Vandaag is het helder weer en dus een mooie kans om de heuvels in te gaan. Dat het waait, neem ik dan maar voor lief. De rugzak was al gepakt en redelijk op tijd gaan waf en ik op weg naar de Tower bij Great Tosson waar ik de auto ga parkeren. Ik heb een mooie route gemaakt van 21 km, die deels hetzelfde stuk als vorig jaar zal nemen, alleen niet langs Little Church maar buitenom en dan terug via St Oswalds way onderlangs en weer noordwaarts richting de Tower. De Simonside ridge zal de meeste tijd kosten, want daar kan je niet echt hardlopen en bovendien moet je daar eerst naartoe klauteren (via rotspunten, en deels met je handen). Maar zo ver was het nog niet, eerst de rit en daarna eerst een stukje over de weg naar Simonside!
klik voor groot
Dan blijkt al snel een heel stuk van de trail afgesloten te zijn en kan ik helemaal niet de route volgen die ik wilde nemen. Ik moet linksaf in plaats van rechtsaf en loop ineens over een vervelend pad met de wind pal tegen. Ik ben bekaf als ik bij de start van de beklimming kom en vind er niks aan. Ga ik klauteren? Ik zal wel wind mee hebben op de ridge dus dat is wel prettig maar het is 465 meter hoog en zal dus nog meer waaien dan het hier al doet…. En ligt er ijs? Bij de voet van de heuvel kijk ik omhoog (en vergeet een foto te maken maar die staan nog hier van de vorige keer) en besluit dat ik het ga doen. Ik trek wel mijn donsjas aan, want het waait echt heel erg hard en ondanks dat het zonnetje schijnt, maakt de wind het best fris.
De beklimming gaat goed, alleen moet ik af en toe tegen de zon inturen waar woef uithangt en of er niemand afdaalt met een hond. Woef is hoogloops en wil wel uitkijken naar een mannetje. Oppassen dus! Maar het gaat goed. Tussentijds maak ik een paar foto’s want het is en blijft gaaf!
klik voor groot
En dan zijn we boven. Dat ging een stuk makkelijker dan vorig jaar! Natuurlijk neem ik de tijd om even te kijken en te genieten want het is helderder dan ik eigenlijk dacht en dat is fijn.
klik voor groot
Als ik uitgekeken ben (hoewel je nooit uitgekeken raakt), gaan we verder de ridge op. Overal is het mooi en overa is wel wat te zien en door de wolken krijg je hele mooie effecten als je naar het dal kijkt.
klik voor groot
Ik hobbel rustig door en geniet. Maak veel te veel foto’s maar dit stuk is nu eenmaal geweldig en daar kom je voor. Zulke dingen zie je niet altijd dus ik neem rustig de tijd.
klik voor groot
Ik klets met een gezin met drie labs (allemaal dames gelukkig) en met een hiker die ook lekker aan het genieten is. Ik ben blij met mijn donsjasje want ik heb het totaal niet koud omdat de jas geen enkele wind doorlaat. Heerlijk en wat ben ik blij met mijn rugzak. Ik kan gewoon dit soort dingen meenemen op dit soort routes zonder gedoe. Het past allemaal prima en de rugzak is comfortabel. Wel zit de rugzak optimaal als ik een extra jas aanheb zoals nu, dus eigenlijk ben ik blijkbaar te ‘dun’ voor deze rugzak maar dat lost ook wel weer op met een extra padding misschien.
Verder en verder hobbelen we. Je moet hier niet moe zijn want de weg is eindeloos en slingert zich over de ridge van de heuvel. Er lijkt geen eind aan te komen en het is een vreemd pad met een soort trappetjes, rotsblokken en soms modder. Niet echt een wandel/renpad.
klik voor groot
Ik kijk op de kaart welke route ik ga nemen. Vorig jaar sloeg ik ergens af en nam ik een vreemd paadje dat uiteindelijk op de weg uitkwam. Nu wil ik doorlopen naar het einde van de ridge en daar de St Oswalds Way nemen. Maar ik twijfel vanwege de wind en door het pad. Eigenlijk lijkt me gewoon terug over de weg net zo prima voor vandaag. Door de wind, de klim en het tijdsverloop ben ik misschien niet meer geconcentreerd genoeg voor de lange weg benedenlangs. Die route kan ik een andere keer doen zonder de Hill op te klauteren en de ridge te doen. Dat lijkt een goed idee.
klik voor groot
Als ik zo eens op de kaart kijk, is de weg nog eindeloos lang en zo ziet het er voor me ook uit…..
klik voor groot
Maar in de diepte en in de verte zie ik de parkeerplaats liggen die ik zou kunnen nemen als ik de St Oswalds Way hier wil lopen. Daar moet ik dus nu ook heen en vanaf daar pak ik de weg terug naar de Tower waar ik geparkeerd sta. Ik daal verder af en kom op de weg waar ik eindelijk weer lekker kan opschieten. Het was maar een klein rondje maar het is echt zo bijzonder. Vandaar dus een baby rondje met meer dan 40 foto’s.
Moe maar voldaan en weer met een hoofd vol indrukken komen we bij de auto. Ondanks de modder op het laatste stuk heeft de bandage om het pootje van waf prima gewerkt en alles is nog mooi schoon en droog eronder. Dat betekent dus dat we ook andere routes weer kunnen gaan doen.
Op naar de volgende run dan maar weer met wat meer ‘run’ dan ‘hike’.
gegevens:
* 11,5 km
* 6 graden – veel wind
feb 200 km – 2015 totaal 556 km
rapa nui – 186 km
hoka bondi b (nieuw) – 314 km
hoka stinson lite – 220 km
hoka stinson trail – 40 km hoka mafate – 182 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 331 km
pure grit – 20 km
speedcross – 52 km
Vandaag zou het getijde ongeveer hetzelfde zijn als tijdens de run en was ik dus benieuwd naar de breedte van het strand bij Foxton in de ochtend als ik daar voorbij zou moeten. Ik had dus alles nagerekend en om 9.15 waren we op weg naar de golfbaan om te gaan kijken en vanaf daar de ronde terug te lopen naar de stepping stones. Aan die kant zou geen tot weinig modder liggen en dat zou dus met waf en haar pootje wel moeten kunnen.
