Eigenlijk loop ik de afgelopen jaren altijd de Robin Hood halve marathon in Nottingham eind september. Dit jaar zijn we er helemaal niet geweest omdat het huisje inmiddels verkocht is. Vorig jaar moesten we de datum veranderen vanwege een examen. Het is dus alweer 2016 dat ik voor het laatst daar liep. Grappig genoeg kon je vorig jaar virtueel de HM lopen en de medaille krijgen en dat heb ik toen maar gedaan. We waren toen immers wel in Nottingham geweest maar moesten eerder weg. Ik schreef me toen in voor die virtuele run die je ook echt op de dag van de run lopen en dat deed ik toen. Diezelfde middag zijn we nog gaan verhuizen bij S. dus dat was een druk dagje. Wel gezellig herinner ik me want S. fietste samen met wafje de eerste ronde mee bij de Rottemeren. Dit jaar kon je ook virtueel meelopen alleen kon het echt niet op dezelfde dag en had je ook 2 weken de tijd. Niet zo echt maar goed wel een stok achter de deur om weer eens de afstand te lopen. Vandaag dus maar op pad anders komt het er niet meer van. Eerst even met de logeerdames en daarna met woef op stap. Het is weer 7.25 als ik van start ga. Prima weer en het wordt volgens mij nog zonnig ook. Ik loop eerst via de weg en wil linksaf slaan. Maar er zit iemand op een bankje en ik loop terug naar huis om het alarm aan te doen. Om niet weer die man te passeren daar, kies ik voor het pad door het bos en ga vanaf daar richting het Veluwemeer. Het weer is echt goed maar het wordt warmer dan ik hoop en verwacht had. Ik hobbel langs de weilanden en langs de milk drive in. Toch eens proberen wat je daar krijgt!
klik voor groot
Daarna sla ik rechtsaf, loop langs de huizen en boerderijen en neem een weg zonder auto’s naar het Veluwemeer. Daar is het prachtig maar normaal te ver weg voor een doorsnee runnetje. Ik ontdekte dat pad eens met de fiets en nu loop ik daar voor het eerst. Ik reken uit hoe ver ik zal komen want een HM is toch best een hele afstand en ik wil wel de hele afstand hardlopen. Dat hardlopen gaat overigens heel moeizaam. Ik heb het warm en ik kom slecht vooruit. Mijn voeten zijn zwaar en het gaat eigenlijk voor geen meter. Vorig jaar ging het een stuk beter!
klik voor groot
Als ik langs de vogelkijkhut kom, besluit ik toch even erheen te lopen. HM of niet. Zo vaak loop ik hier nou ook niet. Er is overigens niets te zien maar het is wel even een heel kort rustmomentje.
Daarna ga ik weer verder. Ik reken nog eens uit waar ik heen moet lopen om de afstand te bereiken. In plaats van de korte weg terug, sla ik weer linksaf en loop eigenlijk terug naar de afslag bij de milk drive. Ik ben nu weer op het punt waar ik normaal ook heen zou lopen als ik de korte route loop. Ik hoop dat de lange extra lus me precies de afstand zal geven die ik nodig heb maar ik vermoed van wel. Ik hobbel weer door. Wat een eind zeg en wat gaat het lopen slecht. Mijn hartslag wordt hoger en hoger en past helemaal niet bij dit trage tempo. Zou dat allemaal klopppen? Het voelt in ieder geval wel sloom en zwaar dus wat dat betreft klopt het wel. Vorig jaar ging ik veel te hard van start en stortte ik in aan het einde waardoor ik al blij was dat ik onder de 2 uur 30 minuten bleef. Idioot langzaam natuurlijk. Nu loop ik enorm te sukkelen en ben ik nog langzamer. Zucht.
klik voor groot
Ik loop en loop. Mijn hartslag gaat steeds hoger. Maar uiteindelijk kom ik natuurlijk weer terug op de weg naar huis. Op 21.1 km klok ik netjes af. Allemachtig ik had net zo goed kunnen gaan wandelen met een tijd van 2 uur en 45 minuten. Idioot gewoon. Maximale hartslag ruim boven de 150 alsof ik een race heb gerend. Niet goed. Maar doel bereikt zullen we maar zeggen. Ik ga nog even uitwandelen met woef en na 24 km sta ik weer voor de deur. Zucht.
gegevens:
* 24 km
* 13 graden
oktober 69 km – 2018 totaal 1.636 km
hoka tracer – 143 km
hoka clayton – 265 km
hoka clifton 3 – 667 km
hoka bondi 4 – 878 km
hoka infinite – 515 km
hoka mafate speed – 679 km
hoka vanquish – 124 km (?)
