Gisteren heb ik niet gelopen maar gerust na de fietstocht van 5 en 6 juni. Dat was erg leuk maar ook best vermoeiend. Omdat de trip er nu ineens bijna op zit, besluiten we toch alsnog ergens een stukje te gaan lopen waar we nog niet geweest zijn deze keer. Omdat het prachtig weer is, besluiten we naar Gullane te gaan omdat daar ook een mooi strand is voor woefje zodat ze lekker wat kan badderen. Zo gezegd zo gedaan en we rijden met de auto en de fiets naar Gullane. Omdat het pad ook geschikt moet zijn voor de fiets, zal het nog even zoeken worden naar het beste pad maar we gaan voor een mooie route langs het water en een rondje naar Saltoun Castle waar we al eerder waren ook tijdens een fietstocht vorig jaar. Ik liep al eerder in Gullane en ontdekte daar allerlei paden of juist ontbrekende paden. Ik herinner me nog een strandtocht waar ik met moeite op handen en voeten ergens naar boven klauterde, of juist de andere kant op waar het strand toch ineens ophield. Maar mooi was het en daarom hadden we hoge verwachtingen van de run. Laat ik vast verklappen dat dit vooral met de benenwagen moet en niet met de fiets omdat het dan veel te saai is.

We starten vanaf de parking bij het strand. Woefje moet nog even wachten met badderen omdat ze anders meteen nat is en misschien stijf wordt. Eerst door de duinen dus en daar gaat het al snel mis. S. moet nog even iets uit de auto halen (zakdoekjes geloof ik) en daar verliezen we meteen al tijd. Daarna gaan we op pad en zoeken een geschikte route voor de fiets. Prachtig is het wel zo boven de zee!

klik voor groot

Jammer genoeg kunnen we met de fiets nergens komen en lopen we al snel weg bij de zee en richting de golfcourse. Dat was nou net niet de bedoeling. Geen mooie vergezichten meer en ook geen fijn pad voor woefje. Kunnen we nou wel over die verrekte golfcourse met de fiets of is dat helemaal niet de bedoeling? We zoeken meer dan we lopen en het is eigenlijk gewoon irritant. Woef vindt er ook niks aan en het is nog warm ook.

klik voor groot

We kijken op de kaart en dwalen over de golfcourse. Waar is nou het pad dan? Uiteindelijk vragen we maar iets aan golfers die ons vriendelijk te woord staan en ons niet wegsturen of onhebbelijk doen. Je mag over de golfcourse maar ze weten niet zeker of honden bij de volgende golfcourse ook zijn toegestaan. We kijken op de kaart en we besluiten maar iets anders te gaan lopen dan. Terug naar Gullane dan maar, daarna naar Saltoun castle en dan lekker naar de zee voor woefje. Dit wordt niks geloof ik. We lopen dus maar verder en geven woefje ergens in de schaduw wat te drinken. Dit was niet de bedoeling want voor haar is er geen bal aan op deze manier.

klik voor groot

Al snel hobbelen we naar beneden over de verharde (!) weg terug naar het centrum van het dorpje. Daar kijken we dan maar even bij de ruine van het castle.

klik voor groot

Daarna rijdt S. even door naar het restaurant waar we deze trip al enkele keren hebben gegeten.

klik voor groot

We moeten even zoeken naar het pad richting Saltoun maar uiteindelijk zitten we goed. Het is hartstikke warm en het is geen leuke run op deze manier. Maar het castle is wel leuk en daar lopen we dan maar even heen nu. Kan wafje ook weer even uitpuffen in de schaduw daar.

klik voor groot

Nadat we foto’s gemaakt hebben, kiezen we weer een verkeerd pad. Het begin is prima te doen richting de bosrand maar daarna is het even klunen om weer op het juiste pad te komen. Wat deed ik daar nou fout? Op de kaart staat echt een normaal pad aangegeven en met de fiets is dit niet handig. Ik merk dit soort dingen natuurlijk ook niet tijdens lopen omdat ik dan overal gewoon kan komen.

klik voor groot

Als we weer op het goed pad zitten, hobbelen we weer terug naar het centrum van Gullane en lopen weer langs het castle. Het blijft mooi maar wel open en warm. Ik heb er wel genoeg van eigenlijk want dit wordt toch niks meer qua run.

