Tag Archives: schotland

23.12.2014 – bonawe to dail pier – 18 km

Vandaag leek het droog weer met heel weinig wind, en koos ik voor een rondje vanaf Bonawe Quarry. Toen ik net weg wilde rijden, kwam de landlady eraan en moest eerst even betaald worden dus duurde het even voordat ik kon vertrekken. Tot mijn verbazing regende het toen, maar aangezien ik niet smelt van een beetje water, reed ik toch weg richting de start. Toen ik bij Bonawe kwam, was het inmiddels droog en leek het op te klaren.

De start is altijd een beetje sinister zo door de quarry maar ik weet wat er achter zit, dus loop ik gewoon door. Ik ben mijn Garmin horloge vergeten en heb ook geen hartslagmeter bij me. Omdat de route gewoon opgeslagen zal worden in de telefoon, maak ik me geen zorgen. Lekker lopen zonder getalletjes en aangezien ik deze route vorig jaar ook al liep, weet ik de afstanden en de routes. Heerlijk!

klik voor groot


De weg over de quarry is een beetje vreemd en erg nat. Overal lopen stroompjes en moet je door water waden. Gelukkig is de wond op de zwelling bij waf dicht dus maak ik me geen zorgen. En bovendien lijkt het me allemaal schoner dan die vieze rotzooi bij mij thuis buiten.

Na de warming up is het weer totaal omgeslagen en schijnt de zon. Het lijkt wel lente want het is echt warm zo zonder wind. Genieten dus en ik kijk weer mijn ogen uit naar de omgeving en naar het meer naast me. Ik maak veel te veel foto’s die niet eens kunnen laten zien hoe mooi het er eigenlijk is. Voor het eerst heb ik last van de zon met foto’s maken omdat er veel schaduwen zijn of te fel licht. Wat een verschil met vorig jaar toen ik hier twee veschillende rondjes liep. Eenmaal ook tot de pier wat ik nu van plan ben (al wil ik die pier nu wel eens zien) en eenmaal richting het pad naar Glen Etive (dat blijft de uitdaging voor dit jaar). Toen was het eenmaal keiharde regen en eenmaal gewoon winter weer. Niks zon! In het voorjaar van 2013 was het wel mooi weer.

Woef heeft een takje gevonden en loopt lekker mee. Het ziet er allemaal redelijk goed uit. De weg loopt een beetje op en neer maar geen enorme klimmetjes zoals in de bossen. De kleine klimmetjes geven mooie uitzichtspunten en ook het stuk langs het water is erg mooi. Waf blijft weer geduldig zitten voor wat foto’s.

klik voor groot


We slingeren langs het meer, ik geniet van de stilte en de schone lucht. Wat een verschil met Nederland! Elk jaar weer genieten, en elk jaar weer opvallend hoe anders dat voelt en ademt.

klik voor groot

Ik loer af en toe naar de zwelling op de poot van waf maar het ziet er op zich rustig uit hoewel die bal er gewoon nog steeds zit. Er zal wel altijd een bindweefsel zwelling overblijven met deze enorme ontsteking maar als het straks weer behaard is, dan zie je er niks meer van denk ik. Maar eerst echt onder controle krijgen!

Rustig lopen we door. Sommige stukjes wandel ik even om van de omgeving te genieten. Als ik denk dat ik 2,5 km gelopen heb, zit er tot mijn verrassing al bijna 5 km op. Dat gaat dus heel snel! Met 6 km ben ik bij het hek dat me naar een open vlakte zal leiden. Daar voelde ik me vorig jaar heel klein met het berg massief naast me links en het meer rechts. Mooi is en blijft het, en ook deze keer weer heel anders dan vorig jaar zo met dit licht. Geweldig!

klik voor groot


We lopen over de vlakte richting het stukje bos. In het bos lag vorig jaar een enorme boom dwars over het pad maar nu is alles normaal en kunnen we gewoon doorlopen. Lekker genieten en rustig doorlopen. Ik had al besloten bij de splitsing nu eens naar het piertje te gaan en te kijken of ik dat kon vinden.

klik voor groot

Ik heb totaal geen verbinding meer en af en toe zend ik een signaal uit dat ik nog OK ben. Wel zo prettig, want je weet maar nooit daar in die rimboe. Verder en verder lopen we. Ik neem nog even een sanitaire stop (wat ik dus tijdens het lopen nooit doe) en verder gaan we weer.

