Vandaag ga ik op pad voor mijn eerste fietstocht hier met woef in de doggyride. Ik heb een deel van de John Muir route uitgezocht (dat is een bestaande route) en maakte zelf een route terug. Het totaal zou rond de 34 km zijn dus dat is een mooie afstand om mee te beginnen hier met alle hoogteverschillen. Ik heb dat immers nog nooit gedaan. Fietsen is weer redelijk nieuw voor me, de doggyride ook en al helemaal in dit gebied. Rustig aan beginnen dus maar. Als de route klaar is, maak ik gauw mijn tasjes klaar. Ik neem de twee backrollers mee met wat voer voor woef, een sandwich voor mij, een giletje en een jack. Mijn helm neem ik ook mee en deze keer zal ik met handschoenen aan rijden.

Al snel zijn we klaar en rijden we naar de parkeerplaats bij het John Muir Park in Dunbar. Daar haal ik de fiets van het dak en zet de doggyride in elkaar. Dat lukt allemaal prima. Nu de bidons, pompje en tassen op de fiets en we zijn klaar voor vertrek.

klik voor groot

Aanvankelijk rij ik verkeerd. Ik rij per ongeluk richting Dunbar in plaats van richting het westen. Ongelooflijk stom maar ik weet nu dat ik de kar wel degelijk een helling op kan trekken want daar begon die route mee. Daarna zit ik al snel op de goede weg. Ik liep deze route notabene twee jaar geleden met woef op een zonovergoten dag! Ik laat woef even uit de kar om lekker te plassen en wat te doen voordat we gaan rijden. Dat gaat goed en als dat gedaan is, gaan we op weg. Helaas is het eerste stuk langs een drukke weg. Het ‘fietspad’ is een smal stukje dat hoger ligt dan de weg. Oppassen dus want ik heb al visioenen dat de kar van het pad op de weg klettert en woef op de autoweg ligt. Enkele keren stap ik zelfs af om de kar met de hand over een smaller stuk te trekken. Door de valpartij van vorige keer, merk ik dat ik banger ben geworden. Zo trek ik ook de kar met de fiets aan de hand tussen paaltjes door die naar mijn idee vlak op elkaar staan. Dat klopt overigens ook echt want de kar gaat er maar net door.

klik voor groot

Maar na enkele kilometers slaan we rechtsaf en zijn we van de autoweg vandaan. Dat is heerlijk rustig. Ineens komen we bij een Ford. Dat herken ik nog van mijn run. Mooi en vredig daar! Helaas valt de fiets om als ik woef uit de kar wil halen. De navigatie vliegt uit de houder en valt met een klap op de stenen. Twee kleine putjes in het scherm maar verder gelukkig heel. Ik scheld op woef dat ze rustig moet doen maar het is natuurlijk helemaal niet haar schuld. Ik baal er wel van. We lopen over de brug en daarna stap ik weer op.

klik voor groot

Alles is tot nu toe wel te doen en het valt me niet tegen. Maar dat had ik beter niet kunnen denken want ineens ligt er een prachtige weg voor me. Naar boven! Ik probeer het aanvankelijk nog even maar dat gaat dus echt niet met woef in de kar. Ik duw de fiets en de kar naar boven. Ik wil waf er eigenlijk niet uithalen want op deze steile heuvel de hond eruit krijgen zonder dat alles weer valt, lijkt me ook geen pretje. Ik duw en duw. Ik rust twee keer uit want het is echt steil. Op de foto kan je het eigenlijk niet echt zien. Als ik bijna boven ben, staat er op de weg met grote gele letters geschreven ‘almost there’. Met een smiley. Ja… gelukkig wel ja. Maar stapje voor stapje kom je er ook en ik stap dus weer op de fiets en fiets verder. Hier is het eigelijk wel heel mooi.

klik voor groot

Ik moet daarna nog een keer afstappen maar dat kwam niet zozeer door de hellingshoek maar meer doordat ik geen vaart had omdat ik moest afslaan. Zonder vaart en dan ook verkeerde versnelling levert niks op dus even omhoog duwen dan maar. Tot mijn verrassing kom ik ineens op een onverhard stuk. Er stond toch echt een bordje met de fietsroute. Bijzonder dat ze dit dus ook gewoon een fietspad noemen maar ik had het wel kunnen weten want de Sandstone weg loopt ook over een stuk grasveld bij Belford waar ik altijd loop. Maar op zich is het wel te doen en ik doe woef lekker uit de kar. Ik ga gewoon een stukje wandelen. Het weer wordt – zoals ook voorspeld – steeds beter dus dat is prima. Ik heb geen haast en die klik heb ik al lang gemaakt.

klik voor groot

Het is erg mooi en ik herken een deel van de vorige keer. Het wandelpad ligt een stukje naar links. Ik zie Bass Rock al in de verte liggen. De gaspeldoorn ruikt ook heerlijk en woef dartelt als een jong lammetje door het veld en zit ergens nog achter een jong vogeltje aan. Gelukkig blijft ze wel bij me. Ik geef haar even wat water en we rusten even uit in het zonnetje. Ik ben nu aan het einde van het offroad stukje en zie de weg al. Een rustig weggetje maar wel lekkerder fietsen natuurlijk.

klik voor groot

Inmiddels heb ik ontdekt dat ik woef toch beter aan de voorkant kan laten instappen. Ik hou dan de fiets vast, zet mijn voet onder de stang waarmee de doggyride vastzit en laat woef instappen. Er gebeurt dan niks want er zwabbert ook niks meer. Dat had ik dus wel wat eerder kunnen bedenken en nu is het ook makkelijker om haar er even snel in en uit te doen. Oplossing gevonden dus. Ik snap overigens wel dat er een parkeerstandaard bestaat voor die kar en ook de rem moet eigenlijk echt op de kar gemonteerd worden.

