4 | March | 2020 | Rundoggy

Vandaag zie ik weer een stralende ochtend als ik de gordijnen opentrek. De ruiten van de auto zijn bevroren maar dat mag de pret niet drukken. Weinig wind zo te zien en een mooie blauwe lucht. Op naar een nieuw avontuur met Fleurtje! Voor vandaag heb ik de route van Craster naar Boulmer en terug bedacht. Op die manier hebben we al een heel stuk van de kust gelopen, vanaf Beadnell dan naar Boulmer. Natuurlijk lukt het deze keer niet om de hele route te volbrengen maar dit is ook al leuk. Ik zou graag nog naar St Cuthberts Cave gaan en natuurlijk zou ik eigenlijk wel een strandrondje moeten lopen naar Bamburgh Castle. Dat is nou ook weer zo wat als dat niet zou lukken deze trip. Maar voor nu is het startpunt dus Craster. Vol goede zin gaan ukkie en ik op stap. Ik heb alles bij me. Drone, energy bar, jasje voor na afloop, water etc. Ukkie draagt natuurlijk weer haar nieuwe gele tuigje. Dat lijkt het prima te doen en voor de aanbiedingsprijs van 9 pond een koopje dus. Even na 8 uur komen we aan op de parkeerplaats van Craster. Hier lijkt niet zoveel veranderd te zijn maar er is wel iets echt veranderd! In plaats van het oude gemeenschapshuis, worden er nu mooie huizen gebouwd. In die 4 jaar dus wel iets gebeurd hier. We lopen via het pad achterlangs richting het dorpje. Daar slaat de rook uit de rokerij ons tegemoet. Zwarte rook stroomt uit de raampjes. Dat lijkt me milieutechnisch niet echt OK eerlijk gezegd maar dat zal wel aan mij liggen. Lekker ruikt het wel die gerookte vis. Ik loop even naar het haventje en maak een foto in de ochtendzon. Nog veel schaduw maar voor hetzelfde geld is de fraaie zon straks ineens weer verdwenen!

klik voor groot

Daarna hobbelen we naar de kustlijn en lopen via het restaurantje aan de klif naar het pad achter de huizen langs. Je loopt dan tussen zee en huizen. Een paar jaar geleden was dit nog een modderige bende waar ik bijna niet langs kon. Is het nou echt zo opgedroogd allemaal? Eigenlijk snap ik er niks van. Misschien toch niet zoveel regen als gedacht, ik weet het echt niet. Er is in ieder geval prima te lopen. Ik hou Fleur wel aan de riem omdat ik bang ben dat ze ineens achter een vogeltje aanrent en van de klif af rolt. Dat kunnen we niet hebben dus voor de zekerheid even aan de riem. Goede oefening en niet erg. Het is echt prachtig. Ik kijk natuurlijk een paar keer achter me, want Dunstanburgh Castle waar we eergisteren waren ligt in de verte en is goed te zien.

klik voor groot

Het eerste stuk gaat best goed. Ik heb een heel stuk ukkie aan de riem vanwege haar niet bestaande vliegkunsten en geniet van het uitzicht. De zee is prachtig en de eerste gaspeldoorn bloeit al en ruikt heerlijk. Ik hobbel vrolijk over het brede gras, hobbel omhoog en loop over het smalle pad verder langs de kust. Al snel ben ik bij het huis dat daar ergens staat. Wel erg verlaten van alles en iedereen!

klik voor groot

Verder en verder lopen we. Ik loop langs het punt waar vroeger prachtige bogen in het water stonden. Die zijn allemaal weg. Jammer, want het was erg mooi altijd en ik heb heel wat foto’s van Ziva die daar poseerde op het stukje strand. Ik loop door en kom bij een andere imham en een bruggetje. Ook hier veel herinneringen met Zivaatje. Ik haal de drone even tevoorschijn. Dit lijkt me wel een aardig punt voor een kiekje van bovenaf.

klik voor groot

Als ik eindelijk klaar ben met foto’s maken, loop ik over het bruggetje en wil een foto maken van ukkie die me volgt. Maar waar is ze? Ik schrik me werkelijk te pletter. Meegesleurd? Hoe kan dat nou ik heb haar nog geen minuut uit zicht gehad volgens mij. Ik ren terug en gil. Fleur Fleur! Niks. Even later komt ze blij aanhobbelen. Ze was alleen even naar het water onder de brug aan het kijken zegt ze. Oh. Ik schrok me rot. Gauw verder dan maar.