klik voor groot

In Gullane lopen we langs het kerkje en daarna gaan we riching het water en de duinen. Zullen we kijken of we ergens door de duinen nog een stukje kunnen lopen dan? Over het strand gaat niet met de fiets maar misschien zijn de duinen wat. S. gaat vast vooruit om uit de auto balletjes en werpstok te halen. Ik neem het grote pad richting het strand alvast met woefje. Als ik niet snap waar hij blijft, loop ik terug en zie hem ergens door het duinzand ploeteren met de fiets. Wat doet hij daar nou? Blijkbaar het pad gemist en ik dacht echt dat hij wel gezien had dat het normale pad naar het strand even verderop lag. Niet dus. Hij baalt.

Maar even later zijn we dan toch op het strand. Lekker even voor woefje dan maar spelen met een balletje en lekker badderen.

klik voor groot

Als woefje uitgespeeld is, lopen we terug naar de auto. Ik duw de fiets dan maar even over het zand. Als we boven komen, blijkt er een ijscowagen te staan met softijs. We nemen een peperduur ijsje maar het is wel lekker.

klik voor groot

Als we ons ijsje op hebben, besluiten we de fiets op de auto te zetten. Door de duinen wordt toch niks meer en inmiddels heb ik ook geen zin meer om te lopen eigenlijk. Ik trek mijn jasje aan om niet teveel af te koelen, zetten de fiets op de auto en gaan weer terug naar de duinen. Leuk voor woefje!

klik voor groot

Nadat we wat gespeeld hebben, kruipen we een duinpan op om uit de wind een beetje in de zon te gaan luieren. Wafje vindt dat allemaal prima natuurlijk en als we uitgeluierd zijn gaan we nog een keer naar de zee.

klik voor groot

Als we terug lopen, stelt S. voor om nog een ijsje te nemen. Nog zo/n duur ijsje? We doen het en al snel smikkelen we van ons softijsje. Goeie business daar dat is duidelijk. De run was geen succes maar het was wel mooi aan het begin en ook gezellig en woefje vond de zee helemaal leuk. Deze trip zijn we niet succesvol geweest met meefietsen dat is wel duidelijk. Vorige keer met de kar op de heuvels en nu weer bij het strand. Morgen de laatste korte run voordat we vertrekken. Gewoon makkelijk rond het huisje dan maar!

klik voor groot

gegevens:

* 12 km
* 14 graden

juni 55 km – 2018 totaal 1.042 km

hoka tracer – 143 km
hoka clayton – 229 km
hoka clifton 3 – 667 km
hoka bondi 4 – 692 km
hoka infinite – 338 km
hoka mafate speed – 516 km
hoka vanquish – 65 km (?)

Vandaag gaat S. mee met de fiets voor een rondje met woefje. We besluiten weer eens een stuk te gaan rijden en niet alleen maar in de buurt te blijven. Het weer is redelijk goed en we besluiten om nar Abbey St Bathans te gaan. Dat deden we 3 jaar geleden ook en dat was toen zeer geslaagd. Eigenlijk was dat een van de eerste keren dat S. met de fiets mee ging en wel op de geleende fiets van de zoon van Douglas. In die tijd namen we nog geen eigen fiets(en) mee. Wat is er veel veranderd sinds die tijd! Wat hetzelfde is gebleven is het lopen en woefje. Ongelooflijk dat zij nog steeds zo heerlijk mee kan gaan en er ook plezier in lijkt te hebben. Toch wordt ze ouder natuurlijk en daarom stelt S. voor om (heel lief) de doggyride mee te nemen voor de zekerheid omdat het toch best een afstand is die we willen gaan lopen. Achteraf zal blijken dat dat helemaal niet zo handig was allemaal maar dat weten we gelukkig nog niet wanneer we vertrekken.

Als we naar de startplaats rijden, zijn we verrast door het weer. Was het bij ons stralend weer, nu rijden we ineens in een dichte mist en wordt het nog steeds kouder ook! Ik hoop maar dat ik de juiste kleding aan heb want dit hadden we niet helemaal bedacht. Eigenlijk zien we helemaal niets meer als we eindelijk echt de klim gaan maken naar het dorpje. Ik rijd bijna stapvoets en dat is maar goed ook want onderweg komen we nog twee lammetjes tegen op de weg waarvan we er eentje nog het weiland weer in helpen. de tweede springt ineens voor de auto als we verder rijden maar die komt zelf weer het weiland in. Oppassen dus maar! Het gaat tot overmaat van ramp nog spetteren ook maar we doen maar net alsof we dat allemaal niet zien en rijden dapper door naar de start.

