Als ik de gordijnen opentrek is het stralend weer. En het is niet alleen stralend weer, er is ook geen wind en vooral dat laatste is verrassend want het waaide keihard de afgelopen dagen. Ik had al met potlood in mijn agenda gezet dat ik deze week op drie dagen naar Holy Island zou kunnen qua getijde, maar had het vanwege de harde wind al naar achteren geschoven op een ander moment. Maar nu kon ik dus alsnog op pad met dit mooie weer! Ook al is het misschien wat veel zo in aanloop naar de ultra, ik kon dit moment niet voorbij laten gaan.
En dus waren we al snel op pad richting het eiland. Om 10.15 zou er safe crossing zijn en om 10.30 reden we over de causeway. Ik blijf het zeggen, het is echt heel apart dat die weg zo onder water loopt (en dat er keer op keer mensen zijn die gered moeten worden uit hun auto’s). De weg was al erg droog vond ik, en later zou ik ontdekken dat het hele eiland kurkdroog was vanwege de geringe regenval. Ik heb hier in 2011 gelopen door water en modder. Zo erg dat ik toen nooit gedacht had dat ik er weer zou komen, maar tot nu toe loop ik hier elk jaar tenminste een rondje! (2011, 2012, 2013, 2014)
klik voor groot
Omdat ik de vorige keer was uitgekomen bij de Snook en daar omkeerde naar de parkeerplaats aan de andere kant van het eiland, besloot ik nu eens te starten bij de Snook en terug te lopen naar het kasteel aan de andere kant. Dat leek me leuk en het scheelde ook een heel stuk rijden. Bovendien is het kasteel een mooi doel en kende ik de terugweg vanaf daar dan goed, dus dat loopt ook fijn(er).
Even wat kiekjes van de Snook dan maar.
klik voor groot
Het gebied daarachter, dus verder westwaarts op de kaart had ik nog niet eerder gezien omdat ik altijd daar omkeer, maar het was een beetje ‘meer van hetzelfde’ en dus besloot ik om te keren en op weg te gaan naar het kasteel.
klik voor groot
Ik liep een stukje over het strand, maar omdat ik de weg terug kende en wist dat ik een stukje over het strand zou lopen, koos ik voor de weg door de duinen en ging de duinen weer in.
klik voor groot
Dat was op zich wel even een gokje, want ik wist van de vorige keer dat ik zou stuklopen op een prikkeldraad afzetting met maar enkele hekjes her en der. Maar tot mijn verrassing liep ik precies goed en kwam ik uit bij het hekje waar ik doorheen kon. Meevaller!
klik voor groot
Vanaf daar hobbelden we lekker door. Er was geen kip te bekennen op dit stukje van het eiland. De meeste mensen parkeren bij het kasteel of bij het dorpje en komen niet zo ver. Het lijkt allemaal klein, maar je kunt toch veel kanten op en dat is leuk. Maar mijn doel was nu het dorpje en het kasteel.
Maar toen ik het dorp inliep, besloot ik nou eindelijk eens naar de priory te gaan. Ik zie dat altijd in de verte liggen en nu kon ik er mooi eens kijken. Tot mijn verrassing was het druk in het dorp en bij de priory maar het was wel vredig en zo met het mooie weer kreeg je echt een lente gevoel.
klik voor groot
Daarna hobbelden we door de straten van het dorpje op weg naar het kasteel. Onderweg sprak ik nog met twee Nederlandse mannen die ook op het eiland waren. Een woonde in Newcastle en had het nog nooit gezien maar nu een collega was overgekomen voor een klus, had hij besloten om maar eens te gaan kijken. Altijd weer leuk om onderweg te kletsen met mensen.
Alleen dat hondje trekt nogal aandacht om een of andere reden en ook tijdens het lopen vinden mensen het geen probleem om ineens tegen je aan te gaan praten. Wat er met haar pootje is en welk ras het is.
We naderden het kasteel en ook hier nam ik dus even de tijd voor wat foto’s. Minuten en seconden zijn dus echt niet belangrijk op zo’n run.
klik voor groot
Ik hobbelde even naar de wintertuin maar die lag er echt sombertjes bij. In de zomer is dat erg mooi weet ik van foto’s en ik zou het graag eens zien. Maar dan lopen er overal mensen dus dat is weer minder.
klik voor groot
Na de foto’s weer gauw op weg. Het was zulk heerlijk weer. Vorige keer waaiden we hier bijna weg en wapperden de oren van waf in de wind. Eenmaal liep ik hier als een fladderende papiertje in de wind. Heerlijk was dat. Ik herinner me de bulderende golven naast me en het gevoel dat je opgaat in de natuur.