Om 10.00 stonden we op het strand te kijken naar het water. Eerst maar een stukje richting de strandtrap dan maar, want ik had nog even tijd nodig om te zien hoe snel het water zou stijgen. Dat ging best snel maar het stuk strand dat er was, was prachtig vlak en hard. Prima beloopbaar en heerlijk zacht voor het lijf. Als alle stukken strand nou eens zo konden zijn!
Het water kwam best snel richting de duinen en ik kwam met iemand aan de praat over het getijde en over de run. Hij dacht dat het wel zou moeten lukken ook later, want het was al even niet voorgekomen dat het water helemaal tot de duinrand gekomen was. Dat liet de strook zeewier ook wel zien. Goed nieuws dus.
klik voor groot
Ik rommelde wat heen en weer over het strand met woef totdat ik zeker wist dat ik qua tijd ook voorbij zou zijn tijdens de ultra en daarna ging ik op pad. Ik koos voor het klimmetje vanaf het strand naar het pad langs de golfbaan. Ik ben dat pad nog nooit naar beneden gegaan ook al weet ik dat de ultra zo loopt. Het is een heel raar steil modderig pad waarbij je bovenop de stenen uitkomt. Vorig jaar ben ik omgelopen zodat ik een normaler pad naar het strand had. Ik ga echt niet voor jan doedel mijn nek breken als het niet moet. Maar stijgen is makkelijker dan dalen en nu kon ik mooi eens zien wat voor pad het nou eigenlijk was. Nou prima om tegenop te lopen maar daar ga ik dus niet af als het niet hoeft, zeker niet met modder. Ik loop wel weer een stukje om.
klik voor groot
Daarna over het pad langs de golfbaan en dat lag er vrij aardig bij eigenlijk. Al snel liepen we weer langs de bunker, naar beneden naar de parkeerplaats bij Alnmouth, door het dorpje langs de bootjes over de brug, stukje over de weg, bij de rotonde rechtsaf en weer linksaf het weiland in en dan de klim. Ik kan het dromen, al loopt de ultra natuurlijk de andere kant op.
klik voor groot
Het ging allemaal heel snel eigenlijk en we hobbelden al snel langs de river Aln op weg naar de stepping stones. Daar deed ik wafje het gele signaaljasje even aan omdat er weer gekken aan het schieten waren. Maar ik zag ze niet en het was niet veel, maar voor de zekerheid dan maar even aangetrokken. Het loopt daar wel lekker. Het is een mooi vredig stukje, waarbij de spoorbrug natuurlijk een mooi punt blijft om naar te kijken. Maar het loopt ook gewoon lekker, zelfs met dit sombere weer van vandaag. De vorige keren dat ik hier liep was het net lente.
De boerderij doemde al op en al snel waren we bij de stepping stones. Daar trof ik een echtpaar waar ik mee aan de praat raakte over wandelen, routes en de run.
klik voor groot
De stones lagen er vredig bij en staken een heel stuk boven water uit. et water van de river Aln kabbelde er rustig omheen. De man ging eens over de stenen kijken en zei verbaasd dat het zo diep was. ‘Daar ga je toch niet doorheen’ zei hij nog. Nou dat vind ik dus ook. Als het er zo bij ligt op de ultra, is het prima. Vorig jaar hadden we ook dat geluk. Maar twee weken geleden was er geen steen te zien en raasde het water langs je voeten. Geen lol aan toch? Afwachten maar. Als het een beetje droog is, dan heb ik geluk.
Ik ben niet overgestoken omdat ik niet wilde dat waf een nat verband kreeg met haar wonden. Ik keerde dus weer terug en wist ook dat de route ongeveer 17 km zou worden en dat leek me wel weer genoeg. Waf had haar stoere grote harnas aan van de rugzakken, en dat was ook even wennen voor haar natuurlijk dus dit was lang genoeg.
klik voor groot
De terugweg ging zo mogelijk nog sneller en voordat ik erg in had, waren we weer bij Foxton Hall golfcourse. Daar ben ik nog even naar het strand gelopen om te kijken hoe het er dan nu bij zou liggen, ver na de ‘safe crossing’ tijd van de tabel maar er was nog steeds wel een stukje beloopbaar strand. Ziet er dus goed en hoopgevend uit. Als het nu niet twee weken achter elkaar gaat regenen, dan zal het allemaal wel loslopen.
klik voor groot
gegevens:
* 17,5 km
* 5 graden
feb 189 km – 2015 totaal 545 km
rapa nui – 186 km
hoka bondi b (nieuw) – 314 km
hoka stinson lite – 220 km
hoka stinson trail – 40 km hoka mafate – 170 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 331 km
pure grit – 20 km
speedcross – 52 km
Vandaag had ik niet zo heel erg veel tijd voor een rondje en bovendien moest ik ook even kijken hoe dat zou gaan met het pootje van waf. Ze is 5 weken zonder antibiotica geweest en alles ging prima, maar gisteren vielen er ineens 2 gaten in de zwelling die nou juist zo prachtig aan het wegtrekken was en waarvan het huidje mooi heel was geworden. Dat was dus even een domper maar de hoop is toch dat het weer zonder infecteren dicht gaat allemaal. Dus ze kan prima lopen maar dan wel ingepakt om te voorkomen dat er rommel bij komt. Maar ze is ook loops, dus het was even zoeken naar een route waar het niet te druk was en waar geen modder zou liggen.
Ik dacht dat ik dat gevonden had vanaf Beadnell, maar realiseerde me niet dat aan het einde bij High Newton natuurlijk een dikke modder bende ligt bij de boerderij. Dat moeten we niet hebben, dus ging ik terug naar het caravan park en vanaf daar weer terug naar de brug om vanaf daar via het strand weer terug te keren naar de auto. Dat bracht me op en schamele 8 km maar het was wel een lekker rondje. Ik wist overigens toch niet wat ik aan het doen was, aangezien ik in plaats van op ‘lap’ op de ‘stop’ toets gedrukt had. Daar kwam ik pas na een kilometer achter dus echt handig was ik niet bezig vandaag. Op naar de volgende run.
klik voor groot
gegevens:
* 8 km
* 5 graden
feb 171 km – 2015 totaal 528 km
rapa nui – 186 km
hoka bondi b (nieuw) – 314 km
hoka stinson lite – 220 km
hoka stinson trail – 40 km hoka mafate – 152 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 331 km
pure grit – 20 km
speedcross – 52 km
Vandaag weer tijd voor een lange duurloop. Twee weken geleden liep ik ook op donderdag en was de afstand 44 km. De keer daarvoor liep ik 38 km dus ik heb het netjes opgebouwd.