De parkeerplaats in het piepkleine gehuchtje is snel gevonden. S. herinnert zich er weinig van maar ik weet gelukkig nog waar het ongeveer is en al snel parkeren we de auto en maken de fiets en de doggyride klaar. Brrrr koud is het hier zeg! Gauw op pad dan maar en al snel lopen we over de weg even terug naar het kerkje en de afslag de heuvels in. Woefje gaat even in de doggyride voor het stukje over de weg en dat zal meteen de laatste keer zijn dat ze in de kar zit.

klik voor groot

Als we het pad in zijn gelopen, gaat woefje weer uit de kar en hobbelen we verder. Ik heb notabene nog mijn jackje aan want het is best fris. Ik zou dat snel uittrekken trouwens maar in het begin is het altijd even fris en als je dan iets in een tasje mee kunt nemen, dan trek je dat dus aan. Was ik alleen geweest, dan was ik gewoon meteen in mijn shirtje gaan lopen natuurlijk. Misschien wel beter ook ik weet het eigenlijk niet.

Het is nog steeds heel erg mistig. We zien eigenlijk geen bal. Rechts van ons staan schapen en lammetjes in de mist tegen de heuvel aan. Waar we precies zijn zien we ook niet vanwege de mist. S. fietst moedig tegen de heuvel op met de rottige stenen en moppert op de kar. Gelukkig had hij het zelf voogesteld (uit liefde voor ons ouder wordende wafje).

klik voor groot

Verderop verandert het pad ineens in een modderige bende. Vreemd want het is kurkdroog geweest dus dit was niet zo verwacht eigenlijk. Er staat water en er ligt modder. Niet prettig om doorheen te lopen en al helemaal niet om doorheen te fietsen en dan nog met de doggyride ook. Maar we doen maar net alsof het heel leuk is en gaan ervan uit dat het straks allemaal beter wordt. Als ik opbiecht dat we dit stukje straks weer terug moeten ook, betrekt het gezicht van S.

klik voor groot

Na een paar kilometer zijn we het modderige pad over en lopen we een stukje over de weg. Eigenlijk hadden we bedacht dat we ergens linksaf zouden gaan zodat we het stuk over de weg konden overslaan. Maar toen we bij die afslag stonden, bleek dat een pad steil omhoog te zijn langs een heuveltje. Ik herinnerde me ineens weer dat ik hier eerder had gestaan en het toen ook niet genomen heb. Jammer maar helaas en we moeten dus even over de weg jakkeren. Na 1.500 meter slaan we rechtsaf en moeten weer een stukje klimmen. Ik hoop dat het pad vanaf nu wat beter wordt en als het weer nou ook nog wat opknapt, zou helemaal leuk zijn. Ik loop inmiddels gewoon in mijn shirtje want koud is het niet meer.

klik voor groot

Maar al gauw begint de ellende. Het pad is weliswaar niet meer modderig maar ehm.. steil. Met lekkere stenen en dan een beetje klimmen. Zelfs woef moet ervan hijgen. Het is maar goed dat ze gewoon zelf kan lopen. Leuk idee om de kar mee te nemen maar het zou niet eens mogelijk zijn denk ik om woefje in de kar te vervoeren over dit terrein. S. baalt als een stekker en is meer aan het ploeteren dan aan het fietsen. Langzaam komen de herinneringen aan het pad weer terug. Even klimmen, dan nog een beetje meer klimmen totdat we uiteindelijk op een open vlakte uitkomen met koeien (waren dat nou enge koeien?) en daar genieten van een heel mooi uitzicht en weer naar beneden. Nou vooruit dan maar….. Eerst dus even klimmen.

klik voor groot

Het pad gaat al snel over in een weiland. Met schapen… nou ja, ergens staan schapen want we horen gemekker maar we zien geen biet door de mist. Ik lig in een deuk want hoewel ik rustig voort kan hobbelen over het pad, komt S. blijkbaar niet vooruit en duwt scheldend de fiets vooruit. Kijk! Schaapjes! probeer ik nog maar S. heeft er geen oog voor.

