Vandaag gaan S. en ik samen op pad voor het laatste runnetje hier. Het is prachtig weer maar er staat wel enorm veel wind. Maar zo lekker zonnig dat we even op pad gaan. S. kan wel mee met zijn fietsje denken we. Ik ken het gebied dus volgens mij lukt het wel daar. Geen rul zand, alleen grasland en een klein klimmetje maar dat stelt weinig voor. Na afloop gaan we dan naar Alnwick om het riempje te ruilen dat ik gisteren kocht voor Fleur. Het was een Ezydog runners riem maar die is wel erg breed en veel te kort. Ik wil nog steeds die vario 6 denk ik maar we kunnen straks even kijken wat ze nog meer hebben van dit merk. Ik weet nog steeds niet of ik nou dat mee rekkende stukje zou missen of niet. Inmiddels loopt ze zoveel netter met me mee dat het misschien helemaal niet nodig is. Ik ben benieuwd hoe Fleur gaat reageren op S. mee op de fiets. Zal allemaal wel loslopen denk ik. We nemen thuis nog een boterham en geven Fleur wat te eten (jawel: ze eet inmiddels wat!) en gaan op pad.

klik voor groot

De fiets op de auto en onderweg beseffen we dat met deze wind achterop toch beter was geweest misschien. We rijden even verkeerd en komen bij het castle zelf uit, maar na de navigatie op ‘lions bridge’ te hebben gezet, komen we aan waar we willen zijn. Bij de brug en het weiland van waaruit ook de ultra is gestart. S. gaat even foto’s maken van het leeuwtje op de brug en ik ga vast het weiland in. Maar de wind is koud en ik roep dat S. een beetje op moet schieten. We maken wat foto’s van het castle maar we vinden dat er teveel wind staat voor de drone. Wat jammer want dit is het enige kasteel dat we nu niet hebben op de drone foto!

klik voor groot

We hobbelen onderlangs langs de rivier maar ik hou Fleur toch maar aan de riem met al die wind en de dwarrelende blaadjes. Dat lijkt me veiliger. Ze moet immers nog alles leren dus zo is het ook goed. Ik moet even kijken naar welk hek we ook alweer moeten maar al gauw zijn we bij het eerste hekje. Daar moet de fiets overheen. Dat lukt allemaal prima. Bij het volgende hekje naar de weg is het lastiger omdat ze daar een tijdelijke kissing gate hebben gezet op een lastige plek. Maar ook dat gaat goed. We steken de weg over en hobbelen een stukje door een bos. Stelt niks voor, is maar klein maar er groeien al bijna wilde knoflookplantjes en het ruikt heerlijk. Zou dat iets voor onze tuin zijn? Verder en verder gaan we.

klik voor groot

Het volgende stuk hobbelt over weilanden met enorme hopen erop. Niet echt iets voor de fiets maar een beetje mountainbiker…..Die kan dat toch gewoon. Ook veel hekjes. We doen er heel wat open dicht. We lopen inmiddels naar de A1 waar we straks onderdoor zullen lopen via een tunneltje. Wel leuk dat S. er nu bij is, want hij heeft natuurlijk nooit eerder gezien waar ik nou precies de weg onderdoor liep op mijn route en nu is hij er zelf bij.

klik voor groot

Verderop komen we op een weiland waar een boer de schapen aan het bijeendrijven is. We wachten dan maar even braaf maar hebben geen idee waar de goede man nu eigenlijk precies heen wil met zijn beestjes. Fleur wacht ook keurig af. Wie had dat allemaal kunnen bedenken. Als de schapen verdwenen zijn, kunnen wij ook weer verder. Vanaf nu kan ze weer lekker los omdat we van de waterkant afbuigen en even wat gaan klimmen.

klik voor groot

We hobbelen rustig door. Het gaat nu opschieten. Nog een stukje over een weiland, rechtsaf en dan even langs een hele drukke weg en de eerste afslag weer rechts. Vanaf daar ‘even’ over het weggetje en we zijn bij de stepping stones. Maar dat ‘even’ viel onwijs tegen. Het was een heel lang stuk eigenlijk naar de stepping stones. Maar uiteindelijk komen we er natuurlijk gewoon. En dan blijkt het allerlaatste stukje een gigantische modderbende. Van die lekkere glijmodder…. Niks an maar nu ik er ben. wil ik ook echt bij de stones komen vanaf deze kant…. Ik laat me toch niet kisten door wat modder zeker?

klik voor groot

Als ik bij de waterrand ben ga ik even door het water richting de stenen. Fleur rommelt al vrolijk door het water en staat uiteindelijk ook op de stenen. Braaf. Ik kruip terug via de braamstruiken en dat is natuurlijk stom. Als ik er kan komen, kan ik er ook weer weg via de modder. Maar goed, we zijn er geweest, doel gehaald en nu weer terug. Ik ben benieuwd hoe dat zal gaan want we hebben op hele stukken straks windje tegen natuurlijk. Eerst maar eens een kiekje van S. die voor me uitfietst. Daarna weer over de drukke weg en rechtsaf weer terug naar de weilanden.

klik voor groot

Als we weer de snelweg onderdoor lopen komen we een jonge pointer tegen. Beide hondjes gedragen zich keurig dus na even snuffelen kunnen we weer door. We zien net 2 dippers vliegen dus dat is extra gaaf! Als we even afwachten, zien we ze echt en S. kan er eentje fotograferen die op een steen blijft zitten. Geweldig dat we er nu twee zien op deze route. Mijn dag kan niet meer stuk maar dat kon hij al niet omdat we zo fijn met z’n drietjes aan het lopen zijn met mooi weer.

klik voor groot

Vanaf nu gaat het snel. Dat hellinkje viel heel erg mee zo met de wind en we lopen nu alweer richting het stukje bos, steken de weg over en zijn dan bij het laatste weiland aangekomen naast het castle. Dat viel dus heel erg mee.

klik voor groot

Hoewel het gigantisch waait op dit weiland laten we toch de drone even op om te kijken of het zou lukken om een foto te maken van het castle. Het antwoord is dus nee. Ik kon de drone wel laten stijgen maar het lukte niet en toen hij bijna beneden was greep de wind de drone en viel hij uit de lucht. Gewoon op zijn pootjes maar echt teveel wind dus. Dan maar niet. Het grappige is dat Fleur inmiddels gewoon blijft wachten totdat we uitgerommeld zijn met dat ding. Ook poseren doet ze inmiddels goed hoewel ze nog wel redelijk om zich heen zit te kijken als ze braaf wacht. Maar wat een verschil met vroeger. Het is echt geweldig dat ze zo vooruit is gegaan.

klik voor groot

We zijn blij dat we bij de auto zijn aangekomen. Fleur krijgt wat lekkers te eten wat ze gewoon opeet. Daarna gaan we naar de pets at home voor de zakjes vriesdroog voer.