Richting de swing bridge die ik vorig jaar al eng vond. Zou het dit jaar nog OK zijn dat enge ding hoog boven het kolkende water? Zelfs waf kijkt naar beneden naar de herrie die het water maakt. Ik schuifel eroverheen en ben blij dat ik aan de overkant sta. Vanaf daar gaat het paadje over in een modderige natte bende maar dat is niet erg.

klik voor groot

Het witte huisje is al zichtbaar en vormt weer een prachtig decor zo tegen de bergtoppen met en dun laagje sneeuw. Ook hier maak ik weer veel te veel foto’s natuurlijk.

klik voor groot

Ik loop om het huisje heen en ogenblikkelijk is waf aan het rennen achter allerlei vogels aan. Die is dus echt niet zielig. Als ze zich maar niet verwondt tijdens het rennen hier, heeft ze de tijd van haar leven. Ik zoek ondertussen het pad naar dat piertje. Vorig jaar kon ik het niet vinden en liet ik me ook nog van de wijs brengen door wat water en modder. Nu niet, ik weet wel dat die schoenen en mijn voeten alles aan kunnen!

Met een beetje rommelen kom ik uiteindelijk toch op het pad. Daar ligt een enorme plas water waar wafje tot haar buik doorheen gaat. Twee keer, want ze was al aan de overkant voordat ik er was. Zal wel lekker koud zijn aan haar pootje en ik ben weer blij dat de huid helemaal dicht is. Ik zie een stuk hout liggen waar je overheen kan dus hoef ik niet tot mijn knie door het water te waden. Ook alweer leuk!

klik voor groot

En dan zie ik langzaam al opdoemen waarvoor ik gekomen ben. Wow. Een heel ander plekje dan verwacht. Alles is hier namelijk toch vrij ruw en massief, maar ineens doemt een lieflijk piertje op en sta je dus gewoon aan het water van het enorme Loch Etive. Het water kabbelt vriendelijk langs de shoreline. Wat mooi is het hier!

klik voor groot


Ik geniet van de stilte en het water. Prachtig en wat een mooi einddoel van de run. Hier zou ik nou graag mijn tentje opzetten en wakker willen worden. De volgende dag dan verder naar het pad naar Glen Etive. Zoiets zie ik wel voor me. Maar ja, ik heb weliswaar mijn rugzak behoorlijk vol gepropt om vast te oefenen, kampeer spullen zitten er nog niet in en het wordt vast ook veel te koud straks.

Ik loop wat heen en weer en kijk om me heen en maak foto’s en een filmpje. Prachtig. Maar ik moet ook weer eens terug want het is hier om 15.30 toch al schemerig en een lampje zit nou net niet in mijn rugzak (dom). Ik kijk op de kaart en zie dat ik langs het water kan lopen en zo weer terug kom in het bos. Ik ben alleen bang dat ik niet over het water kan waar ik eerder via de brug overheen ben gegaan. Maar let’s see. We lopen over de stenen langs het water. Wat is het mooi. Ik zie ineens een strand en ben heel verrast. Een heus strand met mooi zacht geel zand. Woef vindt het geweldig natuurlijk en rent vrolijk in het rond. Ik geniet ook volop en kijk naar de struiken met de gele bloemetjes. Het lijkt wel lente! Wat een bofkont ben ik want zelfs als het nog drie weken rotweer is, heb ik dit maar mooi gedaan!

klik voor groot

Na het strandje kom ik inderdaad bij het water. Dat is op zich prima te doen met poles. Ik zou dan woef aan de riem doen vanwege de stroming en oversteken met behulp van de poles. Die heb ik niet bij me en aangezien ik weet dat ik ook via een opening in het hek over het veld terug kan naar de brug, ga ik natuurlijk geen rare dingen doen.

klik voor groot

We lopen dus terug door het veld. Daar rent woef nog achter een prachtig getekend vogeltje aan dat ineens verschrikt uit de bossages opvliegt. Ik moet nog even kijken wat het precies was. Mooi was het wel!