klik voor groot

Op het hoogste punt is natuurlijk geen bal te zien. Absoluut de slechtste dag om deze loop te doen want de vergezichten zijn hier prachtig en we zien nu niets en ploeteren alleen maar. We gaan door. Even over een pad en daarna een breed pad weer naar beneden als we het ons goed herinneren. Daar hebben we toen ook heerlijk in de zon geluierd langs het pad. Nu doemt een modderige bende op met een nauwelijks te herkennen pad. Ik kan hier zelfs bijna niet vooruit komen door de zuigende modder en de diepe groeven van wagens die hier iets gedaan hebben. Maar uiteindelijk komen we ook daar weer overheen natuurlijk hoewel het allemaal niet zo meevalt en het pad waar we toen zo gezellig hebben gezeten is ook nergens te bekennen. Er kan blijkbaar een hoop gebeuren in 3 jaar.

klik voor groot

Als we alle modder en slechte paden gehad hebben. gaan we weer een stukje klimmen. Er lijkt geen einde aan te komen….. Woefje stapt moedig doort, S. duwt moedig door en ik hobbel blij voort. Met de benenwagen kom je eigenlijk overal wel maar die fiets en de kar….. Jammer genoeg is de fiets inmiddels ook smerig en morgen willen we op pad met de fietsen en de doggyride. Niet de beste planning geloof ik…..

klik voor groot

Uiteindelijk gaat het allemaal weer een beetje beter als we naar beneden kunnen hobbelen. Nu nog een goed berijdbaar pad, straks een stukje weg en dan weer het stuk terug door de modder. Maar voor nu kunnen we weer even wat meer opschieten gelukkig en inmiddels is het weer ook wat opgeknapt.

klik voor groot

Als we op de weg lopen, rennen we een steile afdaling af. Dit hebben we dus allemaal geklommen door de heuvels over het offroad stuk verderop.

klik voor groot

Aan het einde van de weg komen we uit bij het bruggetje en daar gaan we nog even kijken. Het blijft een hele mooie plek daar. S. rijdt even verder met de fiets om wat foto’s van het riviertje te maken en als ik vind dat hij lang wegblijft en ook die kant op ga lopen, komt hij net over het bruggetje aanfietsen.

klik voor groot

Als we weer bij de ingang zijn van het modderige pad waar we zijn gestart, besluiten we even iets te eten achter het hekje. Woefje krijgt lekker te drinken en wij eten een boterhammetje. Van lekker langs het pad zitten en wat eten is niks gekomen met de mist en de modder overal. Jammer maar helaas en een boterham gaat er inmiddels toch wel in. Na de korte pauze gaan we weer verder. We weten nu wat ons te wachten staat dus gaan we er maar het beste van maken met de modder. Ik hoop dat het iets sneller gaat dan de heenweg!

En dat blijkt zo te zijn. We snappen eigenlijk helemaal niet wat nou het probleem was op de heenweg want we zijn er in no time doorheen en lopen daarna al snel weer langs de rivier.

klik voor groot

Raar hoe zoiets dan gaat eigenlijk. Maakten wij nou een probleem op de heenweg? Loopt het nu wat meer af zodat het minder zwaar is? Maar de modder was er nog wel gewoon en ook dat leek makkelijker te doen deze keer. Ik snap het niet maar het is wel prettig want nu lopen we al snel weer richting het gehuchtje waar de auto staat. We besluiten dat S. rechtsaf gaat bij de kerk en naar de rivier gaat bij de auto om de fiets wat schoner te maken en dat ik over het bruggetje ga met woefje en langs het riviertje het laatste stukje ga lopen in plaats van over de weg. Dat loopt beter dan gedacht en is minder modderig ook en al snel ben ik daarna ook bij de rivier waar S. al bezig is met de fiets en de doggyride.

klik voor groot

Nog even wafje laten drinken en pootjes schoonmaken dan maar

klik voor groot

Na 19 km staan we weer bij de auto. Beetje rare run die natuurlijk heel lang duurde vanwege het lastige terrein. Gelukkig had woefje er geen enkele moeite mee want liep ze aanvankelijk een beetje achter ons aan te sukkelen, het tweede deel liep ze gewoon voor ons uit en was ze helemaal vrolijk en blij. Die hoeft de kar nog niet mee hoor! Morgen mag ze wel lekker in de kar als we gaan fietsen.

klik voor groot

gegevens:

* 19 km
* 12 graden

juni 43 km – 2018 totaal 1.030 km

hoka tracer – 143 km
hoka clayton – 229 km
hoka clifton 3 – 667 km
hoka bondi 4 – 692 km
hoka infinite – 338 km
hoka mafate speed – 504 km
hoka vanquish – 65 km (?)