Ik koos weer voor de rondjes rond de cottage. Ik twijfelde even onderweg of ik lukraak nog ergens heen zou lopen maar ik had eigenlijk geen zin om te dwalen. Dat is leuker als ik gewoon lekker met waf onderweg ben. Vandaag was het even weer een serieuzere training voor de afstand dus dan maar op deze manier. Overigens elke keer weer een verleiding om niet te stoppen bij de cottage. Maar geen moment aan gedacht eigenlijk en het was ook niet nodig.
Ideaal loop weer deze keer. Weinig wind en bewolking dus niet te warm. Echt een fijne dag en de afstand is al uitdaging genoeg. Deze keer had ik gelukkig de Mio weer terug, dus kon ik mooi zien wat ik uitspookte en dat was niet slecht. HF gemiddeld op de eerste lap (voordat ik woef oppikte) 128 (max 140) en het tweede deel 133 (max 141) maar op het tweede stuk liep ik vreemd genoeg iets sneller (terwijl het voelde alsof ik niet vooruit kwam).
Na 6 rondes heb ik woef opgepikt. Dat is een kwestie van deur openen, geel signaaljasje aan en tuigje (vanwege de loopsheid) en weer op pad maar je bent toch uit je ritme. Ik nam ook nog snel een chocomel en maakte er eentje voor onderweg waarbij het totaal aan voeding voor deze run uitkwam op 4×200 ml chocomel.
Vorig jaar was ik nog aan het rommelen met gelletjes en andere dingen onderweg. Nu vertrek ik gewoon met 2 softflaskjes en dat is het dan. Ik weet niet eens zeker of ik wel iets nodig zou hebben eigenlijk. Zo zie je maar wat er allemaal verandert in een jaar anders trainen.
klik voor groot
Wafje vond het redelijk OK deze keer over de weg maar je merkt aan alles dat ze het niet echt leuk vindt. Eergisteren in de duinen rende ze als een idioot in de rondte en amuseerde zich kostelijk. Nu liep ze braaf mee en keek af en toe op. Ik kwam maar moeilijk op gang en liep de eerste 5 km op een ratio van 500 mtr en 100 mtr wandelen. Daarna schroefde ik het weer op naar 1000-tjes. Ik kwam echt niet vooruit maar had uiteindelijk een mooie gemiddelde pace. Raar is dat. Hoe het ook zij, het ging vrij gemakkelijk en ik heb net ook nog lekker gezwommen en oefeningen gedaan. Deze ronde was een stuk minder vermoeiend dan de 20 km naar Yeavering Bell waar ik uren over heb gedaan. Maar als ik dit soort trainingen niet zou doen, zou ik die run helemaal niet gekund hebben!
Op naar de volgende run maar weer.
gegevens:
* 50 km
* 6 graden – geen wind, bewolkt
feb 163 km – 2015 totaal 520 km
rapa nui – 186 km
hoka bondi b (nieuw) – 314 km hoka stinson lite – 220 km
hoka stinson trail – 40 km
hoka mafate – 144 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 331 km
pure grit – 20 km
speedcross – 52 km
Vannacht voor het eerst buiten geslapen in het veld bij de boerderij. Deze nacht heeft dus een aantal maanden voorbereiding gehad in de vorm van lezen, spullen zoeken, oefenen met tent opzetten etc. Ook dit zou gewoon een test zijn om te kijken hoe het voelt en hoe het loopt. Van te voren dus alles in de rugzak gedaan.
Ik had net voor zonsondergang de tent opgezet, met daarin mijn matrasje, het matrasje voor woef en haar ruffwear bedje. De slaapzak nog in de ortlieb waterproof valve bag. Dat leek me beter in verband met condens en koud worden.
Daarna ben ik met de rugzak weer naar huis gegaan omdat ik nog wat wilde zwemmen. Ik had besloten om de hond uit te laten met de rugzak en dan direct door te lopen naar de tent.
omstandigheden
• temperatuur 0 graden
• geen wind
• helder
opzetten
Dat ging op zich goed, maar de tent moet natuurlijk bovenaan in de zak zitten of eventueel buiten op zoals de slaapzak. Nu moest ik eerst alles eruit halen om bij de tent te kunnen. Heel onhandig. Het opzetten ging wel redelijk snel maar ik zag te laat dat er een haakje niet vast zat van de binnentent. Ik zal toch moeten aanwennen om de buitentent afzonderlijk van de binnentent op te zetten, zeker op meerdaagse hiking tochten (zie ook opruimen). Ik had ook niet de beste plek gevonden want het was niet helemaal vlak, hoewel ik er geen last van heb gehad. Ik heb 1 extra haring gebruikt. Opletten dat de boog mooi staat en de voortent zo groot mogelijk is. Daar moeten immers schoenen staan en met mooi weer ook eventueel een tas en andere spulletjes (esbit etc).
indeling
Mijn matras lag veel te dicht tegen de wand aan. Dat is niet nodig qua ruimte en veroorzaakt extra condens op de binnentent. Waf had nu meer dan de halve tent en dat is een beetje teveel van het goede. Overigens ligt zij niet zo ver naar achteren als ik hoopte, haar bedje moet dichter naar het midden toe.
Ook lag mijn matras te dicht naar het hoofdeind. Liever meer matras bij de voeten. Ik kan overigens ook het zitfoam uit de rugzak nog gebruiken, hetzij voor woef, hetzij voor mijn voeten. Nu niet gedaan, niet aan gedacht.