klik voor groot

Kijken maar of we morgen voorvertrek nog een klein rondje kunnen doen zodat Fleur alles kan doen en lekker moe wordt voor de lange reis. Ik heb uiteindelijk bijna de hele route van de ultra kunnen lopen en de Belford route naar de cave. Hartstikke leuk dus. Op naar de laatste dag hier.

strong>gegevens:

* 14 km
* 10 graden

maart 103 km – 2020 totaal 364 km

Eergisteren hebben we het stukje Seahouses/Bamburgh gedaan van de ultra en wat nog rest is eigenlijk vanaf de start naar de stepping stones en vanaf de golfbaan op Foxton Hall naar de stepping stones. Er ontbreken dan nog twee kleine stukjes namelijk Beadnell naar Seahouses wat ook aardig is maar erg kort en het stukje vanaf de golfbaan op Foxton Hall naar Boulmer waar ik het eindpunt had gelegd op een eerder rondje. Op zich is dat laatste stukje niet zo lang, dus als het vandaag een beetje goed gaat, zou ik door kunnen lopen naar Boulmer en weer terug kunnen gaan naar de golfbaan. Het waait alleen vandaag wel keihard dus ik moet maar eens zien hoe het allemaal loopt. Het is ook niet zo zonnig bij vertrek dus vooruit maar…. Eerst richting de golfbaan dan maar! Om 8.15 vertrekken we daar vandaan dus het is maar goed dat ik redelijk vroeg op was en kon vertrekken. Ik heb weer een energy bar bij me voor ukkie. De vorige keren is dat allemaal lekker opgegeten na de run dus dat werkt goed. Geen lege maag! Vanmorgen heeft ze ook eerst al iets gegeten dus dat lijkt ook wat beter te gaan. Ik parkeer de auto en loop richting de golfbaan. Wat een wind zeg! Ik ben benieuwd hoe het loopt allemaal maar volgens mij heb ik wind mee op de terugweg. Ik hoop het maar want het is best een stukje.

klik voor groot

Ik hobbel over de golfbaan en neem het pad langs de golfbaan en langs de zee. Ik hou Fleur even aan de riem maar straks mag ze lekker los gelukkig. Al snel hobbelen we naar boven langs de bunker boven de parkeerplaats bij Alnmouth en naar beneden naar de parking aan zee.

klik voor groot

Ik kies voor het pad onderlangs vanaf de bunker en dat is dom want dit loopt veel minder steil dan het parallel pad dat ik natuurlijk op de terugweg ga nemen. Ik had dat beter om kunnen draaien. Maar goed, zo kom ik ook beneden en wat moeilijker straks omhoog. Fleur wacht braaf beneden totdat ik haar aanlijn om over de parkeerplaats te lopen. Het is weliswaar nog rustig maar ik doe het toch even.

klik voor groot

Op de parkeerplaats was tijdens de ultra een checkpoint. Nu komen de eerste honden uitlaters aanrijden en hobbel ik rustig verder via het dorpje naar de lovers lane bij het speelterreintje. Ik loop langs het haventje dat momenteel bijna droog ligt vanwege het lage water. Ik heb deze route wel eens gelopen met hoog water waardoor ik iet naar Alnmouth kon komen vanaf Boulmer. Daar is dus nu geen sprake van door het getijde. Wie weet kan ik straks verder lopen maar voorlopig is het nog even tegen de wind in boksen richting de stepping stones.

klik voor groot

Ik hobbel over straat met Fleur aan de riem en loop over de lovers lane. Hier ook veel wind. Ik ga toch de drone proberen op te laten om een foto van bovenaf te makenook al is er weinig mooi licht. Fleur wacht weer braaf af. Het vliegen gaat niet goed want als ik de drone laat draaien, grijpt de wind het fragiele lichte ding en tolt hij een beetje rond. Gelukkig blijft hij bestuurbaar en kan ik zonder gedoe de drone weer terughalen en op het smalle pad laten landen. Geen goed idee dus met deze harde wind en verder blijft de drone dus in mijn rugzak denk ik.

klik voor groot

Ik hobbel verder over het laantje, lijn Fleur weer aan en loop over de brug verder. Ik vergeet even dat er een wandelpad langs de weg ligt waardoor ik stom op de weg loop met Fleur naast me. Even op letten op de terugweg! Dit stukje is vervelend en saai. Ik loop op een pad langs de weg, daarna over de stoep langs huizen. Ik herinner me dit stukje nog wel van de ultra maar ik was vooraf vergeten hoe dit was en hoe saai het was. Ook niet leuk voor Fleur want ze moet dus veel aan de riem.

klik voor groot

Als ik de witte brug in zicht heb, kan ik een pad nemen de weilanden in en vanaf daar kan Fleur weer los want dan lopen we langs de rivier en is er geen gevaar meer. Ik neem eerst het pad onderlangs maar dat loopt niet echt lekker en is modderig. Op de terugweg dus maar gewoon verder via het weiland dan maar. Even later zie ik de spoorbrug al liggen. Wat jammer dat de drone niet op kan maar het waait echt veel te hard.

klik voor groot

Ik roep Fleur een heel aantal keren terug bij het water. Ik vind dat ze vee te dicht bij het water komt en dat wordt vooral veroorzaakt door alle wapperende dingen die in de rondte waaien door de wind. Ik ben natuurlijk als de dood dat ze naar beneden plettert en wordt meegesleurd door de rivier die redelijk snel stroomt hier. Opletten dus en het is best vermoeiend zo maar goed, we moeten allebei leren! Gelukkig doemt in de verte de boerderij al op. Het pad eromheen en dan langs de rivier is verder dan ik hoopte en me herinnerde maar uiteindelijk zie ik daar in de verte de stepping stones al liggen in de diepte. Daar moeten we heen en dat ga ik ook echt doen. Als we er zijn vindt Fleur het maar gek die dingen maar het water is wel leuk. Poseren op zo’n ding wil ze dan ook nog wel doen!

klik voor groot

Na wat foto’s en herinneringen gaan we weer dezelfde weg terug. Ik ben benieuwd of ik de wind nu een beetje mee heb want de heenweg was vrij zwaar met de wind. Eerst even langs de boederij en weer langs het water. Als ik even ergens sta te kijken naar een dipper zie ik in het bosje erachter ineens een hert die wat wilde gaan drinken. Nu zie ik dat de grond is afgevlakt zodat de dieren daar uit de rivier kunnen drinken. Normaal zou dat niet opvallen maar dit is duidelijk een vaste drinkplaats. Nog nooit gezien maar wat leuk. Ik blijf doodstil staan en lijn Fleur even aan. Het hert blijft kijken. Dan zie ik nummer 2! Helaas zijn ze toch zo schuw dat ze niet meer tevoorschijn komen uit de bosjes om echt water te drinken. Jammer maar wat een mooie ontmoeting zo!

