Vandaag vertrekken we voor ons fietstripje. Vorige week zijn we niet weg gegaan omdat S. enorm aan het hoesten was en het dus niet verstandig was om te gaan fietsen en om te gaan inspannen. We zijn wel twee keer naar Dunbar gefietst om boodschappen te doen en eenmaal naar de tearoom in East Linton. Dat was al inspannend genoeg op dat moment. Maar nu het beter gaat, vertrekken we voor ons rondje. De eerste route die ik had gemaakt was vanaf de Cove naar Berwick upon Tweed (vlakbij in ieder geval) en terug door het binnenland. Daarna had ik een mooie route gemaakt die rond Loch Leven zou gaan met vertrek vanaf Rosyth. Maar nu maakten we een hele andere route waarvan we dachten dat het wel makkelijk zou zijn. Vanaf Berwick upon Tweed terug richting Bamburgh met overnachting in Budle Bay.
Niet echt origineel want we sliepen daar al op de Coast and Castle route in 2016, onze tweede tocht ooit. Maar dat was erg goed bevallen en we zouden dan makkelijk kunnen lunchen bij Barn at Beal, Holy Island kunnen bezoeken en in de avond lekker eten in Bamburgh waar we welkom zouden zijn met de hond. Ook niet onbelangrijk! Zo was de rit dus al snel geregeld en de tentplek ook geregeld. We betaalden dit jaar 13 pond voor 2 tenten en een hond. Niet veel geld dus!
We hadden bijna alles al ingepakt gisteren en vandaag rijden we om 9 uur al weg vanaf de cottage. Rond 9.30 komen we aan bij het station waar we kunnen parkeren. Daarna starten we met het klaarmaken van de fietsen. De zwarte achtertassen bij S. op de Koga omdat de Rackpack daar het makkelijkste op vastgemaakt kan worden, de zwarte voortasjes ook bij S. op de Koga en bij mij alleen de twee rode achtertassen, een rode stuurtas en natuurlijk de doggyride. Vorige week stonden we klaar voor een fietsritje op maandag richting East Linton toen we ontdekten dat de moer die de doggyride aan de fiets bevestigt niet mee was gekomen. Beetje jammer want we konden dus toen niet op pad. Gelukkig stonden we niet in Rosyth gepakt en gezakt voor een meerdaagse tocht!
Klik voor groot
Het klaarmaken van de fietsen gaat eigenlijk heel snel. Ik zet op beide fietsen alle losse spullen zoals bidons, fles, snelheidsmeters en navigatie en pompen. S. maakt eerste de doggyride klaar en bevestigt deze aan de Santos. Inmiddels hebben we een lange bout en moer gekocht die nu de doggyride aan de fiets bevestigt. Dat werkt prima en is misschien nog wel handiger dan de klem die je met een beetje beleid dicht moet doen. Deze kan je snel dichtdraaien ook als de tassen erop zitten. Als dit allemaal gedaan is, gaan de tassen op de fietsen en kunnen we gaan rijden. Om 9.45 zitten we op onze fiets en rijden we weg vanaf het station. De Teasi doet het deze keer prima en pakt meteen de route goed op en wijst de weg. We gaan nu eerst richting de drie mooie bruggen die Berwick inkomen. Eerst een heel kort stukje door het centrum en daarna via Bridge Road naar de bruggen.
Klik voor groot
We hebben nu pas 1.500 meter gefietst en het is 10.15 uur. Je bent dus vanaf het station echt zo de stad alweer uit en over de bruggen! We slaan linksaf en weten dat we straks offroad gaan fietsen. Ik ben benieuwd of we dat nu net zo erg vinden als in 2016 toen we dit voor het eerst meemaakten. Het was toen onze tweede fietstrip met bepakking ooit en we waren verrast door de fietspaden hier. We zullen het zien. Voorlopig moeten we nog een klein stukje. We maken nog een foto van de bruggen even verderop en tot onze verrassing zien we een zeehond zwemmen! Ik trek meteen mijn roze Lafuma jackje uit en vervang dat voor mijn sleeves en mijn Castelli gilet. Dat gilet is echt een gouden greep geweest om aan te schaffen. Eigenlijk altijd goed. Het Lafuma jack laat de wind gewoon door de mouwen komen en is daardoor dus minder aangenaam dan sleeves gecombineerd met de Castelli. Duur maar goed. Het is vreemd weer. Op de foto’s ziet het er somber uit maar het is heel aangenaam om te fietsen. Misschien breekt de zon nog wel door later op de dag! Dan zien de foto’s er meteen ook mooier uit (ik kan alvast verklappen dat dat ook gebeurde).