We zijn al snel bij de swing bridge en steken weer over. Terug door het bos en nu maar lekker een beetje doorlopen, want ik heb zoveel tijd lopen verlummelen daar bij dat piertje en het strandje dat er volgens mij een uur voorbij is gevlogen. Ik zend nog een OK uit via de satelliet, want zo lang een stilstaand stipje is natuurlijk niks voor de thuisblijver. Gelukkig gaat die redelijk snel weg. Met de zon pal in mijn gezicht loopt het niet eens makkelijk door het bos. Je ziet bijna niets maar het is genieten. Nog steeds droog en heerlijke temperatuur.

klik voor groot

Na het bos weer door de open vlakte met het bergmassief en verder richting het mooie uitzichtspuntje laag bij het water. Daar kiek ik nog even de veranderende kleuren over het water en woef.

klik voor groot

Ze loopt lekker voor me uit met een nieuwe tak en is totaal niet moe blijkbaar. Af en toe kijkt ze om of ik nog wel volg. Ja hoor, alleen op bejaarden tempo. Het veelvuldig stilstaan en klimmen eist wel zijn tol en ik merk dat ik niet zo snel meer ben. Gelukkig zie ik niks daarvan want ik heb immers geen horloge.

Op 3 kilometer van de start heb ik eindelijk weer verbinding en stuur ik een SMS uit dat ik even afgeleid was door een mooi strandje. Ook krijg ik een SMS dat mijn bestelde rugzak pas op 29 december wordt bezorgd. Dat is op zich jammer maar niks aan te doen.

Ik hobbel verder en ben blij dat ik ruim voor de schemering weer bij de quarry ben. Ik maak woef droog en schoon en trek mijn lekkere warme jack aan. Blij en met nieuwe avonturen op de harde schijf in mijn geheugen rijd ik weer naar de cottage. Op naar de volgende run.

klik voor groot

Op naar de volgende run!

Gegevens:

* 18 km
* temp 8

Video van de run met foto’s en filmpjes:

dec 168 km – 2014 totaal 2.986 km

rapa nui – 186 km
hoka bondi b – 490 km
hoka bondi b (nieuw) – 314 km
hoka stinson tarmac – 566 km
hoka stinson tarmac (nieuw) – 491 km
hoka stinson trail – 1.006 km
minimus MT – 303 km
pure flow – 331 km
pure grit – 20 km

ultra droom (2) – borders abbey way – 120 km

Vorig jaar schreef ik over mijn ultra droom in de UK, een route van 58 km langs de kust die ik zo goed ken. Ik schreef me daarvoor uiteindelijk in augustus in. Toen was het ineens werkelijkheid en stonden de trainingen in de UK afgelopen winter in het teken van parcours verkenning. Heel bijzonder en spannend en uiteindelijk was de route een ‘makkie’. Ook in 2015 zal ik weer de route doen, ik heb me daarvoor zelfs al ingeschreven. Natuurlijk is dat dit jaar minder spannend, aangezien ik de route nu al ken. Maar misschien word ik komend jaar we onaangenaam verrast met een hele modderige of natte route. Wie zal het zeggen, het is altijd weer afwachten.

Maar natuurlijk moeten er ook nieuwe plannen komen. Ik schreef al eens eerder dat ik heel graag de West Highland Way wilde doen. Dat is een route van 169 km die erg mooi is. Maar ook druk en erg commercieel inmiddels. Bovendien is de hele afstand niet direct iets om mee te beginnen denk ik. Vandaar dat ik ben gaan zoeken naar een andere route die iets minder lang was en ook niet al te lastig zou zijn qua logistiek, een beetje in de bewoonde wereld zou zijn en ook nog wat moois onderweg te bieden zou hebben.

Zo zoekend, kwam ik op de Borders Abbey Way. Een circular route van 110 km. Met mooie plaatsen zoals Kelso, Jedburgh, Hawick, Selkirk en Melrose. Onderweg zijn vier grote abbeys te bezichtigen en nog meer moois. Ook het natuurschoon is mooi en de route is volledig gepijld.

route

Aangezien je uiteindelijk toch een keuze moet maken, koos ik voor deze route en toen begon de voorpret en het uitzoeken. Is het haalbaar? In hoeveel etappes moet ik de route verdelen? Zijn er hotels of B&Bs onderweg die honden toelaten? Is er bagagevervoer of moet ik zelf sjouwen? Het eerste voorwerk is al gedaan. Ja het is haalbaar, mei is de beste periode in het jaar, de route is te verdelen in 3 etappes en er zijn hotels die honden toelaten. Bagagevervoer is er ook maar kost maar liefst 100 pond. Volgens mij kan ik daarvoor gewoon een tasje meegeven aan een taxi.

