Vandaag hebben we alsnog het rondje gedaan waarvoor we een paar dagen geleden op pad waren gegaan maar niet hebben afgemaakt vanwege de lekke band van de fiets. Het weer knapte ineens lekker op, dus het was prima om te lopen hoewel we pas na 19 uur vertrokken. Voor vandaag liep ik weer eens met de Inov-8 om te kijken hoe dat loopt. Dat is alweer een tijdje geleden en ik zoek naar iets wat lekker draagt als het wat warmer is. Vanmorgen ontdekte ik dat ik de zwaardere s-lab 12 heb (de advanced skin en niet de hydro die veel lichter is) en nu begrijp ik ook waarom mensen wel met de ‘s-lab 12′ de marathon lopen. Er zit nogal wat verschil tussen beide modellen, de hydro is veel lichter dan die van mij. Ik keek al eens met een schuin oog naar de Ultraspire Alpha (207 gr) maar misschien komt de S-lab hydro 5 dan ook wel in aanmerking als lichtere rugzak maar wel met een bereikbare achterzak (230 gr). Nog even over nadenken dus en dat was de reden waarom ik weer eens met de (meegesleepte) Inov-8 wilde lopen.

klik voor groot

Omdat we de route vanaf Stenton richting Presmennan wood nu al enkele keren gelopen hebben, besloten we de route om te keren. Het was even puzzelen met de Teasi maar op een gegeven moment was de route toch omgedraaid en opgepikt en konden we verder lopen. Eerst over de weg met de 14% stijging die we de vorige keer lekker konden afdalen (hoewel aan het begin van de route natuurlijk alleen maar geklommen was), en ergens rechtsaf het bos in. Daar stond een bordje dat dat eigenlijk niet kon maar dat leek ons alleen te gelden voor auto’s en vol goede moed sloegen we het bos in. Daar ontdekten we al snel het effect van twee dagen regen.

klik voor groot

Modder en dan van die lekkere rode klei/modder. Niet zo lekker dus maar moedig ploeterden we voort. Uiteindelijk kwamen we bij de ‘tower’. Dat was dus helemaal niks was gewoon woonhuis geworden en je zag niets, so much voor een run met een doel. Nee dus. Maar goed, we waren halverwege dus moesten we maar even voort door het bos. Een bruggetje, gras en modder en een watertje. Het was wel aardig maar eigenlijk niet alle fuss waard van een hele vieze fiets, vieze kleding etc. Bovendien loopt het ook niet echt lekker op glibberige modder.

Maar aan alles komt een einde en uiteindelijk kwamen we weer op de weg uit en konden we weer een beetje normaal doorhobbelen terug richting Stenton.

klik voor groot

Aan het einde hebben we woef nog even door een hoog veld laten rennen om haar buikie en pootjes schoon te krijgen en dat lukte prima. Alleen de fiets was zo vies en rood, dat S. besloot om naar huis te fietsen in plaats van de fiets in de auto te proppen.

klik voor groot

Ik maakte dus op mijn gemak de hond schoon en droog en pakte haar lekker in haar dekje voor de terugweg, terwijl S wegfietste. Het begin ging lekker bergafwaarts dus toen ik hem halverwege passeerde, keek hij nog blij en fris. Maar toen ik verder reed richting Little Spott, wist ik al dat het vanaf daar wel omhoog zou lopen. En dat bleek ook wel, want toen S. thuis kwam, was hij iets minder blij en fris.

Maar we hebben weer een ronde achter de rug! Morgen naar de Lammermuir Hills voor een stukje van de Southern Upland way tussen Longformacus en Lauder. Ik ben benieuwd!

Gegevens:

* 12 km
* 17 graden

juni 44 km – 2014 totaal 1.225 km

rapa nui – 22 km
hoka bondi b – 380 km
hoka stinson tarmac – 460 km
hoka stinson trail – 473 km
minimus MT – 303 km
pure flow – 256 km