Klik voor groot
Om 10.30 rijden we dan echt de stad uit en fietsen het off road stukje op richting Spittal. Ik ben benieuwd! Woefje gaat al vrij snel even uit de kar omdat het pad steil omhoog loopt en er overal van die rollende stenen liggen. Zij vindt dat helemaal niet erg en wij maken kiekjes van de zee onder ons. Het uitzicht hier is prachtig. Vorige keer reden we de andere richting op en kwamen we uit Spittal.
Klik voor groot
Grappig genoeg voelt het helemaal niet alsof we een route rijden die we al eens gedaan hebben. Het is helemaal anders en zeker omdat we in tegenovergestelde richting rijden denk ik. Het pad is eigenlijk helemaal niet zo slecht. Vorig jaar hebben we hier een heel stuk gelopen meen ik me te herinneren maar nu kunnen we gewoon fietsen. Woefje hobbelt rustig met ons mee want omdat het pad heel smal is, is het net makkelijker als ze uit de kar is. We fietsen dus gewoon heel langzaam verder over dit graspad.
Klik voor groot
Verderop is weer een onroad stukje en woef gaat daar weer in de kar. Links van ons buldert de zee. Het is op zich prima fietsweer maar een zonnetje had het voor de foto’s net ietsje vriendelijke gemaakt natuurlijk. Maar voor ons is het prima. We hebben vandaag NO wind en dus deels in de rug. Dat maakt het allemaal heel makkelijk fietsen en we vragen ons serieus af wat hier nu de vorige keer zo lastig was. Komt dat moeilijke stuk dan nog? We hebben vaag een idee dat het eigenlijk vanaf Holy Island allemaal heel lastig was en daar fietsen we nu ook heen. Komt het nog? We gaan het wel zien. Voorlopig gaat alles prima. Er staan weer auto’s en campers langs de weg. In sommige auto’s zitten mensen een krant te lezen en deels naar het water te kijken. Ik vind dat nog steeds opvallend want je ziet dat op meer plekken, onder meer bij Bamburgh waar we veel zijn geweest. Mensen zitten dan gewoon in de auto te lezen en te genieten van de omgeving blijkbaar. Zo op de fiets is het veel leuker lijkt me. Wij hebben de geuren en de geluiden er ook bij en verplaatsen ons langzaam in (en door) het landschap. Een hele andere beleving natuurlijk. Inmiddels is het 11 uur en rijden we langs Cocklawburn Beach. Dit is allemaal verhard en goed te berijden.
Klik voor groot
Net na 11 uur rijden we weer een offroad stukje op. Gewoon een breed pad maar wel met hekken waarvoor we even moeten afstappen. We rijden richting Cheswick. Ook hier geen verveling omdat we er al eens eerder reden. Het is gewoon erg mooi en er is van alles te zien. Links nog steeds de zee, duinen en nu verderop mooie koeien in het veld. Verder is het heel rustig. Het voordeel van een fietsroute kiezen is toch het verkeersluwe karakter. Je kunt zeker zelf rustige weggetjes uitzoeken maar dit is wel erg fijn rijden zo. Dat de paden dan soms wat vreemd of zelfs helemaal off road zijn nemen we voor lief.