De rugzak lag bij mijn hoofdeind. In de 4L losse pouch zaten de dingetjes die ik meteen nodig zou kunnen hebben zoals mijn bril (daarover meer), extra sokken, handschoenen. Wat ontbrak was een microvezeldoekje, dat zat in de rugzak. Ook een bidon met water bij de hand.
In de slaapzak lagen handschoenen, hoofdband, buff en de telefoon en camera. Mijn regenbroek zat in de ortlieb zak van de slaapzak. De wandpocket van de tent heb ik niet gebruikt.
kleding
Ik had alleen een thermo lange onderbroek en lange mouwen hemd aan en sokken. Dat was absoluut voldoende, ik heb het geen moment koud gehad. Ik twijfel over woef, zij had haar gele tankie aan en was toegedekt met de winddeken (die overigens lastig op te vouwen is bij inpakken). Bij opruimen heb ik mijn donsjack aangetrokken en de equafleece sokken.
Bril blijft lastig. Ik zou een volgende keer vor de 24 uurs lenzen gaan. Een bril beslaat en je moet ernaar zoeken in de tent. Dat is onhandig.
het slapen/comfort
De slaapzak is heerlijk. Veel ruimer dan gedacht, ik kon draaien en ermee/erin bewegen en er was ruimte genoeg voor spulletjes. Dat de zak extra lang is, vind ik erg fijn want ik kon me een aantal keren heerlijk uitstrekken. Temperatuur is prima ik had het echt warm. De dubbele capuchon moet ik nog eens goed bekijken hoe dat werkt. Heb dat niet nodig gehad maar had ook niet geweten hoe dat zou moeten. Als kussen had ik nu een sloopje meegenomen en daarin gebruikte ik mijn donsjas. Niet ideaal, daarvoor moet een oplossing komen.
Ik lag dus – zoals gezegd – veel te dicht op de binnentent. Niet nodig maar lastig om gedurende de nacht met woef ook in de tent te veranderen.
Grootste probleem was de sanitaire stop. Ik moest vreselijk plassen en probeerde dat op te houden. Daar krijg je het dus wel koud van en bovendien val je niet in slaap. Omdat het koud was, wilde ik niet naar buiten en probeerde ik de peewol uit. Een zakje met gel erin. Ik had alleen niet de shewee meegenomen omdat ik dacht dat ik wel in z’n zak kon plassen. Nee dus en dat ging faliekant verkeerd. Echt verkeerd want er zat dus ineens overal pis. Dat is niet de bedoeling natuurlijk. Ik kon alles weer goed opruimen met het doekje uit de rugzak maar dit wil ik niet nog een keer meemaken. Of de shewee dus, of naar buiten.
De Neoair ligt goed, maar kraakt een beetje en het grootste probleem is het schuiven. De slaapzak is vrij glad en het matras ook en dat zorgt ervoor dat je heel makkelijk van het matrasje af glijdt, of althans dat gevoel hebt.
opruimen
Vanwege het geklungel met het piesen vroeger dan gepland het kamp opgebroken. Het was zelfs nog donker (vandaar dat er zo weinig foto’s zijn). Dat lukt overigens prima met mijn hoofdlampje dus dat was een mooie test.
Begonnen met de stop los te draaien van het matras zodat dat vast leeg kon lopen terwijl ik de slaapzak in de ortlieb heb gepropt. De slaapzak had matig condens bovenop. Het is lastig maar doenlijk om de slaapzak goed weg te bergen in de valve bag terwijl je in de tent zit. Woef ligt dan nog op haar bedje. Met mooi weer kan ze natuurlijk gewoon buiten liggen en kan je ook buiten inpakken maar bij voorkeur slaapzak in de tent wegbergen in verband met vuil en condens/nattigheid.
Daarna de spulletjes van woef opgeruimd. Daarvoor moet zij dus uit de tent of opschuiven. Daar moeten we nog iets op verzinnen hoe dat het beste kan. Ruffwear bedje was mooi droog en voelde niet koud, matrasje was nog goed gevuld. De deken laat zich echt niet meer opvouwen in het zakje.
Tot slot mijn eigen matras leeg gemaakt en opgerold. Dat ging ook niet goed want ik kreeg het niet meer in de hoes. Voor nu gaf dat niet maar daar moet ik dus even mee stoeien.
De tent was erg nat en heb ik deze keer met binnentent en al ingepakt en in de rugzak gedaan. Ik weet nu dat de binnentent zelfs in een aparte zak moet als je op meerdaagse tochten zou gaan, want anders slaap je ineens in een natte binnentent en dat is niet de bedoeling. Dat moet ik nog een keer proberen in de tuin.
Leerpunten
• rugzak goed inpakken: tent voor het grijpen
• losse pouch met dingen voor de nacht bij de hand houden
• bedenken waar je eventueel kunt plassen in de nacht en hoe je dat doet
• matras goed positioneren
• binnentent goed vastmaken, geen losse haakjes laten hangen
• oefenen met binnen- en buitentent afzonderlijk opzetten en opruimen
conclusie
De tent is erg ruim en dat ontdekte ik eigenlijk pas bij het opruimen. De slaapzak is erg warm en geschikt voor de winter. Dit soort dingen moet je echt oefenen. Het was leuk maar werd verpest door mijn ongelukje in de ochtend en dat is jammer. Maar beter nu dan ergens onderweg. Met de juiste kleding kan je zonder problemen naar buiten en weer de tent in. De slaapzak is warm genoeg.
Ik heb dus niet meer in de ochtend mijn kooksetje gebruikt voor een kopje warme choco zoals gepland. Over drie weken kan ik het nog een keer proberen, dan is woef niet meer loops.
Ik denk dat mijn grootste ‘probleem’ was dat ik nog niet eerder met daglicht de tent van binnen had geprobeerd. Ik moest dus nu in het donker mijn weg zien te vinden en dat was lastig. Een volgende keer weet ik al meer en dat werkt fijner.
Het is vandaag een prachtige dag. Ik heb vanmiddag toch wat geslapen ondanks het mooie weer, heb gewandeld met woeffie en besloot dat vandaag de beste dag zou zijn om buiten te slapen. Dat betekende dus even snel op pad voor een rondje nog voordat het donker zou worden, want ik wilde de tent opzetten met licht natuurlijk.
