Vandaag gaan S. en ik samen op pad voor het laatste runnetje hier. Het is prachtig weer maar er staat wel enorm veel wind. Maar zo lekker zonnig dat we even op pad gaan. S. kan wel mee met zijn fietsje denken we. Ik ken het gebied dus volgens mij lukt het wel daar. Geen rul zand, alleen grasland en een klein klimmetje maar dat stelt weinig voor. Na afloop gaan we dan naar Alnwick om het riempje te ruilen dat ik gisteren kocht voor Fleur. Het was een Ezydog runners riem maar die is wel erg breed en veel te kort. Ik wil nog steeds die vario 6 denk ik maar we kunnen straks even kijken wat ze nog meer hebben van dit merk. Ik weet nog steeds niet of ik nou dat mee rekkende stukje zou missen of niet. Inmiddels loopt ze zoveel netter met me mee dat het misschien helemaal niet nodig is. Ik ben benieuwd hoe Fleur gaat reageren op S. mee op de fiets. Zal allemaal wel loslopen denk ik. We nemen thuis nog een boterham en geven Fleur wat te eten (jawel: ze eet inmiddels wat!) en gaan op pad.

klik voor groot

De fiets op de auto en onderweg beseffen we dat met deze wind achterop toch beter was geweest misschien. We rijden even verkeerd en komen bij het castle zelf uit, maar na de navigatie op ‘lions bridge’ te hebben gezet, komen we aan waar we willen zijn. Bij de brug en het weiland van waaruit ook de ultra is gestart. S. gaat even foto’s maken van het leeuwtje op de brug en ik ga vast het weiland in. Maar de wind is koud en ik roep dat S. een beetje op moet schieten. We maken wat foto’s van het castle maar we vinden dat er teveel wind staat voor de drone. Wat jammer want dit is het enige kasteel dat we nu niet hebben op de drone foto!

klik voor groot

We hobbelen onderlangs langs de rivier maar ik hou Fleur toch maar aan de riem met al die wind en de dwarrelende blaadjes. Dat lijkt me veiliger. Ze moet immers nog alles leren dus zo is het ook goed. Ik moet even kijken naar welk hek we ook alweer moeten maar al gauw zijn we bij het eerste hekje. Daar moet de fiets overheen. Dat lukt allemaal prima. Bij het volgende hekje naar de weg is het lastiger omdat ze daar een tijdelijke kissing gate hebben gezet op een lastige plek. Maar ook dat gaat goed. We steken de weg over en hobbelen een stukje door een bos. Stelt niks voor, is maar klein maar er groeien al bijna wilde knoflookplantjes en het ruikt heerlijk. Zou dat iets voor onze tuin zijn? Verder en verder gaan we.

klik voor groot

Het volgende stuk hobbelt over weilanden met enorme hopen erop. Niet echt iets voor de fiets maar een beetje mountainbiker…..Die kan dat toch gewoon. Ook veel hekjes. We doen er heel wat open dicht. We lopen inmiddels naar de A1 waar we straks onderdoor zullen lopen via een tunneltje. Wel leuk dat S. er nu bij is, want hij heeft natuurlijk nooit eerder gezien waar ik nou precies de weg onderdoor liep op mijn route en nu is hij er zelf bij.

klik voor groot

Verderop komen we op een weiland waar een boer de schapen aan het bijeendrijven is. We wachten dan maar even braaf maar hebben geen idee waar de goede man nu eigenlijk precies heen wil met zijn beestjes. Fleur wacht ook keurig af. Wie had dat allemaal kunnen bedenken. Als de schapen verdwenen zijn, kunnen wij ook weer verder. Vanaf nu kan ze weer lekker los omdat we van de waterkant afbuigen en even wat gaan klimmen.

klik voor groot

We hobbelen rustig door. Het gaat nu opschieten. Nog een stukje over een weiland, rechtsaf en dan even langs een hele drukke weg en de eerste afslag weer rechts. Vanaf daar ‘even’ over het weggetje en we zijn bij de stepping stones. Maar dat ‘even’ viel onwijs tegen. Het was een heel lang stuk eigenlijk naar de stepping stones. Maar uiteindelijk komen we er natuurlijk gewoon. En dan blijkt het allerlaatste stukje een gigantische modderbende. Van die lekkere glijmodder…. Niks an maar nu ik er ben. wil ik ook echt bij de stones komen vanaf deze kant…. Ik laat me toch niet kisten door wat modder zeker?

klik voor groot

Als ik bij de waterrand ben ga ik even door het water richting de stenen. Fleur rommelt al vrolijk door het water en staat uiteindelijk ook op de stenen. Braaf. Ik kruip terug via de braamstruiken en dat is natuurlijk stom. Als ik er kan komen, kan ik er ook weer weg via de modder. Maar goed, we zijn er geweest, doel gehaald en nu weer terug. Ik ben benieuwd hoe dat zal gaan want we hebben op hele stukken straks windje tegen natuurlijk. Eerst maar eens een kiekje van S. die voor me uitfietst. Daarna weer over de drukke weg en rechtsaf weer terug naar de weilanden.

klik voor groot

Als we weer de snelweg onderdoor lopen komen we een jonge pointer tegen. Beide hondjes gedragen zich keurig dus na even snuffelen kunnen we weer door. We zien net 2 dippers vliegen dus dat is extra gaaf! Als we even afwachten, zien we ze echt en S. kan er eentje fotograferen die op een steen blijft zitten. Geweldig dat we er nu twee zien op deze route. Mijn dag kan niet meer stuk maar dat kon hij al niet omdat we zo fijn met z’n drietjes aan het lopen zijn met mooi weer.

klik voor groot

Vanaf nu gaat het snel. Dat hellinkje viel heel erg mee zo met de wind en we lopen nu alweer richting het stukje bos, steken de weg over en zijn dan bij het laatste weiland aangekomen naast het castle. Dat viel dus heel erg mee.

klik voor groot

Hoewel het gigantisch waait op dit weiland laten we toch de drone even op om te kijken of het zou lukken om een foto te maken van het castle. Het antwoord is dus nee. Ik kon de drone wel laten stijgen maar het lukte niet en toen hij bijna beneden was greep de wind de drone en viel hij uit de lucht. Gewoon op zijn pootjes maar echt teveel wind dus. Dan maar niet. Het grappige is dat Fleur inmiddels gewoon blijft wachten totdat we uitgerommeld zijn met dat ding. Ook poseren doet ze inmiddels goed hoewel ze nog wel redelijk om zich heen zit te kijken als ze braaf wacht. Maar wat een verschil met vroeger. Het is echt geweldig dat ze zo vooruit is gegaan.

klik voor groot

We zijn blij dat we bij de auto zijn aangekomen. Fleur krijgt wat lekkers te eten wat ze gewoon opeet. Daarna gaan we naar de pets at home voor de zakjes vriesdroog voer.

klik voor groot

Kijken maar of we morgen voorvertrek nog een klein rondje kunnen doen zodat Fleur alles kan doen en lekker moe wordt voor de lange reis. Ik heb uiteindelijk bijna de hele route van de ultra kunnen lopen en de Belford route naar de cave. Hartstikke leuk dus. Op naar de laatste dag hier.

strong>gegevens:

* 14 km
* 10 graden

maart 103 km – 2020 totaal 364 km