Gisteren heb ik niet meer gelopen want ik heb mijn eerste fietstocht hier gemaakt met woef in de doggyride. Dat verslag staat hier.

Vandaag is het weer mooi weer als ik wakker word, en ik twijfel dus enorm wat ik zal gaan doen. Het plan was natuurlijk om de Berwickshire Coastal route te lopen met woef. In plaats van de tent, had ik al een B&B gevonden waar woef ook welkom zou zijn. Dat scheelt sjouwen met de tent en slaapspullen en op 50 km is dat welkom. Maar de voorspellingen zijn slecht. Vanaf morgen regen. Nou hoor ik dat al steeds en tot nu toe is het nog steeds goed maar ik zal de kat niet op het spek binden. Zal ik dan de tweede etappe alleen doen? Met de bus naar St Abbs en dan terug naar de auto? Dat is ongeveer 28 km. Kan ik dat wel op dit moment en – belangrijker – kan woef dat? Ik twijfel. Het waait ook nog en op die kliffen daar…..

Ik besluit het niet te doen vandaag. Daarmee is misschien de laatste kans wel verkeken maar dat merk ik dan wel weer. Tot nu toe heb ik allemaal fijne dingen gedaan en het onderste al uit de kan gehaald qua uren in een dag en activiteiten. Ik kan nu eenmaal niet alles en die fietstocht van gisteren zal toch ergens wel een soort vermoeidheid in mijn spieren hebben achtergelaten mag ik aannemen want 600 hoogtemeters met 40 kg kar achter je aan is niet niks.

We gaan dus op weg voor een echt trut rondje hier in de buurt. Ik ga niet eens weg met de auto maar start gewoon op de bekende route en ga ‘boven’ een langer lusje doen. Zo gezegd zo gedaan en uiteindelijk zijn woef en ik op pad. Aanvankelijk loopt ze een beetje te trutten. Heeft ze nou geen zin? Maar als ik zelf eenmaal na de warming up in beweging ben, kijkt ze weer blijer en hobbelt ze vrolijk mee. Eerst even naar de Ford met de gerenoveerde huisjes daar. Blijft een mooi plekje. Daarna rechtsaf en even klimmen. Ook daar is het prachtig.

klik voor groot

De weg golft vriendelijk op en neer maar ik ben langzaam en loop RWR deze keer. Gewoon lekker trutten. Ik heb geen haast ook al weet ik dat ik niet goed zal uitkomen qua voedertijd voor woef.
Na 5 km wil ze wel wat water en dat krijgt ze.

klik voor groot

Ik probeer een foto van waf en van mij te maken maar dat mislukt. Een selfie gaat nog net.

klik voor groot

Daarna lopen we weer verder en gaan weer over het offroad stukje met de mooie gele velden. Het is nog steeds lekker weer en ik heb mijn giletje al lang uitgetrokken. Veel te warm en die lange broek had dus ook niet gehoeven.

klik voor groot

Ik ben veel langzamer op het eerste verharde stuk dan de vorige keren. Niet zo vreemd want ik heb rustig aan gedaan, wafje water gegeven en staan praten met een boer. Maar het is wel een groot verschil want het scheelt echt minuten. Maar ik ben vandaag echt gewoon onderweg.

Ik wandel omhoog bij Spott House en geef waf nog wat water. Ik kijk op de klok en besluit dat ik haar beter wat eten kan geven omdat we zeker nog 5 km onderweg zijn. Met dit tempo duurt dat nog even want ik moet nu eerst naar 225 meter klimmen straks (vanaf 60 mtr). Die weg stijgt en stijgt maar door en dat duurt dus even. Dat voederen betekent wel dat ik moet wachten en dat is prima. Ik ga lekker in het zonnetje zitten en kijk om me heen. Wafje heeft in twee happen haar eten op en gaat daarna lekker tegen me aanhangen. Lekker warm dat lijfje. Wat is ze toch lief.

klik voor groot

Na veertig minuutjes (het minimum na het eten) gaan we weer rustig op pad. Rustig aan vanwege woef en haar buikie. Ik heb geen zin in een maagtorsie en het is ook nog warm. Verderop zie ik een reetje verwoede pogingen doen om over het hek te komen.

klik voor groot

De weg blijft maar omhoog lopen. Het valt echt niet mee en ik merk dat ik nauwelijks meer op gang kom na mijn rustpauze.

klik voor groot

Omdat het zonnetje weer door de wolken piept, besluit ik alsnog op de top van de heuvel (Brunt Hill weet ik inmiddels) weer even in de zon te gaan zitten. Wat zeg ik… liggen! Ik leg mijn hoofd lekker op mijn rugzak en na een tijdje komt woef tegen me aanliggen. Mmmm lekker warm zeg. Ik kijk naar de wolken en dommel wat. Ik hoor helemaal niets. Wat vogels, fazanten en wat patrijsjes. Wat zou er allemaal achter me in het veld gebeuren? Wat heerlijk zo. Ik hoef en moet niks. Zo lang heb ik dus echt nog nooit over een lousy 15 km gedaan en wat is het lekker zo.

klik voor groot

Op een gegeven moment duikt de zon weer achter de wolken. Ik trek mijn giletje aan en kom weer in beweging. We zullen nu toch maar weer eens op huis aangaan dan.

Ik hobbel weer naar de weg en moet eerst nog een stukje omhoog voordat ik eindelijk naar beneden mag lopen. Maar het laatste stuk doe ik niet eens hardlopend want ik vind dat een veel te grote belasting voor mijn knietjes. Liever nog omhoog dan zo steil omlaag en het allerlaatste stukje van de daling gebruik ik als cool down.

klik voor groot

Na 15,5 km staan we weer bij het huisje. Beetje rare run natuurlijk maar zo kan het ook en is het ook leuk voor een keertje. Ik ben benieuwd wat het weer nu gaat doen en welke avonturen we nog gaan beleven.

gegevens:

* 15,5 km
* 13 graden – zonnig

mei 209 km – 2016 totaal 1.716 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka clifton 2 – 25 km
hoka bondi 4 – 248 km
hoka stinson lite 2 – 266 km
hoka stinson trail – 465 km
minimus MT – 51 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 25