Ik fiets weer een stuk en hier wordt het mooi. Ik zie nu Bass Rock echt al van dichtbij. Ik rij nu richting de kustweg. Linksaf zou richting North Berwick zijn. Zo loopt ook het laatste stuk van de etappe maar ik sla aan het einde van de kustweg rechtsaf en ga mijn eigen route terug rijden. Vanaf nu wordt het echt mooi. De kustweg is vrij druk maar het is goed te doen. Toch zet ik even aan en met redelijke snelheid rij ik over de weg richting Tantallon Castle.

klik voor groot

Ik kom steeds dichterbij het castle en ik stap nog een keer af voor een kiekje uit de verte.

klik voor groot

Daarna rij ik de weg op naar het castle maar ik blijk vanaf daar niks te kunnen zien eigenlijk. Ik kiek even over de heg want het is wel leuk zo met Bass Rock ook in beeld.

klik voor groot

Ik twijfel vervolgens over de route. Zal ik mijn eigen route nemen of over de drukke weg terugrijden? Het is niet helemaal zeker of er echt een pad is om over te fietsen want op de ene kaart staat helemaal niets en op de andere kaart wel. Ik besluit het er op te wagen. Nogmaals: als ik het niet probeer, weet ik het niet en misschien is het wel heel mooi. En dat blijkt zo te zijn! Ik heb al meteen prachtig mooi zicht op Bass Rock en het castle. Dit is echt gaaf!

klik voor groot

Daarna fiets ik weer door. Het is een prima weg zonder auto’s. Ik kom langs boerderijen en langs een soort camping die ik op de kaart niet gezien heb. Wat zou dat zijn? Ik rij door een stukje bos en er is van alles te zien. Helaas komt dat op de foto’s niet zo over want het is net alsof ik via lege velden rijd.

klik voor groot

Het pad dat ik zelf heb uitgestippeld is prima te berijden. Helemaal verhard op het laatste stukje na. Aangezien dat rottige steentjes zijn en bovendien het laatste stukje zonder auto’s laat ik woef nog even uit de kar en wandel een stukje over het pad. Aan het einde van het pad geef ik woef wat te eten en neem zelf een sandwich. Het is inmiddels heerlijk weer geworden en het is echt een middagje uit. Ook dit avontuur heb ik maar vast te pakken!

klik voor groot

Na deze oase van rust en stilte zal ik straks weer op de weg uitkomen. Ik ben benieuwd of het erg heuveltje op zal zijn en of ik alles nog red. En daarna natuurlijk weer het stukje met het smalle fietspad! Maar komt tijd komt raad, het komt vast goed. We gaan weer op weg en het stuk is redelijk goed te doen. Het loopt een beetje op en neer. Naar beneden doe ik rustig aan en ik ben heel blij dat de remmen nu zo goed functioneren want met die kar moet dat echt wel. Omhoog lukt alles tot mijn verrassing. Soms wel in de laagste versnelling zodat ik als een idioot zit te trappen maar ben ik daar aan gewend, dan kan ik meestal wel weer een versnelling omhoog.

Al snel ben ik aan het einde van de weg en sla linksaf voor het laatste stukje over dat rottige pad. Ik zou dit dus nooit zelf uitkiezen als route moet ik bekennen. Mijn eigen route was een stuk mooier. Eigenlijk werd het allemaal mooi toen ik van de officiele route af was. Merkwaardig is dat. Hoe kunnen ze nou die John Muir route niet langs Tantallon Castle laten lopen en niet langs Bass Rock? Ik snap daar dus echt niets van.

Al mijmerend gaat het eigenlijk wel goed op het laatste stukje. Ik merk nu pas dat de weg op de heenweg een beetje omhoog liep blijkbaar want het rijdt nu gemakkelijker. Ik stap weer tweemaal af als het pad te smal wordt, en later tweemaal bij die stomme paaltjes. Zodra ik weer bij het water ben en ik langs de rotsblokken de kar heb getrokken, laat ik woef weer los. Zij vindt het wel lekker zo geloof ik! Rustig wandelen we het hele laatste stuk terug richting de auto.

klik voor groot

Als we bij de auto zijn, ga ik rustig opruimen. Ik merk dat de doggyride weer wiebelt. Kennelijk rammelt er toch iets los onderweg. Vanavond even alles weer vastzetten. Merkwaardig is dat toch. Ik krijg zelfs de fiets weer op het dak ondanks de rit en dat valt me niet tegen. Helemaal soepel gaat het niet maar hij staat!

klik voor groot

Het voelde best als een avontuur eigenlijk. Op zich stelt de afstand niets voor maar dit deed ik voor het eerst zo. En het was leuk en riekt naar meer…. Ik denk niet dat ik vanavond nog een rondje ga lopen. Ik ga even snel boodschappen doen nu ik toch met de auto hier in het dorpje ben en daarna ga ik met woef heerlijk in het zonnetje luieren!

klik voor groot

Gegevens:

* 16 graden
* 37 km

klik voor groot