Omdat woef vanmorgen helemaal vrolijk en fit was, gaan we natuurlijk vandaag op pad voor dag 3 van de Borders Abbey Way. Vandaag zal de kortste route zijn die van Melrose terug naar Kelso loopt. Volgens het boekje zal de route 29 km zijn. Eerst zal de route van Melrose van de abbey aldaar naar Dryburgh lopen waar ook een abbey te zien is, en vervolgens via Makerstoun naar Kelso terug.

Vandaag niet veel klauterwerk dus dat is prettig op deze laatste dag. Ik heb alle tijd, het weer is goed en er staat weinig wind vandaag, dus dat moet helemaal goed komen. Ik ben overigens ook weer goed voorbereid en hoop dat ik alles onderweg zal gaan zien. Ik heb vooral zin in de abbey bij Dryburgh en ook voor de abbey van Melrose heb ik nu wat meer tijd.

Ik kijk nog even naar de bus tijden en zie dat de bus vertrekt vanaf een andere plek dan de voorgaande twee dagen. Goed dat ik nog even gekeken heb. Ruim op tijd staan we bij de bus en wachten tot deze komt. Ik weet al dat het maar een half uurtje is en 3 pond 60 zal kosten, want gisteren namen we natuurlijk de bus terug naar Kelso vanaf Melrose. Als de bus komt, blijkt deze helemaal vol te zitten. Er is nog net een plekje op een invalide plaats waar woef nog naast me kan liggen maar eigenlijk neemt ze daarbij een plek in beslag voor mensen. Het is erg warm onderweg en ik vraag me af of ik de halte wel zal herkennen in Melrose waar ik eruit moet. Er wordt namelijk niks omgeroepen en bij de haltes zelf staat ook niks. Ik vraag een beetje rond of iemand weet welke halte het dichtste bij de abbey is maar niemand weet het eigenlijk goed. Ik baal een beetje, want ik had het natuurlijk aan de chauffeur moeten vragen toen ik instapte. De bus is ontzettend glad en bij sommige bochten schuift woef van voor naar achter en van links naar rechts. Ik probeer haar zo goed mogelijk tegen te houden zodat het geen vervelende rit wordt voor haar. Dan ineens rijden we Melrose blijkbaar in en word ik aangetikt door een meisje achter me, die zegt dat ik bij de volgende halte eruit moet. Ik druk op de stop knop en dat is maar goed ook want ik ben de enige die uitstapt. Ik zou gedacht hebben dat het een veel grotere halte was in Melrose. Maar eind goed al goed, en we staan weer bij de start in Melrose!

klik voor groot

Ik moet even zoeken naar de start van de route want we kwamen op een andere plek aan dan waar we gisteren moesten opstappen. Maar de abbey is snel gevonden en ik neem de tijd om even goed rond te kijken. Het zijn toch de hoogtepunten qua bezienswaardigheden van deze route!

klik voor groot

Melrose Abbey is opgericht in 1136 door King David I en gebouwd door monniken. Het was een van de rijkste gemeenschappen maar heeft erg te lijden gehad in de middeleeuwen. In de 14e eeuw werd het deels weer opgebouwd vanwege schade die was opgelopen door de Engelsen in 1385.

klik voor groot

Na een poosje gaan we dan maar op pad voor de route. Eerst even omhoog naar Abbey Street en dan nemen we de priorswalk. Dat is een mooi pad en het loopt prima.

klik voor groot

Hoewel we over een verharde weg lopen, is deze afgesloten voor verkeer. Heel rustig en er lopen wat paarden en in de verte loopt een wandelaar. Wat vredig allemaal en ik heb het gevoel dat het een top dag gaat worden. Gek idee dat er al 85 km in de benen zitten. Ik voel niks en woef heeft ook nergens last van geloof ik. We lopen verder en komen langs Rhymer’s Stone. Dat stelt niks voor maar het is leuk om te zien en het verhaal erachter te lezen. Als je het niet weet, zou je er zo voorbij lopen overigens. Thomas the Rhymer leefde tussen 1220 en 1297. Hij zou kunnen voorspellen en veel van zijn voorspellingen kwamen uit. De steen is de plek bij de Eildon Tree waarvan gedacht wordt dat hij geesten ontmoette die hem de voorspellingen zouden vertellen.

klik voor groot

We lopen weer verder en laten de afslag naar Eildon Hills links (liever gezegd rechts) liggen. Daar ga ik nog wel eens een keer naartoe maar vandaag niet. De route gaat daar overigens ook niet heen maar je kunt een detour maken. Al snel zijn we bij Newton St Boswells. Een stadje uit 1529 dat belangrijk was in de tijd van de monniken die er graan vermaalden.

klik voor groot

Vervolgens gaan we richting Newtown Glen, een mooi stuk bos met veel bloemen en wildlife. We lopen boven de river Tweed langs en straks zal ik op een uitzichtspunt komen.

klik voor groot

Achter me zie ik een wandelaar ploeteren over het pad. Die kom ik straks vast tegen als ik op het uitzichtspunt even ga kijken.

Dat blijkt te kloppen want ik heb net de eerste foto’s gemaakt als de man aankomt en meteen op het bankje gaat zitten uitpuffen. Hij blijkt de St Cuthberts Way te lopen (100 km) en loopt van plaats naar plaats. We raken aan de praat en hij kan er maar niet over uit dat we op de eerste dag ruim 46 km hebben gelopen. Nou ik misschien ook niet maar we hebben het wel gedaan.

klik voor groot

We nemen afscheid nadat we op de kaart hebben gekeken welke kant we op moeten. Net voor een brug zal hij straks aan de andere kant doorlopen. Ik ben benieuwd of hij wel de korte detour maakt naar de abbey van Dryburgh en de tempel of gewoon het pad blijft volgen. Ik ga in ieder geval de Dryburgh bridge over. De brug is uit de 20e eeuw en vervangt een oude brug van Capt Samuel Brown en is de enige optie om de rivier over te steken.

klik voor groot

Na de brug zie ik de Temple of the Muses al. Daar ga ik even kijken natuurlijk! Earl of Buchan maakte dit gekke ding. Het is een model van een Grieks paviljoen met een modern beeld erin. Maar leuk om even te zien!