klik voor groot

Verderop ligt de spoorbrug alweer. Ik heb Fleur nog even aan de riem gehouden en ik hou haar aan de riem omdat ik een Pointer aan zie komen. De Pointer komt blij aanrennen en wil niet meer weg. Dan krijg ik het aan de stok met de bazin. Of ik even wil wachten omdat de hond niet meer met haar mee wil. Dat wil ik op zich wel maar het is een beetje gedoe en als ze ineens aan de riem van Fleur begint te trekken dan zeg ik dat ze daarmee moet stoppen. ‘don’t be so touchy’ zegt ze. Ik vind het niet nodig dat ze aan mijn hond gaat zitten dus ik snap het probleem niet maar goed. ‘It is not your countryside you know?’ bijt ze me toe. ‘But it is your dog’ probeer ik nog maar dat helpt niet. ‘My God I was enjoying my day until I met you’ krijg ik te horen waarom ik ‘same here’ antwoord. Uiteindelijk vraag ik maar of ze het goed vindt als ik haar hond bij zijn halsbandje pak en zo komt de hond alsnog bij zijn bazin terecht. Ze zegt nog sorry voor haar uitval maar het onheil is natuurlijk al geschied. Ik loop door en verwonder me over deze ontmoeting. Ik was ook niet vriendelijk misschien toen ze aan Fleur begon te sjorren maar dat lijkt me niet gek. Bovendien was ik netjes gestopt om haar het hondje te laten pakken. Maar goed. Gek hoe zoiets dan loopt eigenlijk. Ik moet er wel om lachen eigenlijk en hobbel weer rustig door.

klik voor groot

Al snel zijn we weer over het weiland en lopen we alweer over de stoep richting de rotonde in Alnmouth terug naar de brug over het water. Ik kan de route dromen. Deze keer netjes over het pad langs de brug natuurlijk en ik maak een kiekje van het water. Daarna door het hekje richting de lovers lane met de gekleurde huisjes links en het uitzicht over het watertje. Ik heb het idee dat het weer straks nog wel eens zou kunnen opklaren eigenlijk.

klik voor groot

Vanaf het haventje weer naar de parkeerplaats en klimmen richting de golfbaan. Inmiddels is het druk met golfers dus opletten dat ik geen balletje tegen mijn kop aan krijg. Grappig genoeg wacht Fleur netjes totdat ik er ook ben als ik naar boven moet klimmen. Dat deed Ziva ook altijd! Kennelijk loopt Fleur inmiddels wel ‘met’ me.

klik voor groot

Daarna via de golfbaan richting de zee. Ik ga toch eens kijken of ik naar Boulmer kan komen want het is inmiddels prachtig weer geworden!

klik voor groot

Ik loop even verkeerd op de golfbaan en stuit op een muurtje bij de parking. Ik moet het pad ernaast hebben natuurlijk en al snel sta ik op het strand. Inderdaad inmiddels prachtig weer!

klik voor groot

Het vervelend is dat het zo ontzettend hard waait, dat ik nu makkelijk richting Boulmer ren, maar dan weer terug moet met windje tegen. Gezien de afstand die er dan op de teller komt, besluit ik dat dus niet te doen. Ik rommel even met Fleurtje op het strand en maak een kiekje van de huisjes waar ik eigenlijk heen had gemoeten. Niks aan te doen. Ik ga terug. Wafje worstelt zich ook tegen de wind in terug naar de strandopgang.

klik voor groot

Ik zie bij het hekje richting de golfbaan dat ze hier stenen hebben gegooid in de hoop de erosie van de duinrand te beperken. Ben benieuwd of dat werkt.

klik voor groot

Ik doe woefje haar jasje aan in de auto en rijd naar Pets at home in Alnwick dat op een kwartiertje rijden ligt. Daar ben ik nu dichterbij dan vanaf huis dus ik ga wat boodschappen doen voor Fleur en wat lekkers halen bij Sainsbury. Bij Pets at Home kwam ik eigenlijk voor wat blikken Country Hunter maar bij het weg gaan zie ik ineens een zakje met gevriesdroogd vlees dat een complete dinner is. Zou dat iets zijn voor Fleur onderweg? Lekker licht, geen vieze handen en gezond? Ik besluit een zakje te kopen en open de klep van de auto. Ze vindt het heerlijk en in no time is het zakje leeg. Ik ga terug naar de winkel om er meer van te kopen maar ze hebben maar 6 zakjes op voorraad. Die neem ik vast mee in ieder geval. Lijkt me ideaal. Ook koop ik een road runner van ezydog. Ze hadden niet de vario 6 maar wel deze dus ik ga eens kijken of het wat is. Nu eerst richting huis!

klik voor groot

gegevens:

* 15,5 km
* 10 graden

maart 89 km – 2020 totaal 350 km

Vandaag is het weer prachtig weer als ik ga lopen. Het zonnetje schijnt maar er staat wel een forse wind. Ik ga vandaag vanaf het huisje richting het strand lopen en vanaf daar naar Bamburgh en het vuurtorentje. Dat deel is ook een onderdeel van de ultra en bovendien moet ik het ook echt natuurlijk doen als ik hier ben. Ik hoef dus niet te krabben ondanks dat mijn ruiten met ijs bedekt zijn. Meteen op pad maar! Ik hou Fleurtje aan de riem op het eerste stukje over de weg richting Shoreston. Dat gaat inmiddels steeds beter. De riem die ik gebruik is niet optimaal maar ik weet ook niet goed wat dan wel zou werken eigenlijk. Misschien toch die vario 6 maar die lijkt een beetje dik. De vario 6 is er ook in een lite variant. Ga ik dan het zero shock deel missen? Ik weet het eigenlijk niet zeker. Ik zou ze wel eens willen bekijken eigenlijk. Al mijmerend loop ik over de weg richting het strand. Hoe ver was het ook alweer? Ik geniet van de bloemetjes in de muurtjes bij de huizen van shoreston. Dat is echt een mooi plekje daar. Na 1500 meter staan we bij het strand. Ik was al aan het hardloop stukje begonnen maar over het zachte zand wandel ik een zodat Fleur ook even kan poepen. Op het strand haal ik het normaal netjes weg en als ze het nu nog even doet loop ik niet met een zakje de hele route. Ook niet helemaal zoals het hoort maar vooruit maar. Ik hobbel het strand op en geniet van het brede strand en de rust. Heerlijk! Ik loop nu eerst naar Monkshouse. Dat was een aantal jaren geleden ineens afgebrand terwijl ik daar was maar is nu weer helemaal opgebouwd. Je ziet er niets meer van.

klik voor groot

Verder en verder gaan we, op naar het castle. Ik hobbel over de rotsen tussen Monkshouse en het castle in en loop verder.

klik voor groot

Na de bocht komt het castle al in zicht. Natuurlijk maak ik alvast wat kiekjes want je weet maar nooit hoe de zon straks staat als ik er weer langs loop!