Aangezien waf geen zak aan een wegrondje vindt hier, koos ik dan maar voor Beadnell en al snel waren we op weg. Geen wind, de avond zon en een fijne temperatuur. Woef genoot volop en rende als een idioot in het rond, en blies enorme wolken lucht uit. Die amuseerde zich dus wel. Ik merkte dat er nog wel wat vermoeidheid in mijn benen zat van gisteren. Vooral de uren onderweg waren wel zwaar denk ik want de afstand was het niet. Maar even loslopen en morgen een rustdagje. Ik hoop dat ik vannacht een beetje kan slapen in de tent want alles is nieuw.
Woef had haar harnas van de rugzak aan om te oefenen. Niet echt te zien op de foto’s maar ze had er totaal geen last van en rende nog harder in de rondte dan normaal. Gelukkig maar. Deze korte afstand is een mooie test.
klik voor groot
Na het rondje ga ik als een speer naar huis, kleed me snel om en ga naar het veld met mijn spullen. Daar zet ik snel de tent op, maak het matrasje klaar, en leg alles verder ook voor waf klaar. Met de rugzak ga ik weer even naar huis want ik ga eerst zwemmen en vanavond ga ik meteen na het wandelen met de hond terug naar de tent. Zal mij benieuwd, vooral ook of wafje er in wil.
klik voor groot
gegevens:
* 10 km
* 6 graden – geen wind, zonnig
feb 113 km – 2015 totaal 470 km
rapa nui – 186 km
hoka bondi b (nieuw) – 314 km
hoka stinson tarmac (nieuw) – 170 km
hoka stinson trail – 40 km hoka mafate – 144 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 331 km
pure grit – 20 km
speedcross – 52 km
Vannacht was ik nog zo ziek als een hond. Heel vreemd, want ik was enorm misselijk en voelde me enorm zielig eerlijk gezegd. Maar uiteindelijk zakte het toch weer en ben ik met een kruikje gewoon in slaap gevallen. Vanmorgen voelde ik me eigenlijk goed en ook goed genoeg om op pad te gaan. Het wer nodigde ook wel daartoe uit want het was een stralende dag. Ik had mijn rugzak al klaar gemaakt en kon dus redelijk snel op pad. De route was ook al klaar en ik gaf dus mijn route gegevens en tijden door aan S., zodat hij zou weten waar ik uithing. Niet onverstandig als je de heuvels in gaat!
De route naar de start was weer prachtig met mooie vergezichten over de heuvels. Alleen op de toppen van de cheviots lag nog een laagje sneeuw, maar ik was er zeker van dat vandaag geen verrassingen zouden zijn met sneeuw onderweg (hoewel ik natuurlijk wel voor de zekerheid mijn spikes in de rugzak had zitten).
Ik koos deze keer niet voor Wooler ergens in een straatje maar iets dichterbij de route op een parkeerplaats bij Wooler Common. Dat leek me handig en dat bleek uiteindelijk ook een prima keuze want ik had al mijn tijd nodig vandaag!
Bij de parkeerplaats kwam ik even aan de praat met twee mannen die gingen hiken. Toen ik vroeg of ze een lange wandeling gingen maken, antwoordde eentje droog ‘hope not’. Het bleek dat een van de mannen wel zin had, en de ander niet. De man zonder zin zei afkeurend dat zijn loopmaat afgelopen weekend nog 13 mile had gedaan. Het bleek dat hij precies de route had gedaan die ik ook vandaag wilde doen. Hij had er de hele dag voor nodig gehad maar had het erg mooi gevonden. Ik liet de route op mijn kaart zien en we hadden het nog even over de wind. Er stond namelijk (onverwacht) een sterke wind hier in dit gebied, maar ik had wel van te voren de richting al bekeken. Ik zou wind mee hebben op de terugweg en ik zou over de verharde weg teruglopen. Op die manier zou ik goed kunnen inschatten hoeveel tijd ik nodig zou hebben om bij de auto te komen en bovendien zou het veilig zijn, want ik had licht bij me en over de verharde weg kan je makkelijk met verlichting lopen als het toch mis mocht gaan qua planning. Tot slot kende ik de weg al dus een kind kon de was doen. Toch?
Ik nam afscheid van de mannen en ging op weg. Ik moest meteen even door een bosje en de weg liep daar al meteen flink naar boven. Er kwam een echtpaar met een hond, maar gelukkig had die geen interesse in mijn loopse wafje en wafje niet in hem. Voorlopig gaat alles dus nog makkelijk op deze manier met haar. Ook zij hadden he over de harde wind ‘boven’ en ik was dus benieuwd.
Nou die wind was er! Zodra ik op het open stuk kwam werd ik bijna weggeblazen. Wow en dat tot de heuvel dan als tegenwind, dat zou niet meevallen. Maar goed, ik moest er toch heen dus vooruit maar. Kijken hoe het zou gaan met zowel klimmen als wind tegen. Ik vroeg me af of ik het beter om had kunnen draaien en heen over de weg met tegenwind in de luwte en terug over die hoge weg met windje mee maar ik besloot toch door te lopen zo.
Even een paar foto’s dan maar!
klik voor groot
Natuurlijk moet ik ook nog even rommelen met mijn camera en een selfie en daarna gaan we weer op weg. De route is makkelijk te vinden en het pad is eigenlijk prima beloopbaar. Jammer van de wind en de klim is ook niet echt kinderachtig. Maar mooi is het wel en ik amuseer me wel.
klik voor groot
Ik loop al die tijd langs een muurtje dat voor mij uitermate goed dienst doet als plekje om me even achter te verbergen. Niet dat het nodig is, want er loopt niemand maar toch….
