heb kunnen lopen! Ik moet erg rekenen hoe ik nog de kilometers zal maken. De wind is ook een beetje aangetrokken en uiteindelijk ben ik er rond 37 km ook wel klaar mee, want we willen nog even plantjes kopen bij de kwekerij die nog open is.

S. staat te wachten op de parkeerplaats en samen met waf gaan we planten kopen. Ik kan meteen mijn nieuwe Arc’teryx jasje uitproberen zo na de loop, want met een nat shirt trek ik de jas aan. Dat valt helemaal niet tegen, ware het niet dat ik mijn handschoenen in mijn eigen auto vergeet zodat ik alsnog ijskoud word met het uitzoeken van de planten.

Maar ik ben dik tevreden. Over mezelf en over wafje. Een prima rondje met mooie lage hartslag. Als het weer een beetje meezit dan komen die kilometers verder ook wel goed.

Op naar de volgende run.

Gegevens:

* 37 km
* temp 5
* lap 35 km – HF average 132 (max 140 eenmaal alleen bij dijkje op)

dec 115 km – 2014 totaal 2.933 km

rapa nui – 186 km
hoka bondi b – 490 km
hoka bondi b (nieuw) – 303 km
hoka stinson tarmac – 566 km
hoka stinson tarmac (nieuw) – 491 km
hoka stinson trail – 864 km
minimus MT – 303 km
pure flow – 331 km
pure grit – 20 km