Vandaag dan de dag van de HM in Nottingham. Hoewel ik er goed voor getraind heb/had, is de afgelopen week natuurlijk geen beste voorbereiding meer geweest. Dit is de zesde achtereenvolgende dag dat ik aan het lopen ben en ik ben al meer dan een week aan het hoesten. Mijn plannen zijn dus simpelweg bijgesteld. Maar ik ben hier nu en ik heb dus de afgelopen dagen zoveel mogelijk genoten van het buiten zijn en het lopen. Dan maar ‘vermoeid’ aan de HM beginnen. Zal ook nog wel lukken neem ik aan. Ik had al besloten om met de 2.10 pacer mee te gaan als dat uberhaupt zou lukken. Zou het me lukken om ‘niet fit’ 21 km achter elkaar (continu) te lopen na de afgelopen week van rare rondjes meestal met RWR, veel stoppen en stilstaan en al aardig wat hoogtemeters in de benen? Geen idee, ik wist alleen dat het parcours van de HM veranderd was en dat er trots geroepen was door de organisatie dat het zo’n leuke uitdaging dit jaar zou worden met de heuveltjes. Dat leek me allemaal wel mee te vallen maar waarom het nou allemaal weer veranderd moest worden, is mij niet duidelijk.

Om 6.15 rijden we weg van het huisje. Het is hartstikke mistig. Ook al geen longen weer en totaal anders dan de voorspelde zonnige en warme dag. Misschien knapt het straks nog op maar de 8 graden is toch wel erg frisjes. We tanken weer even gas bij de Shell om 18 km voor de parkeerplaats en ik ga maar meteen even naar het toilet. Daarna zijn we al snel op de vertrouwde parkeerplaats en we rijden lekker door naar voren zodat we dicht bij de start staan. S. moet straks immers weer naar de auto voor woef en voor de fiets die nu ook mee is. S. zal straks met fiets, hond en kar een stukje van het parcours gaan fietsen. Het is nog steeds enorm mistig en ijskoud. Ik dring voor bij de drukke dixies en we hangen nog wat rond bij de auto voordat we naar de startvakken gaan. We hebben al even gekeken hoe het er allemaal uitziet.

klik voor groot

Daarna gaan we naar de startvakken en langzaam trek ik wat laagjes uit om niet meteen af te koelen. De pacer met zijn 2.10 uur bord zien we ook ineens en die heeft geen flauw idee waar hij heen moet. Ik weet hem te vertellen dat hij naar het blauwe vak moet, waar ik ook ingedeeld ben. We lopen daar dus heen en dat is weer dezelfde plek als vorig jaar, waar ook de warming up gegeven zal worden door het beest en een fitte man.

klik voor groot

Het is toch nog even wachten op het startschot. Ik ben er inmiddels wel klaar voor dus kom maar op dan…..

klik voor groot

Gelukkig was het bij de start zo koud dat we woef rustig even in de auto konden laten. Vorig jaar was er nog een hond achtergelaten in de snikhete auto die bijna bezweek. Achterlijke mensen blijf je houden. S. gaat haar zo ophalen als ik weg ben!

Dan gaat eindelijk het startschot en kunnen we gaan lopen. Ik loop vlak achter de pacer en zie al snel dat hij redelijk langzaam loopt. Kan me niet schelen, ik wil gewoon lekker lopen en als het gaat, ook gewoon alles achter elkaar. De eerste mile is zeker te langzaam. Daarna doemt de eerste heuvel al op. Het stelt weinig voor en het loopt allemaal prima. Maar ik krijg tintelende handen. Geen idee waarom. Adem ik verkeerd? Tintelende handen hoort namelijk bij verkeerd ademen. Ik voel me verder echt prima maar dit voelt niet prettig. Heuveltje op gaat dus helemaal niet zoals ik wil, want ik ben bijna van plan om dan maar te stoppen als het wel weer gaat. Ik ben een enorme bangerik namelijk. Als ik iets voel dat ik niet kan thuisbrengen of niet snap, dan gaat de rem erop. Lopen moet vooral leuk en gezond zijn in mijn wereldje. Maar het gaat weer prima en ik loop redelijk vlot de heuvel weer af en maak wat tijd goed die ik verloren heb. De pacer loopt inmiddels al een stukje voor me uit, maar ik ga niet ineens hard lopen om hem weer in te halen.

klik voor groot

Ik loop aardig wat tijd weer goed op de heuvel afwaarts en de eerste 5 km zijn redelijk OK qua tempo. Maar ik weet dat dit geen redelijk getal is, want ik loop langzaam en heb alleen wat tijd goed gemaakt met de afdaling. De tweede lap van 5K mis ik op mijn horloge, dus ik weet niet echt wat ik aan het lopen ben en kijk ook niet echt moet ik bekennen. Ik wil graag gewoon doorlopen, niet stoppen en de finish halen. Ik weet dat ik op 7 mile S. alweer zal zien. Op 3 mile zag ik hem ook staan, maar toen hobbelde ik vrolijk voorbij.