Ik heb nu een voorlopig schema gemaakt, waarbij ik eindig en start in een cottage in Kelso. Of liever gezegd, net buiten Kelso en dat maakt de route dus wel iets langer. Ik wacht op dit moment nog op antwoord of er iets beschikbaar is, en dan kan ik verder gaan kijken voor de hotels onderweg.

Er is van alles te zien onderweg en dat moet ik dus allemaal nog gaan uitzoeken, zodat ik goed voorbereid aan de route begin straks.

route

Hoewel de plannen dus allemaal al ‘ver’ zijn, staat er op dit moment nog niets vast. Woef is er in ieder geval wel al klaar voor want voor haar kon ik gisteren voor een prima prijs een nieuwe Ruffwear Palisade pack aanschaffen. Daar kan haar regenjas in, voer, water en een dekentje. Ik zal dat allemaal nog even na moeten wegen maar dat is gewicht niet erg veel, ik schat onder de 2 kilo dus dat is niks. Het is een uitstekende rugzak waarbij de zakken los gekoppeld kunnen worden van het harnas. Daar ben ik blij mee, want aangezien ze bijna twee keer van een rots kukelde in Schotland, had ik al bedacht dat ze beter met een harnas kon lopen. Die heb ik dus nu ook. Ideaal ding denk ik en een stuk groter dan de Singletrack die ik al had.

route

Wordt dus vervolgd, maar zoals het er nu uitziet staat dus de Borders Abbey way op het programma voor mei 2015. Natuurlijk ga ik er dan gemakshalve van uit dat ik blijf zoals ik nu ben en dat woef het ook allemaal kan! Haar leeftijd was een van de belangrijkste redenen om het nu toch al in 2015 te doen.

route

08.06.2014 – spott – 15,5 km

Vandaag weer een rondje in mijn uppie met mijn runningmate. Eigenlijk nog een pleasant surprise dat ik kon gaan lopen, want gisterenavond laat kreeg ik ineens last van enorme draaiduizeligheid. In bed werd dat niet veel beter en vanmorgen was het ook niks. Misselijk word je er ook nog van. Maar gedurende de dag knapte het geleidelijk weer op en kon ik uiteindelijk ook weer in een rechte lijn lopen. Ik ben dus toch maar op pad gegaan om lekker even een frisse neus te halen samen met woef. Eerst maar eens een wens doen bij de witches stone, en ik zal niet verklappen wat ik wenste, maar ik hoop maar dat het uitkomt.

klik voor groot

Daarna rustig op pad gegaan voor het ‘rondje buitenom’ dat ik al eerder deed. Dat is ongeveer 10,5 km en dat leek me wel genoeg. Ik had voor het eerst de Salomon agile belt om en dat beviel prima dus ik kan het kaartje er nu wel afhalen (ha)

klik voor groot

Ergens bij het einde koos ik voor de afslag rechtsaf en daarna links door een veld zodat ik bij een boerderij uit zou komen. Dat is best leuk en wer wat anders dan de vorige keer. Vorig jaar vogelde ik uit dat je ook zo kon lopen. Hoewel het gras erg hoog stond, was het wel weer fraai.

klik voor groot

 

 
Ik stapte daarbij bijna op een piepklein muisje. Omdat het totaal stil zat en wachtte totdat ik weer verdween, kon ik mooi even een foto maken van dit mini muisje. Toen ik me omdraaide, rende het keihard weg.

Toen ik bijna thuis was, besloot ik nog even het lusje te maken door het andere veld en dan bovenlangs weer terug naar Spott Loan en dan lekker naar beneden.

klik voor groot

Daar zag ik een enorme haas en een ree door het gras hopsen. Nog was rupsje nooit genoeg niet tevreden en ik besloot een nieuwe weg te kiezen, en zo een nieuwe extra lus te maken. Ik had niet voor niets de kaart bij me dus ik hoopte maar dat er een pad was. Ik had de vorige keer bij het rondje naar Doon Hill al gezien dat er in ieder geval een pad ergens straks rechtsaf zou zijn en ik was benieuwd waar dat heen zou lopen. Zo gezegd zo gedaan. Woef vond het allemaal prachtig.

klik voor groot

 
 

En mooi was het!! Het was een prachtige dag geweest, en helaas werd het nu toch wel schemeriger natuurlijk omdat ik vrij laat was vertrokken. De ree die ik op dit punt weg zag springen, kon ik ook niet meer vastleggen en het prachtige uitzicht van hoog richting de zee en Bass Rock mislukte vanwege de zon die aan die kant scheen. Maar wat geweldig was het om daar te staan en heel onverwacht. Dat is het leuke aan een nieuwe route, dat je niet weet waar je uitkomt en wat je zult zien. Zeer de moeite waard dus en eigenlijk een verrassing.