klik voor groot

Hoewel Fleur wel het strand verkent, is ze ontzettend braaf. Ze rent niet naar alle honden toe en komt ook als ik haar fluit. Best opvallend en ook heel fijn. Bij het kasteel lopen we weer door richting het vuurtorentje. Wat heb ik hier vaak mooie plaatjes gemaakt met Zivaatje. Ook nu klauter ik langs de rotsen richting het mooie plekje met het witte hertje op de rotsen getekend.

klik voor groot

Ik heb vandaag geen drone bij me maar deze beelden zijn van een andere dag:

kik voor groot

Ik kom steeds verder en elke keer heb ik een ander uitzicht dat een prachtig plaatje oplevert al dan niet met (poserende) Fleur. KLik! Ik zie zelfs het castle van Holy island liggen en dat is best bijzonder want normaal zie je niet zoveel detail als vandaag met het heldere weer.

klik voor groot

Nog een laatste kiekje en daarna klauteren we omhoog richting de parkeerplaats en de weg naar de andere parkings. Ik laat Fleur loslopen om te zien hoe ze reageert. Er zijn nu geen auto’s dus ik kan mooi oefenen. Ik roep haar terug alsof er een auto aankomt en daar reageert ze goed op. Wat een verrassing steeds weer! Het wordt nog wel wat, dat is duidelijk. Als we bij de laatste parking weer het strand oplopen, speelt Fleur een met een jonge hond. Hier mag het wel want we hoeven niet meer erg lang voor de terugweg.

klik voor groot

We hobbelen veder over het strand. Fleur is nog even geïnteresseerd aan het kijken naar een flesje in het water. Gek beest maar leuk is het wel om haar te zien hengelen naar het ding in het water

klik voor groot

Nog even een selfie dan maar met Fleurtje

klik voor groot

Bij de strandopgang kijken we samen nog even bij de paardjes die ze inmiddels wel leuk vindt. Ze stond er wel eens neus een neus mee dus dat is ook prima. Ze heeft ontzettend veel geleerd hier!

klik voor groot

Daarna hobbelen we over de weg weer tichting Shoreston en richting de cottage. Een leuke run met prachtig weer!

klik voor groot

gegevens:

* 14 km
* 7 graden

maart 73 km – 2020 totaal 335 km

Inmiddels hebben Fleur en ik al een paar etappes van de ultra afgelegd. Maar vandaag is het zulk mooi weer dat ik besluit naar St Cuthbert’s cave te gaan en niet weer richting de kust. Er staat weinig wind en het zonnetje schijnt. S. gaat waarschijnlijk richting Belford fietsen zodat hij daar is als ik aankom. We kunnen dan samen wat drinken en eten bij de farmshop! Als hij nou maar niet te vroeg vertrekt want ik heb echt wel even nodig als ik ook nog de drone ga oplaten etc. en de afstand zelf is ook al best fors. Afwachten maar. Eerst maar eens vertrekken richting Belford. Het heeft weer gevroren dus ik moet eerst even krabben. S. heeft al bijna alles eraf maar natuurlijk heb ik weer wat te zeuren. Hij drukt niet hard genoeg nadat hij ooit alle ruiten beschadigde tijdens het krabben…..

klik voor groot

Het weer is echt weer geweldig. We hebben enorm geluk want in Nederland regent het elke dag volgens mij. Ik herinner me nog dat mijn ouders als reactie ‘wat koud’ hadden toen ik vertelde dat we in maart naar Seahouses zouden gaan….. Nou wederom een prima keuze dus!

Na aankomst in het dorp gaan we gauw op pad. Eerst even door het dorp en daarna ergens een zijstraat in. Gelukkig ken ik inmiddels de weg op mijn duimpje. Vroeger moest ik vaak op de kaart kijken als ik weer eens een route gemaakt had maar nu loop ik het gewoon natuurlijk. Alleen weet Fleur nu niet de weg en wist mijn oudje dat wel! Ik laat haar al snel lekker loslopen. Ik ben benieuwd hoe dat gaat want er lopen overal fazanten en konijnen en in de velden staan ook overal schapen. Wel blijven opletten dus!

klik voor groot

Verderop lijn ik haar even aan als we over het erf van de boerderij lopen en dat is maar goed ook want er liggen 2 dode schapen bij de deur. We hobbelen rustig verder en als we door het hek gaan, laat ik haar weer los. Ik maak een kiekje bij de bunker waar ik zo vaak een foto maakte van Zivaatje. Daarna hobbelen we verder.

klik voor groot

Het veld is goed te doen dit jaar. Ik heb hier wel eens tot mijn enkels in de modder gestaan maar het gaat best goed. Fleur rent vrolijk rond.

klik voor groot

Aan het einde van het veld gaan we weer door een hekje en lopen we door het bos. Ze moet hier eigenlijk aan de riem maar dat is vooral vanwege de fazanten die hier gekweekt worden voor de jacht. Beetje rare bedoening. Ik hoor nog niks dus vooruit maar… lekker even los dan maar en dat gaat goed. Het is wel leuk om na het weiland even door het bos te hobbelen nu. Aan het einde van het bos lopen we weer richting een farm met een weg waar ik haar voor de zekerheid even aanlijn.

klik voor groot

Er gebeurt eigenlijk niets op de route. We komen geen mens tegen en ook qua dieren is het eigenlijk rustig. Er fladderen en klokken wat fazanten maar verder niets dus Fleur hoeft ook niet als een dolle te jagen gelukkig. We hobbelen inmiddels weer lekker door het bos De route is afwisselend en dat is leuk lopen zeker op een beetje afstand.

klik voor groot

Dan zijn we bij een hek bij een veld waar vaak schapen lopen. We zijn op weg naar een mooi uitzichtspunt waar je zelfs Holy Island kunt zien liggen met mooi weer. Eerst nog even een paar kiekjes en ik laat ook de drone nog even vliegen.

klik voor groot

Inmiddels blijft Fleur braaf wachten als ik de drone uit de tas ga halen. Dat is echt heel onverwacht want Ziva was altijd super zoet en wist al meteen dat ze even moest wachten als ik een foto wilde maken ofzoiets. Gek genoeg doet Fleur dat inmiddels ook al. Sterker nog: tegenwoordig wil ze ook best even poseren voor een kiekje terwijl ze vroeger niet normaal op de foto te krijgen was!

klik voor groot

Van bovenaf dan:

klik voor groot

Fleur wachtend en een kiekje van verderop in de route

klik voor groot

Natuurlijk blijf ik ook nog even kijken naar het prachtige uitzicht richting Holy Island. Het is ver weg maar wat is het toch mooi. Op de St Cuthberts route liep ik hier ook en toen was Holy Island mijn eindbestemming. Samen met woefje. Dat blijft toch een geweldige herinnering.