Hoewel ik uiteindelijk tegen de muur aan een echtpaar zie zitten met en hondje. Even uitblazen uit de wind. Het is maar goed dat de hondjes even spelen, want ik zie ineens dat op het hek waar zij tegenaan zitten een bordje staat met de route die ik wil volgen. Overigens zie ik later dat het geen probleem was geweest als ik toch rechtdoor was gelopen maar toch…. We kletsen even wat over de route en over de honden en daarna ga ik weer op pad. Ik begrijp nu waarom ze het ineens over modder en vachten hadden, want dit deel van de route is ineens nat en modderig terwijl het hele eerste stuk ales kurkdroog was. Misschien nog door de sneeuw die inmiddels gesmolten is. Dat geeft altijd erg veel water. Bovendien schat ik in dat ik vorige week parallel wat meer zuidelijk aan het lopen was bij Broadstruther in die ijs rommel. Misschien komt het door de stroompjes dat het toen ook zo heftig en onbegaanbaar was! Het is dus maar goed dat ik toen voor de terugweg over de weg koos en niet over de St Cuthberts way zoals nu. Weer wat geleerd.
klik voor groot
Achteraf zie ik dat ik wel even naar rechts had kunnen gaan om een crag te bekijken maar dat zag ik onderweg dus even niet. Ik loop dus door en denk dat ik al bijna bij Yeavering Bell ben. Mijn doel voor deze dag hoewel ik geen idee heb waar ik eigenlijk naar op weg ben.
klik voor groot
Maar dan ineens zie ik inderdaad een heuvel opdoemen. Met een soort pad er tegenaan waar ik heel in de verte drie miniscule poppetjes zie klimmen. Oh. Leuk zeg!
klik voor groot
Ik kijk op de kaart. Kijk nog eens. De klim is niet meer zo heftig aangezien ik al een heel eind op weg ben. Het is maar een kleine 100 meter op een afstand van 800 meter dus vooruit met de geit. Tsja en die geit…. dat ben ik nou net niet dat is duidelijk want het valt niet mee. Maar we klauteren rustig door. Je komt er immers altijd. Ik gebruik geen poles, het pad is goed te doen, niet glad of eng alleen een beetje zwaar.
klik voor groot
Ik zie de resten van het fort tegen de berg aan liggen maar het is niet erg indrukwekkend eigenlijk.
klik voor groot
Hoger en hoger gaan we en uiteindelijk bereiken we de top.
klik voor groot
De die figuurtjes die ik eerder zag toen ik nog beneden stond, staan nog bij de cairn. Het eerste dat ik doe is mijn donsjas aantrekken. Razendsnel heb ik mijn rugzak af en de donsjas uit de zak gepakt en aangetrokken. Ik moet wel opletten dat het zakje niet wegwaait en de jas niet erachteraan. Het waait keihard op de top en aangezien ik wel even wil kijken en wil genieten is het zaak om niet af te koelen. Heerlijk die jas! De hikers kijken verbaasd naar mijn snelle omkleedactie maar ik ben blij en zij hebben het koud zo te zien.
klik voor groot
In de video die onder is weergegeven is een filmpje opgenomen van het uitzicht op de top. Het is geweldig dat het zo helder is want het is echt fraai. Dat was ook de reden om vandaag te gaan natuurlijk en ik heb dus erg veel geluk. De top is piepklein, een paar stappen kan je zetten en dan ga je al naar beneden. De cairn stelt niet veel voor en de muren van het fort zijn slecht te zien vreemd genoeg.
Ik kijk op de kaart welke route ik zal nemen voor de afdaling. Ik wil eigenlijk nog naar de waterval die verderop ligt en ik besluit aan de noordkant de afdaling te maken. En daarmee maak ik een enorme fout zo zal later blijken. De watervallen blijven dus ook even staan voor een volgende keer……
Eerst even het pad zoeken en vinden. Hier zie ik wel resten van de muur van het fort overigens maar je krijgt toch niet het totaal plaatje van de luchtfoto’s die ik van te voren had bekeken.
klik voor groot
Het pad is daarna ook snel gevonden maar ik ben hier dus niet zo dol op. Het is zo’n soort geitenpaadje en het is verdomd steil. Overigens niet glad of ‘eng’ in die zin maar als ik naar beneden kijk, dan zakt de moed me in de schoenen. Wat een gigantisch eind!
klik voor groot
Stukje voor stukje gaat het. Van hardlopen is hier totaal geen sprake. Ik heb zelfs mijn donsjack nog aan want ik loop nu aan de schaduwkant van de heuvel en met de wind en het trage tempo is dat maar goed ook. Ik zal uiteindelijk ook erg lang nodig hebben voor de hele afdaling….
klik voor groot
Maar ook nu geldt weer: aan alles komt een einde en uiteindelijk komen we ergens en zie ik ook de boerderijen weer in normale proporties en niet veel later staan we echt beneden. De donsjas gaat weer snel in de rugzak en ik kan eindelijk weer gaan hardlopen.
Maar als ik linksaf sla, zie ik dat de weg enorm omhoog loopt. Watte? Ik kijk op kaart en kijk nog eens goed. Ik kijk naar de getalletjes…. 160 wordt 250 en wordt weer 300. O nee! Wat een enorme eikel ben ik. Ik moet dus weer omhoog, bijna net zo hoog als waar ik vandaan kwam met die enge afdaling. Sukkel. Ik ben boos op mezelf. De rugzak voelt inmiddels aan alsof er 10 kilo inzit. Overigens blijk ik ook daar een stommiteit te hebben begaan want de tent zit er gewoon nog in van het passen van gisterenavond. Dat is toch niet alleen volume maar ook extra gewicht.
Het hoogteprofiel ziet er dus als volgt uit:
Kan je het stommer bedenken? De klim naar de heuvel (stelde weinig voor want ik had al veel geklommen over het eerste stuk), de sterkte daling en daarna weer die verdomde stijging!
Ik zeg een aantal keren hardop ‘wat een fout’ maar ga vervolgens verder. Ik zal toch door moeten nietwaar? Ik kijk op mijn horloge en reken. Reken nog eens. Dit gaat allemaal wel lang duren en ik ben benieuwd of ik op tijd bij de auto ben. Zou ik voor het eerst met hoofdlamp op moeten lopen? Geeft niet, want ik ken de weg maar toch… Eerst maar verder en niet zo zeuren.
klik voor groot
Yeavering Bell blijft naast me liggen en grijnst naar me. ‘Had ik je mooi tuk met die afdaling he?’ Nou inderdaad en ik klim weer verder. Het gaat niet eens slecht maar mijn linkerhersenhelft begint te muiten. Zware rugzak…. zware route…domme fout. Rechts begint harder te roepen…. ‘ik kan het…. het gaat prima…het is leuk’. Beide kanten roepen even hard helaas dus ik ploeter weer verder. Kijk eens op de kaart. Stom en onnodig, want ik moet gewoon verder. Eerst weer tot de afslag waar ik uren geleden richting de heuvel ben gelopen. En daarna nog een stukje terug en daarna pas rechtsaf…. Ik weet het precies dus kijken kost alleen maar tijd… Toch doe je het. Om te zien of het opschiet. Nou nee niet echt eigenlijk!