Klik voor groot
Om 11.15 rijden we even tijdelijk de duinen weer uit richting Cheswick. Weer een hekje en daarna een gewone weg. We hebben ruim 8 km gefietst. Dat is natuurlijk nog maar weinig maar we hebben geen haast en kijken rustig om ons heen. Inmiddels wordt het wel tijd om woef te eten te geven dus we kijken een beetje om ons heen waar dat zou kunnen. Jammer genoeg zijn we nou net het offroad stukje uit. Verderop wordt het vast rustiger. We rijden even om Cheswick heen en keren daarna weer terug richting de duinen en ook richting de golfbaan van Cheswick. Ik kan me dat niet meer herinneren van de vorige keer maar S. wel. Om 11.30 gaan we weer een stop maken om woefje eten te geven. Zij wil wel wat hebben en ik hou me even bezig met de paardjes van de boerderij. Die lusten het lekkere lange zachte gras buiten het hek wel!
Klik voor groot
We maken nog even een foto van ons samen met de afstandsbediening. Ik heb alleen mijn RX100 bij me, omdat de kleine Sony echt niets meer doet. Dat is erg vervelend want ik wil ook foto’s maken van S. en de RX100 is vrij groot en krijg ik lastig in en uit mijn fietsshirt. Maar ik doe mijn best om ook foto’s van S. te maken natuurlijk. Na het fotomomentje gaan we weer op pad. Inmiddels is het 11.45 dus het valt allemaal reuze mee qua tijd. We hebben zeker geen haast want de route is niet moeilijk vandaag en ook niet lang. Ook hebben we tijd genoeg om veilig de causeway over te steken straks op weg naar Holy Island. Als het goed is, gaan we een hapje eten bij Barn at Beal. Maar we moeten nog even! Lunch is pas halverwege op 30 km dus we zijn nog niet halfweg qua afstand!
Klik voor groot
Inmiddels is het bijna 12 uur als we bij de observatietoren uit de 2e wereld oorlog aankomen vlakbij Gosford Links. We hebben daar de vorige keer ook even gestaan. Toen waaiden we zowat weg! Nu is het heel rustig. Ik ga gauw even een plasje doen omdat er niemand is. Maar S. die bij het hek op de uitkijk staat, zegt dat er in de verte een fietser aankomt vanuit tegengestelde richting. Ik schiet dus op en even later houden we het hek al open voor de bewuste fietser. Hij stopt en we maken een praatje. Hij is 5 maanden aan het fietsen en zat eerst op een andere route maar miste een afslag en zit dus nu op de 1 richting Berwick waar wij vandaan komen. Ik bekijk zijn uitrusting en hij vraagt iets over onze plannen en de hond. Als we even gesproken hebben, komen er ineens 4 ouderen op een fiets aanrijden. Die willen ook door het hek en ook daarvoor houden we het hek even open. Grappig zo kom je niemand tegen en dan ineens enkele fietsers op dit stuk. Groot is onze verbazing dan ook als we een echtpaar even later door het hek laten met een kinderkar met een tweeling erin. Volledig bepakt rijden ze het offroad stuk op en vragen aan ons hoe lang dat zal zijn. Niet zo lang maar wel vervelend maar dat zeg ik er maar niet bij. Het wordt voor ons ook weer tijd om verder te gaan en wij rijden vlak achter het stel met de kinderkar. Het is een Thule zie ik maar ze rijden een stuk langzamer dan wij ondanks onze kar. Als het verderop wat breder wordt, halen we in.
Klik voor groot
Even verderop halen we ook de vier andere fietsers in die net even stil staan om rond te kijken. We rijden nu naar het sluisje bij Longbridge End en rijden daarna naar Beal point. Ik weet niet zeker of we nou wel of niet met de kar over dat smalle bruggetje konden. Dat wordt nog leuk want inmiddels rijden we in een soort groep van 8 mensen. Het groepje van 4 dat ons straks weer achterop komt, het stel met de kinderkar en wij. Dat wordt dringen op het bruggetje denk ik. Even later komt het bruggetje al in zicht. Wij zijn de eerste. Jammer genoeg is er dus geen tijd meer voor een foto omdat uiteindelijk iedereen hier even op elkaar moet wachten. S. helpt me met de kar die wel aan de fiets kan blijven maar even geleid moet worden door de hekjes en het smalle bruggetje. Ik ben benieuwd of de bredere Thule kinderkar hier overheen kan eigenlijk.