Inmiddels schijnt de zon er al vrolijk op los. Het wordt warm. Ook dat nog. Van ijskoude start met mist naar warm weer. Ik ben blij dat ik op zich wel gestart ben met weinig kleding. Alleen heb ik een buff om mijn hals vanwege het hoesten en die gaat ook niet meer af. Maar warm wordt het! Misschien had ik daarom wel last in het begin. Vanwege het koude mistige week. Niet echt opgewarmd begonnen etc. Geen idee. In ieder geval loopt het nu allemaal weer goed.

klik voor groot

Op het 7 mile punt zie ik inderdaad S. weer en hij heeft lief een natte spons klaar. Die wil ik wel! Ik heb inmiddels ook al een waterzakje aangepakt bij de controle post en dat heb ik ook in mijn hand!

klik voor groot

Ik ben happy met mijn sponsje. Nu kom ik er wel neem ik aan. De pacer zie ik nergens meer en ik gok en beetje dat ik misschien nog wel op 2.15 binnen kan komen. Maar eerlijk gezegd gezegd boeit het me niet.

klik voor groot

Ik doe lang met mijn waterzakje en neem vrij aan het einde nog een watertje aan. Helaas zit die nog dicht en heb ik veel agressie nodig om het geval open te scheuren met mijn tanden. Die blijven gelukkig nog in mijn bek. Stom systeem.

Ik ga toch maar eens op mijn klokje kijken wat ik aan het lopen ben. Zou ik 2.15 nog halen? Hoe ver is het eigenlijk nog? Ik gok een beetje qua afstand. Ik zie het 1 mile bord opdoemen en ga versnellen. Dat gaat allemaal nog goed. Maar ik reken en reken en zie al dat ik 2.15 niet meer ga halen. Verdorie, dat is toch best jammer eigenlijk. Zou 2.16 nog wat dan nog kunnen? Ik loop al langs het water en zal straks rechtsaf slaan. De route is wel beter dan vorig jaar moet ik bekennen. Nu is het einde tenminste normaal. Daar lopen we het gras al op. Ik ga toch nog even aanzetten en ren ineens iedereen voorbij. Hahaha, ik snap wel dat als je echt kunt hardlopen, dat het dan leuk is om mensen in te halen. Maar helaas…. de klok springt net op 2.17 als ik over de finish kom. Echt 2.17.00 is mijn finish tijd. Had ik een seconde sneller gelopen dan was het nog net een 2.16 geweest. Ik vind het allemaal prima zo. Hartslag gemiddeld 146 dus wat wil je nog meer. Eigenlijk hoor je helemaal niet te starten als je zo rochelt maar dit moet kunnen.

Ik loop bijna langs de medailles maar ik krijg er gelukkig toch eentje en ga op zoek naar S die er ook al is.

klik voor groot

Woeffie is ook weer blij dat het roedeltje compleet is. Nog even uitlaten en lekker even niksen bij de auto in de stralende zon. Droge broek aan en lekker winddicht jasje aan.

klik voor groot

Terwijl ik rommel met woef (pootje, eten etc) gaat S. nog even een foto maken van het terrein dat nu wel in het zonnetje ligt.

klik voor groot

Daarna gaan we de fiets achter op de auto zetten in plaats van op het dak. We gaan even sushi eten in de stad en we weten al dat we anders qua hoogte er niet in kunnen rijden. We lossen dat dus even op met de haak achter op de trekhaak.

klik voor groot

Daarna rijden we naar het centrum dat eeuwen duurt vanwege de rij auto’s en de afgesloten wegen vanwege de marathon. Maar uiteindelijk vinden we onze bestemming toch. De sushi boer en de PC world om naar een laptop te kijken voor S. De sushi vinden we eigenlijk niet echt lekker dus we zijn na niet al te lange tijd alweer weg. De laptop bevalt wel en die gaat dus mee naar huis.

klik voor groot

Zo komt er dus weer een einde aan een dagje Nottingham. Ik heb eigenlijk niet echt een gevoel bij deze loop. Ik ben verrast dat ik na al deze dagen lopen gewoon 21 km achter elkaar kon lopen op mooie lage hartslag. Dat ik aan het einde toch nog zo kon versnellen. Ik wilde dat gewoon nu niet omdat ik niet top fit was. Ik ga dan geen risico nemen om later problemen te krijgen door een loop die net teveel was. Bovendien wil ik morgen ook weer gewoon lopen en de rest van de week ook. Dus wat dat betreft ben ik dik tevreden. Qua eindtijd is het natuurlijk verschrikkelijk. Het is niet de langzaamste tijd maar het komt er wel dichtbij. Hoewel je dat ook weer in ander perspectief kunt plaatsen als je bedenkt dat ik nu met mooi lage hartslag liep (en dus gewoon veel harder kon), terwijl ik bijvoorbeeld in 2012 in Weesp toen nog met ritmeproblemen een 2.23 HM liep. Ik weet het niet, het blijft een raar spelletje dat hardlopen.

Op naar de volgende run dan maar weer. Komende week nog lekker veel avonturen beleven en dan maar weer eens kijken. Ook eerst goed beter worden. Een betere HM komt er nog wel. Voorlopig blijft de 2.08 dus nog even mijn PR (Edinburgh 2012 en 2015).

gegevens:

* 21 km
* van 8 stijgend naar 17 graden, van mistig naar zonnig
* finish tijd 2.17.00

september 269 km – 2015 totaal 2.999 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 115 km
hoka stinson lite – 100 km
hoka stinson trail – 855+ km
hoka clifton 2 – 100 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 439 km
pure grit – 20 km
gel-lyte 33 – 11 km