Even verderop komen we op een weiland met schaapjes. Hoe zou dat gaan? Nou prima. Ze vindt ze wel interessant maar vooral als ze ineens gaan rennen. Daar dus nog wel even goed op letten want ze zou er nog wel achteraan rennen denk ik. Maar ze is ontzettend braaf en we hobbelen rustig verder. Het is wel stom dat ik de oranje heupriem thuisgelaten heb want nu moet ik haar steeds in de hand houden als ze aan de riem zit. Niet heel erg omdat ik haar beter kan sturen maar toch….. De koeien staan er niet meer tegenwoordig. De laatste keer met Ziva ook al niet meer. Dat is wel fijn want de ondergrond is dus ook niet zo stukgelopen en al snel komen we bij het vreemde overgangetje bij een watertje. Hier hebben S. en ik nog staan klooien met de fietsen want geloof het of niet, het is ook een fietsroute hier.

klik voor groot

Verderop loop ik weer tussen de schapen maar wat later kan Fleur weer lekker los. Ik maak nog een kiekje van de kunstwerken op het muurtje. Dat blijft leuk! Ik kom een man tegen die aan het joggen is op zijn regenlaarzen. Hij is vrij fors en we raken even aan de praat. Tsja die laarzen gaven hem extra gewicht en maakten het zwaarder. Ik denk dat zijn lichaam wel genoeg zou zijn maar ik vind het wel stoer wat hij aan het doen is.

klik voor groot

Even verderop ligt Craster al. Dat schiet lekker op tenminste en ik besluit nog een keer met de drone te klooien. Het lukt eigenlijk voor geen meter maar goed toch weer geoefend. Fleurtje wacht braaf totdat ik eindelijk klaar ben met mijn geklooi. Er komt alleen een Labrador aan waarmee ze ineens als een idioot gaat spelen. Toen hoorde ze dus even niks meer…. Ik wilde vooral niet dat ze zo enorm ging rennen omdat we pas op de helft waren en ik ben dus niet blij….. Maar daarna is ze weer rustig en hobbelt vrolijk mee.

klik voor groot

Als ik eindelijk klaar ben met alles, keren we weer terug. Even een stukje over de weg richting de velden met de schaapjes. Daar neem ik een andere weg dichter naar de zee toe en maak nog een drone opname. Verderop is het hekje alweer over het watertje en even verderop het stuk waar ooit de koeien stonden.

klik voor groot

We hobbelen rustig verder. Het gaat echt prima en ik ben verrast dat Fleur zo goed reageert en het duidelijk ook echt leuk vindt. Even verderop zijn we alweer bij het hekje waar ik haar even kwijt was onder het bruggetje. Er staan mensen op het bruggetje en ik wil niet dat ze onder het hekje doorkruipt richting het hondje en dat doet ze ook heel braaf niet. Ik lijn haar even aan voor de zekerheid omdat ik geen gedoe wil daar op het bruggetje. Ik doe het tuigje even af zodat ze eventueel in het water kan gaan. In Boulmer wilde ze ook even in het water liggen zoals Ziva dat altijd deed maar dan liever even zonder tuigje. Ze vindt het water wel spannend volgens mij.

klik voor groot

Als we uitgerommeld zijn, gaan we weer verder. Ik neem nu niet het pad langs de kliffen maar bovenlangs zodat ze lekker los kan. Dat komt straks uit bij een boerderij weet ik maar ik kijk even op de kaart voor de zekerheid.

klik voor groot

Vlakbij de boederij staan ineens 2 schapen op het pad en daar lijn ik haar even aan. De schapen kunnen namelijk gewoon door de draden van het hek glippen en dat hebben ze dus ook gedaan. Aan het einde van het pad hobbel ik even over de weg zodat het een beetje meer opschiet. Verderop kan ik weer het pad op weet ik dus zo gaan we lopen. Ik loop daarna weer tussen de heerlijk ruikende gaspeldoorn. Mmmm zalig.

klik voor groot

We zijn alweer bijna in Craster. Het laatste stukje gaan snel en ik besluit achter de huizen door te lopen zoals ik ooit had bedacht voor de ultra vanwege de modder bij de huizen. Hier kan Fleur lekker loslopen dus dat is leuk.

klik voor groot

In Craster maak ik nog even een foto van het haventje. Ik heb geen zin meer om de drone op te laten hoewel ik dat nog wel gewild had. Nu eerst terug naar de auto. Er staat 16 km op de teller.

klik voor groot