klik voor groot

Na mijn geklooi met de drone en na het maken van wat foto’s lopen we weer verder. Het is nog steeds prachtig weer en het is echt genieten zo onderweg met mijn ukkie. Ze doet het echt super goed en dat maakt me blij. Ik zie twee ganzen in het veldje naast me maar er zit een hek. Ik waarschuw ukkie dat ze niet naar de ganzen mag en dat lukt. De ganzen vliegen op om vervolgens verderop in het open gebied te landen…. bij een andere grote groep ganzen. Maar Fleur is ontzettend braaf en rent niet naar de groep toe. Dat is dus onwijs knap. Niets vermoedend rent ze met me mee terwijl ik dus heel erg blij ben hiermee! We hobbelen verder en gaan weer richting het bos.

klik voor groot

Ook hier wordt weer flink gakapt zie ik, net zoals bij ons in de omgeving. Zonde toch eigenlijk. Verderop zie ik een voederaar hangen voor de eekhoorns. De rode eekhoorns zijn in dit gebied in gevaar en worden bijgevoerd. Fleur vindt het allemaal maar lekker ruiken daar volgens mij.

klik voor groot

Als we door het bos zijn, komen we weer bij een hek met een prachtig uitzicht. Hie ris het altijd adembenemend mooi. Je bent wat hoger zodat je in de vallei kijkt en met mooi weer natuurlijk prachtig.

klik voor groot

We hobbelen door, ik geniet van het uitzicht en van Fleur. We komen steeds dichter bij de cave maar moeten eerst nog even over een stukje waar veel schapen staan. Fleur gaat dus weer even aan de riem. Goede oefening!

klik voor groot

Zivaatje liep altijd netjes met me mee en keek totaal niet (meer) naar de schapen. Maar wanneer is dat nou gekomen? Wanneer werd ze nou zo braaf? Ik weet het gewoon niet meer. Maar ik ben zeker niet ontevreden hoe het gaat eigenlijk. Al snel zijn we bij het hek dat naar het bos loopt dat naar de cave leidt. Ik ga het hek door en hobbel door richting de cave.

klik voor groot

Ik wandel even rustig rond en laat de drone nog een keer op

klik voor groot

Na een tijdje ga ik weer verder met de route. Vanaf nu gaat het iets sneller denk ik hoewel er nog wel een lastig stukje aan gaat komen maar misschien valt het mee. Er komt nog wel een leuke uitdaging in de vorm van een muurtje met een lastige draad die eroverheen loopt. Ziva kon dat heel makkelijk ‘nemen’ maar Fleur heeft zoiets nog nooit gedaan natuurlijk. Maar zo ver is het nog niet. Eerst nog langs het bos lopen weer terug richting Swinhoe farm en daar over het terrein van de manege.

klik voor groot

Verderop nog meer rotsen die echt gigantisch groot zijn

klik voor groot

Even door de blubber en daarna over een pad langs stalling voor koeien en schapen. Jaren geleden is hier een vrouw op de horens genomen en is overleden. De koeien werden toen in de lente naar de weide gebracht, waren wild en toen ging het mis. Een eng idee omdat ik vlak daarvoor ook op die route had gelopen. Zoiets kan dus ook gebeuren terwijl je normaal op een toegankelijk pad loopt. Niet ergens waar je niet mag komen maar gewoon op een pad. Niet fijn. In ieder geval gebeurt er nu niks en is er geen beest te bekennen gelukkig. Verderop staan blijkbaar 2 schapen op de weg in plaats van in het veld dus ik lijn Fleur weer even aan voor een klein stukje. De schapen springen blij weer tussen de draden het weiland in als we voorbij lopen.

klik voor groot

Zonder gedoe komen we dus weer bij Swinhoe farm aan waar ook de manege is. Even langs de koetjes die nog binnen staan en ons verrast aankijken. Het interesseert Fleur geen biet volgens mij en we hobbelen door. Over het erf van de manege waar tot mijn verrassing de paarden buiten de weide en de bak staan en ons achtervolgen richting het veld waar wij doorheen moeten. Voorheen had ik het ook wel eens aan de stok met die nieuwsgierige paardjes maar dan stonden zij in het veld waar ziva en ik overheen moesten en achtervolgden ze ons door de enkelhoge modder troep in het veld. Nu kan ik door het hekje glippen en even een kiekje maken van de paardjes.

klik voor groot

We hobbelen over het veld en dat is dit jaar prima te belopen gelukkig. Inmiddels is S. ook onderweg met zijn fietsje. Volgens mij is hij er dus veel te vroeg straks maar als hij eigenwijs is…. dan moet dat maar. Mijn planning lijkt echt wel te kloppen dus vooruit maar. Ik ga niet enorm haasten, want dat kan toch niet op dit laatste deel. Eerst over het veld, daarna dat muurtje en nog een lastig stukje met schapen en modder. We zien wel. Stap voor stap! Het uitzicht is hier geweldig en ik maak nog wat foto’s van dit laatste stuk.

klik voor groot

En dan is daar eindelijk het bewuste muurtje waar we overheen moeten. Fleur kijkt even verrast wat ik van haar wil maar dan gaat ze toch na wat aanwijzingen het trappetje op van het muurtje, kruipt onder de draad door (huh draad draad wat moet ik daar mee?) en wacht braaf totdat ik bij haar ben om verder te helpen aan de andere kant.

klik voor groot

Wat ontzettend knap!! Dat wordt dus echt wel wat want ze liet zich goed sturen. Inmiddels schiet de route ook goed op. Het laatste stukje maar daar moet ze wel aan de riem vanwege de lammetjes en de schapen. Er ligt een lammetje op de rug van de moeder. Wat onzettend schattig! Fleur doet niks en kijkt zoet toe.

klik voor groot

Het laatste stukje gaat snel en inmiddels is S. inderdaad al bij de farmshop aangekomen. Daar gaan we straks dus ook heen. Ik hobbel het laatste stukje over het weiland, ga nog even kijken of Fleur wat wil drinken bij het watertje (nee) en hobbel door het dorpje terug naar de auto. Dar wil ze gelukkig wel wat drinken.

klik voor groot

Daarna rijd ik naar de farmshop en ga buiten met S. nog wat drinken. We besluiten er toch maar niet te gaan eten, dat doen we later ergens anders. De fiets gaat weer op de auto en samen rijden we naar huis. S. had ook wel een leuk fietsrondje volgens mij en het weer was er goed voor! Samen lekker in beweging geweest. Ik was ontzettend lang onderweg deze keer vanwege het dronen en de foto’s. Maar leuk was het wel! De video volgt nog. Voor Fleur is dit de langste afstand nu.

klik voor groot

gegevens:

* 18 km
* 2 graden

maart 59 km – 2020 totaal 321 km

Vandaag zie ik weer een stralende ochtend als ik de gordijnen opentrek. De ruiten van de auto zijn bevroren maar dat mag de pret niet drukken. Weinig wind zo te zien en een mooie blauwe lucht. Op naar een nieuw avontuur met Fleurtje! Voor vandaag heb ik de route van Craster naar Boulmer en terug bedacht. Op die manier hebben we al een heel stuk van de kust gelopen, vanaf Beadnell dan naar Boulmer. Natuurlijk lukt het deze keer niet om de hele route te volbrengen maar dit is ook al leuk. Ik zou graag nog naar St Cuthberts Cave gaan en natuurlijk zou ik eigenlijk wel een strandrondje moeten lopen naar Bamburgh Castle. Dat is nou ook weer zo wat als dat niet zou lukken deze trip. Maar voor nu is het startpunt dus Craster. Vol goede zin gaan ukkie en ik op stap. Ik heb alles bij me. Drone, energy bar, jasje voor na afloop, water etc. Ukkie draagt natuurlijk weer haar nieuwe gele tuigje. Dat lijkt het prima te doen en voor de aanbiedingsprijs van 9 pond een koopje dus. Even na 8 uur komen we aan op de parkeerplaats van Craster. Hier lijkt niet zoveel veranderd te zijn maar er is wel iets echt veranderd! In plaats van het oude gemeenschapshuis, worden er nu mooie huizen gebouwd. In die 4 jaar dus wel iets gebeurd hier. We lopen via het pad achterlangs richting het dorpje. Daar slaat de rook uit de rokerij ons tegemoet. Zwarte rook stroomt uit de raampjes. Dat lijkt me milieutechnisch niet echt OK eerlijk gezegd maar dat zal wel aan mij liggen. Lekker ruikt het wel die gerookte vis. Ik loop even naar het haventje en maak een foto in de ochtendzon. Nog veel schaduw maar voor hetzelfde geld is de fraaie zon straks ineens weer verdwenen!

klik voor groot

Daarna hobbelen we naar de kustlijn en lopen via het restaurantje aan de klif naar het pad achter de huizen langs. Je loopt dan tussen zee en huizen. Een paar jaar geleden was dit nog een modderige bende waar ik bijna niet langs kon. Is het nou echt zo opgedroogd allemaal? Eigenlijk snap ik er niks van. Misschien toch niet zoveel regen als gedacht, ik weet het echt niet. Er is in ieder geval prima te lopen. Ik hou Fleur wel aan de riem omdat ik bang ben dat ze ineens achter een vogeltje aanrent en van de klif af rolt. Dat kunnen we niet hebben dus voor de zekerheid even aan de riem. Goede oefening en niet erg. Het is echt prachtig. Ik kijk natuurlijk een paar keer achter me, want Dunstanburgh Castle waar we eergisteren waren ligt in de verte en is goed te zien.

klik voor groot

Het eerste stuk gaat best goed. Ik heb een heel stuk ukkie aan de riem vanwege haar niet bestaande vliegkunsten en geniet van het uitzicht. De zee is prachtig en de eerste gaspeldoorn bloeit al en ruikt heerlijk. Ik hobbel vrolijk over het brede gras, hobbel omhoog en loop over het smalle pad verder langs de kust. Al snel ben ik bij het huis dat daar ergens staat. Wel erg verlaten van alles en iedereen!

klik voor groot

Verder en verder lopen we. Ik loop langs het punt waar vroeger prachtige bogen in het water stonden. Die zijn allemaal weg. Jammer, want het was erg mooi altijd en ik heb heel wat foto’s van Ziva die daar poseerde op het stukje strand. Ik loop door en kom bij een andere imham en een bruggetje. Ook hier veel herinneringen met Zivaatje. Ik haal de drone even tevoorschijn. Dit lijkt me wel een aardig punt voor een kiekje van bovenaf.

klik voor groot

Als ik eindelijk klaar ben met foto’s maken, loop ik over het bruggetje en wil een foto maken van ukkie die me volgt. Maar waar is ze? Ik schrik me werkelijk te pletter. Meegesleurd? Hoe kan dat nou ik heb haar nog geen minuut uit zicht gehad volgens mij. Ik ren terug en gil. Fleur Fleur! Niks. Even later komt ze blij aanhobbelen. Ze was alleen even naar het water onder de brug aan het kijken zegt ze. Oh. Ik schrok me rot. Gauw verder dan maar.

Even verderop komen we op een weiland met schaapjes. Hoe zou dat gaan? Nou prima. Ze vindt ze wel interessant maar vooral als ze ineens gaan rennen. Daar dus nog wel even goed op letten want ze zou er nog wel achteraan rennen denk ik. Maar ze is ontzettend braaf en we hobbelen rustig verder. Het is wel stom dat ik de oranje heupriem thuisgelaten heb want nu moet ik haar steeds in de hand houden als ze aan de riem zit. Niet heel erg omdat ik haar beter kan sturen maar toch….. De koeien staan er niet meer tegenwoordig. De laatste keer met Ziva ook al niet meer. Dat is wel fijn want de ondergrond is dus ook niet zo stukgelopen en al snel komen we bij het vreemde overgangetje bij een watertje. Hier hebben S. en ik nog staan klooien met de fietsen want geloof het of niet, het is ook een fietsroute hier.

klik voor groot

Verderop loop ik weer tussen de schapen maar wat later kan Fleur weer lekker los. Ik maak nog een kiekje van de kunstwerken op het muurtje. Dat blijft leuk! Ik kom een man tegen die aan het joggen is op zijn regenlaarzen. Hij is vrij fors en we raken even aan de praat. Tsja die laarzen gaven hem extra gewicht en maakten het zwaarder. Ik denk dat zijn lichaam wel genoeg zou zijn maar ik vind het wel stoer wat hij aan het doen is.

klik voor groot

Even verderop ligt Craster al. Dat schiet lekker op tenminste en ik besluit nog een keer met de drone te klooien. Het lukt eigenlijk voor geen meter maar goed toch weer geoefend. Fleurtje wacht braaf totdat ik eindelijk klaar ben met mijn geklooi. Er komt alleen een Labrador aan waarmee ze ineens als een idioot gaat spelen. Toen hoorde ze dus even niks meer…. Ik wilde vooral niet dat ze zo enorm ging rennen omdat we pas op de helft waren en ik ben dus niet blij….. Maar daarna is ze weer rustig en hobbelt vrolijk mee.

klik voor groot

Als ik eindelijk klaar ben met alles, keren we weer terug. Even een stukje over de weg richting de velden met de schaapjes. Daar neem ik een andere weg dichter naar de zee toe en maak nog een drone opname. Verderop is het hekje alweer over het watertje en even verderop het stuk waar ooit de koeien stonden.

klik voor groot

We hobbelen rustig verder. Het gaat echt prima en ik ben verrast dat Fleur zo goed reageert en het duidelijk ook echt leuk vindt. Even verderop zijn we alweer bij het hekje waar ik haar even kwijt was onder het bruggetje. Er staan mensen op het bruggetje en ik wil niet dat ze onder het hekje doorkruipt richting het hondje en dat doet ze ook heel braaf niet. Ik lijn haar even aan voor de zekerheid omdat ik geen gedoe wil daar op het bruggetje. Ik doe het tuigje even af zodat ze eventueel in het water kan gaan. In Boulmer wilde ze ook even in het water liggen zoals Ziva dat altijd deed maar dan liever even zonder tuigje. Ze vindt het water wel spannend volgens mij.