Maar natuurlijk kom ik langs het afslagje, en natuurlijk kom ik daarna gewoon bij de afslag rechtsaf richting de boerderij en richting de weg die me weer naar de auto zal brengen.
Ik weet dat ik uiteindelijk eerst bij een hek za komen waar ik de vorige keer vanaf Broadstruther heb gestaan en keek naar al het ijs en besloot terug te keren. Wat was dat toen een enorm goede beslissing want dat had ik nooit gehaald toen!
Dat hek komt toch sneller dan gedacht en het pad is deze keer prima zonder ijs of andere ellende. Vanaf daar een stukje naar beneden en daarna linksaf de weg op.
Ik heb inderdaad wind mee maar ik merkte al dat de wind was gaan liggen. Ook best. Wind mee of zonder wind, allebei is goed zo lang het maar geen tegen wind meer is. Waf en ik hobbelen over de weg en eindelijk kan ik tempo maken. Ik zal ruim op tijd bij de auto aankomen dus alles valt mee.
klik voor groot
De weg is natuurlijk eindeloos voor je gevoel maar het schiet lekker op. Zonder de wind kan ik ook de vogels weer horen en die zijn er volop. Het lijkt wel lente.
Als ik weer bij de auto ben, doe ik de cool down op het rondje in het parkje. Daar ben ik nou al zo vaak langsgelopen zonder er even doorheen te lopen! Overal hangen voederaars voor de vogels en staan bordjes met de dieren die er zijn. Het ziet er leuk uit en het is een leuke afsluiting van deze middag.
Na precies 20 km ben ik weer bij de auto. Het was een middagvullend rondje, ik heb er totaal 5 uur (!) over gedaan en dan heb ik tocht echt gelopen waar het kon. Ik heb totaal ongeveer 2 uur stilgestaan om op de kaart te kijken en foto’s te maken. De afdaling duurde bijna een uur (voor 2400 mtr) en dat is dus niet mis. Maar een prima training op deze manier, een beetje zwaar en het voelt als een ultra.
Ik maak waf droog die eigenlijk heel schoon is, geef haar wat te eten en ga weer op pad naar huis. Op naar de volgende run.
de video:
gegevens:
* 20 km
* 9 graden – veel wind
feb 103 km – 2015 totaal 460 km
rapa nui – 186 km
hoka bondi b (nieuw) – 314 km
hoka stinson tarmac (nieuw) – 170 km
hoka stinson trail – 40 km hoka mafate – 134 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 331 km
pure grit – 20 km
speedcross – 52 km
Eigenlijk was het de bedoeling om 4 dagen achter elkaar te lopen met als dagafstand de helft van de dagafstand zoals gepland om in mei te doen (4×30 km). Maar doordat S. hier dit weekend was, lukte dat niet. Gisteren dus niet gelopen maar vanmorgen toch even snel de 13 km ronde over de weg gedaan. Deze keer zonder wafje, aangezien ze er geen bal aan vindt en er overal snoeisel ligt van de heggen rond de weilanden. Dat snoeisel heeft enorme dikke en lange doorns, dus niet echt geschikt voor hondenpootjes. S. wandelde dus rustig met woeffie door de weilanden (hoewel dat niet zo rustig bleek aangezien wafje een haasje ging vangen) en ik was even voor 8 uur op pad gegaan voor mijn rondje.
Eergisteren liep ik dit zelfde rondje, ook als MAF rondje en dat ging prima. Ik was nu 5 minuten sneller thuis omdat ik bij de warming up en de cool down natuurlijk even woeffie haar gang laat gaan en wacht als ze moet plassen. Scheelt toch best wat tijd zag ik na thuiskomst. Maar de run zelf ging ongeveer op hetzelfde tempo, 20 seconden sneller en dat is op zich voor een MAF ronde niet zo slecht. Het ging ook erg makkelijk en deze keer had ik de metronoom eens meegenomen om een iets snellere cadans te lopen. Prima rondje. Op naar de volgende run maar weer!
gegevens:
* 13 km
* 2 graden – weinig wind
* lap: 11 km – pace 6.58 min/km – HF average 132 (max 141) – cadans 168
feb 83 km – 2015 totaal 440 km
rapa nui – 186 km
hoka bondi b (nieuw) – 314 km hoka stinson tarmac (nieuw) – 170 km
hoka stinson trail – 40 km
hoka mafate – 114 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 331 km
pure grit – 20 km
speedcross – 52 km
Vanmiddag komt S. hier dus ik heb alleen tijd voor een rondje zonder poespas. Ik kies voor twee rondjes rond de cottage op MAF zoals ik al eerder (met succes) deed. De Mio is weer terug en stoorde er gisteren nog iets, vandaag zou ik eens controleren of het geval goed werkte (ja). Het eerste rondje was zo voorbij maar tijdens het tweede rondje bleef waf meer en meer achter sukkelen. Had ze er nou geen zin meer in of was er iets aan de hand? Ik keek nog eens goed en twijfelde of ze wel goed liep. Stoppen, klokje uit (deze keer wilde ik namelijk wel ween wat mijn pace was tijdens de ronde) en snel even alles bekijken dan maar. Ik zag niks geks en besloot door te lopen en de ronde af te maken. Dat ging voor mij prima en ik klokte aan het einde af op een keurige eindtijd met een gemiddelde hartslag van 132 (max 139) waar ik dus heel tevreden mee was (zeker gezien het hoogteprofiel). Bij de cooldown kreeg waf er weer zin in en snuffelde er vrolijk op los. Niks aan de hand blijkbaar maar dit wegrondje is dus niet leuk (is het ook niet).