klik voor groot

Ik zou even de route af moeten voor Wallace statue maar ik besluit nu eerst verder te gaan richting Dryburgh waar de abbey zal zijn. De vierde en laatste abbey die ik zal bewonderen. In Kelso, Melrose en Jedburgh waren de andere drie van deze route. De abbey is vanaf het pad totaal niet te zien dus ik besluit een kaartje te kopen om het te gaan bewonderen. Ik heb alle tijd tenslotte. Het kost me 5 en halve pond en aan het einde kom ik tot de ontdekking dat je nog apart voor het toilet moet betalen ook. Merkwaardig. Ik kan mijn rugzak bij het meisje achterlaten en ga op mijn gemakje rondkijken.

klik voor groot

De abbey werd gesticht in 1150 onder beschermheerschap van Hugh de Morville, constable of scotland and Lord of Lauderdale. De kerk werd gebouwd in de 12e en 13e eeuw maar daar is weinig van over helaas. In de 17e eeuw verloor de abbey zijn functie. Overigens redde David Stuart Erskine de resten van de abbey van een lokale boer die de abbey gebruikte voor de stenen.

klik voor groot

Na en poosje gaan we weer op pad Eerst even zoeken naar dat rare toilet waarvoor ik nog moet betalen ook.

klik voor groot

We vervolgen onze weg richting Kelso via Makerstoun maar zo ver is het nog niet. Eerst lopen we langs de rivier weer. De River Tweed is 156 km lang en staat bekend om zijn zalm. Het is echt prachtig en heel vredig. Ik geniet met volle teugen vandaag.

klik voor groot

Na verloop van tijd moeten we even langs de weg lopen richting Clintmains. Vreemd genoeg moet je over gras lopen maar houdt het gras ineens op langs de vrij drukke weg. Het is gelukkig maar een klein stukje.

klik voor groot

Daarna gaan we een stukje door bos waar ik een enorme paddenstoel zie staan. De enige die er staat en best bijzonder. Kabouters of een elfje zie ik helaas niet.

klik voor groot

Als we het einde van het bos komen, wil ik de hond aan de riem doen en merk ik dat ik geen riem meer heb. Ik moet terug want ik weet zeker dat ik haar bij de drukke weg aan de riem had. Snel hobbelen we terug over het bospad en daar ligt inderdaad de riem op het pad. Gelukkig maar!

Dan lopen we langs de oever van de River Tweed. Links van me prachtige gele koolzaadvelden en volop vogels te horen en te zien. Ik denk zelfs dat ik een dipper zie vliegen die naar zijn nest gaat. Er is niemand te zien op een visser na die me tegemoet komt lopen met zijn aparte kleding aan en zijn lange hengel.

klik voor groot

Ik probeer een foto van mezelf te maken met woef en de gorilla pod maar ik zit te klungelen en het valt blijkbaar op want de visser die inmiddels dichterbij is gekomen zegt dat hij wel even een foto zal maken. Dat doet hij maar ik zie pas even later dat ik er niet alleen als een idioot opsta, maar dat hij ook woef doormidden knipte.

klik voor groot

We praten nog even en hij blijkt al 20 jaar daar te komen om op zalm te vissen. Ik weet dan nog niet dat even verderop zijn vader aan het rusten is. Die zal ik later tegenkomen. Ik neem afscheid van de man en we lopen weer verder. Ik zoek eigenlijk een geschikt plekje om even pauze te houden omdat woef moet eten en even verderop zie ik een soort hutje staan. Ik heb geen idee wat het is, maar als ik dichterbij kom, blijkt er een oudere man te zitten die bezig is met zijn hengel.

We raken aan de praat en ik vraag of het goed is dat ik bij hem mijn pauze houd. Hij vindt het gezellig en maakt de stoel leeg en maakt ruimte voor woef en voor mij. Ik geef woef eten zodat zij even kan rusten en neem zelf ook een sandwich. Ik raak aan de praat met de man. Het is ontzettend leuk om met hem te praten. Hij is 80 jaar en de man die zojuist een foto van mij maakte blijkt zijn zoon te zijn die al was gaan vissen. Ik kijk op mijn camera wat voor foto hij heeft gemaakt en schiet in de lach over die halve hond. De man lacht en zegt dat zijn zoon niet zo goed is met foto’s maken. Maar hij was ook ‘available’ voor een plaatje.

Eerst maak ik een kiekje van ons bij het huisje.

klik voor groot

Hij vertelt ondertussen van alles over vissen, over de zalm en over zijn vakanties. Na een poosje maakt de man dan de foto van woef en mij. Ik lig in een deuk want de eerste foto heeft ook geen hond erop staan. Hij snapt er niks van en maakt nog een foto. Die is wel goed.

klik voor groot

Het gaat natuurlijk nergens over, maar ontmoetingen onderweg zijn gewoon heel erg leuk. Aan de ene kant is het prettig als het stil is, maar een beetje kletsen met mensen is toch ook wel heel erg leuk. Als ik denk dat woef genoeg gerust heeft na het eten, gaan we weer op weg.

Het is toch een beetje somber weer geworden terwijl de dag zo mooi begon.

klik voor groot

We lopen langs old dalcove dat volgens het boekje een oude mansion is. Niks gezien dus. We gaan verder en lopen een heel stuk over een weg. Joggen gaat nog prima en we schieten al aardig op. Het uitzicht is prachtig. Rechts van me zie ik nog net stukjes van de rivier.

klik voor groot

Vanaf nu is eigenlijk vooral het uitzicht mooi en zijn er geen bijzondere dingen meer te zien, behalve straks weer in kelso. De route gaat afwisselend over de rustige weg, over grasland en over bospaden. Van alles wat en het gaat prima.

klik voor groot

Woef doet het nog prima. We gaan het dus gewoon halen! Overigens zal vandaag de route ook weer langer zijn. Geeft niet maar inderdaad zal het totaal dus dichtbij de 120 km komen te liggen zoals ik ook van te voren had bedacht. Drie dagen van 40 km ongeveer, hoewel ik dus alleen kon knippen in 46,5 – 39 en 33 km. Prima zo, de kortste route aan het einde.