klik voor groot

Als we uitgerommeld zijn, gaan we weer verder. Ik neem nu niet het pad langs de kliffen maar bovenlangs zodat ze lekker los kan. Dat komt straks uit bij een boerderij weet ik maar ik kijk even op de kaart voor de zekerheid.

klik voor groot

Vlakbij de boederij staan ineens 2 schapen op het pad en daar lijn ik haar even aan. De schapen kunnen namelijk gewoon door de draden van het hek glippen en dat hebben ze dus ook gedaan. Aan het einde van het pad hobbel ik even over de weg zodat het een beetje meer opschiet. Verderop kan ik weer het pad op weet ik dus zo gaan we lopen. Ik loop daarna weer tussen de heerlijk ruikende gaspeldoorn. Mmmm zalig.

klik voor groot

We zijn alweer bijna in Craster. Het laatste stukje gaan snel en ik besluit achter de huizen door te lopen zoals ik ooit had bedacht voor de ultra vanwege de modder bij de huizen. Hier kan Fleur lekker loslopen dus dat is leuk.

klik voor groot

In Craster maak ik nog even een foto van het haventje. Ik heb geen zin meer om de drone op te laten hoewel ik dat nog wel gewild had. Nu eerst terug naar de auto. Er staat 16 km op de teller.

klik voor groot

Wafje krijgt voor het eerst een energy bar van Edgard Copper en dat lust ze wel gelukkig. Lekker even water en even een bar…. Smak smak.

klik voor groot

gegevens:

* 16 km
* 2 graden

maart 41 km – 2020 totaal 303 km

Vandaag had Fleur S. om 6 uur al wakker gemaakt voor een rondje op het gras voor een plasje. Om 7 uur ga ik me klaarmaken om met haar te gaan hardlopen net zoals eergisteren. Ik had gekozen voor Low Newton om vanaf daar naar Dunstanburgh Castle te gaan lopen. Ik had er echt zin in, want dat was ontzettend lang geleden natuurlijk dat ik daar liep met Ziva.

Het was een stralende ochtend met een mooie blauwe lucht en een zonnetje erbij. Ik moest wel de autoruiten krabben maar het was niet koud want de wind was eindelijk gaan liggen. Fleur had haar nieuwe gele tuigje om. Het stond haar wel stoer eigenlijk en ze zat zoet in de auto te wachten terwijl ik de autoruiten aan het krabben was. Niet veel later waren we op weg.

klik voor groot

Het was inmiddels wel al 7:45 in de ochtend en even na 8 uur parkeer ik de auto in Low Newton en wandel vanaf daar naar beneden richting de zee.

klik voor groot

Het is echt een prachtige ochtend vandaag. Jammer genoeg schijnt de zon in ons gezicht bij de start zodat ik het kasteel niet goed zou kunnen fotograferen op de heenweg. Ik moet dus echt aan de andere kant uitkomen vandaag als ik wat foto’s wil maken. Ik loop door de duinen en geniet van Fleur die alles prachtig vindt en ik zie in gedachten Ziva voor me uit lopen. Maar Fleur doet het ook echt uitstekend. Ik ben eigenlijk heel erg verrast hoe goed ze bij me blijft. Ik loop even verkeerd bij het kleine stroompje maar loop stukje terug en steek de balk over om vervolgens weer op het strand uit te komen.

klik voor groot

Het zand is behoorlijk zacht maar in het begin stuk is er wel goed te lopen. Ik zie een rare vis op het strand en kijk even wat het is en maak een foto. Ik denk dat het een soort rog is. Straks maar eens uitzoeken. Hij ligt op zijn rug.

klik voor groot

Daarna loop ik verder richting het castle. Er zijn ook andere honden op het strand maar Fleur gedraagt zich echt goed en blijft goed bij me. Ik hobbel over het strand en kijk naar de huisjes die aan de duinrand liggen. Wat zijn de duinen veranderd door het hoge water! Ik loop verder en kom uiteindelijk bij een stukje waar ik niet meer het water over kan en waar ik even door de duinen langs de golfbaan moet lopen. Daarna is het strand ontzettend zacht maar we hobbelen rustig voort en uiteindelijk komen we bij de rotspartij waar ik omhoog moet klauteren richting het kasteel.

klik voor groot

Ook hier loopt Fleur nog los en dat gaat goed. Ik roep haar ergens terug als ze toch iets te dicht bij de klif komt. Ze hobbelt daarna weer braaf mee over de keitjes richting het kasteel.

klik voor groot

Ik wandel het stukje rond het kasteel. De keien zijn glad en glibberig en ik heb geen zin om mijn poten te breken. Het is niet zo modderig als het ooit geweest is toen ik in 2011 en 2012 daar liep. Ik doe dus rustig aan en kom uiteindelijk aan de andere kant van het kasteel uit.

klik voor groot

Ik heb Fleur al aan de riem gedaan omdat ik niet zeker weet of er misschien schapen loslopen aan de andere kant van het kasteel en aangezien dit de eerste ontmoeting zal zijn voor Fleur met schapen heb ik geen zin in gedoe. Zze gedraagt zich netjes en als we aan de andere kant uit komen ga ik de drone pakken. Met dit mooie weer is het leuk om een foto te maken en een stukje video te proberen.

klik voor groot

Fleur blijft zoet wachten en kijkt ondertussen naar die witte beesten met dat lekkere jasje aan. Ze vraagt zich af of die witte dingen haar eten zijn maar ze doet niks en kijkt alleen maar en wacht netjes terwijl ik de drone uit de etui haal. Ik heb hier al eens eerder gevlogen maar toen liep ik vanaf Craster met de drone in de rugzak hierheen, vloog wat en liep weer terug naar de auto om vervolgens op pad te gaan voor de run. Nu gaat dat dus allemaal veel makkelijker maar ik heb de controller niet bij me. Dat zou op zich wel kunnen volgens mij. Misschien voor de volgende keer. Maar ik denk wel dat het in de rugzak erbij past. Ik heb nu ook een extra accu bij me. Maar het is nog steeds niks, want je moet wel oefenen eigenlijk om te zien wat er nu wel of niet leuk is. Maar de foto’s zijn geweldig, dat is echt al de moeite waard van het meesjouwen en ermee rommelen onderweg.

klik voor groot

Ik maak een paar foto’s, geniet van het moment en hobbel daarna tussen de schaapjes door richting Craster. Natuurlijk kijk ik nog een paar keer om en maak wat foto’s. Kasteel en hond…. Net zoals ik altijd met Ziva deed. Ik heb het wel onwijs koud gekregen dus het is ook echt tijd om weer op pad te gaan. Fleur heeft het ook koud gekregen. Arm bloot ding. Ziva had een veel dikker jasje aan natuurlijk.