Klik voor groot
Als we het bruggetje over zijn, hebben we eigenlijk geen last meer van de anderen. Het stel met de kinderkar is nog nergens te zien en de ouderen rijden een stuk langzamer. We zijn weer alleen voor het laatste offroad stuk denk ik. Wanneer komt dat lastige deel nou eigenlijk? Is dit nou het bruggetje vlak na Holy Island (of deze keer dus voor Holy Island)? Ik snap er niks van. We hebben pas 16 km op de teller en we zouden gaan lunchen bij Barn at Beal op 30 km.
Klik voor groot
Dan zijn we ineens al bijna bij de causeway. Kennelijk helemaal geen lastig offroad stuk. We zijn er gewoon al. Natuurlijk zijn we er al. Heen en wer naar Holy Island over de causeway is ook nog bijna 16 kilometer en dat maakt dus 30 km en halverwege de route. Vandaar! Dat viel dus allemaal reuze mee. We besluiten eerst naar Holy Island te gaan. Het is bijna 12.30 en een prima tijd om dat eerst te doen nu.
Klik voor groot
Het water is al vrij ver weg en zal ook nog verder weg trekken omdat het tot laat veilig is om over te steken. We hebben daar dus wel geluk mee gehad! Rustig fietsen we over de causeway. Dat is altijd weer koud. Gelukkig deze keer niet met die gigantisch harde wind zoals de vorige keer. We hebben nu zijwind en dat voel je wel maar het is niet lastig. Wel vrij koud.
Klik voor groot
Als we bij de duinen zijn, zien we leuke roze bloemetjes. Verder weinig vogels omdat het water al zo ver weg getrokken is. We zien nog wel jonge Eider eendjes (zie foto boven). Al gauw fietsen we het eiland alweer op. Het lijkt hartstikke druk en dat is het ook. We zijn totaal verbijsterd door alle mensen en auto’s. Het hele parkeerterrein staat al vol en als we verder rijden is het een drukte van belang op de stoepen met mensen die naar het eiland lopen. Op het parkeerterrein bij de toiletten staan veel bussen. Twee jaar geleden was dat dus echt niet zo. Wat een ellende hier. Je kunt er nauwelijks doorheen fietsen en ik weet ook niet eens of dat eigenlijk wel mag. Lindisfarne Castle is tot mijn verrassing nog steeds ingepakt vanwege renovatie. Ook leuk als je speciaal hiernaartoe komt voor dat castle! Wij hebben dat natuurlijk al eerder gezien en gaan er deze keer dus niet heen. Gewoon een kiekje vanuit de verte dan maar. Het krioelt er van de mensen.
Klik voor groot
Als we op het eiland zijn fietsen we meteen door naar de Priory. Vorige keer keken we daar ook even rond. Dit jaar is het veel drukker en het is echt eigenlijk niet eens leuk op deze manier. We lopen een hekje door en komen op een pad richting de zee waar we niet eerder waren. Ik ook niet tijdens een van mijn runs hier. Je komt bij een monument en kunt naar de uitkijktoren lopen. Dat doen we niet, we lopen even naar de zee met wafje, kijken rond en maken wat foto’s die anders zijn dan die van de vorige keer.
Klik voor groot
Na het strandwandelingetje lopen we terug naar de fietsen en rijden nog even naar Long Nanny om woefje uit te laten. Daar komt geen hond want dat moet je echt weten. De meeste mensen gaan alleen maar naar de Priory en naar het Castle en verder niets. Wij maken nog een kiekje van het castle uit de verte en wandelen even met woef. We maken ook nog een selfie van ons en maken daarbij de fout om dezelfde locatie te gebruiken voor een foto als we rijden. Niet handig maar ik plaats ze toch want het is leuk om te zien.
Klik voor groot
Daarna stappen we op om verder te gaan met onze route. Het is inmiddels al 13.30 uur dus echt wel tijd om te gaan. Als we langs de parkeerplaats rijden zien we alle bussen staan. Wat een hoeveelheid mensen! We gaan nu terug over de Causeway en daarna wat lunchen bij Barn at Beal. Inmiddels het is heel mooi weer geworden en twijfelen we even. Gaan we wel naar Barn at Beal of gaan we toch ergens hier op het eiland wat eten? Als we bijna het dorp uit zijn, zien we een grote tuin bij het hotel op het eiland waar mensen buiten zitten. We kunnen daar de fiets goed kwijt en woefje kan op het gras liggen. Zou dat iets zijn dan? We besluiten het erop te wagen en fietsen het gras op en parkeren de fietsen. Daarna kiezen we een plekje aan een van de bankjes.