Ik zie Kelso al liggen heel in de verte. We moeten daarvoor nog even over wat velden en woef is blijkbaar echt nog niet moe want ineens wil ze vanavond haas eten en scheurt er vandoor. Dat is niet de bedoeling en al snel is ze weer netjes bij me.

klik voor groot

Dan zien we de race course al liggen van Kelso. Een enorme oppervlakte beslaat die racecourse. De racecourse opende in 1822 en is dus behoorlijk oud. Even later lopen we Kelso in en komen bij de ingang.

klik voor groot

In Kelso loop ik verkeerd, want ook al loop je hier aan de linkerkant, het bordje staat op een laag paaltje aan de rechterkant van de weg. Heel handig. Jammer dat ze niet iets beter hebben nagedacht over de pijltjes en de plaatsing.

klik voor groot

Dan een mooi uitzichtspunt over Kelso met de rugbyclub in het midden en een parkje waar ik doorheen zigzag hoewel de bordjes allemaal door grappenmakers zijn omgedraaid.

klik voor groot

Langs de ingang van Floors Castle dat ik helemaal gemist heb toen ik op de eerste dag over de brug aan de andere kant Kelso binnen kwam lopen. Ik tik dit enkele dagen later en inmiddels hebben we weer een stukje gelopen en zag ik gewoon wel degelijk Floors Castle liggen toen ik daar liep. Misschien was het weer niet helder genoeg of was ik gewoon een beetje blind. Maar het is een enorm kasteel dat je niet kunt missen. Jammer genoeg is er vanaf deze kant niks van te zien.

klik voor groot

Ik sla rechtsaf en kom op een brede strook gras langs de rivier. Dit wordt de Cobby Riverside Walk genoemd. Links de kerk van Kelso al. Ik ben er nu echt bijna! Het weer is enorm opgeknapt en het zonnetje schijnt. Wat een prachtig moment om de route te beeindigen op deze manier.

klik voor groot

Op een bankje zitten twee wandelaars met grote rugzakken en ik vraag of ze ook klaar zijn. Ze blijken morgen de laatste etappe te gaan lopen van Kelso naar Jedburgh en doen dat als 6e etappe. Ze zijn doodmoe en snappen niet dat ik samen met de hond de route in 3 dagen heb gedaan. Ik ook niet maar we zijn er!

klik voor groot

Ik neem afscheid en we lopen het allerlaatste stukje naar het centrum. Daar is the Square al met de mooie townhall. Geen finishboog, niemand die op ons staat te wachten. Maar we did it. Gek genoeg voelt het helemaal niet als ver. We zijn gewoon drie dagen samen op avontuur geweest. Vandaag was een topdag met leuke ontmoetingen en mooie dingen om te zien.

klik voor groot

Ik besluit om nog even door te lopen naar de abbey van Kelso om nog wat foto’s te maken.

klik voor groot

Daarna gauw naar de auto. Waf zal inmiddels wel moe zijn.

klik voor groot

Na 33 km kwam er een eind aan de laatste dag van ons 3 daagse avontuur.

klik voor groot

Ik schrijf binnenkort een terugblik met leerpunten. Dit riekt naar meer, want het was leuk en het viel enorm mee.

gegevens:

* 33 km
* 14 graden

mei 190 km – 2015 totaal 1.569 km

rapa nui – 206 km
hoka bondi b – 60 km
hoka stinson lite – 531 km
hoka stinson trail – 293+ km
minimus MT – 26 km
pure flow – 372 km
pure grit – 20 km

Vandaag is het dinsdag en gaan we op pad voor de de tweede dag van de borders abbey way. De route zal vandaag van Hawick naar Melrose gaan via Selkirk. Gisteren hebben we ruim 46 km gelopen en dat is allemaal goed gegaan. Ziva doet het prima en heeft totaal geen stijfheid laten zien. Ze vond het vanmorgen weer leuk om mee te gaan gelukkig, want ik laat alles van haar af hangen. Zodra zij tekenen vertoont van stijfheid of vermoeidheid stop ik natuurlijk of sla ik een dag over maar tot nu toe gaat het allemaal goed. Even na half 8 staan we dus weer bij de bekende bushalte in Kelso waar hetzelfde handjevol mensen staat te wachten als gisteren. Let maar eens op de man in de blauwe jas. Ook de dikke man in zijn rode hoodie is weer present en ook deze keer eet hij weer een zak chips in de bus, spoelt dat weg met cola en neemt een bar als toetje. Ongelooflijk.

klik voor groot

Ook deze keer is de bus weer tamelijk leeg en heeft woef een prima ligplaats waar ze rustig kan reizen. Na een uur zijn we weer in Hawick. Ik weet nu waar ik moet beginnen met de route en al snel zijn we op de juiste weg.

Ik weet al dat we een heel stuk nu eerst gaan klimmen naar het hoogste punt vanaf Hawick. Vandaag loop ik met de klok mee, zoals het beschreven is in de folders. Overigens staat daar dat je Selkirk naar Hawick ook in tegengestelde richting kunt lopen zodat je lekker over de weg naar beneden kunt lopen richting Hawick aan het einde, maar ik loop nu eenmaal met de klok mee en zal dus moeten stijgen. Welnu dat doet het want het valt helemaal niet mee op dat eerste deel. Eigenlijk wandel ik het hele eerste stuk en dat komt deels door mijn onervarenheid met dit soort lange routes en met het feit dat ik 3 dagen achter elkaar moet lopen. Dat heb ik op deze afstand nog nooit gedaan en ik heb geen idee hoe dat allemaal uitpakt straks. Voorzichtigheidshalve wandelen we dus naar boven. Gelukkig had ik al gelezen dat je bij het verlaten van Hawick af en toe om moet kijken omdat je dan heel mooi uitzicht hebt over het dorp en dat klopt. Ik stop dus even om een foto te maken want het is wel heel apart om Hawick zo tegen de berg op te zien liggen. Het is helaas geen helder weer maar het is met het oog wel erg mooi.

klik voor groot

Na verloop van tijd lopen we een stukje de rimboe in, hoewel dat wel een verhard pad is. Ook hier weer een aardige stijging en ik vraag me af of ik nog vermoeide benen heb van gisteren of dat het toch meer stijgt dan ik denk. Maar we gaan moedig voorwaarts. Het is nog droog en de wind waait uit de goede hoek want daar heb ik rekening mee gehouden.

klik voor groot

Ik schiet een paar foto’s zolang het nog goed weer is. Het zonnetje piept af en toe tussen de wolken door en dan is het meteen een stuk mooier. Het motregent heel af en toe maar de temperatuur is goed en eigenlijk ideaal voor deze lange afstand. Na verloop van tijd komen we in een soort bos. Daar is erg veel modder en de paden zijn heel slecht beloopbaar door paarden of koeien die diepe gaten hebben gemaakt. Ik doe voorzichtig aan want ik heb geen zin om mijn enkels te verzwikken hier. Ik schiet dus eigenlijk voor geen meter op. Net als ik weer lekker op gang ben, stop ik weer vanwege het pad.

klik voor groot

Het mag allemaal de pret niet drukken en we gaan gewoon voorwaarts natuurlijk. Als we in het bos lopen, denk ik dat het op een gegeven moment echt gaat regenen. De voorspelling was ook regen midden op de dag dus het zou wel eens het begin kunnen zijn van de echte bui. Ik stop, doe de rugzak af en zoek mijn regensleeves in de rugzak en kijk of ik het jasje voor woef bij me heb. Ik kan weer niks vinden maar ik denk overigens dat het jasje ook niet nodig is en veel te warm is vandaag. We lopen door en nog steeds banjer ik een beetje door de modder.