Omdat ik meteen in de ochtend was vertrokken, was ik dus ook heel snel weer thuis. Gek idee dat een rondje op avontuur soms een middagvullend programma is voor 13 km en dat je dat nu in no time gelopen hebt. Maar deze MAF rondes zijn een uitstekende training en dat hebben we maar weer gedaan. Eens kijken wat er van lopen het komende weekend terecht komt en anders gaan we maandag weer verder!
gegevens:
* 13 km
* 3 graden – weinig wind
* lap: 11 km – pace 6.59 min/km – HF average 132 (max 139) – cadans 164
feb 70 km – 2015 totaal 427 km
rapa nui – 186 km
hoka bondi b (nieuw) – 314 km hoka stinson tarmac (nieuw) – 157 km
hoka stinson trail – 40 km
hoka mafate – 114 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 331 km
pure grit – 20 km
speedcross – 52 km
Geen mooi weer maar wel zin in een rondje. Ik koos voor de start in Low Newton en wilde eerst naar Dunstanbugh Castle lopen en daarna terug naar High Newton of verder terug naar Beadnell. Op die manier zou ik op de terugweg naar de auto weer de wind in de rug hebben en niet alleen maar eerst wind mee en daarna wind tegen hebben. Ik koos voor het strand richting het Castle en dat liep prima. Omdat ik de nieuwe camera bij me had, maakte ik eerst wat foto’s en speelde ik even met de instellingen.
klik voor groot
Toen ik bij de waterarm kwam zag ik een kleine zilverreiger. Die zat een beetje te ver weg voor een mooie foto met deze camera maar het lukte toch nog redelijk goed om de vogel herkenbaar vast te leggen.
klik voor groot
Daarna verder een stukje door de duinen en over de stenen even omhoog klauteren naar het pad richting het Castle. Daar even de bunker gekiekt en de rare brug die zichtbaar was met het lage water
klik voor groot
Het pad rond het castle was prima te doen en al snel was ik aan de andere (mooiere) kant. Daar natuurlijk weer even wat kiekjes gemaakt!
klik voor groot
En even zitten klooien met foto’s maken via de telefoon die de camera bedient.
klik voor groot
Omdat het lekker ging en ik nog geen afstand had gemaakt, besloot ik eerst door te lopen naar Craster, en vanaf daar verder te kijken. Ng even omkijken naar het Castle!
klik voor groot
Daarna door Craster en achter de huizen langs in plaats van langs de zee op het modderpad Dat zou ik dan wel op de terugweg doen. Inmiddels was het aardig dichtgetrokken en miezerde het ook stug door. De wind wakkerde ook aan en daarom besloot ik niet langs de zee te lopen maar nu vast om te keren en eventueel door te lopen richting Beadnell.
Eerst moest waf nog even spelen met een Westie. Nu kan dat nog, want over tien dagen zal ik met een slettebakje lopen die zelf wel ‘wat wil’ en hoog loops is, maar nu is alles nog prima te doen gelukkig.
klik voor groot
Toen ik was omgedraaid, vroeg ik me af wat voor pad eigenlijk links af liep in plaats van het pad langs de zee en kijkend op de kaart zag ik dat ik die route ook kon nemen terug richting Low Newton. Zo gezegd zo gedaan en al snel hobbelden waf en ik door een weiland omhoog en daarna naar beneden over een enorm modderpad/bad richting een rommelige farm waar een boer ons onverstaanbaar te woord stond. Werkelijk geen idee wat hij zei maar het was iets over de modder en de winter en mijn hondje (geloof ik).
klik voor groot
Na de farm even de weg oversteken en weer omhoog klauteren over een weiland. Toen ik daar was aangekomen, herkende ik het punt volgens mij van een eerdere run een paar jaar geleden toen ik naar Howick was gelopen via die route.
klik voor groot
Ik besloot dus nu rechtsaf te slaan weer terug richting Craster te lopen. Inmiddels was het vrij slecht weer geworden en liep ik dus ook nog eens tegen de wind in. Maar dat mag de pret niet drukken natuurlijk en waf en ik rommelden rustig door. Al snel kwamen we bij de quarry van Craster en de parkeerplaats en stak ik de weg over naar een stukje bos om parallel aan het strand richting Dunstan Steads te lopen.
klik voor groot
Ik moest op een gegeven moment lachen want woef ging rechtsaf terwijl ik wist dat ik linksaf wilde richting een farm. Eerder (vorig jaar) waren we echter rechtsaf geslagen en blijkbaar wist waf dat nog. Ik koos echter nu voor de weg links, eerst door de modder maar daarna over een goede weg, terwijl het pad rechtsaf me voor een hoog hek zou brengen waar ik eerder woef overheen moest tillen. Ik denk zelfs dat het twee jaar geleden was, want toen was ik nog helemaal geen modder gewend en baalde ik vreselijk van de gekozen route (bij zoeken naar de link zag ik dat het zelfs in 2011 was).
Daarna ging alles snel, want na Dunstan Steads kom je weer op het pad langs de golfbaan en ben je alweer bijna in Low Newton. Het castle was niet meer te zien in de mist en de regen.
klik voor groot
Ik hobbelde langs en over de golfbaan richting de duinen, door het parkje met de huisjes en langs de vogelkijk hut. Ik besloot deze keer even snel binnen te kijken of er toevallig iets bijzonders te zien was, maar het was natuurlijk grijs en somber en regenachtig dus er was niks. Wafje zat zoet te wachten in de kijkhut en bleef daarna braaf op me wachten totdat ik de trap af was gekomen.
klik voor groot
Na deze stop was ik wel koud geworden (slim om even een jasje aan te trekken) en had ik geen zin meer om verder te lopen in de regen en dus besloot ik terug te gaan naar de auto.
Op naar de volgende run.
gegevens:
* 17 km
* 3 graden – miezer
feb 57 km – 2015 totaal 414 km
rapa nui – 186 km
hoka bondi b (nieuw) – 314 km
hoka stinson tarmac (nieuw) – 144 km
hoka stinson trail – 40 km hoka mafate – 114 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 331 km
pure grit – 20 km
speedcross – 52 km
