Vandaag dag 3 van de 4×15 training. S. zou weer gezellig meegaan op de fiets en natuurlijk was woef ook van de partij. Het was prachtig weer en alles stond op groen voor een lekker rondje. We kozen voor vertrek rond 17 uur in de hoop dat veel mensen dan weer eens naar huis zouden gaan om te eten zodat het niet zo druk zou zijn rond de plas. Dat bleek op zich ook redelijk te kloppen, want het was niet idioot druk met fietsers of wandelaars. Al snel waren we op pad voor ons eerste lapje rond de plas. Het ging eigenlijk prima en al snel waren we alweer bij de molens en liepen weer aan de andere kant van het water terug voor de langste poot van de ronde.

klik voor groot

Ik merkte al snel dat ik eigenlijk wel vrij vlot liep. Ik liep op hartslag frequentie en helemaal binnen MAF maar blijkbaar is door de training in de UK het tempo dat bij mijn MAF zone hoort toch wel omhoog gegaan. Dat is op zich leuk, maar dan kan er ook weer op een andere manier getraind worden, namelijk op nog lagere hartslag! Ik besloot de lap af te maken tot na de brug en dan een laatste lap van 5 km te doen op rustiger tempo. Zo gezegd zo gedaan. Ik klokte af op 10 km en wandelde even 100 meter voordat ik aan de rustige lap zou beginnen. Na 200 mtr startte ik weer en rustig hobbelend liepen we weer verder. Het liep allemaal prima en we zouden er zijn voordat ik er erg in had. Dacht ik. Nou niet dus want ineens voel ik mijn kuit. Pats en stil stond ik. Hoe kan dat nu? Wat voelde ik nu precies? Merkwaardig. Ik kon gewoon op mijn tenen staan dus de pees was het niet. Ik stopte, en maakte een foto van de jonge gansjes die toevallig daar op die plek aan het zwemmen waren. Even niet lopen dus. Daarna gewandeld. Na een tijdje voelde het al beter en zo hobbelde ik terug over het nieuwe onverharde pad langs het water. Terug naar de auto in eerste instantie en dan eens verder voelen en kijken. Op de weg besloot ik dat het genoeg was en wandelden we terug naar de auto. Wat onbevredigend en wat onduidelijk. Wat voel ik nou? Ik heb absoluut veel gevraagd tijdens Hadrian’s wall en Cragside. Sinds die tijd voel ik ook wel ergens een soort strak gevoel. Maar verder niks en lopen doet er niks aan toe of af en bovendien was het al op de terugweg en werd het steeds minder. Maar nu ineens dit. Waarschuwing of echt iets aan de hand? Geen idee maar ik kon niet anders dan stoppen. Voor morgen zit de 4e lap van 15 km er dus ook even niet in lijkt me. Eerst maar even aanzien hoe het zich ontwikkelt. Zou ik mijn allereerste loopblessure hebben?

klik voor groot

gegevens:

* 12 km
* 8 graden – zonnig
* lap: 8 km – pace 6.34 min/km – HF average 134 (max 141) cadans max 172 meestal op 170
* lap opgebouwd uit 3 km RWR – 5 km continu

april 61 km – 2015 totaal 1.117 km

rapa nui – 198 km
hoka bondi b – 27 km
hoka stinson lite – 454 km
hoka stinson trail – 49 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 331 km
pure grit – 20 km