Ook nu voelde het weer heerlijk. De zon scheen en voor het eerst hoorde ik hier vogels fluiten. Het idee en het gevoel dat je hier zo kunt lopen is lastig te beschrijven. Ik lees over trainingen met minuten en seconden die belangrijk zijn. Ik voel hier iets heel anders. Ik loop, ik geniet en het kost geen enkele moeite. Lopen zoals lopen bedoeld is. Zoals we in de steppe gelopen moeten hebben. Rennen, stilstaan, kijken en weer verder. Ademhaling en lichaam verbonden. Geen pijn, geen ongemakken. Gewoon lopen omdat het nu eenmaal sneller en makkelijker is dan wandelen.
klik voor groot
Veel te snel komen we alweer bij ons volgende doel: de rare witte pyramide in het landschap. Daarvoor moet woef even onder een hekje doorkruipen maar of ze nou moet klimmen of kruipen, het is allemaal geen probleem
klik voor groot
We lopen weer verder en al snel staan we voor het rare bouwsel.
klik voor groot
Even wat foto’s en we gaan weer op weg. Wat is het prachtig mooi en wat is het heerlijk weer. Ik ben zo bij dat ik meteen op pad ben gegaan zodra ik zag dat het kon. Geen gedoe met schema’s die voorschrijven wat je moet en mag doen. Ik heb goed opgebouwd naar de ultra en een schema dat dagelijks voorschrijft wat je mag en niet mag…. dat heb ik wel gehad eigenlijk. Heerlijk!
klik voor groot
Even raak ik de weg kwijt omdat ik naar een hoog punt ben gelopen voor de foto’s maar al snel lopen we weer heerlijk door de duinen te hobbelen. Ik krijg de neiging om ergens in de zon te gaan zitten eigenlijk. Maar ik besluit dat ik eerst doorloop omdat ik weet dat het zou gaan betrekken en dat zou jammer zijn.
Ineens zie ik de restanten van een bouwsel dat hier tijdens een eerdere loop nog gewoon stond. Wat jammer 
klik voor groot
Ik ga uiteindelijk toch even lekker zitten en geniet van de zon. Natuurlijk weer een kiekje van woef en mij
klik voor groot
Daarna weer lekker doorlopen. Het tempo is eigenlijk vrij aardig zo door het losse zand en ik ben tevreden. Het gaat allemaal heel makkelijk ondanks het rulle zand en het lastige terrein met klimmetjes.
klik voor groot
Ik weet dat ik alweer bijna bij de Snook ben want ik heb al een beeld opgevangen. Nog een stukje over het strand en dan zal ik er al zijn. Jammer want het was geweldig maar het is ook nu wel even genoeg zo. Volgende week kan ik net zoveel lopen als ik zelf wil, nu hou je toch een beetje rekening met de run want stel je voor dat je moe wordt (haha). Grrrrr.
Dan zie ik ineens een bol op het strand naast me. Is dat nou een zeehond? Een levende? Dat is wel vreemd want de zee is zeker een mijl weg op dit moment. Ik loop erheen om te kijken maar zie van een afstandje dat het dier ademt. Is het OK?
klik voor groot
Ik besluit Bobby te SMSen maar zie terwijl ik dat doe al dat het dier wakkerder wordt. Er zit geen schuim om zijn bek zoals dieren met longworm dat hebben. De ogen staan goed en helder en er komen geen rare geluiden uit het dier. Het lijkt een vermoeide zeehond die gewoon moet wachten op hoog water.
klik voor groot
Waf stond van een gepaste afstand te wachten maar vond het uiteindelijk welletjes en komt aanlopen. Ze struikelt daarbij bijna over de zeehond die ze totaal over het hoofd lijkt te zien. Daar reageert de zeehond prima op en ik ben gerustgesteld. Die redt het wel en we gaan gauw weg om hem verder rust te gunnen zodat hij straks lekker kan zwemmen.
klik voor groot
Ik klauter de duinen weer in waar ongeveer de auto moet staan en daarmee komt een einde aan een runnetje van 15 km door een prachtig gebied. Het was nooit eerder zulk fraai weer en ik heb echt genoten. Hoewel het best zwaar lopen is, ben ik totaal niet moe maar eerder opgeladen. De ontmoeting met de zeehond was ook fantastisch natuurlijk en ik ben blij dat ik nu eens de priory heb bekeken.
Op naar de volgende ronde dan maar weer!
gegevens:
* 15 km
* 10 graden – zonnig weinig wind
feb 302 km – 2015 totaal 659 km
rapa nui – 186 km
hoka bondi b (nieuw) – 314 km
hoka stinson lite – 255 km
hoka stinson trail – 49 km
hoka mafate – 239 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 331 km
pure grit – 20 km
speedcross – 52 km