Het is wel mooi dus ik maak af en toe een foto van het uitzicht en van de hond.

klik voor groot

We klimmen door en ik weet al dat we uiteindelijk het hoogste punt van vandaag zullen bereiken op 337 meter. Grappig genoeg staat er in het boekje dat er een mooi uitzicht zal zijn maar ik zie helemaal niets. We hobbelen dus maar weer verder, eerst door een bos en dan komen we ineens op een golfbaan. Het ziet er fraai uit en ik moet echt eroverheen lopen. Ik blijf netjes aan de zijkant waar ik in de verte twee mannen een bal zie afslaan. Ik volg het balletje even maar raak het kwijt tegen het schelle licht van de lucht maar even later hoor ik keihard ‘FORE” roepen en dan zie ik het balletje ineens recht op me afkomen. Gelukkig ploft het balletje ongeveer 2 meter voor me in het gras maar ik schrok me rot.

klik voor groot

We lopen verder en ik klets even met de mannen die de bal hebben afgeslagen. Volgens mij konden ze niet echt goed mikken of was het de bedoeling om ons te raken. Geen idee, stomme sport. Na de golfbaan klimmen we weer een stukje en het is wel mooi. Jammer dat het niet helderder weer is.

klik voor groot

We lopen nu in de richting van Ashkirk maar de route gaat via Wollrig. We gaan nu richting het hoogste punt op de tweede klim van vandaag. Daarvoor lopen we over een stuk weg. Dat zou prima te lopen zijn maar het voelt allemaal vrij zwaar dus ik doe steeds maar een stukje.

Op de weg ligt een fraaie das die blijkbaar aangereden is. Hij is dood maar ziet er onbeschadigd uit.

klik voor groot

We gaan verder over de weg die er eindeloos uitziet. Dit is een soort mentaal dingetje als je alleen maar in de verte een weg ziet lopen en verder niks. Moet ik echt daar heen?

klik voor groot

Het blijft bijzonder dat het echt uitmaakt hoe je je voelt op een dag, of iets makkelijk of moeilijk aanvoelt. Ik weet dat je moet lopen met een glimlach. En het is ook leuk, het is ook spannend en het is een avontuur dat we voor het eerst zo ondernemen. Maar vandaag loopt het op dit moment nog niet zo lekker als gisteren. Ik vond het gisteren niet zwaar, niet ver en gewoon erg leuk. Waarom dan vandaag niet zo? Is het de omgeving? Iets anders? Ik heb geen idee en terwijl ik dit tik (enkele dagen later) weet ik het nog steeds niet.

Hoe het ook zij, we moeten door en we lopen verder Woef heeft nergens last van, als ze tenminste niet mijn stemming aanvoelt. Het waait behoorlijk maar gelukkig vaak met wind mee.

klik voor groot

Dan komen we eindelijk weer eens op een mooi open stuk met een goed graspad om op te lopen. Het uitzicht is fraai, het is weer iets lichter en er staan prachtige koeien in de wei die fotogeniek staan te loeren naar mijn kalfje.

klik voor groot

Na het veld met de koeien nog meer mooie uitzichten.

klik voor groot

Dan komen we ineens op een boerderij uit en ik denk dat ik verkeerd ben gelopen toen ik genoot van het uitzicht en eindelijk lekker naar beneden kon lopen. Het zal toch niet waar zijn? Een bordje zie ik niet dus kijk ik op de kaart of we goed zitten. Maar het klopt en we moeten dus over het erf van Middlestead farm.

klik voor groot

Daarna gaan we door een veld met heel veel schapen en enorm veel lammetjes. Woef kijkt niet op of om maar omdat de boerderij dichtbij is, doe haar maar even aan de riem. De lammetjes zijn schattig maar 2 lammetjes zijn aan de verkeerde kant van het hek uitgekomen en proberen weer naar moeders te komen. Dat lukt natuurlijk helemaal niet en de ooi loopt zenuwachtig heen en weer langs het hek. Domme kinderen.

klik voor groot

Helaas zijn er niet alleen velden met schapen, maar ook met enge koeien. Ik kom ineens op een veld met alemaal jonge koeien. Gelukkig zonder moeder maar ze zijn blijkbaar net buiten want ze zijn razend nieuwsgierig en komen met z’n allen aanrennen om eens gezellig te kijken. Maar ik vind ze niet leuk. Koeien zijn niet slim en denderen met evenveel plezier gewoon door of over je heen. Woef loopt los want die redt zich wel. In plaats dat ze nou woef doet, laat ze mij het vuile werk opknappen en ik roep van alles naar de dieren en zwaai met mijn armen. Ondertussen rommel ik door het modderige veld met gaten. Heel leuk. Rechts van me staan de resten van een dovecote. Toch even snel een kiekje ondanks de koeien die maar blijven volgen.

klik voor groot

We klimmen weer over een hekje en de koeien zijn ons ht hele veld door gevolgd. Maar nu komen we weer op veilig terrein in het bos rond the Haining.

klik voor groot

Het bos is wel mooi overigens met mooie doorkijkjes.

klik voor groot

Ik besluit in het bos even te pauzeren om de hond eten te geven en wat te drinken. Het gebouw dat naast me staat is een aardig opknap project als ik het zo bekijk. Is dat nou the Haining? Geen idee eigenlijk.

klik voor groot

Ik geef waf wat eten en moet dus noodgedwongen zeker een half uur wachten. Ik ga niet zitten want het is koud en het waait en ik blijf maar een beetje om een boom heen lopen om uit de wind te blijven. Dat is het enige dat echt jammer is op deze route. Ik kan niet lekker even een uurtje in de zon gaan zitten op mijn zitmatje en dat is jammer.

Na een poosje gaan we weer verder en we naderen Selkirk dan eindelijk.
Het loopt allemaal best aardig ondanks het vervelende beginnetje met de steile hellingen. Ik maak een foto van het kleine begraafplaatsje net voor het dorp.

klik voor groot

We lopen vervolgens Selkirk tegemoet maar raar genoeg zie je eigenlijk helemaal niks van het dorp of ik heb het gewoon uit mijn geheugen gewist. Toch had hier een kerkje moeten zijn en wat andere dingen.