Klik voor groot
Het hotel heeft een eigenaardige manier van lunch serveren zo ontdekken we. Je bestelt binnen wat je wilt en dan wordt er door een open raam een naam geroepen en daar kan je het dan ophalen. Nou ja, het is mooi weer zullen we maar zeggen. De thee is snel klaar en loeisterk. Jakkes. Ik gooi er flink wat water bij en uiteindelijk zelfs ook melk. Daarna begint het grote wachten…. En het lange wachten. Ik geloof dat we wel een uur hebben gezeten uiteindelijk maar onze bestelling werd alsnog afgeroepen. Ik had een heerlijke warme bol met brie, spek en cranberries. S. had sandwich met worstjes en dat was ook lekker. Eind goed al goed, we hadden lekker gegeten en konden er dus weer even tegen. Om 14.30 rijden we dan eindelijk op de causeway! Gelukkig geen wind tegen of wind mee en het fietsen gaat prima. Het water is nog steeds heel ver weg en er zijn helemaal geen vogels meer.
Klik voor groot
Het stukje na de causeway richting Barn at Beal valt niet eens mee. Het fietspad naast de weg is afgeschermd van de drukke weg en dat is prettig. Maar het zijn kleine steentjes. We gaan eerst wafje even uit de kar halen voor een plasje en ook S. moet even plassen. Bovendien is het wel makkelijk als woefje even wandelt als wij rustig naar boven fietsen want het is ook nog eens vals plat en heel vals vlak voor Barn at Beal. Tot overmaat van ramp staat er net na de klim ook ineens een hek in de bocht.
Klik voor groot
Bij Barn at Beal is ook een campsite. Lijkt best een aardige plek maar je hoort wel de auto’s van de weg.
Klik voor groot
We weten dat nu een lastig stuk zal komen richting Belford. Dat is op zich een hele mooie weg maar het zal behoorlijk veel klimmen zijn. Eigenlijk het enige klim stuk van deze dag. Maar we gaan het zien. Misschien valt het allemaal wel reuze mee. Aan de overkant van de snelweg A1 die we straks gaan oversteken, begint het feest al. We fietsen dan naar boven en zullen straks wel geweldig mooi uitzicht hebben over het landschap richting Holy Island. Eerst nog even het laatste stukje richting de A1. Ik stop even om mijn broek uit te trekken. Dat is vast straks veel te warm met het klimmen en de lekkere zon. Daarna steken we over en gaan beginnen aan de klim.
Klik voor groot
We fietsen van West Mains naar Fenwick. Tot mijn verrassing lukt de eerste klim goed. Het is allemaal te doen en langzaam kom ik boven. Op zich maar een klim van 5 mtr naar 22 mtr in 1.000 mtr rijden. We slaan rechtsaf en gaan langzaam richting Fenwick. Daar slaan we rechtsaf en dan komt er een akelige klim. Inmiddels zitten we op 43 mtr hoogte en we moeten nu even naar 76 mtr maar dan wel in maar 700 meter rijden. Dat lijkt allemaal niets maar het is aan het einde echt heel steil en de kar trekt me tot stilstand bijna. Achter me hoor ik ineens dat S. gaat afstappen. Ook best, dan wandelen we het allerlaatste stukje even. We waren er bijna! Bij het bankje smeren we ons nog eens in. Gelukkig deden we dat ook al op Holy Island. De zon is er nu echt helemaal bij en het is ook nog warm geworden.