Ik kwam keurig zoals ik ook had gehoopt weer op de weg uit die op Spott Loan uit zou komen dus geen onaangename verrassingen qua route gelukkig en al snel hobbelden we naar beneden richting de cottage. Een prima einde van de run en na 15,5 km waren we weer thuis.

klik voor groot

Gegevens:

* 15,5 km
* 17 graden

rondje in google earth openen

juni 82 km – 2014 totaal 1.262 km

rapa nui – 37 km
hoka bondi b – 380 km
hoka stinson tarmac – 460 km
hoka stinson trail – 495 km
minimus MT – 303 km
pure flow – 256 km

06.06.2014 – lammermuir hills – 22 km

Vandaag dan het rondje vanaf Watchwater reservoir richting Lauder! Het is een stukje van de lange afstand route, de Southern Upland Way. Dat is een 341 km lange route die dwars door schotland loopt van west naar oost, vanaf de Atlantic Ocean naar de North Sea. De start is bij Portpatrick (west) en loopt naar Cockburnspath in het oosten. De volgende run zal vanaf Cockburnspath richting Abbey St Bathans gaan als me dat nog lukt qua weer en planning hier. Maar voor nu dus een klein stukje vanaf het reservoir richting Lauder. Dat is ongeveer een halve etappe, want de etappe van Lauder naar Longformacus is ongeveer 25 km.

De route naar de start is prachtig. We stoppen even in Longformacus om een foldertje uit het rek te pakken over de route. We gaan eerst nog een stukje verder met de auto.

klik voor groot

Als we het gebied in rijden, zien we wulpen met hun jongen. Geweldig gezicht en vreemd genoeg hebben we er geen enkele gezien toen we vorige week vogels gingen fotograferen in dit gebied. Mooi is het wel!

We parkeren bij de vissers hut en S zet de fiets weer in elkaar en ik maak woef klaar voor de run. Ik vergat haar rugzakje met haar water, dus moeten we onderweg zorgen voor water voor haar (hetgeen ook prima lukt overigens).

klik voor groot

Al snel zijn we op pad, het begin even aan de riem vanwege alle schapen en de boerderij die we in de verte zien liggen, maar zodra we door het hek zijn laten we woeffie los.

klik voor groot

Als we linksaf de echte route op lopen rent woef ineens weg en zien we vervolgens wat veertjes door de lucht dwarrelen. Dat is dus niet de bedoeling, ze hoeft me niets te brengen maar ze moet even wennen aan de grouses die gewoon naast het pad zitten (waarschijnlijk met hun jongen). Ik had het te laat in de gaten (er gebeurde niks maar dit mag natuurlijk helemaal niet) en het eerste stukje moet ik dus even goed opletten en vaak ‘nee nee’ roepen, maar op nog een enkele grouse na, gedraagt ze zich keurig. Naar lammetjes of schapen kijkt ze natuurlijk helemaal niet.

We weten al dat de route zal stijgen naar 471 mtr hoogte, waar ook twee cairns staan. Ik weet dus nu al dat het laatste stuk op de terugweg prachtig zal zijn met een dalende route en uitzicht op het Watchwater reservoir. Geweldig! Het klimmen valt niet eens tegen, maar is met de fiets wel er lastig zodra de rollende steentjes overgaan op grasland zonder lekker pad. Voor mij loopt het heerlijk, voor de fiets is het niet zo fijn. Maar het is super lekker weer met een zonnetje en ik wacht boven totdat S. er ook weer is.

klik voor groot




De cairns blijven mooi in beeld van grote afstand en vormen een goed doel om je op te richten. Het uitzicht is enorm, en eigenlijk kan je dat dus niet in een foto vatten. Geen enkele foto geeft eigenlijk het gevoel weer dat je hebt als je daar loopt of even stilstaat om te kijken naar alles om je heen. Totale stilte, helemaal niets.

klik voor groot

Uiteindelijk bereiken we de cairns en kijken even rond en genieten van het uitzicht. Helaas ook weer lelijke windmolens in de verte die toch echt hier wel een beetje het uitzicht verpesten. In Nederland kijken we nooit zo ver als hier, en ik vind het hier echt totaal misplaatst die enorme draaiende dingen. Ik zal volgende week door een windmolen park lopen als ik over de Herring Road weer een stuk doe door de Lammermuir Hills. Ik ben benieuwd hoe dat is en hoeveel herrie het maakt.