Hoe het ook zij, we gaan weer verder richting Selkirk Hill, een gebied van 56 hectare dat allerlei flora en fauna herbergt.

klik voor groot

Jammer genoeg zie je er eigenlijk niks van. Ik ben niet zo onder de indruk van deze tweede dag maar misschien komt dat door het weer of het constante klimmen. We lopen verder en we komen langs een soort bron waar waf echt even iets wil drinken. Ik vind het best want het ziet er vrij schoon uit.

klik voor groot

Ik maak nog een foto van het dorp als ik achterom kijk.

klik voor groot

Daarna lopen we over een old track dat er mooi uitziet met van die oude struiken aan de zijkanten van het pad met veel vogels. Het is nog steeds droog ik maak nog een foto van het uitzicht.

klik voor groot

Na verloop van tijd heb ik uitzicht over Cauldshields Loch.
Bijna lopen we verkeerd bij het meer, maar ik weet nog van de voorbereiding dat ik er langs moet lopen dus gelukkig gaat dat uiteindelijk goed.

klik voor groot

We lopen richting Abbotsford House waar je helaas niets van kunt zien vanaf de route. Ik kan er ook niet heen vanwege de hond en ik loop ook een beetje naar de tijd te kijken in verband met de bus aan het einde.

We lopen verder langs de river Tweed en ik vraag me af waarom we er nog niet zijn. De route zou ongeveer 35 km zijn maar dat is langer. Vervelend want ik had al lang in de gaten dat ik de bus gewoon niet ga halen die ik had gepland. Geeft niet, maar de volgende gaat pas over een uur. Eigenlijk zou ik het ook niet erg vinden als we er nu eens zouden zijn. De afstand tot het einde lijkt ook maar niet korter te worden op de navigatie. Ik zie in de verte Redbridge viaduct, gebouwd in 1840 voor de railway van Edinburgh naar Hawick die in 1849 ging rijden.

klik voor groot

Ik kom langs het water iemand tegen die ook aan het joggen is met 2 honden. We raken aan de praat en het blijkt een nederlandse te zijn die al 20 jaar in schotland woont. We kletsen wat ik vertel over de route en dat deze tweede dag eigenlijk een beetje saai is. Zij kende de BAW niet, maar we de andere routes die vlakbij lopen. Ze maakt een foto van de hond en van mij.

klik voor groot

In de verte zie ik Lowood bridge uit 1826 ooit gebouwd voor 600 pond. Ben ik er dan nu bijna?

klik voor groot

Het lijkt er wel op, want even later doemt de Chain bridge al op. Een opvallende witte brug die volgens de kaart echt vlakbij Melrose moet liggen.

klik voor groot

Eindelijk lijk ik dan in de buurt van Melrose te komen. Het weer is inmiddels opgeknapt en het zonnetje begint te schijnen. Dat laatste stukje gaat nu ook lukken natuurlijk. Komt dit gevoel nu door het gejakker voor de bus? Ik ben nu dubbel blij dat ik niet door ben gegaan met het hotel pakket met haal en breng service. Dan had ik elke dag met een limiet en afspraak moeten lopen!

klik voor groot

Inmiddels ben ik ook bij de chain bridge aangekomen en ik maak er nog een foto van. Meer over deze brug op deze site

klik voor groot

Kom maar op met het laatste stukje dan. Melrose wacht en ik heb nog even tijd voor de abbey als het goed is! Ik loop door en zie inderdaad in de verte al de abbey liggen!

klik voor groot

Dat ziet er goed uit maar ik ga eerst op zoek naar de bushalte en zie dat deze tegenover de abbey ligt. Dat komt mooi uit want ik heb nog even voordat de bus komt. Ik kleed me snel om, doe mijn winddichte broek aan en mijn dons jas om niet af te koelen nu ik klaar ben met de route. Gauw wat foto’s van de abbey!

klik voor groot

Morgen heb ik meer tijd om te kijken, want dan starten we weer in Melose voor de laatste ruk naar Kelso!

klik voor groot

Na de abbey loop ik naar de bushalte voor de 30 minuten rit naar Kelso. De bus kost 3 pond 60 voor deze rit. Waf is best moe volgens mij en slaapt lekker onderweg.

klik voor groot

Na bijna 39 km komt een einde aan deze dag. Ik heb een beetje gemengd gevoel over deze dag. Misschien omdat er wat minder te zien was dan ik had gehoopt en omdat het landschap wat minder mooi was door het sombere weer. Ik weet het eigenlijk niet. Ik vond ht jakkeren voor de bus ook uiterst vervelend. Natuurlijk haal je het makkelijk allemaal maar je weet nooit wat je onderweg allemaal tegen komt dus je houdt er toch steeds rekening mee. Selkirk heb ik blijkbaar niet goed genoeg bekeken en gezien en dat is jammer. Ik heb ook vandaag teveel moeten wandelen vanwege de paden of de stijging. Wandelen gaat me niet zo goed af, omdat het enorm vermoeiend is en je er dikke poten van krijgt. Woef gaat ook enorm sukkelen dan, dus dat is gewoon niet zo prettig als rustig joggen.

Maar ik heb goede hoop voor morgen. Dan is er weer veel te zien en de afstand is een stuk korter. Als het goed is, zal die afstand dan rond de 29 km zijn. Ik hoop dat woef OK is, zodat we morgen gewoon weer op pad kunnen voor de laatste etappe!

gegevens:

* 39 km
* 11 graden

mei 157 km – 2015 totaal 1.536 km

rapa nui – 206 km
hoka bondi b – 60 km
hoka stinson lite – 531 km
hoka stinson trail – 260+ km
minimus MT – 26 km
pure flow – 372 km
pure grit – 20 km

Vandaag gaan we op pad voor de eerste run. Het is redelijk goed weer en we hebben er zin in. Ik ben ontzettend benieuwd hoe het zal zijn op deze route. Ik heb alles goed voorbereid dus dat moet goed gaan . We gaan eerst met de bus naar Hawick en vanaf daar weer terug naar Kelso. Ik nam aan dat de afstand 45 kilometer zal zijn voor deze eerste dag en ik hoop dat woef het goed zal doen. Alles hangt van haar af! De bus halte heb ik gisteren al bezocht (en gevonden) en parkeren gaat makkelijk in het dorp. Zeker in de ochtend is het geen probleem om een plekje te vinden dus keurig op tijd staan we bij de bushalte.

