Vandaag gaat S. mee met de fiets voor een rondje met woefje. We besluiten weer eens een stuk te gaan rijden en niet alleen maar in de buurt te blijven. Het weer is redelijk goed en we besluiten om nar Abbey St Bathans te gaan. Dat deden we 3 jaar geleden ook en dat was toen zeer geslaagd. Eigenlijk was dat een van de eerste keren dat S. met de fiets mee ging en wel op de geleende fiets van de zoon van Douglas. In die tijd namen we nog geen eigen fiets(en) mee. Wat is er veel veranderd sinds die tijd! Wat hetzelfde is gebleven is het lopen en woefje. Ongelooflijk dat zij nog steeds zo heerlijk mee kan gaan en er ook plezier in lijkt te hebben. Toch wordt ze ouder natuurlijk en daarom stelt S. voor om (heel lief) de doggyride mee te nemen voor de zekerheid omdat het toch best een afstand is die we willen gaan lopen. Achteraf zal blijken dat dat helemaal niet zo handig was allemaal maar dat weten we gelukkig nog niet wanneer we vertrekken.
Als we naar de startplaats rijden, zijn we verrast door het weer. Was het bij ons stralend weer, nu rijden we ineens in een dichte mist en wordt het nog steeds kouder ook! Ik hoop maar dat ik de juiste kleding aan heb want dit hadden we niet helemaal bedacht. Eigenlijk zien we helemaal niets meer als we eindelijk echt de klim gaan maken naar het dorpje. Ik rijd bijna stapvoets en dat is maar goed ook want onderweg komen we nog twee lammetjes tegen op de weg waarvan we er eentje nog het weiland weer in helpen. de tweede springt ineens voor de auto als we verder rijden maar die komt zelf weer het weiland in. Oppassen dus maar! Het gaat tot overmaat van ramp nog spetteren ook maar we doen maar net alsof we dat allemaal niet zien en rijden dapper door naar de start.
De parkeerplaats in het piepkleine gehuchtje is snel gevonden. S. herinnert zich er weinig van maar ik weet gelukkig nog waar het ongeveer is en al snel parkeren we de auto en maken de fiets en de doggyride klaar. Brrrr koud is het hier zeg! Gauw op pad dan maar en al snel lopen we over de weg even terug naar het kerkje en de afslag de heuvels in. Woefje gaat even in de doggyride voor het stukje over de weg en dat zal meteen de laatste keer zijn dat ze in de kar zit.
klik voor groot
Als we het pad in zijn gelopen, gaat woefje weer uit de kar en hobbelen we verder. Ik heb notabene nog mijn jackje aan want het is best fris. Ik zou dat snel uittrekken trouwens maar in het begin is het altijd even fris en als je dan iets in een tasje mee kunt nemen, dan trek je dat dus aan. Was ik alleen geweest, dan was ik gewoon meteen in mijn shirtje gaan lopen natuurlijk. Misschien wel beter ook ik weet het eigenlijk niet.
Het is nog steeds heel erg mistig. We zien eigenlijk geen bal. Rechts van ons staan schapen en lammetjes in de mist tegen de heuvel aan. Waar we precies zijn zien we ook niet vanwege de mist. S. fietst moedig tegen de heuvel op met de rottige stenen en moppert op de kar. Gelukkig had hij het zelf voogesteld (uit liefde voor ons ouder wordende wafje).
klik voor groot
Verderop verandert het pad ineens in een modderige bende. Vreemd want het is kurkdroog geweest dus dit was niet zo verwacht eigenlijk. Er staat water en er ligt modder. Niet prettig om doorheen te lopen en al helemaal niet om doorheen te fietsen en dan nog met de doggyride ook. Maar we doen maar net alsof het heel leuk is en gaan ervan uit dat het straks allemaal beter wordt. Als ik opbiecht dat we dit stukje straks weer terug moeten ook, betrekt het gezicht van S.
klik voor groot
Na een paar kilometer zijn we het modderige pad over en lopen we een stukje over de weg. Eigenlijk hadden we bedacht dat we ergens linksaf zouden gaan zodat we het stuk over de weg konden overslaan. Maar toen we bij die afslag stonden, bleek dat een pad steil omhoog te zijn langs een heuveltje. Ik herinnerde me ineens weer dat ik hier eerder had gestaan en het toen ook niet genomen heb. Jammer maar helaas en we moeten dus even over de weg jakkeren. Na 1.500 meter slaan we rechtsaf en moeten weer een stukje klimmen. Ik hoop dat het pad vanaf nu wat beter wordt en als het weer nou ook nog wat opknapt, zou helemaal leuk zijn. Ik loop inmiddels gewoon in mijn shirtje want koud is het niet meer.
klik voor groot
Maar al gauw begint de ellende. Het pad is weliswaar niet meer modderig maar ehm.. steil. Met lekkere stenen en dan een beetje klimmen. Zelfs woef moet ervan hijgen. Het is maar goed dat ze gewoon zelf kan lopen. Leuk idee om de kar mee te nemen maar het zou niet eens mogelijk zijn denk ik om woefje in de kar te vervoeren over dit terrein. S. baalt als een stekker en is meer aan het ploeteren dan aan het fietsen. Langzaam komen de herinneringen aan het pad weer terug. Even klimmen, dan nog een beetje meer klimmen totdat we uiteindelijk op een open vlakte uitkomen met koeien (waren dat nou enge koeien?) en daar genieten van een heel mooi uitzicht en weer naar beneden. Nou vooruit dan maar….. Eerst dus even klimmen.