Nadat we even alles bekeken hebben, gaan we weer verder richting Lauder. We dalen een stukje en weten dus al dat het straks weer klimmen wordt. Ik til woeffie over een hek en gelukkig is er een diepe en schone plas waar ze even wat verkoeling zoekt en een slokje drinkt. Ook weer geregeld!

klik voor groot


Snel gaan we weer verder de eindeloze vlakte in. Het is en blijft bijzonder hier! Her en der liggen nog (diepe) plassen van de regenbuien van gisteren en eergisteren. Prima voor woef om even doorheen te waden om af te koelen en een slokje te nemen. Ik besluit op de terugweg gewoon erdoorheen te rennen.

klik voor groot


Het dalen gaat eigenlijk best lekker zo, het is niet een steile daling maar heel rustig en je merkt dat je gewoon dan heel makkelijk en licht loopt. Maar omdat ik toch mijn benen een beetje wil ‘sparen’ en een rustige hartslag wil houden, hou ik gewoon rustig mijn RWR ritme aan. Dit is tenslotte niet helemaal gesneden koek voor mij als laaglander en het is alleen maar voor de lol!

We lopen totdat we bijna van de kaart ‘aflopen’ op de navigatie. Helemaal geen probleem dat de kaart ophoudt want alles is bewegwijzerd en je kunt geen kant op. Maar we hadden van te voren uitgerekend hoe ver we ongeveer zouden komen, dus we besluiten maar terug te lopen. Het valt met die fiets hier ook niet echt mee, en ik vind het maar knap dat S. zo voort kan ploeteren en op de heuvels gaat het prima!

Dat betekent dus weer gestaag klimmen, waar het dalen net zo heerlijk liep! Het is inmiddels ook best warm geworden.

klik voor groot


De cairns vormen weer een mooi doel in de verte om naartoe te lopen!

klik voor groot

Als we weer bij het hekje komen waar ik woef even overheen moet tillen, blijk ik totaal geen kracht in mijn armen te hebben om haar eroverheen te zetten en om te voorkomen dat ik haar zo op de uitstekende punten van het hout laat kletteren doe ik een stapje naar achteren en rolt ze via mijn benen op haar rug op de grond. Ze spartelt overeind en kijkt verbaasd. Ik aai haar en zeg dat dat niet zo bedoeld was, en til haar over een ander stukje. Als ze aan de andere kant staat doet ze alweer gek en rent een rondje. Niks aan de hand dus. Stom van me, maar die houten punten waren loeischerp en echt niet geschikt om een hondje op te spietsen. We lopen lekker door en hebben na de cairns inderdaad vanaf grote hoogte het reservoir weer in beeld om naartoe te lopen. Dit is eigenlijk de richting die wandelaars ook nemen, en dat is werkelijk prachtig. Een rustigere klim naar de cairns en vanaf daar gestaag dalen! Prima dus en ook wij hebben nu een lekker stukje voor de boeg ook al is het heel erg opletten waar je je voeten neerzet in het soms zompige gras. Het lijkt me op de fiets best eng.

klik voor groot


Uiteindelijk komen we weer bij de weg met de rollende stenen uit en daar loopt een heerlijk fris stroompje. Woef neemt nog een lekker bad en drinkt nog wat voordat we het allerlaatste stukje teruglopen naar de auto. Wat een geweldig mooie tocht! Het laatste stukje naar beneden over de rollende stenen naar beneden valt me niet mee en ik snap helemaal niet dat ik daar tegenop kon lopen eerlijk gezegd. Op de video is ook te zien dat het daar wel even bikkelen was.

klik voor groot

Op de foto’s is lang niet goed te zien hoe mooi het is en hoe weids en het gevoel is niet makkelijk te beschrijven of te vangen. Normaal loop ik natuurlijk helemaal alleen en dat is ook weer anders dan wanneer je samen bent. Dit trekt natuurlijk enorm, en ik ga dus zeker de andere stukken van de routes nog proberen te lopen als het weer het toelaat. Het was nu prachtig weer, met weinig wind en een heerlijk zonnetje. Op naar de volgende avonturen dan maar weer. Dat zal vanaf nu weer in mijn eentje met mijn running mate zijn.