klik voor groot

Er staat een handje vol andere mensen te wachten en geduldig wachten we tot onze bus zal komen. Het is heel onhandig dat op de borden met ‘bus stop’ niet staat welke bussen er eigenlijk komen.

klik voor groot

Zo stond ik in Dunbar ook al eens bij de verkeerde halte. Maar op een gegeven moment komt bus 120 aanrijden.

klik voor groot

We stappen in en ik vraag om een kaartje naar Hawick. Prima land hier, je kunt hier nog gewoon een kaartje kopen bi de chauffeur. De chauffeur vraagt verrast of ik echt een ‘single’ (enkele reis) wil en ik leg uit dat we terug gaan lopen. Hij lacht en kijkt verrast maar draait het kaartje voor me uit. De kosten zijn 5 pond 10 en de hond is gratis. Het is voor haar pas de 2e keer met de bus en ze vindt het geen probleem deze keer.

klik voor groot

De rit duurt een uurtje en het is eigenlijk wel leuk om iets van het landschap te zien. Maar wat een eind! Eerst naar Jedburgh, dan naar Denholm en daarna pas Hawick. Die route lopen we straks terug maar dan onverhard en over achteraf weggetjes en door heuvels en bossen. Ik ben benieuwd! Rond kwart voor 9 komen we aan in Hawick. Ik had in de bus al mijn dunne windbroek uitgedaan en mijn donsjas verwisseld voor mijn windjackje en bij mijn korte mouwen shirt de sleeves aangetrokken. Ik was er klaar voor! De pootjes van woef had ik al verzorgd in de auto. De route was snel gevonden en vol goede moed gaan we op weg terug naar Kelso. Het eerste stuk loopt even door het stadje over de stoep langs het water maar al snel verandert de weg in een mooi gras pad langs het water. Ik heb eigenlijk niks van Hawick gezien nu. Maar omdat de route zo lang is, ben ik ook direct op pad gegaan.

klik voor groot

Woef vindt het daar leuk en rent voor me uit. Ik probeer een foto te maken met de gorillapod en dat lukt aardig maar ik zie er niet uit met dat jasje. Het jasje draait een beetje door de rug zak maar het zit prima.

klik voor groot

Na het pad langs het water komen we in een soort bos waar overal wortels uitsteken maar het loopt prima als je tenminste goed oplet waar je loopt. Daarna langs een campsite in Hawick. Wat ben ik blij dat ik niet daarvoor gekozen heb want het ziet er niet uitnodigend uit.

klik voor groot

De route is vrij goed aangegeven maar soms staat de paal links soms staat de paal rechts of er hangt een letter W op een bordje of er hangt een ander bordje met alleen tekst.

klik voor groot

Na het bos komen we uit op een ander pad langs de rivier dat ook erg mooi is. Gelukkig hebben we de wind in de rug en dat is met deze forse wind wel prettig. Jammer is alleen dat je zo koud wordt van even stil staan. Na het pad langs de rivier weer door een bos met overal blauwe bloemetjes. Soms ruik je een uienlucht en ik weet nog steeds niet welke plant zo ruikt.

klik voor groot

Het uitzicht is vaak erg mooi maar omdat het geen mooi helder weer is, komt dat niet zo goed uit op de foto’s. De gele koolzaad velden zijn natuurlijk prachtig.

klik voor groot

Waf gedraagt zich keurig maar denkt soms dat ze een haasje moet vangen of een ander leuk beest moet gaan bekijken. Moe is ze gelukkig nog niet maar we zijn ook pas net onderweg natuurlijk.

klik voor groot

We schieten al aardig op richting Denholm. Weer een brug en een deel van een oude brug.

klik voor groot

Dan lopen we ineens inderdaad Denholm al in. Het eerste echte dorpje na Hawick. Het voelt alsof de eerste stap nu gezet is en we echt op weg zijn. In Denholm is niet veel te beleven. Het centrum bestaat uit een groot groen grasveld met het monument van John Leyden, een dichter uit 1775.

klik voor groot

Na Denholm loopt de weg langzaam omhoog en komen we op een prachtig uitzicht punt dat uitkijkt op het dorpje in de verte tussen de gele koolzaad velden.

klik voor groot

We lopen rustig door en genieten van de omgeving. Er is hier werkelijk niemand te bekennen. Tot nu toe loopt het allemaal heel soepel maar het is een gek idee dat het best een eind is vandaag en dat we morgen en overmorgen ook nog moeten lopen. Dit is voor het eerst dat ik het doe en ik moet gewoon kijken hoe het gaat en inschatten hoe snel we moeten lopen en of we kunnen rusten. Vervelend genoeg gaat dat rusten nou net lastiger nu er zoveel wind staat!

Dan verandert het pad in een modder bende en dat is niet fijn. Mooi is het wel dus ik hoop er maar het beste van want ik heb maar een paar schoenen mee voor deze route.

klik voor groot

Na 14 kilometer besluit ik om een korte pauze te houden om woeffie eten te geven en zelf wat te drinken. Daarvoor moet ik mijn rugzak afdoen en dat is best koud ineens. Ik trek snel mijn donsjas aan, want ik liep in mijn korte mouwen shirt en met die wind is het ijskoud. Ik hang mijn vochtige windjackje even op een hekje om in de wind snel te drogen. Misschien heb ik het straks weer nodig als we de heuvels ingaan. Dan prik ik me enorm aan een doorn uit die verdomde struiken en zo sta ik dus me rot te zoeken naar een pleister in mijn rugzak. Woef vindt het allemaal best zolang er zij maar haar eten krijgt.

klik voor groot

Omdat waf net gegeten heeft, moeten we toch even pauze houden. Ik vind het niet prettig want het is koud. Van mijn gehoopte break lekker in het zonnetje komt dus niks terecht zo. Ik kan gelukkig wel zitten op de treetjes van een stile dus dat valt alweer mee. Ik heb helemaal geen zin om de zitmat uit de rugzak te halen met al die troep die er inzit. Dan maar even zo.

Na 45 minuten vind ik het veilig om weer te vertrekken met woef na haar eten. We joggen toch niet snel dus dat moet we kunnen en ze at niet zoveel.

