Vandaag weer wat tempo training op het programma. Dit is alweer week 2 voor het marathon schema van eind september. Gelukkig nog eventjes te gaan maar toch.Ik ben niet zo erg dol op die 1.600-tjes om een of andere reden.

Ik koos ervoor om tijdens de voetbalwedstrijd Nederland/Mexico te gaan lopen in de hoop dat ik niemand zou tegen komen met honden waar ik over zou struikelen en dat bleek te kloppen. De stand was makkelijk bij te houden aan het gejuich, alleen het eerste doelpunt tegen had ik even gemist. Maar het was wel duidelijk dat Nederland won toen het gejuich losbarstte en de knallen werden afgeschoten. Ook weer leuk. Nou voor mij was het ook een soort wedstrijd.

Ik startte een beetje te voortvarend. Hoewel, misschien niet wat ik had bedacht dat ik per lapje van 400 mtr ongeveer 2.15 zou moeten lopen om rond de 9 minuten uit te komen. Welnu… de eerste 1.600 ging in 8.56. Oepsie… dat was dus een beetje te snel want bij de vorige keer liep ik toch echt hele andere getalletjes. Maar goed, de uitdaging is dan eigenlijk om alle laps verder ongeveer gelijk te houden. De twedee ging redelijk goed en in precies hetzelfde tempo. Na de tweede wilde ik bijna de handdoek in de ring gooien. Ik vond het zwaar en vooral ook niet leuk of comfortabel. Maar ja, een tempo training hoeft niet comfortabel te voelen natuurlijk…… Ik dacht na over aanpassing van de training. Misschien 800-tjes van maken? Of even wat stappen zetten na 600 mtr ofzo? Nou ja, voordat ik er erg in had was de rust voorbij en kon ik weer aan de derde beginnen. De eerste 400 mtr gingen goed en prima op schema…..kom op even doorgaan… 600 mtr en toen 800 mtr en verdomd, ik lag nog steeds op schema… nog even doorzetten…. 1.200 mtr en dan nog eventjes…. en ja! Weer een lap van 1.600 mtr en volgens mij weer precies gelijk aan de vorige twee. Dat vond ik wel apart en ik zag op mijn horloge dat uiteindelijk de HF ook over de 157 schoof. Maar toen het lastig voelde, was het deze keer helemaal niet de HF, want die bleef nog relatief laag, maar voelde het gewoon qua ademhaling niet fijn. Alsof dat net achter bleef lopen. Geen idee, maar het was niet comfortabel. Maar tijdens elke rustpauze was alles weer volstrekt normaal en begon ik weer alsof ik net begonnen was. Heel apart. Dus hoppekee, de trilling en het piepje van het horloge en rennen maar…. de eerste 400 mtr weer keurig op schema, en zo rommelde ik weer door naar het einde van de lap zonder verder te stoppen of te vertragen. Eigenlijk dus vier hele gelijkmatige laps van 1.600 mtr die ook nog eens allemaal precies hetzelfde uitgevoerd zijn. Merkwaardig. Achteraf natuurlijk wel heel leuk, maar ik vond er niks aan tijdens het lopen. Toen ik de laatste deed zei ik dus ook hardop ‘daar is dus niks aan’. Ha!

Anyway, deze training ook weer gedaan. Na de laps nog een kilometer dribbelen op RWR met max HF van 138 en daarna nog 1.500 mtr RWR met max HF 138 wat uitkwam op 7.29 min/km op 1/30 met een hartslag van 128 gemiddeld (max 138). Keurig dus qua herstel ook. Niks aan het handje.

Op naar de volgende training dan maar weer.

De getalletjes

lap 1 – 8.56 (5.36 min/km) – 149/154 – cadans 83
lap 2 – 8.56 (5.35 min/km) – 149/157 – cadans 82
lap 3 – 8.55 (5.35 min/km) – 151/161 – cadans 82
lap 4 – 8.57 (5.35 min/km) – 154/162 – cadans 82

Gegevens:

* 14 km
* 20 graden

juni 282 km – 2014 totaal 1.463 km

rapa nui – 55 km
hoka bondi b – 464 km
hoka stinson tarmac – 460 km
hoka stinson trail – 583 km
minimus MT – 303 km
pure flow – 270 km