Vandaag zie ik al vanuit mijn bed dat het heel zonnig is. Ik spring er dus uit en om 7.15 zit ik al met wafje in de auto voor een run. Te warm is echt niks voor haar dus gauw op pad en zien waar we kunnen komen samen. Ik kies voor vandaag weer voor het east link family park maar dan wel bij de parkeerplaats van het park zodat ik niet eerst de 1.500 mtr erheen hoef te hobbelen door de duinen. Ik wil vandaag namelijk eigenlijk naar het ford richting east linton lopen waar ze kan badderen en waar we weer via een andere lus terug kunnen keren. Ik zocht dat gisteren even op en dat lijkt een prima rondje. Ik wachtte nog even af of S. al wakker is en misschien mee wil maar uiteindelijk ga ik dus toch alleen. Eigenlijk is dit ‘ons’ rondje. Hij fietste altijd mee op dit rondje maar vandaag dus even met wafje op stap. Het is inderdaad warm. Ik heb mijn korte rokje weer aan omdat mijn benen nu wel weer goed voelen en de lange tight ook veel te warm is. Ik ben benieuwd of het pad langs het water nu ook weer gewoon beloopbaar is voor me. Net zoals het pad bij de vuurtoren gisteren ook weer prima te doen was. We hobbelen eerst door het bos en daarna langs het water. Dat gaat nu allemaal prima en we schieten ook goed op. Aan het einde van het pad slaan we dus nu niet linksaf maar rechtsaf en lopen over een breed pad weer verder. Het is echt zonnig inmiddels maar woefje doet het goed. Water wilde ze trouwens niet.

klik voor groot

Ik vind het wel weer leuk om hier te lopen en de kilometers gaan ook snel. We hobbelen over het pad en slaan rechtsaf langs een weiland parallel aan de weg. Daarna onder een bruggetje door langs het water. Dit is altijd een heel mooi pad met mooie bloemen links en rechts. We hebben hier wel eens een dipper gezien maar het is nu stil. Heerlijk lopen!

klik voor groot

Verderop kom ik iemand tegen met 3 honden die volop aan het telefoneren is en geen aandacht heeft voor de honden. Ze zijn lastig voor woefje maar gelukkig zijn we sneller dan de dikkerds en hebben we er geen last meer van. Op naar het water nu zodat ze lekker even kan afkoelen. Omdat ik niet weet hoe sterk de stroming is, doe ik haar eerst even aan de riem. Ze loopt meteen het water in! Ik maak haar daarna los en dan gaat ze op haar gemakje even voor zeehond spelen. Ik kijk rustig om me heen en geniet van het plekje. Er is gelukkig niemand.

klik voor groot

Als ze klaar is, gaan we weer terug met een lusje. Even een verhard stukje en daarna weer over het brede pad richting het family park. Het gaat allemaal heel voorspoedig vandaag. Een stuk beter dan een paar dagen geleden. Ik kom nog een mevrouw tegen die per ongeluk langs allerlei struiken heeft gelopen en nu onder de uitslag zit. Ik herken dat wel. We praten eventjes en daarna hobbelen we weer verder. Zij is echt heel traag en komt nauwelijks vooruit. Ik hoop maar dat ze verder wel de weg weet.

Waf en ik hobbelen weer langs het water en lopen langs de akker terug naar het bos. Ik neem nu een andere route zodat ik niet meer over het zandpad hoef en kom via het bospad pas helemaal aan het einde bij de brug van het family park er weer uit. Ik ben nu vlakbij de auto. Na 11 km klok ik af. Prima rondje deze keer en woefje is ook happy. Vanmiddag een stukje fietsen. Dan kom ik ook weer bij het Ford!

klik voor groot

gegevens:

* 11 km
* 17 graden

juni 24 km – 2018 totaal 1.012 km

hoka tracer – 143 km
hoka clayton – 229 km
hoka clifton 3 – 667 km
hoka bondi 4 – 692 km
hoka infinite – 338 km
hoka mafate speed – 486 km
hoka vanquish – 65 km (?)