We gaan nu richting Bedrule en lopen langs het kerkje. Het kerkje is uit 1804 en het ziet er heel vredig uit. Ik weet dat je erin kunt maar ik zie even niet zo snel hoe ik er kom en ik moet er ook voor klimmen dus besluit ik door te lopen. Spital Tower heb ik dus onderweg gemist wat ik niet begrijp want ik had alles goed gelezen en ook in de navigatie gezet. Maar het kerkje heb ik dan tenminste niet gemist en even later zie ik ook het war memorial.

klik voor groot

Ik weet nu dat ik langzaam naar een wat hoger punt zal lopen, namelijk Black Law op 338 meter en dat zal het hoogste punt zijn van deze dag. De weg gaat langzaam omhoog maar is prima te lopen. Soms ben ik even de bordjes kwijt want die staan dan op een paaltje hetzij links hetzij rechts en elke keer weer anders van uiterlijk.

klik voor groot

We klimmen verder en verder en helaas trekt de hemel helemaal dicht en ziet het eruit alsof het gaat regenen. Dat is niet erg want voor woef is de temperatuur goed maar wat is het jammer van het uitzicht als ik straks op het hoogste punt ben!

klik voor groot

De wind is echt afschuwelijk hard maar ik heb gelukkig deels de wind in de rug en gelukkig lopen we bij de klim langs een stukje met bomen en dat is ook nooit weg want dat houdt de wind een beetje tegen. Ik voel eigenlijk niets bijzonders en ik ben niet extreem moe dus dat is een goed teken. Woef doet het ook goed en ik ben hartstikke trots op haar. Maar we zijn er natuurlijk nog lang niet en gaan rustig door en blijven klimmen.

Dan zie ik ineens 2 herten. Eentje ligt rustig te soezen en de andere staat rustig te grazen. Ik kan nog net snel een kiekje maken voordat ze hard wegrennen en ik moet opletten dat woef er niet acthteraan gaat. Wel een mooi gezicht.

klik voor groot

Dan komen we weer bij zo’n verdomd hekj. waar woef over heen moet klimmen. Ze kan dat inmiddels heel goed maar eigenlijk wil ik niet dat ze aan de andere kant er steeds afspringt, want ik ben bang dat ze last krijgt van haar polsen en dat wil ik niet. Deze eerste dag zullen we nog veel meer van dit soort hekjes krijgen maar we hebben gelukkig nergens een hek dat echt een probleem oplevert.

klik voor groot

De klim is best stevig. Ik moet altijd wel een beetje lachen als mensen gaan zaniken over Limburg. Nederland kent helemaal geen heuvels die boven de 300 mtr uitkomen en een klim zoals deze hebben wij ook helemaal niet. Het maakt me niets uit, ik heb in Limburg tijdens het trainen helemaal een last gehad van de molshopen. En inderdaad: als je maar vaak genoeg een molshoopje van 50 mtr in een parcours opneemt, dan krijg je heel wat hoogtemeters op een route of run. Voor mijn gevoel kan je hoogtemeters nooit vergelijken. Is trouwens ook niet belangrijk maar mensen maken er altijd een punt van. Overigens heb ik met 3 apparaten de route vastgelegd en alle drie geven ze iets anders weer. Ascent is bij de ene alleen maar hoeveel meter je echt de hoogte ingaat, dus het hoogste punt. 300 meter betekent dan simpelweg dat je 300 mtr moet stijgen. Dat kan dus heel goed in 20 heuveltjes op en neer van 50 meter en dan doorstijgen naar de top of een lange steile weg naar boven. Vandaag vind ik het erg meevallen. Doe mij maar een fikse heuvel en daarna niks meer. Ik weet dat de route naar Kelso straks langs het water loopt, dus daar verwacht ik niet veel ellende eigenlijk. Maar goed, we waren dus aan het klimmen. Het uitzicht is echt erg mooi met het oog maar helaas komt het niet zo goed op de foto omdat het zulk somber weer is geworden .

Hoewel de wind nog steeds fors waait, heeft de regen niet doorgezet. We gaan rustig door en het pad wisselt van steentjes naar gras naar modder dus eigenlijk van alles wat.

klik voor groot

Dan kom ik weer bij een hekje met een paal waar een W op staat in een pijltje. Maar waar wijst de pijl nu naartoe? Volgens mij een beetje naar links en ik tuur over het veld of ik ergens anders nog een pijl zie staan, maar ik zie eigenlijk niks dus ik kijk op de kaart welke richting ik op moet. Er is niks vervelender dan over een veld te joggen dat naar beneden loopt en daarna weer terug te moeten. Volgens de kaart moet ik helemaal niet naar links maar eigenlijk gewoon een beetje naar rechts.

klik voor groot

Dat blijkt te kloppen want gelukkig loop ik dan recht op een hek af met weer zo’n vervelend opstapje voor de hond. Gelukkig kunnen we nu lekker naar beneden. Dat loopt lekker en woef vindt een beekje waar ze even kan baden en een slokje kan drinken.

klik voor groot

We zijn nu al een eind op weg richting Jedburgh waar straks een abbey zullen zien, maar voorlopig zijn we daar nog niet. Uiteindelijk zie ik in de verte het dorpje al liggen.

klik voor groot

Woef moet nog even in een beekje badderen en dan komen we werkelijk aan bij Jedburgh. De abbey is in de verte al te zien door de bomen maar jammer genoeg staat er één of ander kermis gebeuren voor, dus het uitzicht is niet echt fraai.

klik voor groot

Het binnenlopen van het dorpje is wel grappig want ineens kom je van bovenaf het dorp in. Linksaf is een museum waar ik door de hond niet heen ben gegaan, maar wat bovendien ook misschien op deze eerste lange dag te veel tijd zou kosten. Het uitzicht vanaf het museum richting het dorpje is wel erg mooi.

klik voor groot

Ik loop het dorp in en zie om de hoek al snel de achterkant van de abbey. Ik loop het dorp verder in en ga de abbey even bekijken en maak wat foto’s. Het weer is enorm opgeknapt nu en ik hoop dat het niet te warm wordt.

klik voor groot

Hoewel er pas 23 kilometer opzit en ik dus op de helft ben, voel ik me wel een beetje moe. Ga ik het wel redden om helemaal terug te lopen naar Kelso? Toch moeten we verder want elke reis begint met de eerste stap. Ik ga dus weer op pad en probeer het dorp uit te komen richting de route maar gek genoeg moet ik even zoeken naar de route. Nergens staan bordjes en ik snap er niets van. Gelukkig heb ik een kaart en al snel zijn we weer op de juiste weg het dorp uit. Vanaf daar is er prachtig uitzicht op de abbey. De abbey is uit 1138 en heeft uitzicht over Jed Water.

klik voor groot

We lopen verder en gaan nu op pad voor de etappe Jedburgh naar Kelso. De meeste mensen doen dat als etappe en stoppen dus in Jedburgh. Overigens kan je de route zowel met de klok mee als tegen de klok in lopen. Alle beschrijvingen zijn met de klok mee, alleen loop ik deze etappe toevallig in de andere richting.