Klik voor groot
We stappen weer op en fietsen verder. Het is nu bijna 15.45 maar we schieten best aardig op. Er zit 37 km op de teller en eigenlijk verwacht ik dat we met ruim een uur wel bij de campsite zullen zijn. Dan gaan we eerst de tenten opzetten en de spullen klaarmaken en daarna fietsen we naar Bamburgh om een hapje te eten. De terugweg zullen we dan via Spindlestone doen om dat stukje van de route ook te doen. Vorige keer hebben we dat niet meer gedaan op de late avond. We rijden even langs Fenwick Woods. Op deze weg was de vorige trip een wegopbreking waar we eigenlijk niet overheen mochten/konden. De werkmensen hebben uiteindelijk al onze spullen over een loopplank getild zodat we verder konden. Dat was maar goed ook want anders hadden we terug gemoeten en over de A1 moeten fietsen. Nu kunnen we lekker doorfietsen en het valt me op dat de weg aardig naar beneden loopt. Ik kan me niet eens herinneren dat we de vorige keer hier omhoog moesten fietsen!
Klik voor groot
De route is echt prachtig. We zien het castle in de verte in de steigers staan op het eiland. We rijden nu langs Detchant en hier herkennen we de weg natuurlijk wel. Verderop zaten we de vorige keer op een bankje en gaven we woefje te eten. De weg klimt nog steeds een beetje maar het fietsen gaat prima. Het is nu 16.15 dus we schieten aardig op met 42 km op de teller.
Klik voor groot
Dan rijden we langs een vreemde toren en weten al dat even later het bankje zal staan waar we de vorige keer een selfie maakten vanaf de andere kant van de weg. Dat gaan we dit jaar ook doen voor de grap.
Klik voor groot
Links anno 2018 en rechts anno 2016. Nog met de Fuji, de oude doggyride en….. zonder fietskleding en helm. Inmiddels is er dus heel wat veranderd want we rijden nu altijd met helm en we dragen goede fietskleding. Ook rijd ik nu op de Santos Travel Lite en is de doggyride vervangen voor een Novel. Quite a bit of change!
Als we even hebben zitten klooien met de foto’s gaan we weer verder. We moeten nog even een stukje klimmen tot 88 meter en daarna zullen we vlak bij Belford afslaan naar de zee en richting Waren Mill. De vorige keer konden we dat in tegengestelde richting niet fietsen en duwden we de hele bups de 10% stijging op. Even later rijden we Belford al in en vanaf daar kennen we de route wel. Richting de A1, oversteken, de spoorbaan oversteken en dan richting Waren Mill over een redelijk rustige weg en dan zijn we bijna bij de campsite. Vlak na de A1 piept mijn horloge. Deze keer rijden we met de oude 610 en die accu gaat niet lang mee. Daar hield ik al rekening mee maar jammer genoeg gaat het horloge meteen uit na het piepje. We stoppen even en ik prop het horloge aan de powerbank in de stuurtas. Ik hoop dat de route gewoon opgenomen wordt tijdens het opladen. Ik mis al een stukje route omdat elke keer bij het duwen het horloge denkt dat we stilstaan en op autopauze slaat. Maar goed, iets is beter dan niets dus wie weet werkt het zo. Ik mis mijn 910 wel maar ik hoop dat mijn tweedehands horloge er snel is.
Klik voor groot
Het laatste stukje gaat voorspoedig. Om 16.51 rijden we de campsite al op. Daar is de receptie natuurlijk nog open en we melden ons. We kunnen gewoon een plekje uitzoeken waar we willen gaan staan en daarom kiezen we precies hetzelfde plekje als de vorige keer. Bij een hek waar we de fietsen kwijt kunnen en naast het watertje. We beginnen meteen met het opzetten van de tenten en dat gaat heel makkelijk natuurlijk. Eerst de Parula en daarna de kleine tent. Daarna bedjes opblazen, slaapzakken eruit en alle spulletjes een beetje verspreiden over de tenten.
Klik voor groot
Het is veel drukker met lelijke caravans die ook nog eens bovenop elkaar staan dan vorig jaar. Tenminste, dat denken we. Wat een vreselijk park voor een caravan zo. Spindlestone is nog net boven de caravans uit te zien in de verte. Dat is wel een mooi plaatje maar helaas gaan we daar straks dus niet langs fietsen omdat de weg is afgesloten die we moeten hebben eigenlijk. Het was de bedoeling om naar Bamburgh via Spindlestone te fietsen straks en dan via Glororum weer terug naar Bamburgh. Maar de weg hier bij de campsite naar boven is afgesloten. We kunnen dus straks alleen een heen en weertje langs het water fietsen en dat is jammer. Ook voor morgen moeten we even naar de route kijken omdat we morgen ook eigenlijk eerst die weg moeten hebben en dan rechtsaf slaan terug naar Belford. Morgen maar even kijken.