Gisteren heb ik niet gelopen. Een rustdagje voor woef kan geen kwaad en ook voor mij is het wel goed. Inmiddels smeer ik met Voltaren op mijn benen en dat lijkt wel wat te doen. Het is toch te gek dat ik 5 dagen last heb van die run. Maar gelukkig voelt het nu echt beter en kan ik ook weer de trap af en in de auto stappen en dat soort normale dingen. Omdat ik niet weer 13.5 km wil lopen, parkeer ik de auto vandaag een halte verder op het echte parkeerterrein bij het lighthouse. Dat moet zeker een kilometer schelen en 12 km lijkt me ook voldoende voor woefje. Het is best warm vandaag en heel ander weer dan de afgelopen dagen want het is niet meer zo mistig en al vrij helder. Onderstaand de vuurtoren. Een heel verschil met de vorige keer.

klik voor groot

We hobbelen rustig langs de vuurtoren en langs het water. Deze keer heb ik totaal geen last van de stenen op het pad. Vreemd is dat eigenlijk dat het nu helemaal niet vervelend voelt allemaal en prima beloopbaar is terwijl het pad natuurlijk hetzelfde is als de vorige keer. Maar het is blijkbaar zo dat wanneer dingen pijn doen en de keten verbroken is van het normale gangwerk, dit soort dingen dus niet prettig meer zijn omdat er niets opgevangen of gecompenseerd kan worden. Heel snel zijn we dus deze keer weer bij het weiland richting het powerstation en over de weg erlangs. Alles gaat prima. Wafje kreeg op 4 km al water en ik vulde de softflask zelfs al bij op de toiletten bij de lime kilns. Het is ook zoveel warmer dan voorgaande dagen dat ik het we begrijp. Op het pad langs het powerstation twijfel ik even of het niet te ver wordt voor woefje maar ik kan nu beter doorlopen zodat ze straks lekker het water in kan in de zee verderop.

Zo gezegd zo gedaan en deze keer lopen we dus zonder problemen het stuk van de vuurtoren naar het strand aan de andere kant van het powerstation. Het water is erg ver weg dus we moeten wel even over het strand naar het water hobbelen maar dat vindt madam geen probleem en ik ook niet trouwens. Even lekker badderen en rommelen in het water!

klik voor groot

Als ze klaar is met badderen gaan we weer terug. Over het strand, door de duinen en weer langs het powerstation. Ik kom nog iemand tegen met twee hondjes en moet woefje even aanlijnen omdat de hondjes bang zijn. Ook prima en al snel zijn we weer op pad. Ik maak nog een kiekje op het pad naar de lime kilns die in de verte al te zien zijn. Als je heel goed kijkt is het lighthouse ook te zien en…. die vreselijke cementfabriek die vandaag weer een witte rookpluim uitstoot.

klik voor groot

Gelukkig kan ik vandaag wel het stukje naar beneden lekker doorhobbelen. De vorige keer wandelde ik hier als een oud vrouwtje met stijve benen naar beneden vanwege de spierpijn. Gelukkig zit er vooruitgang in. Al snel zijn we beneden en gaan we even kijken bij de lime kilns.

klik voor groot

We hobbelen verder en gaan weer via het grasland met de heerlijk ruikende gaspeldoorn verder terug richting de auto. Ik vind het geel prachtig en de geuren zijn heerlijk. Jammer dat je dat niet vast kunt leggen. Vandaag heb ik gelukkig wel uitzicht op de vuurtoren dus weet ik waar ik ongeveer ben. Vorige keer zag ik niets door de laaghangende mist.

klik voor groot

Na 13 km staan we weer bij de auto. Toch langer dan gedacht maar misschien was het stukje over het strand om naar het water te komen ook langer. Wafje deed het prima maar laat zich wel in de auto tillen. Ze wil niet springen en dat hoeft ook niet. Op naar huis. Vanmiddag fietsen we nog even naar het garden centre voor een lunch en een beeld voor de tuin.

klik voor groot

gegevens:

* 13 km
* 15 graden

juni 13 km – 2018 totaal 1.001 km

hoka tracer – 143 km
hoka clayton – 229 km
hoka clifton 3 – 667 km
hoka bondi 4 – 692 km
hoka infinite – 338 km
hoka mafate speed – 475 km
hoka vanquish – 65 km (?)