klik voor groot
Het pad gaat al snel over in een weiland. Met schapen… nou ja, ergens staan schapen want we horen gemekker maar we zien geen biet door de mist. Ik lig in een deuk want hoewel ik rustig voort kan hobbelen over het pad, komt S. blijkbaar niet vooruit en duwt scheldend de fiets vooruit. Kijk! Schaapjes! probeer ik nog maar S. heeft er geen oog voor.
klik voor groot
Op het hoogste punt is natuurlijk geen bal te zien. Absoluut de slechtste dag om deze loop te doen want de vergezichten zijn hier prachtig en we zien nu niets en ploeteren alleen maar. We gaan door. Even over een pad en daarna een breed pad weer naar beneden als we het ons goed herinneren. Daar hebben we toen ook heerlijk in de zon geluierd langs het pad. Nu doemt een modderige bende op met een nauwelijks te herkennen pad. Ik kan hier zelfs bijna niet vooruit komen door de zuigende modder en de diepe groeven van wagens die hier iets gedaan hebben. Maar uiteindelijk komen we ook daar weer overheen natuurlijk hoewel het allemaal niet zo meevalt en het pad waar we toen zo gezellig hebben gezeten is ook nergens te bekennen. Er kan blijkbaar een hoop gebeuren in 3 jaar.
klik voor groot
Als we alle modder en slechte paden gehad hebben. gaan we weer een stukje klimmen. Er lijkt geen einde aan te komen….. Woefje stapt moedig doort, S. duwt moedig door en ik hobbel blij voort. Met de benenwagen kom je eigenlijk overal wel maar die fiets en de kar….. Jammer genoeg is de fiets inmiddels ook smerig en morgen willen we op pad met de fietsen en de doggyride. Niet de beste planning geloof ik…..
klik voor groot
Uiteindelijk gaat het allemaal weer een beetje beter als we naar beneden kunnen hobbelen. Nu nog een goed berijdbaar pad, straks een stukje weg en dan weer het stuk terug door de modder. Maar voor nu kunnen we weer even wat meer opschieten gelukkig en inmiddels is het weer ook wat opgeknapt.
klik voor groot
Als we op de weg lopen, rennen we een steile afdaling af. Dit hebben we dus allemaal geklommen door de heuvels over het offroad stuk verderop.
klik voor groot
Aan het einde van de weg komen we uit bij het bruggetje en daar gaan we nog even kijken. Het blijft een hele mooie plek daar. S. rijdt even verder met de fiets om wat foto’s van het riviertje te maken en als ik vind dat hij lang wegblijft en ook die kant op ga lopen, komt hij net over het bruggetje aanfietsen.
klik voor groot
Als we weer bij de ingang zijn van het modderige pad waar we zijn gestart, besluiten we even iets te eten achter het hekje. Woefje krijgt lekker te drinken en wij eten een boterhammetje. Van lekker langs het pad zitten en wat eten is niks gekomen met de mist en de modder overal. Jammer maar helaas en een boterham gaat er inmiddels toch wel in. Na de korte pauze gaan we weer verder. We weten nu wat ons te wachten staat dus gaan we er maar het beste van maken met de modder. Ik hoop dat het iets sneller gaat dan de heenweg!
En dat blijkt zo te zijn. We snappen eigenlijk helemaal niet wat nou het probleem was op de heenweg want we zijn er in no time doorheen en lopen daarna al snel weer langs de rivier.
klik voor groot
Raar hoe zoiets dan gaat eigenlijk. Maakten wij nou een probleem op de heenweg? Loopt het nu wat meer af zodat het minder zwaar is? Maar de modder was er nog wel gewoon en ook dat leek makkelijker te doen deze keer. Ik snap het niet maar het is wel prettig want nu lopen we al snel weer richting het gehuchtje waar de auto staat. We besluiten dat S. rechtsaf gaat bij de kerk en naar de rivier gaat bij de auto om de fiets wat schoner te maken en dat ik over het bruggetje ga met woefje en langs het riviertje het laatste stukje ga lopen in plaats van over de weg. Dat loopt beter dan gedacht en is minder modderig ook en al snel ben ik daarna ook bij de rivier waar S. al bezig is met de fiets en de doggyride.
klik voor groot
Nog even wafje laten drinken en pootjes schoonmaken dan maar
klik voor groot
Na 19 km staan we weer bij de auto. Beetje rare run die natuurlijk heel lang duurde vanwege het lastige terrein. Gelukkig had woefje er geen enkele moeite mee want liep ze aanvankelijk een beetje achter ons aan te sukkelen, het tweede deel liep ze gewoon voor ons uit en was ze helemaal vrolijk en blij. Die hoeft de kar nog niet mee hoor! Morgen mag ze wel lekker in de kar als we gaan fietsen.
klik voor groot
gegevens:
* 19 km
* 12 graden
juni 43 km – 2018 totaal 1.030 km
hoka tracer – 143 km
hoka clayton – 229 km
hoka clifton 3 – 667 km
hoka bondi 4 – 692 km
hoka infinite – 338 km
hoka mafate speed – 504 km
hoka vanquish – 65 km (?)