klik voor groot

Ik heb Fleur netjes aan de riem en dat is maar goed ook want de herderin rijdt met haar honden over het weiland om de schapen te controleren. Niet veel later ben ik bij het hekje van Craster. Ik loop nog een klein stukje door en ga Fleur even water geven en zit 5 minuten op een bankje in het zonnetje te genieten.

klik voor groot

Het is nog steeds Prachtig weer ik praat even met een meneer die vraagt of ik nog naar het kasteel ga en ik vertel hem dat we gestart zijn in Low Newton en nu weer op de terugweg gaan. Hij vindt het duidelijk maar ver. Inmiddels staat er 7 kilometer op de teller dus heen en weer is het blijkbaar 14 km. We gaan weer op weg en lopen terug richting het kasteel. Ik besluit de drone nog een keer uit de tas te pakken om een foto te maken terwijl we naar het kasteel teruglopen. Dat vind ik nou echt leuk. Die video komt nog wel en foto’s kan je altijd gebruiken.

klik voor groot

Bij het kasteel neem ik de weg onderlangs en dat is behoorlijk modderig maar we komen veilig weer aan de andere kant van het kasteel en lopen terug richting de golfbaan. Daar heeft Fleur nog even problemen met een grote Duitse herder maar er gebeurt uiteindelijk gelukkig niks. Op de golfbaan maak ik nog een foto bij één van de holes. Dat deed ik destijds met Ziva ook maar grappig genoeg stond er zover ik me herinner toen een rode vlag op het veld en vandaag een witte. Fleur speelt volmaakt fotomodel.

klik voor groot

We hobbelen verder over de golfbaan en ik ben benieuwd of Fleur nog stoute dingen gaat doen. Eenmaal wil ze achter een vogeltje aan maar zelfs op dat moment komt ze nog braaf terug ook als ik haar roep. Ik haalde drone nog een keer tevoorschijn voor een foto terwijl we over de golfbaan lopen. Aan het einde van de golfbaan lopen we terug via de duinen.

klik voor groot

Even nog een klein klimmetje waar Fleur mooi op de uitkijk blijft staan zodat ik een foto kan maken. Het is nog steeds mooi weer.

klik voor groot

Toevallig las ik een postje over dezelfde route een paar jaar geleden waarbij ik uiteindelijk dit stukje in de sneeuw liep. Ik had daar blijkbaar alle seizoenen gehad onderweg maar vandaag geen sprake van slecht weer alleen maar blauwe lucht en zon en gelukkig weinig wind. Gisteren stond er nog een keiharde wind! Overigens heb ik toen natuurlijk wel nog een rondje over de weg gelopen wat best wel goed ging.

Ik moet Fleur even aanlijnen als ik langs en meneer loop die vlak naast het pad een balletje wil wegslaan. Dat lijkt me beter want waarschijnlijk vindt Fleur zo’n balletje wel heel interessant om eens lekker achteraan te gaan rennen. Ik lees in en oud postje dat Ziva ook wel eens over de golfbaan achter een golfballetje aan had gerend. Ik vind dat wel grappig: onze brave oude Ziva deed dus ook allemaal stoute dingen. We hobbelen inmiddels door de duinen tussen de huisjes door en komen uiteindelijk uit bij de vogel plas. Daar is behoorlijk gesnoeid want ik kan het watertje en de vogelhut nu goed zien liggen.

klik voor groot

Ik hobbel er langs en loop weer het dorpje in. Omdat het me leuk lijkt om nog een foto te maken op het strand loop ik nog even terug naar het zand en haal de drone weer uit de tas.

klik voor groot

Als ik uitgespeeld ben, lijkt Fleurtje ook wel moe. Terug naar de auto dan maar!
Ik stuur een WhatsApp naar S. om te zeggen dat we nu richting de auto gaan, Blijkbaar waren de beacons even weggevallen en wist hij niet meer waar ik eigenlijk was. Ik loop rustig terug over de weg en klauter naar boven naar de parkeerplaats. Daar ga ik nog even een selfie maken terwijl Fleur moe in de auto ligt. Ze heeft het hartstikke goed gedaan. Er staat 14 km op de teller. Op naar de volgende ronde.

klik voor groot

gegevens:

* 14 km
* 6 graden

maart 25 km – 2020 totaal 287 km

Vanmorgen hebben we uitgebreid gewandeld met Fleurtje. Vanaf het huisje zijn we naar shoreston gelopen en hebben daar even het huis bekeken dat daar al jaren leeg staat. Inmiddels begint het er toch wel echt vervallen uit te zien en ziet het houtwerk er ook niet meer goed uit. Dat kan ook niet anders na zoveel jaren. Echt doodzonde. Het stormt alleen gigantisch vandaag. We komen op stukken bijna niet vooruit. Het is verder wel prachtig zonnig en de temperatuur is ook goed. Maar die wind! We wandelen weer terug en aaien de paardjes die ook zielig in de storm staan. Fleur vindt het allemaal best. Ze loopt los ook al is het een weg, vooral omdat we niemand hier verwachten. Op de terugweg komen we wel een auto tegen maar als ik Fleur roep, komt ze keurig terug dus dat is echt heel erg fijn. Ze leert het wel. Ik vind haar uberhaupt heel erg rustig en braaf eigenlijk. Had ik niet verwacht.

klik voor groot

Ondanks de storm besluiten we toch voor een korte run te gaan. Even continu lopen. Goede training voor mij en ook wel echt nodig met mijn huidige conditie. Ik schreef het al maar wat ben ik blij dat ik Evy start2Run netjes heb afgemaakt. Een goede tijd gaat het niet worden vandaag door die storm. Ik ben al blij als ik het hele stuk continu kan blijven doorlopen eigenlijk!

klik voor groot

Maar het gaat best goed. Er is een stukje waar we bijna niet vooruit komen, maar ik doe net alsof ik gek ben en ploeter rustig door. We komen er uiteindelijk natuurlijk gewoon.

klik voor groot

Ik ben niet eens ontvreden als ik klaar ben met de ruim 5 km ronde. Toch dik onder de 7 min/km gebleven op dit stormachtige stukje. Heel rustig gelopen dus dat zie je terug. De 5.45 min/km komt misschien nog wel als ik een keer echt even mijn best doe met weinig wind. We wandelen de boerderij op en S. gaat de fiets wegzetten terwijl ik even doorloop naar de cottage om me vast om te kleden. Goed dat we door zijn gelopen tot het hek deze keer want eigenlijk is het nog een rot eind zo over het erf. Dat verrast me wel. Op naar de volgende run.

klik voor groot

gegevens:

* 11,5 km
* 6 graden

maart 11 km – 2020 totaal 273 km