Klik voor groot
Inmiddels hebben we ons omgekleed. Ik heb me even snel in de tent verkleed en trek mijn gewone broek weer aan, een lekkere trui en mijn Patagonia jas en mijn gewone schoenen. Daarmee gaan we woefje even uitlaten en dat gaat makkelijk vandaag omdat de weg is afgesloten. Maar ze is niks tekort gekomen vandaag qua beweging dus houden we het kort. Daarna stappen we weer op de fiets en doen woefje in de doggyride met haar jasje aan. Nu lekker eten in Bamburgh! Het is 18.39 als we onderweg gaan. Iets later dan gepland maar alles staat klaar als we terug komen. Achterin de doggyride zit een extra lichtje voor het geval het straks al donker is. Door de hoge doggyride is mijn achterlicht namelijk niet te zien.
Klik voor groot
En dan begint het…. Het is ontzettend zwaar dat laatste stukje. Ik zweet me te pletter in die stomme jas met trui eronder. Ik begin te mopperen. Waarom heb ik nou een trui aangehouden met die stomme jas? Waarom heb ik mijn gewone schoenen aan? En waarom geen broek met zeem onder mijn buiten broek? Niks is er dus goed. Maar het is ook werkelijk niet te harden in die jas. Ik smelt, en mopper. En mopper verder terwijl ik mijn fietsje en doggyride naar boven trap. Hijg hijg.
Klik voor groot
Uiteindelijk rijden we Bamburgh in. Even een foto van het kerkje en verderop in het dorp van het castle.
Klik voor groot
Gelukkig krijgen we nog net een mooi plekje in de bar van het Victoria hotel waar woef ook welkom is. Reserveren kan daar niet en we zijn echt net op tijd. Eind goed al goed. We zitten! Ik neem lamsvlees en S. neemt een burger. Daar hebben we wel zin in. We drinken allebei ook een groot glas koude cola. Dat drinken we dus echt alleen maar als we aan het fietsen zijn!
Klik voor groot
Om 20.45 zijn we klaar met eten en gaan we weer terug richting de campsite.
Klik voor groot
Jammer genoeg moeten we dezelfde weg dus weer terug rijden als de heenweg. Maar tot onze verrassing hebben we maar een heel klein klimmetje dat dit jaar nergens over gaat en daarna rijden we snel naar beneden. Vandaar dat het allemaal zo moeizaam ging op de heenweg. Ik heb niet eens echt in de gaten gehad dat het zo omhoog liep. Al snel rijden we dus weer de campsite op. We hebben vandaag 60 km gereden. Ik ga gauw toch nog even douchen en daarna gaan we lekker slapen. Morgen weer een dag en dat zal niet makkelijk zijn denk ik.
Klik voor groot
We liggen om 22 uur in onze tentjes. Het is lekker stil hier en iedereen is al in diepe rust volgens mij. Ik heb al even snel gekeken naar de route van morgen en heb gezien hoe we zo snel mogelijk weer op onze eigen route kunnen komen ondanks de wegopbreking. Dat gaat dus wel goed komen.
Woefje slaapt natuurlijk weer als eerste…..
Klik voor groot
Op naar morgen. Ik ben heel benieuwd. Alle electronica is weer opgeladen. De Teasi van S. ligt hier in de tent aan de powerbank en de telefoon ook. De rest is al klaar. Op naar dag 2…
Gegevens:
* 60 km
* rij tijd 4 uur 07 minuten
* HS 115 (144)
* hoogtemeters 380
* verstreken tijd 11 uur 04 minuten (inclusief diner)
* snelheid 14,1 km/uur (max 39,9 km/uur)
* cadans -
* 15 graden
* wind 20 km/uur N
klik voor groot