Het riviertje waar ik langsloop is ook mooi in het geluid is lieflijk zeker zo met het zonnetje dat zich weer even laten zien. We gaan het dorpje uit en dan zie ik nog net de laatste winkel van het dorp, een soort kiosk en ik besluit wat appelsap te kopen. Maar de vrouw heeft veel meer oog voor de hond en ze geeft woef wat water in haar bakje dat ze gretig opdrinkt, hoewel ze toch echt net wat water gekregen had.

klik voor groot

We komen door een parkje en ik probeer een foto te maken met de gorilla pod.

klik voor groot

Daarna weer een goed beloopbaar stukje en met zonnetje erbij ziet het er weer prachtig uit. De koolzaad velden zijn natuurlijk erg mooi in deze tijd van het jaar.

klik voor groot

Door de zon wordt het af en toe wel warm en ik hoop maar dat de zon weer een beetje weg wil gaan. Ik vind het niet erg dat het geen stralend weer is.

klik voor groot

Op een gegeven moment lopen we een heel stuk langs het water (de Teviot) en dat is erg mooi.

klik voor groot

We komen bij een ijzeren brug waar we even de weg op moeten en waar ik werkelijk bijna van de weg word geblazen. Blijkbaar vang je hier ontzettend veel wind en ik moet echt even vechten om waf aan de riem te doen omdat ik een stukje over de weg moet.

Op de foto’s kan je totaal niet zien hoe het waait en daar lijkt alles lekker vredig. Ik besluit heel even te pauzeren om de hond weer wat water te geven omdat het zonnetje nu schijnt. Het is een mooie plek met een prima pad. Hier ga ik veel plezier hebben van de wind in de rug. Ik kom hier voor het eerst een stel tegen dat ook de route loopt maar de andere kant op. We zijn al een heel eind in de buurt van Kelso maar ik weet dat ik er nog lang niet ben. Eigenlijk denk ik dat het gewoon gaat lukken vandaag om de hele route te lopen. Dat zou toch wel erg gaaf zijn en de hond doet het tot nu toe prima.

klik voor groot

Dan lopen we weer langs het water en dat is een heerlijk geluid. Veel vogels en watervogels om me heen. Waf lijkt het prima te doen en loopt gezellig voor me uit, kijkt wat rond snuffelt wat en lijkt geen enkel probleem te hebben met de afstand of het aantal uren dat we onderweg zijn. Dit is echt genieten met een mooi stuk van de route.

klik voor groot

Het is hier zo lekker dat me echt een blij gevoel bekruipt. Niemand om me heen, een blije fitte woef bij me en dan ook nog een mooie omgeving. En Kelso? Dat gaan we gewoon vandaag bereiken.

Als de oever even laag is, besluit woef meteen het water in te gaan. Ik snap dat wel maar helaas denk ik niet na en wordt haar harnas nat door het water. Niet slim en dat moet dus nu af want anders doet dat straks misschien pijn. Ik heb hier geen ervaring mee want normaal gaat ze met haar tuigje niet in het water.

klik voor groot

We lopen weer verder en ik hou het tuigje dan maar even in mijn hand. Niks aan te doen, woef gaat voor. Ik zie in de verte al het Roxburgh railway viaduct. Echt prachtig zo in dit licht. Grappig genoeg is het uitzicht op het viaduct elke keer anders naarmate je verder komt en uiteindelijk lopen we langs de brug en maak ik nog snel nog een foto. Ik vind die ijzeren wandelbrug wel interessant aan de andere kant. Het viaduct is gemaakt door John Miller en dateert uit 1847.

klik voor groot

We klimmen weer een klein stukje maar het stelt weinig voor. Gelukkig is het eind van de route heel vlak.

klik voor groot

Langs de rivier zijn ook de resten van Roxburgh Castle te zien. Gelukkig had ik het in de navigatie gezet dus loop ik er niet langs zonder wat te zien. Dit was ooit een van de belangrijkste kastelen van Schotland en dateert uit de 12e eeuw.

klik voor groot

Ik maak snel nog een foto van de hond en mij.

klik voor groot

Dan gaat het ineens heel erg snel qua route en afstand. Ik heb wel de caves gemist in de rivier wand. Dat is jammer maar niks aan te doen. Kelso komt inmiddels dichterbij. Ik zie weer zo’n mooie oude brug uit 1795. Ook kom ik iemand tegen met een draadhaar Vizsla. Een echt meisje maar doordat ze nooit getrimd is, lijkt het wel een langhaar. Blijkbaar doen de Engelsen daar niet aan.

klik voor groot

Volgens mij zijn we nu bijna bij Kelso. Het is wel een apart gevoel en als we doorlopen is daar inderdaad de kerk van Kelso al in beeld.

klik voor groot

Nog een stukje verder zie ik Rennie Bridge over de River Tweed die me naar Kelso zal brengen.

klik voor groot

De teller staat al ver boven de 40 km als we over de brug lopen. Best een eind zo voor de eerste dag. Vanaf de brug heb je mooi uitzicht over het water en kelso.

klik voor groot

We lopen het dorp in en rechts van me ligt de kleine abbey van Kelso. Ik maak een paar foto’s en loop verder naar de marktplaats waar de auto staat en waar we vanmorgen op de bus zijn gestapt naar ons startpunt.

klik voor groot

Dit is toch wel heel bijzonder. De teller staat op 46,5 km. We hebben het gedaan en dag 1 zit erop. Het was een hele bijzondere dag waar ik weinig mensen heb ontmoet maar veel heb gezien en ondanks de wind erg veel geluk gehad heb met het weer. Ik ben ontzettend trots op woeffie die het zo goed heeft gedaan vandaag. Ik hoop dat ze morgen ok is en niet stijf, zodat we morgen ook op pad kunnen voor de tweede dag die iets minder lang zal zijn maar wel veel zal klimmen en dalen.

klik voor groot

Wordt dus vervolgd met dag 2!!

gegevens:

* 46,5 km
* 11 graden

mei 118 km – 2015 totaal 1.497 km

rapa nui – 206 km
hoka bondi b – 60 km
hoka stinson lite – 531 km
hoka stinson trail – 221+ km
minimus MT – 26 km
pure flow – 372 km
pure grit – 20 km