De video:

Gegevens:

* 22 km
* 18 graden

juni 66 km – 2014 totaal 1.247 km

rapa nui – 22 km
hoka bondi b – 380 km
hoka stinson tarmac – 460 km
hoka stinson trail – 495 km
minimus MT – 303 km
pure flow – 256 km

05.06.2014 – stenton – 12 km

Vandaag hebben we alsnog het rondje gedaan waarvoor we een paar dagen geleden op pad waren gegaan maar niet hebben afgemaakt vanwege de lekke band van de fiets. Het weer knapte ineens lekker op, dus het was prima om te lopen hoewel we pas na 19 uur vertrokken. Voor vandaag liep ik weer eens met de Inov-8 om te kijken hoe dat loopt. Dat is alweer een tijdje geleden en ik zoek naar iets wat lekker draagt als het wat warmer is. Vanmorgen ontdekte ik dat ik de zwaardere s-lab 12 heb (de advanced skin en niet de hydro die veel lichter is) en nu begrijp ik ook waarom mensen wel met de ‘s-lab 12′ de marathon lopen. Er zit nogal wat verschil tussen beide modellen, de hydro is veel lichter dan die van mij. Ik keek al eens met een schuin oog naar de Ultraspire Alpha (207 gr) maar misschien komt de S-lab hydro 5 dan ook wel in aanmerking als lichtere rugzak maar wel met een bereikbare achterzak (230 gr). Nog even over nadenken dus en dat was de reden waarom ik weer eens met de (meegesleepte) Inov-8 wilde lopen.

klik voor groot




Omdat we de route vanaf Stenton richting Presmennan wood nu al enkele keren gelopen hebben, besloten we de route om te keren. Het was even puzzelen met de Teasi maar op een gegeven moment was de route toch omgedraaid en opgepikt en konden we verder lopen. Eerst over de weg met de 14% stijging die we de vorige keer lekker konden afdalen (hoewel aan het begin van de route natuurlijk alleen maar geklommen was), en ergens rechtsaf het bos in. Daar stond een bordje dat dat eigenlijk niet kon maar dat leek ons alleen te gelden voor auto’s en vol goede moed sloegen we het bos in. Daar ontdekten we al snel het effect van twee dagen regen.

klik voor groot






Modder en dan van die lekkere rode klei/modder. Niet zo lekker dus maar moedig ploeterden we voort. Uiteindelijk kwamen we bij de ‘tower’. Dat was dus helemaal niks was gewoon woonhuis geworden en je zag niets, so much voor een run met een doel. Nee dus. Maar goed, we waren halverwege dus moesten we maar even voort door het bos. Een bruggetje, gras en modder en een watertje. Het was wel aardig maar eigenlijk niet alle fuss waard van een hele vieze fiets, vieze kleding etc. Bovendien loopt het ook niet echt lekker op glibberige modder.

Maar aan alles komt een einde en uiteindelijk kwamen we weer op de weg uit en konden we weer een beetje normaal doorhobbelen terug richting Stenton.

klik voor groot





Aan het einde hebben we woef nog even door een hoog veld laten rennen om haar buikie en pootjes schoon te krijgen en dat lukte prima. Alleen de fiets was zo vies en rood, dat S. besloot om naar huis te fietsen in plaats van de fiets in de auto te proppen.

klik voor groot

Ik maakte dus op mijn gemak de hond schoon en droog en pakte haar lekker in haar dekje voor de terugweg, terwijl S wegfietste. Het begin ging lekker bergafwaarts dus toen ik hem halverwege passeerde, keek hij nog blij en fris. Maar toen ik verder reed richting Little Spott, wist ik al dat het vanaf daar wel omhoog zou lopen. En dat bleek ook wel, want toen S. thuis kwam, was hij iets minder blij en fris.

Maar we hebben weer een ronde achter de rug! Morgen naar de Lammermuir Hills voor een stukje van de Southern Upland way tussen Longformacus en Lauder. Ik ben benieuwd!

Gegevens:

* 12 km
* 17 graden

juni 44 km – 2014 totaal 1.225 km

rapa nui – 22 km
hoka bondi b – 380 km
hoka stinson tarmac – 460 km
hoka stinson trail – 473 km
minimus MT – 303 km
pure flow – 256 km